GĒrwtikŵn lógwn suggrafeîs@. Erotici scriptores Graeci, recogn. R. Hercher

151쪽

90 AMAAΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ μάτων τὰ μὲν ὁρεσι, τὰ δὲ χάσμασιν. - δὲ και τὰ ἐγ- 6

κάρσια τῶν κυμάτων εκατέρωθεν φοβερώτερα. 'Aναβαίνουσα μὲν γὰρ ἐπὶ την ναῶν η θάλασσα διὰ των γέρρων ἐκυλίετο καὶ ἐκάλυπτε παν τὸ σκάφος. To γὰρ τε κsμα αἰρόμενον υψου, ψαsον αυτῶν των νεφῶν, πόρρωθεν μὲν πρὸς αντιπρόσωπον ἐφαίνετο τω σκάφει μέγεθος οἷον προσιὸν δὲ βλεπων καταποθήσεσθαι την ναῶν προσεδόκησας. Ην ουν ἀνεμων 8

μάχη καὶ κυμάτων ' ημεῖς δὲ οὐκ ηδυνάμεθα κατὰ

γης δὲ πάντων ἐγίνετο βοη' ἐρρόχθει τὸ κῶμα, επά- φλαζε τὸ πνευμα, ὀλολυγμὸς γυναικῶν, ἀλαλαγμὸς

ἀνδρῶν, κελευσμὸς ναυτῶν, πάντα θρηνων και κω κυτῶν ἀνάμεστα. καὶ ὁ κυβερνητης ἐκέλευε ρ - 915 πτειν τὸν φόρτον ' διάκρισις οὐκ ην αργύρου καὶ χρυσοs πρὸς ἄλλο τι των ευτελῶν, αλλὰ πάνθ' ομοίως ηκοντίζομεν ἔξω της νεώς ' πολλοὶ δὲ καὶ τῶν ἐμπο- ρων αυτοὶ τῶν οἰκείων λαμβάνοντες, ἐν οις εἶχον τὰς

ἐλπίδας, ἐώθουν ἐπειγόμενοι. Kαὶ ην ηδη η ναῶς ro των δε λων γυμνη ' ὁ δὲ χειμὼν οὐκ ἐσπένδετο. Πλος ὁ κυβερνητης ἀπειπὼν ἐίπτει μεν τὰ πη- 3δάλια ἐκ τῶν χειρῶν, ἀφίησι δὲ τὸ σκάφος π θαλάσση καὶ εὐτρεπίζει ηδη την εφολκίδα καὶ τοῖς ναύταις ἐμβαίνειν κελεύσας της αποβάθρας ηρχεν' οἱ 25-ευθὼς κατὰ πόδας ἐξηλλοντο. Ἐνθα δη καὶ τὰ 2δεινὰ ην καὶ ην μάχη χειροποίητος. οι μεν γὰρ ἐπιβάντες ηδη τὸν κάλων ἔκοπτον, δς συνέδει τηνἐφολκίδα τω σκάφει ' τῶν δε πλωτηρων εκαστος .ἔσπευδον μεταπηδῶν ἔνθα καὶ τὸν κυβερνητην έωρά- ad κεσαν, ἐφείλκοντό i τε l τὸν κάλων' οἱ δ' ἐκ της ἐφολκίδος μεταβαίνειν οὐκ ἐπέτρεπον' εἶχον δὲ καὶ πε- 3λέκεις καὶ μαχαίρας, καὶ πατάξειν ηπείλουν, εἴ τις

152쪽

Γ91ἐπιβησεται ' οἱ δε ἐκ της νεὼς ὁπλισάμενοι το δυνατόν, ὁ μεν κώπης παλαιῆς τρύφος ἀράμενος, ὁ δε των της νεὼς σελμάτων, ημένοντο. Θάλασσα γὰρ εἶχε

4 νόμον την βίαν και ην ναυμαχίας καινὰς τρόπος. οἱ μεν γὰρ ἐκ της ἐφολκίδος δέει του καταδῶναι τω fiτων ἐπεμβαινόντων οχλω πελέκεσι και μαχαίραις τους ἐξαλλομένους ἔπαιον ' οἱ δὲ σκυτάλαις καὶ κώ-5 παις ἄμα τω πηδηματι τὰς πληγὰς κατέφερον ' οἱ δε καὶ ἄκρου ψαύοντες του σκάφους ἐξωλίσθανον ' ἔνιοι δὲ και ἐπιβαίνοντες τοῖς ἐπὶ της ἐφολκίδος ηδη io διεπάλαιον ' φιλίας γὰρ η αἰδοsς οὐκέτι θεσμὸς ην, αλλὰ τὸ οἰκειον εκαστος σκοπῶν ασφαλες, το προς τους ετέρους εὐγνωμον ουκ ἐλογίζετο. Ουτως οἱ μεγάλοι κίνδυνοι και τους της φιλίας λυουσι νόμους. 'Eνθα δη τις απὸ της νεώς νεανίσκος ευ-στος i. λαμβάνεται του κάλω καὶ ἐφέλκεται την ἐφολκίδα,

καὶ ην ἐγγῶς ηδη τοs σκάφους, ηυτρεπίζετο δε ἔκα-2 στος ώς εἰ πελάσειε πηδησων ἐς αυτην. Καὶ δύο μὲν η τρεις ηὐτύχησαν Ουκ ἀναιμωτί, πολλοὶ ἀποπηδῶν πειρώμενοι ἐξεκυλίσθησαν της νεὼς κατὰ της ad θαλάσσης. Ἀχὐ γὰρ την ἐφολκίδα ἀπολύσαντες οἱ

ναῶται, πελέκει κόψαντες τον κάλων τον πλοsν εἶχον

ἔνθα αυτοὐς ηγε τὸ πνεsμα ' οἱ δὲ ἐπὶ της νεὼς ἐπη-3 ρῶντο καταδῶναι την ἐφολκίδα. N δὲ σκάφος ἐκυβίστα περὶ τοῖς κύμασιν ὀρχούμενον, λανθάνει δὲ as προσενεχθὲν ἡφάλω πέτρα καὶ ὐήγνυται παν ' ἀπωσθείσης δε της νεὼς ὁ ἱστὸς ἐπὶ θάτερα πεσὼν τὸ μένε τι κατέκλασε, τὸ δέ τι κατέδυσεν αυτης. υπόσοι μὲν οὐν παραχρημα της ἄλμης πιόντες κατεσχέθησαν, οὐτοι μετριωτέραν ώς ἐν κακοῖς ἔσχον την συμ- 3οφοράν, ουκ ἐνδιατρίψαντες τω τοs θανάτου φόβω.

O γὰρ ἐν θαλάττη θάνατος βραδὐς προαναιρεῖ προ

153쪽

AXIAAEΩΣ ΟΤΙΟΥ του παθεῖν ' ο γὰρ οφθαλμὸς πελαγους γεμισθεὶς αόριστον ἐκτείνει τον φόβον, ώς καὶ διὰ τουτων θάνατον δυστυχεῖν πλείονα ' ὁσον γὰρ της θαλάσσης το μέγεθος, τοσουτος καὶ ὁ του θανάτου φόβος. 5 μιοι κολυμβῶν πειρώμενοι, προσραγέντες υπὸ 6του κυματος τy πετρα διεφθείροντο ' πολλοὶ δὲ καὶ ξυλοις ἀπερρωγόσι συμπεσόντες ἐπείροντο δίκην ἰχθυων' οἱ δε καὶ ημιθνητες ἐνηχοντο. Ἐπεὶ ουν το πλοῖον διελυθη, δαίμων τις ἀγαθὸς 51ο περιέσωσεν ημοῦν της πρωρας μερος, ἔνθα περικαθίσαντες ἐγώ τε καὶ η Λευκίππη κατὰ si ν ἐφερόμεθα της θαλάσσης ' ὁ δὲ Μενέλαος καὶ ὁ Σάτυρος συνἄλλοις των πλωτηρων ἐπιτυχόντες του ἱστου καὶ ἐπιπεσόντες ἐνηχοντο. Πλησίον δὲ καὶ τον Κλεινίαν et 15 έωρῶμεν περινηχόμενον τη κεραία καὶ ταυτην ηκου- σαμεν αυτοs την βοην ' ἔχου mi. ξυλου, Κλειτο- φῶw' ἄμα δε λέγοντα κῶμα ἐπεκάλυπτε κατόπιν ' καὶ ημεῖς ἐκωκύσαμεν. Κατὰ ταυτὸ και ημῖν ἐπε- 3 φέρετο το κῶμα ' αλλὰ τυχῖτινὶ πλησίον γενόμενον20 ημῶν κάτωθεν παρατρέχει, ἄστε υψουμενον μετέω - ρον το ξυλον κατὰ τον αυχένα τοs κυματος καὶ τον Κλεινίαν ἰδεῖν αυθις. 'Aνοιμώξας ουν ' ἐλέησος 4 ἔφην ' δέσποτα Πόσειδον, καὶ σπεῖσαι προς τὰ της ναυαγίας σου λείψανα. Πολλοὐς ηδη τῶ φόβω θα- 2b νάτους υπεμείναμεν ' ἀποκτεῖναι θέλεις, μη διαστησης ημῶν την τελευτην' ἔν ημῆς κῶμα κη-

λυψάτω ' εἰ δε καὶ θηρίων ημῆς βορὰν πέπρωται γλ νέσθαι, εἷς ημῆς ἰχθὐς ἀναλωσάτω, μία γαστηρ χω ρησάτω, ἶνα και ἐν ἰχθυσι κοινὴ ταφῶμεν ' Μετὰ bas μικρὸν δε της ευχης το πολῶ του πνευματος περιεπέπαυτο, το δὲ ἄγριον ἐστόρεστο του κύματος. Με-στη δὲ ην η θάλαττα νεκρῶν σωμάτων. Tοὐς μὲν

154쪽

οὐν ἀμφὶ τον Μενέλαον θῆττον προσάγει τu γύ τοκsμα' καὶ ῆν ταῶτα της Αἰγυπτου τὰ παράλια ' κα-6 τεῖχον δὲ τότε λ5σταὶ πῆσαν τὴν ἐκεῖ χώραν ' ημεις δε περὶ δείλην εσπέραν τυχη τινὶ τῶ Πηλουσίω προσίσχομεν καὶ ἄσμενοι γης λαβόμενοι τοὐς θεοὐς ἀνευ - οφημοῶμεν ' εἶτα ἀλοφυρόμεθα τον Κλεινίαν καὶ τον Σάτυρον, νομίζοντες αυτοὐς ἀπολωλέναι.

6 Ἐστι δὲ ἐν τῶ Πηλουσίω Λιὸς ἱερὸν ἄγαλμα Κασίου ' το δε ἄγαλμα νεανίσκος, 'Aπόλλωνι μῆλλον ἐοικώς ' ούτω γὰρ ηλικίας εἶχε ' προβέβληται δε την is χεῖρα καὶ ἔχει ροιὰν ἐπ αυτῆ ' της δε ροιῆς ὁ λόγος 2 μυστικός. Προσευξάμενοι δη τῶ θεῶ καὶ περὶ του Κλεινίου καὶ του Σατύρου σύμβολον ἐξαιτήσαντες και γὰρ ἔλεγον μαντικὸν ειναι τον θεόν) περιίειμεν 3 τον νεών. Κατὰ δε τον οπι όδομον ὁρῶμεν εἰκόνα

διπλην, και ὁ γραφεῶς ἐπεγέγραπτο ' μάνθης μεν ὁ γραφεύς, η δε εἰκὼν υνδρομέδα καὶ Προμηθεύς, δεσμῶται μεν ἄμφω διὰ τοὐτο γὰρ αυτούς, οἶμαι, εἰς ἔν συνηγαγεν ὁ ζωγράφος , ἀδελφαὶ και την ἄλε λην τύχην αἱ γραφαί. Πέτραι μὲν ἀμφοῖν το δεσμω - 'τηριον, θῆρες δε κατ ἀμφοῖν οι δήμιοι, τῶ μὲν εξ ἀέρος, τη δὲ ἐκ θαλάττης ' ἐπίκουροι αὐτοῖς 'Αρ- γεῖοι δύο συγγενεῖς, τῶ μεν φακλῆς, τῆ δε Περσεύς ' ὁ μὲν τοξεύων τον ἔρνιν τos Λιός, ὁ δε ἐπὶ τὸ κῆτος τοs Ποσειδῶνος ἀθλῶν. υλί ὁ μεν χρυται 25 τοξαζόμενος εν γῆ, ὁ δε ἐξ ἀέρος κρέμαται τῶ πτερῶ.7 υρώρυκται μεν οὐν εἰς τὸ μέτρον τῆς κόρης ἡ πέτρα ' θέλει δε τὸ ορυγμα λέγειν, ὁτι μη τις αυτὸ πεποίηκε χείρ, ἀλί ἔστιν αυτόχθον ' ἐτράχυνε γὰρ τos λίθου τον κόλπον ὁ γραφεύς, ώς ἔτεκεν αυτὀν ἡ ρ

155쪽

94AXΙΛΛΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ γῆ. υ δὲ ἐνίδρυται τη σκέπη, και ἔοικε τὸ θέαμα, 2 εἰ μεν εἰς τὸ κάλλος ἀπίδοις, αγάλματι καινω, εἰ δὲ εἰς τα δεσμὰ καὶ τὸ κητος, αὐτοσχεδίω τάφω. Ἐπιδε των προσώπων αυτης κάλλος κεκέρασται καὶ δεος.

Ἐν μὲν γὰρ ταῖς παρειαῖς τὸ δέος κάθηται, ἐκ δε των 3οφθαλμῶν ἀνθεῖ τὸ κάλλος. 'Aλλ' οὐτε των παρειῶν τὸ ἀχρὸν τέλεον ἀφοίνικτον ῆν, ηρεμα δε τω ἐρεύθει βέβαπται, ουτε τὰ των οφθαλμῶν ἄνθος ἐστὶν ἀμέριμνον, ἀλλ' ἔοικε τοις ἄρτι μαραινομένοις Γοις. Οὐ-10 τως αυτην ἐκόσμησεν ὁ ζωγράφος εὐμόρφω φόβω. Tὰς δε χεῖρας εἰς την πέτραν ἐξεπέτασεν, ἄγχει δε ἄνω δεσμὸς ἐκατέραν συνάπτων τη πέτρα οι καρποὶ δὲ ἄσπερ αμπέλου βότρυες κρέμανται. Kαι αἱ μεν ἀλέναι της κόρης ἄκρατον ἔχουσαι τὸ λευκὸν εἰς τὀ1β πελιδνὸν μετέβαλον, ἐοίκασι δε ἀποθνήσκειν οἱ

δάκτυλοι. Λέδεται μεν οὐν ούτω τὸν θάνατον ἐκ- 5

δεχομενη, ἔστηκε δε νυμφικῶς ἐστολισμένη, ῶσπερυιδωνεῖ νύμφη κεκοσμημένη ' ποδήρης ὁ χιτών, λευκὸς ὁ χιτών ' τὸ ἴφασμα λεπτόν, αραχνιων ἐοικὸς

20 πλοκύ, ου κατὰ την των προβατείων τριχῶν, ἀλλακατὰ την τῶν ἐρίων τῶν λεπτοῖνων, οIoν ἀπὸ δένδρων ἔλκουσαι νήματα γυναῖκες υφαίνουσιν 'Ινδαί. Tὁ δὲ κῆτος αντιπρόσωπον τῆς κόρης κάτωθεν ἀνα- 6βαινον ανοίγει την θάλατταν ' καὶ τὸ μὲν πολῶ του

25 σώματος περιβέβληται τω κύματι, μόνy δε τῆ κεφα- λη την θάλατταν ἀποδύεται. 'Hὁ δὲ την ἄλμην του κύματος ἡ τῶν νώτων ἐγέγραπτο φαινομένη σκιά, τα τῶν φολίδων ἐπάρματα, τὰ τῶν αυχένων κυρτώματα, ἡ λοφια τῶν ἀκανθων, οἱ τῆς Ουρῆς ελιγμοί.

so Γένυς πολλὴ καὶ μακρά ' ἀνέωκτο-πῶσα μέχρι τῆς ττῶν ἄμων συμβολῆς, και εὐθῶς ἡ γαστήρ. μεταξὐδε τοὐ κήτους καὶ τῆς κόρης ὁ Περσεὐς ἐγέγραπτο

156쪽

γυμνὸς το παν ' χλαμῶς αμφὶ τοῖς ώμοις μόνον καὶ πέδιλον περὶ τὼ πόδε πλησίον του πτεροs' πῖλος δὲαυτοὐ την κεφαλην καλύπτει ' ὁ πῖλος ὁπηνίττετο την υιδος κυνέην ' τη λαια την της Γοργοῶς οκεφαλην κρατεῖ καὶ προβεβληται δίκην ἀσπίδος. 8 υ δε ἐστι φοβερὰ καν τοῖς χρώμασι ' τους οφθαλ- μοὐς ἐξεπέτασεν, ἔφριξε τὰς τρίχας των κροτάφων,

σται δὲ και την δεξιὰν διφυεῖ σιδηρω εἰς δρεπανον 9 καὶ ξίφος ἐσχισμένω. 'Αρχεται μεν γὰρ η κώπη κάτωθεν ἀμφοῖν ἐκ μιας, καί ἐστιν ἐφ ημίσει τοs σιδηρου ξίφος, ἐντεμεν δὲ ἀπορραγὲν τὸ μὲν ὀξύνεται, τὀ-ἐπικαμπτεται. Καὶ το μεν ἀπωξυσμένον is μένει ξίφος, ως ηρξατο, τὸ δε καμπτόμενον δρέπανον γίνεται , ἴνα μια πληγύ τὸ μὲν ἐρείδύ την σφαγην, τὸ δὲ κρατη την τομην. Ira μεν της Ῥνδρομέδας δρῆμα τOsTO. 8 Ἐξης δε τό τos Προμηθέως ἐγεγόνει. Λέδεται 2sμεν ὁ Προμηθευς σιδηρω καὶ πέτρα, ωπλισται φακλης τόξω καὶ δόρατι. χρνις ἐς την τοs Προμηθέως γαστέρα τρυφα ' ἔστηκε γὰρ αυτην ανοίγων,

2 ηδη μὲν ἀνεωγμένην ' αλλὰ τὸ ράμφος ἐς τὸ ὁρυγμα

καθεῖται, καὶ ἔοικε διορυττειν τὸ τραῶμα καὶ ζητεῖν etsτὸ ηπαρ' τὸ δὲ ἐκφαίνεται τοσοὐτον , ὁσον ἀνέωξεν ὁ γραφευς τὸ διόρυγμα ras τραύματος ' ἐπερείδει τω μηρω τω τοs Προμηθέως τὰς των ονύχων ἀκμάς. 3 ο δὲ αλγῶν πάντη συνέσταλται καὶ την πλευρὰν συνέσπασται καὶ τον μηρὸν ἐγείρει καθ' αυτos' εἰς γὰρ so τὸ ηπαρ συνάγει τον ορνιν' ὁ δὲ ἔτερος αὐτω τοῖν ποδοῖν τω σπασμω ὁρθιος ἀντιτείνεται κάτω καὶ εἰς

157쪽

δείκνυσι τον πόνον ' κεκυρτωται τὰς ὀφρυς, συνέσταλται το χεῖλος, φαίνει τους ὀδόντας. --σας αν ώς αλγουσαν Εκαιδ την γραφήν. υναφέρει δε λυ- 5s πούμενον Ηρακλῆς. Ἐστηκε γὰρ τοξεύων του Προμηθέως τον δημιον ' ἐνήρμοσται τῶ τόξω-βέλος,τy λαια προβέβληται το κέρας ἀθων, ἐπὶ μαζὸν ἔλκει

την δεξιάν, ἔλκων το νευρον κεκυρτωται κατόπιντον ἀγκωνα. Πάντα ουν ὁμου πτύσσεται, το τόξον, 610 το νευρον, η δεξιά. Συνάγεται μεν υπὸ του νευρουτο τόξον, διπλουται δε υπὸ της χειρὸς το νευρον,

κλίνεται δε ἐπὶ μαων η χείρ. υ δὲ Προμηθεῶς με- 7στός ἐστιν ἐλπίδος ἄμα και φόβου ' πῆ μὲν γὰρ εἰς τὸ ἔλκος, πη δὲ εἰς τον Ηρακλέα βλέπει, και θέλει 1ο μεν αυτὸν ὁλοις τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδειν, ἔλκει δε τὸ ημισυ του βλέμματος ὁ πόνος.

Ἐνδιατρίψαντες ουν ημερῶν δύο καὶ ἀναλαβόν- sτες εαυτοὐς ἐκ των κακῶν, ναυν Αἰγυπτίαν μισθωσάμενοι εἴχομεν δε ολίγον χρυσίον, ὀπερ ἐτύχομεν re ἐζωσμένοι0 διὰ του Νείλου τὸν πλοῶν επ' 'Aλεξάνδρειαν ἐποιούμεθα, μάλιστα μὲν ἐκει διεγνωκότες ποιησασθαι την διατριβον καὶ νομίζοντες ταυτyτάχα τοὐς φίλους ευρήσειν προσενεχθέντας. Ἐπει 2δ' ἐγενόμεθα κατά τινα πόλιν, ἐξαίφνης βοης ἀκου- 25 ομεν πολλης. Λαι ὁ ναύτης εἰπών ' ὁ βουκόλος' μεταστρέφει την ναυν, ώς ἐπαναπλεύσων εἰς του - πίσω, και ἄμα πλήρης ην η γη φοβερῶν καὶ ἀγριων ἀνθρώπων ' μεγάλοι μεν πάντες, μέλανες δε την χρόαν, ου κατὰ την τῶν γνδῶν την ἄκρατον, ἀλλ' 36 οἷος οῦν γένοιτο νόθος Αἰθίοψ, ψιλοὶ τὰς κεφαλάς,

10 post νευρον : το βελος

158쪽

Γ97 λεπτοι τους πόδας, τὸ σῶμα παχεῖς' ἐβαρβάριζον δεῖ πάντες. Καὶ ὁ κυβερνητης εἰπὼν ' ἀπολώλαμεν ἔστησε την ναsν, ὁ γὰρ ποταμὰς ταύτy στενώτατος ' και ἐπεμβάντες των λῖστῶν τέσσαρες πάντα μὲν τὰ ἐν τn νηὶ λαμβάνουσι, καὶ το χρυσίον ημῶν αποφε - ορουσιν, ημῆς δε δήσαντες καὶ κατακλείσαντες εἴς τι δωμάτιον ἀπηλλάττοντο, φυλακας ἡμῖν καταλιπόντες, εἰς την ἐπιοsσαν ἄξοντες ημῆς ώς τον βασι - λέα ' τουτω γὰρ ἐκάλουν τῶ ὀνόματι τον λύστὴν τον μείζονα. Καὶ ην οδὸς ημερῶν δυο, ώς παρὰ τῶν 10 συν ημιν έαλωκότων 4κούσαμεν. 10 Ἐπεὶ ουν νὼξ ἐγενετο καὶ ἐκείμεθα, ώς ημεν, δεδεμένοι καὶ ἐκάθευδον οἱ φρουροί, τότε, ώς ἐξὸν ξδη, κλάειν ἡρχον την Λευκίππην. Καὶ δη λογισάμενος ὁσων αυτύ γέγονα κακῶν αἴτιος, κωκύσας ἐν ibτη ψυχη βύθιον, τῶ δὲ νῶ κλέψας του κωκυτοs τον ψόφον Πώ θεοι και δαίμονε ' ἔφην ' εἴπερ ἐστέ που και ακούετε, τί τηλικολον ηδικηκαμεν, ώς ἐν ὀλίγαις ἡμέραις τοσούτω πλήθει βαπτισθῆναι κακῶ ,2 Νυν δὲ καὶ παραδεδώκατε ημῆς λησταῖς Αἰγυπτίοις, χοῖνα μηδὲ ἐλέου τύχωμεν. Ληστὴν γὰρ Ἐλληνα καὶ φωνη κατέκλασε, καὶ δέησις ἐμάλαξεν ' ὁ γὰρ λόγος πολλάκις τον ἔλεον προξενεῖ' τῶ γὰρ πονοῶντι της ψυχῆς ἡ γλῶττα προς ἱκετηρίαν διακονουμένη τῆς δ τῶν ἀκουόντων ψυχῆς ἡμεροῖ το θυμουμενον. μν ab δὲ ποια μὲν φωνὴ δεηθῶμεν; τίνας δὲ λόγους προ τερ μεν; Καν Σειρήνων τις γένηται πιθανώτερος, ὁ ἀνδροφόνος οὐκ ακούει. μόνοις ἱκετεύειν με δεῖ

τοῖς νευμασι και την δέησιν δηλουν ταῖς χειρονο

μίαις. τῶν ατυχημάτων' ἡδη τον θρῆνον ὀρχή- ad ε σομαι. N μὲν οὐν ἐμά, καν υπερβολὴν ἐχύ συμφορῆς, ἡττον ἀλγῶ, τὰ δὲ σά, Λευκίππη, ποίω

159쪽

δυστυχούντα. Mς καλά σου των γάμων τα κοσμήμα- γτα. Θάλαμος μεν το δεσμωτήριον, ευνὴ η γῆ, ι ὁρμοι δε καὶ ψέλια κάλοι καὶ βρόχος, καί σοι νυμφαγωγὸς ληστὴς παρακαθεύδει, αντὶ δὲ υμεναίων τίς σοι τον θρῆνον αδει. Μάτην σοι, ω θάλασσα, την 6 χάριν ώμολογήσαμεν ' μεμφομαί σου τη φιλανθρωπία ' χρηστοτέρα γέγονας προς οὐς ἀπέκτεινας, ημῆς 1ο σώσασα μῆλλον ἀπέκτεινας. Ἐφθόνησας ημιν ἀληστευτοις ἀποθανεῖν' Ἀῶτα μεν ουν ἐθρήνουν ἡσυχῆ, κλάειν δε ουκ 11 δυνάμην ' τουτο γὰρ ἴδιον των οφθαλμῶν ἐν τοῖς μεγάλοις κακοῖς. Ἐν μὲν γὰρ ταῖς μετρίαις συμφο-

15 ραῖς ἀφθόνως τα δάκρυα καταρρεῖ καὶ ἔστι τοῖς πάσχουσιν εἰς τους κολάζοντας ἱκετηρία καὶ τους ἀλ- γουντας ωσπερ οἰδοsντος τραυματος ἐκένωσεν ' ἐνιδε τοῖς ἡπερβάλλουσι δεινοῖς φευγει τα δάκρυα καὶ προδίδωσι τους οφθαλμούς. Ἐντυχ σα γὰρ αὐτοῖς 2 ah ἀναβαίνουσιν η λύπη χτησί τε την ακμην καὶ μετοχετεύει καταφέρουσα σὐν αυτη κάτω ' τὰ ἐκτρεπόμενα της ἐπὶ τοὐς οφθαλμοὐς οδοs εἰς την ψυχὴν

καταρρεῖ καὶ χαλεπώτερον αυτῆς ποιεῖ τὸ τραsμα. Λέγω ουν προς την Λευκίππην πάντα σιγῶσαν ' τί β σιγῆς, φιλτάτη, καὶ ουδέν μοι λαλεῖς V V Οτι μοVἔφη ' προ τῆς ψυχῆς, Κλειτοφῶν, τέθνηκεν ἡ φωνή 'nsθ' ημῆς διαλεγομένους ἔλαθεν εις γενομένη ' 12 καί τις Ἀπον ἐπελαύνων ἔρχεται, κόμην ἔχων πολλὴν καὶ ἀγρίαν ' ἐκόμα δὲ καὶ ὁ Ἀπος. Γυμνὸς ἡνεο ὁ Ἀπος ἄστρωτοςJ και οὐκ εἶχε φάλαρα ' τοιοsτοιγὰρ τοῖς λyσταῖς εἰσιν οἱ Ἀποι. 'Aπὸ δε τοs λη- στάρχου παρῆν καὶ ' εἴ τις ἔφη ' παρθένος ἐστὶν ἐν

160쪽

τοῖς εἰλημμένοις, ταύτην απάγειν προς τον θεόν, Ω-

ἐπὶ την Λευκίππην ευθὼς τρέπονται, η δὲ εἴχετό μου καὶ ἐξεκρέματο βοῶσα. Tων δε ληστῶν οι μενἀπέσπων, οἱ δὲ ἔτυπτον ' ἀπέσπων μεν την Λευκίπ- βατ ν, ἔτυπτον 'Aράμενοι Ουν αυτην μετέωρον ἀπάγουσιν, κατὰ nολὴν Θον δεδεμένους.

l3 καὶ ἐμεὶ δύο σταδίους της κώμης προήλθομεν, αλαλαγμὸς ἀκούεται καὶ σάλπιγγος ηχος καὶ io ἐπιφαίνεται φάλαγξ στρατιωτικη, πάντες ὁπλῖται. Οι δὲ λησταὶ κατιδόντες, ημῆς μέσους διαλαβόντες 2 ἔμενον επιόντας, ώς αυτοὐς ἀμυνούμενοι. Καὶ μετου πολὐ παρησαν πεντηκοντα τον ἀριθμόν, πάντες ὁπλῖταιJ, οἱ μὲν ποδηρεις ἔχοντες τὰς ασπίδας, οἱ πέλτας ' οἱ-λησταὶ πολλῶ πλείους οντες, βώλους ἀπὸ της γης λαμβάνοντες τοὐς στρατιώτας ἔβαλλον.3 Παντὸς δὲ βώλου χαλεπώτερος βῶλος Αἰγύπτιος, βαρύς τε και τραχὐς και ανώμαλος ' το δ' ανώμαλόν εἰσιν αἱ αἰχμαὶ τῶν λίθων ' ἄστε βληθεὶς διπλοῶν χοποιεῖ ἐν ταυτῶ το τραsμα, καὶ οἴδημα ως απὸ λίθου, ε και τομὰς ως απὸ βέλους. 'Aλλὰ ταῖς γε ἀσπίσιν ἐκδεχόμενοι τοὐς λίθους oλίγον τῶν βαλλόντων ἐφρόντιζον. Ἐπεὶ ουν ἔκαμον οἱ λησταὶ βάλλοντες, ἀνοίγουσι μὲν οἱ στρατιῶται την φάλαγγα, ἐκθέουσι- ο απὸ τῶν ὁπλων ἄνδρες κούφως ἐσταλμένοι, φέρων αἰχμην εκαστος καὶ ξίφος, καὶ ἀκοντίζουσιν ἄμα, καὶ ο ουδεὶς ην δς ουκ ἐπέτυχεν. Eιτα οἱ ὁπλῖται προσέρρεον' καὶ ην η μάχη στερρά, πληγαὶ δὲ παρ' αμφοτέρων καὶ τραύματα καὶ σφαγαί. καὶ το μεν δι ἔμπειρον παρὰ τοῖς στρατιώταις ἀνεπληρου του πλη- θους τὸ ἐνδεές' ημεῖς δε ὁσοι τῶν αἰχμαλώτων

Liuitiasti Go lo