장음표시 사용
161쪽
100 AXIΛΛΕΩΣ ΤΑ ΠΟΤημεν, ἐπιτηρησαντες το πονοῶν των λIστῶν μέρος, ἄμα συνελθόντες διακόπτομέν τε αυτῶν την φάλαγγα καὶ επὶ τους ἐναντίους ἐκτρέχομεν. οἱ δε στρατιῶ- 6ται το μεν πρῶτον ἐπεχείρουν ἀναιρεῖν, ουκ εἰδότες,
ε ώς δὲ εἶδον γυμνοὐς καὶ δεσμὰ ἔχοντας, ἡπονοήσαντες την ἀληθειαν δέχονται τῶν οπλων εἴσω καὶ ἐπουρὰν παραπέμψαντες εἴων ησυχάζειν. Ἐν τούτω 7δε καὶ ιππεις προσέρρεον, καὶ ἐπεὶ πλησίον ἐγένοντο, κατὰ κέρας ἐκάτερον ἐκτείναντες την φάλαγγα περι-l0 ίππευον αυτοὐς κύκλω, καν τουτω συναγαγόντες αυτοὐς εἰς ολιγον κατεφόνευον. Και οἱ μεν ἔκειντο
τεθνηκότες, οι και ημὼ τες ἐμάχοντο ' τοὐς δὲ λοιποὐς ἐζώγρησαν. Ην δὲ περὶ δειλην ὁ καιρός ' και ο στρατηγος 1 1s διαλαβὼν ημῶν ἔκαστον ἐπυνθάνετο τινες εἴημεν καὶ πῶς ληφθείημεν ' διηγειτο ἄλλος ἄλλο τι, κἀγὼ τἀμα εἶπον. Ἐπεὶ οὐν ἄπαντα ἔμαθεν, ἐκέλευσεν ἀκολουθεῖν, αυτὸς ὁπλα δώσειν ὁπέσχετο ' διεγνώκει γὰρ ἀναμείνας στρατιὰν ἐπελθεῖν τῶ με- ad γάλω ληστηρίω ' ἐλέγοντο δε ἀμφι τοὐς μυρίους ειναι. Ἐγὼ δε ειπον ητουν, σφόδρα γὰρ ημην ἱπ- 2πεύειν γεγυμνασμένος. Ως δέ τις παρῆν, περιάγων
τον Ἀπον ἐπεδεικνύμην ἐνρυθμῶ τὰ τῶν πολεμούντων σχηματα, ἄστε καὶ τον στρατηγὸν σφοδρα ἐπαι- 25 νέσαι. Ποιεῖται δη με ἐκείνην την ημέραν ὁμοτράπεζον και παρὰ τὸ δεῖπνον ἐπυνθάνετο τἀμὰ καὶ
ἀκούων ηλέει. Συμπαθὴς δέ πως fεἰς ἔλεονJ ἄνθρω- δπος ακροατης ἀλλοτρίων κακῶν, καὶ ὁ ἔλεος πολλά- λις φιλίαν προξενεῖ' η γὰρ ψυχη μαλαχθεῖσα προς δ' την ων ηκουσε λύπην, συνδιατεθεῖσα κατὰ μικρὸντη τοὐ πάθους ἀκροάσει τον οικτον εἰς φιλίαν καὶ την λύπην εἰς ἔλεον συλλέγει. Οἴτως οὐν διέθηκα ε
162쪽
τον στρατηγὸν ἐκ της ἀκροάσεως, ώς καὶ αυτὸν εἰς δάκρυα προαγαγεῖW πλέον δε ποιειν εἴχομεν οὐδέν, τῆς Λευκίππης υπὰ των λIστῶν ἐχομένης. Eδωκε δέ μοι και θεράποντα τον ἐπιμελησόμενον Αἰ
lo Π ν υστεραία προς την διάβασιν παρεσκευάζετο καὶ ἐπεχείρει την διώρυχα χωμι, ητις ην ἐμποροδων. Καὶ γὰρ ἐωρῶμεν τοὐς λῖστὰς μετὰ πλείστης δυνάμεως ἐπι 2άτερα της διώρυχος ἐστῶτας ἐν τοῖς ὁπλοις ' βωμὸς δέ τις αυτοῖς αυτοσχέδιος ην πηλοs is 2 πεποιημένος καὶ σορὸς τοs βωμοs πλησίον. υγουσιδη τινες δύο την κόρην ὀπίσω τὼ χεῖρε δεδεμένην.
ι αυτοὐς μὲν οἶτινες ησαν οὐκ εἶδον , ησαν γὰρ ἄπλισμένοι, την κόρην Λευκίππην οὐσαν ἐγνώ-δ ρισα. Εἶτα κατὰ της κεφαλης σπονδην καταχέαντες, io περιάγουσι τον βωμὸν κύκλω καὶ ἐπηύλει τις αυτy,
και ὁ ἱερεύς, ῶς εἰκός, ηδεν ωδην Αἰγυπτίαν ' τὸ γὰρ
σχημα τοs στόματος καὶ των προσώπων το διειλκυε σμένον ὁπέφαινεν ωδην. Εἶτα ἀπ συνθήματος πάντες ἀναχωροῶσι τοs βωμοὐ μακράν, των νεανί- 20σκων ὁ ἔτερος ἀνακλίνας αυτην ὁπτίαν ἔδησεν ἐκ παττάλων ἐπὶ της γης ἐρηρεισμένων, οἷον ποιοsσινοι κοροπλάθοι τον Μαρσύαν ἐκ τos φυτοs δεδεμένον' - εἶτα λαβών ξίφος βάπτει κατὰ της καρδίας καὶ διελ-b κύσας τὸ ξίφος εἰς την κάτω γαστέρα ρηγνυσι ' τὰ 25 σπλάγχνα εὐθῶς ἐξεπηδησεν, ἀ ταῖς χερσὶν ἐξελκύσαντες ἐπιτιθέασι τω βωμω ' καὶ ἐπεὶ ἀπτηθη, κατατεμόντες ἄπαντες εἰς μοίρας ἔφαγον. Wsτα δὲ ὁρῶντες οι στρατιῶται καὶ ὁ στρατηγὸς καθ' ῖν των πραττομένων ἀνεβόων καὶ τὰς ἔψεις ἀπέστρεφον ad της θέας, ἐγὼ δὲ ἐκ παραλόγου καθημενος ἐθεώρουν.6 π δὲ ην ἔκπληξις ' μέτρον γὰρ οὐκ ἔχον τὸ κακὸν
163쪽
ῆν ψευδής, αλλὰ κἀκείνη τι τοιοsτον παθουσα ἐπὶτI των παιδων απωλεία δόξαν παρεσχεν ἐκ τῆς ἀκινησίας ώσεὶ λίθος γενομένη. Ἐπεὶ δὲ τελος - εἶχεν, 7ε ως γε μην, το ἔργον, τὸ σῶμα ἐνθεντες τῆ σορωκαταλείπουσι, πῶμα ἐπ αυτῆς ἐπιθεντες, τον δὲ βωμὸν καταστρέψαντες φεύγουσιν ἀμεταστρεπτί. Ουτω γὰρ αυτοῖς ποιεῖν ἔτυχε μεμαντευμένος ο ἱερεύς.
σπερας δὲ γενομένης ἡ διῶρυξ κέχωστο πῆ σα, 1610 οἱ στρατιῶται διαβάντες αὐλίζονται μικρὸν ἄνω τῆς διώρυχος καὶ περὶ δειπνον ὴσαν' ὁ-στρατηγὸς ἐπεχείρει με παρηγορεῖν ἀνιαρῶς ἔχοντα. Περὶ δὲ 2πρώτην νυκτὸς φυλακὴν πάντας ἐπιτηρήσας καθεύδοντας πρόειμι τὸ ξίφος ἔχων, ἐπικατασφάξων 1s ἐμαυτὸν τῆ σορω. Ἐπεὶ δὲ πλησίον ἐγενόμην, ἀνα- 3τείνω τὸ ξίφος ' Λευκίππη λέγων 'ἀθλία καὶ πάντων ἀνθρώπων δυστυχεστάτη, ου τον θάνατον οδύρομαί σου μόνον, οὐδ' ὁτι τέθνηκας ἐπὶ ξενης, ουδ' ὁτι σοι γέγονεν ἐκ βίας σφαγή, ἀλλ' ὁτι ταῶτα των 20 σων ατυχημάτων παίγνια, ἀλλ' ὁτι καθάρσιον γέγονας ἀκαθάρτων σωμάτων καί σε ζῶσαν ἀνέτεμον, οἴμοι, καὶ βλέπουσαν ὁλην την ανατομήν, ἀλλ' ὁτι σου τῆς γαστρὸς τὰ μυστήρια ἐμέρισαν καὶ την ταφὴν κακοδαίμονι βωμῶ καὶ σορω. Καὶ τὸ μὲν σωμα ταύτη ο2b κατατέθειται, τὰ δὲ σπλάγχνα που; Εἰ μὲν δεδαπανήκει τὸ πυρ, ῆττων ἡ συμφορά ' νυν ἡ των σπλάγχνων σου ταφὴ ληστῶν γέγονε τροφή. πονηρορῆς ἐπὶ βωμοs δαδουχίας ' ἁ τροφῶν καινὰ μυστήρια. Καὶ ἐπὶ τοιούτοις θύμασιν ἔβλεπον ἄνωθεν οἱ θεοὶ 5 ad καὶ ουκ ἐσβεσθη τὸ πυρ, αλλὰ μιαινόμενον ἡνείχετο καὶ ἀνέφερε τοῖς θεοῖς τὴν κνίσσαν; Λάβε ουν, Λευκίππη, τὰς πρεπουσας σοι παρ' ἐμοs χοάς
164쪽
IT Λυτα εἰπών ἀνατείνω τὸ ξίφος ἄνω, ῶς καθη- σων ἐμαυτῶ κατὰ της σφαγης, καὶ ὁρῶ δύο τινὰς ἐξ ἐναντίας σεληναία δὲ ηH σπουδη θέοντας. Ἐπέσχονουν ληστὰς εἶναι δοκῶν, ώς ἀν ὐπ αυτῶν ἀποθάνοι- 2 μι. Ἐν τούτω δε ἐγγὼς ἐγένοντο καὶ ἀναβοῶσιν sἄμφω ' Μενέλαος δὲ ην καὶ ὁ Σάτυρος. Ἐγὼ δὲ ἄνδρας ἰδὼν ἐκ παραλόγου ζῶντας φίλους ουτε περιε- πτυξάμην, ουτ ἐξεπλάγην υφ' ηδονης' τοσοsτον Θ η λύπη με της συμφορὰς ἐξεκώφωσε. Λαμβάνονται δη μου της δεξιῆς καὶ ἐπεχείρουν ἀφαιρεῖσθαι το 10 ξίφος ἐγὼ δὲ πρὸς θεῶν ἔφην μή μοι φθονήσητε
θανάτου καλοs, μὰλλον δε φαρμάκου τῶν κακῶν '
ουδὲ γὰρ ζην ἔτι δύναμαι, καν νυν με βιάσησθε,4 Λευκίππης ολως ἀνyρημένης. sτο μὲν γὰρ ἀφαι
ρήσεσθέ μου το ξίφος, τὸ δὲ της ἐμης λύπης ξίφος 1s
ἐνδον καταπέπηγε καὶ τέμνει κατ' ολιγον. 'Aθανάτφοφαγn ἀποθνήσκειν με βούλεσθε Λέγει ουν o Μενέλαος ' ἀλλ' εἰ διὰ τοsτο θέλεις ἀποθανεῖν, ἄρα σοι τὸ ξίφος ἐπισχεῖν ' Λευκίππη δέ σοι νῶν ἀναβιώ-5 σεται ' Βλέψας ουν προς αυτὸν ' ἔτι μου καταγελῶς' 20 ἔφην 'ἐM τηλικούτω κακῶ; ευ γε, Μενέλαε, Σενίου μέμνησαι Aιός. Ο δὲ κρούσας την σορὸν ' ἐπεὶ τοίνυν απιστεῖ Κλειτοφῶν' ἔφη 'σύ μοι, Λευκίππη, 6 μαρτύρησον, εἰ ζῆς' υμα δὲ εἶπε καὶ δίς που καὶ τρὶς ἐπάταξε την σορόν, καὶ κάτωθεν ακούω φωνης ab πάνυ λεπτης. δεόμος ουν εὐθῶς ἴσχει με καὶ προς 7 τον Μενέλαον ἀπέβλεπον, μάγον εἶναι δοκῶν. υἀνέωγεν ἄμα την σορὸν καὶ η Λευκίππη κάτωθεν ανέβαινε, φοβερὸν θέαμα, ἁ θεοί, και φρικωδέστατον. 'Aνωκτο μὲν η γαστηρ αυτης πῆσα καὶ ην εν- 3οτέρων κενη ' ἐπιπεσοsσα δέ μοι περιπλέκεται καὶ συῶτυμεν καὶ ἄμφω κατεπέσομεν.
165쪽
AMAAΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ Μόλις ουν ἀναζωπυοήσαρ λεγω προς τον Μενέ- 18λαον Πουκ ἐρεῖς μοι τι ταυτα; ουχὶ Λευκίππην ὁρῶ; ταύτην οὐ κρατῶ καὶ ακούω λαλούσης; α ουν
ἐθεασάμην τίνα ἡν; ἡ γὰρ εκεῖνα ἐστιν ἡ ταυτα
ι ἐνύπνια. 'Aλλ' ἐδοὐ καὶ φίλημα αληθινὸν καὶ ζῶν, Iώς κἀκεῖνο τὸ της Λευκίππης γλυκύ ' Πυλλὰ νυν ὁ Μενέλαος ἔφη 'καὶ τα σπλάγχνα ἀπολήψεται καὶ ταστέρνα συμφύσεται καὶ ἄτρωτον ὁψει. 'Aλλ' ἐπικάλυψαί σου τὸ πρόσωπον ' καλῶ γαρ την Ἐκάτην ἐπὶ 1ο τὸ ἔργον Ἐγὼ δε πιστεύσας ἐνεκαλυψάμην. V δὲ 3ἄρχεται τερατεύεσθαι καὶ λόγον τινὰ καταλέγειν ' καὶ ἄμα λέγων περιαιρεῖ τα μαγγανεύματα τα ἐπὶτn γαστρὶ τῆς Aευκίππης καὶ ἀποκατέστησεν εἰς τὸ ἀρχαῖον, λέγει τέ μοι ' ἀποκάλυψαι ' πιγὼ μόλις 4 i5 μεν καὶ φοβούμενος αληθῶς γαρ ωμην την Ἐκάτην παρεῖναι , δμως δ' Qua πέστησα τῶν ὀφθαλμῶν τὰς χεῖρας και ολόκληρον την Λευκίππην ὁρῶ. Ἐτι μῶλ- 5λον ουν ἐκπλαγεὶς ἐδεόμην του Μενελάου λέγων Πώφίλτατε Μενέλαε, εἰ διάκονός τις εἶ θεῶν, δέομαί20 σου, ποs γης εἰμι καὶ τίνα ποτε ταυτα ὁρῶ; Καὶ ἡ Λευκίππη 'παῶσαι ἔφη ' Μενέλαε, δεδιττόμενος
αυτόν, λέγε δὲ πῶς τοὐς ληστὰς ἡπάτησας 'o ουν Μενέλαος λέγει Ποἶδας ως Αἰγύπτιός εἰμι 19
τὸ γένος ' φθάνω γάρ σοι ταυτα εἰπὼν ἐπὶ τῆς νεώς.25 - ουν μοι τὰ πλεῖστα τῶν κτημάτων περὶ ταύτην την κώμην καὶ οἱ ἄρχοντες αυτῆς γνώριμοι. Ἐπεὶ 2ουν τῆ ναυαγία περιεπέσομεν, εἶτά με προσέρριψε τὸ κῶμα τοῖς τῆς Αἰγύπτου παραλίοις, λαμβάνομαι μετὰ του Σατύρου προς τῶν ταύτη παραφυλαττόν- ad των λῖστῶν. γὸς δε ἄγομαι προς τον λίσταρχον, ταχύ με τῶν λῖστῶν τινες γνωρίσαντες λύουσί μου τὰ δεσμά, θαρρεῖν τε ἐκέλευον καὶ συμπονεῖν αυ-
166쪽
σεαυτὸν τολμηρὸν πρῶτον Καν τουτω χρησμὸν ἴσχουσι κόρην καταθῶσαι καὶ καθῆραι το λύστηριον καὶ του μὲν ηπατώ ἀπογεύσασθαι τυθείσης, το δε sλοιπόν σῶμα σορῶ παραδόντας ἀναχωρῆσαι, ώς αντο των ἐναντίων στρατόπεδον ὐπερβάλοι της θυσίας τον τόπον. Λέγε δη τα ἐπίλοιπα, Σάτυρε, σὸς γὰρ ἐντευθεν ὁ λόγος.
20 καὶ ὁ Σάτυρος λέγει ' ἄμα δὲ βιαζόμενος ἐπὶ is
τὸ στρατόπεδον ἔκλαον, ἁ δέσποτα, καὶ ὐδυρόμην, τα περὶ της Λευκίππης πυθόμενος , καὶ ἐδεόμην νε- 2 νελάου παντὶ τρόπω σῶσαι την κόρην. Λαίμων δέ τις ἀγαθὸς ημιν συνηργησεν. Ἐτυχομεν τύ προτεραία της θυσίας ημέρα καθεζόμενοι προς τη θα- 15λάττη λυπουμενοι καὶ περὶ τουτων σκοπουντες, των δε ληστῶν τινες ναμ ἰδόντες ἀγνοία πλανηθεῖσαν 3 ἄρμησαν ἐπ αότην. Οἱ δε ἐπὶ της νεὼς συνέντες οἶτυγχάνουσιν, ἐπεχείρουν ἐλαυνειν εἰς τοὐπίσω ' ώς φθάνουσιν οἱ λησταὶ καταλαβόντες, προς ἄμυναν m4 τρέπονται ' καὶ γάρ τις ἐν αυτοῖς ην τῶν τα υμηρου τῶ στόματίJ δεικνυντων ἐν τοῖς θεάτροις. 'ν Oμηρικην - σκευην ὁπλισάμενος καὶ αυτὸς καὶ τοὐς ἀμφ' αυτὸν οἴτω σκευάσας, ἐπεχείρουν μάχεσθαι. 5 Προς μὲν οὐν τοὐς πρώτους ἐπελθόντας καὶ μάλα dis ἐρρωμένως αντετάξαντο ' πλειόνων δὲ ἐπιπλευσάντων σκαφῶν λyστρικῶν καταδύουσι την ναῶν καὶ
6 τοὐς ἄνδρας ἐκπεσόντας ἀνηρουν. Λανθάνει δη κίστη ἐκτραπεῖσά τις καὶ τῶ ναυαγίω καθ' ημὰς τῶ ροῖκομισθεῖσα, ην ὁ Μενέλαος αναιρεῖται ' καὶ ἀναχω- ad ρησας ποι παρόντος ἄμα καμου προσεδόκα γάρ τι σπουδαῖον ἔνδον εἶναι) ανοίγει την κίστην καὶ ὐρῶ-
167쪽
106AXΙΛΛΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ μεν χλαμυδα καὶ ξίφος, την μὲν κώπην ὁσον παλαιστῶν τεσσάρων, τον δὲ σίδηρον ἐπὶ τη κώπη βραχύτατον, δακτύλων ὁσον τριῶν. Ως δὲ ἀνελόμενος τὀ 7 ξίφος ὁ Μενέλαος ἔλαθε μεταστρέψας κατὰ τὸ του. σιδηρου μέρος, τὸ μικρον ἐκεῖν. ξίφος ἄσπερ ἀπὸχηραμου της κώπης κατατρέχει τοσουτον, Oσον εἶχενη κώπη τὸ μέγεθος ' ώς-ἀνέστρεψεν εἰς τούμπαλιν, αυθις ὁ σίδηρος εἴσω καταδύεται. Toύτω δ' ἄρα, εἰκός, ὁ κακοδαίμων ἐκεῖνος ἐν τοῖς θεά-ro τροις ἐχρητο προς τὰς κιβδηλους σφαγάς. Λέγω οὐν προς τον Μενέλαον ' θεὸς ημῖν, ἀν 21θΩἴς χρηστος γενέσθαι, συναγωνιεῖται ' δυνησόμεθα γὰρ καὶ την κόρην σῶσαι καὶ τους λζστὰς λαθεῖν' ἄκουσον δὲ ποίω τρόπω. Λέρμα προβάτου 21ο λαβόντες ως ὁτι ραδινώτατον συρράψωμεν εἰς σχημα βαλαντίου, μέτρον ὁσον γαστρὸς ανθρωπινης, ειτἐμπλησαντες θηρείων σπλάγχνων καὶ α ατος, την πλαστην ταύτην γαστέρα ράψωμεν, - ανδ μη ραδίως τα σπλάγχνα διεκπίπτοι, καὶ ἐνσκευάσαντες 20 την κόρην τοsτον τον τρόπον καὶ στολην ἔξωθεν περιβαλόντες μίτραις τε καὶ ζώμασιν ἐνδεδεμένll την σκευην ταύτην ἐπικρύψωμεν. Πάντως δὲ και ὁ 3 χρησμ0ς ημῖν εἰς τὸ λαθεῖν χρησιμος. υλοκληρως γὰρ αυτην ἐσταλμένην δι' αυτης ἀνατμηθηναι μέσηναι της ἐσθητος λέγει ὁ χρησμός. υρας τοὐτο τὸ ξίφος ώς ἔχει μηχανης. υν γὰρ ἐρείση τις ἐπί τινος σώμα- δτος, φεύγει πρὸς την κώπην ἄσπερ εἰς κουλεόν ' καὶ οἱ μὲν ὁρῶντες δοκοsσι βαπτίζεσθαι τὸν σίδηρον κατὰ τοs σώματος, ὁ εἰς τὸν χηραμὸν της κώπης ad ἀνέδραμε, μόνην δὲ καταλείπει την αἰχμην, ὁσον
την πλαστην γαστέρα τεμεῖν καὶ την κώπην ἐν χρῶτοs σφαζομένου τυχεῖν ' καν ἀποσπάσy τις τὸν σί-
168쪽
δηρον ἐκ του τραυματος, καταρρει πάλιν ἐκ του χη- ραμου το ξίφος, ὁσον της κώπης ἀνακουφίζεται τὸ μετεωρον καὶ τον αυτὸν τρόπον τους ὁρῶντας ἀπατα. 5 Aοκεῖ γὰρ τοσουτον καταβηναι ἐν τI σφαγη, ὁσον ἄνεισιν ἐκ της μηχανης. Tούτων ουν γενομενων, ουκ 5δν εἰδεῖεν οἱ λησται την τέχνην. N τε γὰρ δέρματα ἀποκέκρυπται, τά τε σπλάγχνα τd σφαγI προπηδησεται, ἄπερ ημεῖς ἐξελόντες ἐπὶ τῶ βωμῶ θύσο-6 μεν. Καὶ τουντευθεν ουκέτι προσίασιν οἱ λησταὶ τω σώματι, ἀλλ' ημεῖς εἰς την σορὸν καταθησομεν. υκη- Iκοας του λἴστάρχου μικρῶ πρόσθεν εἰπόντος δεῖν τι τολμηρὸν ἐπιδείξασθαι προς αυτούς, ἄστε ἔστι σοι προσελθεῖν αυτω καὶ υποσχέσθαι ταύτην την ἐπίδειξιν Ἀυτα λέγων ἐδεόμην Βία Σένιον καλῶν καὶ κοινης ἀναμιμνησκων τραπέζης καὶ κοινης ναυαγίας. 1522 υ δὲ χρηστὸς Ουτος 'μέγα μὲν' ἔφη ' τὸ ἔργον, ἀλλ' υπερ φιλου, κὰν ἀποθανεῖν δεηση, καλὸς ὁ κίνδυνος, γλυκυς ὁ θάνατος Νομίζω δν ἔφην ζῆν
2 καὶ Κλειτοφῶντα. Η γὰρ κόρη πυθομένω μοι καταλιπεῖν αυτὸν εἶπε παρὰ τοῖς ἐαλωκόσι των ληστῶν re δεδεμένον, οἱ δὲ των ληστῶν προς τον λζσταρχον ἐκφυγόντες ἔλεγον πάντας τους υπ' αυτῶν εἰλημμένους την εἰς το στρατόπεδον μάχην ἐκπεφευγέναι' ἄστε ἀποκείσεταί σοι παρ' αυτω η χάρις καὶ ἄμα3 ἐλεησαι κόρην ἀθλίαν ἐκ τοσούτου κακου Tαυτα 25 λέγων πείθω, καὶ συνέπραξεν η Τύχη. Ἐγὼ μὲνουν περὶ την του μηχανηματος ημην σκευην ' ἄρτι του Μενελάου μέλλοντος τοις λyσταῖς περὶ της -)σίας λέγειν, ὁ λησταρχος φθάσας κατὰ δαίμονα νόμος ημιν ἔφη 'τους πρωτομύστας της ἱερουργίας ro
169쪽
ἄρχεσθαι, μάλιστα ὁταν ἄνθρωπον καταθύειν δ4. Ωρα τοίνυν εἰς αἴριον σοὶ παρασκευάζε-αι προς δτην θυσίαν ' δεήσει δε καὶ τον σὸν οἰκέτην ἄμα σδὶ
μυηθῆναι Και μάλα οὐτος ἔφη ' προθυμησόμεθαι μηδενὸς υμῶν χείρους γενέσθαι. Στειλαι δε ημὰς 5αυτοὐς δεήσει την κόρην ώς ὁρμοδίως προς την ανατομην Τμῶν' ὁ λησταρχος ἔφη τὸ ἱερείον
Στελλομεν δη την κόρην τον προειρημένον τρό- 6πον καθ' εαυτούς, καὶ θαρρεῖν παρεκελευσάμεθα, 10 διεξελθόντες ἔκαστα καὶ ώς μένειν εἴσω της σοροs
χρή, καν θῆττον αὐτην ὁ ὁπνος ἀφῆ, την ημεραν ἔνδον μενειν. 'μ δε τι ημῖν ἐμποδὼν γένηται, σῶζε σαυτην ἐπὶ τὸ στρατόπεδον Ἀῶτα εἰπόντες ἐξάγομεν αὐτην ἐπὶ τον βωμόν. Καὶ τὰ λοιπὰ οιδας
1. οὐν ηκουσα, παντοδαπὸς ἐγινόμην καὶ διη- 23 πόρουν ο τι ποιησω προς τον Μενέλαον αντάξιον. I ὁ δ' οὐν κοινότατον, προσπεσὼν κατησπαζόμην καιπροσεκύνουν ώς θεὸν καί μου κατὰ της ψυχης ἀθρ4α κατεχεῖτο ηδονή. Mς δὲ τὰ κατὰ Λευκίππην εἶχέ μοι are καλῶς, ' ὁ Κλεινιας'' εἶπον ' τί γέγονεν;' ο Μενέλαος ' οὐκ οἶδα ἔφη ' ' μετὰ γὰρ την ναυαγίαν 'εὐθὼς εἶδον μὲν αὐτὸν της κεραίας λαβόμενον, ὁποικεχώρηκεν οὐκ οἶδα ' 'Aνεκώκυσα οὐν ἐν μέσy δτa χαρα ' ταχὐ γὰρ ἐφθόνησέ μοι δαίμων τις τῆς κα-ν, θαρῶς ηδονῆς ' τον δι' ἐμὲ φαινόμενον οὐδαμοs, τον μετὰ Λευκίππην ἐμὸν δεσπότην, τosτον ἐκ πάντων κατέσχεν ἡ θάλασσα, ἶνα μη την ψυχὴν μόνον ἀπορολωρ, αλλὰ καὶ την ταφήν. V θάλαττα ἄγνωμον, bἐφθόνησας ἡμῖν ολοκλήρου τοs τῆς φιλανθρωπίας ab σου δράματος ' υπιμεν οὐν εἰς τὸ στρατόπεδον κοινῆκαι τῆς σκηνῆς εἴσω παρελθόντες τῆς ἐμῆς τὸ λοιπὸν
170쪽
τῆς νυκτὸς διετρίψαμεν, και το πρῆγμα ουκ ἔλαθε τοὐς πολλους. 24 υμα-τη εω προσάγω τον Μενέλαον τῶ στρατηγῶ καὶ ἄπαντα λέγω, ὁ συνήδετο καὶ τον Μενέλαον ποιεῖται φίλον, πυνθάνεται δὲ πόση δύνα - μις ἐστι τοῖς ἐναντίοις. Ο δε ἔλεγε πῆσαν ἐμπεπλῆσθαι την εξῆς κωμην ἀνδρῶν απονενοημένων καὶ πολῶ συνηθροῖσθαι ληστήριον, ως εἶναι μυρίους. 2 Λέγει Ουν ο στρατηγὸς ' ἀλλ' ἡμῖν αυται αἱ lπέντε χιλιάδες ἱκαναι προς εἴκοσι των ἐκείνων' ἀφίξονται δε ὁσον οὐδέπω προς τουτοις ἔτεροι δισχιλιοι των ἀμφὶ το Aέλτα καὶ την υλίου πόλιν τεταγμένων 3 ἐπι τους βαρβάρους Καὶ ἄμα λέγοντος αυτοs παις εἰστρέχει τις λέγων απὸ τοs Θέλτα πρόδρομον ηκειν τοὐκεῖθεν στρατοπέδου και πέντε λέγειν ἄλλων ημερῶν διατρίβειν τοὐς δισχιλίους ' τοὐς γὰρ βαρβάρους κατατρέχοντας πεπαsσθαι ' μελλούσης δὲ ηκειν της δυνάμεως τον ὁρνιν αὐτοῖς ἐπιδημησαι τον ἱερὸν φέροντα τοs πατρὸς την ταφήν ' ανάγκην δ' εἶναι την ἔξοδον ἐπισχεῖν τοσούτων ἡμερων.
25 VKαὶ τις ὁ Ορνις ουτος, οστις' ἔφην ' τοσαύτης τιμῆς ἡξίωται; ποιαν δε καὶ κομίζει ταφή i' 'Φοίνιξ μεν ὁ ὁρνις ἔνομα, το δε γένος Αἰθίοψ, μέγεθος κατὰ 2 ταών ' τῆ χρόα ταὼς εν κάλλει δεύτερος. Κεκέρασταιμεν τα πτερὰ χρυσῶ καὶ πορφύρα, αὐχεῖ δὲ τον Ηλιον δεσπότην ' και ἡ κεφαλὴ μαρτυρεῖ, ἐστεφάνωσε γὰρ αυτὴν κύκλος εὐφεγγής' ἡλίου δέ ἐστιν ὁ 3 τοs κύκλου στέφανος εἰκών. Κυάνεός ἐστιν, φόδοις ἐμφερής, ευειδὴς την θέαν, ἀκτῖσι κομῶ, καί εἰσιν αυται πτερῶν ἀνατολαί ' μερίζονται δε αὐτοs Αἰθίο - πες μὲν την ζωήν, Αἰγύπτιοι δὲ τὴν τελευτήν. Ἐπει