GĒrwtikŵn lógwn suggrafeîs@. Erotici scriptores Graeci, recogn. R. Hercher

191쪽

AMAAEΩΣ ΟΤΙΟΥ δὲ μερίζων τους οφθαλμους εἰς πάσας τὰς ἀγυιὰς θεατὴς ἀκόρεστος ημην καὶ το κάλλος ολως ουκ ἐξήρκουν ἰδεῖν. Tὰ μεν ἔβλεπον, τὰ δὲ ἔμελλον, τὰ δὲ θηπειγόμην ἰδεῖν, τὰ δε ουκ ῆθελον παρελθεῖν' ἐκρά-s τει την θέαν τὰ ὁρωμενα, εἷλκε τὰ προσδοκώμενα. Περιάγων ουν ἐμαυτὸν εἰς πάσας τὰς ἀγυιὰς καὶ πρὸς την ὀψιν δυσερωτιῶν ειπον καμὼν ηοφθαλμοί, νενικημεθα Εἰδον δε δύο καινὰ και παράλογα, 6 μεγέθους προς κάλλος ἄμιλλαν και δημου προς πόλιν1ο φιλονεικίαν, και ἀμφότερα νικῶντα. N μὲν γὰρ ηπείρου μείζων ην, ὁ δε πλείων ἐθνους ' καὶ εἰ μεν εἰς την πόλιν ἀπεῖδον, ηπίστουν εἰ πληρωσει τις

δημος αυτην ἀνδρῶν, εἰ δὲ ΙεἰςJ τὸν δημον ἐθεασάμην, ἐθαυμαζον εἰ χωρησει τις αυτὸν πόλις. Tοιαύτη 15 τις ην ἰσότητος τρυτάνη. - δε πως κατὰ δαίμονα ἱερομηνια του μεγάλου 2θεου, ον Λία μεν Ἐλληνες, αραπιν δὲ καλουσιν Αἰγύπτιοι. Ην δε καὶ πυρὸς δαδουχία καὶ τοὐτομέγιστον ἐθεασάμην. Ἐσπέρα μὲν γὰρ ην καὶ δ ηλιος 220 κατεδυετο καὶ ωὐξ ην ουδαμου, αλλὰ ἄλλος ἀνέτελλενηλιος κατακερματίζων. πτε γὰρ ειδον πόλιν ἐρίζουσαν περὶ κάλλους Ουρανω. Ἐθεασάμην δε καὶ τὸν Μειλίχιον Λία καὶ τὸν Λιὸς Ουρανίου νεων. Προσ- δευξάμενοι δη τω μεγάλω θεω καὶ ἱκετεύσαντες 25 στησαι ημῖν ποτε τὰ δεινά, εἰς την καταγωγην ηλθομεν, ην ετυχεν ὁ Μενέλαος ημῖν μεμισθωμένος. Ουκἐωκει δὲ ἄρα ὁ θεὸς ἐπινεύειν ταῖς ημετέραις ευχαῖς, ἀλλ' ἔμενεν ημῆς καὶ ἄλλο της Tύχης γυμνάσιον. Ο γὰρ Xαιρέας προ πολλου της Λευκίππης ἐλάν- 3sο θανεν ἐρῶν καὶ διὰ τουτο μεμηνύκει τὸ φάρμακον, ἄμα μὲν αφορμην οἰκειότητος ἐαυτω θηρώμενος, ἄμα δὲ καὶ ἐαυτω σώζων την κόρην. Εἰδώς ουν ἀμηχανον r

192쪽

E 131τὸ τυχεῖν, συντίθησιν ἐπιβουλήν, λῖστῶν ομοτέχνων χεῖρα συγκροτησας, ἄτε θαλάσσιος ὼν ἄνθρωπος ' καὶ συνθέμενος αυτοῖς ὁ δεῖ ποιεῖν, επὶ ξενια ημῆς εἰς την Φάρον καλεῖ, σκηψάμενος γενεθλίων ἄγειν δ ημέραν. Dς ρυν προηλ μεν των θυρῶν, οἰωνὸς βημῖν γίνεται πονηρός ' χελιδόνα κίρκος διώκων την Λευκίππην πατάσσει τῶ πτερῶ εἰς την κεφαλην. Ἀραχθεὶς ουν ἐπὶ τουτω καὶ ἀνανευσας εἰς ουρανὸν ω Ζευ, τί τουτο εφην φαινεις ημιν τερας; αλλει τω ἔντι σὸς ἔρνις ουτος, ἄλλον ημῖν σαφέστερον Ιοε δειξον οἰωνόν μεταστραφεὶς ουν ετυχον γὰρ παρεστὼς εργαστηρίω ζωγράφου γραφην ὁρῶ κειμένην, ητις υπIνίττετο προσόμοιον. Φιλομηλας γὰρ εἶχε φθορὰν καὶ την βίαν Τηρέως καὶ της γλωττης την τομην. - δὲ ολόκληρον τὸ διηγημα του δράμα- 165τος, ὁ πέπλος, ὁ Τηρευς, η τράπεζα. Tον πέπλον

ηπλωμένον ειστηκει κρατοῶσα θεράπαινα ' Φιλομηλα παρειστηκει καὶ ἐπετίθει τω πέπλω τον δάκτυλον

και ἐδείκνυ των υφασμάτων τὰς γραφάς ' η Πρόκνη προς την δεῖξιν ἐνενευκει και δριμυ ἔβλεπε και ἀρ- 2ογίζετο ' Θρὰξ ὁ Tηρευς ἐνυφαντο Φιλομηλα παλαίων 6 πάλην αφροδίσιον. πάρακτο τὰς κόμας η γυνη, τὸ ζῶμα ἐλέλυτο, τον χιτῶνα κατέρρηκτο, ημίγυμνος τὸ στέρνον ην, την δεξιὰν ἐπι τους οφθαλμους ηρειδε του Πρέως , τη λαια τὰ διερρωγότα του χιτῶνος ἐπὶ etsτους μαστοὐς εἷλκεν. 'Ea/J ἀγκάλαις εἶχε την Φιλομηλαν ὁ Πρευς, ἔλκων προς εαυτὸν ως ἐνην τὸ σῶμα 7 καὶ σφίγγων ἐν χρῶ την συμπλοκην. sὀδε μεν τηντοs πέπλου γραφην ἴφηνεν ὁ ζωγράφος ' τὸ δὲ λοι-

193쪽

132 AMAAΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ

πὸν τῆς εἰκόνος ' αἱ γυναῖκες ἐν κανῶ τα λείψανα του δείπνου τῶ Πρεῖ δεικνύουσι, κεφαλην παιδίου και χεῖρας, γελῶσι δε ἄμα καὶ φοβουνται. υναπη- 8δῶν εκ της κλίνης ὁ Πρευς ἐγέγραπτο καὶ Mκωνι το ξίφος ἐπὶ τὰς γυναῖκας ' το σκέλος ἡρειδεν ἐπὶ

την τράπεζαν ' η δε ουτε ἔστηκεν ουτε πέπτωκεν, ἀλλ' εδείκνυ ροπην μελλοντος πτώματος.

Λέγει οὐν ὁ Μενέλαος ' ἐμοὶ δοκεῖ την εἰς Φά- 4ρον ὁδῖν επισχεῖν' ὁρας γὰρ Ουκ ἀγαθὰ δύο σύμβολα,

in τό τε του ὁρνιθος καθ' ημῶν πτερὸν καὶ της εἰκόνος την απειλην. Λέγουσι-οι των συμβόλων ἐξηγηται σκοπειν τοὐς μύθους των εικόνων, αν ἐξιουσιν ἡμῖν ἐπὶ πρῆξιν συντύχωσι, καὶ εξομοιουν το ἀποβησόμενον τῶ της ιστορίας λόγω. υρας οὐν ὁσων γέμει κα- 215 κῶν η γραφη ' ἔρωτος παρανόμου, μοιχείας αναισχύντου, γυναικείων ατυχημάτων ' ὁθεν ἐπισχεῖν κελεύω την ἔξοδον ' Ἐδόκει μοι λέγειν εἰκότα, καὶ παραιτου- μαι τον χαιρέαν εκείνην την ημέραν. Ο μεν ουν

σφόδρα ἀνιώμενος ἀπηλλάττετο, φησας αυριον ἐφ ρ ημας ἀφίξεσθαι. Η δὲ Λευκίππη λέγει πρός με φιλόμυθον γάρ οπως το των γυναικῶν γένος ' τί βούλεται της εἰκόνος ὁ μsθος και τίνες αι ἔρνιθες αυται καὶ τίνες αι γυναῖκες καὶ τίς ὁ αναιδης εκεῖνος ἀνηραγὼ κα- 25 ταλέγειν ἄρχομαι Παηδών καὶ χελιδὼν καὶ ἔποφ' πάντες ἄνθρωποι καὶ πάντες ὁρνιθες. Εποψ ο ἀνηρ, 2 αἱ δύο γυναῖκες Φιλομηλα χελιδὼν και Πρόκνη αηδών. Πόλις αὐταῖς Αθῆναι. 'ρεὼς ὁ ἀνηρ ' Πρόκνη Τηρέως γυνη. Βαρβάροις δέ, ως ἔοικεν, οὐχ ἱκανη ' προς 'Aφροδίτην μία γυνή, μάλισῖταν αὐτοῖς και - ρος διδω προς ὐβριν τρυφῶν. Καιρὸς οὐν γίνεται τω 3Θρακὶ τούτω χρήσασθαι τη φύσει Πρόκνης ἡ φιλο-

194쪽

133 στοργία ' πέμπει γὰρ ἐπὶ την αδελφην τον ἄνδρα τον Τηρέα. V δὲ ἀπyει μὲν ἔτι Πρόκνης ἀνηρ, αναστρέφει δε Φιλομηλας εραστης, και κατὰ την ὁδὸν ἄλληνε αυτω ποιεῖται την Φιλομηλαν Πρόκνην. Πν γλῶτταν της Φιλομηλας φοβειται, και εδνα των γάμωναυτο διδωσι μηκέτι λαλεῖν καὶ κείρει της φωνης τοἄνθος. 'Aλλὰ πλέον ηνυσεν ουδέν ' η γὰρ Φιλομηλας b τέχνη σιωπῶσαν ευρηκε φωνην. Yφαίνει γὰρ πέπλον ἄγγελον και το δρῶμα πλέκει ταῖς κρόκαις, καὶ μιμεῖται την γλῶτταν η χεὶρ καὶ Πρόκνης τοῖς ὀφθαλμοῖς τὰ των ωτων μηνυει καὶ προς αυτην ἀ πέπονθε 6 τρ κερκίδι λαλεῖ. , Πρόκνη την βίαν ακούει παρὰ του πέπλου καὶ ἀμύνασθαι καθ' υπερβολην ζητεῖτον ἄνδρα. υργαὶ δε δύο καὶ δύο γυναῖκες εἰς D πνέουσαι καὶ υβρει κεράσασαι την ζηλοτυπίαν δεῖπνον ἐπι-7 νοουσι των γάμων ἀτυχέστερον. N δὲ δεῖπνον ην ὁ παῖς Πρέως, ου μητηρ μὲν ην προ της οργης η Πρόκνη , τότε δε των ἀδίνων ἐπιλέληaxo. Ουτως αἱ της ζηλοτυπίας ωδῖνες νικῶσι και την γαστέρα. Μόνον γὰρ ἐρῶσαι αἱ γυναῖκες ἀνιῶσαι τον την ευνην

λελυπηκότα, καν πάσχωσιν ἐν οἷς ποιουσιν Ουχ ηττον κακόν, την του πάσχειν λογίζονται συμφορὰν τy του 8 ποιεῖν ηδονρ. 'Eδείπνησεν ὁ Πρευς δεῖπνον Ἐρινύων, αἰ-ἐν κανω τὰ λείψανα του παιδίου παρέφερον, γελῶσαι φόβω. D 'ρευς ὁρα τὰ λείψανα του παιδιου καὶ πενθεῖ την τροφην καὶ ἐγνώρισεν ων του δείπνου πατηρ ' γνωρίσας μαίνεται καὶ σπῶται

τὰ ξίφος και ἐπὶ τὰς γυναῖκας τρέχει, ας δέχεται ὁ ἀηρ. Καὶ ὁ Πρευς αυταῖς συναναβαίνει και ορνις

γίνεται ' καὶ τηροsσιν ἔτι του πάθους την εἰκόνα.

9 Φεύγει μεν αηδών, διώκει δε ὁ Τηρεύς. Οὐτως ἐφύ- λάξε τὸ μῖσος καὶ μέχρι των πτερῶν '

195쪽

πτε μὲν ουν ουτως ἐξεφυγομεν την ἐπιβουλην ' Gἐκερδησαμεν δὲ Ουδὲν η μίαν ημεραν. Tu γὰρ υστεραία παρην εωθεν ὁ πιιρέας, και ημεῖς αἰδεσθέντες ἀντιλέγειν ουκ εἴχομεν. 'Eπιβάντες ουν σκάφους, ηλ- , θομεν εἰς την Φάρον, ὁ δὲ Μενέλαος εμεινεν αυτοs, φησας ουχ υγιῶς ἔχειν. Πρῶτον μὲν ουν ημας ὁ πιι - 2ρέας kπὶ τον πύργον αγει καὶ δεἱκνυσι την κατασκευην θαυμασίαν τινὰ καὶ παράλογον. χρος ην ἐν 3μisy τll θαλάσσy κείμενον, ψαsOν αυτῶν των νεφῶν, id υπέρρει δε υδωρ κάτωθεν του ποιηματος ' τὸ δὲ ἐπὶ

θαλάσσης ειστηκει κρεμάμενον ' ἐς δὲ την του ὁρους ἀκρόπολιν ὁ τῶν νεῶν κυβερνητης ἀνέτελλεν ηλιος. Μετὰ δε ταῶτα ηγειτο ημιν ἐπὶ την οἰκίαν ' ην δὲ ἐπ ἐσχάτων της νησου κειμενη ἐπ αυτy τy θαλάσση.15 Ἐσπέρας ουν γενομένης υπεξέρχεται μεν ὁ χαι- Tρέας, πρόφασιν ποιησάμενος την γαστέρα. Μετὰ μικρὸν δε βοη τις ἐξαίφνης περὶ τὰς θύρας ην, καὶ ευ- θυς εἰστρέχουσιν ἄνθρωποι μεγάλοι και πολλοί, μαχαίρας ἐσπασμένοι, καὶ ἐπὶ την κόρην πάντες ἄρμη - 20 σαν. Ἐγὼ-ως εἶδον φερομένην μοι την φιλτάτην, 2ουκ ἐνεγκὼν δεμαι διὰ τῶν ξιφῶν' καί με παίει τις κατὰ του μηροs μαχαίρα καὶ ἄκλασα. Ἐγὼ μεν δηκαταπεσὼν ἐρρεόμην α ατι, οι δὲ ἐνθέμενοι τῶ σκάφει την κόρην ἔφευγον. Θορύβου δὲ καὶ βοης οἷα ἐπὶ 3ra λησταῖς γενομένης ὁ στρατηγὸς της νησου παρην 'ην δέ μοι γνώριμος ἐκ του στρατοπέδου γενόμενος. Aεικνύω δη τὸ τραsμα καὶ δέομαι διῶξαι τοὐς λη- στάς' ἀρμει πολλὰ πλοῖα ἐν τη πόλει. Tούτων

ένὸς ἐπιβὰς ὁ στρατηγὸς ἐδίωκεν ἄμα τu παρουσI

8 post κατασκευην: κάτωθεν 10 post κάτωθεν : αυτου

196쪽

E 135

φρουρῶ ' κἀγὼ συνανέβην φοράδην κομισθείς. τὸς δὲ εἶδον οἱ λησται προσιοῶσαν ηδη την ναῶν εἰς ναυμαχίαν, ἱστῶσιν ἐπὶ τοὐ καταστρώματος οπίσω τὼ . χεῖρε δεδεμένην την κόρην, καί τις αυτῶν μεγάλy τuφωνη ' ἰδοὐ το ἔθλον υμῶν' εἰπὼν ἀποτέμνει αὐ- bτης την κεφαλην καὶ το λοιπον σῶμα ωθεῖ κατὰ της

5 θαλάσσης. Ἐγὼ δε ώς εἶδον, ἀνέκραγον οἰμώξας καὶ

ἄρμησα ἐμαυτον ἐπαφεῖναι ' ώς-οἱ παρόντες κατεσχον, ἐδεόμην ἐπισχεῖν τε την ναsν καί τινα ἀλε- σθαι κατὰ της θαλάττης, εἴ πως κἀν προς ταφην λά- 166 βοιμι της κόρης το σῶμα. Kαι ο στρατηγος πείθεται και ῖστησι την ναῶν' καὶ δύο των ναυτῶν ἀκοντίζουσιν εαυτοὐς ἔξω της νεὼς καὶ ἀρπάσαντες το σῶμα ἀναφέρουσιν. Ἐν τούτω δὲ οἱ λησταὶ μῆλλον ἐρρωμενέστερον ηλαυνον ' ώς δε ημεν πάλιν πλησίον, is ορῶσιν οἱ λησταὶ ναῶν ετέραν και γνωρίσαντες ἐκάλουν προς βοηθειαν ' πορφυρεῖς δὲ ησαν πειρατικοί. 7 1δὼν δὲ Ο στρατηγος δύο ναsς ηδη γενομένας ἐφοροβηθη και πρύμναν ἐκρούετο καὶ γὰρ οἱ πειραταὶ του φυγεῖν ἀποτραπόμενοι προὐκαλοῶντο εἰς μάχην. 208 ραεὶ δὲ ἀνεστρέψαμεν εἰς γην, ἀποβὰς του σκάφους καὶ τῶ σώματι περιχυθεις ἔκλαον. V Νυν μοι Λευκίππη τέθνηκας αληθῶς θάνατον διπλοῶν, γn καὶ θαλάττη διαιρούμενον ' το μὲν γὰρ λείψανον ἔχω 9 σου τοὐ σώματος, ἀπολώλεκα δὲ σε. οὐκ ἴση της re θαλάττης προς την γην η νομη ' μικρόν μοί σου με - ρος καταλέλειπται ἐν οψει τοs μείζονος ' αυτη δὲ ἐνολθω το πῶν σου κρατεῖ. υλλ' ἐπεί μοι τῶν ἐν τῶ

προσώπω φιλημάτων ἐφθόνησεν η Tύχη, φέρε σου

κατ φιλησω την σφαγην '

8 I sτα καταθρηνησας καὶ θάψας το σῶμα πάλιν εἰς την 'Aλεξάνδρειαν ἔρχομαι, καὶ θεραπευθεὶς ἄκων

197쪽

τέρησα ζῶν. Και ῆδη μοι γεγόνεσαν μηνες καὶ τὸ 2πολῶ τos πενθους ῆρχετο μαραίνεσθαι θρύνος γὰρ λύπης φάρμακον καὶ πεπαίνει τῆς ψυχῆς τὰ ελκη 'ε μεστὸς γὰρ ῆλιος ηδονῆς, καὶ τὸ λυπῆσαν προς ολί-

γον , καν ἡ καν υπερβολήν, ἀναζεῖ μεν ἐφ ὁσον ἡ

ψυχὴ κάεται, τῆ δε τῆς ημερας ψυχαγωγία νικώμενον καταψύχεταιὶ, καί μου τις κατόπιν βαδίζοντος ἐν αγορὰ τῆς χειρὸς ἄφνω λαβόμενος ἐπιστρέφει καὶ ουδὲν εἰ- 10 πὼν περιπτυξάμενός με πολλὰ κατεφίλει. Ἐγὼ δε 3τὸ μὲν πρῶτον ουκ ρδειν ὁστιςῆν, ἀλλ' ειστήκειν ἐκπεπληγμένος καὶ δεχόμενος τὰς προσβολὰς των ἀσπασμάτων, ως φιλημάτων σκοπός' ἐπεὶ δε μικρὸν διέσχε, και τὸ πρόσωπον εἶδον Κλεινίας δὲ ἐν , ἀνα- 15 κραγὼν υπὸ χαρὰς ἀντιπεριβάλλω τε αυτὸν καὶ τὰς αυτὰς ἀπεδίδουν περιπλοκάς, καὶ μετὰ ταsτα εἰς την καταγωγὴν ανήλθομεν την ἐμήν. Και ὁ μεντὰ αυτοs μοι διηγεῖτο, ὁπως ἐκ τῆς ναυαγίας περιεγενετο, ἐγω τὰ περι τῆς Λευκίππης ἄπαντα.

1ο ' Ευθυς μὲν γὰρ' ' ἔφη ' ραγείσης τῆς νεὼς ἐπὶ sτὸ κερας ὴξα, καὶ ἄκρου λαβόμενος μόλις, ἀνδρῶν

ἐδη πεπληρωμενου, περιβαλὼν τὰς χεῖρας ἐπεχείρουν ἔχεσθαι παρακρεμάμενος. υλίγον ημῶν ἐμ- πελαγισάντων, κsμα μεγιστον ἄραν τὸ ξυλον προσ-r5 ρήγνυσιν ὀρθιον υφάλω πετρα κατὰ θάτερον, ου ἐγὼ

ἔτυχον κρεμάμενος. Tο δὲ προσαραχθὲν βία πάλιν 2 εἰς τουπίσω δίκην μηχανῆς ἀπεκρούετο καί με ἄσπερ απὸ σφενδόνης ἐξερρίπτησε. Πυντεὐθεν δε ἐνηχόμην τὸ ἐπίλοιπον τῆς ημερας, ουκέτι ἔχων ἐλπίδα ad σωτηρίας. πιδηδε καμὼν καὶ ἀφεὶς ἐμαυτὸν τῆ τύχη δναῶν ὁρῶ κατὰ πρόσωπον φερομενην, καὶ τὰς χεῖρας ἀνασχών, ον ἡδυνάμην τρόπον, ἱκετηρίαν ἐθέμην

198쪽

E 137

τοῖς νεύμασιν. οἱ δὲ εἴτε ἐλεησαντες, εἴτε καὶ τόπνεῶμα αυτοῖς κατηγαγεν, ἔρχονται κατ' ἐμέ, καί τις των ναυτῶν πέμπει μοι κάλων ἄμα της νεὼς παρα-

θεούσης ' κἀγὼ μὲν ἐλαβόμην, οἱ δε ἐφείλκυσάν με

ἐξ αυτῶν τῶν του θανάτου πυλῶν. Ἐπλει δε τοπλοῖον εἰς Σιδῶνα ' καί με τινες γνωρίσαντες ἐθεράπευσαν.

10 Aso δὲ πλεύσαντες ημέρας ἐπὶ την πόλιν ηκομεν, καὶ δέομαι τῶν ἐν τῶ πλοίω Σιδωνίων πενοδάμας ὁ ἔμπορος ην καὶ Θεόφιλος ὁ τούτου πενθερὸς) μηδενὶ Ἀρίων, εἰ περιτύχοιεν, κατειπεῖν ως ἐκ ναυαγίας περιγενοίμην, ώς αν μη μάθοιεν συν-2 αποδεδημηκότα. υλπιζον γὰρ λησειν, εἰ τα απὸ τούτων ἐν ησυχία γένοιτο, πέντε μόνον ημερῶν μοι με ταξῶ γενομένων, αἷς οὐκ ἔτυχον ὀφθείς' τοῖς δὲ κατὰ την οἰκίαν την ἐμην, ως οἶδας, προηγορεύκειν λέγειν τοῖς πυνθανομένοις, εἰς κώμην ἀποδεδημη-3 κέναι μέχρι δέκα ὁλων ημερῶν. Καὶ τοsτον γε τον λόγον εὐρον περὶ ἐμοὐ κατεσχηκότα. Ουπω δὲ ὁ σὸς πατηρ ἐκ της Παλαιστίνης ἔτυχεν ηκων, ἀλλα δύο ἄλλων ἴστερον ημερῶν, καὶ καταλαμβάνει πεμφθέντα παρὰ τοs της Λευκίππης πατρὸς γράμματα, ἄπερ ἔτυχε μετὰ μίαν ημέραν της ημετέρας αποδημίας κε κομισμένα, δι' ἄν ὁ Σώστρατος ἐγγυα σοὶ την θυγα- τέρα. 'Eν ποικίλαις ουν ην συμφοραῖς ἀναγνοὐς τὰ

γράμματα καὶ την ἡμετέραν ἀκούσας φυγην, τὸ μὲν ως τὸ της ἐπιστολης ἀπολέσας ἀθλον, τὸ δε δτι παρὰ μικρὸν οὐτως η Nχη τὰ πράγματα ἔθηκε ' καὶ γὰρουδὲν αν τούτων ἐγεγόνει, εἰ δ' ἀττον ἐκομίσθη τὰ b γράμματα. Καὶ τῶν μεν πεπραγμένων οὐδὲν πρὸς

τὸν ἀδελφὸν ηγησατό πω δεῖν γράφειν, αλλὰ καὶ της μητρὸς της κόρης ἐδεήθη τὸ παρον ἐπισχεῖν. Tάχα

199쪽

γὰρ αυτους ἐξευρησομεν, καὶ ου δεῖ το συμβὰν ατύχημα μανθάνειν Σώστρατον. υσμενοι ὁπου ποταν ωσιν ἔντες μάθωσι την ἐγγύην και ἀφίξονται, εἴγε αυτοις ἐξέσται φανερῶς ἔχ ιν υπὲρ ου πεφευ-5 γασιν Ἐπολυπραγμόνει παντὶ σθένει ποῖ κεχω - γρηκατε. Καὶ ολίγον προ τούτων των ημερῶν ἔρχεται Aιόφαντος ὁ Τύριος ἐξ Αἰγύπτου πεπλευκώς, καὶ λέγει προς αυτὸν ὁτι σε ενθάδε ἐθεάσατο ' - κἀγὼ μαθών, ως εἶχον, ευθυς ἐπιβὰς νεὼς ὀγδόην ταύτην io ημέραν πῆσάν σε περιηλθον ζητῶν την πόλιν. Προς ταυτα ουν σοι βουλευτέον ἐστίν, ως τάχα καὶ του πατρὸς ηξοντος ἐνταυθα του σου 'Tαυτα ἀκούσας ἀνωμωξα ἐπὶ τη της Τύχης παι - II δια V ῶ δαῖμον λέγων, Πνυν μὲν Σώστρατός μοι 15 Λευκίππην ἐκδίδωσι καί μοι γάμους ἐκ μέσου πολε- μου πέμπει, μετρησας ακριβῶς τὰς ημέρας, ῖνα μηφθάση την φυγήν. τῶν ἐξώρων ευτυχημάτων, A 2 μακάριος ἐγὼ παρὰ μίαν ημέραν. Μετὰ θάνατον γάμοι, μετὰ θρηνον υμέναιοι. πνα μοι δίδωσι νύμ- ' φην η Nχη; ην ουδὲ ολόκληρόν μοι δέδωκε νεκραν''Π Ου θρηνων νυν καιρὸ ' ὁ Κλεινίας εἰπεν, 'ἀλλα 3σκεψώμεθα, πότερον εἰς την πατρίδα σοι νυν ἀνακομιστέον η τον πατέρα ἐνταυθα ἀναμενετέον '' Ουδέτερον ' εἶπον ' 'ποίω γὰρ l ανδ ἴδοιμι προσώπω τον 25 πατέρα, μάλιστα μεν οἴτως αἰσχρῶς φυγών, ειτα καὶ την παρακαταθηκην αυτῶ τἀδελφου διαφθείρας; φεύγειν ουν ἐντευθεν υπολείπεται πρὶν ηκειν αυ- τόν ' Ἐν τούτω δη ὁ Μενέλαος εἰσέρχεται καὶ ο Σά- 4τυρος μετ' αυτου, καὶ τον τε Κλεινίαν περιπτύσσονδο ται και μανθάνουσι παρ' ημῶν τὰ πεπραγμένα. Καὶ

ο Σάτυρος ' ἀλλ' ἔστι σοι ' ἔφη ' τὰ παρόντα θέσθαι καλῶς καὶ ἐλεῆσαι ψυχην ἐπι σοὶ φλεγομένην

200쪽

1395 ἀκουσάτω δὲ καὶ ὁ Κλεινίας. Η γὰρ 'Aφροδίτη μέγα

τουτω παρέσχεν ἀγαθόν, ο δ' ουκ ἐθέλει λαβεῖν γυναῖκα γὰρ ἐξέμηνεν ἐπ αὐτὸν πάνυ καλήν, ἄστεαν ἰδὼν αυτὴν εἴποις ἄγαλμα, Ἐφεσίαν το γένος,6 ονομα Μελίτην ' πλοῶτος πολὐς καὶ ἡλικία νέα. π- sθνηκε δ' αυτης προσφάτως ὁ ἀνὴρ κατὰ θάλατταν, βούλεται δε τοὐτον ἔχειν δεσπότην ου γαρ ανδρα ἐρῆ καὶ διδωσιν ἐαυτὴν καὶ πῆσαν ἐαυτῆς την ουσίαν ' δι αυτὸν γαρ τέτταρας μηνας νει ἐνθάδε διέτριψεν, ἀκολουθῆσαι δεομένη. U-ουκ οἶδα τί πα- Ioθὼν υπερηφανεῖ, νομίζων αυτω Λευκίππην ἀναβιώσεσθαι 'l2 καὶ ὁ Κλεινίας 'oυκ ἀπὸ α πω δοκεῖ μοι φησιν ' ὁ Σάτυρος λέγειν ' καλλος γαρ καὶ πλοsτος

καὶ ἔρως εἰ συνῆλθον ἐπὶ σέ, ουχ ἔδρας ἔργονJ Ουδ' is αναβολης. TO μὲν γαρ καλλος ηδονήν, ὁ δὲ πλοῶτος τρυφήν, ὁ δὲ ἔρως αἰδῶ ' μισεῖ δὲ ὁ θεὸς τοὐς

2 αλαζόνας. Φέρε πεισθητι τω Σατυρω καὶ χάρισαι τωθεω Καγὼ στενάξας ' ἄγε μερο εἶπον Ποποι θέλεις, εἰ καὶ Κλεινία τοὐτο δοκεῖ ' μόνον οπως το γυναιόν πμοι μη παράσχI πράγματα ἐπείγουσα προς τὸ ἔργον,3 ἔστ αν εἰς την Ἐφεσον ἀφικώμεθα. Φθάνω γαρ ἐπομοσάμενος ἐνταsθα μη συνελθεῖν, ἔνθα Λευκίππην ἀπολώλεκα ' Tαῶτα ἀκουσας ὁ Σάτυρος προστρέχει πρὸς την Μελίτην ευαγγέλια φέρων ' καὶ χομικρὸν διαλιπών αυθις ἐπανέρχεται, λέγων ἀκου--σαν την γυναῖκα υφ' ηδονῆς παρὰ μικρὸν την ψυχὴν ἀφεῖναι, δεῖσθαι δὲ ῆκειν ως αυτὴν δειπνησοντα τὴν ημέραν γάμων προοίμιον.

13 Ἐπείσθην καὶ ωχόμην ' ἡ δὲ ως εἶδέ με, ἀναθο- προῶσα περιβάλλει καὶ παν μου τὸ πρόσωπον ἐμπίπλησι φιλημάτων. Ην δὲ τω οντι καλὴ καὶ γάλακτι