GĒrwtikŵn lógwn suggrafeîs@. Erotici scriptores Graeci, recogn. R. Hercher

201쪽

AXIAΛΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ μὲν αν εἶπες αυτῆς το πρόσωπον κεχρῖσθαι, ρόδον δὲ ἐμπεφυτεῶσθαι ταῖς παρειαῖς. Ἐμάρμαιρεν αυτῆς τὁ 2βλεμμα μαρμαρυγὴν ἀφροδίσιον ' κόμη πολλὴ καὶ

βαθεῖα καὶ κατάχρυσος τῆ χρόα, ἄστε ἔδοξα οὐκ αηε δῶς ἰδεῖν τὴν γυναῖκα. G μὲν ουν δεῖπνον ἐν πο- 3λυτελές' ἡ ἐφαπτομένη των παρακειμένων, ώς δοκειν ἐσθίειν, οὐκ ἡδύνατο τυχεῖν ολοκλήρου τροφῆς, πάντα ἔβλεπεν εμέ' οὐδεν γὰρ ἡδὐ τοῖς ἐρῶσι πλὴν τὸ ἐρώμενον ' τὴν γὰρ ψυχὴν πῆσαν ὁ ερως κα-ua ταλαβὼν ουδε αυτῆ χωραν διδωσι τῆ τροφῆ. υ δε δτῆς θέας ἡδονὴ διὰ των ὀμμάτων εἰσρέουσα τοῖς

στέρνοις ἐγκάθηται ' ελκουσα δὲ του ἐρωμένου τὸ εἴδωλον αεὶ ἐναπομάττει τω τῆς ψυχῆς κατόπτρω καιαναπλάττει τὴν μορφήν ' ἡ δὲ του κάλλους απορροὴ 15 δι αφανῶν ακτίνων ἐπὶ τὴν ἐρωτικὴν έλκομένη καρδίαν ἐναποσφραγίζει κάτω τὴν σκιάν. Λέγω δὴ προς θαυτὴν συνεὶς V αλλὰ συ γε οὐδενὸς μετέχεις των σῶν αυτῆς, ἀλλ' ἔοικας τοῖς ἐν γραφαῖς ἐσθίουσιν ' ἡ ποίον γὰρ ἴψος ἔφη ' μοι πολυτελέστερον ἡ ποιος 20 οἶνος τιμιώτερος τῆς σῆς ἔψεως ' και ἄμα λέγουσα κατεφίλησέ με, προσιέμενον οὐκ ἀηδῶς τὰ φιλήματα 'ειτα διασχοὐσα εἶπεν Παύτη μοι τροφή VTότε μὲν ουν ἐν τούτοις ἡμεν' ἐσπέρας γενο- μμένης ἡ μὲν ἐπεχείρει με κρατεῖν ἐκεῖ κοιμησόμε- ο νον , εγὼ δὲ παρρτούμην, εἰπὼν ἀ καὶ πρὸς τὸν Σ τυρον ἔτυχον προαγορευσας. μόλις ουν ἀφίησιν ἀνιωμένη. IV ὐστεραία συνέκειτο ἡμῖν εἰς τὸ τῆς 2 Ισιδος ἱερὸν ἀπαντῆσαι διαλεξομένοις τε ἀλλήλοις καὶ πιστωσομένοις ἐπὶ μάρτυρι τῆ θεω ' συμπαρῆσαν ad δε ἡμῖν ο τε Μενέλαος καὶ ὁ Κλεινίας ' καὶ ἁμνύο

μεν ἐγὼ μεν ἀγαπήσειν ἀδόλως, ἡ δὲ ἄνδρα ποιή

σεσθαι καὶ πάντων ἀποφανεῖν δεσπότην. 'Ἀρξει 3

202쪽

ἄφιξις ' ἐνταμα γάρ, ώς ἔφην, Λευκίππy παραχωρήσεις ' Aεῖπνον οὐν ἡμῖν ηὐτρεπίζετο πολυτελες, καὶ ὁνομα μὲν ἐν τω δειπνω γάμοι, το δὲ ἔργον συν- Α έκειτο ταμιεύεσθαι. Καί τι μέμνημαι καὶ γελοῖον επαρὰ την ἐστίασιν τῆς Μελίτης. 'sὸς γὰρ ἐπευφήμουν τοῖς γάμοις οἱ παρόντες, νευσασα πρός με συχη 'καινὸς εἶπεν 'εγὼ μόνη πέπονθα. Κενοτάφιον μὲν γὰρ εἶδον, κενογάμιον δ' ου' Tαὐτα μὲν

Ουν ἔπαιζε σπουδῆ. 1015 Π ἐπιούση στελλόμεθα προς αποδημίαν ' κατὰ τύχην δὲ καὶ το πνεsμα ἐκάλει ημῆς. Και ὁ Μενέλαος μέχρι τos λιμένος ἐλθὼν και ἀσπασάμενος, ευτυχεστέρας εἰπὼν νῶν ημῆς τυχεῖν τῆς θαλάσσης ἀπετράπετο αὐθις, νεανίσκος πάνυ χρηστὸς καὶ θεῶν is ἄξιος καὶ ἄμα δακρύων ἐμπεπλησμένος ' καὶ ἡμῖν 2 πῆσι κατεφέρετο δάκρυα. Tω Κλεινία ἐδόκει μη με καταλιπεῖν, αλλὰ μέχρις Ἐφέσου συμπλεύσαντα καί τινα ἐνδιατρίψαντα τῆ πόλει χρόνον ἐπανελθεῖν,3 εἰ τἀμὰ ἐν καλῶ κείμενα καταμάθοι. Γίνεται δη κατ 20ουρὰν ημῶν ὁ ἄνεμος, εσπέρα τε ἐν καὶ δειπνήσαντες ἐκείμεθα κοιμησόμενοι ' ἰδία δε ἐμοί τε και τῆ Μελίτη καλύβη τις ἡν ἐπὶ τοὐ σκάφους περιπεφραγμένη. 4 Περιβαλοῶσα ουν με κατεφίλει καὶ ἀπήτει τον γάμον Πνῶν μὲνV λέγουσα ΠΛευκίππης τοὐς δρους ἐξήλθο- ah μεν καὶ τῶν συνθηκῶν τοὐς δρους ἀπειλήφαμεν ἐν-τεsθεν ἡ προθεσμία. Tr με δει νῶν εἰς Ἐφεσον περιμένειν; ἄδηλοι τῆς θαλάσσης αι τύχαι, ἄπιστοι τῶν b ανέμων αἱ μεταβολαί. Πίστευσόν μοι, Κλειτοφῶν,

8 post πέπονθα: και olas ἐπὶ τοῖς ἀφανέσι ποιούσινεκροῖς

203쪽

κάομαι ' οφελον ηδυνάμην δεῖξαι το πυρ, οφελον εἶχε την αυτην φύσιν τω κοινω πυρί, ἶνα σοι περιχυθεῖσα κατέφλεξα ' νυν δε προς τοῖς ἄλλοις τομομόνον το πυρ ἰδίαν ἴλην ἔχει καὶ ἐν ταῖς προς τοὐς ε ἐραστὰς συμπλοκαῖς ἀνακαόμενον λάβρον των συμπλεκομενων φείδεται. 'n πυρὸς μυστικοs, πυρὸς ἐν 6 ἀπορρητω δαδουχουμένου, πυρὸς τοὐς δρους αυτοs φυγεῖν μη θέλοντος. Μυηθῶμεν οὐν, ω φίλτατε, τὰ

της 'Aφροδίτης μυστηρια is κἀγὼ εἶπον 'μη με βιάσρ λίσαι θεσμὸν ὁσιας 16

νεκρῶν ' Οἴπω της ἀθλίας ἐκείνης τοὐς δρους παρ- ηλθομεν, ως ἀν γης ἐπιβῶμεν ἐτέρας. Ουκ ηκουσας, ως εν θαλάσσy τέθνηκεν; ἔτι πλέω Λευκίππης

τον τάφον ' τάχα που περι την ναῶν αυτης εἰλεῖται

15 το εἴδωλον. Λέγουσι δε τὰς ἐν Γδατι ψυχὰς ἀνηρη- 2μένας μηδὲ εἰς Aδου καταβαίνειν ὀλως, ἀλλ' αυτos περι το ὁδωρ ἔχειν την πλάνην, καὶ ἐπιστησεται τάχα ημῖν συμπλεκομένοις. 'Eπιτηδειον δέ σοι δοκεῖτο χωρίον εἶναι προς γάμον; γάμος ἐπὶ κύματος, ab γάμος υπὸ θαλάσσης φερόμενος; θάλαμον ημῖν θέλεις γενέσθαι μη μένοντα; VM μὲν ' ἔφη ' σοφίζη, φίλτατε ' πας δὲ τόπος 3τοῖς ἐρῶσι θάλαμος ' οὐδὲν γὰρ ἄβατον τω θεω. Θάλασσα δὲ μη καὶ οἰκειοτάτη ἐστὶν Ἐρωτι καὶ 'Aφρο- a. δισίοις μυστηρίοις; θυγάτηρ 'Aφροδίτη Θαλάσσης. ρισώμεθα τI γαμηλίω θεω, τιμησωμεν αυτης γά- εμω την μητέρα ' ἐμοὶ μὲν γὰρ δοκεῖ τα παρόντα γάμων εἶναι σύμβολα. Zυγὸς μὲν οἶτος υπὲρ κεφαλης κρεμάμενος, δεσμοὶ δὲ περὶ την κεραίαν τεταμένοι 'ad καλά γε, ω δέσποτα, τὰ μαντεύματα ' υπὸ ζυγὸν ὁ

2 post κοινω: του ἔρωτος

204쪽

E143 θάλαμος καὶ κάλω δεδεμένοι' αλλὰ καὶ πηδάλιον 5 του θαλάμου πλησίον. γδοὐ τους γάμους ημῶν ηTυχη κυβερνα, νυμφοστολήσουσι δὲ ημῆς Ποσειδῶν καὶ Νηρεῖδων χορός' ἐνταυθα γὰρ καὶ αυτὸς υμφιτρίτην γαμεῖ. Λιγυρὸν συρίζει περὶ τους κάλως εκαὶ το πνευμα ' ἐμοὶ μὲν υμέναιον αδειν δοκεῖ τὰ 6 των ανέμων αυλήματα. Ορας δὲ καὶ την ὀθόνην κε κυρτωμένην, ῶσπερ ἐγκύμονα γαστέρα ' δεξιόν μοι καὶ τοὐτο των οἰωνισμάτων ' Dp μοι ταχὐ καὶ

πατήρI 107 γδὼν ουν αυτην σφόδρα ἐγκειμένην 'φιλοσοφήσωμεν' εἶπον Πω γύναι, μέχρις λαβώμεθα γης 'ὁμνυμι. γάρ σοι την θάλατταν αυτην καὶ την του πλου τύχην, ώς ἐσπούδακα καὶ αυτός. υλλ' εἰσὶ καὶ 8 θαλάσσης νόμοι. Πολλάκις ηκουσα παρὰ των ναυ- ibτικωτέρων, καθαρὰ δεῖν αφροδισίων εἰναι τὰ σκάφη, τάχα μὲν ως ιερά, τάχα δὲ ἶνα μή τις ἐν τηλικουτω κινδύνω τρυφα. Μη ἐνυβρίσωμεν, ω φιλτάτη, τη θαλάσση ' συμμίξωμεν γάμον ὁμου καὶ φόβον 'τηρησωμεν εαυτοῖς καθαρὰν την ηδονήν υτα 2ολέγων καὶ μειλισσόμενος τοῖς φιλήμασιν ἔπειθον, καὶ το λοιπὸν ουτως ἐκαθεύδομεν.

17 Πέντε δὲ των εξῆς ἡμερων διανύσαντες τον πλουν ῆκομεν εἰς την Ἐφεσον. οἰκια μεγάλη καὶ πρώτη των ἐκεῖ, θεραπεία πολλὴ καὶ ἡ ἄλλη παρα- ets2 σκευὴ πολυτελής. Κελεύει δὴ δεῖπνον ώς ὁτι ἐκπρε- .

πέστατον ετοιμάζειν' ' μεις δὲ τέως' ἔφη χωρήσωμεν εἰς τοὐς αγρούς' υπεῖχον τῆς πόλεως σταδίους τέτταρας. Ἐπικαθίσαντες ουν ὀχήματι ἐξήλ

3 Καὶ ἐπεὶ τάχιστα παρεγενόμεθα, διεβαδίζομεν τοὐς ὀρχάτους των φυτῶν, καὶ ἐξαίφνης προσπίπτει

205쪽

τοῖς γόνασιν ημῶν γυνη, χοίνιξι παχείαις δεδεμένη, δίκελλαν κρατοsσα, την κεφαλην κεκαρμένη, ἐρρυπωμένη τὸ σῶμα, χιτῶνα ἀνεζωσμένη ἄθλιον πάνυ, καὶ ' ἐλέησόν με' ἔφη ' δέσποινα, γυνὴ γυναῖκα, ο ἐλευθέραν μέν, ώς ἔφυν, δούλην δε νυν, ώς δοκεῖτο Τύχη ' και ἄμα ἐσιώπησε. Λέγει οὐν η -- Φλίτη ' ἀνάστηθι, ῶ γυναι ' λέγε τις εἶ και πόθεν,

και τις σοι τουτον περιέθηκε τον σίδηρον ' κέκραγε

γάρ σου και ἐν κακοῖς η μορφη την ευγένειαν V V U1ο σὸς εἶπεν ' οἰκέτης, ὁτι αὐτῶ μη προς εὐνην ἐδουλευον. πινομά ruod Λάκαινα, Θετταλη τὸ γένος, ο

καί σοι προσφέρω μου ταύτην την τύχην ικετηρίαν.

Ἀπόλυσόν με τῆς καθεστώσης συμφορὰς ' πάρασχεδέ μοι την ασφάλειαν, ἔστ' αν ἀποτίσω τὰς δισχι- is λίας ' τοσούτου γάρ με ὁ Σωσθένης ἀπὸ τῶν ληστῶν ἐωνήσατο. Ποριουμεν δέ, ευ ἴσθι, την ταχίστην ' εἰ 6 μή, σοὶ δουλεύσομεν. υρας καὶ πληγαῖς ώς κατέξηνέ με πολλαῖς ' Καὶ ἄμα διανοίξασα τὸν χιτῶνα δείκνυσι τα νῶτα διαγεγραμμένα ἔτι οἰκτρό-

20 τερον.

Ως οὐν ταsτα ἡκούσαμεν, ἐγὼ μὲν συνεχύθην ' et και γάρ τι ἐδόκει Λευκίππης ἔχειν' ἡ δὲ Μιλίτη

ἔφη ' θάρρει, γύναι ' τούτων γάρ σε λύσομεν εἴς τε την οἰκείαν προῖκα ἀποπέμψομεν. πν Σωσθένην dis καλεσάτω τις ἡμῖν ' υ μὲν οὐν ευεις τῶν δεσμῶν 8ήλευθεροsτο, ὁ παρῆν τεταραγμένος. Λέγει οὐν ἡ Μελίτη '' ῶ κακὴ κεφαλή, τίνα ποτε καν τῶν ἀχρειοτάτων οἰκετῶν τεθέασαι παρ' ἡμῖν οἴτως ἡκισμένον; τίς αὐτη; λέγε μηδεν ψευσάμενος ,. ΠΟυκ οἶδα εἶπεν ' ἁ δέσποινα, πλὴν ἔμπορός τις, ουδνομα Καλλισθένης, ταύτην μοι πέπρακε, φάσκων ἐωνῆσθαι μὲν αυτὴν ἀπὸ ληστῶν, εἶναι δε ἐλευθέραν '

206쪽

E145 Id ὀνομα δὲ αυτὴν ὁ ἔμπορος ἐκάλει Λάκαιναν ' υ δὲ

τον μεν τῆς διοικήσεως, ης εἶχεν, ἀπέπαυσε, τὴν δε παραδίδωσι θεραπαίναις, κελευσασα λουσαι και ἐσθῆτα ἀμφιέσαι καθαρὰν και εἰς αστυ ἀγαγε διοικήσασα δε τινα των κατὰ τους ἀγρους, ἄν ενεκεν ο παρῆν, ἐπιβῆσα του οχήματος ἄμα ἐμοί, ἐπανίειμεν εἰς τὴν πόλιν και περι τὸ δεῖπνον ὴμεν. 18 Ἐστιωμένω δέ μοι μεταξυ σημαίνει νευσας OG τυρος προανίστασθαι, και ὴν τὸ πρόσωπον ἐσπουδακώς. Σκηψάμενος ουν υπό τινος των κατὰ τὴν 10 γαστέρα ἐπείγεσθαι εξανίσταμαι ' καὶ ἐπεὶ προῆλθον,

2 λέγει μὲν ουδέν, επιστολὴν δὲ Λαβὼν δέ, πρὶν ἀναγνωναί fμε,J κατεπλάγην ευθυς' ἐγνώρισα γὰρ Λευκίππης τὰ γράμματα. Ἐγέγραπτο δὲ τάδε

δ οπομνῆσαί σε. Uιὰ σὲ τὴν μητέρα κατέλιπον καὶ πλανην εἱλόμην, διὰ σὲ πεπονθα ναυαγίαν καὶ ληστῶν ἡνεσχομην ' Mot 20 σε ιερειον γέγονα καὶ καθαρμὸς καὶ τέθνηκα ξδη δευτερον, λὰ σὲ πέπραμαι καὶ ἐδέθην σιδήρω καὶ ὐ κελλαν ἐβάστασα καδἔσκαψα γην καὶ ἐμαστιγώθην, ἴνα συ ο γεγονας αλλη γ'ναικὶ b ηαγῶ ετέρω ανδρὶ γένωμαι; Μὴ γένοιτο. υλλ' ἐγὼ μὲν ἐπὶ τοσαυταις ἀνάγκαις διεκαρτέρησα, συ δὲ ἄπρατος, ἀμαστίγω- 2οτος γαμεῖς. Et τις Ουν των πεπονημένων διὰ σὲ κεῖται χάρις, δεήθητι σου τῆς γυναικὸς ἀποπέμψαι, ἐπηγγέίλατο ' τὰς δὲ δισχιλίας, ας ὁ Σωσθένης υπὲρ εμου κατεβάλετο , πίστευσον ἐμιν καὶ ἐγγυησαι προς τὴν Μελίτην ἔτι πέμψομεπι ἐγγυς 6 γαρ το Βυζάντιον. Ἐὰν δὲ καὶ αποτισης, νόμιζε μισθόν μοι δοδεδωκέναι των υπὲρ σου πόνων. Ἐρρωσο καὶ ἔναιο των χαι- νῶν γάμων. Ἐγὼ δὲ ἔτι σοι ταῶτα γράφω παρθένος.

l9 Tουτοις εντυχὼν πάντα ἐγινόμην ὁμου ' ἀνεφλε

γόμην, ἀχρίων, ἐθαυμαζον, ἡπίστουν, ἔχαιρον,

207쪽

AXIAAΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ ἡχθόμην. Λέγω ουν προς τον Σάτυρον ' πότερον εξ 2υδου ηκεις φέρων την ἐπιστολήν, η τί ταῶτα θέλεις Λευκίππη πάλιν ἀνεβίω Μάλιστα ἔφη, ' καὶ ἔστιν ην εἶδες ἐν τοῖς ἀγροῖς. Tότε μεν ουν οὐδ' ανι ἄλλος αυτὴν ἰδὼν ἐγνώρισεν, ἔφηβον οὐτω γενομένην ' τοsτο γὰρ η των τριχῶν αυτῆς κουρὰ μόνονJ ἐνήλλαξεν. ' ατα εστηκας' ἔφην 'ἐπὶ τηλικούτοις 3ἀγαθοῖς καὶ μεχρι των ώτων μόνον ευφραίνεις, ἀλλ' ου δεικνύεις καὶ τοῖς ἔμμασι τἀγαθά' 'μ συ γε 1ο ειπεν ὁ Σάτυρος ' 'ἀλλ' ἐνεὸς κάτασχε μη πάντα

ἀπολέσῖς , εως l αν j περὶ τούτων ἀσφαλέστερον βουλευσώμεθα. Γυναῖκα ὁρας θην πρώτην Ἐφεσίων 4 μαινομένην ἐπὶ σοί, ημῆς ἐρημους ἐν μέσαις ἄρκυσιν ' Πυλλ' οὐ δύναμαι' ἔφην' ' ἐπέρχεται γὰρ is διὰ πασῶν τῶν τοs σώματος οδῶν η χαρά. υλλ' 5 ἰδού μοι διὰ τῶν γραμμάτων ἐγκαλεῖ ' Και ἄμα αυ- θις ἐντυγχάνων τοῖς γράμμασιν, ὼς ἐκείνην δι' αυ-

τῶν βλεπων, και ἀναγινώσκων καθ' is ἔλεγον ροδίκαια ἐγκαλεῖς, φιλτάτη. Πάντα δι' ἐμε ἔπαθες 20 πολλῶν σοι γέγονα κακῶν αἴτιος Ως δὲ εἰς τὰς μά- 6στιγας και εἰς τὰς βασάνους ἐγενόμην, ας ὁ Σωσθένης αυτῆ παρετρίψατο, ἔκλαον ῶσπερ αυτὰς τὰς βασάνους βλεπων αυτης' ὁ γὰρ λογισμὸς πέμπων τῆς ψυχῆς τὰ ὁμματα προς την ἀπαγγελίαν τῶν γραμμά- 25 των, ἐδείκνυ τὰ ὁρώιμνα ώς δρώμενα ' πάνυ δὲ ἡρυθρίων ἐφ' οἷς μοι τον γάμον ἀνείδιζεν , ῶσπερ ἐπ' αυτοφώρω μοιχὸς κατειλημμένος. ουτως ῖσχυνόμην και τὰ γράμματα. V Οἴμοι, πῶς ἀπολογήσομαι, Σάτυρε ἔφην' 20

ad Πέαλώκαμεν ' Λευκίππη κατέγνωκεν ημῶν' τάχα δὲ

καὶ μεμισήμεθα. 'Aλλὰ πῶς ἐσώθη φράσον σὐ καιτίνος σῶμα ἐθάψαμεν ' VAυτή σοι κατὰ καιρὸν

208쪽

E147 φράσει' τὀ δε νυν' ὁ Σάτυρος ἔφη ' ἀντιγράψαι σε 2 δεῖ καὶ ἱλάσασθαι την κόρην. Κἀγὼ γὰρ αυτῆ διωμοσάμην, ως ἄκων ἔγημας' 'Eἶπας γὰρ ' ἔφην Πῖτι καὶ ἔγημα; ἀπολώλεκάς με 'ς ευηθείας ' ὁλη ἀγὰρ η πόλις Ουκ οἶδε τον γάμον; 'Aλλ' ουκ εγημα, ιμὰ τὸν φακλέα, Σάτυρε, καὶ την παροίσαν τύχην 3 'Παίζεις, ἀγαθέ ' Οιδα μεν ἄπιστα

λέγων, αλλ' ουπω πέπρακται' καθαρὸς ταυτηνε τὴν ημεραν Μελίτης Κλειτοφῶν. τί γράψω, λέγε' σφόδρα γάρ με ἐξέπληξε το συμβάν, ἄστε από- 10ρως ἔχω ' Π Ουκ εἰμί σου σοφώτερος ὁ Σάτυρος

ειπεν ' Πἀλλα αυτός σοι ὁ ἔρως υπαγορεύσει. Μο- νον διὰ ταχέων V

el υρχομαι δη γράφειν

Xαῖρέ μοι, ω δέσποινα Λευκιππη. Uυστυχῶ μεν εν Ola ibευτυχῶ, ἔτι σὲ παρὼν παρουσαν ως αποδημουσαν ὁρω διὰ γραμμάτων. Εἰ μὲν ουν την ἀληθειαν περιμένεις, μηδὲν προκαταγινώσκουσά μου, μαθηση την σήν με παρθενίαν μεμιμημένον, εt τις ἐστὶ καὶ ἐν ἀνδράσι παρθενία ' εἰ δέ με χωρὶς απολογίας ηδη μεμίσηκας, δμνυμί σοι τους σωσαντας σε θεους 20ως ἐν βραχεῖ σοι τὸ ἔργον ἀπολογησομαι Ἐρρωσό μοι, φιλ- τατη, καὶ Zλεως γένοιο

δίδωμι δε τω Σατύρω την ἐπιστολὴν και δέομαι τὰ εἰκότα εἰπεῖν προς αυτην περὶ ἐμοs ' εγὼ δὲ αὐθις ἐπὶ τὀ συμπόσιον ἀπήειν, ηδονῆς ἄμα καὶ λύπης γε - 2. γεμισμένος ' ρδειν γὰρ την Μελίτην οὐκ ἀνήσουσάν με της νυκτὸς τὸ μη οὐ γενέσθαι τους γάμους ημῖν ' ἐμοὶ δ' ἀδύνατον ην Λευκίππην ἀπολαβόντι γυναῖκα 2 ἐτέραν καν ἰδεῖν. ra μεν οὐν πρόσωπον ἐβιαζόμην μηδὲν ἀλλοῖον παρέχειν η πρὶν ὴν ' ου πάντη δε 30 κρατεῖν ηδυνάμην. Σὸς δε ἐνικώμην, σκηπτομαι

209쪽

AXIAAEΩΣ ΤΑΤΙΟΥ φρίκην μοι ἐπιδραμεῖν ' η δε συνῆκε μὲν ὁτι κατὰ της ὐποσχέσεως προφασίζομαι ' ἐλέγχειν δε ουκ ἡδύνατο την πρόφασιν. Ἐγὼ μεν δη ἄδειπνος ἀνίσταμαι κοι- 3μησόμενος, η δὲ κατὰ πόδας ώς εἶχεν ἐφ' ημιτελεῖε τῶ δείπνω συνανίσταται. Dς δε εἰς τον θάλαμον. παρήλθομεν, ἐγὼ μεν ἔτι μῆλλον επέτεινον της νόσου την υπόκρισιν, η ἐλιπάρει και ἔλεγε τί ταῶτα ποιεῖς; μέχρι τίνος με ἀπολλύεις; γδου και την θάλατταν διεπλεύσαμεν, ἰδοὐ και Ἐφεσος η προθεσμία 10 των γάμων. Ποίαν ἔτι περιμένομεν ημέραν; μέχρι δτίνος ώς εν ἱερῶ συγκαθεύδομεν; Ποταμὸν παρατιθεὶς πολυν κωλύεις πίνειν ' τοσοsτον χρόνον υδωρ ἔχουσα διψῶ ἐν αυτῆ καθεύδουσα τn πηγῆ ' τοιαύτην ἔχω την εὐνήν, οῖαν ὁ Ἀνταλος την τροφήν ' Tαυτα bis ἔλεγε και ἔκλαεν ἐπιθεῖσά μου τοῖς στέρνοις την κεφαλὴν ουτως ἐλεεινῶς, ῶστε παθεῖν μέ τι την ψυχήν. Ουκ ειχον δε ὁστις γένωμαι ' καὶ γὰρ εδόκει μοι δίκαια ἐγκαλεῖν. Λέγω οὐν προς αυτὴν Πωνυμί σοι, 6 φιλτάτη, τους πατρωους θεους' ἡμὴν σφόδρα και αυ-

20 τὸς ἐπείγομαι σου τὴν σπουδὴν ἀμείψασθαι. 'Aλλ' oυκοἶδα ' ἔφην ' τί πέπονθα ' νόσος γάρ μοι ἐξαίφνης ἐνέπεσεν. οἶδας δὲ ὁτι υγιείας χωρις ουδέν ἐστιν 'Aφρο- 7δίτη ' Και ἄμα λέγων ἀπέψων αυτῆς τὰ δάκρυα και ὁρκοις ἐτέροις ἐπιστούμην ώς ουκ εἰς μακρὰν ἄν θέ-25 λει τεύξεται.

Tότε μεν οὐν και μάλα μόλις ἡνέσχετο ' τῆ 22ύστεραία καλέσασα τὰς θεραπαινίδας , αἱς τὴν ἐπιμέλειαν τῆς Λευκίππης ἐνεχείρισεν, ἐπηρώτα μεν τοπρῶτον, εἰ ἀξίως αυτῆ κέχρηνται ' φασκουσῶν δε ad μηδεν τῶν δεόντων ἐπιλιπεῖν αυτῆ, ἄγειν ἐκέλευσε

τὴν ἄνθρωπον προς αυτήν. Ως δὲ ῆλθε Πτὰ μεν ἐμὰ 2ῖπως ἔσχεν' ἔφη ' προς σὲ φιλανθρωπίας, περισσὸν

210쪽

εἰδυία σοι λέγειν ' ἀλλ' ἐν οἷς αν δύνη, την ἴσην ἀπότισαί μοι χάριν. 'Aκούω τὰς Θετταλὰς Ῥῆς ωναν ἐρασθῆτε μαγεύειν ουτως, ἄστε μη προς ετέραν ἔτι

τον ανθρωπον ἀποκλίνειν γυναῖκα, προς τε την μα γεύουσαν ουτως ἔχειν, ως πάντα νομίζειν ἐκείνην αυ- 53 τω. Ἐμοὶ τοὐτο, φιλτάτη, φλεγομενn πάρασχε φάρμακ0ν. Wν νεανίσκον εἶδες, τον ἄμα ἐμοὶ χθὲς βαδίζοντα ' V ν ἄνδρα ἔφη ' λέγεις τον σόν; ' υπολα- βοῶσα πάνυ κακοηθως η Λευκίππη τοὐτο γὰρ ἀκηκοα παρὰ των κατὰ την οἰκίαν ' 'Ποιον ἄνδρα; -Με- 16λίτη ειπεν ' Πουδὲν κοινόν ἐστιν ἐμοὶ καὶ τοῖς λίθοις. 4 υλλά με παρευδοκιμεῖ τις νεκρά ' οὐτε γὰρ ἐσθίων Οἴτε κοιμωμενος ἐπιλαθέσθαι δυναται τοs Λευκίππης ὐνόματος ' τοὐτο γὰρ αυτην καλεῖ. Ἐγὼ δέ, φίλη, μη - νῶν τεσσάρων ἐν 'Aλεξανδρεια δι αυτὸν διέτριψα 15δε0μενη, λιπαρ0sσα, υπισχνουμένη, τί γὰρ ου λέγου

b σα, τί-ου ποιουσα των ἀρέσαι δυναμένων. υσιδηροsς τις η ξύλινος ην ἄρα προς τὰς δεησεις τὰς εμάς, μόλις δὲ τω χρόνω πείθεται' ἐπείσθη δε μέχριτων ὀμμάτων. 'Oμνυμι γάρ σοι την 'Aφροδίτην αυ- 20την ως ηδη πέμπτην ημέραν αυτω συγκαθεύδουσαουτως ἀνέστην ως ἀπ' ευνούχου ' ἔοικα δὲ εἰκόνος ἐρῶν ' μέχρι γὰρ των ὀμμάτων ἔχω τον ἐρώμενον. 6 Λέομαι δέ σου γυναικὸς γυνη την αυτην δέησιν, ην καὶ συ μου χθὲς ἐδεηθης' δός μοί τι ἐπὶ τοὐτον τον 25 ὐπερηφανον ' σώσεις γάρ μου την ψυχην διαρρευ-7 σασαν ηδη ' Dς ουν ηκουσεν η Λευκίππη, ἡσθῆναι μὲν ἐδόκει τω μηδὲν προς την ἄνθρωπόν μοι πεπρῆχθαι, φησασα δὲ ἀνερευνησειν, εἰ συγχωρήσειεναυτI, βοτάνας γενομένη κατὰ τους αγρούς, ἀπιομα ad

18 post ξύλινος : η τι των αναισθητων