GĒrwtikŵn lógwn suggrafeîs@. Erotici scriptores Graeci, recogn. R. Hercher

321쪽

στρέφεται μὲν η ναsς και του κλύδωνος συνιόντος ἀπόλλυται, οι ἐκπίπτουσιν Ουχ ὁμοίαν ἔχοντες ἐλπίδα σωτηρίας. θι μεν γὰρ λἴσταὶ τὰς μαχαίρας παρ- 34 ηρτηντο καὶ τα ημιθωράκια Dαδ λεπιδωτὰ ἐνεδέδυντο και κνημῖδας εἰς μέσην κνημην ὐπεδέδεντο ' ὁ δε Λάφνις ανυπόδητος, ως ἐν πεδίω νεμων, καὶ ημί- γυμνος, ώς ἔτι της ἄρας οἴσης καυματώδους. Ἐκεί- 4νους μὲν οὐν επ ολίγον νηξαμένους τα ὁπλα κατή- 10 νεγκεν εἰς βυθόν' ο-Aάφνις την μεν ἐσθῆτα ραδίως ἀπεδύσατο, περι δε την νῆξιν ἔκαμνεν, οἷα πρότερον νηχόμενος ἐν ποταμοῖς μόνοις' ὐστερον δε παρὰ 5της ἀνάγκης το πρακτέον διδαχθεὶς εἰς μέσας ἄρμησε τὰς βοsς, καὶ βοῶν δύο κεράτων ταις δύο χερσὶ λα- 15 βόμενος ἐκομίζετο μέσος ἀλύπως και ἀπόνως, ῶσπεο ἐλαύνων ἄμαξαν. Νηχεται δε ἄρα βοsς ὁσον ουδε 6

ἄνθρωπος ' μόνων λείπεται τῶν ἐνυδρων ορνίθων καιαυτῶν ἰχθύων ' οὐδ' ἶν ἀπόλοιτο βοῶς νηχόμενος, εἰ μη τῶν χηλῶν οἱ ἔνυχες περιπέσοιεν διάβροχοι γενό-

20 μενοι. Μαρτυροῶσι τῶ λόγω μέχρι νυν πολλοι τόποιτης θαλάττης, βοὸς πόροι λεγόμενοι. ζεται μεν δη τοὐτον τον τρόπον ὁ Λάφνις, 31 δύο κινδύνους παρ' ἐλπίδα πῆσαν διαφυγών, ληστηρίου καὶ ναυαγίας ' ἐξελθὼν δε καὶ την Xλόην ἐπὶ

β της γης γελῶσαν ἄμα και δακρύουσαν ευρὼν ἐμπίπτειτε αυτης τοῖς κόλποις και ἐπυνθάνετο τί βουλομένη συρίσειεν ' η δε αὐτῶ διηγεῖται πάντα ' τον δρόμον 2τον ἐπι τον Λόρκωνα, τὸ παίδευμα τῶν βοῶν, πῶς κελευσθείη συρίσαι, καὶ ὁτι τέθνηκε Λόρκων ' μόνον ad αἰδεσθεῖσα τὸ φίλημα οὐκ εἶπεν. Ἐδοξε δη τιμησαιτον ευεργέτην, καὶ ἐλθόντες μετὰ τῶν προσηκόντων Βόρκωνα θάπτουσι τον ἄθλιον. Γην μεν οὐν πολλην 3

322쪽

τησαν αυτῶν των ἔργων ἀπαρχάς' ἀλλα και γάλα κατέσπεισαν καὶ βότρυς κατέθλιψαν και συριγγας 4 πολλὰς κατέκλασαν. -ούσθη και των βοῶν ελεεινὰ μυκήματα καὶ δρόμοι τινὲς ἄφθησαν ἄμα τοῖς μυκή- ομασιν ἄτακτοι ' και ως εν ποιμεσιν εἰκάζετο καὶ αἰπόλοις, ταυτα θρῆνος ὴν τῶν βοῶν επὶ βουκόλω τε

τελευτηκότι.

32 Μετὰ δὲ τὸν του Βόρκωνος τάφον λούει τον Λάφνιν 4 Xλόη προς τὰς Νυμφας ἀγαγουσα. πιι αυτὴ i' τότε πρῶτον Λάφνιδος ὁρῶντος ελουσατο το σῶμα λευκὸν καὶ καθαρὸν υπὁ κάλλους και ουδὲν λουτρῶν et ἐς κάλλος δεόμενον ' καὶ ανθη συλλέξαντες, οσα της ἄρας ἐκείνης, ἐστεφάνωσαν τα αγάλματα καὶ την τοὐAόρκωνος συριγγα της πετρας εξήρτησαν ἀνάθημα. 14 Καὶ μετὰ τοὐτο ἐλθόντες ἐπεσκόπουν τὰς αἶγας καὶ 3 τὰ πρόβατα. IN δε πάντα κατεκειτο μητε νεμόμενα μητε βληχώμενα, ἀλλ', οἶμαι, τον Λάφνιν καὶ τηνXλόην αφανεῖς ἔντας ποθοίντα. Ἐπειδη ουν Oφθέντες καὶ ἐβόησαν το συνηθες καὶ ἐσύρισαν, τὰ μεν 20 ποίμνια l ἀναστάντα ἐνέμετο, αἱ αἶγες εσκίρτων φριματτόμεναι, καθάπερ ηδόμεναι σωτηρία συνή- θους αἰπόλου. Ου μην ὁ Λάφνις χαίρειν ἔπειθε την ψυχήν, ἰδὼν την Mόην γυμνὴν καὶ τὸ πρότερον λανθάνον κάλλος ἐκκεκαλυμμένον. 'υλγει την καρ- 2. διαν ως εσθιομένην υπὸ φαρμάκων, καὶ αὐτῶ τὸ πνεsμα ποτὲ μὲν λάβρον εξέπνει, καθάπερ τινος διώκοντος αυτόν, ποτὲ δὲ ἐξέλειπε, καθάπερ ἐκδαπανη 5 θὲν ἐν ταῖς πρότερον ἐπιδρομαῖς. Ἐδόκει τὸ λουτρὸν

323쪽

ἔτι παρὰ τοῖς λησταῖς μένειν, οἱα νέος και αγροικος καὶ ἔτι ἀγνοῶν το ἔρωτος λἴστηριον.

υδη δὲ της οπωρας ἀκμαζουσης και ἐπείγοντος Isi του τρυγητου πας ην κατὰ τοὐς αγροῖς ἐν ἔργω ' ὁ μὲν ληνοὐς επεσκευαζεν, ὁ πίθους ἐξεκάθαιρεν, ὁ ἀρρίχους ἔπλεκεν' ἔμελέ τινι δρεπάνης μικρὰς ἐς βό- 2τρυος τομην και ἐτέρω λίθου θλῖψαι τὰ ἔνοινα των βοτρύων δυναμένου καὶ ἄλλω λέγου ξηρῆς πληγαῖς ' κατεξασμένης, ως αν υπὸ φωτὶ νύκτωρ το γλευκος φέροιτο. υμελησαντες οὐν και ὁ Λάφνις και η Xλόη δτων αἰγῶν καὶ των προβάτων, χειρὸς ωφέλειαν ἄλλοις μετεδίδοσαν. Ο μεν ἐβάσταζεν ἐν ἀρρίχοις βότρυς καὶ ἐπάτει ταῖς ληνοῖς ἐμβαλὼν καὶ εἰς τοὐς πί-

β θυυς ἔφερε τον οἶνον ' η δὲ τροφην παρεσκευαζε τοῖς τρυγῶσι καὶ ἐνέχει ποτὸν αὐτοῖς πρεσβυτερον Οἰνον

καὶ των αμπέλων δὲ τὰς ταπεινοτέρας ἀπετρύγα. Πῆσα Φγὰρ κατὰ τὴν Λέσβον ἄμπελος ταπεινη, οὐ μετέωρος οὐδὲ ἀναδενδράς, αλλὰ κάτω τὰ κληματα ἀποτεί- 20 νουσα καὶ ἄσπερ κιττὸς νεμομένη ' καὶ παῖς ῖν ἐφ κοιτο βότρυος ἄρτι τὰς χεῖρας εκ σπαργάνων λελυμ

νος.

αιον οὐν εἰκος ἐν εορτη Λιονύσου καὶ οἴνου γε- 2νέσεως αἱ μὲν γυναικες ἐκ των πλησίον αγρῶν εἰς ab ἐπικουρίαν κεκλημέναι τῶ Λάφνιδι τοὐς οφθαλμοὐς ἐπέβαλλον καὶ ἐπηνουν ως ομοιον τῶ Λιονυσφ τοκάλλος, καί τις τῶν θρασυτέρων καὶ ἐφίλησε καὶ τον

324쪽

B2 Aάφνιν παρώξυνε, την δε Mόην ἐλύπησεν ' οἱ δε ἐν ταῖς ληνοῖς ποικίλας φωνὰς ἔρριπτον ἐπὶ την Xλόην και ἀσπερ ἐπί τινα Βάκχην Σάτυροι μανικώτερον ἐπήδων και ευχοντο γενέσθαι ποίμνια καὶ υκ ἐκείνης νέμεσθαι ' ἄστε αυ πάλιν η μὲν ηδετο , Aάφνις β3-ἐλυπεῖτο. Eυχοντο fδὲJ δη ταχέως παύσασθαι τον τρυγητὸν και λαβέσθαι των συνήθων χωρίων καὶαντὶ της ἀμούσου βοης ἀκουειν σύριγγος η των ποι - 4 μνίων αυτῶν βληχωμένων. Καὶ ἐπεὶ διαγενομένωνολίγων ημερῶν αι μὲν ἄμπελοι ἐτετρύγηντο, πίθοι δε 1οτο γλευκος εἶχον , ἔδει δὲ Ουκμ ουδεν πολυχειρίας, κατηλαυνον τὰς ἀγέλας ἐς το πεδίον καὶ μάλα χαίροντες τὰς Νύμφας προσεκύνουν, βότρυς αυταῖς κομί-b ζοντες ἐπὶ κλημάτων , ἀπαρχὰς του τρυγητου. ουδὲ τον πρότερον χρόνον ἀμελῶς ποτε παρῆλθον, ἀλλ' αεὶ is ἀρχόμενοι νομης προσήδρευον και ἐκ νομης ανιόντες προσεκυνουν ' καὶ πάντως τι ἐπέφερον, η ἄνθος ηοπώραν η φυλλάδα χλωρὰν η γάλακτος σπονδην. Καὶ τούτων μὲν ὁστερον ἀμοιβὰς ἐκομίσαντο παρὰ των 6 θεῶν τότε δὲ κύνες, φασίν , ἐκ δεσμῶν λυθέντες a. ἐσκίρτων, ἐσύριττον, ἐδον, τοῖς τράγοις καὶ τοῖς προβάτοις συνεπάλαιον. 3 Πρπομένοις δὲ αυτοῖς ἐφίσταται πρεσβύτης σισύραν ἐνδεδυμένος , καρβατίνας υποδεδεμένος, πήραν ἐξηρτημένος, καὶ την πήραν παλαιάν. Ουτος 2.

πλησίον καθίσας αυτῶν ωδε ειπε

2 'Φιλητὰς, ἁ παῖδες, ὁ πρεσβύτης ἐγώ, δς πολλα

μεν ταῖσδε ταῖς Νύμφαις ἐσα, πολλὰ δε τω Πανὶ ἐκείνω ἐσύρισα, βοῶν δε πολλῆς αγέλης ἡγησάμην μόνη μουσικῆ. 'Hκω δε υμῖν ὁσα εἶδον μηνύσων, οσα 3οδ ἡκουσα ἀπαγγελῶν. Κῆπός εστί μοι τῶν εμῶν χειρορῶν, ον ἐξ ου νέμων διὰ γῆρας επαυσάμην, εξεπονη

325쪽

μηλα πάντα, νυν ἄμπελοι καὶ συκαῖ και ροιαὶ καὶβ μυρτα χλωρά. Εἰς τοὐτον τον κῆπον ὀρνίθων ἀγέ- ολαι συνέρχονται το ἐωθινόν, των μεν ἐς τροφήν, τωνδε ἐς ωδήν ' συνηρεφὴς γὰρ καὶ κατάσκιος και πηγαῖς τρισὶ κατάρρυτος ' αν περιέλd τις τὴν αιμασιάν, ἄλσος ὁρῶν οἰήσεται.

16 Εἰσελθόντι δέ μοι τήμερον ἀμφὶ μέσην ημέραν

υπὸ ταῖς ροιαῖς καὶ ταῖς μυρρίναις βλέπεται παῖς,

μυρτα και ροιὰς ἔχων, λευκὸς ως γάλα, ξανθὸς ώς πυρ , στιλπνὸς ώς ἄρτι λελουμένος ' γυμνὸς ἡν, μόνος ὴW ἔπαιζεν ώς ἴδιον κῆπον τρυγων. Ἐγὼ μὲν 215 ουν βρμησα επ' αυτὸν ώς συλληψόμενος, δείσας μὴυπ ἀγερωχίας τὰς μυρρίνας καὶ τὰς ροιὰς κατακλάση ὁ δέ με κούφως και ραδίως ἡπέφευγε, ποτε μεν ταῖς

ροδωνιαῖς υποτρέχων, ποτε δε ταῖς μήκωσιν υποκρυπτόμενος, ῶσπερ πέρδικος νεοττός. καίτοι πολλάκις δeto μὲν πράγματα ἔσχον ἐρίφους γαλαθηνους διώκων, πολλάκις δε ἔκαμον μεταθέων μόσχους ἀρτιγεννήτους' ἀλλα τοὐτο ποικίλον τι χρῆμα ὴν καὶ ἀθήρατον. καμὼν ουν ώς γέρων καὶ ἐπερεισάμενος τῆ βακτηρία καὶ ἄμα φυλάττων μὴ φύγοι, ἐπυνθανόμην 25 τίνος ἐστὶ των γειτόνων, καὶ τί βουλόμενος ἀλλότριον κῆπον τρυγῶ. V δε ἀπεκρίνατο μεν ουδέν, στὰς δὲ Φπλησίον ἐγέλα πάνυ απαλὸν και ἔβαλλέ με τοῖς μυρ- τοις καὶ οὐκ οἶδ' ὁπως ἔθελγε μηκέτι θυμοsσθαι. Ἐδεόμην ουν εἰς χεῖρας ἐλθεῖν μηδεν φοβούμενον δ' ἔτι, καὶ ἄμνυον κατὰ των μύρτων ἀφήσειν, ἐπιδους μήλων καὶ ροιῶν, παρέξειν τε αεὶ τρυγῶν τὰ φυτὰ και δρέπειν τὰ ἄνθη, τυχὼν παρ' αυτοs φιλήματος ενός.

326쪽

οῖαν ουτε χελιδὼν ουτε αηδὼν ουτε κύκνος, ομοίως

εμοὶ γερων γενόμενος. 'μοὶ μεν, s Φιλητα, φιλῆσαί σε φθόνος οὐδείς' βούλομαι γὰρ φιλεῖσθαι μῆλ- λον η συ γενέσθαι νεος ' ορα δε εἴ σοι καθ' ηλικίαν 2 τό δῶρον ' ουδὲν γάρ σε ωφελησει τὸ γῆρας πρὸς τὸ μη διώκειν εμε μετὰ τὸ εν φίλημα. Aυσθήρατος εγὼ καὶ ιέρακι και ἀετω καὶ εἴ τις ἄλλος τούτων ἀκύτερος ἔρνις. Ου τοι παῖς ἐγὼ και εἰ δοκῶ παῖς, ἀλλα και3 του Κρόνου πρεσβύτερος και αυτos του παντός. Καίσε οἶδα νεμοντα πρωθήβην ἐν εκείνω τω ὁρει τὸ πλατὐ βουκόλιον καὶ παρήμην σοι συρίττοντι προς ταις φηγοῖς εκείναις, ἡνίκα ξρας 'Aμαρυλλίδος ' αλλά με Ουχ ἐώρας καίτοι πλησίον μάλα τῆ κόρη παρεστῶτα. Σοὶ μεν ουν εκείνην ἔδωκα ' καὶ ἡδη σοι παῖδες, ἀγα- 4 θοὶ βουκόλοι καὶ γεωργοί ' νῶν δε Λάφνιν ποιμαίνω καὶ χλόην ' καὶ ἡνίκα αν αυτοὐς εἰς ῖν συναγάγω τὸ

εωθινόν, εἰς τον σὸν ἔρχομαι κῆπον καὶ τερπομαι τοις ἄνθεσι καὶ τοις φυτοῖς καν ταῖς πηγαῖς ταύταις λούο

μαι. Aιὰ τοὐτο καλὰ καὶ τὰ ἄνθη καὶ τὰ φυτά, τοις b ἐμοις λουτροις ἀρδόμενα. υρα δε μη τί σοι των φυτῶν κατακέκλασται, μη τις οπώρα τετρύγηται, μή τις ἄνθους ρίζα πεπάτηται, μή τις πηγὴ τετάρακται, καὶ χαιρε μόνος ἀνθρώπων ἐν γήρα θεασάμενος τοsτο τὰ

παιδίον.

6 Tαὐτ εἰπὼν ἁνήλατο καθάπερ ἀηδόνος νεοττὸς επὶ τὰς μυρρίνας, καὶ κλάδον ἀμείβων εκ κλάδου διὰ των φύλλων ἀνεῖρπεν εἰς ἄκρον. Εἰδον αυτοs καὶ πτερυγας εκ των ώμων καὶ τοξάρια μεταξὐ των πτε -

2 ρύγων, καὶ ουκέτι εἶδον ουτε ταυτα ουτε αυτον. G10 post παντός: χρόνου

327쪽

μη μάτην ταύτας τὰς πολιὰς ἔφυσα μηδε γηράσας ματαιοτέρας τὰς φρένας ἐκτησάμην, Ἐρωτι, ἁ παῖδες,

κατέσπεισθε καὶ Ἐρωτι υμῶν μέλει Πάνυ ἐτέρφθησαν ἄσπερ μυθον ου λόγον ἀκούον- 75 τες καὶ ἐπυνθάνοντο τι ἐστί ποτε ο Ἐρως, πότερα παῖς η ορνις, και τι δύναται. Πάλιν ουν ὁ Φιλητὰς ἔφη ' θεός ἐστιν, ὼ παῖδες, ὁ Ἐρως, νέος και καλὸς και πετόμενος' διὰ τοὐτο καὶ νεότητι χαιρει και κάλλος διώκει καὶ τὰς ψυχὰς ἀναπτεροι. Aύναται δὲ το- 21ο μῶτον ὁσον ουδὲ ὁ Ζευς. ματεῖ μεν στοιχείων, κρατεῖ δὲ ἄστρων, κρατεῖ δε των ὁμοίων θεῶν ' ουδευμεῖς τοσοsτον των αἰγῶν και των προβάτων. ra 3ἄνθη πάντα Ἐρωτος ἔργα ' τὰ φυτὰ πάντα τούτου ποιηματα ' διὰ τοίτον και ποταμοι ρέουσι καὶ ἄνεμοι 15 πνέουσιν. Ἐγνων-ἐγώ και ταsρον ἐρασθέντα, καὶ Φως οἴστρω πληγεὶς ἐμυκῆτο ' καὶ τράγον φιλησαντα αἰγα, καὶ ἡκολούθει πανταχοs. Aυτὸς μεν γὰρ ημην νέος και ἡράσθην 'Aμαρυλλίδος ' καὶ οὐτε τροφης ἐμεμνημην οὐτε ποτὸν προσεφερόμην οὐτε ὐπνον η-20 ρούμην. Ἐλγουν την ψυχην, την καρδίαν ἐπαλλό- 5μην, το σῶμα ἐψυχόμην ' ἐβόων ως παιόμενος, ἐσιώ- πων ως νεκρούμενος, εἰς ποταμοὐς ἐνέβαινον καόμενος. Ἐκάλουν τον Πῆνα βοηθόν, ως καὶ αυτὸν της 6 Πίτυος ἐρασθέντα ' ἐπηνουν την υχω το Ἀμαρυλλί- 25 δος ἔνομα μετ ἐμὲ καλοsσαν ' κατέκλων τὰς σύριγγας, ὁτι μοι τὰς μεν βοῶς ἔθελγον, 'Aμαρυλλίδα δεουκ ηγον. Ἐρωτος γὰρ ουδεν φάρμακον, ου πινόμε- Τνον, ουκ ἐσθιόμενον, ουκ ἐν ωδαῖς λαλούμενον, ὁτιμη φίλημα καὶ περιβολη καὶ συγκατακλινηναι γυμνοῖς ad σώμασι Φιλητὰς μεν τοσαὐτα παιδεύσας αυτοὐς ἀπαλλάτ- 8τεται, τυρούς τινας παρ' αυτῶν καὶ ἔριφον ηδη κε

328쪽

267ράστην λαβών ' οἱ δὲ μόνοι καταλειφθέντες, καὶJ

τότε πρῶτον ἀκούσαντες τὸ' ωτος ἔνομα τάς τε ψυχὰς συνεστάλησαν υπὸ χυπης, καὶ ἐπανελθόντες νυκτωρ εἰς τὰς ἐπαύλεις παρέβαλλον οἷς ηκουσαν τα 2 αυτῶν. V υλγουσιν οἱ ἐρῶντες ' και ημεῖς ἀλγοῶμεν. ο'0φῆς ἀμελοωιν' ημεληκαμεν ομοίως. Καθεύδεινου δύνανται ' τοsτο νυν πάσχομεν και ημεῖς. Κάε- σθαι δοκουσι ' καὶ παρ' ημῖν το πυρ. Ἐπιθυμοῶσιν

ἀλληλους ὁρῶν ' διὰ visτο θῆττον εὐχόμεθα γενέσθαι δ την ημέραν- Σχεδὸν τοὐτ ἔστιν ὁ ἔρως, καὶ ἐρῶμεν istἀλληλων οὐκ εἰδότες. ει γὰρ l τοὐτο μη ἐστιν ὁ ἔρως ' ἐγὼ δὲ ὁ ἐρώμενος, τί ουν ταὐτ ἀλγοsμεν, τί δε ἀλληλους ζητο-εν; ἀληθῆ πάντα εἶπεν ὁ Φι-

λητῆς. G ἐκ τοs κηπου παιδίον ωφθη καὶ τοῖς πατράσιν ημῶν ἔναρ ἐκεῖνοJ καὶ νέμειν ημῆς τὰς ἀγέλας ἐκέλευσε. Πῶς αν τις αυτὸ λάβοις σμικρόν ἐστι καὶ φεύξεται. ΚαιJ πῶς ἄν τις αυτὀ φύγοι; πτερὰ 5 ἔχει και καταληψεται. Ἐπι τὰς Νυμφας δεῖ βοηθους καταφεύγειν. 'Aλλ' οὐδε Φιλητῶν ὁ Πὰν ἀφέλησεν 'Aμαρυλλίδος ἐρῶντα υσα εἶπεν ἄρα φάρμακα, ταῶτα ast ζητητέον, φίλημα και περιβολην καὶ κεῖσθαι γυμνοὐς χαμαί. μύος μέν, αλλὰ καρτερησομεν δεύτεροι μετὰ Φιλητῶν

9 Tosτο αυτοῖς γίνεται νυκτερινὸν παιδευτηριον.

Καὶ ἀγαγόντες της ἐπιούσης ημέρας τὰς ἀγέλας ἐς νο- ν μην, ἐφίλησαν ἀλληλους ἰδόντες καὶ ο μηπω πρότερον ἐποίησαν) περιέβαλον τὰς χεῖρας ἐπαλλάξαντες 'το δε τρίτον ἄκνουν φάρμακον ἀποδυθέντες κατακλιθῆναι 'J θρασύτερον γὰρ ου μόνον παρθένω ἀλλὰ 2 καὶ νέω αἰπόλω. Πάλιν ουν νυξ ἀγρυπνίαν ἔχουσα 30 καὶ ἔννοιαν τῶν γεγενημένων καὶ κατάμεμψιν τῶν παραλελειμμένων. 'μιλησαμεν, και ουδὲν οφελος '

329쪽

περιεβάλομεν, καὶ ουδεν πλέον ἔσχομεν ' το Ουν συγκατακλινηναι μόνον φάρμακον ερωτος. Πειρατέον καὶ τούτου ' πάντως ἐν αυτῶ τι κρεῖττόν ἐστι φιλη-

ματος.

5 Ἐπὶ τούτοις τοῖς λογισμοῖς οἱον εἰκὸς καὶ ὀνείρατα 10 ἐώρων ἐρωτικά, τα φιληματα, τὰς περιβολάς ' και ὁσα μεθ' ημέραν Ουκ ἔπραξαν, ταῶτα ἔναρ ἔπραξαν ' γυμνοὶ μετ ἀλληλων ἔκειντο. 'μθεώτεροι δη κατὰ την 2 ἐπιοsσαν ημέραν ἀνέστησαν καὶ ροίζω τὰς ἀγέλας κατ-lo ηλαυνον ἐπειγόμενοι προς τα φιληματω καὶ ἰδόντες ἀλληλους ἄμα μειδιάματι προσέδραμον. In μεν 3ουν φιληματα ἐγένετο καὶὶ η περιβολη των χειρῶν ὴ- κολούθησε, το δε τρίτον φάρμακον ἐβράδυνε, μητε του Λάφνιδος τολμῶντος εἰπεῖν, μητε της Xλόης βου- i5 λομένης κατάρχεσθαι, ἔστε τύχu καὶ τολο ἔπραξαν. θεζόμενοι υπὸ στελέχει δρυὸς πλησιον ἀλλη- II λων και γευσάμενοι της ἐν φιληματι τέρψεως ἀπλήστως ἐνεφορουντο της ηδονης. 'Hσαν δε καὶ χειρῶν περιβολαὶ θλῖψιν τοῖς σώμασι παρέχουσαι. τὰ δὲ l 220 την των χειρῶν περιβολην βιαιότερον τι του Aάφνιδος ἐπισπασαμένου κλίνεταί πως ἐπὶ πλευρὰν η χλόη

κἀκεῖνος δὲ συγκατακλίνεται τω φιληματι ἀκολουθῶν. Kαὶ γνωρίσαντες των ονείρων την εἰκόνα κατέκειντο πολυν χρόνον ἄσπερ συνδεδεμένοι. Εἰδό- 325 τες δὲ των ἐντεsθεν ουδεν καὶ νομίσαντες τοsτο εἶναι

πέρας ἐρωτικης ἀπολαύσεως, μάτην το πλεῖστον της ημέρας δαπανησαντες διελύθησαν καὶ τὰς ἀγέλας ἀπηλαυνον, την νύκτα μισοsντες. 1σως δὲ ἄν τι καιτων ἀληθῶν ἔπραξαν, εἰ μη θόρυβος τοιόσδε πῆσαν

aο την ἀγροικίαν ἐκείνην κατέλαβε. Νέοι Μηθυμναῖοι πλούσιοι διαθέσθαι τον τρυ- 12γητὸν ἐν ξενικῆ τέρψει θελησαντες, ναsν σμικρὰν

330쪽

B 269

καθελκύσαντες και οἰκέτας προσκώπους καθίσαντες,

τους Μυτιληναίων αγροὐς παρέπλεον, ὁσοι θαλάττης .2 πλησίον. λίμενός τε γὰρ η παραλία και οἰκησεσιν ησκημένη πολυτελῶς , και λουτρὰ συνεχῆ, παράδεισοί τε και ἄλση ' τα μὲν φύσεως ἔργα, τα δ' ἀνθρώπων s3 τέχνη ' πάντα ἐνηβῆσαι καλά. Παραπλέοντες δε καὶ ἐνορμιζόμενοι κακον μὲν ἐποίουν οὐδέν, τέρψεις δὲ ποικίλας ἐτέρποντο, ποτε μεν ἀγκίστροις καλάμων ἀπηρτημένοις ἐκ λίνου λεπτου πετραίους ἰχθυς ἀλιεύοντες ἐκ πέτρας ἀλιτενους, ποτε δὲ κυσὶ καὶ δικτυοις 10 λαγῶς φεύγοντας τον ἐν ταῖς ἀμπέλοις θόρυβον λαμε βάνοντες ' ῆδη δε και ὀρνίθων ἄγρας ἐμέλησεν αυτοῖς, και ἔλαβον βρόχοις χηνας αγρίους και νήττας και ἀτί- δας, ἄστε ἡ τέρψις αυτοῖς καὶ τραπέζης ωφέλειαν παρειχεν. Εἰ δέ τινος προσέδει, παρὰ των ἐν τοῖς ἀγροῖς is ἐλάμβανον , περιττοτέρους της αξίας οβολους κατα-b βάλλοντες. Ἐδει δε μόνον ἄρτου καὶ οἴνου και στέγης ' οὐ γὰρ ασφαλες ἐδόκει μετοπωρινῆς ἄρας ἐνεστώσης ἐνθαλαττεύειν ' ἄστε και την ναῶν ἀνεῖλκον ἐπι την γην νύκτα χειμέριον δεδοικότες. 2013 Tων δη τις αγροίκων ἐς ἀνολκην λίθου θλίβοντος τὰ πατηθέντα βοτρύδια χρήζων σχοίνου, της πρότερον ἐαγείσης, κρύφα ἐπι την θάλατταν ἐλθών, ἀφρουρητω τη νηὶ προσελθών, τὸ πεῖσμα ἐκλύσας,2 οἴκαδε κομίσας ἐς ὁ τι ἔχρηζεν ἐχρήσατο. Ἐωθεν οὐν 25οι Μηθυμναῖοι νεανίσκοι ζήτησιν ἐποιosντο τοὐ πείσματος και ώμολόγει γὰρ οὐδεὶς την κλοπην) ολίγα

μεμψάμενοι τοὐς ξενοδόκους παρέπλεον' και σταδίους τριάκοντα παρελάσαντες προσορμίζονται τοῖς

ἀγροῖς, ἐν οἷς ἄκουν ὁ Λάφνις καὶ η Xλόη ' ἐδόκει ad

γὰρ αυτοῖς καλὸν εἶναι τὸ πεδίον ἐς θήραν λαγῶν.3 Σχοῖνον μεν οὐν ουκ εἶχον ἄστε ἐκδήσασθαι πεῖσμα '