GĒrwtikŵn lógwn suggrafeîs@. Erotici scriptores Graeci, recogn. R. Hercher

411쪽

νακίδα κατέχει, αλλην δὲ γράφει καὶ δίδωσι τῆ θεραπαίνy' ην δὲ τὰ ἐγγεγραμμένα ljoιωδε l

dέσποινα, ο τι βουλει ποίει, καὶ χρῶ σωματι ως οἰκέτου ' καὶ εἴτε ἀποκτείνειν θέλεις, ἔτοιμος, εἴτε βασανίζειν, οπως ἐθέλεις βασάνιζε ' εἰς ευνην δὲ την σην ουκ αν ἔλθοιμι, Ουδ' sαν τοιαυτα πεισθείην κελευουσν.

5 Λαβοsσα ταsτα τὰ γράμματα η μντῶ ἐν ὀργῆ ἀκατασχέτω γίνεται και ἀναμίξασα πάντα, φθόνον, ζηλοτυπίαν, λύπην, φόβον, ἐνενόει ὁπως τιμωρήσε

ται τον υπερηφανουντα.

6 Καὶ δὴ ἐν τουτω ἔρχεται μὲν απὸ Συρίας μυρ- τος, ἄγων τι ὰ τη θυγατρὶ νυμφίον ἐκεῖθεν, Μοῖριν δνομα ' ώς ἀφίκετο, ευθῶς η Μαντὼ την κατὰ Ἀβροκόμου τέχνην συνετάττετο, καὶ σπαράξασα τὰς κόμας καὶ περιρρζξαμένη την ἐσθητα, ὁπαντησασα laτω πατρὶ καὶ προσπεσοsσα προς τὰ γόνατα ' οἴκτειρον ' ἔφη, ' πάτερ, θυγατέρα την σην υβρισμένην ὐπ' οἰκέ-7 του ' ὁ γὰρ σώφρων ' ροκόμης ἐπείρασε μὲν παρθενίαν την ἐμην ἀφανίσαι, ἐπεβούλευσε-καὶ σοί, γων ἐρῶν μου. Συ ουν υπὲρ τηλικούτων τολμημάτων 20 εἴσπραξαι παρ' αυτοs τιμωρίαν την αξίαν, η εἰ δίδως μέτον θυγατέρα την σην τοῖς οἰκέταις, ἐμαυτηνφθὰσασα ἀποκτενῶ. 6 Ἀκούσας ὁ Aψυρτος και δόξας ἀληθη λέγειν αυτην ηρεύνησε μεν το πραχθὲν οὐκέτι, μεταπεμψάμε- 2ονος δὲ τὸν Aβροκόμην ροῶ τολμηρὰ καὶ μιαρὰ'' εἶπε κεφαλη, ἐτόλμησας εἰς δεσποτας τοὐς σοὐς ἡβρίσαι καὶ διαφθεῖραι παρθένον ηθέλησας οἰκέτης ων; ἀλλ' οἴτι χαιρησεις' ἐγὼ γάρ σε τιμωρησομαι καὶ τοῖς ἄλλοις οἰκέταις την σην αἰκίαν ποιησομαι παράδειγμα 302 Εἰπὼν οὐκέτι ἀνασχόμενος ουδὲ λόγου ἀκοsσαι εκέλευσε περιρρηξαι την ἐσθητα αυτοs τοῖς οἰκέταις και3 φέρειν πυρ καὶ μάστιγας καὶ παίειν τὸ μειράκιον Ῥυ

412쪽

δῖ τὸ θέαμα ἐλεεινόν' αῖ τε γὰρ . . . .. τὸ σῶμα παν ὴφανιζον βασάνων ἄηθες ον οἰκετικῶν, τό τε αἷμα κατέρρει και τὸ κάλλος ἐμαραίνετο. Προσῆγεν δαὐτῶ καὶ δεσμὰ φοβερὰ και πυρ καὶ μάλιστα ἐχρῆτο 6 ταῖς βασάνοις κατ' αυτοs, τω νυμφίω τῆς θυγατρὸς ενδεικνύμενος ὁτι σώφρονα παρθένον ἄξεται. Ἐν 5 τούτω η Ἀνθεια προσπίπτει τοῖς γόνασι τos 'Aψύρτου καὶ ε δεῖτο υπὲρ Aβροκόμου ' ὁ δε' ἀλλα καὶ μἀλλον ἔφη ' διὰ σε κολασθήσεται, ὁτι και σε ἡδίκησε, γυ- is ναῖκα ἔχων ἄλλης ἐρῶν. Και τότε ἐκέλευσε δήσαντας αυτὸν ἐγκαθεῖρξαί τινι οἰκήματι σκοτεινῶ. Και ὁ μεν ἐδέδετο και ὴν ἐν εἱρκτῆ, δεινὴ δε αὐ- 7τον ἀθυμία καταλαμβάνει και μάλιστα ἐπεὶ Ἀνθειαν οὐχ ἐώρα ' ἐζήτει δε θανάτου τρόπους πολλούς, ἀλλ'

1β ευρισκεν οὐδένα, πολλῶν των φρουρούντων Oντων.

Ἀψυρτος ἐποίει τῆς θυγατρὸς τους γάμους καιέώρταζον πολλαῖς ἡμέραις. Mνθεια δε πάντα πένθος 2ὴν, καὶ εἰ ποτε δυνηθείη πεῖσαι τους ἐπι τos δεσμωτηρίου, εἰσήει προς 'Aβροκόμην λανθάνουσα καὶ κατ- ' ωδύρετο τὴν συμφοράν. τὶς δε ξδη παρεσκευάζοντο δεἰς Συρίαν ἀπιέναι, προύπεμψεν ὁ υψυρτος τὴν θυγατέρα μετὰ δώρων πολλῶν, ἐσθῆτάς τε Βαβυλωλας και χρυσὸν ἄφθονον και ἄργυρον ἐδίδου ' ἐδωρήσατο δετῆ θυγατρι Μαντοῖ τὴν'Aνθειαν καὶ τὴν κδην και τον ad Λευκωνα. Dς οὐν ταῶτα ἔγνω ἡ υνθεια και ὁτι εἰς ΦΣυρίαν ἀναχθήσεται μετὰ Μαντosς, δυνηθεῖσα εἰσελθεῖν εἰς τὸ δεσμωτηριον, περιπλεξαμένη τω 'Aβρο- κόμη Π δέσποτα εἰπεν, ' εἰς Συρίαν ἄγομαι δῶρον δo- θεῖσα τῆ Μαντοῖ καὶ εἰς χεῖρας τῆς ζηλοτυπούσης su ἄγομαι ' σὐ δε ἐν τω δεσμωτηρίω μείνας οἰκτρῶς οαποθνήσκεις, οὐκ ἔχων ουδὲ ὁστις σου τὸ σῶμα κο-

3 post κατέρρει : παν

413쪽

B353σμησει ' ἀλλ' ομνύω σοι τον ἀμφοτέρων δαίμονα ώς ἐγὼ μενῶ ση καὶ ζῶσα καν ἀποθανεῖν δεησn 'nsτα λέγουσα ἐφίλει τε αυτὸν καὶ περιέβα ε καὶ τα δεσμὰ ησπάζετο καὶ των ποδῶν προυκυλ ετο.

8 Tελος δε η μὲν ullει του δεσμωτηρίου, ὁ δε ώς οεἶχεν λυτὸν επὶ γης ρίφας ἔστενεν, ἔκλαεν ' ἁ πάτερ' λέγων ' φίλτατε, ώ μητερ Θεμιστώ ποῶ μεν η ἐν

Ἐφεσω δοκοῶσά ποτ' ευδαιμονία; ποῶ δ' οἱ λαμπροὶ καὶ οι περίβλεπτοι υνθεια και ' ροκόμης, οι καλοί; η μὲν οἴχεται πόρρω ποι της γης αιχμάλωτος, εγώ δε 1οκαι το μόνον ἀφύρημαι παραμύθιον, καὶ τεθνηξομαι

loJ δυστυχης ἐν δεσμωτηρίω μόνος '

2 Tαυτα λέγοντα αυτὸν ἴπνος καταλαμβάνει, καιαυτω ὁναρ ἐφίσταται. 'Eδοξεν ἰδεῖν αυτos τον πατέρα Λυκομηδην ἐν ἐσθῆτι μελαίνy πλανώμενον κατὰ is πῆσαν γην και θάλατταν, ἐπιστάντα in τω δεσμωτηρίω λῶσαί τ αυτὸν και ἀφιέναι ἐκ τos οἰκηματος 'αυτὸν δ' ἶππον γενόμενον ἐπι πολλην φέρεσθαι γην διώκοντα Ἀπον ἄλλην θηλειαν, καὶ τέλος εὐρεῖν τηνῖππον καὶ ἄνθρωπον γενέσθαι. sτα ῶς ἔδοξεν ad ἰδεῖν, ἀνέθορέ τε και μικρὰ ευελπις ην. 9 O μεν οὐν εν τω δεσμωτηρίω κατεκέκλειστο, ηυνθεια εἰς Συρίαν ηγετο και ὁ Λεύκων καὶ η Ρόδη. Ως δε ηκον οι περὶ την Μαντώ εἰς 'Αντιόχειαν εκεῖθεν γὰρ ην μιρις , ἐμνησικάκειμεν την Ῥόδην, ἐμί- 252 σει δε και την 'Aνθειαν. Kαι δη την μεν Ῥόδην ευ- θῶς μετὰ τοs Λεύκωνος κελεύει ἐμβιβάσαντάς τινας

πλοίω ώς πορρωτάτω της Σύρων ἀποδόσθαι γης,

την δε υνθειαν οἰκέτyσυνουσιάζειν ἐνενόει και ταὐτατων ατιμοτατων, αἰπόλω τινὶ ἀγροίκω, ηγουμένη διὰ ab S τούτου τιμωρησεσθαι αυτην. Μεταπέμπεται δὲ τον αἰπόλον, Λάμπωνα τοὐνομα, καὶ παραδίδωσι την

414쪽

υνθειαν καὶ κελευει γυναῖκα ἔχειν, και ἐὰν ἀπειθῆ ποοσέταξε βιάζεσθαι. Καὶ η μενῆγετο De αγρον συν- δε μενη τω αἰπόλω ' γενομένη δὲ ἐν τω χωρίω ἔνθα ὁ /μπων ἔνεμε τὰς αἶγας, προσπίπτει τοῖς γόνασιν

b αυτου και ικετευει κατοικτεῖραι καὶ τηρῆσαι ' διηγεῖται δε ῆτις ῆν, την προτέραν ευγένειαν, τον αν δρα, την αἰχμαλωσίαν ' ἀκούσας δε ὁ Λαμπων οἰκτείρει την κόρην καὶ ὁμνυσιν η μην φυλάξειν ἀμόλυντον, και θαρρεῖν παρεκελεύετο.

io Καὶ η μὲν παρὰ τω αἰπόλω ην ἐν τω χωρίω πάντα tu χρόνον Uβροκόμην θρηνοὐσα' ὁ- Ἀψυρτος ἐρευνώμενος το οἰκημάτων ἔνθα ὁ 'Aβροκόμης προ τῆς

κολάσεως διῆγεν, επιτυγχάνει τω γραμματιδίω τω Μαντοὐς προς υβροκόμην και γνωρίζει τὰ γράμματα, i5 και ὁτι αδίκως 'Aβροκόμην τιμωρεῖται ἔμαθεν ' ευ- θυς οὐν λῶσαί τε αυτὸν προσέταξε και ἀγαγεῖν εἰς ὀφιν. Πόνηρα δε και ελεεινὰ πεπονθὼς προσπίπτει τοῖς γόνασι τοῖς Ἀψύρτου , ὁ δε αυτὸν ἀνίστησι καὶ ' θάρρει ' ἔφη, V ῶ μειράκιον ' αδίκως σου κατέγνων ad πεισθεὶς θυγατρὸς λόγοις ' αλλὰ νυν μέν σε ἐλεύθερον ἀντι δούλου ποιήσω, δίδωμι δέ σοι τῆς οἰκίας ἄρχειν τῆς ἐμῆς καὶ γυναῖκα ἄξομαι των πολιτῶν τινος θυγατέρα ' σὐ δὲ μη μνησικακήσζς των γεγενη

μένων, ου γὰρ ἐκών σε ἡδίκησα nsτα ἔλεγενόδeta υψυρτος ' ὁ δε υβροκόμης ' αλλὰ χάρις' ἔφη ' σοι,

δέσποτα, ὁτι και τἀληθες ἔμαθες και τῆς σωφροσύνης ἀμείβη με ' Ἐχαιρον δὲ πάντες οἱ κατὰ την οικίαν ὐπὲρ βροκόμου καὶ χάριν ἐδεσαν ὐπερ αυτοs τω δεσπότη αυτὸς δὲ ἐν μεγάλη συμφορα κατ' υνθειαν ab ῆν' ἐνενόει δε προς εαυτὸν πολλάκις ' τι δει ἐλευθερίας ἐμοί; τί-πλούτων καὶ ἐπιμελείας των 'Aψύρ-

415쪽

B355 - του χρημάτων; ου τοιosτον εἶναί με δεῖ' ἐκείνην η ζῶσαν η τεθνεῶσαν ευροιμι '4 Ο μεν ουν ἐν τούτοις ὴν, διοικῶν μεν τὰ 'Aφύρ- του, ἐννοῶν δε οπως καὶ ποῶ την υνθειαν ευρήσει'

ὁ δε Λεύκων καὶ η Ῥόδη ηχθησαν εἰς Λυκίαν εἰς πό- 5λιν Σάνθον ἀνώτερον δὲ θαλάσσης η πόλις) κἀν-

ταῶθα ἐπράθησαν πρεσβύτy τινί, δς αυτους εἶχε μετὰ πάσης ἐπιμελείας, παιδας αυτοs νομίζων, και γὰρ ἄτεκνος ην ' διηγον δε ἐν ἀφθόνοις μεν πῆσιν, ἐλύπουν δὲ αυτους Ανθεια καὶ βροκόμης Ουχ ὁρωμενοι. 1011 Π δε υνθεια ην μέν τινα χρόνον παρὰ τῶ αἰπόλω, συνεχες δε ὁ Μοῖρις ὁ ἀνηρ της Μαντοὐς εἰς τὸ χωρίον ερχόμενος ἐρα της 'Aνθειας σφοδρὸν ἔρωτα.Και τὰ μεν πρῶτα ἐπειρῆτο λανθάνειν, τελευταῖον λέγει τω αἰπόλω τον ἔρωτα και πολλὰ υπισχνειτο 152 συγκυψαντι. Ο δὲ τω μεν Μοίριδι συντίθεται, δεδοικὼς δε την Μαντὼ ἔρχεται προς αυτην καὶ λέγει τον

ἔρωτα τον Μοίριδος. H δε ἐν ὀργη γενομένη 'πασῶν ἔφη δυστυχεστάτη γυναικῶν ἐγώ ' την ζηλην περιάγομαι, δι' ην τὰ μεν πρῶτα ἐν Φοινίκη ἀφῖρέ- 16 θην του ἐρωμένου, νυνὶ δε κινδυνεύω περὶ του ἀνδρός ἀλλ' oυ χαίρουσά γε υνθεια φανεῖται καληκαι Μοίριδι ' ἐγὼ γὰρ αυτην καὶ υπὲρ τῶν ἐν Τυρωπράξομαι δίκας

3 πτε μεν ουν την ησυχίαν ηγαγεν αποδημησαν- 25τος δε του Μοίριδος μεταπέμπεται τον αἰπόλον καὶ

κελεύει λαβόντα την υνθειαν εἰς τὸ δασύτατον ἀγαγόντα της ἴλης ἀποκτεῖναι καὶ τούτου μισθὸν αυτῶδ δώσειν υπέσχετο. υ δε οἰκτείρει μὲν την κόρην, δεδοικὼς δὲ την Μαντὼ ἔρχεται παρὰ τηνυνθειαν καὶ 3ολέγει τὰ κατ αυτης δεδογμένα. Ἀδε ἀνεκώκυέ τε καὶ

416쪽

e 356MNOΦΩNTOΣ ΕΦΕΣΙΟΥ λον ἀμφοτέροις πανταχοs' διὰ τὴν ακαιρον ευμορφίαν 'Aβροκόμης μεν ἐν Τύρω τεθνηκεν, εγὼ δε ἐν-ταὐθα ' ἀλλα δέομαι σου, Λάμπων αἰπόλε, δς μεχρι ονυν εὐσέβησας, ῶν ἀποκτείνyς, κἀν ολίγον θάψον μει τI παρακειμενύ γy καὶ ὀφθαλμοῖς τοῖς ἐμοῖς χεῖρας ἐπίβαλε τὰς σὰς και θάπτων συνεχες υβροκόμην κά-

λει' αυτη γενοιτ ῶν ευδαίμων ἐμοὶ μεθ' υβροκόμου ταφή Ἐλεγε ταῶτα, ὁ-αἰπόλος εἰς Oiκτον ἔρχεται εν- 616 et/οῶ i/ ώς ἀνόσιον ἔργον εργάσεται κόρην οὐδεν ἀδικομαν ἀποκτείνων ούτω καλήν. Λαβὼν δε την κό- τρην ὁ αἰπόλος φονεῶσαι μεν ουκ ὴνέσχετο, φράζει δεπρος αυτὴν τάδε. Πυνθεια, οἶδας ὁτι ἡ δέσποινα Μαντὼ εκέλευσέ μοι λαβεῖν καὶ φονεῶσαί σε ' εγὼ δε is και θεους δεδιὼς καὶ τὸ κάλλος οἰκτείρας βούλομαί σε μῆλλον πωλῆσαι πόρρω ποι τῆς γης ταυτης, μὴ μα- θοῶσα ἡ Μαντώ ὁτι ου τέθνηκας, εμε κακῶς διαθήσει. υ δὲ μετὰ δακρύων λαβομενη των ποδῶν αυτοs 8

ἔφη θεοὶ και Αρτεμι πατρώα, τον αἰπόλον υπερ τού-

diu των των ἀγαθῶν ἀμείψασθε ' καὶ παρεκάλει πραθῆναι. D αἰπόλος λαβόμενος τῆς 'Aνθείας ωχετο 9 επὶ τον λιμενα ' ευρὼν δε εκεῖ εμπόρους ἄνδρας Κίλικας ἀπεδοτο την κόρην, και λαβὼν την ὐπερ αυτῆς

τιμὴν ἐκεν εἰς τον ἀγρόν. οι δὲ ἔμποροι λαβόντες iura τὴν υνθειαν εἰς το πλοῖον ηγον και νυκτὸς ἐπελθούσης ρεσαν τὴν ἐπὶ Κιλικίας ' ἐναντίω δε πνεύματι κατεχόμενοι καὶ τῆς νεὼς διαρραγείσης μόλις ἐν σανίδι τινὲς σωθέντες επ' αἰγιαλοs τινος ήλθον' εἶχον δὲ και τὴν 'Aνθειαν. - δὲ ἐν τῶ τόπω ἐκείνω υλη ii

417쪽

δασεῖα. Την ουν νυκτα εκείνην πλανώμενοι ἐν αυτηυπὸ των περὶ τον Υππόθοον τον λῖστην συνελήφθη

σαν.

12 Ἐν δὲ τουτω τις ηκεν απὸ της Συρίας οἰκέτης παρὰ της Μαντους γράμματα κομίζων τω πατρὶ βυψυρτω τάδε

Ἐδωκάς με ἀνδρὶ ἐν ξενη ρ υνθειαν δε, ην μετὰ των ἄλλων οἰκετῶν ἐδωρησω μοι, πολλὰ διαπραξαμένην κακὰ εἰς αγρον οἰκεῖν ἐκελευσαμεν. -υτην συνεχῶς ἐν τω χωρίω θεώμενος οκαλὸς Μοιρις ἐρα ' μηκέτι δε φέρειν δυναμένq μετεπεμψάμην istτον αἰπόλον καὶ την κόρην πραθῆναι ἐκελευσα ἐν πόλει τινὶ της Συρίας.

2 υτα μαθὼν ὁ 'Aβροκόμης ουκέτι μένειν ἐκαρτέρει ' λαθὼν ουν τὸν Ἀψυρτον καὶ πάντας τοὐς κατὰ τον οἶκον εἰς ἐπιζητησιν της 'Aνθείας ἔρχεται. Ἐλθὼν 1sουν εντω ἀγρω ἔνθα μετὰ του αἰπόλου η υνθεια διέτριβεν, ἄγει δη παρὰ τον αἰγιαλὸν τον Λάμπωνατον αἰπόλον, ω προς γάμον εδεδώκει την Ἀνθειαν η Μαντώ, ἐδεῖτο δε τοὐ Λάμπωνος εἰπεῖν αυτω εἴ τι 3 οἶδε περὶ κόρης εκ Τυρου. Ο δε αἰπόλος καὶ τουνομα 20 εἶπεν ἔτι υνθεια καὶ τον γάμον και την ευσέβειαν την περὶ αυτην καὶ τον Μοίριδος ἔρωτα και το πρόσταγμα το κατ αυτης και την εἰς Κιλικίαν οδόν ' ἔλεγετε ώς αεί τινος 'Aβροκόμου μέμνηται η κόρη. V δεαυτὸν ὁστις ην ου λέγει, ειθεν δὲ ἀναστὰς ηλαυνε 25την ἐπὶ Κιλικίας ἐλπίζων 'Aνθειαν ευρησειν ἐκεῖ. 13 Οιχ περὶ τον Υππόθοον τον ληστην ἐκείνης μὲν της νυκτὸς ἔμεινον ευωχούμενοι, τη δε ἐξης περὶ την θυσίαν ἐγίνοντο. Παρεσκευάζετο δε πάντα καὶ ἀγάλ-2 ματα του υρεος καὶ σίλα καὶ στεφανώματα ' ἔδει δε 30

418쪽

την θυσίαν γενέσθαι τρόπω τῶ συνηθει. TO μέλλονιερεῖον θύεσθαι, εἴτε ἄνθρωπος ειτε βόσκημα εἴη, κρεμάσαντες εκ δένδρου καὶ διαστάντες ήκόντιζον και ὁπόσοι μεν ἐπέτυχον, τούτων ὁ θεὸς ἐδόκει δέχε-5 σθαι την θυσίαν ' ὁπόσοι δὲ ἀπέτυχον, αὐθις ἐξιλάσκοντο ' ἔδει δε τὴν Ανθειαν ουτως ἱερουργηθῆναι. Ως δε πάντα ετοιμα ην και κρεμῶν την κόρην ηθελον, δψόφος της υλης ηκούετο και ανθρώπων κτύπος.

δε ὁ της εἰρηνης της ἐν Κιλικία προεστώς, Περιλαος 10 τούνομα, ἀνηρ των τὰ πρῶτα ἐν Κιλικία δυναμένων. Ουτος ὁ Περιλαος επέστη τοῖς λησταῖς μετὰ πληθους επολλοs καὶ πάντας ἀπέκτεινεν, ολίγους δε και ζῶντας ἔλαβε μόνος δε ὁ ' πόθοος ήδυνηθη διαφυγεῖν

ἀράμενος τὰ ὁπλα. Ἐλαβε δε την 'Aνθειαν Περίλαος 5 15 καὶ πυθόμενος την μέλλουσαν συμφορὰν 4λέησεν ' εἶχε

δε ἄρα μεγάλης αρχην συμφορὰς ὁ ἔλεος 'Aνθείας

ἄγει δε αυτην καὶ τοὐς συλληφθέντας των λyστῶν εις Tαρσὸν της Κιλικίας. υ δε συνηθης αυτὸν της κόρης 6ἴψις εἰς ἔρωτα ηγαγε, καὶ κατὰ μικρὸν ἐαλώκει Περί- 20 λαος υνθείας. Ως δὲ ηκον εἰς Tαρσόν, τοὐς μεν λΠ- στὰς εἰς την ειρκτην παρέδωκε, την δὲ υνθειαν ἐθεράπευεν. υν δὲ οἴτε γυνη τῶ Περιλάω οἴτε παῖδες, καὶ περιβολη χρημάτων Ουκ ολίγη. Ἐλεγεν ουν προς 7την υνθειαν ώς πάντα ἀν αὐτη γένοιτο Περιλάω, 25 γυνη καὶ δεσπότις καὶ παῖδες. υ δὲ τὰ μὲν πρῶτα 8 ἀντεῖχεν, οὐκ ἔχουσα δὲ Ο τι ποιησειε βιαζομένω καὶ πολλῶ ἐγκειμένω, δείσασα μη καί τι τολμησύ βιαιότερον, συγκατατίθεται μὲν τον γάμον, ικετεύει δὲ αυτὸν ἀναμεῖναι χρόνον ολίγον ὁσον ημερῶν τριάκοντα, δ' καὶ ἄχραντον τηρῆσαι ' καὶ σκήπτεται ὁ δὲ Περί- αος πείθεται καὶ ἐπόμνυται τηρησειν αὐτην γάμων

αγνην εἰς ὁσον ἀν ὁ χρόνος διέλθρ.

419쪽

Γ359 14 Καὶ ἡ μεν ἐν Ἀρσῶ ὴν μετὰ Περιλάου, τον χρόνον ἀναμένουσα του γάμυ ' ό- βροκόμης ρει τηνἐπὶ Κιλικίας οδόw και ου προ πολλοs του ἄντρου του ληστρικοs ἀπεπεπλάνητο γὰρ και αυτὸς της ἐπ

2 ευθυ οδοὐ) συντυγχάνει τω Ἱπποθόω ώπλισμένω. V 5δὲ αυτὸν ἰδὼν προστρέχει καὶ φιλοφρονεῖται και δει - ται κοινωνὸν γενέσθαι της οδοs. V Ορῶ γάρ σε, ωμειράκιον, ὁστις ποτε εἶ, καὶ οφθῆναι καλὸν καὶ ἄλλως ανδρικόν ' καὶ η πλάνη φαίνεται πάντως ἀδικουμέ-3 νου. 'γωμεν ουν Κιλικίαν μὲν αφέντες ἐπὶ Καππα- 10δοκίαν καὶ τον εκεῖ Πόντον ' λέγονται γὰρ οἰκεῖν ἄν-4-ευδαίμονες ' ο δε υβροκόμης την μεν υνθείας ζητησιν ου λέγει, συγκατατίθεται δὲ ἀναγκάζοντι τῶ)πποθόω, καὶ ὁρκους ποιοῶσι συνεργήσειν τε καὶ συλλήψεσθαι ' ξλπιζε δε καὶ ο υβροκόμης ἐν τη πολλI 15

πλάνη την υνθειαν ευρήσειν.

ἄντρον, εἴ τι αυτοῖς ετι περιττὰν ὴν, αυτους καὶ τοὐς ῖππους ἀνελάμβανον ' ην γὰρ καὶ τω γπποθόω Ἀ-πος ἐν τη υλy κρυπτόμενος ' τn δὲ ἐξῆς παρηεσαν μεν ad Κιλικίαν, ἐποιοsντο δε την οδὸν ἐπὶ Μάζακον, πόλιν 2 της Καππαδοκίας μεγάλην καὶ καλήν. Ἐκεῖθεν γὰρ Ἱππόθοος ἐνενόει συλλεξάμενος νεανίσκους ακμάζον - τας συστήσασθαι πάλιν το ληστήριον. Σοίσι δε αυ- τοῖς διὰ κωμῶν μεγάλων πάντων ἐν ἀφθονία των ἐπι- 25τηδείων ' καὶ γὰρ ὁ Ιππόθοος ἐμπείρως εἶχε τῆς Καππαδοκῶν φωνῆς, καὶ αυτῶ πάντες ώς οἰκείω προσε

420쪽

ΛΟΦΩΝΤΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥ φέροντο. Aιανύσαντες δε την ὁδὸν ημέραις δεκα εἰς δ

Μάζακον ἔρχονται κἀνταυθα πλησίον των πυλῶν εἰσ- ωκίσαντο καὶ ἔγνωσαν μυτοὐς ημερῶν τινων εκ του καμάτου θεραπεsσαι. Καὶ δη ευωχουμενων αυτῶν δι ἐστέναξεν ὁ Ἱππόθοος και ἐπεδάκρυσεν ' ὁ- βρο- κόμης ηρετο αυτον τίς η αἰτια τῶν δακρύων. Kαι ος ' μεγάλα ἔφη ' τἀμα διηγηματα και πολλην ἔχοντα τραγωδίαν ' Ἐδεῖτο υβροκόμης εἰπεῖν, υπισχνούμε- ονος καὶ τὰ καθ' αυτον διηγήσεσθαι. υ δ' ἀναλαβὼν is ἄνωθεν μόνοι δ' ἐτύγχανον ὁντες) διηγεῖται τὰ

καθ' αυτόν.

Ἐγὼ ' ἔφη ' εἰμὶ τὸ γενος πόλεως Περινθου 2 πλησίον δὲ της Θράκης η πόλις τῶν τὰ πρῶτα ἐκει

δυναμένων ' ἀκούεις δε καὶ την Περινθον ώς ἔνδο- is καὶ τοῖς ἄνδρας ως εὐδαίμονες ἐνταυθα. Νεος 2ῶν ηράσθην. μειρακίου καλου ' ην δὲ τὸ μειράκιον τῶν ἐπιχωρίων ' ἴνομα Ῥπεράνθης ην αὐτῶ. μά- σθην δὲ τὰ πρῶτα ἐν γυμνασίοις διαπαλαίοντα ἰδὼν καὶ οὐκ ἐκαρτερησα. ρορτης Osri ἀγομενης ἐπιχω- 320 ρίου καὶ παννυχίδος ἐπ' αυτης πρόσειμι τῶ 'Tπεράνθη καὶ ἱκετεύω κατοικτεῖραι ' ἀκουσαν δὲ τὸ μειράκιον πάντα υπισχνεῖται κατελεησάν με. Καὶ τὰ πρῶτά γε 4του ἐρωτος οδοποιεῖ φιληματα καὶ ψαύσματα καὶ πολλὰ παρ' ἐμου δάκρυα ' τέλος δὲ ηδυνηθημεν καιαι ρου λαβόμενοι γενεσθαι μετ' ἀλληλων μόνοι και τὸ της ηλικίας ἀνύποπτον ην. Καὶ χρόνω συνῆμεν πολλῶ,

στέργοντες ἀλληλους διαφερόντως, ως δαίμων τις ημῖν ἐνεμέσησε. Καὶ ἔρχεταί τις ἀπὸ Βυζαντίου πλη- 5σων δὲ τὸ Βυζάντιον τη Περίνθω) ἀνηρ τῶν τὰ πρῶτα

Ib post ἐνταυθα: ἐκεῖ 26 post ηλικίας : ἀλληλοις