GĒrwtikŵn lógwn suggrafeîs@. Erotici scriptores Graeci, recogn. R. Hercher

421쪽

ἐκεῖ δυναμένων, επὶ πλούτω καὶ περιουσία μέγα φρο-6 νῶν' 'Αριστόμαχος ἐκαλεῖτο. Ουτος ευθυς ἐπιβὰς τηΠερίνθω, ώς υπό τινος απεσταλμένος κατ' ἐμου θεου, ὁρα τον Υπεράνθην σὐν ἐμοὶ καὶ ευθέως ἀλίσκεται, του μειρακίου θαυμάσας το κάλλος, πάντα ὁντινουν s7 ἐπάγεσθαι δυνάμενον. Ἐρασθεις δε οὐκέτι μετριως κατεῖχε τον ἔρωτα, ἀλλα τα μὲν πρωτατω μειρακίω

προσέπεμπεν ' ώς δ ' αδύνατον ην αὐτῶ ὁ γὰρ 'Τπεράνθης διὰ την προς ἐμὲ ευνοιαν ουδένα προσίετο), πείθει τον πατέρα αυτοs, πονηρὸν ἄνδρα καὶ ἐλάττονα io 8 χρημάτων' ὁ-αυτω δίδωσι τον 'Tπεράνθην προφάσει διδασκαλίας ' γαρ ειναι τεχνίτης. Παραλαβὼν δὲ αυτον τα μεν πρῶτα κατάκλειστον 9 μετὰ τουτο-ἀπηρεν ἐς Βυζάντιον. Eιπόμην κἀγώ, πάντων καταφρονησας των ἐμαυτos, καὶ Oσα id

ἐδυνάμην συνημην τῶ μειρακίω ' εδυνάμην δὲ ολίγα, καί μοι φίλημα σπάνιον ἐγίνετο και λαλιὰ δυσχερης ' 10 ἐφρ0υρουμην γὰρ υπὸ πολλῶν. Πλευταῖον δ' οὐκέτι καρτερῶν, ἐμαυτον παροξυνας ἐπάνειμι εἰς Περινθον και πάντα ὁσα ην μοι κτηματα αποδομενος, πσυλλέξας ἀργυριον εἰς Βυζάντιον ἔρχομαι και λαβὼν ξιφίδιον συνδοκουν τοὐτο καὶ τῶ Υπεράνθη) εἴσειμι νύκτωρ εἰς την οἰκίαν του 'Αριστομάχου καὶ ευρίσκω συγκατακείμενον τῶ παιδὶ καὶ οργης πλησθεὶς παίω 11 τὸν 'Αριστόμαχον καιρίαν. υσυχίας δὲ οἴσης καὶ πάν- 25των ἀναπαυομένων ἔξειμι ώς εἶχον λαθών, ἐπαγόμενος και τον 'Tπεράνθην, και δι ολης τῆς l νυκτὸς ὁδεύσας εἰς Πέρινθον, ευθυς νεὼς ἐπιβὰς ουδενὸς 12 εἰδότος ἔπλεον εἰς υσίαν. Καὶ μέχρι μέν τινος διηνυετο ευτυχῶς ὁ πλους ' τελευταῖον δὲ κατὰ Λέσβον θοημῖν γενομένοις εμπίπτει πνεsμα σφοδρὸν καὶ ανατρέπει την ναsν. Κἀγὼ μὲν τῶ 1περάνθy συνενη-

422쪽

χόμην υπιὼν αυτὸν καὶ κουφοτέραν τὴν νῆξιν ἐποιου μην ' νυκτὸς δε γενομένης οὐκέτι ἐνεγκὸν το μειράκιον παρείθη τῶ κολύμβω καὶ ἀποθνήσκει. Ἐγὼ δε 13τοσοὐτον ήδυνήθην τὸ σῶμα διασῶσαι ἐπὶ την γηνε και θάψαι ' καὶ πολλὰ δακρύσας και στενάξας, αφε - λών λείψανα και δυνηθεὶς ευπορησαί που ἐνὸς ἐπιτηδείου λίθου στηλην ἐπέστησα τῶ τάφω καὶ ἐπέγραψα εἰς μνημην του δυστυχοῶς μειρακιου επίγραμμα παρ'

αυτον ἐκεῖνον τον καιρον πλασάμενος

1ο Ἱππόθοος κλεινω τεsξεν τόδε Ῥῆμ' Τπεράνθη, ου τάφον εκ θανάτου ἀγαθὸν ἱεροῖο πολίτου ἐς βάθος εκ γαίης, ἄνθος κλυτόν, ον ποτε δαίμωνηρπασεν ἐν πελάγει μεγάλου πνεύσαντος αητου. I οὐντευθεν δε εις μὲν Πέρινθον ἐλθεῖν ου διέγνων, Ilis ἐτράπην δε δι' 'Aσίας ἐπὶ Φρυγίαν την μεγάλην καὶ Παμφυλίαν ' κἀνταυθα απορία βίου και ἀθυμία της συμφορῆς ἐπέδωκα ἐμαυτὸν ληστηρίω. Καὶ τὰ μεν πρῶτα υπηρέτης λἴστηρίου γενόμενος, τελευταῖον δὲ περὶ Κιλικίαν αυτος συνεστησάμην λIστηριον, ευδο-2ο κιμησαν ἐπὶ πολυ, εως ἐληφθησαν οἱ συν εμοὶ ου προπολλου του σε ἰδεῖν. Aυτη μὲν η τῶν ἐμῶν διηγη - 15μάτων τύχη ' σὐ δέ, ώ φίλτατε, εἰπε μοι τὰ σεαυτos 'δηλος γὰρ εἰ μεγάλI τινὶ ανάγκη τη κατὰ την πλάνην χρώμενος Vr5 Λέγει δε ὁ βροκόμης ὁτι Ἐφέσιος καὶ ὁτι ἡρά- 3σθη κόρης καὶ ὁτι ἐγημεν αυτην καὶ τὰ μαντεύματα καὶ την αποδημίαν καὶ τους πειρατὰς καὶ τον 'Mψυρτον καὶ την Μαντὼ καὶ τὰ δεσμὰ καὶ την φυγην καὶ τον αἰπόλον καὶ την μέχρι Κιλικίας οδόν. Ἐτι λέγον- 230 τος αυτοὐ συνανεθρήνησεν ὁ γππόθοος λέγων ' ἁ πατέρες ἐμοί, d πατρίς, ην οὐποτε ἔψομαι, ω πάντων μοι Γπεράνθη φίλτατε ' σὐ μὲν ουν, 'Aβροκόμη, καὶ

423쪽

Γ363ὁψει τὴν ἐρωμένην και απολήψει χρόνω ποτε ' εγὼ 31περάνθην ἰδεῖν οὐκέτι δυνήσομαι ' Λέγων ἐδείκνυέ τε τὴν κόμην καὶ ἐπεδάκρυεν αυτῆ. Ως δε ικανῶς ἐθρήνησαν ἀμφότεροι, ἀποβλέψας εις τὸν βρο- κόμην ὁ γππόθοος αλλο ἔφη ' σοὶ διήγημα παρῆλ- 54 θον ουκ εἰπών ' προ ολίγου τουτο ληστήριον ἀλῶναι

ἐπέστη τω ἄντρω κόρη καλὴ πλανωμένη, τὴν ηλικίαν ἔχουσα τὴν αυτὴν σοί, καὶ πατρίδα ἔλεγε τὴν σήν πλέον γὰρ ουδὲν ἔμαθον ' ταύτην ἔδοξε τω 'Αρει θ ὐ- σαι. Καὶ δὴ πάντα ὴν παρεσκευασμένα καὶ ἐπέστη - 10σαν οἱ διώκοντες ' κἀγὼ μεν ἐξέφυγον, ἡ δὲ Ουκ οἰδα5 ὁ τι ἐγένετο. - δε καλὴ πάνυ, υβροκόμη, καὶ ἐσταλμένη λιτῶς' κόμη ξανΘή, χαρίεντες ὀφθαλμοι' Ἐτιλέγοντος αυτοs ἀνεβόησεν βροκόμης ' τὴν ἐμὴν Ανθειαν ἐώρακας, γαπόθoε ' ποῖ δὲ ἄρα καὶ πέφευγε; i5 τις φαυτὴν ἔχει γη ; 'Eπὶ Κιλικίαν τραπώμεθα, εκεί- 6 νην ζητήσωμεν, ουκ ἔστι πόρρω τοs λIστηρίου. Ναί, προς αυτῆς σε ψυχῆς 'Tπεράνθους, μή με ἐκὼν ἀδικήσης, ἀλλ' ἴωμεν ὁπου δυνησόμεθα Mνθειαν εὐρεῖν

Υπισχνεῖται o Ἱππόθοος πάντα ποιήσειν, ἔλεγε δὲ eo ανθρώπους δεῖν ολίγους συλλέξασθαι προς ἀσφάλειαν τῆς οδos. 7 Kαι οι μὲν εν τούτοις ησαν, ἐννοοsντες ὀπως ὀπίσω τὴν εἰς Κιλικίαν ἐλεύσονται ' τῆ δὲ 'Aνθεία αι τριάκοντα παρεληλύθεσαν ἡμέραι και παρεσκευάζετο 25τω Περιλάω τὰ περι τον γάμον, και ιερεῖα κατήγετο

ἐκ των χωρίων, πολλὴ δὲ ἡ των ἄλλων ἀφθονία

συμπαρῆσαν δὲ αὐτω si τε οἰκεῖοι καὶ συγγενεις ' πολλοι δὲ καὶ των πολιτῶν συνεώρταζον τον Ἀνθείας

424쪽

σιος ἰατρος την τεχνην, Mδοξος τουνομα ' ἐκεδε ναυαγία περιπεσὼν εἰς Αἴγυπτον πλέων. Ουτος 2ο ὁ Ευδοξος περιήει μεν καὶ τους αλλους ανδρας, οσοι Ἀρσέων ευδοκιμώτατοι, ους μεν εΘθῆτας, ους δε ἀργυριον αἰτῶν, διηγούμενος εκάστω την συμφοράν, προσῆλθε δε καὶ τῶ Περιλάω καὶ εἶπεν ὁτι Ἐφέσιος και ἰατρος την τεχνην. δε αυτὸν λαβὼν αγει προς 3l0 την 'Mνθειαν, ἡσθήσεσθαι νομίζων ἀνδρὶ ὀφθέντι Ἐφεσίω. Ηδὲ ἐφιλοφρονεPτότε τον Mδοξον και ἀνεπυνθάνετο εἴ τι περι τῶν αυτης λέγειν ἔχοι ' ὁ δε oτι ουδὲν ἐπίσταιτο μακρας αυτῶ της αποδημίας της ἀπὸ Ἐφεσου γεγενημενης' ἀλλ' ουδὲν ηττον εχαιρεν 1β αυτῶ η υνθεια, ἀναμιμνησκομένη τῶν οἴκοι. Καὶ δη 4 συνήθης τε ἐγεγόνει τοῖς κατὰ την οἰκίαν και εἰσήει παρ' εκαστα προς την υνθειαν, πάντων ἀπολαυων τῶν ἐπιτηδείων, αεὶ δεόμενος αυτης εἰς 'Eφεσον παραπεμφθῆναι ' καὶ γὰρ και παιδες ὴσαν αυτῶ καὶ

Ως ουν πάντα τὰ περὶ τον γάμον ἐξετετέλεστο τῶ θΠεριλάω, ἐφειστήκει δὲ η ἡμερα, δεῖπνον μεναυτῶ πολυτελες ἡτοίμαστο καὶ ἡ υνθεια ἐκεκόσμητο

κόσμω νυμφικῶ ' ἐπαυετο δὲ Ουτε νυκτωρ ουτε μεθ' ah ημεραν δακρυουσα, ἀλλ' αεὶ προ ὀφθαλμῶν ειχεν βροκόμην. Ἐνενόει δὲ ἄμα πολλά, τον ἔρωτα, τους Iὁρκους, την πατρίδα, τους πατέρας, την ανάγκην, τον γάμον. Καὶ δη καθ' αυτὴν γενομένη, καιρου λαβομένη, σπαράξασα τὰς κόμας ' ἁ πάντα ἄδικος ἐγὼ 'ast φησὶ ' καὶ πονηρά, ῆτις ουχι τοῖς ἴσοις ' ροκόμηναμείβομαι. 'O μεν γὰρ ῖνα ἐμὸς ἀνὴρ μείνη καὶ δεσμὰ δ

425쪽

υπομένει και βασάνους και ἴσως που καὶ τέθνηκεν '

ἐγὼ-καὶ ἐκείνων ἀμνημονῶ καὶ γαμοῶμαι is δυσ

τυχής, και τον υμέναιον ασει τις ἐπ' ἐμοί, και ἐπ'

4 ευνὴν ἀφίξομαι την Περιλάου. 'Aλλ', ἁ φιλτάτη μου πασῶν 'Aβροκόμου ψυχη, μηδέν τι ἡπὲρ ἐμοs λυπη- 5θῆς, ου γὰρ ανδ ποτε έκοῶσα ἀδικήσαιμί σε ἐλεύσομαι, καὶ μέχοι θανάτου μείνασα νυμφη σή

b Tαλα εἶπε και ἀφικομένου παρ' αυτην του M- δόξου του Ἐφεσίου ἰατρου ἀπαγαγοsσα αυτὸν ἐπ' οἴκημά τι ηρεμαιον προσπίπτει τοῖς γόνασιν αυτOs και 10 ἱκετευει μηδενὶ κατειπεῖν των ρηθησομένων μηδενκαὶ ορκίζει την πάτριον θεὸν 'Αρτεμιν ξυμπράξειν 6 πάντα ὁσα αν αυτοs δεηθῆ. Aνίστησιν αυτην ὁ Ευδοξος πολλὰ θρηνοῶσαν και θαρρεῖν παρεκάλει και ἐπώμνυε, πάντα ποιήσειν ἡπισχνούμενος. Λέγει δ' iaαυτῶ τον 'Aβροκόμου ἔρωτα καὶ τους ὁρκους τους προς εκεῖνον καὶ τὰς περι τῆς σωφροσύνης συνθήκας

7 και' εἰ μεν ὴν ζῶσας ἔφη με ἀπολαβεῖν ζῶντα βρο- κόμην ἡ λαθειν ἀποδρῆσαν εντεsθεν, περὶ τούτων δυἐβουλευόμην' ἐπειδὴ δε ὁ μεν τέθνηκε, φυγεῖν δε δοαδύνατον καὶ τον μέλλοντα αμήχανον ἡπομεῖναι γάμον οὐτε γὰρ τὰς συνθήκας παραβήσομαι τὰς προς Aβροκόμην οἴτε τους ὁρκους ὐπερόψομαι , συ τοινυν βοηθὸς ἡμῖν γενοs, φάρμακον ευρών ποθεν, O κακῶν

8 με απαλλάξει την κακοδαίμονα. Εσται δε ἀντι τού - 25των σοι πολλὰ μεν καὶ παρὰ τῶν θεῶν, οἷς ἐπεύξομαι καὶ προ τοὐ θανάτου πολλάκις υπερ σοs, αυτὴ δέ σοι και ἀργύριον δώσω καὶ την παραπομπὴν ἐπισκευάσω. Aυνήση δε προ τοὐ πυθέσθαι τινὰ ἐπιβὰς νεώς την ἐπ' Ἐφέσου πλεῖν ' εκεῖ δε γενόμενος, ἀνα- 30

ζητήσας τοὐς γονεῖς Μεγαμήδη τε καὶ μίππην ἄγ-

426쪽

366 ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥ γελλε αὐτοῖς την ἐμὴν τελευτην καὶ πάντα τὰ κατὰ τον αποδημίαν, ' καd ὁτι βροκόμης ἀπόλωλε λέγε

Εἰποῶσα τῶν ποδῶν αυτοὐ προυκυλίετο καὶ ἐδεῖτο 9 μηδὲν αντειπεῖν αυτῆ δουναί τε το φάρμακον. Καὶ ι προκομίσασα εἴκοσι μνας αργυρίου περιδέραιά τε αὐ-της ῆν-αυτῆ πάντα ἄφθονα, πάντων γὰρ εξουσίαν εἶχε τῶν Περιλάου) δίδωσι τω Εὐδόξω. V δε βουλευσάμενος πολλὰ και την κόρην οἰκτείρας τῆς συμφορῆς καὶ τῆς εἰς Eφεσον ἐπιθυμῶν οδοs και τοs αργυρίου ο καὶ των δώρων ἡττώμενος ὐπισχνεῖται δώσειν τὸ φάρμακον, καὶ ἀπήει κομιῶν. υ δε ἐν τούτω πολλὰ id καταθρηνεῖ, την τε ηλικίαν κατοδυρομένη τηνἐαυτῆς καὶ ὁτι μέλλοι προ ῶρας ἀποθανεῖσθαι λυπουμένη, πολλὰ δὲ 'Aβροκόμην ώς παρόντα ἀνεκάλει. 15 'Εν τούτω ολίγον διαλιπὼν ὁ Εὐδοξος ἔρχεται κομί- llζων θανάσιμον ζ μὲνJ οὐχὶ φάρμακον, υπνωτικὸν διώς μήτε τι παθεῖν την κόρην και αυτὸν εφοδίων τυχόντα ἀνασωθῆναι. Λαβοsσα δὲ ἡ υνθεια και πολλὴν γνοῶσα χάριν αυτὸν αποπέμπει.

20 Ιαι ὁ μὲν εὐθὐς ἐπιβὰς νεὼς ἐπανήχθη, ἡ δε

καιρὸν επιτήδειον ἐζήτει προς την πόσιν τοs φαρμάκου.

μος, και ὴκον οἱ ἐπὶ τούτω τεταγμένοι την υνθειαν Vs ἐξάξοντες ' ἡ δὲ ακουσα και δεδακρυμένη ἐξήει, εν τῆχειρι κρύπτουσα τὸ φάρμακον ' και ώς πλησίον τοὐθαλάμου γίνεται, οι οἰκεῖοι ἀνευφήμησαν τον υμέναιον ' ἡ δὲ ἀνωδύρετο καὶ ἐδάκρυεν Πουτως ἐγω ' λέ- 2γουσα 'πρότερον ήγόμην υβροκόμn νυμφίω, και παρ- ο έπεμπεν ημῆς πῶρ ἐρωτικόν, καὶ υμέναιος ὐδετο ἐπι γάμοις ευδαίμοσι. μνι τι ποιήσεις, Ἀνθεια; 3 αδικήσεις υβροκόμην τον ἄνδρα, τον ερωμενον, τον

427쪽

διὰ σε τεθνηκότα; Oυχ ουτως ἄνανδρος θω ουδ' εν τοῖς κακοῖς δειλή. Λεδόχθω ταsτα, πίνωμεν τὸ φάρμακον ' βροκόμην εἶναι μοι δει ἄνδρα ' εκεῖνον καιε τεθνηκότα βούλομαι. υτα ἔλεγε και ἡγετο εἰς τον

θάλαμον. 1

Και δὴ μόνη μεν ἐγεγόνει, ἔτι γὰρ Περίλαος

μετὰ των φίλων ευωχεῖτο ' σκηψαμένη δε τsi αγωνία υπὸ δίψους κατειλῆφθαι ἐκέλευσεν αυτῆ τινι των οἰκετῶν ἴδωρ ἐνεγκεῖν, ως δὴ πιομένη ' καὶ δὴ κομισθέντος εκπώματος, λαβοsσα ουδενὸς ἔνδον αυτῆ io παρόντος ἐμβάλλει το φάρμακον καὶ δακρύσασα Πώ φιλτάτου φησιν ' βροκόμου ψυχή, ἰδού σοι τὰς υποσχεσεις ἀποδίδωμι και οδὸν ἔρχομαι τὴν παρὰ σε δυστυχῆ μεν ἀλλ' ἀναγκαῖαν' και δέχου με ἄσμενος καί μοι πάρεχε τὴν ἐκεῖ μετὰ σοὐ δίαιταν ευδαίμονα. 1sEἰπουσα ἔπιε τὸ φάρμακον, καὶ ευθυς ἴπνος τεαυτὴν κατεῖχε καὶ ἔπιπτεν εἰς γην, καὶ ἐποίει τὸ φάρμακον 3σα εδύνατο.7 δε εἰσῆλθεν ὁ Περίλαος, εὐθῶς ἰδὼν τὴν 'Aνθειαν κειμένην ἐςεπλάγη και ἀνεβόησε, θόρυβός τε 16πολψς των κατὰ τὴν οἰκίαν ὴν και πάθη συμμιγῆ, οἰμωγή, φόβος , ἔκπληξις. οἱ μεν ωκτειρον τὴν δοκοs- σαν τεθνηκέναι, οἱ δε συνήχθοντο Περιλάω, πάντες 2 δε ἐθρήνουν τὸ γεγονός. V δε Περίλαος τὴν ἐσθῆτα περιρρηξάμενος, ἐπιπεσὼν τω σώματι ροῶ φιλτάτη μοι que κόρη ' φησίν, Πῶ πρὸ των γάμων καταλιποίσα τον ἐρῶντα, ὀλίγαις ἡμέραις νύμφη Περιλάου γενομένη, 3 εἰς οἷόν σε θάλαμον τὸν τάφον ἄξομεν; ευδαίμων ἄρα ἴστις ποτε υβροκόμης ὴν ' μακάριος ἐκεῖνος ώς ἀληθῶς, τηλικαῶτα παρ' ἐρωμένης λαβὼν δῶρα suo μὲν οὐν τοιαsτα εθρήνει , περιεβεβλήκει δεαπασαν καὶ σπάζετο χεῖράς τε και πόδας Πνύμφη

428쪽

ΞΕ ΦΩΝΤΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥ λέγων ' ἀθλία, γυναι δυστυχεστέρα V Ἐκόσμει δαυτην πολλὴν ἐσθῆτα ἐνδύων, πολυν δε περιθεὶς χρυσω καὶ οὐκέτι φέρων την θέαν, ημερας γε - νομένης ἐνθέμενος κλωρ την υνθειαν η δε ἔκειτο ο ἀναισθητοῶσα) ῆγεν εἰς τους πλησίον της πόλεως τάφους ' κἀνταόθα κατέθετο ἔν τινι οἰκήματι, πολλὰ μεν ἐπισφάξας ιερεια, πολλὴν δε ἐσθῆτα καὶ κόσμον aλλον ἐπικαύσας. Καὶ ὁ μεν ἐκτελέσας τα νομιζόμενα υπὸ των οἰ- 810 κείων εἰς την πόλιν ἡγετο ' καταλειφθεῖσα-ἐν τωτάφφ η 'Aνθεια ἐαυτης γενομένη καὶ συνεῖσα οτι μητο φάρμακον θανάσιμον ην, στενάξασα καὶ δακρύ- σασα ροῶ ψευσάμενόν με ' φησίν, ' ω κωλῶσαν ὁδευ- σαι προς τὸν βροκόμην οδὸν ευτυχη ' ἐσφάλην ἄρα 15 πάντα καινὰ) καὶ τῆς επιθυμίας του θανάτου. 'Aλλ' 2ἔνεστί γε ἐν τω τάφω μείνασαν το ἔργον ἐργάσασθαι τοὐ φαρμάκου λιμω. ου γὰρ ἰανδ εντεsθεν με τις ἀνέλοιτο, οὐδ' αν ἐπίδοιμι τον ῆλιον οὐδ' εἰς φως

ἐλεύσομαι ' Ἀῶτα εἰποῶσα ἐκαρτέρει, τον θάνατον re προσδεχομένη γενναίως. 'μ δε τούτω νυκτὸς ἐπιγενομένης λyσταί τινες 3 μαθόντες ὁτι κόρη τέθαπται πλουσίως, καὶ πολῶς μεν αυτῆ κόσμος συγκατάκειται γυναικεῖος, πολῶς δε ἄργυρος και χρυσός, ἐλθον ἐπι τον τάφον καὶ ἀναρ- 25 ρήξαντες τοs τάφου τὰς θύρας, εἰσελθόντες τόν τε κόσμον ἀνηροῶντο καὶ την Ἀνθειαν ζῶσαν ὁρῶσι μέγα δε καὶ τοὐτο κέρδος ηγούμενοι ἀνίστων τε αὐτὴν και ἄγειν ἐβούλοντο. Η δε των ποδῶν αυτῶν προκυλιομένη πολλὰ ἐδεῖτο ' ἄνδρες, ολινές ποτῖο ἐστε ' λέγουσα, ' τὸν μεν κόσμον τοίτον απαντα ὁστις

429쪽

ἐστὶ και ἄπαντα τα συνταφέντα λαβόντες κομίζετε, 5 φείσασθε δε του σώματος. λύυοῖν ἀνάκειμαι θεοῖς, Ἐρωτι καὶ Θανάτω ' τούτοις ἐάσατε σχολάσαι με. Ναὶ προς θεῶν αυτῶν των πατρώων ἡμῖν, μη με ημέρα δείξητε την αξια νυκτὸς καὶ σκότους δυστυ χουσαν. υτα ἔλεγεν ' ουκ ἔπειθε δε τους λῖστάς, ἀλλ' ἐξαγαγόντες αυτην του τάφου κατηγαγον επὶ θάλατταν καὶ ἐνθέμενοι σκάφει την εἰς 'Aλεξάνδρειαν ἀνηγοντο ' εν-τω πλω ἐθεράπευον αυτην καὶ θαρ- 6 ρεῖν παρεκάλουν. Η δὲ ἐν ο ις κακοῖς ἐγεγόνει εν-

νοησασα, θρην0sσα καὶ ὀδυρομένη 'πάλιν' ἔφησε Πλησταὶ καὶ θάλαττα, πάλιν αἰχμάλωτος εγώ ' ἀλλα7 νυν δυστυχέστερον, ὁτι μη μετὰ υβροκόμου. Tις με ἄρα υποδέξεται γη; τίνας δε ἀνθρώπους οψομαι; μη-ῖριν ἐυ, μη Μαντώ, μη Περίλαον, μη Κιλικίαν ' ἔλθοιμι δε ἔνθα καν τάφον υβροκόμου μόνον ὀψομαι ' Tαυτα ἐκάστοτε ἐδάκρυε καὶ αυτη μὲν οὐ πότον , ου τροφην προσίετο, ηνάγκαζον δε οι λησταί.

9 Kαι οἱ μεν ἀνύσαντες ημέραις οὐ πολλαῖς τον πλουν κατηραν εἰς ωλεξάνδρειαν κἀνταυθα ἐξεβίβασαν τηνυνθειαν καὶ διέγνωσαν ἐκ τοs πλοs υνενεγκουσαν ξ παραδ0sναί τισιν ἐμπόροις ' ὁοΠερίλαος μαθὼν την τοs τάφου διορυγην καὶ θην του σώματος 2 ἀπώλειαν ἐν πολλρ και ἀκατασχέτω λύπη ην. υ δὲ Ἀβροκόμης ἐζητει καὶ ἐπολυπραγμόνει εἴ τις ἐπίσταιτο κόρην ποθεν ξένην αἰχμάλωτον μετὰ ληστῶν ἀχθεῖσαν ' ως δε οὐδὲν ευρεν, ἀποκαμών ηλθεν ου

κατηγοντο. Λειπνον δε αυτοῖς οἱ περὶ τον Ἱππόθοον 3 παρεσκεύασαν. Καὶ οἱ μεν ἄλλοι εδειπνοποιοῶντο, οδὲ βροκόμης πάνυ ἄθυμος ην καὶ αυτὸν ἐπὶ της ευ-I0 post ἐγεγόνει : πάλιν

SCRIPT. EROT. . 2451015 2025 30

430쪽

νῆς ρίψας ἔκλαε καὶ ἔκειτο ουδὲν προσιέμενος. Προ- 4ιόντος δε του πότου ευγαίρως τοῖς περὶ τον ' πό- θοον παροῶσά τις πρεσβυτις ἄρχεται διηγήματος, ἐδνομα μυσίον. Πυκούσατε ' ἔφη, Πω ξενοι, πάθους 3 ου προ πολλου γενομένου ἐν τη πόλει. Περίλαός τις, οἀνὴρ των τα πρῶτα δυναμένων, αρχειν μεν ἐχειροτονήθη τῆς εἰρήνης τῆς ἐν Κιλικία, ἐξελθὼν δε ἐπὶ ληστῶν ζήτησιν, ἡγαγέ τινας συλλαβὼν λyστὰς καὶ

μετ' αυτῶν κόρην καλὴν καὶ ταυτην ἔπεισεν αυτῶ 10 γαμηθῆναι. Καὶ πάντα μεν τα προς τον γάμον ἐξετε- 6 τέλεστο ' ἡ δὲ εἰς τον θάλαμον εἰσελθομα, εἴτε μανεῖσα εἴτε ἄλλου τινος ἐρῶσα, πιουσα φάρμακον ποθεν ἀποθνήσκει ' ουτος γὰρ ὁ του θανάτου τρόπος αυτῆς ἐλέγετο ' 'Aκούσας ὁ γππόθοος αυτη ' ἔφησεν

μης ῆκουε μὲν του διηγήματος, παρεῖτο υπὸ ἀθυμίας ἀψῖ δὲ ' ' καὶ αναθορῶν ἐκ τῆς του Ἱπποθόου φωνῆς ' ἀλλα νυν μὲν σαφῶς τέθνηκεν υνθεια καὶ τάφος ἴσως αυτῆς ἐστιν ἐνθάδε καὶ το σῶμα σώζεται ad Λέγων ἐδεῖτο τῆς πρεσβυτιδος τῆς μυσίου ἄγειν 8 ἐπὶ τον τάφον αυτῆς καὶ δεῖξαι το σῶμα ' ἡ δε ἀναστε-

το δυστυχέστατον' ὁ μὲν γὰρ Περίλαος και ἔθαψεν αυτὴν πολυτελῶς καὶ ἐκόσμησε ' πυθόμενοι δε τὰ 25 συνταφέντα λησταί, ἀνορυξαντες τον τάφον τόν τε

κόσμον ἀνείλοντο καὶ το σῶμα ἀφανὲς ἐποίησαν ' ἐφ OIς πολλὴ καὶ μεγάλη ζήτησις υπὸ Περιλάου γίνεται 'Aκούσας ὁ βροκόμης περιερρήξατο τὸν χιτῶνα lo καὶ μεγάλως ἀνωδυρετο καλῶς μὲν καὶ σωφρόνως ab ἀποθανοῶσαν υνθειαν, δυστυχῶς δε μετὰ τὸν θάνατον ἀπολομένην. Tla ἄρα λῖστὴς ουτως ἐρωτικός, 2ῖνα καὶ νεκρας ἐπιθυμήσy σου; ῖνα καὶ το σῶμα ἀφι