Herodoti Historiarum libri 9. curavit Henr. Rudolph Dietsch

111쪽

ΗER0 DOTI μὲν οἱ πολλοὶ λέγουσι 'Eλλήνων, ἔτι την Πυθίην ἀνέγνωσε τα περὶ Βημάρητον γενόμενα λέγειν, ῶς δὲ Ἀθηναῖοι λέγουσι, διότι ἐς Ἐλευσζνα ἐσβαλὼν ἔκειρε τὸ τμμενος των θεῶν, ῶς δὲ Ἀργεῖοι, ὁτι ἐξ ἱροs αυτῶν του Ἀργου Ῥργείων τους καταφυγόντας ἐκ της μάχης καταγινέων κατέκοπτε καὶ αυτὀ τὰ ἄλσος ἐν ἀλογίη ἔχων ἐν-76 έπρησε. Κλεομένεῖ γὰρ μαντευομένω ἐν Λελφοῖσι ἐχρήσθη υργος αἱρησειν. ἐπεί τε δὲ Σπαρτιητας ἄγων ἀπικετο ἐπὶ ποταμὸν Ερασῖνον, δὶς λέγεται ῆέειν ἐκ τῆς

Στυμφηλίδος λίμνης την γὰρ δη λίμνην ταύτην ἐς χάσμααφανὲς ἐκδιδοῶσαν αναφαίνεσθαι ἐν υργεῖ, τὰ ἐνθεμεν δὲ τὸ υδωρ ξδη -sτο υπ' ωργείων Ἐρασῖνον καλέεσθαι , ἀπικόμενος δ' ἄν ὁ Κλεομένης ἐπὶ τον ποταμὀν τοὐτον ἐσφαγιάζετο αὐτω. καὶ ου γὰρ οὐδαμῶς ἐκαλλίρεε λα- βαίνειν μιν, ἄγασθαι μὲν ἔφη τοs Ἐρασίνου ου προδιδόντος τους πολιήτας, Ῥργείους μέντοι οὐδ' ῶς χαιρήσειν. μετὰ δὲ ταλα ἐξαναχωρήσας την στρατιὴν κατήγαγε ἐς Θυρέην, σφαγιασάμενος δε τη θαλάσση τα-ον πλοίοισί σφεας Θαγε ἔς τε την Πρυνθίην χώρην καὶ 77 Ναυπλίην. υργεῖοι δ' ἐβοήθεον πυνθανόμενοι ταὐταἐπὶ θάλασσαν. ώς δὲ ἀγχοs μεν ἐγίνοντο τῆς Πρυνθος,

χωρω δὲ ἐν τούτω τω κέεται ἡ Σήπεια ουνομα, μεταίχμιονουμέγα ἀπολιπόντες ἶζοντο ἀντίοι τοῖσι Λακεδαιμονίοισι.

ἐνθαυτα δὴ οἱ Mργεῖοι την μεν ἐκ τοs φανεροs μάχην

οὐκ ἐφοβέοντο, αλλὰ μὴ δόλω αἱρεθέωσι. καὶ γὰρ δή σφι

ἐς τosτο τὸ πρῆγμα εἶχε τὼ χρηστήριον, τὸ ἐπίκοινα ἔχρησε ἡ Πυθίη τουτοισί τε καὶ Μιλησίοισι, λέγον ἁδε Mλλ' ὀταν ἡ θήλεια τον ἄρσενα νικήσασα Tξελάση καὶ κsδος ἐν Ἀργείοισιν ἄρηται, Πολλὰς ωργείων ἀμφιδρυφέας τότε θήσει.

Ως ποτέ τις ἐρέει καὶ ἐπεσσομένων ανθρώπων 'Aεινὸς ὁφις τριέλικτος απωλετο δουρὶ δαμασθείς.

112쪽

LIB. M. CAP. 75 - 81.

nsτα δη πάντα συνελθόντα τοῖσι Ἀργείοισι φόβον παρεῖχε. και δη σφι προς ταsτα ἔδοξε τῶ κηρυκι τῶν πολεμίων χρῆσθαι, δόξαν δέ σφι ἐποίευν τοιόνδε ε ὁκως ὁ Σπαρτιητης κηρυξ προσημαίνοι τι Λακεδαιμονίοισι, ἐπομευν καὶ οι υργεῖοι τώυτὸ τομο. Μαθὼν δε ὁ Κλεομέ- 78νης ποιεsντας τοὐς Ἀργείους ὁκοῖόν τι ὁ σφέτερος κηρυξ σημήνειε, παραγγέλλει σφι, μαν σημηνη ὁ κηρυξ ποιέωσθαι ἄριστον, τότε ἀναλαβόντας τα ὁπλα χωρέειν ἐς τους Ἀργείους. ταλα καὶ ἐγένετο ἐπιτελέα ἐκ τῶν Λακεδα- - μονίων ' ἄριστον γὰρ ποιευμένοισι τοῖσι Ἀργείοισι ἐκ του κηρυγματος ἐπεκέατο, καὶ πολλοὐς μεν ἐφόνευσαναυτῶν, πολλῶ δ' ἔτι πλεῶνας ἐς τὰ ἄλσος του Αργου καταφυγόντας περιιζόμενοι ἐφυλασσον. ' θευτεν δὲ ὁ 79 Κλεομένης ἐποίεε τοιόνδε ' ἔχων αυτομόλους ἄνδρας και πυνθανόμενος τούτων ἐξεκάλεε πέμπων κήρυκα, ουν μαστὶ λέγων τῶν Ἀργείων τοὐς ἐν τῶ ιρῶ ἀπεργμένους, ἐξεκάλεε δὲ φας αυτῶν ἔχειν τα ἄποινα ' ἄποινα δέ ἐστι Πελοποννησίοισι δυο μνέαι τεταγμέναι κατ' ἄνδρα αἰχμάλωτον ἐκτίνειν. κατὰ πεντηκοντα δη ων τῶν Mργείωνῶς ἐκάστους ἐκκαλευμενος ὁ Κλεομένης ἔκτεινε. ταλαδέ κως γινόμενα ἐλελήθεε τοὐς λοιποὐς τοὐς ἐν τω τε- μένετ' ἄτε γὰρ πυκνοs ἐόντος τοs ἄλσεος οὐκ ἀρων οἱ ἐντὀς τοὐς ἐκτὸς ο τι ἔπρησσον, πρίν γε δη αυτῶν τις ἀυαβὰς ἐπὶ δένδρεον κατεῖδε τὸ ποιεύμενον. ουκ ων δημι καλεόμενοι ἐξηῖσαν. ' θαsτα δη ὁ Κλεομένης ἐκέ- 80λευε πάντα τινὰ τῶν εἱλωτέων περινέειν υλη τὸ ἄλσος, τῶν δὲ πειθομένων ἐνέπρησε τὸ ἄλσος. καιομένου δὲ η ἐπείρετο τῶν τινὰ αυτομόλων, τίνος εἴη θεῶν τὸ ἄλσος,

ὁ δὲ ἔφη υργου εἶναι ὁ δὲ ώς ηκουσε, ἀναστενάξας μέγα εἶπε ' υπολλον χρηστηριε, η μεγάλως με ηπάτηκας φάμενος γος αἱρησειν ' συμβάλλομαι δ' ἐξηκειν μοι τὸ χρηστηριον. Μετὰ δὲ ταsτα ὁ Κλεομένης την μὲν πλέω 81

113쪽

ΗER0B0ΤΙ στρατιην ἀπηκε ἀπιέναι ἐς Σπάρτην, χιλίους δὲ αυτὸς λαβὼν τους αριστέας ηι ε ἐς τὸ μαῖον θύσων. βουλόμενον δὲ αυτὸν θύειν ἐπὶ του βωμου ὁ ἱρευς ἀπηγόρευε, φας ουκ ὁσιον εἶναι ξείνω αυτόθι θύειν. ὁ δε Κλεομένης τον ψέα ἐκέλευε τους εἶλωτας απὸ του βωμου ἀπαγαγοντας μαστιγῶσαι, καὶ αυτὸς ἔθυσε ' ποιησας δε ταυτα ἀπ-82 ηῖε ἐς την Σπάρτην. Νοστήσαντα δέ μιν υπηγον οἱ ἐχθροιυπὰ τους ἐφορους, φάμενοί μιν δωροδοκησαντα ουκ έλεῖν τὸ υργος, παρών εὐπετέως μιν ἔλεῖν. ὁ δέ σφι ἔλεξε, ο υτε εἰ ψευδόμενος οὐτε εἰ ἀληθέα λέγων, ἔχω σαφηνέως ειπαι, ἔλεξε δ' ἄν φάμενος, ἐπεί τε δη τὸ του ' ργου

ἱρὸν εἷλε, δοκέειν οἱ ἐξεληλυθέναι τον χρησμὸν του θεου 'προς ῶν ταυτα ου δικαιουν πειρῶν της πόλιος, πρίν γε

δη ἱροῖσι χρησηται καὶ μάθη, εἴτε οι ὁ θεὸς παραδιδοῖ εἴτε οἱ ἐμποδὼν εστηκε ' καλλιρευμένω δε ἐν τῶ μαίω ἐκ τos αγάλματος των στηθέων φλόγα πυρὸς ἐκλάμψαι,, μαθεω δε αυτὸς ουτω την ἀτρεκείην, ὁτι Ουκ αἱρέει τὸ Αργος ' εἰ μὲν γὰρ ἐκ της κεφαλης του αγάλματος ἐξέλαμψε, αἱρέειν ἀν κατ' ἄκρης την πόλιν, ἐκ των στηθέων δὲ λάμψαντος παν οἱ πεποιῆσθαι, ὁσον ὁ θεὸς ἐβουλετο γενέσθαι. ταυτα δὲ λέγων πιστά τε καὶ οἰκότα ἐδόκεε Σπαρτιητησι λέγειν, καὶ ἀπέφυγε πολλὸν τους διώκον-

αυτῶν ἔσχον πάντα τὰ πρηγματα ἄρχοντες τε καὶ διέκοντες, ἐς ο ἐπηβησαν οἱ των απολομένων παῖδες. ἔπειτέν σφεας ουτοι ανακτώμενοι ὀπίσω ἐς μυτους - υργος

ἐξέβαλον ἐξωθευμενοι δὲ οἱ δosλοι μάχη ἔσχον Πρυνθα. τέως μὲν δη σφι ην ἄρθμια ἐς ἀλληλους, ἔπειτεν δὲ ἐς τους δούλους ἡλθε ἀνηρ μάντις Κλέανδρος, γένος ἐὼν

Φιγαλευς απ' ' καδίης ogτος τοὐς δούλους ἀνέγνωσε ἐπιθέσθαι τοισι δεσπότησι. ἐκ τούτου δὲ πόλεμός σφι ην ἐπὶ χρόνον συχνὸν, ἐς ο δη μόγις οἱ Ἀργεῖοι ἐπεκράτησαν.

114쪽

Ἀργεῖοι μέν νυν διὰ ταsτα Κλεομένεα φασι μανέντα ἀπο- 84λέσθαι κακῶς, αυτοὶ δὲ Σπαρτιῆταί φασι ἐκ δαιμονίου μὲν οὐδενὸς μανῆναι Κλεομένεα, Σκύθησι δὲ. ὁμιλήσαντά μιν ακρητοπότην γενέσθαι καὶ ἐκ τούτου μανῆναι. Σκύθας γὰρ τους νομάδας, ἐπεί τέ σφι Θαρεῖον ἐσβαλεῖν ἐς την χώρην, μετὰ ταsτα μεμονέναι μιν τίσασθαι, πέμψαντας δὲ ἐς Σπάρτην συμμαχίην τε ποιέεσθαι, και συντίθεσθαι, ώς χρεῶν εἴη αυτοὐς μὲν τοὐς Σκύθας παρὰ Φῶσιν ποταμὸν πειραν ἐς την Μηδικὴν ἐσβαλεῖν, σφέας δὲ τους Σπαρτιήτας κελευειν ἐξ μέσου ὁρμεομένους ἀναβαίνειν καὶ ἔπειτεν ἐς τώ ο απαντῶν. Κλεομένεα δε λέγουσι ἡκόντων των Σκυθέων ἐπὶ ταsτα ὁμιλέειν σφι μεζόνως, ὁμιλέοντα δὲ μῆλλον τοs ἱκνευμένου μαθεῖν την ἀκρητοποσίην παρ' αυτῶν ἐκ τούτου δὲ μανῆναι μιν νομίζουσι Σπαρτιῆται. ἐκ τε τοs, ῶς αυτοὶ λέγουσι, ἐπεὰν ζωρότερον βοέλωνται πιεῖν, 'Eπισκύθισον λέγουσι. ούτω δὴ Σπαρτιῆται τὰ περὶ Κλεομένεα λέγουσι

ἐμοὶ δὲ δοκέει τίσιν ταύτην ὁ Κλεομένης Βημαρήτs ἐκ

τῖσαι.

Πλευτήσαντος δὲ Κλεομένεος, ως ἐπύθοντο Αἰγι- Μνῆται, ἔπεμπον ἐς Σπάρτην αγγέλους καταβωσομένους Λευτυχίδεω περὶ τῶν ἐν Ἀθηνησι ὁμηρων ἐχομένων. Λακεδαιμόνιοι δὲ δικαστήριον συναγαγόντες ἔγνωσαν περιυβρίσθαι Αἰγινήτας ὐπὸ Λευτυχίδεω, καί μιν κατέκριναν ἔκδοτον ἄγεσθαι ἐς Αἴγιναν αντὶ τῶν ἐν Ἀθηνpσι ἐχομένων ἀνδρῶν. μελλόντων δὲ ἄγειν τῶν Αἰγινητέων τον

Λευτυχίδην εἶπέ σφι Θεασίδης ὁ Λεωπρέπεος, ἐὼν ἐν τῆ Σπάρτη δόκιμος ἀνήρ TZ βούλεσθε ποιέειν, ἄνδρες Αἰγινῆται; τον βασιλέα τῶν Σπαρτιητέων ἔκδοτον γενόμενον υπὸ τῶν πολιητέων ἄγειν; εἰ νυν οργῆ χρεόμενοι ἔγνωσαν osτω Σπαρτιῆται, μως ἐξ ὐστέρης μη τι υμ ' ἐν ταsτα προσσητε, πανωλεθρον κακὸν ἐς την χώρην

115쪽

αγωγῆς, ὁμολογίη δὲ ἐχρήσαντο τοιῆδε, ἐπισπόμενον Λευτυχίδην ἐς Αθήνας ἀποδομαι Αἰγινήτησι τους ἄν-86 δνας. Ως δε ἀπικόμενος Λευτυχίδης ἐς τὰς Αθήνας ἀπιαίτεε την παραθήκην, οἱ Ἀθηναῖοι προφάσιας εἷλκον ου βουλόμενοι ἀποδοsναι, φάντες δύο σφέας ἐόντας βασιλέας παραθέσθαι και ου δικαιοsν τῶ ἔτέρω ἄνευ του λέ- 1 ρου ἀποδιδόναι. ου φαμένων δὲ ἀποδώσειν των ωθηναίων ἔλεξέ σφι Λευτυχίδης τάδε ''Ἀθηναῖοι, ποιέετεμεν oκότερα βούλεσθε αυτοί ' καὶ γὰρ ἀποδιδόντες πομέετε οσια, καὶ μὴ ἀποδιδόντες τὰ ἐναντία τούτων ' oκοῖον μέντοι τι ἐν τῆ Σπάρτy συνηνείχθη γενέσθαι περὶ παραθήκης, βούλομαι ἡμῖν εἶπαι. λέγομεν ημεῖς οἱ Σπαρτιῆται γενέσθαι ἐν τῆ Λακεδαίμονι κατὰ τρίτην γενεὴν τηνἀκ ἐμέο Γλαὐκον επικύδεος παῖδα. τομον τον ἄνδρα φαμὲν τά τε ἄλλα πάντα περιήκειν τὰ πρῶτα, καὶ δὴ καὶ ἀκούειν ἄριστα δικαιοσύνης πέρι πάντων, ὁσοι την Λακεδαίμονα τοὐτον τον χρόνον οἴκεον. συνενειχθῆναι δέ

οἱ ἐν χρόνω ἱκνευμένω τάδε λέγομεν, ἄνδρα Μιλήσιον ἀπικόμενον ἐς Σπάρτην βούλεσθαί οἱ ἐλθεῖν ἐς λόγους, προὶ σχόμενον τοιάδε ' Εἰμὶ μεν Μιλήσιος , ῆκω δὲ τῆς σῆς, Γλαsκε, δικαιοσύνης βουλόμενος ἀπολαsσαι. ῶς γὰρ δὴ ἀνὰ πῆσαν μὲν την ἄλλην Ἐλλάδα, ἐν δὲ καὶ περι γωνίην τῆς σῆς δικαιοσύνης ἡν λόγος πολλὰς, ἐμεωυτῶ λόγους ἐδίδονν καὶ ἔτι ἐπικίνδυνός ἐστι αἰεί κοτε ἡ γωνίη, ἡ δὲ Πελοπόννησος ἀσφαλέως ἱδρυμένη, καὶ διότι χρήματα οὐδαμὰ τους αυτοὐς ἔστι ὁρῶν ἔχοντας. ταὐτά τεῶν ἐπιλεγομένω καὶ βουλευομένω ἔδοξέ μοι τὰ ἡμίσεα πάσης τῆς Ουσίης ἐξαργυρώσαντα θέσθαι παρὰ σὲ, ευ ἐξ-

. επισταμένω, ῶς μοι κείμενα ἔσται παρὰ σοι σῶα. σὐ δή μοι και τὰ χρήματα δέξαι και τάδε τὰ σύμβολα σῶζε λοβώw δς δ' αν ἔχων ταλα ἀπαιτέν, τούτω ἀποδουναι.

116쪽

κος δε ἐδέξατο την παραθήκην ἐπὶ τω εἰρημένω λόγω. χρόνου δὲ πολλοs διελθόντος ήλθον ἐς την Σπάρτην το του του παραθεμένου τὰ χρήματα οἱ παῖδες, ἐλθόντες δὲ ἐς λόγους τω Γλαύκω καὶ αποδεικνύντες τὰ σύμβολα ἀπαίτεον τὰ χρήματα. ὁ δὲ &ωθέετο ἀντυποκρινόμενος τοιάδε ' οὐτε μέμνημαι τὸ πρῆγμα, οὐτε με περιφέρειουδὲν εἰδέναι τούτων των υμεῖς λέγετε, βούλομαι τε ἀναμνησθεὶς ποιέειν παν τὸ δίκαιον ' και γὰρ εἰ ἔλαβον, ὁ θῶς ἀποδοsναι, και εἴ γε αρχὴν μη ἔλαβον, νόμοισι τοῖσι Ἐλλήνων χρήσομαι ἐς υμώς. ταὐτὰ ων υμ, αναβάλλομαι κυρώσειν ἐς τέταρτον μῆνα απὀ τουδε. οἱ μεν δὴ 3 Μιλήσιοι συμφορὴν ποιεύμενοι ἀπαλλάσσοντο ως ἀπεστερημένοι των χρημάτων, Γλαsκος δὲ ἐπορεύετο ἐς Βελφους χρησόμενος τω χρηστηρίω. ἐπειρωτῶντα δὲ αυτὸν τὸ χρηστήριον, εἰ ὀρκω τὰ χρήματα ληχηται, ἡ Πυθίη μετέρχεται τοισίδε τοῖσι ἔπεσι ' Γλαυκ' Επικυδείδη, τὰ μὲν αὐτίκα κέρδιον οὐτως, Πορκω νικῆσαι καὶ χρήματα ληῖσσασθαι. 'υμνυ', ἐπεὶ θάνατός γε και εὐορκον μένει ἄνδρα. Ἀλλ' Dρκου πάῖς ἐστὶν ανωνυμος, ουδ' ἔπι χεῖρες, Ουδε πόδες ' κραιπνὸς δε μετέρχεται, εἰσόκε πῆσαν Συμμάρψας ολέσει γενεὴν καὶ οἰκον ἀπαντα. 'Aνδρος δ' ευόρκου γενεὴ μετόπισθεν ἀμείνων. ταῶτα ἀκούσας ὁ Γλαsκος συγγνωμην τον θεὸν παραιτέετο αυτω σχεῖν των ὐηθέντων. ἡ δὲ Πυθίη ἔφη τὸ πειρηθῆναι τοs θεοs καὶ τὸ ποιῆσαι ἴσον δύνασθαι. Γλαυ- 4κος μὲν δὴ μεταπεμψάμενος τοὐς Μιλησίους ξείνους ἀποδιωζ σφι τὰ χρήματα. τοὐ δὲ εἴνεκεν ὁ λόγος οδε, ω' Αθηναῖοι, Δρμήθη λέγεσθαι ἐς υμέας, εἰρήσεται ' Πα

νομιζομένη εἶναι Γλαύκου, ἐκτέτριπταί τε πρέρριζος ἐκ

117쪽

HERODOTI Σπάρτης. ουτω ἀγαθὰν μηδὲ διανοέεσθαι περὶ παρα κης ἄλλο γε η ἀπαιτεόντων ἀποδιδόναι. Λευτυχίδης μεν

εἴπας ταsτα, ως οἱ ουδὲ ούτω ἐσήκουον οἱ Ἀθηναῖοι, 87 ἀπαλλάσσετο, οἱ δε Αἰγινῆται, πρὶν των πρότερον αδικημάτων δοsναι δίκας, των ἐς Ῥθηναίους υβρισαν Θηβαίοισι χαριζόμενοι, ἐποίησαν τοιόνδε ' μεμφόμενοι τοῖσιωθηναίοισι καὶ ἀξιουντες ἀδικέεσθαι, ως τιμωρησόμενοι τους υ ναίους παρεσκευάζοντο. καὶ ην γὰρ δη τοῖσιωθηναίοισι πεντήρης επὶ Σουνίω, λοχησαντες ῶν την θεωρίδα νέα εἷλον πληρεα ἀνδρων των πρώτων ωθη-88 ναίων, λαβόντες δε τους ἄνδρας ἔδησαν. Ῥθηναῖοι παθόντες ταυτα προς Αἰγινητέων ουκέτι ἀνεβάλλοντο μηου τὸ παν μηχανήσασθαι ἐπ Αἰγινήτύσι. καὶ ην γὰρ Νικόδρομος Κνοίθου καλεόμενος ἐν τy Αἰγίνη ἀνὴρ δόκιμος, ουτος μεμφόμενος μὲν τοῖσι Αἰγινήτyσι προτέρηνέωυτοs ἐξέλασιν ἐκ τῆς νήσου, μαθὼν δὲ τότε τους Ἀθηναίους ἀναρτημένους ἔρδειν Αἰγινήτας κακῶς, συντίθεται Mθηναίοισι προδοσίην Αἰγίνης, φράσας ἐν τῆ τε ἡμε-on ἐπιχειρήσει, καὶ ἐκείνους ἐς την ῆκειν δεήσει βοηθέοντας. μετὰ ταυτα καταλαμβάνει μεν κατὰ συνεθήκατο Αθηναίοισι ὁ Νικόδρομος την παλαιὴν καλεομένην πό-89 λιν, Ἀθηναῖοι δὲ Ου παραγίνονται ἐς δέομ' ου γὰρ ἔτυχον Asσαι νέες σφι αξιόμαχοι τῆσι Αἰγινητέων συμβαλεῖν. ἐν ω ἁν Κορινθίων ἐδέοντο χρῆσαί σφι νέας, ἐν τουτω διεφθάρη τὰ πρήγματα. οἱ δὲ Κορίνθιοι, ῆσαν γάρ σφι τοsτον τον χρόνον φίλοι ἐς τὰ μάλιστα, Ἀθηναίοισι διδοsσι δεομένοισι εἴκοσι νέας, διδοsσι δὲ πενταδράχμους αποδομενοι ' δωτίνην γὰρ ἐν τω νόμω ουκ ἐξην δοῶναι. ταυτας τε δη λαβόντες οἱ Mθηναῖοι καὶ τὰς σφετέρας,

πληρώσαντες ἐβδομήκοντα νέας τὰς ἁπάσας, ἔπλωον ἐπὶ την Αἴγιναν καὶ υστέρησαν ἡμέρy μιῆ τῆς συγκειμένης.

90 Nικόδρομος δὲ, ως οἱ Ἀθηναῖοι ἐς τον καιρὸν ου παρ-

118쪽

LIB. VI CAP. 86, 4 - 92.

99εγίνοντο, ἐς πλοῖον ἐσβὰς ἐκδιδρήσκει ἐκ τῆς Αἰγίνης,

συν δέ οἱ καὶ ἄλλοι ἐκ των Αἰγινητέων ἔσποντο, τοῖσι Ἀθηναῖοι Σούνιον οἰκῆσαι ἔδοσαν. ἐνθευτεν δὲ Ουτοι ὁ μεόμενοι ἔφερόν τε καὶ ηγον τους ἐν τη νήσω Αἰγινήτας. ταυτα μὲν δη ὐστερον ἐγίνετο, Αἰγινητέων δὲ οἱ παχέες 91 ἐπαναστάντος του δημου σφι ἄμα Νικοδρόμω ἐπεκράτησαν, καὶ ἔπειτέν σφεας χειρωσάμενοι ἐξῆγον ἀπολέοντες. ἀπδ τούτου δε καὶ πος σφι ἐγένετο, τὸ ἐκθύσασθαι ΟυκoDί τε ἐγίνοντο ἐπιμηχανωμενοι, ἀλλ' ἔφθησαν ἐκπεσόντες πρότερον ἐκ τῆς νήσου ἡ σφι Πεων γενέσθαι την θεόν. επτακοσίους γὰρ δὴ του δήμου ζωγρήσαντες ἐξῆγον - ἀπολέοντες, εk δή τις τούτων ἐκφυγὼν τα δεσμὰ καταφεύγει προς πρόθυρα Aήμητρος θεσμοφόρου, ἐπιλαβόμενος δὲ των ἐπισπαστήρων εἴχετο. Οἱ δὲ ἐπεί τέ μιν

ἀποσπάσαι Ουκ οἷοί τε ἀπέλκοντες ἐγίνοντο, ἀποκόψαντες αυτου τὰς χεῖρας ηγον ουτω, χεῖρες δὲ ἐκεῖναι ἐμπεφυκυῖαι ἰσαν τοῖσι ἐπισπαστῆρσι. Tαυτα μέν νυν σφέας 92αυτους οἱ Αἰγινῆται ἐργάσαντο, Ἀθηναίοισι δὲ Θουσι ἐναυμάχησαν νηυσὶ εβδομήκοντα, ἔσσωθέντες δὲ τῆ ναυμαχίη ἐπεκαλέοντο τους αυτους καὶ πρότερον, υργείους. καὶ δή σφι ουτοι μὲν ουκέτι βοηθέουσι, μεμφόμενοι, ἔτι Αἰγιναῖαι νέες ανάγκη λαμφθεῖσαι υπὸ Κλεομένεος ἔσχον τε ἐς την Ἀργολίδα χώρην καὶ συναπέβησαν Λακεδαιμονίοισι '. συναπέβησαν δὲ καὶ απὸ Σικυωνιέων νεων ἄνδρες τῆ αυτῆ ταύτη ἐσβολῆ. καί σφι υπ' ' γείων ἐπεβλήθη ζημίη, χίλια τάλαντα ἐκτῖσαι, πεντακόσια ἔκατέρους. Σικυώνιοι μέν νυν συγγνόντες ἀδικῆσαι ωμολόγησαν εκατὸν τάλαντα ἐκτίσαντες ἀζήμιοι εἶναι, Αἰγινῆται δὲ Ουτε συνεγινώσκοντο, ἡσάν τε αὐθαδέστεροι. διὰ

δὴ ταυτα δεομένοισι απὸ μὲν του δημοσίου ουδεὶς 'A νείων ἔτι ἐβοήθεε, ἐθελονταὶ δὲ ἐς χιλίους' ἡγε δὲ αυ- τους στρατηγὸς Ευρυβάτης, πεντάεθλον ἐπασκησας. το

119쪽

HERODOTI των οἱ πλευνες οὐκ ἀπενόστησαν ὀπίσω, αλλ' λελευτησαν υπ Ἀθηναίων ἐν Αἰγίνη ' αυτὸς δὲ ὁ στρατηγὸς - ρυβάτης μουνομαχίην ἐπασκέων τρεῖς μεν ἄνδρας τρόπω

τοιουτω κτείνει, υπὸ δε του τετάρτου Σωφάνεος του Λε-93 κελέος αποθνήσκει. Αἰγινῆται δε Asσι ἀτάκτοισι Ἀθηναίοισι συμβαλόντες τῆσι νηυσὶ ἐνίκησαν, καί σφεων νέας τέσσερας αὐτοῖσι ἀνδράσι εἷλον.

Ἀθηναίοισι μεν δὴ πόλεμος συνῆπτο προς Αἰγινή-s τας, ὁ δὲ Πέρσης τὸ μυτου ἐποίεε ἀστε ἀναμιμνήσκοντός

τε αἰεὶ του θεράποντος μεμνῆσθαί μιν των Mθηναίων καὶ Πεισιστρατιδέων προσκατημένων και διαβαλλόντων

ωθηναίους, ἄμα δὲ βουλόμενος ὁ Θαρεῖος ταυτης ἐχόμενος τῆς προφάσιος καταστρέφεσθαι τῆς Ἐλλάδος τους μηδόντας αυτω γῆν τε καὶ ὐδωρ. Μαρδόνιον μὲν δὴ φλαυ- ρως πρήξαντα τω στόλω παραλύει τῆς στρατηγίης, ἄλλους δὲ στρατηγοὐς ἀποδέξας ἀπέστελλε ἐπί τε μέτριαυκαὶ Mθήνας, Θῆτίν τε ἐόντα Μῆδον γένος καὶ Mρταφέρνεα τον Ἀρταφέρνεος παῖδα, ἀδελφιδέον μυτου ' ἐντειλάμενος δὲ ἀπέπεμπε ἐξανδραποδίσαντας Αθήνας και95 Ερέτριαν ἀγαγεῖν μυτῶ ἐς ἄψιν τὰ ανδράποδα. Ως δὲ οἱ στρατηγοὶ ουτοι οἱ ἀποδεχθέντες πορευόμενοι παρὰ βασιλέος ἀπίκοντο τῆς Κιλικίης ἐς τὸ Ἀλήων πεδίον, ἄμααγόμενοι πεζὸν στρατὸν πολλόν τε καὶ ευ ἐσκευασμένον, ἐνθαυτα στρατοπεδευομένοισι ἐπῆλθε μὲν ὁ ναυτικὸς πας στρατῖς ὁ ἐπιταχθεὶς ἐκάστοισι, παρεγένοντο δὲ καὶ αἱ ἱππαγωγοὶ νέες, τὰς τω προτέρω ἔτεῖ προεῖπε τοῖσι μυ- του δασμοφόροισι Θαρεῖος ἐτοιμάζειν. ἐσβαλόμενοι δὲ τοὐς Ἀπους ἐς ταυτας καὶ τον πεζὸν στρατὸν ἐσβιβάσαντες ἐς τὰς νέας ἔπλωον ἐξακοσίησι τριήρεσι ἐς την Ιωνίην, ἐνθεμεν δὲ οὐ παρὰ την επειρον εἶχον τὰς νέας ἰοὐ τουτε αλησποντου καὶ τῆς Θρηῖκης, ἀλλ' ἐκ Σάμου ὁρμό-

μενοι παρά τε Λάριον καὶ διὰ νήσων τον πλόον ποιευν-

120쪽

LIB. VI. CAP. 92 - 98.

- 101το, ώς μὲν ἐμοὶ δοκέειν, δείσαντες μάλιστα τον περίπλοον

του Aθω, ὁτι τῶ προτέρω ἔτεῖ ποιευμενοι ταυτη την κομιδὴν μεγάλως προσέπταισαν ' προς δὲ καὶ ἡ Νάξος σφέας νάγκαζε, πρότερον ουκ ἀλουσα. Επεὶ δὲ ἐκ του Λαρίου κπελάγεος προσφερόμενοι προσέμιξαν τη Nάξω ἐπὶ ταώτην γὰρ δη πρώτην ἐπεῖχον στρατευεσθαι οἱ Πέρσα. Τ,

μεμνημένοι των πρότερον οἱ Νάξιοι προς τὰ Ουρεα οἴχοντο φευγοντες ουδὲ υπέμειναν. οἱ δὲ Πέρσαι ἀνδραποδισάμενοι τους κατέλαβον αυτῶν; ἐνέπρησαν και τὰ ἱρὰ καὶ την πόλιν, ταυτα δε ποιήσαντες ἐπὶ τὰς ἄλλας νησους ἀνήγοντο. 'Eν ω δε Ουτοι ταυτα ἐποίευν, οἱ Λήλιοι ἐκ- πλιπόντες και αυτοὶ την Βῆλον οἴχοντο φευγοντες ἐς T νον. της δὲ στρατιης καταπλωουσης ὁ Θῆτις προπλώσας Ουκ μ τὰς νέας προς την νῆσον προσορμίζεσθαι, αλλὰ πέρην ἐν τη 'νέη, αυτὸς δὲ πυθόμενος ἶνα ἰσαν οι AOλιοι, πέμπων κήρυκα ἡγόρευέ σφι τάδε ε υνδρες ἱροὶ, τί φευγοντες οἴχεσθε, ουκ ἐπιτήδεα καταγνύντες κατ ἐμεs;

ἐγὼ γὰρ καὶ αυτὸς ἐπὶ τοσουτό γε φρονέω καί μοι ἐκ βασιλέος ἄδε ἐπέσταλται, ἐν τη χώρη οἱ δυο θεοὶ ἐγένοντο,

ταυτην μηδὲν σίνεσθαι, μητε αυτὴν την χώρην μήτε τους οἰκήτορας αυτῆς. νυν ων καὶ ἄπιτε ἐπὶ τὰ υμέτερα αυτῶν καὶ την νῆσον νέμεσθε. Tαυτα μὲν ἐπεκηρυκευσατο τοῖσι Aηλίοισι, μετὰ δὲ λιβανωτου τριηκόσια τάλαντα κατανή-

σας ἐπὶ του βωμου ἐθυμίησε. Adτις μὲν δη ταυτα ποιή- 98σας ἔπλωε ἄμα τῶ στρατῶ ἐπὶ την μέτριαν πρῶτα, ἄμαπόμενος καὶ Ιωνας καὶ Αἰολέας, μετὰ δὲ τουτον ἐνθευτεν ἐξαναχθέντα MNς ἐκινήθη, ῶς ἔλεγον ήλιοι, καὶ

πρῶτα καὶ υστατα μέχρι ἐμευ σεισθεῖσα. καὶ τουτο μέν κου τέρας ἀνθρωποισι τῶν μελλόντων ἔσεσθαι κακῶν

ἔφηνε ὁ θεός. ἐπὶ γὰρ Λαρείου του τάσπεος καὶ Σέρξεω τos Θαρείου καὶ 'Αρταξέρξεω του Σέρξεω, τριῶν τουτων ἐπεξῆς γενεέων ἐγένετο πλέω κακὰ τῆ Ἐλλάδι η ἐπὶ εἴκοσι