Herodoti Historiarum libri 9. curavit Henr. Rudolph Dietsch

71쪽

HERODO ΤΙ πολλὰ αἰνεθέντα. οῖ δὲ αυτῶν ἀπέφυγον την μάχην, ἐσκεδάσθησαν ἀνὰ τὰς πόλιας. 103 Tότε μὲν δη ουτω ήγωνίσαντο, μετὰ δε ώθηναῖοιμεν τὸ παράπαν ἀπολιπόντες τους ' νας ἐπικαλεομένου σφέας πολλὰ δι αγγελων 'Αρισταγόρεω ουκ ἔφασαν τιμωρήσειν σφίσι. γωνες δὲ της Ἀθηναίων συμμαχίης στερηθοντες ουτω γάρ σφι υπηρχε πεποιημένα ἐς Θαρεῖον ουδεν εσσον τον προς βασιλέα πόλεμον ἐσκευάζοντο. πλώσαντες δὲ ἐς τον Ἐλλήσποντον Βυζάντιόν τε καὶ τὰς ἄλλας πόλις ἁπάσας τὰς ταυτη υπ' εωυτοῖσι ἐποιήσαντο, ἐκπλώσαντές τε ἔξω τον Ελλήσποντον Καρίης την πολλὴν προσεκτήσαντο σφίσι συμμαχον εἶναι ' καὶ γὰρ την Καυνον πρότερον ου βουλομένην συμμαχέειν, ῶς ἐνέ-I04 πρησαν τὰς Σάρδις, τότε σφι καὶ αυτη προσεγένετο. - πριοι δε ἐθελονταί σφι πάντες προσεγένοντο πλὴν Ῥμαθουσίων ' ἀπέστησαν γὰρ καὶ ουτοι ώδε απὸ Μήδων. ἡνονήσιλος Γοργου μὲν τοs Σαλαμινίων βασιλέος ἀδελφεὸς νεώτερος, πιρσιος δε του Σιρώμου του μέλθοντος παῖς. ουτος μῆρ πολλάκις μεν καὶ πρότερον τον Γόργον παρηγορέετο ἀπίστασθαι απὸ βασιλέος, τότε δ', ἄσκαὶ τους Ἱωνας ἐπυθετο απεστάναι, πάγχυ επικείμενος

ἐνῆγε. ῶς δὲ Ουκ ἔπειθε τον Γόργον, ἐνθαυτά μιν φυλάξας ἐξελθόντα τὸ ἄστυ τὸ Σαλαμινίων ὁ Ουήσιλος ἄμα

τοῖσι ἐωυτου στασιώτησι απεκλήπιε των πυλέων. Γόργος

μὲν δη στερηθεὶς τῆς πόλιος ἔφευγε ἐς Μήδους, υνήσιλος δὲ ῆρχε Σαλαμῖνος καὶ ἀνέπειθε πάντας Κυπρίους

συναπίστασθαι. τους μεν δη ἄλλους ἀνέπεισε, υμαθουσίους δὲ Ου βουλομένους οἱ πείθεσθαι ἐπολιόρκεε προσκατήμενος.

105 υνήσιλος μέν νυν ἐπολιόρκεε Ἀμαθουντα, βασιλέῖ δὲ Λαρείω ώς ἐξηγγέλθη Σάρδις ἁλουσας ἐμπεπρῆσθαι υπό τε Ἀθηναίων καὶ γώνων , τον δὲ ηγεμόνα γενεσθαι

72쪽

LIB. V. C A P. 102 - 106.

τῆς συλλογῆς, ῶστε ταυτα συνυφανθῆναι, τον Μιλησιον Ἀρισταγόρην, πρῶτα μεν λέγεται αυτον, λ ἐπυθετο ταυτα, χώνων ουδένα λόγον ποιησάμενον, - εἰδότα, ώς Ουτοί γἐ ου καταπροῖξονται αποστάντες, είρεσθαι, ολι- νες ευν οι Ἀθηναῖοι, μετὰ δὲ πυθόμενον αἰτῆσαι τὸ τόξον, λαβόντα δὲ καὶ ἐπιθέντα δωτὸν ἄνω ἐς τον Ουρανὸν ἀπεῖναι, καί μιν ἐς τον ηψα βάλλοντα εἰπεῖν ' Ζευ, ἐκγενέσθαι μοι Ἀθηναίους τίσασθαι, εἴπαντα δε ταυτα προστάξαι ἐνὶ των θεραπόντων δείπνου προκειμένου αυτῶ ἐς τρις εκάστοτε εἰπεῖν ' Λέσποτα, μέμνεο των Ἀθηναίων. Προστάξας δε ταυτα εἶπε, καλέσας ἐς 106. οφιν Ιστιαῖον τον Μιλησιον, τον ὁ Θαρεῖος κατεῖχε χρόνον ήδη πολλόν ' Πυνθάνομαι, Ἱστιαῖε, ἐπίτροπον τον σὸν, τῶ συ Μίλητον ἐπέτρεψας, νεώτερα ἐς ἐμε πεποιηκέναι πρηγματα ' ἄνδρας γάρ μοι ἐκ τῆς ἐτέρης ηπείρου ἐπαγαγὼν καὶ 'γωνας συν αὐτοῖσι τους δώσοντας ἐμοὶ δίκην των ἐποίησαν, τούτους ἀναγνώσας ἄμα ἐκείνοισι ἔπεσθαι Σαρδίων με ἀπεστέρηκε. νυν ων κῶς ποι φαίνωται ταυτα ἔχειν καλῶς; κῶς δ' ἄνευ τῶν σῶν βουλευμάτων τοιουτό τι ἐπρήχθη; δρα, μη ἐξ ἡμέρης σεωυτὸν ἐν

αἰτίη σχῆς. Εἶπε προς ταυτα ὁ Ἱστιαῖος ' Βασιλεs, κοῖον

ἐφθέγξαο ἔπος; εμὲ βουλευσαι πρηγμα, ἐκ τοs σοί τι ἐμέγα ῆ σμικρὸν ἔμελλε λυπηρὸν ἀνασχησειν; τί δ' ἀνἐπιδιζήμενος ποιέοιμι ταντα, τευ δε ἐνδεὴς ἐών; τῶ πάραμεν πάντα ὁσα περ σοὶ, πάντων δὲ πρὸς σέο βουλευμάτων ἐπακουειν ἀξιευμαι. αλλ' εἴπερ τι τοιουτο, οIον συεἴρηκας, πρήσσει ὁ ἐμὸς ἐπίτροπος, ἴσθι αυτὸν ἐπ' εωυτοs βαλόμενον πεπρηχέναι. αρχὴν δὲ ἔγωγε ουδὲ ἐνδέκομαι τον λόγον, ὁκως τι Μιλήσιοι καὶ ὁ ἐμὸς ἐπίτροπος νεώτερον πρήσσουσι περὶ πρηγματα τὰ σά εἰ δ' ἄρα τι τοιοsτο ποιεsσι καὶὶ συ τὸ ἐὸν ακήκοας, ω βασιλευ, μάθε, οἷον πρηγμα ἐργάσαο ἐμε απὸ θαλασσης ἀνάσπαστον

73쪽

ΗΕR0DO ΤΙ ποιήσας. 'γωνες γὰρ οἴκασι ἐμρs ἐξ οφθαλμῶν σφι γε νομενου ποιῆσαι των πάλαι ψερον εἶχον ἐμέο δ' ἰυ ἐόντος ἐν γωνίη οὐδεμία πόλις υπεκίνησε. νυν - ως τάχος με ἄπες πορευθῆναι ἐς γωνίην, ἶνα τοι ἐκεῖνά τε

πάντα καταρτίσω ἐς τἀυτὸ, καὶ τον Μιλήτου επίτροπον τοὐτον τον ταυτα μηχανησάμενον ἐγχειρίθετον παραδῶ. ταυτα κατὰ νόον τον σον ποιήσας θεοὐς ἐπόμνυμι

τοὐς βασιληχυς μη μὲν πρότερον ἐκδέσασθαι τον ἔχων κιθῶνα καταβήσομαι ἐς γωνίην, πριν ἄν τοι Σαρδὼ νῆ-107 σον την μεγίστην δασμοφόρον ποιήσω. Ἱστιαῖος μὲν fMiJλέγων ταυτα διέβαλε, Βαρεῖος δὲ ἐπείθετο καί μιν ἀπίει, ἐντειλάμενος, μεαν τα υπέσχετό οἱ ἐπιτελέα ποιήσy, παραγίνεσθαί οἱ ὀπίδω ἐς τα Σουσα. 108 Eν ω δὲ ἡ ἀγγελίη τε περι των Σαρδίων παρὰ βασιλέα ἀνήI. καὶ Λαρεῖος τα περὶ το τόξον ποιήσας Ἱστιαίω ἐς λόγους ῆλθε καὶ Ἱστιαῖος μεμετιμένος υπὸ Θαρείου ἐκομίζετο ἐπὶ θάλασσαν, ἐν τουτω παντι τω χρόνω θί- νετο τάδε ' πολιορκέοντι τω Σαλαμινίω υνησίλω 'Aμαθουσίους εξαγγέλλεται νηυσὶ στρατιὴν πολλὴν ἄγοντα Περσικὴν 'Αρτυβιον ἄνδρα Πέρσην προσδόκιμον ἐς την Κύπρον εἶναι. πυθόμενος δὲ ταυτα ὁ υνήσιλος κήρυκας διέπεμπε ἐς την γωνίην, ἐπικαλεύμενός σφεας. 'γωνες δὲ Ουκ ἐς μακρὴν βουλευσάμενοι ἐκον πολλῶ στόλω. 1ωνές τε δὴ παρῆσαν ἐς την Κύπρον, καὶ οἱ Πέρσαι νηυσὶ διαβάντες ἐκ τῆς Κιλικίης εἷσαν ἐπὶ την Σαλαμῖνα πεζὴ τῆσι δὲ νηυσὶ οἱ Φοίνικες περιέπλωον την ἄκρην, αῖ κα- 109 λεῶνται Κληrδες τῆς Κύπρου. Ἀέτου δὲ τοιούτου γινομένου ἔλεξαν οἱ τύραννοι τῆς Κύπρου, συγκαλέσαντες των γάνων τοὐς στρατηγούς 'Ἀνδρες νες, αῖρησινυμω δίδομεν ημεῖς οἱ Κύπριοι, ὁκοτέροισι βούλεσθε

προσφέρεσθαι, ἡ Πέρσησι ἡ Φοίνιξι. εἰ μὲν γὰρ πεζὴ

βούλεσθε ταχθέντες Περσέων διαπειρῆσθαι, ωρη ἄν εἴη

74쪽

LIB. V. CAP. 106 - III.

ὐμῖν ἐκβάντας ἐκ των νεῶν τάσσεσθαι πεζῆ, ημέας ἐς τὰς νέας ἐμβαίνειν τὰς υμετωας Φοίνιξι ἀνταγωνιευμένους ' εἰ δὲ Φοινίκων μῆλλον βουλεσθε διαπειρῆσθαι, ποιέειν χρεων ἐστι ἡμέας, ὁκότεοα ὰν δη τούτων ἔλησθε, ὁκως το κατ' ἡμέας ἔσται η τε γωνίη και η Κύπρος ἐλευθέρη. απαν οι 'γωνες προς ταυτα ' φέας ἀπέπεμψετὀ κοινὸν των Λόνων φυλάξοντας την θάλασσαν, ἀλλ' Ουκ ῖνα Κυπρίοισι τὰς νέας παραδόντες αυτοὶ Πέρσησι πεζs προσφερώμεθα. ημεῖς μέν νυν ἐπ ου ἐτάχθημεν, ταύτη πειρησόμεθα εἶναι χρηστοὶ , ὐμέας δε χρεών ἐστι ναμνησθέντας, οἷα ἐπάσχετε δουλεύοντες προg των δων, γίνεσθαι ἄνδρας ἀγαθούς. Iωνες μεν τούτοισι ἀμείψαντο, μετὰ δε ηκόντων ἐς τὸ πεδίον τὸ Σαλαμινίων 110των Περσέων διέτασσον οἱ βασιλέες των κυπρίων τους μὲν ἄλλους Κυπρίους κατὰ τους ἄλλους στρατιώτας ἀντιτάσσοντες, Σαλαμινίων δε καὶ Σολίων ἀπολέξαντες τὰ ἄριστον ἀντέτασσον Πέρσησι. Ἀρτυβίω δε τῶ στρατηγῶτων Περσέων ἔθελοντὴς ἀντετάσσετο υνήσιλος. 'Πλαυνε 111ῖππον ὁ Ἀρτύβιος δεδιδαγμένον προς οπλίτην ῖστασθαι ὀρθόν. πυθόμενος ῶν ταυτα ὁ υνήσιλος, ην γάρ

οἱ υπασπιστης γένος μεν Κὰρ, τα δὲ πολέμια κάρτα δόκιμος καὶ ἄλλως ληματος πλέος, εἶπε προς τοὐτον ' Πυνθάνομαι τον 'Αρτυβίου Ἀπου ἱστάμενον ὀρθὸν καὶ ποσὶ καὶ στόματι κατεργάζεσθαι προς τον ἀν προσενειχθῆ. συ ων βουλευσάμενος αυτίκα εἰπε, ὁκότερον βούλεαι φυλάξας πληξαι, εἴτε του 7ππον εἴτε αυτόν υρτύβιον. ειπε πρὸς ταυτα ὁ ὀπέων αυτοs ' bὸ βασιλεs, ετοῖμος μεν εγώ εἰμι ποιέειν καὶ ἀμφότερα καὶ τὸ ἔτερον αυτῶν, καὶ πάντως τὀ αν ἐπιτάσσης σύ' ώς μέντοι ἔμοιγε δοκέει εἶναι τοῖσι σοῖσι πρηγμασι προσφερέστερον, φράσω. βασιλέαιρεν καὶ στρατηγὀν χρεῶν εἶναι φημι βασιλέῖ τε καὶ στρατηγῶ προσφέρεσθαι ' ην τε γὰρ κατέλῖς ἄνδρα στρατη-

75쪽

ΗΕR0D0TIγὸν, μέγα τοι γίνεται, και δευτερα, ἐν σὲ ἐκεῖνος, τὸ μη γένοιτο, υπ' ἀξιόχρεω καὶ ἀποθανεῖν ἡμίσεα συμφωρή ' ημέας δε τοὐς υπηρέτας ετέροισί τε υπηρέτησι προσφέρεσθαι καὶ προς Ἀπον, τοs συ τὰς μηχανὰς μηδεν φοβηθῆς' εγὼ γάρ τοι υποδέκομαι μη μιν ἀνδρὰς ἔτι γε

ii 2 μηδενὸς στήσεσθαι ἐναντίον. -υτα εἶπε, καὶ μεταυτίκα συνέμισγε τα στρατόπεδα πεζη και νηυσί ' νηυσὶ μέν νυν ' νες ἄκροι γενόμενοι ταυτην την ημέρην υπερεβάλοντο τους Φοίνικας, καὶ τούτων Σάμιοι ηρίστευσαν,

πεζη δε, ώς συνῆλθον τα στρατόπεδα, συμπεσόντα ἐμάχοντο, κατὰ δὲ τοὐς στρατηγοὐς ἀμφοτέρους τάδε ἐγένετο ' ώς προσεφέρετο προς τον υ σιλον ο Ἀρτύβιος ἐπὶ του Ἀπου κατημενος, ὁ υνήσιλος, κατὰ συνε κατοτω υπασπιστη, παίει προσφερόμενον αυτὸν του Ἀρτέμβιον, ἐπιβαλόντος δὲ του 7ππου τοὐς πόδας ἐπὶ την υνη- ι σίλου ασπίδα, ἐνθαυτα ὁ οπέων δρεπάνω πλήξας ἀπαμράσσει του Ἀπου τοὐς πόδας. Ἀρτύβιος μεν δη ὁ στρατηγὸς των Περσέων ὁ μου τω Ἀπω πίπτει αυτοs ταύτη, 113 μαχομένων δε καὶ των ἄλλων Στησηνωρ, τέραννος ἐὼν Κουρίου, προδιδοῖ ἔχων δύναμιν ἀνδρῶν περὶ εωυτδυου σμικρήν. οἱ δὲ Κουριέες ουτοι λέγονται εἶναι υργείων ἄποικοι. προδόντων δε των Κουριέων αυτίκα καὶ τὰ Σαλαμινίων πολεμιστήρια ἄρματα τἀυτὀ τοῖσι Κουριεῶσι ἐποίεον. γινομένων δε τούτων κατυπέρτεροι ησαν οἱ Πέρσαι των Κυπρίων. τετραμμένου δὲ τοs στρατοπέδου

ἄλλοι τε ἔπεσον πολλοὶ καὶ δη καὶ υνήσιλος τε ὁ πιρσιος, ἔς περ την Κυπρίων ἀπόστασιν γρηξε, καὶ ὁ Σολίων βασιλερς' ιστόκυπρος ὁ Φιλοκύπρου, Φιλοκύπρου δὲ τούτου, τον Σόλων ὁ 'Aθηναῖος ἀπικόμενος ἐς Κύπρον

11 εν ἔπεσι αἴνεσε τυράννων μάλιστα. υνησίλου μέν νυν

Ἀμαθούσιοι, ὁτι σφέας ἐπολιόρκησε, ἀποταμόντες τὴν κεφαλὴν ἐκόμισαν ἐς Ῥμαθουντα καί μιν ἀνεκρέμασαν

76쪽

υπὲρ των πυλέων. κ9εμαμένης δε τῆς κεφαλῆς καὶ ουσης δη κοίλης ἐσμὸς μελισσέων ἐσδυς ἐς αυτὴν κηρίων μιν ἐνέπλησαν. τουτου δὲ γενομένου τοιούτου ἐχρέοντο γὰρ περὶ αυτῆς οι Ἀμαθουσιοι) ἐμαντευθη σφι την μὲν κεφαλὴν κατελόντας θάψαι, 'Oνησίλω δε θυειν ώς ῆρωr

ἀνὰ παν ἔτος, καί σφι ποιευσι ταυτα ἄμεινον συνοίσεσθαι. Ἀμαθουσιοe μέν νυν ἐποίευν ταυτα καὶ τὸ μέχρι 115ἐμευ, 'γωνες δὲ οἱ ἐν Κύπρω ναυμαχήσαντες ἐπεί τε ἔμαθον τα πρήγματα τα υνησίλου διεφθαρμένα καὶ τὰς πόλιας των Κυπρίων πολιορκευμένας τὰς ἄλλας πλὴν Σαλαμῖνος, ταυτην δὲ Γόργω τω προτέρω βασιλέr τους Σαλαμινίους παραδόντας, αὐτίκα μαθόντες οἱ γωνες ταυτα ἀπέπλωον ἐς τὴν γωνίην. των δὲ ἐν Κυπρω πολίων ἀντέσχε χρόνον ἐπὶ πλεῖστον πολιορκευμένη Σόλοι, τὴν πέριξ υπορυσσοντες - τεῖχος πέμπτω μηνὶ εἷλον οἱ Πέρσαι. πριοι μεν δὴ ἐνιαυτὸν ἐλεύθεροι γενόμενοι αυτις 116 ἐκ νέης κατεδεδουλωντο, Θαυρίσης δὲ ἔχων Θαρείου θυγατέρα και Ῥμέης τε και υτάνης καὶ ἄλλοι Πέρσαι στρατηγοὶ, ἔχοντες καὶ ουτοι Θαρείου θυγατέρας, ἐπιδιώξαντες τους ἐς Σάρδις στρατευσαμένους χώνων καὶ εσαράξαντές σφεας ἐς τὰς νέας, τῆ μάχη ώς ἐπεκράτησαν, τοἐνθεὐτεν ἐπιδιελόμενοι τὰς πόλις ἐπόρθεον. Θαυρίσης Il7 μὲν τραπόμενος προς τὰς ἐν Ἐλλησπόντω πόλις εἷλε μὲν Θάρδανον, εἷλε δὲ 'Ἀβυδόν τε και moκωτην καὶ Λάμψακον και Παισόν ' ταυτας μὲν ἐπ' 'μέρης ἐκάστης αι- έγεε, απὸ δὲ Παισου ἐλαυνοντί οἱ ἐαὶ Πάριον πόλιν ηλθε ἀγγελίη τους Κῆρας τἀυτὸ 'γωσι i/ρονήσαντας ἀπεστάθωαι απὸ Περσέων. ἀποστρέψας ῶν ἐκ του Ἐλλησπόντου ελαυνε τον στρατὸν ἐπὶ τὴν Καρίην. καί κως ταυτα τοῖσι Ire

Καρσὶ ἐξηγγέλθη πρότερον πρὶν ῆ τὐυ Λαυρίσην ἀπικέσθαι. πυθόμενοι δὲ οἱ Κῆρες συνελέγοντο ἐπὶ Λευκάς τε

77쪽

HERODOTI στήλας καλεομένας καὶ ποταμὸν Μαρσύην, ος ρε- εκτης Ἱδριάδος χώρης ἐς τον Μαίανδρον ἐκδιδοῖ. συλλεχθέντων δὲ των Καρῶν ἐμαυτα ἐγίνοντο βουλοὶ ἄλλαι τε πολλαὶ και ἀρίστη γε δοκέουσα εἶναι ἐμοὶ Πιξωδάρου zos Μαυσώλου ἀνδρὸς Κινδυέος, ὁ ς του Κιλίκων βασι- . λέος Συεννέσιος εἶχε θυγατέρα. τούτου του ἀνδρὼς η γνώμη εφερε διαβάντας τον Μαίανδρον τοὐς Κῆρας καὶ κατὰ νώτου ἔχοντας τον ποταμὸν ουτω συμβάλλειν, ῖνα μη ἔχοντες ὀπίσω φευγειν οι ρες αυτου τε μένειναναγκαζόμενοι γενοίατο ἔτι ἀμείνονες τῆς φύσιος. αυτημέν νυν ουκ ἐνίκα ἡ γνώμη, ἀλλα τοῖσι Πέρσησι κατὰ νώτου γίνεσθαι τον Μαίανδρον μῆλλον ῆ σφίσι, δηλαδὴ, ἐν φυγὴ των Περσέων γένηται καὶ ἐσσωθέωσι τῆ συμβολὴ , ῶς ουκ ἀπονοστήσουσι ἐς τον ποταμὸν ἐσπίπτου- 119 τες. Μετὰ δε παρεόντων καὶ διαβάντων τον Μαίανδρον των Περσέων ἐνθαυτα ἐπὶ τῶ Μαρσύῖ ποταμῶ συνέβαλόν τε τοῖσι Πέρσησι οἱ Κῆρες και μάχην ἐμαχέσαντο

ἰσχυρὴν καὶ ἐπὶ χρόνον πολλὸν, τέλος δε ἐσσώθησαν διὰ πλῆθος. Περσέων μὲν δη ἔπεσον ἄνδρες ἐς δισχιλίους, Καρῶν δε ἐς μυρίους. ἐνθεsτεν δὲ οἱ διαφυγόντες αυτῶν κατειλήθησαν ἐς Λάβρανδα ἐς Αιὰς στρατίου ἱρὰν, μέγα

τε καὶ ἄγιον ἄλσος πλατανίστων. μουνοι δὲ τῶν ημεῖς ἴδμεν Κῆρές εἰσι, op Αιὶ στρατίω θυσίας ανάγουσι. κατ- ει,ληθέντες δὲ ἁν ουτοι ἐνθαυτα ἐβουλεύοντο περὶ σωτηρίης, ὁκότεοα ἡ παραδόντες σφέας αυτοὐς Πέρσησι ἡ

ἐκλιπόντες τὰ παράπαν την Ἀσίην ἄμεινον πρήξουσι. 120 Βουλευομένοισι δέ c φι ταυτα παραγίνονται βοηθέοντες Μιλήσιοί τε και οἱ τosτων σύμμαχοι. ἐνθαλα δὲ τὰ μὲν πρότερον οἱ Κῆρες ἐβουλεύοντο μετῆκαν, οἱ δὲ αὐτις πολεμεῖν ἐξ αρχῆς ἀρτέοντc. καὶ ἐπιοῶσί τε τοῖσι Πέρσησι συμβάλλουσι καὶ μαχεσάμενοι ἐπὶ πλευν ἡ πρότερον --

σώθησαν ' πεσόντων τῶν πάντων πολλῶν Μιλήσιοι

78쪽

LI B. V. C A P. 118 - 124.

μάλιστα ἐπληγησαν. μετὰ δὲ τοsτο το τρῶμα ἀνέλαβόν III τε καὶ ἀνεμαχέσαντο οἱ Κῆρες. πυθόμενοι γὰρ, ῶς στρατεύεσθαι ἄρμέαται οἱ Πέρσαι επὶ τὰς πόλις σφέων, ἐλόχησαν την ἐν Πηδάσω οδμ, ἐς την ἐμπεσόντες οἱ Πέρσαι νυκτὸς διεφθάρησαν καὶ αυτοὶ καὶ οἱ στρατηγοὶ αυ- τῶν, Θαυρίσης καὶ Ἀμόργης καὶ Σισιμάκης, σὐν δέ σφι ἀπέθανε καὶ Μύρσος ὁ Γυγεω. τοs δὲ λόχου τούτου ηγε- μῶν ην Ἀρακλείδης γβανώλιος ἀνηλ μυχασεύς. Oύτοιμεν νυν των Περσέων ούτω διεφθάρησαν , Τμέης δε καὶ 122αυτὸς ἐὼν των ἐπιδιωξάντων τους ἐς Σάρδις στρατευσαμένους Τώνων, τραπόμενος ἐς την Προποντίδα εἰλε Κίον την Μυσίην. ταύτην δὲ ἐξελὼν, ῶς μυθετο τον Ἐλλήσποντον ἐκλ ελοιπέναι Θαυρίσην καὶ στρατεύεσθαι ἐπὶ Καρίης, καταλιπὼν την Προποντίδα ἐπὶ του Ελλήσποντον ἡγε τον στρατόν, καὶ ειλε μεν Αἰολέας πάντας, ὁσοιτην γλιάδα νέμονται, εἱλε δὲ Γέργιθας τοὐς ὐπολειφθέντας των αὐχαίων Πυκρῶν. αυτός τε 'έης αἱρέων ταῶτα τὰ ἔθνεα νουσω τελευτὰ ἐν τη Πωάδι. ουτος μὲν δη οὐτω 123

ἐτελεύτησε, Ἀρταφέρνης δὲ ὁ Σαρδίων μαρχος καὶ υτάνης ὁ τρίτος στρατηγὰς ἐτάχθησαν ἐπὶ την γωνίην καὶ

την προσεχέα Αἰολίδα στρατεύεσθαι. ' γωνίης μέν νυν

Κλαζομενὰς αἱρέουσι, Αἰολέων δὲ Κύμην. υλισκομένων 12 των πολίων, ἐν γὰρ, ῶς διέδεξε, 'Αρισταγόρης ὁ Μιλήσιος ψυχὴν οὐκ ακρος, ος ταράξας την γωνίην καὶ ἐγκερασάμενος πρήγματα μεγάλα δρησμὸν ἐβούλευε, ὁρέωνταsτα, προς δέ οἱ καὶ αδύνατα ἐφαίνετο βασιλέα Θαρεῖονυπερβαλέσθαι, προς ταλα δη ῶν συγκαλέσας τους σπιστασιώτας ἐβουλεύετο, λέγων, ώς ἄμεινόν σφι εἴη κρησφύγετόν τι μαρχον εἶναι, ην ἄρα ἐξωθέωνται ἐκ της Μιλήτου, εἴτε δη ῶν ἐς Σαρδὼ ἐκ του τόπου τούτου ἄγοι ἐς ἀποικίην εἴτε ἐς Μύρκινον την Nδωνῶν, την Ιστιαῖος ἐτείχεε παρὰ Θαρείου δωρεην λαβών. ταλα ἐπειρωτα ὁ

79쪽

ΗER0D0TI 125 υρισταγόρης. Ἐκαταίου μέν νυν του 'φησάνδρου, ἀνδρὸς λογοποιου, τουτων μεν ἐς ουδετέρην στέλλειν ἔφερε η γνώμη, ἐν Λέρω δὲ τη νήσω τεῖχος οἰκοδομησάμενον ησυχίην ἄγειν, ην ἐκπέση ἐκ της Μιλητου, ἔστειτεν δὲ ἐκ 126 ταυτης ὁρμεόμενον κατελευσεσθαι ἐς την Μίλητον. ταυτα μὲν δη Ἐκαταῖος συνεβουλευε, αυτῶ δὲ 'Αρισταγόρηη πλείστη γνώμη ην ἐς την Μυρκινον ἀπάγειν. την μὲν δη Μίλητον ἐπιτράπει Πυθαγόρη ἀνδρὶ των ἀστῶν δοκίμω, αυτὸς δὲ παραλαβὼν πάντα τον βουλόμενον ἔπλωε ἐς την Θρηλην, καὶ εσχε την χώρην, επ' ην ἐστάλη. ἐκ δὲ ταυτης ὁρμεόμενος ἀπόλλυται υπὸ Θρηῖκων αυτός τε ὁ Ἀρισταγόρης κάὶ ὁ στρατὸς αυτοί, πόλιν περικατημε- νος καὶ βουλομένων των Θρηλων υποσπόνδων ἐξιέναι.

1 'APPΙΣΤΑ ΓΗΣ μέν νυν γωνίην αποστησας ουτω τε, λευτὰ, Ἱστιαῖος δὲ ὁ Μιλητου τυραννος μεμετιμένος υπὀAαρείου παρῆν ἐς Σάρδις. ἀπιγμένον δὲ αυτὸν ἐκ των Σουσων είρετο Ἀρταφέρνης ὁ Σαρδίων υπαρχος, κατὰ κοῖόν τι δοκέο Τωνας ἀπεστάναι ' 0 δὲ Ου τε εἰδέναι εφη, ἐθώυμαζέ τε τὸ γεγονὸς ώς ουδὲν δῆθεν των παρεόντων πρηγμάτων ἐπιστάμενος. ὁ δὲ Ἀρταφέρνης ὁρέων αυτὀν τεχνάζοντα εἶπε, εἰδὼς την ἀτρεκεἰην της ἀποστάσιος 'ουτω τοι, Ἱστιαῖε, ἔχει κατὰ ταυτα τὰ πρηγματα ' Tosτο τὸ υπόδημα ἔρραψας μὲν συ, υπεδησατο-Ἀρισταγόρης

80쪽

LIB. V. CAP. 124 - I. 1 B. VI. C A P. 5. 61υρταφέρνης μὲν ταῶτα ἐς την ἀπόστασιν ἔχοντα εἶπε, 2 Ιστιαῖος δε δείσας ῶς συνιέντα Ἀρταφέρνεα υπὸ την πρώτην ἐπελθοsσαν νύκτα ἀπέδρη ἐπὶ θάλασσαν, βασιλέα Βαρεῖον ἐξηπατηκὼς, ος Σαρδὼ νῆσον την μεγίστηνυποδεξάμενος κατεργάσεσθαι ὁπέδυνε των γώνων την ἡγεμονίην τοs προς Θαρεῖον πολέμου. διαβὰς δε ἐς χων ἐδέθη υπὸ Xίων, καταγνωσθεὶς προς αυτῶν νεώτερα πρήσσειν πρήγματα ἐς ἐωυτοὐς ἐκ Λαρείου. μαθόντες μέντοι οἱ πιοι τον πάντα λόγον, ώς πολέμιος εἴη βασιλει , ἔλυσαν αυτόν. ταῶθα δη εἰρωτεόμενος υπὸ των 3γώνων ὁ Ἱστιαῖος, κατ' ο τι προθύμως Οὐτω ἐπέστειλε τω 'Αρισταγόρη ἀπίστασθαι απὰ βασιλέος καὶ κακὸν τοσουτο εχ γωνας ἐξεργασμένος, την μὲν γενομένην αυ-

τοῖσι αἰτίην ου μάλα ἐξέφαινε, ο δὲ ἔλεγε σφι, ῶς βασιλευς Λαρεῖος ἐβουλεύσατο Φοίνικας μεν ἐξαναστήσας ἐντθ γωνίη κατοικίσαι, Πωνας δὲ ἐν τῆ Φοινίκη, καὶ το

των εῖνεκεν ἐπιστείλειε. οὐδέν τι πάντως ταῶτα βασιλέος

βουλευσαμένου ἐδειμάτου τοὐς 'γωνας. Μετὰ δὲ ὁ Ἱστι- 4αῖος δι' αγγέλου ποιεύμενος Ἐρμίππου ἀνδρῖς Ἀταρνείτεω τοῖσι ἐν Σάρδισι ἐουσι Περσέων ἔπεμπε βιβλία ώς προλελεσχηνευμένων αὐτῶ ἀποστάσιος πέρι. O δὲ Eρμιππος, προς τοὐς μὲν ἀπεπέμφθη, ου. διδοῖ, φέων δὲ

ἐνεχείρισε τὰ βιβλία Ἀρταφέρνεr. ὁ δὲ μαθὼν ἄπαν τὰ

γινόμενον ἐκέλευε τὸν Ερμιππον τὰ μὲν παρὰ τοs Iστιαίου δοsναι φέροντα τοῖσί περ ἔφερε, τὰ δὲ σμοιβαῖα τὰ παρὰ των Περσέων αντιπεμπόμενα Ἱστιαίω μυτῶ μs-ται. τούτων δὲ γενομένων φανερῶν ἀπέκτεινε ἐνθαλα

πολλοὐς Περσέων ὁ 'Αρταφέρνης. Περι Σάρδις μὲν δη οἐγένετο ταραχὴ, Ἱστιαῖον δὲ ταύτης ἀποσφαλέντα τῆς Ω-πίδος πιοι κατῆγον ἐς Μίλητον αυτos Ἱστιαίου δεηθέντος. οἱ δὲ Μιλήσιοι ἄσμενοι ἀπαλλαχθέντες και 'Αρισταγόρεω ουδαμῶς πρόθυμοι ἐσαν ἄλλον τύραννον δέκω