Athenaiou Naukratitou Deipnosophistai. Athenaei Naucratitae Deipnosophistarum libri quindecim ex optimis codicibus nunc primum collatis emendavit ... commodisque indicibus instruxit Johannes Schweighaeuser ...

371쪽

ου ταμ ειρηκεν εν Φινει ό κωμωδιοποιὲς Θεόπομπος Παῖσαι κυβεύων, μειράκιον, και τοῖς βλίτοις διαπω το λοιπόν. κοιλίαν σκληρον ἔχεις τα πετραῖα των iχθυδίων ἀπέσθιε. ἡ τρυξ αριπιόν εστιν εἰς εὐβουλίαν.

Xρωνται σε - ἀπεσθίειν και αντὶ τρυ από τινος eἐσθι ιν , ὼς Ερμιππος ἐν Στρατιωταις οιμοι τάλας, δακνει, δακνει, απεσθίει

Ἐπι το-ω ἐλεγχθεις ο Συρος, και δηχθεὶς σοόδρα Ἐλλα μην, ἔτη, παράκειται ἡμῖν ἐπι της τραπέω

και ψιττακια ἁπερ ην εἴπης παρα τίνι κειται ,ασω σοι, ου χρυσέους δεκα σπατηρας κατα τον Ποντικὸν λεσχηνευτην. ἄλλα ταυτὶ το εκπωμα. σιωπησαμ

vecto ἁπισε ιν usus est in Phineo coniiciis Theopompus: Desine adolsens aleam, atque iri possem inuribus is cera. Minu praedura es idi, tam saxatimur piscisus ιe abstine. ἀπ a. Villum pr-tenvi eonsera ad sapientiam. me me: Fel. Hae ac: J O habebis meliussi patrimo tam Utuntur vero verbo ἄπεσθiaιν etiam pro comedere de in bo quodam. Sic Hermippus, in Militibus: Vae mihil mordet, moniae, devoras ἀπι-ει

aures meas.

6 r. Hisce convictus Syriis, atque etiam vehemenim morsus, ait: At adposita vobis etiam in mensis video P aeia: i. e. Psaria: quae si tu mihi vixeris, apiniquemnam nominata Imntur, dabo tibi, non decem aureos stateras, ut Ponticus ille Magator Nugarum scriptor dixit, sed hocce ipsum poculum. Tacente vero

Coo le

372쪽

νιι 1 Ψου Δημοκρίτου' Ἐλλ' Era ἀπορῶ, ε , ἐ-m Mada . Νίκανδρος μεν ὀ Κολοφωνιος ἐν τοῖς Θηριο

και Π-ιανιας δε o απ. της Στοας , is τῆ - τρίροντων Ἱστοριων , γράφει ουτως' is Φέρει δε καὶ το πέρσειον Τ ἡ Ἀραβία καὶ ἡ Συρία, καὶ το καλούμενον

βιστάκιον ο - και βοτρυω- τον καρπὸν -- . λευκόῖαιον β ἄτα, και μακρον, παρεμτερη τοῖς δακρυοις , 7 α - ραγων τρόπον αλλελοις επιβάλλει' ταδ' ενδον εγχλωρον, ε και του κωνίου ' των στροβίλων

πτον μὲν ευχυμον, εὐωδε δε μαλλον. V οι δὲ τα Γεωρ

Democrito: Quoniam rii dubitas, inquit; ego te doce M. Nicander Olophonius in Theriacis mentionem horum facit. dicens :Phinacia e ratas pendearia, amyodalia sitalia. Scribitiir vero etiam hoc Inodo: Bi - - - amygdalarum smis adparent.

Tvin vero etiam Posidonius Stoicus temo Iuno Historiariam ira scribit: vGignit autem Aratna Mque Syria &Persicum malum, & MDcivin quod dicitur, sive bist gram arta retra; quae fructum fere racemosum . ex fusco albentem, oblongum, lacrymis similena, quae nimirum ad amnorum instar aliae aliis incumbunt; intrinsecus labis viridem, & non tam boni quidem sicci illiam nuclei Inearum nucum, sed fragrantiorem. M Auctores vero

373쪽

νυχων επαίνου Ἀλλα μην καὶ περὶ των αλλων πα- των των παρακειμένων λελά εταί μοι, δνα με της πολυμαθίας ἀγασθητε ἐρω δε προτερον περὶ των παρα Ἀλεξανδρευσι καλουμένων Κε ννάρων, και IJ α- ελιούρων. μνημονεύει δε αυτων Ἀγαθοκλης ἡ Κυζικηνὸς εν τρίτη των Πεδε της Πατριδος , λέγων ούτως δε Κεραυνου A σκηψαντος εις τον τάτον , αν, δε ροσεν εκ του σηματος δενδρίον, ο ἐκεῖνοι κόνναρον ἐπω

νομάζουσι. ἔστι δε το δενδρίον τω μεγέθει μεν πτελέης καὶ πεύκης οὐθέν τι μέῖον. ακρέμονας x ἔχει Θαμέας ,

Geo corum fratres tertio libro ita scribunt: ista --xiniun actorem , & treisinthum, serentem ea quae ρμ'eia nune Sum vocant. ει Hi igitur pistacia , per ρ lit ram, taec nominarunt: Nicander vero aspirata litera. phistaeia : Posidonixis alitem . hissaria. 61. His dictis Ulpinniri circvinspexit praesentes;& ab eis colla inlatus, sic perrexit: Atqui etiam de alita

omnibus, quae adposita sunt, verira iam sirin iacturiis, quo meam ad nsiremini eritilitionem : prius vero dicam de eon naris & paliuris qirae apti l Alexandrinos vocamriir. Me init alitem eorram Agathocles Cyzicenus te tio silaro Rerum patriariim, ubi ita scribis : n Postqiram de coelo tactum est sepulcriim, enata est ex monumendi arina scula, qtram eonnaron illi Aegyptii nominatu. in autem art ruscula magnitius ine ulmi avi piceae, ni luto minor. Rauros alueui tabet crebros, & longos, ac non Disiligod by COOule

374쪽

και δολιχους, κα ἐπ' oλίγον ἀκανθώδεας το δε τύ λον τέρεν και χλπον, τη φυῆ προῖερίς. καρποφορῶ a 1ε δις τά ἔτεος, ψος τε καὶ zθινοπωρου. γλυκύς δεπάνυ ἡ καρπος , μέγεθος κατά φαυλίην ἐλαίην, καιτρο σάρκα καὶ το οπιὼν ταύτη προσείκελον , διαλλάσσον φ δε τῆ του Τ χυμοῖ ἡδονῆ. και τρώγεται ἔτι

χλωρος ἡ καρπός' και, επην αὐανθῆ , ποιοῖσιν ἐξ αυ- του ἄλευρα, και πατεονται ταῖνα, ' οὐ μάξαντες ,

. δ' ἴδατι δεύοντες, ἀλλα φαύλως ἐκοιά περ πίῖυκεν. Και Ευριπίδες ἐν Κύκλωπι φησίν παλιούρου κλάδω. Θεόπομπος δ' εν εἰκοσπη πρώτη Φιλιππι- γ κων μνημονεύει αὐτων , κα Δίφιλος ἡ Σίφνιος ἰατρὸς ει τω Περὶ των ΙΠρο ερομένων τοῖς 'Υγιαίνουσι καὶ τοῖς Νοσῶσου. Tούτων δε πρωτον ἐμνησθην , ἄνδρες pia

λοι, ουχ σι ἡμῖν παράκειται νυν, ἀλλ' ἔτι πολλάκις εν ri καλη Ἀλεξανδρεία ἐπὶ των δευτέρων τραπε-

nihil spinosos: folium vero tener m. & ex viridi pallidum. rotundi i m. Friictum sera autem his quotannis, Vere & alitumno. Estque duleis fructiis, magnitii ne sere phalisiae olivae, & carne & nucleo huic similis, sed saporis suavitate praestantior. O meditur autem inactus & recens ad Mic, &, postquam secariis est, massas ex eo faciunt, quas comedum, non sub ctas, aut alitia humectatas, sed nude ac critile quales sunt. ιι Elimpides vero, in Cyclope, dixitn paliuri ramo. αMeminit vero eorrumdem & Theopompus libro primo

S vicesimo Philippi eortim, & Diphilus Siphnius messi cus in libro De Asinientis Sanorum & Aegrotantium. Horum igitur prius mentionem feci, Amici viri, non quod nunc nobis adposita sint, s ed quod, qlium in pulcra Alexandria laequenter secvnssis mensis adposita

375쪽

στησιν - τούτων

- Α. Eta ποτε

πεινωσιν ἀνθρωποις απίους παρ- ενας

εν υδατι πολλω; B. ΙΠολλάκις δεπου. τί συν A. οὐκ οὐν μαστος εὐεγόμενος λαμβάμ

comessissem, quutraque de illorum nomine saepitu quaestio esset iniecta, hic demum in lumina incissi, in quo ea quae a me commemorata sunt, legi. 63. Deinceps igitur de ρ τιν is, quae adposita vide . escam: quandoquidem ab illorum Graeco nonilne ἀπια etiam Peloponnesiis Aya nominata est, quod hoc ira ctu abundaret; ut ait Ister in Argolicis. Iniera e aliternin convivia solitiss esse pira in aqua , docet Alexis in Brutia , isti ait :- A. Viristis' umquam esurientibus hominiauit para ad ossa multa in aqua Z B. Freq-mer unpur pia igitur pΑ. Nonne eryo qialiaet fluit evitque ex innatantsus se er a Iuminas pB. Sie sane s. Ha nutara autem non sunt eaedem ciun piris, in P

376쪽

p. 6so. LIBER XIV. 36s

κρατίστας, κατα τας is Ἱωνία καλουμένας ἁμαμηλίδαι' εἰσὶ γαρ ἀπύρπινοί τε και ἡδί ι κα γλυκεῖαι. Ἐδελιις δ' ἐν πέμ-ω υρων ' Σαμίων, εἰ γνησιατα συγγράμματα, ὀμομηλίδας αυτας καλέι. Πά e σιλος δ' ἐν τοῖς Περὶ Ι λωσσων 3 καὶ 'ονομάτων' ,,Ἐπιμηλις, φησιν, ἀπίω γένος. Aππων ἐν τῶ Περι Γεωργικων, φωκίδας 1 ιν ειδος απίων ἐπαι. f Pοαί. 'Ροων δε λέγονται αἱ μὲν ἀπύρηνοι εἰναι, LXIV ἔτεραι δε σκληροκκοι. J ' των γωρ απυρηνων Ἀριστο-

tant nonnulli; cliversiun quiddam, & suave, & alnoque nucleis. Aristomenes in Baccho ait: um sive, Gum J an m eis hamaanesidaa serere Esse autem diversum mactiim a piro, & suaviorem, Aese hylides docet tertio libro Geoiscoriani; isti de Ceo Ioquens. ita scribit: MFeri ea insilla pira praestantissi

ma; quae cum hamameta Uiu, quas vocant in lonia, eon

fera i possint i nucleo entiri carent. & suavia sunt atque dulcia. ia Aethluas vero quinto libro λnnalium Samio riani, si genuini illi libri sunt, homonreMas easdem v cat. Pamphilus vero, in libris De Glossis & Νomin hiis : n Epimetis, ait. piri genus. M Antiphon autem, in Georgicis, phoridas dicit pirorii in esse speciem. 64. Puni ea mala, sive M al a Gran aia. Punico.

377쪽

'ς εν Γεωργοῖς μ μονεύει. και εν Ἀναγύρω Πλὴν ἀλευρου καὶ λοας. καὶ is Γηρυτάδν. Ερμιππος δ' ἐν Κερκωψι φησίν' riθέασαι κόκκον εν χιόνι ρο μιρο ἰδιον μέντοι, ὼς βοίδονι το υποκοριστικόν. Γροωνδε σκληροκόκκων J i Ἀντιφάνης ἐν Βοιωτια - 'Eνεγκεῖν ἐξ αγρου μοι των λοιων 'των σκληροκόκκων.

stophanes meminit in Agricolis. Idem in Aria ro ait: - Praeter farinam O malum Punic m. Item in Getata te. Hermippus Vero in copthas ait: Hae i - ne iam naretium in nive mali Punies 'A Graeco nomine φοὰ , viminuti virin ρούιον dicitiar; ut βώδιον. t Malore in vero Punicorum dum naeuo u emi

nit J Antiphanes in Boeotia:

Maia dicis atqM Punica. AIexis. in Procis :Punicism enim malum ex illorum maniaus. Si da s autem a Boeotis nominata esse mala Punica. Ag tharcitides docet libro decimo nono Europincorrum, ita

scribens : n Disceptantibus Atheniensibus cum Boeotis Diustigod by Cooste

378쪽

περι της χώρας, ην καλουσιν Σίδας, Ἐπαμινώνδας δ-καιολογούμενος ἐξαπνης εκ της ἀριστερας μεταλαβὼν

κεκρυμμενην ρόαν, και δει Τας , ηοετο αὐτό - , τί κα- λουσι τουτο ν των δ' εἰποντων ροαν' ἀλλ' ἐμέ. , εἴ-a πε, σίδαν. o σε τόπος τουτ ἔχει το τυτον ἐν αὐτω

πλεῖ ον, ἀῖ' οὐ την ἐφ αρχης ειλητε προσηγορίαν καὶ bίκησε. ' Mi νανδρος tr ἐν Aυτοντιμωρουμένω ροαδ ι α αυτας ὼνόμασεν, δια τούτων'Mετ' αριστον γαρ ῶς ἀμυγδάλας ἐγώ

Λέγεται δέ τι ' και φυτὸν σίδη i ομοιον ροια, γιν μενον ἐν τη Περὲ Uρχομενον ' λίμνη ἐν αυτω τω υδα

τι, ρυ τα μεν φυλλα τα πρόβατα εσΘέει, τον δε

βλαστὸν αἱ υες, ῶς ιστορεῖ Θεό*ραστος ἐν τετάρτω

de agro . quem Sidas vocam, Epaminoraclas iura Boe toriam defendens subito mi uiri Punicum, quod sinistra Irim hi occultrum tenuerat, sumens ostendensqile, q-esivit ex Attheniensibus, pio nomine hoe voearent ' Cumque illi respondissent, ροαν : At nos, inquit, fidam. Habetaviem is locus pili inras id genus arboriam , unde principio nomen ei est inclitiam. Atque ita cautam Epam, nondas obtinuit. ia Menander vero in Heautontimorumeno ρ ἰδια ea clero voczivit, ubi ait: Post pranssium etenim simul amygdalas ego ad fia, mira Punieis gustavimus. Vocatur vero etiam alia planta sida . Punicae mlo similis, nascens in palude ci rara Orchomenum in ipsa aqua; cuius folia comedum oves, gerinen vero sues rut Tlieophrastus tradit quarto libro De Plamis, ubi in Sidae

regio Boeot M. fida νplanis aquatilis.

379쪽

Palmulae.

εστιν M εῖν, τοῖς οἰκέταις απέκειντο αἱ δε τοῖς δεσπόταις αποκείμεναι ησαν ἀπόλεκτοι, Θαυμάσιοι το κάλ

λος και το μέγεθος, ἡ δε Mις λέκτρου οὐδεν δέ -

ρε' τὶς δέ τινας ' ξηραίνοντες , τραγηματα παρετίθεμτο. και ην παρὰ πότων ἡδὐ μεν , κείαλαλγὲς δέ. Nρόδοτος δ' εν τν πρωτν, περι Βαβυλωνος λέγων, adi cσίν' - Eiδ δε αὐτόθι φοίνικες πεφυκότες ἀνα πω τε

πεδίον, οι πλεῖνες αὐτων καρπο -οι' ἐκ των και σμ

τια και ρινον και μελι ποιεονται. τους συκεων ' προ-

Nilo etiam ait nasci cognominem illius plantam ab que ramicibus. 6s Palmu Iae. Xenophon secundo libro De Cyri ει- peditione ait: n Inerat amem sminenti copia . di vinum e palmis & acetiis ex eisdem comam. Ipsae autem man-ris palmara , quales quulem in Graecia videre est, famusis eratu destinatae: quae vero domino in usui inservi liant , felestae erant, mira & pulcriti uti ne & magnitivi ne, a spe tru prorsus similes electro. Harum ainetra alias, siccatas, pro bellariis adponebant. Et erant inter potiam iucundae quidem . sint capitis adferebant dolorem. α Η rodotiis vero libro primo, isti de Babylone loquitur, ait: nNascuntiar per toram planitiem palmae, maiorem partem frugiferae: e quibus & cibaria & vinum & mel parant. Curant autem eas eodem modo quo ficus a Diqili od ooste

380쪽

p. 6 s r . LIBER XIV. 369

πον Θεραπεύουσιν. των γαρ Cοινίκων οὐς ερσενας καλέουσι, τούτων - τον καρπον περιδεουσι τ σι βαλανηῖόροισι των Qοινίκων, ωα τε πεπαίνη σῖιν a

m την βάλανον ἐνδύνων,' και μη ἀπορρε- Ο καρ

πος τῶ Oοίνικος. ψηνας γάρ - Qομουσιν ἐν τω καρ- πω οἱ ἔρσενες, καθάπερ οι ολυνθοι. si Τα παραπλη-d σια τοῖς περι τον Ἐρόδοτον ἱστορεῖ πεφ τοῖ ἐν Λιβύη Lonu Iab καλουμενου λωτοῖ αὐτόπτης γενόμενος ο Mεγαλο- Lbio.

πολίτης Πολύβιος, ἐν τν δωδεκάτη των Ἱστοριων, λέγων ού ς' Eστι ει το δένδρον ὀ λωτος οὐ μέγα , τραχυ δε και ἀκανθωδες, ε χει δε φύλλον χλώρον πα

ραπλησιον τη ράμνω, μικρω βαθύτερον ' και πλατατερον. ὀ δε καρπος τας μεν ἁρχας ἔμοιος εστι και τηχρόα καὶ τω μεγέθει ταῖς λευκαῖς μυρτίσι ταῖς τετελειωμέναι ς' αὐξανομενος δε τω μεν χρωματι γίνεται

φοινικοῖς , τω δε μεγέθει ταῖς γογγύλαις ' ἐλαίαις

bores. Nam , quas palmas mascillas vocant , earum fractum adligant palmis glandes-ferenti is; quo fit ut &culex in glandem se insinuans ninuret illam , nec de arbore decidat friactus. Nain culices in mictu suo serunt mascillae palmae, quen admodum grossi, id est, frustiis caprifici re Similia Herinloto de Loto, quem vocant in Africa . Polybius Megalopolitanus refert, malariis testis, Historiariam libro duodecimo, his verbis: n El amen Lotus arbor non procera, aspera vero & spinosa. Folium ex viridi p illic una habet, rhamno simile, paulo crassius& latius. Fractus , initio qui dein, & colore & magni trudine albis myrti haccis, inim perfectae fiant, initis est. Auctus deinde colorem induit puniceum, magnitii line Araran. MI. V. Α a