Athenaiou Naukratitou Deipnosophistai. Athenaei Naucratitae Deipnosophistarum libri quindecim ex optimis codicibus nunc primum collatis emendavit ... commodisque indicibus instruxit Johannes Schweighaeuser ...

발행: 1805년

분량: 604페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

431쪽

io ATHENAEI DEIPN. LIB. XIV. C 23.

Μόλπις x ο Λ άκων τα παρα τοῖς Σπαρτιά αις

ἐπαίκλεια, 'ο σημαίνει τας ἐπισειπνιδας , ματ-e τυας φησu λἐγεφθαι παρα τοῖς αλλοις. ρ σε Κυνικος

Μενιππος εν - επιγραφομένω 'κεσιλάω ' γρά

τυην ἐκέλει σεν ἐμφερον Λάκαινά τις και εὐθέως πε- ρατίρετο περδίκια ' ολίγα, και χροία ' οπτα, καὶ e zη πλακούντων. Το δε τριρυτον δειπνον οἱ μεν Ἀττικοι προσηγόρευον ἐπιοίρπαγα ei δε Δωριέ. επαῖ- κλον' si των δ' αὐ- Ελλήνων οἱ πλεισποι ἐπίδειπνα. fΤοσουτων και περὴ τει ματτύης λεχθέντων , ἔδοξεν απιέναι' καi γαρ ἐσπέρα ην ηδη. και διελύθwis

Porro Molpis Lacedaemonius ait, quae apud Spartanos ae ea vocanriar, quod significat coemirum auctaria, sive postcoenia, ab aliis mat as dici. Menippus vero Cynicus . in sibro qui Alcesilain inscribitur . ita scribit: ista inporatio erire nonnullo in comissantium, & ma ream iussit insera i Lacaena qilaedanar & statim ci In inferebantur perdictitae nonnullae, & ansere usi assi. &placentarum lautitiae. I sive, & anserum assoriim , S placentarum inista. J re Talem vero coenatri Attici epti o*s vocabant; Dores vero epaeclon , resilaoria in Graecorrum plerique videte . His etiani de martya risputatis. quum iam advesperasset, visum est domuin cliscedere : atque ita , sol oconvivio, es gressi sumus. Dissiliam by C, O le

432쪽

κατὰ τον πανψοφον Εὐριπίδην, ετα a Tιμόκρατες, οὐκ αν δυναίμην - ὰπομνημονευειν ετι σοι Tων ' πολλάκις λεχθεντων εν τοῖς περι σου πιοις τούτοις συμποσάοις , διά τε την ποικιλίαν και την Φοιότητα των ἀει καινας προσευ

DEIPΝOSOPHISTARUM

LIBER DECIMUS QUINTUS

I mni Nessoris nultam eloquotiam Animo isque Phrygis Deus traueret, ut ait sapientissimus Euripides; mi Timocrates ,

lusi adhuc continetnorare omnia quae siminde vispin ta sunt in illis exoptatissimis conviviis , propter varie- ratem remam quae peraeque novae semper assinventae

Libri

433쪽

4, 1 ATHENAEI DEIPNOSOPH. C r.

ρισκομένων. και γαρ και προ τάξεως των προφορων πολλακις ελέχθη, και περι των μετα τα δεῖπνον επι- ti τελουμένων , απερ και μόλις αναπιμπά ομαι , εἰπόντος τινος των ἐταίρων τα εκ των Λακωνων Πλατωνος ιαμβεια

Ἀνδρες δεδειπνέκασιν νόη σχεδὸν απαντες. ευγι τι οὐ τρέχων - τας τραπέζας ἐκτερεις; Ἐγω δελθρον παραχέων ' εατέρχομαι. καγω in παρακορήσων' 3-ονδας x επιιτα παραχέας , τον κότταβον παρ

οίσω

τῆ παιδι τους αὐλους αρην ηδε προχείρους εἶναι, s cκαι προσαναμσα . το μύρον ηδε παραχεον βα

Αἰ χροιον, κατ' ἴρινον' στίτανον δ' ἔπεs' εκάστωδώσω φέρων των ποτων. νεόκρατά τις ποιείτω.

sunt. Nam & de orasine semilarimi saepius elisphuariin est, & de his qiuae post coenam peraguntur; quae a gre quidem, sed revoco tamen in memoriam, Platonis iambos illos ex L,aconilaus cogitans, qui ab aliquo co vivariini recitati sunt:

nitrum malluvium fundens ingredior. Et ego pavia

434쪽

και σκολιὴν πται, κό6αβος δ' ἐμοίχεται θύραζε αυλοῖς δ' εχουσά τις κορίσκη Καρικον μελος τι ' μελίζεται τρῶς συμπόταις κ αλλην in τρίγωνον ελδομοῦχα-ν, τ' si κοῦδεν προς αὐτὸ μέλος qωνικόν τι.Mετα ταυ τ οὐαι ' και περὶ κοττάβων ζητησις

e ην και των ἀποκοτταβιζόντων. ebς οἰηθείς τις των παρόντων iατρων εἰναι τούτων, οι ἄπο βαλανείου ' καθάρσεως ενεκα του στομάχου πίνοντες ἄμυστιν ἁπαβλα υσιν, ' εzη οὐκ ε ιναι παλαιωη ταυrην παραδοσιν , θε ειυεναι τινὰ των αρχαίων ταύτη τη καθάρσει χρησάμενον. διο κ- Ἐρασίστρατeν τον Ιουλι την is τ'

Iamque mixtum est: O thure imposito ἀxit, Fiat libatio IIamque ficta Batio est: lubebantque iam.longius. O seolian convivale carmen eanebamr et O foras

2. Posthaec etiam de eotta εια, pino. Plaestio ag rahatue, & de eottabiss inrid . Quos cum praesentium medicoriim aliquis pinaret esse ex eorrum ninnero, qua post halneum, pii rgandi ventτiculi causia, vinum lapingiter haustum evomunt; haud antiquum esse illita in- militum ait, nec ullum se nosse veterum , qui eo purgationis genere uso sit. Itaque Erasistratiun Iulienseta

435쪽

Cottabi

Itulus Sieulum inventum

Πε ὶ των Καθολου πραγματεία ἐπιτιμαν τοῖς τοῖτο aποιουσι , βλαπτικον o*θαλμων το ἐπιχείρημα δεικνύων, και της κάτω κοιλίας ἐπισχετικόν. προς ον

Οὐλπιανος in ' Oρο-' Ἀσκληπιάδη, καλέει κρείων σε Xαρωνεύς. οὐ γαρ κακως τινι των ἐταίρων ἐριών ελ 'η το, εἱ

ρότερον. τίς γὰρ - μων οὐκ οιδεν, ἔτι οὐκ ην ρίτος σαποκοτταβασμὸς αρχαῖος; si μη τι σὸ και τους Aμειψίου ἀποβλύζων ὐπολαμβανεις. Ἐπει οὐν απειρος ειτης τοιαύτης Θεωρίας , μαθε παρ' ἐμου, ὀτι πρωτeν bμεν - των κοτταβων ευρεσις Σικελικη ἐστι παιδιὰ ταύτην πραrων ' εὐροντων Σικελων, ὼς Κριτίας φησιν ἡ Καλλαίσχρου ἐν τοῖς Ἐλεγείοις δα τούτων Κότταβος ἐκ Σικελης ἐστι χθονὸς ἐκπρεπες εργον,ον σκοπον ες λαταγων ' τοξα καθιστάμεθα. Δικαίαρχος i Mεσσηνιος, ' Ἀριστοτελας μαθη-

in opere De Universa Mevicina. reprehemsere eos qui id faciunt; osterulei eque , malis nocere illud institutum, & alvum cohibere. Cui Ulpianus ait: Suro Asti ad , vocat te rex Oraron . Nec enim male ab aliquo sodalitini nostrorum dimini est, nisi essent Medici , nihil stultim fore Gramuratisis. enim nostrum ignorat, non esse antiquum hoc geniis cottatissa ruti nisi fortasse etiam Atrieipsae Cottiania antes vomuisse putas. Quoniam iuriir nescis quid sit hoc de quo quaerimus ; disce a me, Siculum esse inve eum coit i judunt. Nam, primos illum invenisse Sic Ios, Critias doeet Callaeschri filius in Uegiis, ubi ait:

conabus e Sicillia est terra, pulcerrianum inventum, quem sopum yonianara, quo iaciutamur dat s.

Dicaea relatis vero Messenius, Aristotelis discipulus, in li-

436쪽

τὸς, ὲν τω Προ Ἀλκαίου, καὶ την λατάγην τησιν

εἶναι Σικελικον ονομα. λατάγη δ' ἐστι το ὐπολει- c πόμενον απο του ἐκποθέντος ποτηρίου υγρον, o συν -

σπραμμεν' τῆ χειρι ἄνωθεν ἐρρίπτουν οι παίζοντες εἰς το κοτταβίῖον. Κλείταρχος δ' ἐν τῆ Περὶ Γλωττων πραγματεία, λατάγην Θεσπαλους και Pοδίους τον

ἀπο των ποτηρίων κότταβον λεγειν. Κότταβος δ' εκαλειτο καιφ το τιθεμενον ἄθλον τοῖς νικωσιν εν - πότω , ως ΕὐριπGης παρίστησιν ἐν Oi, si, λέγων Ουτως

ΙΠυκνοῖς δ' εβαλλον Βακχίου γ τοξεύμασι κάρα γέροντος' τον βάλλοντα δε στεῖειν ἐγω τετάγμην, ἄθλα κοττάβων ' διδους.d 'Εκαλεῖτο δε κότταβος καὶ το ἄγγος εἰς ζο εβαλλοντας λατάγας , Τ ὼς Κρατῖνος εν Νεμεσει δείκνυσι. qLatos vel latasa. III Cotta hiis Ide vase,

iam de Alcaeo ait, lasagam etiam Siculum esse vocabulliin. Est autem larua resutuus in poculo epoto liquor; quem contrasti via, contorta) manu in altiun laciebant Iiidentes, quo in Mut evin deculeret. Clitaretius vero. in opere De Gossis, uiuam, ait, Thessalos ac Rhodios v care coriabunt sita est, sonitu ni via strepitum J e poculis. 3. cit tubus Vero etiam vocabatur praenuum victori- hus inter pocula propositum; quemadmodum Euripides in Oeneo docet. ubi ait: F Mntibus peteliant Baechι lassibus caput senis: friemem vena coronare

ego iussis ream , praensium dans cottabum.

Vocabatur vero cotiabus etiam vas . in .iod iactabant Iaragas, ut Gatinus ostendit in Nemesi. Plato vero, in Diuiligod by Co le

437쪽

νιον τον κότταβλον εiναι ἀπολλυαν, ἐν , ἐξίσπαντο κἀτων σκευαρίων οἱ δυσαυβουντες. λεγει δ' ἀτως Λ. Πώος κότταβον παίζειν, ἐώς - σῖ- εγω

παίζειν τίθεμαι κοττάβεια Τ στων ἐγώ. τασῶ γε τας κρηπῖδας, ri αὐτη φορει, και τον κότυλον τον σόν. B. Βαβαά ebori 'μείζων ἀγων της ' qσθμιάδος επερχεται. Io

Iove male - adfecto, ludi geniis inter pocula declarat esse Cotta hum, in quo vasculis suis vincenti cedebant hi quipariina feliciter iactetam. Verba poetae haec sunt:

438쪽

. 'Εκάλουν δε και κατακτάς τινας κοττάβους. εστι IV. λυχνία ἀναγόμενα, πάλιν τε συμπίπτοντα. Ευ- Cottabi

βουλος , Βελλεροῖοin iras, Tis αν λάβοιτο του σαελους κάτωθε μοί l Punsis f ἄνω γὰρ ωσπερ κοττάβειον αἴρομαι.

Ἀντιφάνης δ' ἐν Ἀφροδίτης γοναῖς A. TGA λέγω' συ οὐ συνιεῖς; ' κότταβος

το λυχνίον ἐστί. πρόσεχε τον νουν. ωὰ μεν , και πέμμα καὶ τράγημα, νικητ ον. γB. Πεμ τοῖ γελοίου ' κοτταβιεῖτε. τίνα τρόπον; A. Ἐγω διδάξω καθ' IA. ος - Τ τον κότταβον sἁτεὶς ἐπι την πλάστιγγα ποι ν πεσεῖν, - βB. Πλάστιγγα ποιανι τουτο τοὐπικείμενον ανω το μικρὸν το πινακίσκιον λέγεις;

4. Vocabant vero etiam eatassos sive deorsim actos falsi pen es interpretantur J coriabos qhiosdam . Sunt autem Candelabra, quae sersiam trahuntur, rii usque desce clunt. Eubulus, Bellerophonte: ruis mιλι insenu eos prehendatonam, veluti cottaberran , βψzm tollor.

Antiptanes , in Veneris Natalibus:

439쪽

is ται.

- flexus τμως πεμπειν τον κοτταχον, ως Δικαιαρχος τησιν ,

A. Hare Hastinx est: - is totuν iactor Haetate. B. - quomodo hoc ci gnoscitur' A. Si modo atri Hessiani, cadet illa sumr mnem , O strepitiuflet in m admodum. B. Prois LMil ego retia ades etiam Maries alisias, tumqα- famulus.

Et paucis interiectis sic pe t :B. cape pocidum, O ostende quonam modo I faciem unq.

A. Vestiri fibrum inera re oponet iugitos, O parum vini infisin habere, non utistu multigin Ideinde emines. B. Quo modo' A. mus Rallati modo. B. O Mρtune , quantam in altitutanem A. Ita facies. B. At ego ne finia epta eo use e Pentro. A. Sed disci. s. Eterum incurvata valde manu cor cinno qtuM ammodo emittere coriatium Oportet, ut Dicaearchus ait .

440쪽

καὶ Πλάτων δ' ἐν τω Διι τω κακουμίνω' παρακελεύεται δέ τις τω Σρακλεῖ, μη σκληραν ἔχειν την δα μέλλοντα κοτταβίζειν. Εκάλουν δ' απ' ἀγ-c κύλης την του κοττάβου πρό ιν , διὰ το ἁπαλιυν την Acιὰν χερα εν τοῖς ἀποκοτταβισμοῖς. οἱ δε, ποτηρίου ίδος την αγκύλην, φασί. B-πλίδης ἐν Ἐρωτικοῖς' - Εὐτε -

και Αἰσχύλος δ' Μν Uστολόγοις ἀγκυλητοῖς λίγει κοττάβους. αα τούτων' - Εὐρύμαχος , οὐκ ἄλλος, 3 οὐδεν ησπονας ευβριζ' ὐβριαμούς, οὐκ ἐναισίους Τ ἐμοί

itemque Plato in Iove niale- adsecto, tibi hortatur aliquis Herculem, ne durum haleat manum, si velit cottabimiae Iari. Vocabant alitem ἀπ' ἀγκύληι quasi dicas, erisma ipsam cottabi proiectionem , eo quod in coria hisino incismare oportet ἀπαγκυλούν dextram manum. Alii vero, την ἀγκύλην anculam poculi genus esse aiunt. Bacchylides , in Eroticis :Θando uti latagain ex ancula ἁπ' ἀγκύλης proiecit, hisce adolesientibus eanardvin prolodens brachiam. Aeschylus vero etiam, in Ossa legis, an latos ἀγκυλη - τούς γ eottabos dixis, his verbis r

Eurymachus, non Mus , nihilo minoribus conmmellis me adficit, indignis prursus. Erat enim ei fimper hoc meum caputo an latis eius coua onorinnus βροιώ,

SEARCH

MENU NAVIGATION