장음표시 사용
71쪽
Carinitiis p minantiu in re linte ravi. restitutis bonomini ultroruni auctoritate versi inis illi utilis, qui l)iis caletu et ellitiones et codicunt pars. Berna ys lios versus rilrsiis relegavit. a ByZantino aliolo grananiatico a liectos esse ratus, seil quoid dicit me lios versus lillius carminis scriptori vin dicavisse, mi oniani in nonnullis collicilitis ni illo intervallo a reli piis distincti legantur. iii ipse coninientus est: nain nillil ilixi, Pio istam stispicionen . quam de me concepit, posset si albilire, iustas autem secutus sum rationes. sane qui scriptori ipsi iterogare velit hos vel sus, lani poterit uti alictoritate coit. At, de Pio infra dixi, se i iiiiiii alitullioc proibat, nisi Iibrari uin isti ini ea Iule in suspicionem lavisse, cluau Berilaus exornavit. At vana se innino est liaec suspicio. Sulalatis eninitiis cluobus versibus iam plane ακέφαλον foret poeina: prorsus eni inpra posterusa foret carmen inclioam liti ne in ni odum: μητε γαμοκλοπέειν. Scliptor si voletiat missis prooenali anat,ag in1s stati in praecepta luae daturus erat oriline percensere, ilet,eliat oriliri versu 8: Πρῶτα θεον τίμα κτλ. Plenia lino lum est in Puttiagoreorum aureo carinine
'Aθανάτων μεν πρῶτα λους νομω ως διάκεινται scr. διάκειταί)τίμα. Itaque septein primores versus on in illo aut explinge Iuli sunt, aut scrvaiuli' . Nemio rero incon ni Oilia in est prooenatum, PIO Scripturs limina ut praeceptor In v. 3- paucis alasolvit, id maud ipse Berhavsostenilit: lana vero si scriptor iste Pliocyli lis personani iri luit, colasentaneum est, eum in principio veteris poetae Milesii nomen ascivisse,
cuius auctoritate se suaque tueretur: nam istum neque suo nomine, ne ille adespoton edidisse carmen omnes largiuntiir. Congrauint autev duo prii nores versus prorsus cum novissi inu ilistielio, ita iit planun sit proo Insilioc exor uni eius tein laominis esse, vii epilogiana addi sit, cuius sui eiulielno aditu l)itavit. Ipsa aulein orcilio, laanivis exilis sit, et ὁλβια δῶρα satis sit langui luni, non est postliabenda epilogo aut plurimis lautiis poematis versi inas. Nam quoid linu In ossensioni erat δίκης ὁσίνσι sive
δίκης ὁσίησι iani expedivi gemnana scriptura dίκης ὁσίοισι restituta. Miutine vero culpa nilus scriptor. iiiii Φωκυλίδης ἀνδρῶν ὁ σοφώτατος
Scripsit, neque enini veritin est, quotl Berna ys dicit, lioc inrito scripto retia ipsuin Dalute in quani Inolitus sit aperte Planavis invitum prolessum esse. Iloino Itulaeus, cum Graecis honuntinis lioc poema testinaret, Graeci poetae haud ignotulis personam Inutuatus est, stilonia ina Oiluni Si in gentili una suoria in usu ni scripsisset. Salomonis nonaine poterat uti: ne pie vero niata si Mide usus novicitiin carnaen an livio poetae sui iecit, . sed misit tantuin, se suis vectis Pliocul illis praecepta explicare, itast ueliaud inconantu te veterein poetani sapientiae lau de exornat. Deni tuo Inon niluni est eum. qitii huius carininis parteua vaticiniis Sibullae inseruit, non solum v. 3-7 prooemii usurpavisse, sed etiana ipstun exordium linitari lI b2: οἱ ὁ ἀγαπῶσι γαμον τε γαμοκλοπιῶν τ' απέχονται, Λώσει πλούσια δῶρα, quae ut solet ex versu 2 descripsit.
Alienum fortasse vistini est prooemium Bernii ardyo Hist. Litt. Gr. II 2 p. XXXI ses. II 1, 452), sed a igma utitur oratione. Goram totiun
pro Oelniun Rbiicie Iuliana esse censet p. 103, idem tanten In ira inconstantia earineu germanum V. 3-178 constare dicit p. 98.
72쪽
Clirinen Iioc vulgo inscribitur Φωκυλίδου ποίημα νουθετικόν, sed libri a lino iuni variant. Φωκυλίδου γνῶμαι V3. Φωκυλίδου γνῶμαι ποίησις ώθε τοὐ Φωκυλίδου ὀρθοποδηγουσα προς τὸ βέλτιον P. Φωκυλίδου αργυρὰ ἔπη ηρωῖκά V2, Φωκυλίδου φιλοσόφου ποίησις ωφέλιμος MVa, se i Ma Φωκυλλίὁου ποίημα, Mi, Φωκυλίδους ποίησις πάνυ ωφέλιμος : τα λεγόμενα αργυρά. Deni pie alius cod. Vind. CLIII sol. 2 Φωκυλλίδου ποίημα. Al praeinitiit versus iambicos lios. iiii os etiam A2 seil sine in vice exiit liet pariter attae ecl. Basileensis seri
ὁ Φωκυλίδης ευπρεπῆ ζήσας βίον
ως χριστομύστης, ως απόστολος μέγας, ῶς ακροατὴς των θεου θεσπισμάτων, καὶ μυσταγωγὰς των αρίστων πρακτέων, ευαγγελικῶς ταυτα λαλεῖ καὶ γράφει ευχρηστα τυγχάνοντα τοῖς ἐν τῶ βω. Φεἰς του αυτὸν ἔτεροι:
ταυτα δίκῖς ὁσίρσι θεοs βουλεύματα φαίνει Φωκυλίδης ἀνδρῶν ὁ σοφώτατος ἴλβια δῶρα.
Φωκυλίδου ποίημα νουθετικόν tuin sequitur v. 3 ceteri. Sed Λ2 lianc praebet inscriptionen στίχοιηρωικοι Φωκυλίδους γένος Φωκυλίδους. tuna sequitur v. I ceteri. AIΦωκυλίδου ποίημα νουθετικόν. Γνῶμαι ut praesei reui fecit Sili las Eudoc. 426ὶ v. Φωκυλίδης ' . .. ἔγραφεν ἔπη καὶ ἐλεγείας, παραινέσεις η τοι γνώμας, ας τινες κεφάλαια ἐπιγράφουσι εἰσι ὁ ἐκ των Σιβυλλιακῶν κεκλεμμένα. In Plio cylidis Itoc carita ine edendo praeter Mutinensem sMὶ et Vatica nurn Vaὶ collices, quos contulit Bel .er, et Baroceianum Bὶ . quem Gaisso ritus cona paravit, et ParisinitIn Pin n. 1603. queui comparavit Boissona de Anecd. I 415, et Taurinensem T . laena contulit Perron Notit. Lilbr. Valperg. p. 83. adhibiti Vin tubonenses tres vel potius quatuor, primim. viii est inter illius Bibliotlaecae coii l. Philos. Pliilol.
carmen exstat, tertilina cod. CLXV. in Pio carininis pars prior liis Iepti irsol. 88 l, v. 1-8l et sol. 102 v. I-124. V3 et 4ὶ: porro a lilii, ut Ainbrosianos tres, quos contulit Studeiniimi, p ri in v In Aij co lil. Alii hir. Η. 22 su p. ela art. saec. XV sorina 8, ex bibliotheca I. V. Pinelli, qui post Pylli agorae χρυσῆ ἔπη continet hoc carmen sol. 76lὶ-8la, tun insequiuntur στίχοι σῖβυλλας τῆς ερυθραίας περὶ του κυρίου ημῶν ἔχοντες ακροστιχίδα τήνδε: ἰησοὐς χριστος Mos υἷος σωτηρ σταυρός. cui iis vaticinii primus versiis est Ἱδρώσει γὰρ χθων κρίσεως σημεῖον Ox ἔσται, novissinius σῆρ ημῶν stloc ile letunil αθάνατος βασιλευς ὁ παθὼν ἔνεχ' ημῶν. vide 0rac. Silbyll. VIII 2IT-2b0: consentit autern Diuitiroci by Cooste
73쪽
Ilic codex sere cuin ariti quis e litio nil nis: s e e u n il u in sΑ2ὶ cod l. Auit,r. DII sit p. larina 4, cliartac. saec. XV, nem ex Illiris I. V. Pinelli, qui praeteri Iesio lutia, Solonis elegiani IV, Democratis sententias, Pylliagorae χρυσῶ
etiam Pliocytidea continet, se i est lilber proletarius. quare Situlentu nil satis italauit inmie ad v. 50 consei re, deinceps passim tantu in inspexit: tertium Αδ) coli I. Ambr. B 52 sup . cliartae. saec. XVl, quarii orali nis mira minore, qui continet sal riae saliuias, gnomas ex variis poetis collectas, Catonis ilisticlia. Pseu toplio cyli lea, Pylli agorae versus aureos. Batracti Ornyo Inachiam, Musaei carinen de Hero et Learutro, Euripulis Hecubam. Liber proletarius . contii lit Stii lemund in il Ium carininis . deinde passiin inspexit. Denique Mutinenses duos. Pios item contulit
ex parte Situle linitus, po ore in sua) lI B I5 cliaitae. sol. in in . saeculi XV XVI mscella nevin: post υρφέως ποιητου 'Αργοναυτικὰ quorii in in fine legitur τέλος τοὐ ἀργοναυτικου corr. των αργοναυτικῶνJ
ἐξέγραφεJ legitur Solonis elegia IV. Plana excipit Φωκυλλίδου ποίημα,
sinem lacit Platonis Epi nomis: a iter uin IIb) lIBI eliariae. saec. XV-XVIsorin. 8. Ilii niti de scriptus post Gaminatici argi amenti conamentari uinci κέφαλον continet σωκυλίδους ποίησις πάνυ ωφέλιμος : τὰ λεγόμενα αργυρά. cuin glossis nullitis montenti. Denique eo licem Mitti nenisse in , M, quem sit pra dixi) tui nunc est Parisiis Godd. Graeci. Suppl.
n. 388, Od. membrati. saec. XJ PIi pie praeter Tlieognidis elegias Iol. 74 seq. lao e catanen Contiliet, denuo illligentissilua cura contulit cum Bemmysii pilitione II. Nol te nutat pie lectionis varie latent cornuertranaisit, si nati l professus se ite Iloe carini ne eiusque auctore prope lieni accuratius ili sputaturii in esse. Lectiones oraculor in Sibyllinorum notavi littera S et cancellis adistis lectiones trium colliciun a Frie dii ebio collatomim, qui soli lios versiis 'exliibent, FLn siilbieci. Ceteriun plumnia alia apogia plia hutiis carminis extant, quuHIs non licuit uti. miae fortasse alii a lilii, Ibiint . vellit codices ituos Vimlobonenses, quos ad v. 1 siPus cavi, et co licena II eidelbergensent, cuius conseretuli non est copia facta. Praeterea sortasse ilignus est, qui exantinetur, cod. Vindob. LXIX, de vio dixi in praes. L molopci Vin lolionensis p. b. nam in illo collice insunt praeter alia naulta etiani παρεκβολαι ἐκ των ποιητικῶν βιβλίων εις γραφην συντελούσαι κατὰ στοιχεῖον παρεκβληθεῖσαι ι , in quam syllogen etia in Pli 0cylidis versus recepti sunt.
74쪽
Tαλα δίκης οσίοισι θεοὐ βουλευματα φαίνει
Φωκυλίδης ἀνδρῶν ὁ σοφώτατος ολβια δῶρα
μήτε γαμοκλοπεειν, μητ' ἄρσενα Κύπριν ὀρίνειν, μήτε δόλους ράπτειν, μήθ' αῖματι χεῖρα μιαίνειν b μη πλουτεῖν αδίκως, ἀλλ' ἐξ ὁσίων βιοτευειν' ἀρκεῖσθαι παρεοίσι και ἀλλοτρίων ἀπεχεσθαι ' ψευδεα μη βάζειν, τα δ' ετ τυμα πάντ' ἀγορευειν. 5Πρῶτα θεὸν τίμα, μετέπειτα δε σεῖο γονῆας.πῶσι δίκαια νέμειν, μηδὲ κρίσιν ἐς χάριν ελκε. 10 μη ἐωyς πενίην αδίκως ' μη κρῖνε πρόσωπον.
V. Iot 2 nddidi ex MV V 12Mal, idemque exordium Ie g. in cod. R p. Villois. An. II p. 79. Miller Catal. Bibl. Matr. p. 23 Ex in duobus illita codd. Vind. o. CCXXI f. 222b, tibi itoin integmini exstat carmen, ct CLIII f. 2. - V. 1 7. om. Α3. - V. 1. δίκης ὁσίοισι Bblla. δίκης ὁσιοίσι Α2, δίκης ὁσίησι Λ1 villois., δίκης ὁσίησι reliqui. Hae vEIba optime congruunt clini epilogo 229: ταυτα δικαιοσύνης μυστήρια, τοῖα βιευντες. Ceterminoadem simictura Aeselivius usus Sept. 994: ιερῶν πατρώων δ' οσιος ων μομφῆς ἄτερ τεθνηκεν. - θ εοὐ, Mb θεῶν, Sed in m. γρ. θεοὐ.
δὲ κρίνε, V. αδικως μὴ . - κρῖνε, Μ λαβη . Suprax κρῖνε. - πρόσωπον, Η προσώπω. Cum ego com exissem pravana distinctionem, missus Bernava ἀδίκως μὴ κρῖνε πρόσωπον rovocavit: iudex qiii respicit πρόσωπον, semper iniusto agit: ita pio in Deutemn. 1, 17 plane est Ουκ επιγνωση
πρόσωπον ἐν κρίσει et ib. 10, 17: ὁ θεὸς ὁ μέγας . . . oστις Ου θαυμάζει πρόσωπον οὐδὲ οὐ μὴ λάβη δῶρον, ποιων κρίσιν κτλ. S de ora uptum haud dubie, quod praecessu μὴ ρωνς, neqire probabilis Bernavsii eouiecturii μὴ θλίψης, iunc enim eadem plano foret sententia, quao infra V. 19 μὴ θλῖβε πένητα. Ego conieci μὴ ρέψης πενίην ἀδίκως, i. e. iii cern
RV re oportet, ne praeter ius atque fas pauperis causa Superior fiat rpoeta vel misera oratiam pauperis lioininis improbat. si a legis ration o iudicis animiina avocet: nani idem praecipit variatis tantiiin vectis, qtiod est in Exod. 23, 3: και πένητα οὐκ ἐλεήσεις ἐν κρίσει, quod Plitio eornruenta
75쪽
ῆν συ κακῶς δικάσ)ὶς, σε θεὸς μετέπειτα δικάσσει. μαρτυρίην ψευδῆ φευγειν, τὰ δίκαια βραβευειν. 10 362 παρθεσιην τηρεῖν, πίστιν δ' επὶ πῆσι φυλάσσειν. μέτρα νέμειν τα δίκαια, καλὸν δ' ἐπίμετρον ἄπασιν.lli σταθμὸν μὴ κρουειν ετερόζυγον, αλλ' ἴσον ἔλκειν.
μηδ' ἐπιορκήσρς μήτ' ἀγνὼς μήτε ε κοντί. ψευδορκον στυγέει θεὸς αμβροτος ὁστις ὁμοσσ17. id σπέρματα μὴ κλέπτειν' ἐπαράσιμος ὁστις ἔληται.
πρόσωπον πτωχου, οὐδὲ μὴ θαυμάσης πρόσωπον δυνάστου. - V. 11. κακῶς, V3 in m. καλῶς. - δικάσης, Μ δικάσεις. - δικάσσει, δικάσει V124MΛ12Ma, μετ έπειτα θεός σε δικάσει S, δικάση Mb. - V. 12. τὰ δίκαια βραβευειν MVBV34, v. τα δίκαι' ἀγορευειν, quod S ubi τὰ δίκαια δ αγ.ut Mbὶ et Va in m. - τὰ δίκαι' ἀγορευειν Me correctione videtur prosectum, sed nescio an linoe loetio restituenda sur recto sano dieitur τὰ
δίκαια βραβευειν, velut Plillo II 718: ἄτοπον γὰρ ἄμαρτήμασιν ἐνοχους εἶναι τους τοῖς ἄλλοις τὰ δίκαια βραβ1υειν ἀξιουντας, or. Sib. II 45:άγνὰς γὰρ μιστὸς τούτοις τὰ δίκαια βραβεύσει. At de iii licis officio
li et Ini v. 9-11, Iitine do eo dicit, qiii in iudicio suarn rem agit. Nisi sorte haec varietas scripturae inde repotenda, qiuod duo versus coaluerunt, quorum prior voce βραβευειν, alter verbo ἀγορευε ιν terminabatiar. - V. 13. παρθεσίζν Bernnys, comparans Dioscor. epigr. Antia. Pal. VII 37, ubi παρθεσίη item ex coniectura restitii tum, Iegobatur παρθενίζν A1 πὰρ θενίην . Videtur poeta, idioniam proprii vocalinii foran R παρ- θῆκq non erat in igiI. innitiis Ap παρθεσίην dicero, similiter ioniciis scriptor ap. Stob. 28, 18 ἐν παραθέσει dixit, itolii ε παραθήκην. - πίστιν
MVa Baroco. V134 cf. Stob. XI 5. v. αγάπην, ut 8Mal TA2 et Ua in In. - ἐπὶ BV13, sed hie in n1. εν, mionali lino litin in MA123MahSV4 et v. - φυλάσσειν, φυλάττειν V34, φύλασσε BMa pr. ni. s. In. φυλάσσαι0. V. 14 In M as alia vannu insertus. - μέτρα νέμειν, B. μετανέρειν. καλὰν δ' ἐπίμετρον ἄπασι vulgo et S, V234Α123M l, δ' ἐπὶ μετρον, Mἐπίμετρον μάντ. - απάντων MBU34, ἄπανταTV1 Α2, απασι et ἄπαντα Vn, απασι vulgo. Antea scripsi καλὸν δέ τι μέτρον απάντων, Bern stys καλὰν δ ἐπίμετρον ἐπαντλεῖν, C; oram καλῶν δ' ἐπίμετρον απάντων. V. 16. In VI pra ocedit ἀπαντα μήτ' ἀγνῶς μ ξ τ' ἐθελοντὶ ελεῖται, vid. clausulafi v. 14. 16. 18. - . μηδ' geripsi. v. μῆτ'. - ἐπιορκήσης μήτ'
ἐθελοντί, sortasso recto. S Fὶμ νιθ' αγνὼς μήπ' εκοντί. Bernus citri ne eessitateni μήτ' ἀγνώς μήτ' εἰκαῖος. - U. 17. 18 om. V3. - ὀμόσση, PΑ2MMb et duo eodd. Briineliti ὀμόσσει, B ὀμώση, idem ἄμφροτον, Alαβροτος. Ma m. pr. ὁ θεός, S, quom αμβροτος offendit, θεὸς οττι κεν ἄν τις ὀμόσση, deinde addit novuna versum:'Εξ ἀδικω, ἔργων δῶρον χερὶ χειρὶ libri), μήποτε δε est.
RIIApicor illum versit in sinii lem in stio libro reporisse. - U. 18 Vorstis
di sile illinitis, libri nillil vuriant. nisi quod B επαρόσιμ' exilibet, P εληταιγρ. ἀρεῖται qiiod ex libent A123, ἄρηται Ma. Noquo S aliud qui l logit, sed sensit obset ira lia oc esse, unqtie liune in modum supplevit ἐπαρά - σιμος, ὀστις εληται, Εἰς γενεὰς γενεῶν σκορπισμὸν βιότοιο. ubi διὰ σκορπισμόν corrigunt: ego liane bal hutioin non in felligo. Satis insolieiter Bera1ays scripsit τέρματα μὴ κλέπτειν, nain torini nos nenio
76쪽
P0ETAE ELEGIACI. μισειν μοχθήσαντι δίδου ' μη θλῖβε πένητα. 20 γλώσσρ νουν ἐχέμεν ' κρυπτον λόγον εν φρεσὶν ἰσχειν. μήτ' ἀδικεῖν ἐθελοις, μήτ' ουν ἀδικουντας ἐδερς. πτωχῶ δ ευθυ δίδου, μηδ' αυριον ἐλθέμεν εἴπης. 20 πληρωσας σέο χεῖρ' ελεον χρήζοντι παράσχου.
sinu lactim auferet, di condum suit τέρματα μὴ κιν ε Pν, quemadmodii in etiam est Deuteron. 19, 14: οὐ μετακινήσεις ορια τοὐ πλησίον, ὼ ἔστησαν οἱ πρότεροί σου. cf. Ιuillo II 360. At neque ἔληται neque ἀρε ται eon venit, soὸ ἀρεῖ, ut est 'Sib. III 210 Ουτε ορους γαίης γείτων του γείτονος αἴρει. Commodam sententiam praebet pρμαια μὴ κλέπτειν, ut sit illudo μη κατέθηκέ τις, ουκι ἀναιρήσεται, do quo es. etiam Ioseph. adn Apion. II 16, Philo ap. Euseb. Prae p. Ev. VIII 7; sed eiusmodi cora optio aliena videtur ab hoc carmine, ne quo ἔρματα pro ἔρμαια quis*iam dixisso
videtur. Praeterea offendit ἐπαράσιμος secunda Mulaba cori opta: ita- quo histud scio an hic citu, io duoriam versuum reli Pilae Supersint:
Σπέρματα μη κλέπτειν ἐπαοιδ αῖς' ὁστις ἔχηται
ut poeta de segete aliena ningicis artibus pollicienda dixerit. Doniriuoad do optigium Iribrac Viervorsoὶ 348 haee ita interpretatum esse: ,,u er Achergamen stoli, der rei oemuchι mis Erden, Und wer in oleiehemnieti dem Tageloeliner olebi Den Lolin, den re verssient. - V. Is ante hune vorsum de suo inserit St
plane alienum; milio audacius Bemaays κρυπτων λόγον εν φρεσὶν Papy, Gora In nillil mutandum, sed vorsum post v. 47 inserendum censet: atque ipse Maomio Existimavi olim in margine mi v. 48 1ul scriptu in fuisso; ipsa Rutem verba sunt integem ima et satis arguta oratio; lioc eni in dicit: ind1condo pariter alvio in taeendo praulantia esso utendii 3. Ceterrum do Graeeae gentis moribus iusto iniquius itidicat Bernays P. XII: i nemororat Homericorum versuum Ἐχθρὸς γάρ μοι κεῖνος alioriImmio id gentis: nec debebat Iudaeoriam contumaciam ne pervicaciam tantis prasediemelati libils, Ptippo citiae fiatici citia illain sciiii lena aut monilaeitIIII asperna tu sit. - Denisi te S sic de suo addit:
ὀρφανικοῖς, χήραις ἐπιδεομένοις δὲ παράσrου
luem vorsum rectius post v. 19 inseruisset. - V. 21. ἐθέλοις BV2, ἐθε
teriam hic quoque versus illioni admodum qui prRecedit, ab hoe .loco alienus. Re doler, turn censent Bornhamy et Goram. - V. 22. ε υ tu. MaΑ 12 ιM R pr. m. V4 ευθος. - μηδ', B μήδ', μη MPr. - S πτωχοῖς ευθυ δ. μήτ' κτλ. Deinde Mb ἐλθέ μοι. - V. 23 o In. V3. - πληρωσας A1Mb corr. ut vulgo, πληρώσεις ΜΒ, πληρώσει A2, πληρώσειν Ua, πλήρωσον V4. ἔλεον, ἐλέους V1. Fort. Iogortaliam ἐλέου. cs. Philo fragm. T. VI 242 ol. Lips. πενία καθ' εαυτὴν μὲν ελέου χρὴ ζει εἰς ἐπανόρθωσιν ἐν δ ίας. Permire S Ἱδρῶσι σταχύων χειρὶ χρήζοντι παρά σχου. hine
suspicatus Eum ante liune versurii ulimn i Iiterci Lisse, cle spieis Iegendis,
es. Douteron. 24, 19 et Philo II 390. Sibyll. III 215. Dein)o S suo periculo hos versus addit: ος δ' ἐλεημοσυνην παρέχει, θεω οἶδε δανείζειν. μεται ἐκ θανάτου ἔλεος, κρίσις ὁππόταν ἔλθη.
Ου θυσίην, ἔλεος δὲ θέλει θεὸς ἀντὶ θνσίης.
77쪽
ἄστεγον εἰς οἶκον δεξαι και τυφλὸν οδηγει. 2b ναυηγους οἴκτειρον, ἐπεὶ πλόος ἐστὶν αδηλος. χεῖρα πεσόντι δίδου ' σῶσον δ' ἀπερίστατον ἄνδρα. κοινὰ πάθη πάντων ' ὁ βίος τροχός' ἄστατος ἴλβος 25πλολον ἔχων σην χεῖρα πενητεύουσιν ἔρεξον ων τοι ἔδωκε θεός, τούτων χρήζουσι παράσχου.
30 εστω κοινbς ἄπας ὁ βίος καὶ ὁμόφρονα πάντα. To ξίφος ἀμφιβαλου μη προς φόνον, ἀλλ' ἐς ἄμυναν ' αἷμα δὲ μη φαγέειν, εἰδωλοθυτων ἀπέχεσθαι lεἴθε δε μη χρῆγις μητ' ἔκνομα μήτε δικαίως. 30 363ην γὰρ ἀποκτείνρς ἐχθρόν, σέο χεῖρα μιαίνεις. 35 'Aγγύ γειτονεοντος ἀπόσχεο, μηδ' ἄρ' υπερβρς. πάντων μέτρον ἄριστον, υπερβασίαι δ' ἀλεγειναί. l
συμφορὰν ὀνειδίσyς, κοινὴ γὰρ ὴ τύχη καὶ τὰ μέλλον αόρατον. Philo Fragm. T. vi 207 od Ιuips.: Μηδενὶ συμφορὰν ὀνειδίσης ' κοινὴ γὰρ ἡ
φυσις καὶ τα ἐπιόντα ἄδηλα ' μήποτε τοῖς αὐτοῖς ἄλoὐς αυτοκατακριτος ἐν τῶ συνειδότι εὐρεθῆς - V. 27. πάντων, πάντα V4, κοινὰ τὰ πάντων ' ὁμὰς τρόχος V4. - βιος. M pr. βίον, S βίοτος ornissO ὁ. - V. 28. Om. V3. - πενητεύουσιν, M πενοτεύοντι. - V. 29. τοι V13. V. σοι. - ζδωκε, ΤΑ2 δῶκF. - ων . . . τούτων, Vn ον . . . πλoὐtoν. - rρήζουσι, V123 χρῆ- ζοντι, P utrumque, S ων σοι D. θ. καὐτὸς χρήζοντι n. - V. 30. ὁ ou . M. - S sic immutavit κοινὸς πῶς ὁ βίος μερόπων, αν ισος δὲ τέτυκTαι. tum vero haec adiecit:
Μῆποτε ἄνδρα πένητα ἰδὼν σκώφης ἐπέεσσιν, μηδὲ κακῶς γε προσέρπης μωμητον τινα φῶτα. To ζνν ἐν θανάτω δοκtμάζεται ' εt τις ἔπραεFν Ἐκνομον ἡ δίκαιον, διακρίνεται εἰς κρίσιν ελθών.Mqδε φρένας βλάπτειν oινω, μηδὲ πίνειν ἄμετρα. Αἰμα δε μὴ φαγέειν, εἰδωλοθυτων δ' ἀπέχεσθαι. - V. 31 om. P. - φόνον. MbS φίλον. - ἐς,S ἐπ', VI εἰς, V2 αλλὰ πρὸς.
- αμυναν, M ex eorr. ἄγαλμα. - V. 32 ox Va ad lidi, sed eun collisaepsit est Enim ex Sibyllinis ora illis stimius, ubi recte ante v. 31 legitur: vorsus non tantum, lino loco, sed omnino ab liuius poematis instituto nitenus, cuius scriptor nil sminm a porto Graecae gentis saera
scripsi ot fio S, v. εννομα. BMb ευνομα, Τ ἄνομα, Va ανομα τόδε παθεῖν adscripta vulg. - μητε δικαίως MuaV12TΑ2S. μήτε αδίκως , 34 A13Μa, utrumque P, vulgo μήτ' ἀδίκως γε. V. 34. ῆν, S κἄν. - ἐχθρόν, σέο V4, v. ἐχθρὸν σέο, χεῖρα, VI ἐ. σὴν χεῖρα μιαίνης, S FL) μιανεῖς. V. 35. ἀπόσχεο, ΜbMS ἀπόσχου. - μηδ , Λ I lito et alias μὴ δ' . - ἄρ , VaV4 ἄν. S ἀγροὐ γειτονεύοντος ἀπόσχου μὴ τόν δ' αρ' υπερβῆς. - U. 36, quem Oxhil ont hoe loco MVAV2A12 et duo Brunckii coclit., ceteri infra post v. 69 sicut vulgo, eancellis sepsi. Ceteraim etiam S in
78쪽
p0ETAE ELEGIACI. χρηστὸς ὀνήσ/ός ἐστι, φίλον δ' αδικῶν ἀνόνητος. μηδέ τιν' αυξόμενον καρπον λωβήση ἀρουρης. Ἐστωσαν δ' Ομότιμοι ἐπήλυδες ἐν πολιήταις 40 πάντες γαρ πενίης πειρώμεθα τῆς πολυπλάγκτου ' 35 χώρη δ' ου τι βέβαιον ἔχει πέδον ἀνθρώποισιν.
suo in ro reperit, sod in liune modum immutavit πῶς o ρος ἐστὶ δίκαιος, ὐπερβασίη δ' ἀλεγεινή. Prius liena istichium assertur Baetini. An. II 97. El. Gucl. 658 et s. p. n. a Longino vid. Heptiaest. p. 139 o l. Gais f. cf. Keil Anal. Gr. 12, 13. Fortasso idem erat in germanis Phoeylidis carminibus cl. etiam supra v. 14 ot PFlli agor. Caran. Aur. 38. - ἀλεγει- ναὶ MUκV1234Τ ἀλγειναὶ Mb Appon l. Paroemiogr. 461 not. Eustati a. I l. p. 1318, 8, qui ex Hesiodo citat υπερβασίαι δ' ἀχεvειναί, B υπερβασίην δ' ἀiέεινε, soli in m. ore. δ' ἀλεγειναί, v. ὐπερβασίαι δ' ἀλεειναί, Al υπερασίαι δ' ἀλεειναί. Integrum versitan assert Stob. III p. 13GScho v, tibi ὐπερβασίη δ' ἀλεεινή, Append. Paroeni. I 461 not. ot SelioI. Lucian. IV 137, qui Oeobulo tritimi cf. Anth. Pal. IX 366ὶ, et ne elegantes lio in ines illii I desiderent, Schol. inuq. Hor. Sat. I 1, 106 Phoeyl.n Inine . - V. 37. solus Ua exhibet ita scriptum χρήστης ον. ἐ. φίλον δ . α. ανόητος. - χρηστὸς Di ἀνόνητος Schaosor com exit, idem φίλος scripsit, ego codicis scripturam servavi: nam sententia est in perfecta; excidit antea alius versus, dixerat alitent poeta liaud dubio do vicino:
γε ἰτων χρηστὰς όν. ἐστι, φίλου sive φίλους) δ' ἀδικων ἀνόνητος.
Reperit et istin S hune versirin, sod urn non perspiceret, quid 'sibi vellet,
satis pro arbitrio haec substituit: Ατῆσις ὀνήσιμός ἐσθ' ὁσίων, ἀδίκων δε πονηρά. Gormin duas simul correctiones proposuit τρηστὰς πλησίος ἐστὶ φιλῶν, ἀδικων δ' ἀνόνητος Vol χρήστης χρήσιμός εστι φιλῶν, αδικῶν ὁ ανόνητος, ita ut hic versius post v. 83 inserRtur, - V. 38 μηδέ τιν', V2Τ Α2 μή κε τιν', fortasse μηδε τευ. - λωβῆσν MVaV124 PT, λωβησνς Albin, λοβήσηις εἰς B, λώβησον v. , S inverso or lino λωβήση καρπον; deest vorsus V3. - V. 32 om. P. - δ' V134, vulgo deest. Ομότιμοι, A2 Ομώνυμοι. - V. 40. A1 πολυπλάκτου, Λ2 πολυπλακ ros. Hunc versum S variavit et in hune Inodum itin plificavit πάντες γὰρ ξε
πενίης recepit, quod Gorani pro γat, at Plani vis ξένος πολυπλαγκτος recto dieatur, non tamen ad eundem ino liun oti an ξενίη πολ. nuncupari poterat: ro te vero se liabet πενίη πολυπλαγκτος, nimie Ianne omniurn lil roruin lectionem etiam similiti illo principalis litterae π repetitae satis tuetur. Quid S logorit, ambigo propter scriptoris ninitam insantiarn treperit sortasso ξενίης in suo libro atque ob id ipsti In πολυμόχθου stib-stituit: sed vorisimilius illum πενίης π ει ρήσον τ αι Scripsi 8Se, librarion Rutem ξενίης prono propter seq. v. errore exhibui S se. - V. 41. χώρη, antea χωρὶς scripsi. χώρης luod 1,rola at ῖ oram) MI aU14MbA1, deest vorsus V3. - V. 42-7, qtli neque ex prioribus neque ex sequentibus apti sunt, cum titillum omnino Praeceptum contineant, Sed tantiim commune naIocum illustroni, ab lioe loco manifesto sunt alieni. Atque id etiam Ssensit, nain praemisit liis duos versus:
Igitiir hi sex versiis, si ab ipso poematis a Ictore prosecti sunt nam sanoa roliquoi uin similitudino aliquantum recedunt), restituendi sunt in stitim IO Cum II. e. post v. 30. Ceterum etiam Post v. 42 rrursus duos versus auo periculo insensiti
79쪽
H φιλοχρημοσύνη μήτηρ κακότητος ἀπάσης. χρυσὸς αεὶ δόλος ἐστὶ καὶ αργυρος ἀνθρώποισιν.
χρυσέ, κακῶν αρχηγέ, βιοφθόρε, πάντα χαλέπτων, qb εἴθε σε μη θνητοῖσι γενέσθαι πῆμα ποθεινόν. 40 σευ γὰρ ἔκητι μάχαι τε, λεηλασίαι τε, φονοι τε, ἐχθρὰ δε τέκνα γονευσιν, ἀδελφειοί τε συναίμοις. δ' ἔτερον κευθοις κραδίρ νόον, ἄλλ' αγορευων
μηδ', ώς πετροφυης πολύπους, κατὰ χῶρον ἀμείβου. 50 πἀσιυ δ' ἀπλόος ἴσθι, τὰ δ' εκ φυχῆς πόρευε. πιστις εκών αδικεῖ, κακὸς ἀνήρ εἰ δ' υπ' ανάγκης, 45ουκ ἐρεω τὸ τέλος ' βουλὴ δ' εὐυνεθ' ἱκάστου. 364 Μὴ γαυρου σοφ4 , μήτ' αλκῆ, μήτ' ἐνὶ πλουτρο. εις θεός ἐστι σοφός, δυνατός θ' αμα καὶ πολυολβος.
55 Μηδε παροιχομένοισι κακοῖς τρυχου τεὸν ηπαρ ουκ ετι γὰρ δύναται τὸ τετυγμένον εἶναι ἄτυκτον. 50 μὴ πόθος εἰς χρυσὰν ξ εἰς ἄργυρον ' ἐν δ' ἄρα καὶ τοῖς
Ἐσσεται ἀμφεκης θυμοφθόρος ἔνθα σίδηρος.
μηδὲ δόλους ράπτειν, μὴ προς φίλον ητορ ὁπλίζειν,
plane cadit, quod supra ite v. 42-7 monui: traiiciendi autem sunt ii luo versus post v. 21, ubi sententia o confirmandae inserviebant.
80쪽
POETAE ELEGIACI. προπετὴς ἐς χεῖρα, χαλίνου δ' αγριον αρην. πολλάκι γαρ πλήξας ἀεκων φόνον ἐξετέλεσσεν.
Eστω κοινα πάθη μηδεν μέγα μηδ' υπέροπλον. Ουδ' αγαθὸν πλεονάζον ἔφυ θνητοῖσιν ἔνειαρ
η πολλη δὲ τρυφὴ προς ασέμνους ἔλκετ ἔρωτας 55ὐψαυχεῖ δ' ὁ πολὐς πλολος καὶ ἐς υβριν ἀέξει.
οργη δ' ἐστιν ὁρεξις, υπερβαίνουσα δὲ μῆνις. 65 ζῆλος των ἐσθλῶν αγαθός, φαύλων δ' ἀωηλος. τόλμα κακῶν ὀλοὴ ' μέγα δ' ωφελεῖ ἐσθλὰ πονευντα. ω σεμνὸς ἔρως αρετῆς ' ὁ δε Κυπριδος αἶσχος ὀφέλλει. ἄγαν ἄφρων κικλήσκεται ἐν πολιήταις. J
proxinia versus novissimam partem pro arritrio VRriRVit. - V. 66. κακων,
κὐδος ὀπάζει. - V. 67 est ap. Stob. 1II 136 ed. Selio . - σεμνὰς, σεμνὰν S LR . - V. 68. 69 om. V23Τ. - V. 68. ἄγαν αφρων scripsi, vulgo et S ἀγανόφρων, M ἀγαννόφρων. Probavit emendationem Bernays, rei o-cit Goram, μηδὲν ἄγαν σῶφρον κικλήσκεται ἐν πολιήταις scribens, quod milii milito in a Grae ei sermonis proprietato abliorrero videtur. Ne - qn vero Berinnys recte intellexit locum a me emendatum, nam existi-inat poetam Meere: ὁ ἄγαν ῆδvς κικλήσκεται ἄφρων, at est ὁ ἄγαν ἄφρων κικλήσκεται ἡδύς: cf. Timaeus Lex. Plat.: ἡδύς, εὐήθης καὶ ἄφρων. El. M. 420, 42. Suidas v. ὴδυς. Scliol. Plat. Gorg. 491 D. Exemplis Plato ui eis illustriivit hunc usum Rhiunk n nil Tini. 131. Veriam versus ab lioc loco alienus, ita imo ean ollis sepsi, Videtur adseriptus Oli inmisso adv. b1 fortasse eum alio vorsu, qui intercidit, ut ingenium eomini describeretur, qui Veritatem procul liabentes vel vitia speciosis nominibus occultant. Videtur enim in archetypo una quaeque pagina versumn sero XVII fuisso, quae pro ibi in margine ima adgeripta fuerrent, saepius in alienum locum traiecta.