Epicorum graecorum fragmenta

발행: 1877년

분량: 336페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

111쪽

102 CATALOGI FRAGMENTA.Πελίαν, ἔγημε ρηθεα καὶ ἴσχει παῖδας ἐξ υτου τρεῖς, ἴσον καὶ Φέρητα καὶ Ἀμυθάονα Αἴσονος δε καὶ Πολυμήλας δ καθ' Bσίοδον γίνεται γάσων.

Αἴσων ο τέκεθ' υἱον γήσονα, ποιμένα λαῶν,ον χειρων ἔθρεψ' εν Πηλίω λήεντι. Schol ad ind. Nem. VI, 2 οτι δε τράφη παρὰ τωλείρων ὁ γάσων, ,σίοδός φησιν' Αἴσων - λήεντι -

Apollodor. I, 9, 2, 7: Ησίοδος δε καί τινες ετεροι την ταλάντην ου γάσου αλλὰ Σχοινεως

εἶπον. 40.

Ποδωκὴς δῖ' Ἀταλάντη. Scnol. Ven. A ad Hom. Il. II, 764 υλλά φασιν εις ἰδιότητα του Ἀχιλλέως βεβαρυτονῆσθαι το ποδώκης. παρὰ γουν ἄ-ιόδω ἀνεγνώκασι ποδ. - Ἀταλάντη .

Scnol Ven. A et mim ad Hom. II W, 683 Zῶμα νυν περίζωμα πρῶτον δε θος ην τοῖς παλαιοῖς περιζώματα φερειν ἐν τοι αἰδοίοις καὶ ουτως αγω

112쪽

CΑΤΑLOGI FRAGMENTA. 103του Λακεδαιμονιο λυθεν αγωνιζομένου το περίζωμα

αἴτιον αὐτω νίκης' ἐγένετο, ἐξ ου νόμος ἐτέθη

οὐ Bσίοδος γυμνον εἰσάγων Ἱππομένη ἀγωνιζόμενον

Ἀταλάντη. Eustath ad loc. p. 324, 14 sqq. Rom.1446 Bas Pausan. I, 44, 1. anticyd. I, 6.

N ν ουρειαι Νύμφαι θεαι ἐξεγένοντο και γενος οὐτιδανῶν Σατύρων καὶ ἀμηχανοεργῶν, Κουρῆτες τε θεοὶ φιλοπαίγμονες, ὀρχηστῆρες. Striin X p. 471 ισίοδος με γαρ κατέρω ' καὶ της Φορωνίως θυγατρος πέντε γενέσθαι θυγατέρας φησίν seu ν - ὀρχηστῆρες .

Kαὶ κούρην Αράβοιο, τοὶ μάων ἀκάκητα γείνατο καὶ Θρονίη, κούρη Βήλοιο ανακτος. Striino I p. 42 ισίοδος δ' εὐκαταλόγω φησί καὶ

1 ηττης Scholi in in ii. - ἀγωνιζόμενον ταλάντων Vict., verar lech ex ustainio rest. eyne γυμνους εἰσάγων ἀγω- ωιστάς cnol Ven B reliqisia missis. - Liocus cormpius. Ἐκατέο plerique, alii κατέρου, κατέου, Vel καταίου. Fragm. i. 1 Vecta λ ων poetae auiu licat Marchsen. Libri Str ossis ρειαι - ἐγένοντο. De toto loco Lo Dech AglRopn. p. 1116 ,,Ηorum pars prior tam nurn lose scripta est nec mater Curetum nec avia compareat ac ne pater 1ideIn, sive Is unus fuit; sive plures. Pro 'Eκαταίου Pelchemas sul -ldu It Ἐκατο coniectura plausibili, cui lici sinu sinu a.dstipulatur Scnol Lyc. 77. Curetes Apollinis et Danaidis nynipuae Geticae Nios perniuens, sed ne pro certa recipiatur Datat totius loci plurinus aridus mancati vitiositas et io Apollinem Sauroram Datrem esse nescitur. Ita pae ninc ninil amplius discimus iam Curetes de plebe deoran fuisse affines Nympnis Fativismae aurismae et monticolis Sylvanis .

113쪽

Bas ad Dion Per. 27. 44.

Laetant Placid Arg. Ovid. Met Lit D. IV. sau. p. 811 Stav. Sol praelatam Leucotnoen ex EurynomΘet Orchamo cnaemeniae principe, origine Beli genitam, Clymenae ac nodo Circes matri et Clytiae, quamam pulcnritudine ante sollicitum animum egerat, dilexit. Et cupiens in antedictis, cupiditatem sedare, in speciem matris puellae Eurynomes conversus, virginem deceptam dolo vitiavit . Culiis adulterio Clytie incensa, qua nondum satiatus erat Sol, parenti puellae in&cavst. Quam illo maum terea defodisset, diator adtassi sisericor namexni Dens, itiducto solo, cui su Diecta fuerat, pro ea Virgam tinctam nectare, Iae gratissima sit nomini Dusma esset, extulit, Iae inurea adpellatur. moc Hesiodus indicat. 45. ΙDid ad Met XI aD. 4 p. 864 Sim. an aum Tmolum montem Lydia frequentans fistula se oblectaret, elatus gloria agrestium Nympnariam, Apollinem in certamen devocavit. Iudice ergo Inolo, cuius mon erat, quum victoria Apollini esset adiudicata, Midae regi supradicto adsidenti soli displicuit uam ob caussam polio

Iratus aures eius asinina ut essent sempiterito

effecit, cuius iudicium nulli re facerent. Qui tamen sertur Midas esso Matris Magnae litas. Sic enim cum Hesiodo consentit Ovidius.

Idid ad Met XIII san. 3 p. 73 Stav. Memnon, Titnoni et urorae lius, Priamo serens auxiliuIn, DAcnisse occiditur. Mater ergo precinus pii adsiduo officio inducendae lucis an ve inpetrat, i in cineres eius adusto

114쪽

CATALOGI FRAGMENTA.

rogo Orores In Volucres convertantur, Memnonides nomine. Quae memores belli, Iotannis ad sepulcriam eius convenitant, et inter se iocantes sanguine suo mantinis eius fremaentes parentant. Et ipsa mater eius matutdiis temporibus lacrimas desiderio si sui Memnonis transmutat in rorean, cui Liamen monumentum in nrmia constituit palmius eius, ut Hesiodus est. 47.

Αργος νυδρον ἐον αναος ποίησεν ἔνυδρον. Eustain ad Il. p. 61, 2 sqq. Rom. 350 sq. Bas. Πολυδίψιον δε το Aoγος καλεῖ πάνυ ποθουμενον Ἐλλησιν η τι μυθευεται νυδρόν ποτε εἶναι, στερον

μέντοι ευυδρον γενέσθαι Ποσειδῶνος ναήρήξαντος τὰς ἐν Λων πηγας δια ον της Ἀμυμώνης ἔρωτα, ἐξ ης καὶ Ἀμυμώνια ἐν Αργει ἴδατα η καὶ ἀπο των Λαναιδων, α παραγενόμεναι ἐξ Αἰγύπτου φρεωρυχίαν

ἐδίδαξαν, ως ισίοδος υργος - ευυδρον . Eundem v citat Strabo VIII p. 371: υργος νυδρον ἐo Λανααὶ θέσαν υργος ἔνυδρον f. p. 370 περὶ δε των μυθευομένων πηγῶν εἴρηται διότι πλάσματα ποιητῶνεστί πλάσμα δε καὶ τὸ ωργος ανυδρον ἐον Θανααὶ )θέσαν Ἀργος ἔνυδρον . s. Hesycn. v. δίψιον Αργος. )48.

Scnol ad ur. r. 872 Η πολλη δόξα κατέχει μη ἀφῖχθαι τον Αἴγυπτον εἰς Αργος, καθάπερ αλλοι τέ φασι καὶ καταῖος γράφων ουτως ' δὲ Αἰγυπτος αυτος μεν οὐκ ηλθεν εἰς υργος, παῖδας δε ώς μεν

Moinetis pro θεοὶ δ' υ ra Pro Hesiodi nomine Heliodoriams sinuendum esse ci Rumicen Hesych. II p. 8.

115쪽

106 CATALOG FRAGMENTA.,σίοδος, ἐποίησε πεντήκοντα ῶς δε εγὼ λέγω, οὐδὲ

Strab. VIII p. 370 καὶ πολλόδωρος δε μόνους τους ε Θετταλία καλεῖσθαί φησιν Ἐλληνας ,Μυρμιδόνες δε καλευντο καὶ Ἐλληνες , σίοδον μέντοι καὶ ρχίλοχον δη εἰδέναι καὶ Ἐλληνας λεγομενους τους σύμπαντας καὶ Πανελληνας, τον με περὶ των Προιτίδων λέγοντα ς Πανέλληνες ἐμνήστευον αυτάς,

Eῖνεκα μαχλοσύνης στυγερῆς τέρεν λεσαν ανθος. Suid. v. μαχλοσύνη II, 1 p. 732 Beristi.) κατωφέρεια, γυναικομανία ισιόδειος ἡ λέξις λέγει γαρ περὶ των Προίτου θυγατέρων ,,εινεκα - ανθος Schol. Ven. ad Il. Ω 25 καὶ ἡ μαχλοσύνη κοινῶς ἐστὶ γυναικομανία ' Ῥσιόδειος δ' ἔστὶν ἡ λέξις κεῖνος γαρ πρῶτος ἐχρήσατο ἐπὶ τῶν Προίτου θυγατέρων.

ι γάρ σφιν κεφαλῆα κατὰ κνύος αἰνον εχευεν ' ἀλφος γαρ χρόα πάντα κατέσχεθεν, ε δέ νυ χαιταιερρεον εὐκεφαλέων ψίλωτ δε καλὰ κάρηνα.

Fragin Aλεσε cum tribus cod L Sisidae Marchsch., ,,ita ut suesectum sit η της Κύπρου βασιλίς Cf. Aelian. l. l. 1 Sic obet pro γυναικος μανία. Fra gin. LI. 2. κατέσχεθεν Sic Helasius. κατέσχεν Eust a. κατήσχυν' voluit Beyn Obsere ad Apollod. p. 10, κατίσχναιν Bergi de reli coin Att. p. 23. - ἐκ ἐν usi. corr. Lelim.

116쪽

Eustatu ad Od p. 1746, 7 s A. Rom. 523 Bas. Ἐκ δε τουρηθέντος,νυ καὶ κνυμα δακτύλων προφέρει μωδιανός p. 45 Lentet.) καὶ κνυος δε την φθορὰν κατὰ γένος ουδέτερον φέρων καὶ χρῆσιν ἐκ του παρὰ σιόδω καταλόγου περὶ των

Προιτίδων -καὶ γαρ - κάρηνα . V. 1 laudat GramII1. in Craan. n. Oxon. I p. 226. CL tyna. . p. 23 8. Herod. Π p. 80 Lenti.J. 52. Scnol Ven et nitan ad Hom. IL, 292 Eυρώπην την Φοίνικος ευ θεασάμενος εν τινι λειμῶνι

μετὰ νυμφῶν νθη ἀναλέγουσανχράσθη καὶ κατελθὼν

ηλλαξεν αυτον εις ταυρον καὶ ἀπο ου στόματος κρόκον ἔπνει, ουτως τε την υρώπην ἀπατήσας ἐβάστασε καὶ διαπορθμευσας ις Κρητην μιγη αὐτη ει ουτως συνωκισεν αυτην Ἀστερίωνι τω Κρητῶν βασιλει γενομένη δε ἔγκυος ἐκείνη τρεῖς παῖδας ἐγέννησε, Μίνωα, Σαρπηδόνα καὶ 'Pαδάμανθυν υ ἱστορία παρ' υσιόδω καὶ Βακχυλιδη Senol. Vidi ad loe. σίοδος δε υ- ρώπης καὶ ιδ αυτόν se τον Σαρπηδόνα φησιν.

γαρ παῖς ἐστιν ὁ Φινευς), ως Ἐλλάνικος ως δε

117쪽

Θημοδόκης την πλεῖστοι ἐπιχθονίων ανθρώπων μνηστευον κά πολλὰ και ἀγλαὰ δῶρ' ονομηναν, i φθιμοι βασιλῆες, ἀπειρέσιον δια εἶδος. Porphyrius in cnol. Verum admorn. It ac 200 do voce ἀπειρεσιος disserens: σημαίνει δὲ καὶ ἐπὶ του κατὰ τοεἶδος διαφεροντος καὶ γαν καλου, ς παρ' Nσιόδωεν γυναικῶν καταλόγω ἐπὶ της Ἀγήνορος παιδος ημοδόκης, τὴν τ λ. - εἶδος Eosdem versus asseri Schol. Ambr. ad Od. , 98. 56.

Palaepnatus c. 42 περὶ Ζήθου καὶ Ἀμφίονος ἱστορουσιν αλλοι τε καὶ ισιοδος, τι κιθάρα το τεῖχος των Θηβῶν ἐτείχισαν.

Apollod. III, 5, 6, 2 ισίοδος δε δεκα μεν υἱους

118쪽

CΑΤΑLOGI FRAGMENTA. 109δέκα δε θυγατερας se φησὶν Ἀμφίονος καὶ Νιόβης γενέσθαί). . elian Var. Hist. XII, 36 Σοίκασιν οἱαρχαῖοι περ του αριθμου των της Νιόβης παίδων μη συνάδειν ἀλληλοις πιμηρος μεν ἔξ εγει αρρενας και τοσαυτας κόρας, Λάσος δε δὶς πτὰ λέγει, σχ-δος δε εννέα και δέκα, εἰ μιαρα ου εἰσὶν Hσιόδουσα ἔπη, αλλ ως πολλα καὶ αλλα κατέψευστα αυτου. δ)59.

Mnol. Victi admoni. D. V 679 καὶ σίοδος δέ φησιν ἐν Θηβαις αυτου sc Οἰδίποδος αποθανόντος υργείαν την δράστου συν αλλοις ἐλθεῖν ἐπι την

αλαρίδην ιτυόν. Elym M. p. 60 40 - Herodian. II p. 387 L. de sor- 1111 Ἐλάρα et Ἀλωα Cod. V. V. Gaiff. 'in δε τούτου κρεῖττον το πρῶτον ἐστιν πίστις ἐκ τουωσιόδου μετὰ πλεονασμω του το πατρωνυμικον εἰπόντος ,Eἰλαρίδην ποτὶ Πτυόν CL cnol ad Apoll. nod. I, 761. 61. πιστε Λιλαίηθεν προιε καλλίρροον δωρ. Scnol Ven. - Ηom. l. , 522 υ δε Κηφισος ποταμός ἐστι της Φωκίδος, χων τα πηγὰς ἐκ Λιλαίας, ως φησιν πισίοδος ,οστε - δωρ Versiun laudat

119쪽

Πανε Πανοπη δια λήχωνά- ἐρυμνην και τε δι' Ἐρχομενου ειλιγμένος εἰσι δράκων ως. Strado I p. 24 6 Cepniso καὶ σίοδος δ' ἐαὶ πλέον περὶ του ποταμου λέγει και ης ἐυσεως, ως δι' ολης ρέοι της Φωκίδος σκολιῶς και δρακοντοειδῶς

Argum Pind. l. XIV, 1 Κηφισος δε ποταμος εν ρχομενῶ, ἔνθα καὶ ι χάριτες τιμῶνται ταυταις γαρ τέοκλος ὁ Κηφισο του ποταμο υιος πρῶτος ἔθυσεν ως φησιν ισίοδος δια δε του Ορχομενοs

μενεσθίου πατηρ Αρηίθους Βοιωτος ην κατοικῶν υρνην ἔστι δε αυτη Βοιωτίας, ως καὶ ισίοδός φησιν.

Fra. a. LXII. 1. De Strabonis libris optimis parem constat Γος παρὰ πανοπίδα nonnulli, παρεκ γ πανοπη δια vel πανο-πιδιὰ aliaJ. παρε cum edd. recenti , Πανοπηα δια Meinerium fecitas scripsi. - . καὶ δε Strabo, καί τε Corae o scholi. Arat. - διερχομένου i. e. δι' Ἐρχομενου, de ma cogitaveriant Leutsch. Rin Schol. vel ad Arat. ab editor collaia); itaque δι' Ἐρχομενου cf. nrens de dial aeol. p. 178 reposui. Uρχομενos Sisao. - ειλιγμεν ήπειγμένος Scholi ad Arat. ceteritin hos versus cum superiore fragmento coniungit; Herin 1 πρῶτος ἔθυσεν δια - ρεῖ, ας φησιν Ἀσίοδος Herm.

120쪽

CATALOGI FRAGMENTA. 11165. Herodian. I p. 23 L.J apud Steph. Byz. V. γχηστός, αλσος κεῖται δε ἐν τηλυλιαρτίων χώρα, ιδρυθεν δε υποογχη οὐ τοs Βοιωτοs, ῶς φησιν σίοδος.

Steph. yg. v. θα Ἐστι και Αἰγαῖον πεδίον συνὰπτον τῆ Κίρρα, es Ησίοδος λεγεται παρὰ Αἰγῶν ποταμὸν φερόμενον απὸ του περὶ το Πυθιον ρους, ἀφ' υ καὶ το πεδίον Αἰγαιον.

Apollodor. II, 1, 1, 5 Νιόβης δε καὶ Θιός, πρώτη γυναικὶ Ζευς θνητὴ ἐμίγη παις υργος γενετο,ώς δε κουσίλαός φησι, και Πελασγός, ἀφ' ου κληθῆναι τους την Πελοπόννησον οἰκοὐντας Πελασγούς. - δο δε τον Πελασγὸν αυτόχθονά φησιν εἶναι.

Cf. IV, 8, 1, 1. Ser ius ad Verg. Aen. II, 83 PelasgiJ Pelasgo terrae filio, si in Arcialia genu iis dicitur, ut Hesiodus tradit. 68. Πεις ξεγενοντο Λυκάονος ἀντιθέοιο,ον ποτε τίκτε Πελασγός.

Steph. yg. v. Παλλάντιον πόλις ρκαδίας, ἀπὸ Πάλλαντος, ενὸς των Λυκάονος παίδων, ς υσίοδος.

SEARCH

MENU NAVIGATION