Epicorum graecorum fragmenta

151쪽

142 OEARUM FRAGMENΤΑ. πυθεσθαι μοι το δε αποθανόντα ἐπ αυτοῖς κρίαν τεκμαίροιτο αν τις Λακεδαιμόνιόν τε εἶναι καὶ οἰκιστην 'Aκριῶν ἐπὶ δε τω Ἀκρία κάπετόν φασιν - του Οἰνομαου φονευθῆναι καὶ Λυκουργον Λάσιόν τε καὶ χαλκώδοντα καὶ ρικόλωνον ρικολωνου δευστερον ἐπελαβεν ἐν- δρόμω το χρεὼν Ἀριστόμαχόν τε καὶ Πρίαντα, ἔτι δὲ Πελάγοντα καὶ Αἰόλιόν τε καὶ Κρόνιον. f. Schol ad Pind. l. I, 127 Οι ἀναιρεθέντες ουτοί εἰσι Μέρμνης, Ἱππόθοος Πέλοψ ὁ ' ουντιος, ωκαρνάν, υρυμαχος, υρυλοχος, υτομεδων, Λάσιος,

στόμαχος, κρόκαλος τούτω τ αριθμῶ των ἀπολωλότων μνηστήρων καὶ σίοδος καὶ Ἐπιμενίδης συμμαρτυρεῖ. y aiadoci p. 314 9 sqq.

159.

Paus X, 31, 3 2): ς ε του Μελεάγρου την τελευτην μήρω μεν ἐστιν εἰρημεν ως η ρινυς καταρῶν ἀκούσαι των λθαίας καὶ ποθάνοι κατὰ ταύτην ὁ Μελεαγρος την αἰτίαν αἱ δεχοία τε καλούμεναι καὶ η Μινυὰς μολογήκασιν ἀλλήλαις υπόλλωνα α δ αυταί φασιν αἱ ποιήσεις ἀμυναι Κούρησιν ἐπὶ τους Αἰτωλούς, καὶ ἀποθανεῖν Μελεαγρον πο πόλλωνος. 160. Schol. Laair ad poli. ωγ l. IV, 7 p. 486, 30Keil.) - δε ταῖς μεγάλαις Βοίαις λεγεται τον --

152쪽

ΕOEARUM FRAGMENTA. 143δυμίωνα ἀνενεχθηναι - του Λιος εις υρανόν' ἐρασθεντα δε πιρας εἰδώλω παραλογισθῆναι τονερωτά νεφελης καὶ ἐκβληθέντα κατελθειν εἰς Ῥιδου. δ' Quae o hoc Scholio hausta apud Eudodiam p. 148, 9

sqq. leguntur, Vitiis laborant. 161.

It,id Ι 118 Ἐν δε ταῖς μεγάλαις μίαις λεγεταιως αρα Μελάμπους φίλτατος ἀν- Ἀπόλλωνι ἀποδημήσας κατελυσε παρὰ Πολυφάντη ). βοος δε αυτωτεθυμένου δράκοντος ἀνερπύσαντος παρὰ το θυμα, διαφθεῖραι αὐτον του θεράποντας του βασιλέως δ)του δε Ῥασιλέως χαλεπήναντος τον Μελάμποδα λαβεῖν καὶ θάψαι ). τὰ δε τούτου ἔγγονα

τραφεντα πο τούτου λείχειν τὰ τ καὶ ἐμπνευσαι

αυτ την μαντικήν διόπερ κλεπτοντα αὐτον τὰς βόας του μίκλου εἰς Αἴγιναν ' την πόλιν περιληφθενταδεθηναι, καὶ του οἴκου μελλοντος πεσεῖν ἐν ην ὁ μικλος, τη διακόνων πρεσβύτιδι μηνυσαι του γφίκλου, καὶ τούτου χάριν ἀφεθῆναι. ' CL cliol. Par. cuius

lectiones in operae pretium erat, in nota apposui, et Eii lociani p. 286, 29 sqq. 162.

Ibid. II, 181 Πεπηρῶσθαι δε Φινεα φησὶν ισίοδος

1 Sie ed. - εἰδωλω παραλ τον is νεφ. Rur. παραλ. εω νεφ δια τον ἐρωτα Par. 2 Πολυφάτη Par. 3 διαφθει- ραι - βασιλέως κατέφαγε τον του Πολυφάτου θεράποντα Par. 4 Haec Inanifesto mutila sunt. Fort. χαλεπ. καὶ τον δράκοντα ἀποκτείναντος το Μελ λαβειν et σῶμα καὶ θάψαι.b isFortasse Ἐχινον Keil. 6 καὶ - ἀφεθῆναι καὶ Μελάμποδα ιδεοθεις ἀπέλυσεν, ἐπιδους αυτ καὶ τὰς βους, ας ἀφώ

153쪽

144 OKARGI FRAGMENTA ἐν μεγάλαις μίαις - Φοίξω την δονδ εμήνυσεν. Quae exseripsit itit . . Ix 4 Cf. h. 75.163. Ibin , 1122 υργος εἶς των Φριξου παίδωνολος. - τους Ἀκουσίλαος καὶ υσίοδος ενται μεγάλα, μίαις φασὶν ε γοτώσσης της Αἰήτου. καὶ Ουτος μεν φησιν αυτους τεσσαρας υργον, sόντιν Μέλανα, Κυτίσωρον ).164. Ibid. IV, 28 ἐν δε ταῖς μεγάλαις μίαις Φόρβαντος καὶ Ἐκάτης η Σκύλλα 165. Schol ad in I. Istian. V VI), 53 p. 54 Booc .: Ου γὰρ ὁ Πλαμὼν κέλευσε τω Βρακλεῖ ἐμβῆναι τω δερματι κα ευξασθαι, αλλ' αὐτος ὁ Βρακλῆς τουτοκα ἰδίαν πραξε προαίρεσιν. εἴληπται δὲ κ των μεγάλων Ηοιῶν η ἱστορία ἐκεῖ γαρ εὐρίσκεται ἐπιξενούμενος ὁ μακλῆς τω ελαμῶνι καὶ ἐμβαίνων τρδορα καὶ ευχόμενος, καὶ ' ὁ διόπομπος αἰετός, σὰ την προσωνυμίαν ἔλαβεν ως. )166.

1 Ψη εἰς Σκυθίαν δον Par. 2 Κυτωoo Par. cf. Strab. XII p . 44 extri, Diem lociam laudavit Marchach. . 3 Locus mitilus. καὶ Ουτως ὁ vulgo, καὶ ουτος ὁ maamvis dulsitanter Boec . 4 ,,Pertinet hoc ad societatis inter erculem Telamonem actae initium, a coniuncti Troiam expuma

154쪽

167. Antonin Lill er. c. 23 Ἱστορεῖ Νίκανδρος Ἐτεροιουμένων α καὶ υσίοδος ἐν μεγάλαις μίαις κτλ. Αργου του Φρίξου και Περιμήλης της Ἀδμήτου θυγατρος γενετο Μάγνης Ουτος κησεν ἐγγυς Θεσσαλίας κά την γῆν ταυτην ἀπο αυτου Μαγνησίαν προσηγόρευσαν λανθρωποι ἐγενετο δ' - παις περίβλεπτος την ψιν 'εναιος ἐπεὶ δε πόλλωνα ἰδόντα ερως ἔλαβε του παιδος καὶ ου ἐξελίμπανε τὰ οἰκία του Μάγνητος, Ἐρμης ἐπιβουλευε τῆ γέλη των βοῶν του πόλλωνος αἱ δε ἐνέμοντο να περ σαναι Ἀδμήτου βόες καὶ πρῶτα μὲν ἐμβάλλει ταῖς κυσίν,αῖ φυλαττον αυτάς, Λήθαργον καὶ κυνάγχην αιδε ἐξελάθοντο των βοῶν καὶ την φυλακὴν ἀπώλεσαν ' εἶτα δ' ἀπελαυνε πόρτιας δώδεκα καὶ κατον βους αγγας και ταυρον, ς ταῖς βουσὶν ἐπέβαινεν ἐξῆπτε δε ἐκ της Ουρῆς προς καστον λην, ως αὐτὰ χνη των βοῶν ἀφανίση και γε αυτὰς ἐλαυνων διά τε Πελασγῶν καὶ δι υχαίας της Φθιώτιδος καὶ δια

Λοκρίδος καὶ Βοιωτίας και Μεγαρίδος καὶ ἐντευθεν εἰς Πελοπόννησον διὰ Κορίνθου και Λαρίσσης χριογέας καὶ ἐντευθεν παρὰ το Λυκαιον ορος πο- ρευετο καὶ παρὰ το Μαινάλιον καὶ τὰς λεγομένας Βάττου σκοπιάς. ἰκει δε ο Βάττος ουτος ἐπ κρω

dos esse.

155쪽

CEYCIS NUPΤΙΑΕ.τω σκοπέλω, και ἐπει της φωνης κουσε παρελαυνο- μενων τῶν μόσχων, προελθὼν κ των οἰκίων γνωπερὶ των βοῶν, τι κλοπιμαίας γει καὶ μισθονῆτησεν, να προς μηδεν φράσο περ αυτῶν. Ἐρμης

δε δώσειν ἐπι τούτοις πέσχετο, καὶ ὁ Βάττος μοσε περὶ τῶν βοῶν προς μηδεν κατερειν ἐπεὶ δε αὐτὰς Ἐρμης ἔκρυψεν ἐν πρηῶνι παρα το Κορυφάσιον, εἰς το σπήλαιον εἰσελάσας ἀντικρὴς ταλίας καὶ Σικελίας, αὐθις ἀφίκετο προ τον Βάττον ἀλλάξας εαυτον και πειρώμενος, εἰ αὐτῶ συμμενειν ἐπὶ τοῖς ρκίοις εθέλει διδούς δε μισθον χλαῖναν ἐπυνθάνετο παρ' αυτοs, εἰ μη κλοπιμαίας οὐ ἔγνω παρελαθείσας.

δε Βάττος ἔλαβε την χλαμύδα καὶ ἐμήνυσε περὶ τῶν βοῶν. Ἐρμης δε χαλεπηνας, τι διχόμυθος ην,ερράπισεν αὐτον τη ράβδω καὶ μετεβαλεν εἰς πέτρον.

και αὐτον οὐκ κλείπει κρύος οὐδε καsμα λεγεται δεκα o τόπος παρ' οδευόντων αχρι νυν σκοπι Βάττου. cΕYCIS NUPTIAE. De carminis auctore lut morat p. 730 F. -τον

μυκος γάμον εἰς τα ισιόδου παρεμβαλών. Contra Athen I p. 49 B: σίοδος ἐν μυκος γάμω κανγαρ γραμματικῶν παῖδες ἀποξενῶσι του ποιητο ταεπη αὐτα αλλ' μοι δοκεῖ αρχαῖα εἶναι κτλ.Ceycis nuptias partem fuisse Catalogi vel Eooamam verisimi. est. s. uios dandavit Narchschess. i. 154. Goetti praefat. p. LXII. 168.

Athon. II p. 49 C: πιτι σίοδος ἐν ηυκος γάμω καν γαρ γραμματικῶν παῖδες ἀποξενῶσι του

156쪽

CEYCIS NUPTIAE. 147 ποιητου τα επη ταυτα αλλ' εμοὶ δοκε αρχαῖα εἶναι τρίποδας τας τραπεζας φησί coli. Poll. VI, 83:ησαν δε τινες πρῶται τράπεζαι καὶ δευτεραι καὶ τρίται καὶ τρίποδες μεν, ἐφ' ων ἔκειντο, καὶ στιτουνομα παρ σιόδω. 169. Schol. Latiar ad poli. Rhod. Ι 1289 Nρόδωρος δέ φησι μη συμπεπλευκεναι se τοις υργοναυταις)αυτόν Heraclem τε και τινας αλλους. σίοδος δε

ἐν τα -ος γάμω ἐκβάντα φησὶν αυτον ἐφ' υδατος ζητησιν της Μαγνηθίας περὶ τα ἀπο της φέσεως αυτου in φετας καλουμένας ἀπολειφθῆναι. Unde ad

Ceycis regiam heros pervenit, es Bacchyl. r. 33 ap.

Athon. V p. 178 B Vol. I p. 26 ein.): ακτυλίδης δε περὶ ρακλέους λέγων ως ηλθεν ἐπὶ τον του Κήυκος οἶκον φησίνI ἔστα δ' ἐπὶ λάινον ουδόν, τοὶ δε θοίνας ἔντυον, δέ τυφα αυτόματοι δ' ἀγαθῶν δαῖτας εὐόχθους ἐπερχονται δίκαιοι φῶτες et Zenob. II, 19 αυτόματοι δ' ἀγαθά ἀγαθῶν ἐπὶ δαῖτας ιεν-

ται Ουτως Βακτυλίδης aliam1 testimonia, 1ae congessit Ara. Hugii diligetntia de Graecorum provectio

αυτόματοι δ' αγαθοὶ ἀγαθῶν ἐπὶ δαῖτας Γασιν Turie 1872 p. 9 m.

170.

1δὼ δ' ἱππηλάτα ηυξ. Schol. Ven. A ad . , 119 ὁ δε ἱπποτης ρα ου

157쪽

φυγάς, ἀλλ' ἱππικός. καὶ ὁ σίοδος δε ἴτω ἀκήκοεν' ἰδὼν - Κῆυξ , αντὶ του ιππικός. 171. Plut morat p. 730 4 καθάπερ υν το πυρ τηνυλην ἐξ ης ἀνήφθη, μητερα καὶ πατέρα ουσαν, σθιεν,ώς ὁ τον ηυκος γάμον εἰς τα ισιόδου παρεμβαλὼν

Gregor Coranui. περὶ τρόπων in valgi Rhou Gre. VIII p. 776 sq, αἰνιγμα ἐστι φράσις διάνοιαν ἀποκεκρυμμένην καὶ σύνθετον πειρωμένη ποιεῖν, ς παρυσιόδω ου μητερα μητρος αγοντο -υαλέην τεJ καὶ ο πταλέην, ἐπει δοκεῖ πρῶτα μεν ξηραίνεσθαι, εἶτα ὀπτῆσθαι σφετέροισι - τέκεσσι δ), τοῖς αυτουτέκνοις, λεγε δε τοῖς ξένοις γ)M), τὸ τεθνάναι, καθὸ δοκε ἐκ της λης εἰλῆφθαι q). Locum indicavit Βεro Philol. XXIX p. 19. CHIRONIS PRAECEPTA. PM1san. IX, 14 5 4 Ἐστι δὲ καὶ ετέρα δόξα)κεχωρισμένη της προτέρας, F πολύν τινα πω ὁ Ἐσίοδος ἀριθμον ποιήσειεν, παραινε σεις τε Xείρωνος ἐπὶ διδασκαλία δη τη Ἀχιλλέως Schol. ad iud P 1. VI, 19 τὰς δε είρωνος ποθήκας Hσιόδω ἀνατιθέασιν. Auctores tibiis T. 173 debetur: τὰς ισιόδου Ἀποθήκας Hephaestim p. a Gaiss

i τε addidi. 2 in σφετεροισι scripsi, cf. Scut 90 ἐφ' ibi ἐρoia vulgo. 3 τεκεσσι scripsi, τέκεσι cod. Bar. τεκέεσσι relimii. 4 ξολοις editor Cantabrig. p. IV alet. 5 Bar.

158쪽

CHIRONIS PRAECEPTA. 149 18 sq. Lips.) διὰ τουτο καὶ Κρατῖνος εν τοι χείρωσι πεποίηκε σκῆψιν μεν χείρωνες ἐλήλυμεν, ς ποθήκας . Quintil. I, 1, 15 Aristopnanes grammaticus primus υποθήκας negavit esse huius poetae so Hesiodi).

Cf. Marchschest . p. 17 sqq. 172.

E νυν μοι τάδ' καστα μετὰ φρεσὶ πευκαλίμ5σι φράζεσθαι πρῶτον μέν, τ' εἰς δόμον εἰσαφίκηαι, ἔρδειν ιερὰ καλὰ θεοῖς αἰειγενέτροιν. Senol ad Pind. nh. VI, 19 τὰς δὲ χείρωνος πο

αἰειγενέτησιν .173. Gramm in Bactim. necd. Gr. II p. 385 ἀκεστης

λεγουσιν οι παλαιοί, υκ πητής, πήσασθαι ' στιμεν απαξ παρ' Ἀριστοφάνει ἐν Βαιταλευσι καὶ κόσκινον πήσασθαι . συ δε λέγε ἀκέσασθαι το μά- τιον παίζων γὰρ τὰς ισιόδου ποθήκας Ἀριστοφάνης εἶπε τουτο. Eadem tradit nrynicn. p. 91 Lon. δ)Fragni CLXXII. Locum corriaptum e cod. Ott. Sanavit Boechn. - . Legebatiar ε νυ τοι καστα μεταλλα ἀειγενέτyσι sic Li Oegia. p. 444 vel ευ ο τοι τάδ' ἔκ μεταλλα θεοῖς ἀειν - τὰ καστα utim. - πευκαλίμησι Sic Boecis L. Dind. πευκαλίμοισιν cod. ou. - . o εἰς Sic Boechn. Goeul alsi; ταν εἰς o cod. ox αν ed. MarchSen. I ,,Μini sere ceriam videtur, Hesiodum in no carmine ηπήσασθαι vocadiato usum fuisse, nisi sorie totum nenustionium ex eo sumptum eat. archacn.

159쪽

minores septem annis essent, non putaverant, Uod illa prinium aetas et intellectum disciplinarum caper et laborem pati posset. In Ia sententia esiodum esso plurunt tradunt, si ante grammaticum Aristophanen fuerunt. Nam is primis ποθήκας, in quo libro scriptum hoc inusnitur, negavit esse lusius poetae. DACTYLI ID ΑΕΙ.

Suid. v. σίοδος v. p. 78): ποιήματα δὲ αὐτούταυτα ' περὶ των δαιων Λακτύλων.

Clem Alex. Stroin I p. 132 30 A ,s, 360 Pou. ινες δε μυθικώτερον των δαιων καλουμενων δακτύλων σοφούς τινας πρώτους γενέσθαι λεγουσιν, εἰς ου η τε των Ἐφεσίων λεγομένων γραμμάτων καὶ των κατὰ μουσικην εἴρεσις ρυθμῶν ναφερεται. δι ην αἰτιαν οἱ παρὰ τοῖς μουσικοῖς δάκτυλοι την

προσηγορίαν εἰλήφασι Φρύγες δε σαν καὶ βάρβαροι οἱ δαῖοι δάκτυλοι. M paullo infra p. 362 ouJ: Κέλμις τε α καὶ Λαμναμενεὴς οἱ των δαίων δακτυλοι πρῶτοι σιδηρον ευρον ἐν Κύπρω, ελας δὲ κτλ. ct fragm. 176).

hoc carmine Lobecit Aglaoph. p. 1156: Midae testimonio nobis innotiis carminis Hesiodsi inscriptio περὶ δαίων Λακτύλων, etonsitur an tu uiorum, halu tacito dictu nam totain amisatin est Sed eodem

160쪽

MELAMPODIA.anctore linius Mifflos cista infert VII, 57 ) nisi ille, maos Hesiodus ambiguo nomine Idaeos Voca Verat, suo acturio Idas Creticae assignavit notiori. Sed aliam Hesiodi sententiam Cismens assor Strom. I p. 362 f. excus i siscrepantia, ioniam Hesiodo plura a diversis auctoribus subiecta sunt camina. Is 1idem qui Tneogoniam condi sit, udi Iovem in Creta natum et altum multis Versibus narrat, educatores eius Dactylos silentio praetermittit velut ignotos Cf. Marilscn. p. 172. 175.

perare Aristoteles isdum Scytne monstrasse, neOp a stiis Delan Phrygem putant, sterariam labrican alu nalybas, alii C lopas, ferrum estodiis inmeta eos si vocati sunt Dactyl Idaei. 176.

Αtusn. II p. 40 F. XI p. 498 . XIII p. 609 E. Clem Alex. Sirom. VI p. 266 628 D Sytb. 751 ou. Cf. Strab. XI p. 642 et Pausanias locum supra p. s)exscriptum Aracnoliasta, Vetere' ad lacopnr. 683 quemssmium Teteleta ὁ της Μελαμποδίας ποιητης affertur.