Epicorum graecorum fragmenta

171쪽

162 ESIODUS. 198. Diog. Laert. VIII, 1, 25 g 8 p. 81 uebn.: υλλα μην καὶ τον ουρανον πρῶτον νομάσαι κοσμον

καὶ την γῆν στρογγυλην Πυθαγόραν), ς ε Θεόφραστος, Παρμενίδην, ς δὲ Ζήνων, υσίοδον.

199. Ουρανίη δ' ἄρ' ἔτικτε Λίνον πολυήρατον υἱόν, ο δη σοι βροτοί εἰσιν αοιδοὶ καὶ κιθαρισταὶ πάντες με θρηνουσιν ἐν εἰλαπίναις τε χοροῖς τε,αρχόμενοι τε Λίνον καὶ λήγοντες καλεουσιν. Schol. Viet ad Hom. Il. V 570 καὶ ισίοδος ,ουρανίη καλεουσιν . os versus Em Eudocia p. 278, 1 sqq. et ustath ad L. p. 163, 61 sqq. Rom. 1222 Bas.

afferiant.

200. Παντοίης σοφίης δεδαηκότα.Clem Alex. Stroni I p. 121 281 Sulb. 330 ou. ,σιοδος γαρ τον κιθαριστὴν Λίνον παντοίας σοφίας δεδαηκότα εἰπὼν καὶ ναυτην - ὀκνεῖ λέγειν σο- φον' κτλ.201. ει μη Ἀπόλλων Φοῖβος κε θανάτοιο σαωσει, καὶ Παιήων, οὐαπάντων φάρμακα οἶδεν.

172쪽

INCERTA SEDIS FRAGMENTA. 163MMI Mare Hamb. admoni. Od. , 232 'Hσίοδος δμάρτυς ἐστὶ του τερον εἶναι τον Παιήονα του πόλλωνος, λέγων εἰ - οἶδεν . f. Schol. ari. Ambr.

etc. a. v. 231. usta in ad loc. p. 494, 11 sqq. Rom.

165 Bas. Παιήων δε θεῶν ἰατρος ως καὶ ηολιὰς μυθεύεται, τερος ων Ἀπόλλωνος ως καὶ σίοδος δηλοι εἰπών εἰ η υπόλλων Φοῖβος ἐκ θανάτου σώσει η Παιήων ο πάντων φάρμακα οἶδε.

202.

Aυτος γαρ πάντων βασιλεὐ καὶ κοίρανός ἐστιν, ἀθανάτων τε λουτις ἐρήρισται κράτος αλλος. ciem Alex. rotr. c. VI p. 21 48 A Sytb. 63 ou. Tαύτη τοι καὶ ὁ Ἀσκραῖος αἰνίττεται σίοδος τον

θεόν αυτος - αλλος . Hi versus inveniuntur etiam in eiusdem auctoris Stroni V p. 257 603 Svit,. 716 ou aptissimae Euseb. Praep. v. XIII 13 p. 680 C. 203.

Aῶρα θεῶν μακάρων πλῆσθαι χθονί.Crana Mecd Oxon. I p. 148 Καὶ πιμηρος 'h,,ἀλλὰ μάλα Σκύλλης σκοπέλω πεπλημένος εἶναι τούτου γαρ

173쪽

HESIODUS απαρεμφατον ωριστὶ πλῆσθαι, ἐνεστῶτος ως ηρῆσθαι Nσίοδος ' δῶρα - χθονί κα ἀφαίρεσιν του

παρακειμένου. )204.

ναὶ γαρ τότε δαῖτες ἔσαν, ξυνοὶ δε θόωκοι ἀθανάτοισι θεοῖσι καταθνητοῖς τ' ἀνθρώποις Origen. c. eis. Ilai D. IV p. 216 Spenc. XIX p. 122 Lomm.JElπερ γαρ κατὰ πρόνοιαν ὁ κόσμος γεγένηται καὶ θεος ἐφέστηκε τοις λοις, αναγκαῖον ν τα ζώπυρα του γενους των ἀνθρώπων ἀρξάμενα πό τινα γεγο- νεναι φρουρὰν την πο κρειττόνων, στε κατ αρχὰς ἐπιμιξίαν γεγονεναι της θείας φύσεως προς τους ανθρώπους απερ καὶ ὁ Ἀσκραῖος ποιητης ἐννοῶνειπε ' ξυναὶ - ἀνθρώποις . Versum priorem citat Schol. Arat. 102. os versus post Opp. 120 inserit

205. Μουσάων, αλ ανδρα πολυφραδέοντα τιθεῖσι θεσπιον αὐδήεντα.

Clem Alex. Strom. I p. 123 sq. 287 B Saul, 337 oti. ὶ σίοδος ,,Μουσάων - αὐδήεντα . ευπορον μεν γὰρ ἐν λόγοις τον πολυφράδμονα λεγει, δεινον δε τον αὐδηεντα ), καὶ θεσπιον τον ἐμπειροι καὶ φιλόσοφον καὶ της ἀληθείας ἐπιστήμονα.

174쪽

206. -υσοπνόων στομάτων. Procli roleg ad Hes p. 4 Gaiff. Ἀλα μεν ουν καὶ

ἐν αλλοις εἴρηται νυν δε των ἐν τω βιβλίω λέξεων τὰς δεομένας σαφηνείας διερμηνευσωμεν, καὶ εἴ τι

περιττότερόν ἐστιν η κατὰ τους πολλους των ταυτα μετιόντων συμπαραλαμβάνοντες. Hic addit Cod Dorvid. Pήσεις υσιόδου μουσοπνόων στομάτων. υλλως Indicavit Rob. Unger Sinide p. 108 not. f. Goetit SpicHeg. alteriam Tagmentoriam Hesiodi pusco acadd. p. 197).207.

νέα τοι ζώει γενεας λακέρυζα κορώνηανδρῶν βώντων ἔλαφος δε τε τετρακόρωνος τρεις δ' ἐλάφους ὁ κόραξ γηράσκεται αυτὰ ο φοῖνιξ ἐννέα του κόρακας δέκα δ' ημεῖς του φοίνικας νυμφαι ἐυπλόκαμοι, κουραι ιος αἰγιόχοιο. Plutarcii inoriιl. p. 415 Nσίοδος ol εται καὶ περιόδοις τισὶ χρόνων γίνεοθαι τοι δαίμοσι τὰς τελευτάς λέγει γὰρ ἐν τω τη μῖδος προσώπω καιτον χρόνον αἰνιττόμενος, ἐννέα - αἰγιόχοιο . oefragmentum afferrent etiam late prati Vergilii Buo. VII. 30 p. 30 Idon; V. 1 - 2 laudant tym M. p. 13, 37 ei. 230, 54 Etyni. Gud. p. 6 50 sq. tym. P. Cra.III. An Par. I p. 60. Zeig. Exeg. Il. p. 149. Schol. Veron. Vein Buc. VII, 3 p. 75 Keil. Vivacis cervi et Homeriis ita ἐννέα κτλ. Schol ad Aristoph.

Fragm. CVII. 1. τοι Sic lut μὲν laterpri . Verg. c. Scholi Veron. γὰρ reliqui. - . ἡβώντων γηρωντων tyrii. Magn Oud Par cum Zetz. Aus cf. Plut p. 415 D. M. ἐννέα μὲν κόρακας φοίνικας δὲ δέκα ἡμεῖς C. G. Μueller de cvclo p. 145.

175쪽

BESIODUS. Av. 609 agmentarii praeterea respiciunt lut morat. p. 989 A. Teteig. Lyc. 794. En. . . VII, 48 153. Cf. interpretationem latinam Ausonii Idril. XVIII, mios inscriptum est De aetatinus nominum Hesiodion .

Iosepn Antiq. Iud. I, 3 9 Nol. I p. 12 Dind. d. Par. 1865 maeni semiitur Eliseo. Praep. vang. IX, 13

p. 41 D. - Ησίοδός τε καὶ ματαῖος καὶ Ελλάνικος καὶ 'Aκουσίλαος, καὶ προς τούτοις μορος καὶ Νικόλαος, ἱστορουσι τους αρχαίους νμαντας ἔτη χίλια.

Potest referri ad Opp. 130. Ηvgin. ad 154. na et non Hesiodi. naetnon Clumeni, Solis dii, et Meropes vrnpnae dius Naam

Oceanitidem accepimis, tuin indicio patris aviun Solem cognoV18set, impetratis currinus male usus est. Nam quum esset propius terram vectus, vicino igni omnia conflanarunt et fulmine ictus in numen a diu cecidit. Hic amnis a Graecia ridanus dicitur, Iem nerecudes primus Vocavit. Indi autem, quod calore vicini ignis sanguis in atriam colorem versus est, nigri sunt facti. Sorores autem naetnontis, dum interitum deflent fratris, in arnores sunt populos versae. Harima lacrimae, ut

Hesiodus utilicat, in electrum sunt duratae Heliadsis tamen notanantur. Sunt autem Merope Helie, Aegle semperie, Pnoe de Aecterie, Dioxippe. CVgnus Rutem, recta inae, mi fuit naet noni propinouus, dum deflet propinorum, in Vmum conversus est. Is loque moriens flenile canit.

Scnol. Si rogg. ad Gem Arat. 366 sq. p. 174Brevsig do ridano inesiodus autem dicit inter astra

208. 209.

176쪽

collocatum propter Phaethonia Solis et lumenes filium ), mi clam dicitur curium patris ascendisse cumqwe a terro altius levaretur, prae timore in Eridanum fluvium, qui et Padus, 'ecretisse, eummie percussum fui ne a Iove. ornrua arderes coepisse causamam extinguen si universos

tis flentes etc. a Schol. p. 185. iactant. lac. Arg. v. Metamn Umb. 2. 3 p. 96 Stav. Lacrimae eariam, ut Hesiodus et Euripides Iuli anti in electraim sunt conversae. - Eustathio admoui. d. p. 1689, 3 sqq. Rom. 440 sq. Bas. ysalsa referri ostemsit Marchsch. 210.

Diod. IV, 85 do toto Siculo disserens Ἐνιοι δελεγουσι σεισμῶν μεγάλων γενομενων διαρραγῆναιτο αυχένα της πείρου καὶ γενέσθαι τον πορθμόν, διειργούσης της θαλάσσης την πειρον ἀπο της νήσου. υσίοδος δε ὁ ποιητης φησι τουναντίον, ἀναπεπταμ νου του πελάγους ρίωνα προσχῶσαι το κατὰ την Πελωρίδα κείμενον ἀκρωτηριον καὶ το τεμενος του Ποσειδῶνος κατασκευάσαι, τιμώμενον πο των ἐγχωρίων διαφερόντως ταυτα δε διαπραξάμενον εἰς Esβοιαν

μεταναστησα κακεῖ κατοικησαι δια δε την δόξαν ἐν τοῖς κατ οὐρανον στροις καταριθμηθέντα τυχεῖναθανάτου μνημης. fragm. 15. 211.

Πρωὶ μάλ' ίθεον.

Ammon. V. ρθρος p. 104 Valch. καὶ Nσίοδος, τελευ-

1 ,,Haec genealogia non esiodi videliu amissch. 2 Selioliastam varioren auctoriar narrationes miscuisse recte vidit Mare tacti. 3 Ἐσίοδος δέ φησι προμιγῆναι αυτην Κλομένην Ἐλω καὶ τεκειν Φαέθοντα. Cf. udoc. p. 61.

177쪽

124 loeum capit Marilsch. 212. Tneo rogymn. c. I in valgii net Grr. I p. 217. Λεύτερον δε ἀπο ου δυνάτου ἐπιχειρήσομεν, δεικνύντες τι δύνατον το πραγμα οὐτω γενέσθαι,

ως φησιν ὁ συγγραφεύς, τοι δια το μηδόλως πεφυ- κεναι γίνεσθαι η δια το μη κατὰ τον αὐτον χρόνον εἶναι τὰ ἱστορούμενα, οἷον προς τους λεγοντας, τιμακλῆς ἀπεκτεινε Βούσιριν κατὰ γὰρ σίοδον πρεσβύτερος ρακλέους ἐστὶν ὁ Βούσιρις ενδεκα

γενεαῖς. δ)213. Scnol. Laiar ad poli. nod. IV, 1396 ω ενι

Λάδων Πείσανδρος το δράκοντα πείληφεν ἀπο της γης γεγενῆσθαι, -ιοδος δε ει υφῶνός φησιν. In

Theog. v. 333 est lius Cetus et nor cynis. 214. Θασομένοιο πόληος. Ρnilem V ευφυής et navor Lex. p. 781, 20 Bas. Καιδ)1 Scuneidem coni crat. p. 70 ,,Vix cuiqtiam credibit videDitur, Hesiodum ipsum id aperia testatum fuisse. Quod uidem esset eius, a narrationern omini, mi de Hercus et iisiridis rebus rettulissent, infringere conniteretur. At id non cadit in poetam Hesiodium. Sed inalogorum Hesiodorum ad nos enim neonis memoria reserenda fuerit cis orbis videtur suisse, ut singuli neroes et complexu neroum ad aedinem quendam aetatum vigesti essent. Et sic Busiria anto Herculem positus erat undecim aetatibus . agm. CCXIV. δαῖζομένοι πόληος Sic Goetii. δαὶζομένου πολ Pnilem Pnav. Lex. δαῖζομένου πολιος PnRV Lex. p. 435 a utari MarcΕsch. - δαπομένου δὲ πόληος ci MarcΚscn. 2 καὶ Evβοεῖς, ἐθνικόν, λινες nRV.

178쪽

τοις θηλυκοις ὀνόμασιν ἀρσενικὰ συντάττουσιν ἐπιθετα, ς παρ' μήρω κλυτος 1πποδάμεια in), καὶ θερμος ἀυτμή ), καὶ ἀλος πολιοῖο δ) καὶ παρ' υσιόδωρ

'Aλκην με γαρ ἔθωκεν υλυμπιος Αἰακίδ)iσι, νουν δ' Ἀμυθαονίδαις, πλουτον δ' πορ' τρεωρσι. Suid. v. ἀλκή I, 1 p. 227 muid ἰσχυς, δυναμις.υσίοδος ' ἀλκην - Ἀτρείδρσι Nicol DamaSc. p. 40 reli. τι ἐδόκει φρονήσει το των Ἀμαθαονιδῶν γενος το πάλαι ν ἐν τοῖς Ἐλλησι πρωτευίτ)ειμ ωσπερ καὶ σιοδος φησὶν ἐν τούτοις ἀλκὴν

179쪽

την ξυλον, τι πολλὰς ἐκδοχὰς ἔσχηκεν οἱ μεν γὰρ την θρυώδη ἀποδε θώκασιν, οἱ δε την πολυξυλον ' βέλτιον δε ἀφ' ς ουδεὶς ἐξυλίσατο, ως σίοδος

'Aλετρευουσι μυλης ἔπι μηλοπα καρπόν. Schol. mur. Ε ad Hom. Od. , 104 μυλη γαρ καὶ το κρον του μηρου. καὶ ,σίοδος γάρ φησι το ἀλετρευουσι - καρπόν , ἐπὶ της λακάτης της στρεφομενης δίκην μύλης μηλοπα γὰρ τον των προβάτων

καρπον, τοι τον μαλλον Leti man de Alcinoi ancillis molentiuus locum intellexae 219.

κετι δη βαίνουσι λαροῖς ποσίν. Elym. . p. 57 8 λαρον .... λέγεται καὶ ἐπὶ τουάπαλου. σίοδος ουκετι - ποσίν . Cf. Naucrit x. Vindon. p. 119. - Schol. Laur ad poli. Rhod. I, 456 Bσίοδος δε φησι λαροῖς ποσίν , τοῖς κατ φινήδεσιν. 220. Sὀπτησαν με πρῶτα, περιφραδέως δ' ἐρυσαντο. Schol. Ven. ad Hom. Il. R. 624 Σημειουνται τινες

οτι ,σίοδος ἐποίησεν ἄπτησαν - ἐρυσαντο . ουδεὶς δε περιφραδεως ἐξέλκει κρέα, ἀλλα ἄλλον ὀπτα.

180쪽

INCERTAE SEDIS FRAGMENTA. 171221. Γλακτοφάγων εἰς γαῖαν ἀπήναις οἰκ ἐχόντων. Strab. VII p. 302 Ephoro auctore usus - ra. εἶναί τινας των νομάδων Σκυθῶν γάλακτι τρεφομένους Ἀπων τη τε δικαιοσυνη πάντων διαφερειν μεμνῆσθαι δ' αυτῶν του ποιητάς, .... Ησίοδον δ' ἐν καλου- μεν γης περιόδω τον Φινε - των ρπυιῶναγεσθαι γλακτοφάγων - ἐχόντων .222.

Αἰθίοπας τε Λίγυς τε ἰδὲ Σκύθας ἱππημολγούς. Striin VII p. 300 πῶς ουν γνόει τους Σκυθας ὁ ποιητής, ἱππημολγους καὶ γαλακτοφάγους τινας προ αγορευων οτι γαρ οἱ τότε τούτους ἱππημολγοὐς ἐκάλουν, καὶ ισίοδος μάρτυς ἐν τοῖς Ἐρατοσθένους παρατεθεῖσιν ἔπεσιν Aio. - ἱππημολγους .223.

Herodot. IV, 32 αλ μιόδω μεν ἐστι περὶ Υπερβορεων εἰρημένα, ἔστι δε καὶ μήρω ἐν Ἐπιγόνοισι κτλ.224. Schol. et ad esch. Proni. 803 Dind. Πρῶτος ,σίοδος ἐτερατεύσατο τους γρυπας.

Fragni CCXXI. 44 γαιαν Lelira quaest ep. P. 261. Fragni CCXXII. Λίγυς τε δε λιγυστὶ δε codd. Sinia. Λίβυάς τ' ηδε Cor omisso τε post Αἰθίοπας, maod alia quomae elicierulum censueriant. Ain. Λίγυάς τ' δε Heliis. φυάς τήδε Clericias. Alioriam tentamina. V. p. arilacii. Nos cum Krain pro ωαπάς τε δε scripsimus. Λίγυς Lehananno, τε ἰδεNaerio ad Choer. p. 121 debetur.