장음표시 사용
31쪽
De dialecto Herodotea lib. I. runt. Ad quas scholasticas disciplinas eae potissimum discrepantes
lectiones reserendae esse videntur, ubi tempora, modi, Personae, --sus aliaque similia, quas ingenii exercendi causa fieri solebant cs. Quint. I, 9 et alibi , inter se permutata conspiciuntur. Haec autem res multas habet cautiones, ne quod quacunque alia incuria acciderit, id ad illas causas reserendum esse Putemus. Et structura quidem per participium et per tempus finitum saepe consus a reperitur cs. Bemh. ad Dionys. P. p. 961): Ι. 4I ονειδίζω M. S. F. u. c. ὀνειδίζων b. d. e. et vulgo. 63 ως δὲ απικομενοι ἐς τα απεπέιι θησαν οἱ Λυδοί Vulg. ἀπίκοντο et ἐπε ι θησαν or κηρυκες S. V. 80 και εἶδον αυτας vulg. ἰδμτες S. V. edd. vett. 110 ταυτα εἶπε καὶ αυτίκα ἔπεμπε S. M. V. K. F. n. b. e. d. ταυτα εἴπας αυτέκα ἔπεμπι Ald. I92 μετρον εον TDρσικον χωρέει M. R K. F. R. a. e. μέτρον ἐστὶ Περσικον, χωρέον Ald. S. b. d. cf. et I. 195. I. 32 παρέχουσα vulg. παρέχει d.
Tempus sinitum et infinitivus: I. 131 ως μὲν ἐμοὶ δοκέειν F. n. b. e. Ald. alii. δοκέει S., e . et Var. Lecti ad I. i52. II. . 53. 56. 77. IV. 167. - I. 45 Κροῖσος ἔθαψε - τώ ἔωυτου
παῖδα Vulg. θα εναι τον ἔωυτου S. V. 85 παρημελήκεε Vulg. πα- οπεληκέναι F. eum παρημέλεε. VII. 226 άς - αποκρυπτουσι Vulg. αποκρυπτειν f. Schaes. In sinitivus et participium: I. 2 υποκρίνασθαι Vulg. υποκριναμένους F. 3 πέμψαντας vulg. πέμψειν S. V. 77 παρακαλεσας vulg. παρακαλέσαι Ald. e. Ill. 63 τον - εἴται προς υμέας Vulg. εἶποντα ἐρεειν πρὸς υμεας S. - De varietate πολυπρηγμον ἐν
Wers. Αct. Philol. Monac. T. I, p. 106. Praesens tempus historicum et imperfectum vela oristus: I. 86 ἐπικρανῆσαι . Dcικρατέειν R. e. 120 ὁ δὲ ἀμείβεται. ἀuHβετο F. S. a. et alibi saepius. 186 χρην πλοίφ διαβαίνειν. διαβῆναι F. 196 ιστατο δαιλος vulg. ισταται F. απαγεγέσθαι Vulg. απαγεσθαι P. F. a. VI. I τελευτα vulg. ἐτελευτα S. P. V. Vll. 10 γνωμην ἀποδείκνυσθαι vulg. αποδεξασθαι d. - I. 18 ἐςβάλ- λων F. a. ἐςβαλων S. 45 τουτων ἄκουσας S. P. alii. ακουων M. F. 94 μένειν αυτου λαγχανουση vulg. ἐπιμένειν λαχουσll R. II. 0 καταχέοντες vulg. καταχέαντες S. I. 12 νυκτος γινομένης Vulg. γενομένης S. F. c. I. III εἰ μη ποιῆσαι at Vulg. nowιμι eod. e. - II. 121, 2αποτάμνειν Vulg. ἄποταμεῖν P. F. III, 3 μηχανῆσθαι vulg. ιε χανήσασθαι S. V. Praesens et perseetum: I. 44 ευρε κοι M. P. S. V. ευρίσκοι Ald. c. d. e. 83 ἐνεστεώτων ποηγματων M. R. F. Κ. n. C.
32쪽
De dialecto Herodotea lib. I. 23ήλωκεσαν S. V. b. d. e. Ald. II. 152 ὁπλισθέντας vulg. οπλι μένους R. Ρraesens et futurum: I. 126 βουλομένοισι - ἐστι ταδε
Plus quam perfectum et imperseetum: I. 113 Βέθαπτο B. Μ. Κ. F. a. c. ἐθαπτετο S. alii. Aoristus et imperseetum: Prooem. ἐμολέμησαν vulg. ἐπολέμουν a. c. alii. I. I 86 ἀνοικοδόμησε. ωκοδομεε d. I9I ἐπolησε . in olea F. III. 21 Ουe αν ἐπεθυμησε. ἐπεθυμεε S. V. Schae Et impersectum et a oris tus: I. 17 ἐπολιορκεε M. F. Suid. s. v. Γυγης. Alii cum S. ἐπολιορκησε. 47 απέπεμπε. ἀπεπεμ gra F. II 6 ἐσημανε . ἐσῆαηνε c. 126 ἔθυε και παρεσκευαζε S. R. b. c. d. ἔθυσε M. K. F. II. 152 ἐπενοεε . Lτε νοησε S. V. 124 ἐιείχεε. λείχισε S. V. vide Wesset. ad. h. loc. Imperfectum in σκον et i inpers. vulg. vel uoris tus: ΙΙ. 174 αποφευγεσκε b. c. αnέφευγε M. P. K. F. R. d., cf. et Var. Lecti ad VII. 5 et I 19. Altera cum altera ejusdem a oristi sorma: VL 139κλινην στρώσαντες Vulg. στορέσαντες S. V., cs Suid. ἐστορεσεν ἔστρωσεν' ἐστορεσμὶ ' ἐστρώθη, ώμαλίσθη. - ΙX. 69 omnes κατε
teri'pr. Strab. XIV. p. 6 6. .
Indicativus praesentis cum conjunctivo cum αν, inconstructione eum pro nomine relativo: I. 197 oMῖον ἔχει ὁ κάμνων S. P. o κοῖον αν εχύ c. b., cs et Var. Leci. ad I. Iet 32 sine.
Constructio per εἰ et sis: L 124 ῆν βουλa . εἰ βουλει S.
b. d., cs. Wers. Act. Philol. Non. I, p. 160. In die ativus et optativus: I. 47 ἐθέσπισε M. F. n. c.
το, εἰ γινώοκοι, oτευ θηρίου κρεα βεβρώκοι Vulg. γινωσκει b. βεβρώκει Ald. c., es et I. 79. 122 et alibi saepius. Conjunctivus et optativus: I. 2Φ ως αν ταφῆς τυχd Vulg.
τυχοι d. II οκως καλέοι vulg. καλέη e. 89 ος αν πλάστα κατασχη vulg. κατάσχοι b. d. Iis αρεστὸν ε1ναι παν το αν ἔρδν. ερδοι R. d. edd. ἔρδοι b. - Sed Graecos ipsos postremorum seculorum Parum
recte legitimum hujus conjunctivi et optativi discrimen tenuisse, docuit Fr. A. Wolfius Protegg. p. 3b , quare haud nurum, si aliis etiam permultis in locis haec permutatio in Herodoteis exemplaribus conspicitur. Vide Interpreti. ad I. M et Hers. Aet. Phil. Mon. TIli, Faso. II, y. 230 sqq. Activum cum medio confusum est: I. 66 τας Ιφέρον- Diuiliam by Co le
33쪽
το αυτ οἱ viil g. εφερον b. d. e. 101 συνέστρεφε μουνον. συνεστρέψατο S. II. 94 συγκομίζονται. συγκομίζουσι S. v. I. 204 oκη ἰθυο ειε στρατευεσθm Vulg. στρατευε ιν S., quae activi verbi forma praeserenda esse videatur, nisi quis id putet interpretamentum esse ex locis I. 77. VI. 7. I 08. IX. 86, in quibus Herodotus activum
I. II κεῖνόν γε του ταυτα βουλευσαντα sic vulgo, alii cum S. βουλευσάμ ενον δεῖ απολλυσθαι sic Vulgo cum M. R. F. n. e. III. 84 τουδε δὲ ε ῖνεκεν ἐβουλευσαν, - οτι ἐβουλευσε πρωτος τοπρῆγμα, ubi ἐβουλευσαν plures quidem libri, sed ἐβουλευσαντο S. V. Uess. Valch. quos vide ad h. loc. et ad I. 73) - αδε δὲ ἐρτο κοινὸν ἐβουλευσαν sine enotata Varietate. - περὶ δὲ τῆς βασιληχς ἐβουλευσαν τοιαδε vulg. ἐβουλευσαν το S. V. esset. Discrimenae vim activi et medii verbi βουλευε ιν et βουλευεσθ' era clarissime, credo, elucere ex compositis ἐμιβουλευειν et συμβουλευειν, συμβου- λευεσθαι et μεταβουλευεσθαι. Ut enim Herodotus postremo loco positum μεταβουλευεσθαι nunquam activa sema usurpavit quamquam Hom. Od. V. 286 μετεβουλευσαν legitur et semper συμβουλευεσθαι notione deliberandi, sic constanter ἐπιβουλευειν et συμβουλεύειν notionesnadendi alimi aliquid dixit ' . Hanc ad normam omnino etiam verbum simplex mihi exigendum esse videtur. Sed quamquam activi verbi βουλευειν sormis imprimis aoristi) apud Herodotum notio auctoritatis, statuendi aliquid subesse solet, sine expressa deliberandi secum vel cum aliis significatione, ut hinc I. II βουλευσαντα solum sit verum
aeque, ac IT 8 οτι ἐβουλευσε πρωτος το πρῆγμα. V. 106 βασιλευκοῖον ἐφθέγεαο ειος, ἐμὲ βουλευσαι πρῆγμα; saepius enim simplieis verbi activum βουλευειν proxime accedit ad notionem eo inpositi ἐπιβουλευειν, malam in partem plerumque accipiendi; sed vide exempla ista in Nota indicata , tamen βουλευειν saepius non solum in senatu sedere denotat, sed etiam deliberationem habere de aliqua re, deliberare seeum vel cum aliis ' in, ut V. 57. I. 120 Κυρου δὲ πέρι βουλευων, ἐκαλεε. κ. τ. a. IX. 106. III. 61 στρου ταυτα βουλευ- σας ταδε. et vide ΙΙΙ. M. et I. 117 ἐστει τε παρέλαβον το παιδίον,
ἐβουλευον, σκοπων, ο κως ποιήσω κ. ς λ. - quamquam hae insignificatione et apud Herodotum et apud alios scriptores verbum medium frequentius est usurpatum, cf. I. 20. III. II9. 154. V. III. Vido VII, I 2. VIII, 57.; I, 206. II, 107. VII, 235. 237. VIII. 102. IX, 113. I, 53. 59. 71. 12l. II. 107. 139. IV, 13 . v, 39. M. 126. VI, 100. 108 ter. 13 . VII, 3. 51. 120. 135 his. 14I. 1 3. 173 ter. VIII, 81. 101 bia. 103. IX, 2. Io. 38.39.; I, 2 . 183. 209bis. 210bis. III, 119. 122 his. 134. VI, 65. 137 bis. VIII, 132 bis.
34쪽
M. 3. VII. 12. 13. VIII. 101. IX. 13 et 11. et imprimis III. 154αλλο ἐβουλευετο, oκιος αυτος τε ἔσται O ἔλων. Et notionis deliberandi inter se et hac ex communi consultatione aliquid constituendi quum alia asserri possunt exempla tum haec I. 133 et Suid. h.
ex loco s. v. o ινου πιειν. VII. 219 et Suid. hoc ex loco s. v.
περιοδος. Vide et Ι. 61. 73. 143. 164. II. 160. III. 7 . 76. M. et alibi. Ρersecti remporis forma hujus medii apud Herodotum invenitur III. 134 ἐγώ γαρ μβουλευμαι ἐαὶ Σκυθας στρατευ εσθαι. Et passivum ad hanc medii notionem pertinens est ΙV. 120 ποιευντας
τὰ βεβουλευμενα et 125. 128. V. 92, 3. XII. 10, 4. 157 τῶ ευ βουλευθέντι πρήγματι τελευτὴ χρηστή et VIII. 57. 100. Simili modo δρησμον βευλευδεν et βουλευεσθαι dicitur apud
nostrum, de suga cogitare et de fuga inter se deliberare, ut απο- στασιν βουλευε σθm V. 3b, περὶ ἀναστασίης βουλευεσθαι α. I .
Exempla autem activi verbi habes V. 12 . VIII. 97. 10 coli. eum VI. 70), medii verbi VIII. 4. coli. eum VII. 2073 I8 et 75.
Praeterea numerus singularis et pluralis saepius permutati conspiciuntur: I. 17 ἔργον vulg. εονα S. Pr. m. 21. μηχαναται τοιάδε M. R. duo Paris. τοιονδε S. b. d. e., es. C. 59.
I. δῆλα γαρ δη vulg. δῆλον F. Plutarch. II. p. 856. - 30 αυτῶν
δῆ ων τουτων M. R. V. S. F. Ven. B. b. c. d. αυτου δὴ ἁν του- του Ald. e. 75 ἐς τὰ χρηστηρια ἔπειιπε Vulg. τὸ χρηστηριον d. 80 κτKνειν παντα τω ἐμποδων vulg. πάντας S. - 82 θρεφειν κομην Ἀργιέων μηδένα Vulg. κομας et 'Aργ έους e. - 112 δευτερα vulg. δευτερον S. b. d., cs. Interrer. ad Greg. Cor. d. d. Att. g. 63. - 118 πρωτα μέν viil. πρωτον b. d. II9 τραπεζαι ἐπίπλεαι Vulg. τράπεζα b. - 141 ψευσθῆναι τῆς ἐλαιδος vulg. τῶν ἐλαίδων s. 1 3 ορκιον ποιησάμενοι M. Κ. F. n. ορκια c. alii. VII. 141 ἱκετηρίην λαβουσι Gss. alii. ἱκετηριας S. P. Schaes. Bekk. et recte quidem; nam paullo post αἰδεσθεὶς τας ἱκετηριας ταρδε. Vide Interppr. Suid. s. v. ἱκετευω et Lob. Parerg. p. 503. Schol. Aristoph. Plui. 383 . - VIII. 27 κηρυκα vulg. κήρυκας S. et saepius
alibi. Numerus pluralis et dualis: I. 34 δυο παῖδες vulg. δυο παῖδε d. Permutatio casuum: I. 8 χρῆν γαρ Κανδαυλη vulg. Κανδαυλην S. d. Κανδαυλεα e; sed vide locos a Schweigh. in lex. Ηρ-
rod. s. v. χρεών et χρην ullatos. - 9 κατα νώτου . κατα νωτα
S., es. Interpreti. Thucyd. III. 108 κατὰ νωτου προπίπτουσι, et Vari Lecti. Herod. I. 10. 75. V. 118. - Ι. 33 Καρτα δόξας ἀμα- Die εἶναι, δς κ. τ. 1. nunc male vulgat. cum cod. S., sed ἀμαθέα Ald. alii sere omnes; vide enim c. 63. 47. Alia huc non trahenda vide apud Popponem Thucyd. Vol. I, p. II7. - I. 73 δουναι φε- ροντες a. b. c. d. φεροντας Ald. M. F. e. VIII. 109 ευ γαρ - Addo Polyaen. IV. 3, 30 μετα ἱκετηριων αυτον ἐδέξαντο. V, 17, 2 bιετηριας λαγόν. VIII, 2b, 3 ἱκετηρίας προωχουσι. Diuiliam by Co le
35쪽
καταμείναντας - ἐπιμεληθῆναι sic nune rectius vulgatur pro olim edito κατοριείναντες. I. 63 απιέναι εκαστος Ald. alii et Mss. plerique εκαστον a. , εκαστον Steph. Sehaes Bin. - 18b ἔλυτοον M. K. F. a. c. ut mox IM) ceteri λίμννὶς cum S. - 216
μασαι Σολωνα S. V., cs et Suid. s. v. ἀνηνέγκcreo ' ἐκ βαθους ἐβοησεν. Αἰλιανὰς περὶ Κροίσου . ὁ δὲ ἀνηνινκπιο αρα imναξας, καὶ ἐς τρὶς ἐκαλεσε τον Σολωνα, es et Eustath. Hom. Od. α' P. I 04 8 et Nicolaum Damase. in Creug. Fragmenti. Hist. P. 209. Alii oυνομασαι Σολων et M. K. II. 3 ῆκουσα καὶ ἄλλα vulg. Δλλων d. cs et VIII. 9 66 ταυτα δὲ γινομενα M. Ρ. Κ. F. τού - των δὲ γινομένων Ald. b. c. S. I. l87 ἐν σπαν ση χρημάτων Vulg. χρηματα V. S. b., es. Interpreti. Aristoph. Νub. 1288 αλλ' εἰ σπανί- ζεις ταργυρίου. - Sed fortasse est qui etiam II. 10 vulgatis in vero
his των Ουρεων υπερ Μέμφιν πολιν κειμένων Pro inusitato nec
sativo Μέμφιν πολιν genitivum Μέμφιος πολιος reponendum esse putet, neque negari potest hoc in significatu et apud nostrum et apud alios υπέρ usitatius cum genitivo conjungi solitum esse cf. Bemh. synt. gr. p. 244ὶ et claris verbis alteram eum aecusativo constructionem a veteribus grammaticis reprehendi es. Thom. Mag. P. 375: την υπὲρ προθεσιν τὴν ἐπάιω σχέσιν δηλουσαν προς γε- . ωικὴν ἐκφέρουσιν Ἀττικοί, Ἐλληνες δε προς eritiατικήν); sed ut
τον οἰκουσι, Sic etiam nostro satile concedamus hunc Hellenismum, praesertim si memineris quae jam supra p. 7 sq. disputata sunt piid quod saepius graeci auctores cujusvis temporis verba εἶναι, φαμνεσθαι similia cum εἷς τι conjunxerunt. Prima et tertia Ρersona permutatae sunt: III. I4 ως αλ- λων πυνθάνεται M. P. Κ. V. S. Vall. πυνθανοιιm R. F. c. d. Ald. Permutatio generum: VI. 8 πασέων δὲ τουτέων vulg. παντων δὲ τουτων M. K. F. b.
Particulae negantes oti Et μή: I. 189 το γόνυ ου βρεχ σας M. Κ. F. c. a. μη βρεχουσας S. III. 73 ίτα Ουκ ἔχοντος vulg. μὴ ἔχ. d. Particulae adversativae: I. 139 το Πέρσας μὲν αυτους λέληθε, vivέας μέντοι Ου M. F. Κ. u. ήuέας δὲ Ου c., et saepius alibi. - I. 71 γευσάμενοι γαρ vulg. γευσάuενοι δέ d. 79 ἐλάσας γαρ τον στρατον Steph. a. c. ἐλασας δέ Ald. F. e. Sic et γαρ et μὲν vide Variet. Lecti. ad II. 2 et Bernhardy Dionys. Perleg. P. 770. Particulae ιός et o τι : VI. 82 oτι Ουκ αἴρέει M. P. K. F.
36쪽
ἐπιθέριενον M. K. F. n. c. τοιαυτα S. b. d. - 138 ἄσσα δέ σφι
Οι τιμωρήσασθαι S. b. d. Schnes αυrco F. a. e. alii.
Ad verbia et adjectiva: Ι. 186 ἐπὶ των προτερον βασιλέωi M. K. F. προτερων S. v. b. e. - 84 ὁ προτερον βασιλευς Σαρδίων M. K. F. πρότερος S. Parisini, alii, cf. Lob. ad Aj. 1168. V. 104 ἐθέλονταί σφι uulg. ἐθέλοντέ σφι S. V. 110 ἐθελοντης αντετάσσετο vulg. ἐθελοντί S. V. VI. 25 τας μεν ἐθελοντόν nunc vulg. cum Κ. F. M. b. ἐθελοντιῆ S. ἐθελοντι a. c. d. Ald. ἐθελοντας b. teste Larchero, sed teste Georgiade habet hie codex in contextu ἐθελοντήν, in margine ἐθελοντί. - VII. 217 ἐθελονταὶ vulg. ἐθελοντί S. V. - Sed I. 5 ἐθελονtήν omnes et Eustath. Hom. p. 1428, 17. De ipsa adverbii sorma ἐθελοντι ejusque apud
posteriores rerum scriptores crebriore usu vide Lob. ad Phryn. p. 5 sq. Valch. ad Herod. VI. 25.
τορίου vulg. ἀγχοτατη S. V. aγχοτατου c. Sed αγχοτατω siue enotata varietate legitur Π. 24. 169. IV. 73. VI. 102. m. M. VIL73. 74. 80. 89. 91. 176. VIII. 122. 135. - VII. 64 nunc eum codd. M. P. Κ. Paris. αγχοτατα scribitur Pro olim eum S. Vulgato cirχοτατω, cf. Butim. gr. gr. g. 69. Nol. 2. et g. IIb b. - VII. 23 ἐς τους δνωτα rco Vulgat., sed cod. b. inter lineas ἀνωτάτους. Sed ανωτέρω omnes L ID. VIII. 130. 132. et ανώτατα II. 125 - Κα- τωτέρω VIII. 132. τα κατωτάτω II. 125 vulg.,.ubi quidem cod. S.
καtωτατα, ut VIII. 23 κατωτατα ἔστεωτες omnes exhibent. - προσώτατα II. 103 sine variet., sed IV. 43 pro scriptura codicis S. πρωσωτατα Vulgatur προσωτατω, ut προσωτερω I. 105. II. 103. 175. III. 45 τὰ προσωτέρω vulg., ubi eod. S. τω προσωτέρω IV. 7.16. V. 10. VI. 12 . VIII. III. 122. 132 προσωτέρω viam ποήρωτέρω S., qua de scripturae varietate vide Eustath. Hom. Od. p. 1582 288: το δε ἔκασtέρω σηιλαίνει μεν το ποήρωτατω. Hesychius: ἔκαστέρω, ποήρωτέρω.
. 134 τους εκαστατιο, bis idem IV. 33, ubi ἔκαστ' F. b. II. 169 ἔκαστέρω vulg., ubi ἐκατέρω Ald. S. V. εκατέρου F., qua de perversa scriptura quum alii monuerunt, tum Foes. Oec. Hipp. s. v. - ΙΙΙ. 89 τα ἔκαστέρω ἔθνεα vulg. ἐκατέρω S. ἔκατέρω F. IX. 122 ἔκαστέρω vulg. ἔκατέρω S. F. d. - VII. G, 2 ἔκαστέρω vulg. ἐκατέρω S. F. et Stob. M, 31. IV. 112 πλησιαιτέρω vulg. πληριωτέρω S. - VIII. 66 ἐσωτέ
VII. 234 απονητότατα vulg. ἀπονητοτατω S. - De comparativorum forma adverbiali in coe exeunte ut Dpud alios scriptores
interdum obvia, sic etiam a nostro usurpata, veluti θειοτέρως l. 12 Diuiliam by Co le
37쪽
De dialecto Herodotea lib. I. ἰσχυροτέoως IR 129, ευπετεστέρως III. ID, vide Bult m. gr. gr. II. p. 345 sq. Matth. gr. gr. I. g. 262 p. 688 sqq.
Verba quaedam non prorsus necessaria, sed Perspicuitatem adjuvantia saepius adduntur, vel alia aliis perspicuitatis causa substituuntur: I. I xii δε ἄλλη χώρη, sed χωρη omisit rectius cod. e., vide enim II. I 16. III. 61. 109. Iv. 192. VII. 32 et Schaes ad Demosth. II. p. 165; quamquam
Bernh. synt. gr. Ρ. 186 Not. 61. illud insertum χωρri retinendum esse censuit. - L 9 αὐρωδέων nostra Herodotea exemplaria omnia; sed τὴν ψυχὴν αὐόωδεων Etymol. Mag. 633, 43. Zon. p. 1 72.
S. marg. e. et edd. vett. 75 τουτον τον χρονον Vulg. κατα του
πον τον χρ. S. - ἔπεμπε, εἰ στρατευηται ἐαὶ Περσας vulg. ἐπὶ Πέρσας ειρωτεων Ald. e. - 99 μήτε ἐςιέναι μνὶ δένα, διαγγέλων κ. T. 1. nunc Vulg. cum M. Κ. F. a. e. scit δένα συγχωρέειν Ald. cset IV. II)- ταυτα δὲ περὶ Ιωυτον ἐσέμνυνε τωνδε εῖνεκεν, ο κως ν μη κ. τ. λ. nunc Vulg. cum M. R. K. F. a. c., sed Ald. et alii exhibent: ταυτα δὲ περὶ εωυτον ποιέονται ποιέωνται) δκως μη κήτ. λ. - 81 προερέοντες συλλέγεσθαι. τὀ συλλέγεσθαι S. V. - 67 ἔπεμπον αυτις ἐς θεόν vulg., sed cod. M. habet τὴν ἐς θεον, quem articulum quum elliptiee positum esse statuunt cs Wers. Acs. Non. I. p. 75 non satis accurate, puto, discernunt inter hunc locum et eos, ubi ad τὴν nomina δέσιν, κοσμησιν sunt subintelligenda Sch eigh. lex. Herod. s. v. θαναtoe et xii ν), et plane aliena ad hune locum asserunt. Nam o δον quod volunt hic supplendum
Se, nunquam sic a nostro omittitur vide exempla in SchWeigh. lex. Herod. S. v. o δός , neque loci, ubi οδος ut necessarium additum est, cum isto comparari possunt. Quare τήν, ut ex in te ,οlatione quadam ortum, melius omittendum esse duco. - III. 80 αχθεται ci τε θαλπί nunc vulg. cum S., sed θωπείαν Ρ. Κ. M. F. b.
d., quod ad verbiam θωπείαν Ald. et Stob. Ges n. 48 p. 345 ήγου - μενος addiderunt. IX. Φ5 ινα μη ἐπιπέσωσι υμῖν οἱ βάρβαροι μὴ
προςδεκομένοισι nunc vulg. cum S. V. Vall. Alii post υμῖν inserunt male ἐξαίφνης. - V. III τά δε πολέμια καρτα δοκιμος Vulg. πολέμια ἔργα S. πολέμια παντα Ρ. - VIII. I vulgo eduntur σωζειν τὰ τέκνα τε καὶ τους οἰκέτας, sed diidum jam observatum est, ut in recensendis pluribus rebus veluti παiδες καὶ γυναῖκες καὶ ἀνδραποδα omissio articuli sollemnis sit, sic in illis formulis saepius alteri vocabulo addi articulum, alterum eo carere, ut BI' Id nostrum VIII. 4 omnibus in libris leguntur ἔστ' ἄν αυτοὶ τέκνα τε καὶ τους οἰκέτας υπεκθέωνται. Quare nostro loco cum duobus libris hins. et Betaero articulum ante τέκνα positum omitti malim.
editoribus ex codieum nonnullorum praeseripto reete sunt abjecta; inserta enim erant, ut numerum orationis adjuvarent, ut-Disilired by Corale
38쪽
que paullo explicatius comparativam vim in particulis istis πρὶν si
Positam elocutione quadam circumscriberent. - I. III οἶκος μὲν
I. l. - Multam enim scholiastae saepissime ae librarii vanam posuerunt operam in interpolandis per particulas quasdam insertas seri toribus, vanamque atque intempestivam ea re assectabant elegantiam. Et μ έν quidem in nonnullis Μss. codicibus sic invectum est
137, cs. In te pr. ad P. 118. Articulus vero innumeris sere in locis, cs. I. 8. 9. 13. 24. 32. 38. 40. 57. 61. 75. etc. etc. Praeterea ἄκοντια II. 71 omittendum erat in verbis ξυστὰ ποιέω
στον ' doρυ, ακοντιον καὶ το λεῖον. - I. 90 τον ἐγώ ἐtIαησα θεων μαλιστα Vulg. θεων τῶν Ἐλλη νων cod. c. Et recte, ut puto, Behkerus uncinis inclusit verba Ἐλληνων των III. I S. χρύσεα VIL190. ἐαἱ VIII. M. καὶ επτὰ περὶ εκαστον et αξαντες εἱλωτων IX. 10. ἐπί IV. 102. - Huc etiam reserendus esse mihi videtur ille vexatus locus IV. 11 τὴν του δήμου φέρειν γνωμην, ως α παλλασσε oθαι πρηγμα εἴη, μηδὲ προς πολλους δεομενον κινδυνευειν sie S. V. A. B. Quum enim δεο μενον nullo modo recte explicari posset, neque essent serenda προ πολλου δεόμενα codicum M. K. F. b. d. προς πολλos γινομενα P. προ πολλου δεομενον Ald. al.,
alii aliam medelam adhibuerunt. Et Larcherus quidem quem vide ad h. l. δεόμενον plane delendum esse censuit; Vale enarius ουδὲν δέον μένοντος scribi voluit; Butim. δέοι μένοντας Proposuit. Quas
diversas doctorum virorum sententias inter se ita conciliari posse arbitror, ut δέον superscriptum additamentum perspicuitati inserviensita se insinuasse in contextum statuam, ut ultima littera P omissa cum voce μένοντας in unum coaluerit, cujus et ipsius postrema syllaba exciderit. Verba enim ἀπαλλασσεσθαι et μένειν saepe sic sibi respondentia inveniuntur, vide I. 82. 94. VI. 22. VII. 174. 207. 210. 2t9. 222. VIII. 74. IX. 8. 11. 26. 5b. Sed δέον sive δέοι hoc in orationis nexu abhorrere ab usu nostri scriptoris, quum alii jam a Schweigh. lex. Herodot. s. vv. δέω et πρῆγμα allati loci docent, tum VIII. 74 et IX. 26. Quare hane genuinam esse censeo seripturam: μηδὲ προς πολλους μένοντας κινδυνευειν. Alius etiam neque is minus vexatus locus est I. 91 τω καὶ τοτελευταῖον χρηστηριαζομένω εἶπε τὰ εἶπε Aoξίης περὶ ήμιονου, δε τουτο συνέλαβε. His in vulgatis verbis jam Valch. recte perspexit illud εἶπε τὰ εἶπε non serendum esse. Si enim eos Iocos, quorum ad similitudinem illud εἶπε τὰ εἶπε consormatum est, interae comparaverimus, talem dictionem ibi tantum obtinere patebit, ubi eodem verbo quadam cum emphasi repetito pro sua ipsius rei appellatione nomen substantivum sive illud ex eadem qua verbum stirpe repetendum, Sive ex alia, per pronomen quoddam majore cum vi Diuiliam by Corale
39쪽
indicatur; sie I. 39 εἰ γαρ υπ οδοντος τοι εἶπε τελευτήσειν με
χρῆν δέ σε ποιέειν τὰ ποιέεις. I. 206 παυσαι σπευδων τα σπευ- δεις. II. 49 και απο τουτου μαθοντες ποιευσι τα ποιευσι Ἀλλ*ὶ-νες. III. 16 βουλouενος ποιῆσαι τα δη καὶ ἐποίησε. Cf. et II. M. III. 156. V. M. VII. I75. IV. M. VI. 4. IV. 146. Quam loquendi formulam ad similem quandam Atticismi rationem propius accedere patet, cs. Eustath. Jl. θ' p. 728 621. το δὲ οἶνον οἰνίζοντο Ἀττικως εῖρηται κ. α λ. Interppr. ad Greg. Cor. d. d. Att. g. I.
Lob. de figura etymologica Paralipp. II. P. b01 sqq. Sed neque, quod Bekherus conjecit, τα ἐποίησε II. 15 I addam vulgaribus verbis ως α νευρισκον βασανιζοντες ἐξ Ουδεμιῆς προνοίης
aυτον ποιήσαντα, nec cum eodem Hl. 82 Vulgatis verbis Οι γαρ κακουντες τα κοινα συγκυ ναντες ποιευσι, eodemque modo a Stob.
Serm. 45. p. 324 repetitis, verba τα ποιευσι, quum hoc loco ποιευσι locum repetendi verbi κακουσι obtineat, cs. Lob. libri l. p. 509. - Quum igitur illud εἶπε τα εἶπε Aoξίης nostro a loco ali
num esse vel istis ex locis satis manifestum esse videatur, vel hac ex causa, quod τα, si genuinum esset, ad sequens τουτο reserendum esset; neque etiam omnino verba ista εἶπε τα εἶπε Aoξέης hoc, quo nunc posita sunt, ordine collocata, inter se recte conjungi possunt, quum Herodotus ipse sic potius haec verba coli casse judicandus esset τῶ - εἶπε Aoξίης τα εἶπε - , ut, si vulgari eorum verborum collocatione εἶπε τα ε&ε Aοξίης uteremur, neces Eario prioris verbi εἶπε aliud subjectum esse nobis statuendum esset, quam nomen Λοξίης ad alterum εἶπε pertinens. Quod quum ita ait, equidem non prius illud εἶπε cum Valek. aliisque ejiciam, quum illud εἶπε, praeterquam quod omnibus in libris uss. retentum est, etiam ad totius Pythiae responsi sensu in valde sit necessarium et eum προηγορευε Paullo supra posito aequiparandum; sed sequentia erba τα εἶπε, a grammatico quodam vel librario, ut haberet quo τούτο referret, adsumta. Nam prius illud εἶπε, ut προηγορευε cum altiore quodam vocis sonu efferendum est, quum ipsis istis verbis praecipua causa significetur, cur non Loxias sed Croesus ipse in culpa sit; ille enim non deseruit eum; sed dixit ei, quid eventurum sit. Huc accedit quod ipsa verba τα εἶπε a eo dicibus S.
. et versione Lauri Vall. absunt, ut similis verborum structura ev
dat, atque est H. ω τὴν δ' ων μεγιστην τε δαίμονα etiγηνται εἶναι και μεγίστην οἱ ὁρτήν ανάγουσι, ταυτην ἔρχομαι ἐρέων, ubi ταύτην non ad δαίμονα reserendum esse sed ad όρτην patet ses Struv. Spec. I, p. 28 sq. . Neque etiam id quemquam nostro loco offendet, quod demonstrativo τουτο, quod sola ex grammatica ratione ad relativum τω spectat, non ad vocabulum quoddam clare ex- Pressum demonstratur, sed ad totum enunciatum obscurius indicatum. Quare non nisi sic constituta illa verba genuina esse Pos
40쪽
τὀ ψον το ἐν 'Eaευσινι ἀνακτορον, sed quum nusquam alibi Herodotus de Cereris templo dicens es. VI. 75. VIII. 65. IX. 62. 67. 97. IDI.
illud ἄνακτορον addiderit, omninoque sic tantum loqui consum rit: ιρον eo ἐν Aιδυμοισι VI. 19 et alibi similia, conjicio ἀναατο-
ρον ex interpretamento illatum esse; quam meam conjecturam etiam Suidae s. v. ἄνακτες οἱ θεοὶ καὶ ανακτορα τὰ ἱερα . 'Aνακτοριον, ἱερον . 'Aνακτορα, τὰ ἱερα . 'Aνακτορίαν, δεσποτείαν, και ἀνακτίρων, ιερατειων, ubi vide Beroh. 3 et Hesychii ανακτοριον ἱερον, ubi vide Interppr. glossae eonfirmare videntur vide et Bekk. Anecd. p. 202, 33. 212, 12. 277, 13. 391, 3 et Piers. Moer. p. 77 et I terppr. ad Aristoph. Avv. 800 et id, quod alii cum eodd. S. V.
R. c. d. scripgerunt ἀνακτοριον, unde manifestior etiam si interpolatio. Etiam ipsa verborum collocatio nomen ανακτορον male additum esse arguit; Herodotus enim ipse hunc puto praetulisset ordia nem: τὰ ἐν Ἐλευσῖνι ἱρον τὰ ανακτορον, vel τὰ ἀνακτοριον ιρωτο ἐν Ἐλευσῖνι, vel το ιρον ἀνακτορον το ἐν Ἐλευσῖνι, vel τοανακτορον ἱρον το ἐν 'Eλευσῖνι, vel τὀ ἐν Ἐλευσῖνι ἀνακτωιον Isio P. Quod quum ita sit, e ακτορον et ἀνακτοριον ex ora tone Herodotea expulsis vel certe uncis inclusis nullus dubito, quin vera Herodotea exsistant. Praeterea saepissime simplicia et composita inter se pe mutantur, id quod factum esse imprimis a lexicographis veteribus notum est, neque eum latebit, qui Paullo accuratius nostras λέξεις προδοτου perlustraverit; cs. Valch. ad Herod. VI. 75 et VII. 207.
I. 107 αδτα εκαστα ἐκμαθών edd. vett. ante Gronov. , sed omnes nostri Mss. μαθών, cf. Schweigh. lex. Herod. s. v. ἐκμαθεῖν. IX. 49 ἐς ακοντίζοντές τε καὶ ἐςτοξευοντες nunc recte Vulg. cum
S. V. Alii τοξευοντες. - Et saepissime alibi; vide Var. Leci. ad I. 11. 22. 35. 36. 47. 53. 58. 63. 73. 86. 94. 103. 80. 127. 110. II
I22. 161. II. 108. III. 21. 79. VII. 37. VIII. 107. IX. 9 et alibi
Sie et ex duobus continuatis praepositionibus, qui bus verbum quoddam Subjunctum est, altera interdum omittitur: I. 212 ἐπαναπλώειν vulgat. nunc; alii ἀναπλωειν, vide Iuterppr. ad h. loe. - 36 ουνεξελέειν F. ευνελεῖν S. - III. 86 διεξελαυνον- των vulg. διελαυνοντων S. V. II7 διεξοδου vulg. ἐξοδου M. P. E. F. - V. 99 συνδιηνεικαν vulg. συνήνεικαν F. al. coli. I. 793. Composita verba cum aliis compositis: I. 17 ἀπέσπα. κατέσπα P. S. Ald. 59 παρατυχων. ἐπιτυχών e. 112 ἐπo νομένους Κ. R. M. F. a. c. κατοψομένους S. Ald. - II9 ἀποκαλυπτειν ἀνακαλυπτειν R. 120 παρακελευoμεθα M. R. S. Κ. F. a. e. δια