장음표시 사용
51쪽
De dialecto Herodotea lib. I. et Eustath. Hom. Jl. p. 26-20. Ι. 7 Μήων F. n. Μηων F. lyr. VII. 74 Μηῖονες vulg. alii Mηονες, es. Lob. ad Aj. vs. 222, P. I 65. Lehrs de Aristarch. p. 247. 296. 302 sqq. et Lob. Paralipp. gr. gr.
I. P. 170. - Ι. 62 δι ἐνδεκα του ἔτεος vulg. εν δε καὶ δεκατου P., es. Lob. Phryn. P. 414. - I. 66 ευθηνήθησαν nunc uig., ευθενήθησαν F. n. et Steph. ed. I., et a Thom. Mag. praelatum, cf. Lob. Herodian. p. 465 sq. - l. 193 κηλων 'nDισι nune vulg. eum M. P. R. F. c. b. κηλον q&ισι R., cf. Pollux VII. 1 3. - l. 152 σινααωρεειν F. et edd. es. esset. ad h. l. σιναμορέειν M. K., cs. et Var. Lecti. V. 92, 6. Vlls. 35 ἐσιναμάρεον, unde corrigendum vitium, quod Hesychii exemplaria contraxerunt ἐσιναμDρευον vulgo exhibentia Pro ἐσιναμωοεοι , ἐσι-
νοντο. Suid. σιναροορον. γ ινδοτος ἔφη και σινomu ρων Sic Vulg., sed σιν μωρεειν reponendum est.
I. I86 μολυβδ ' P. F. S. Bkk. uouβdos sive μολίβω alii, cf. et III. 56 et Poppo. ad Thueyd. 1. 93. Moer. Ρ. 256 Piers. , Ι terpyri ad Hom. Il. XI, 237 et Eust. Jl. ω . P. 13 - 1469. - V. 58 vulgo nunc sie eduntur cum Polluce VII, p. 37o Sebery τας suβλους διφθέρας καλέουσι, et paullo post ἐν σπάνι βίβλων ἐχοε- ωντο διφθερνσι, aut cum codd. P. F. iitroque in loco βυβλους et βυβλων per ii scriptum; sed quantumvis diversimode grammatici
veteres de hujus vocabuli scriptura tradiderint cf. Ρiers. ad Moer. p. 95 et Schweigh. lex. Herod. s. v. , id certum mihi esse videtur,
apud Herodotum βιβλίον et μβλος notione chartae scriptoriae, libelli, per i scribenda esse, Φίβλος autem notione libri, corticis pupyri
Constanter per i exarandum. Quare illo in loco ii tantum mihi recte
secisse videntur, qui utrumque et βίβλους et βίβλων per i scriptum exhibuerunt; et II. 100 κα έλεγον οἱ ψεες ἐκ βίβλου, ubi cod. S. βίβλων, sed Ald. al. male βυβλιον et F. Paris. βυβλον. - Verum βύμος cortex, liber, et ipsa planta papyriis i l. 92. II. 38βυβλφ περὶ τα κέρεα εἱλίσσων, atque βυβλινος 1 l. 96. 37. Vll.
25. 34. VIII. 20. - Βιβιέον autem, liber, libellus, constunter per est scribendum: IlΙ. 42. 43 28 ter. V. 14; eademque vulgata
ber postremo e loco illud vocabulum eodem modo p pr τ scriptum
attulerit, nisi quod ἐν βim Ic' pro ἐς βιβιιον exhibuit; neque
audiendi sunt codd. Ρ. F. istis in locis, ut jam V. 58 vidimus, scriptu- .am per υ amplexi. Eodemque modo Vl. 4 ἔπεμπε βι μια et ἐνεχείρισε τα βιβλια per i exaranda sunt, neque cum Bliis nonnullis per Vi neque a codd. S. Ρ. F. c. standum est VIII. Ire βυβλίον
oκως βυβλιον γράψειε praebentibus pro vero βιβλιον, quod eodem capite etiam his in verbis πτερωσαντες το βιβλίον, confirmatum illud ab Aenea Taetic. 3 οι δὲ του τοξεύματος περὶ τας γλυτιδας ελιξαντες το 'βλιον , et in verbis ἐπιλεξαμένοισι το βιβλιον retinendum eia. Dissiliam by Corale
52쪽
πολιος. Παιουπολιος S., es. Lob. Parerg. p. b99 sqq. l. 111ἐς αελπτου vulg., ἀπέλπτου V. II. 79 ανωρον vulg. ἄωρον S. b. d. IV. 31 αοικητα Ald. b. d. ἀνοίκητα M. Ρ. Κ. F. S. V. n. c. Sed lΙ. 34 et V. 10 sine variet. αοέκντος, cs. Lob. Parerg. P. 728 sqq. I. II 1 νέν τε οδε ἐστι F. K. a. e. Vulgo coδε tum S. - ll 5ωδέ τοι πάρειμι. ode F. n. c. V. 92, 5 ό δὲ χρησμος οδε . ωδεὴν S. V., es. Eust. Od. ID M. Heyne ad Il. II, vs. 258, T. I. p. 244. Lob. M. vs. II . Behk. Anecd. I, p. II 6. I 28. Butim. gr. gr. II, P. 286. Praeterea varietas inter μαζος et μαστος eodem loco conspi-ena e grammaticorum quorundam Praecepto orta esse videtur, qui μαζος de virili tantum mamma, μαστος de foeminina usurpari do-enerint' . Sed communi omnium librorum consensu apud nostrum II. 8b leguntur φαίνουσαι τους μαγυς de Deminina mamma; quamquam illi regulae eonvenienter III. IM 'Aτοσσρ ἐπὶ του μαστου ἔφυ φυμα item Suid. s. v. Λιμοκήδης et V. I 8 μαστῶν των γυνωκων απτοντο, eodem modo omnibus in libris μαστου et μαστῶν scribuntur. Neque tamen ulla suberat justa causa, cur IV. 202 a vulgato μαζους των γυναικων τους μαζους deflecteretur in μαστους, quamvis a codd. V. S. e rasur. suppeditatum; et IX. III a vulgato μαγὼς γυναικὸς ἀποταμουσα, etsi iisdem in codd. S. V. μαστους reperiretur. Neque etiam in Homeri carminibus hoc discrimen accurate esse observatum est notum; quamquam jure merito dubitari posse videatur, unquam recte μαστος de mamma virili suisse dictum. Vide Thom. Mag. p. 232, 16. μα-
στὰς ἐπὶ γυναικος, μαζος δε ἐπὶ ανδρος. - ευρητο δε καὶ μαζος ἐπὶ mi λεος καταχρηστικως, Θεοκριτος ΙΙΙ, 163 .... ἡ ρα λεαίνης μαζον μασδον Theocrit.) θήλασδε. - Ιnte pr. ad Aelian. Var. Hist. XII, 1 et XIlI, I. Similiter se habet res de nimis subtili quorundam grammati-
eorum discrimine, ex quo o νωτος de bestiis tantum, to νωτον de hominibus diei voluerunt ''), et de scriptura codicum S. V. II. 70 νῶτος υος vulgatae νωτον υ on e codd. M. Ρ. Κ. F. Ρ ris. adnotatae, substituentium.
Phrynichus in Eclog., p. Ira Lob., praeseribit: αἱ νῆες ἐρεις, ουχαἱ ναυς' σολοικον γάρ. mi ιαρτε γαρ σλαβωρῖνος, LIoλέμων καὶ Συλλας, αἱ ναυς εἰποντες. τὰς νῆας Ουκ ἐρεις, αλλα τὰς ναυαAoλλιανὸς ὁ σο στῆς ἄκουσας παρά τινος, oτι ου χρή αἱ ναυς λέγειν, αλλα αἱ νῆες, ωήθη δειν λεγειν καὶ τὴν αἰτιατικὴν ὁποίως τὰς νῆας. ουκ εχ ει δε ουτως, ἀλλ' ἐπι μὲν τῆς ευθείας διμυλλάβως ἐπὶ δε τῆς αἰτιατικῆς μονοσυλλαβως.
53쪽
De dialecto Herodotea lib. I. lnvenitur quidem saepius et in libris 'Mss. et in editis νῆας
PerPerum nostro obtrusum; sed, quamquam minime credo, Lolli num ipsum hoc vel similia intulisse, sed potius nil poetarum exemplum in Herodoti orationem invecta putanda esse, declarat tamen iste locus inlini sestissime, quanti sit momenti in veterum grammatica unalogia, quam non in una solum eademque voce sectenda obtinuisse, sed diversis etiam vocabulis et dictionibus grae accommodasse, exploratum habemus. Sic cod. F. Pro χρεων ἐστι de quo vide Eust. ad Jl. β , Ρ. 166 125 et Stob. Serm. 4l, p. 247. ἐπιλέγοντες ως - ἐστὶ noi δειν χρεών excepto Il. IM eonstanter
χρεον exhibere, notum est, cs. I. l. 57. V. G. 50. VII. 13. 160. III. 3. l l. ix. 16. 17. 41. 46. 54. 106. - I. 1I7 τε iaυ rarissivulg., alii τε iaυτήσει, τελευτήσεεν c. - I. 3 καθαρθε Iς Vulg. κατα - θείς Steph. cs. et iv. 73. V l. 40. - l. 186 παρενθήκην vulg. παρεν mi κην F. R. VI. I 2b κοτυρνους Ald. pro κοθυρνους. Alia etiam infra videbimus. - Sed l. III κραυγανόμενον ex similitudine verbi κραυγάζειν corruptum esse videtur, et recte Lob. ud
Phryn. P. 337 κραγγα νομενον reponendum esse censet, cujus Seu-tentiam etiam Suidae glossis mihi confirmare posse videor: ἐγκραγγανειν, ἐμβοαν. ἐκκραγγανομένων, μετα κραυγῆς λεγομενων cf. et Zon. p. 673 . I. 1 5 αειναος Bkk. recte, ἀένναοe Gss. αέναος F. a. Theocrit. . Quum enim vidissent, multum similitudinis inter recentem Ionicam Herodoti dialectum et reeentem Doricam Theocriti intercedere, quamquam sunt certi utriusque dialecti fines peculiari scriptorum usu constituti, tamen saepe grammatici vel librarii eos evagati deprehenduntur. Sic II. 40 ῆγηνται vulg. πειν τε F., Pro qua Serip tura Schweigh. censuit scribam codicis F. Doricam formum αγην- τινι ponere voluisse vel certe debuisse; ut i I. 69 Pro vulgat. ῆγηνται in codice F. habetur αγηνται, cf. et Pur. Lecti. ad Ι. 72. 115. III. 14. - II. 40 ἐπεὰν αποδειρωσι τον βουν nunc recte vulg.rήν βῶi Ald. S., cf. et VI. 67. - IV. II πιεσθέντας nune vulg. eum M. S. V. Ρ. Κ. F. Paris., olim πιασθεν tας. - IV. 202 μετρεψε S. P. F. a. b. ἐπε locis3ε vulg. - V. 83 ἱρουργιπι S.
v. b. e. Bkh. al. ἱροργίαι M. Ρ. Κ. F. GAL ul. De Dorico ἐσλος vide Matth. gr. gr. I, p. 124. InterPPr. Greg. Cor. P. 213. Pind.
codicis Κ. pro Ἐχεκράτεος V. 92. - ευτυκτα I. Il9 Vulg. ευτυ-κα P. F. a. Theocrit.). - IV. II ἔστι και αλλος λογος S. V. P. K. F. Paris. Vulgo gτερος. - Alia i ista videbimus. Quod etiam de finibus epicorum dicendi consuetudinis et Herodoti, de finibus Atti eorum poetarum et Herodoti, de finibus intra ipsam recentem donicam dialectum valere, haee docebunt exemPla. I. l7 κατα χώρην ἔσταναι BLk. M. et Suid. hoc ex loco s. v. Γύγης, se i εστάμεναι Alcl. Gs s. cum S. V. B. Ven. P. F. a. d. e. εorαμένας R. c. - 76 αντιστα ι nunc recte vulg. απιστάμενm Ald. al. - lV. 189 συγυννυται nuue vulg. cum S. V. Diuitiaco by Corale
54쪽
M. Ρ. Κ. F. ζευγνυναι Ald. A. et Eust. a. p. 707, 2 et ad D.
P. I 75, sed συυυγνυμεναι habet cod. b., quod non est Herodoteuin, quamquam et alii et Aretaeus saePius suam orationem tu-
plis manifesto apparet, preoσι tantum Herodoteum esse, neque hae in voee neque ulla in vita nostrum talem eptenm sermaticinem ad
55쪽
cum S. V., item Φ5., sed Be h. iitrobique eum vulgata ηλιον. Aliis omnibus in locis consentiunt exemplaria in Scriptura ῆλιος. Ac verbum cujus antiquissimam suisse Deiom θόω, unde θαεω et θεάω essent derivata, jam dudum doeti philologi demonstrarunt cs. Interpreti. ad Greg. Cor. d. d. Dor. p. 222 sqq. , Atticis maxime proprium fuit, Homero inusitatum; dum Milosim in Ionia suam fixit sedem. Et Herodotus dixit θηευμενος VII. ε , et c. I 6 θηευμενοι sic nunc cum eodd. Ρ. Κ. V. S. Paris. θε-ευ t. vliin vulg. - 212 θηευμενον, id. VIII. 88. - ἐθηεῖτο omnes I. 68. VII. 44. 56. 100. 208. Etiam I. 10 nune vulgo recte geriabitur ἐθηειτο cum codd. H. a. F. pr., ubi alii cum S. male ἐθη- ῆτο, Schaes. aeqne male ἐθηhro. - ΙV. 85 ἐθηεiso nune Vulg. eum
θεήσεαι I. 8. θεησο μενοι IX. 25. - θεήσασθM I. 8. θεα- σασθm S. V.) id. I. s. VI. ID. VII. 128. 43. 100. Vlli. 24. 25. M. M. I 16. - θεησάμενος I. 5. M. III. 23. 25. I 23. I 36. VI l. 43. 130. I 7. VIII. 66. Sed I. II pro vero θεησάμενον aBekkero aliisque eum codd. a. e. d. recepto exhibent alii et Gulas. Hiri σαμενον. l. 30 θεησάμενον Bkh. et vulgo, Guilas. et
ἀξιοθηητα. Duas igitur formas usurpasse Herodotum, θηέομαι et θεάομαι, iste exemplorum Omnium recensus docuit, quas ita inter singula tempora distributas esse contenderem, ut θηέομαι in praesenti et imperfecto, θεάομ ora autem in laturo et aοristo tempore obtineret, nisi illa θεωμενον et θεώμενος obstarent; quare in praesenti quidem tempore utrumque et et θεάοuoi noster dixisse censendus est, in imperfecto θηεoum tantum, in laturo et aoristo θεα- oum. unde et nomina substantiva et adjectiva derivata sunt. Vitiosa autem scriptura θηήσασθαι, ἐθηητο recte a Belikero nune sublata
est; et ἐθηητο quidem pro ἐθηεῖτο positum libriarios vel grammat eos speciosa Homeriearum sormarum προςαυδήτην, ομαρτήτην es Butim. gr. gr. I, p. 5M) analogia illectos nostro inculcasse, luce
56쪽
usurpasse Herodotum, sed ubique νέω, νήσω, νῆσαι dixisse, meo mihi iure contendere videor. Sic περινέειν VI. 80 s περινεῖν υλην S. ἐπινέουσι IV. 62. συνένησε l. 3 . συννήσαe I. 86 et VII. 107, quo ex loco Suid. s. v. Ουννοήσας hoc repetiit: πρόδοτος ' συννήσας πυρην μεγάλην, ἐςέβαλεν ἐς τὰ πυρ. - περιμησας VI. 16 κ ciet ανήσας l. 97. - ll. 135 συννενέατο vulg. συν term S. V. συνενέαται F. ἐπισυννεαται R., es. Etymol. Mug. P. 599. - IV.
62 συννενεαται Vulg. συννεαται S.
Sed l. 50, ubi olim rectum νήσας vulgabatur, nunc eum eodd. R. F. male νηήσας Homericum est praelatum; et pro vulgatis περινηῆσαι, περινηήσαντα, II. I 07, ex codicibus K. F. P. vera περινῆσπι, περιν 7σαντα adnotata Sunt; quas genuinas solasque Hero- doleas sormas in posterum nemo dubitabit, expulsis Homericis, in ordinem recipere. Praeterea πέμπλημι, πίμπρη uι et χριμπτω, ἐωπίπλημι et ἐριστίπρη su sola Herodotea sunt, neque πίπλημι RutDeque πίπρηενι aut ἐμπιμπρημι, neque χρίπτω. Multum ac saepe quidem hoc in genere a librariis aliisque erratum est cf. Lob. Phryn. P. 95 sq. , sed usu eujusque scriptoris accurate considerato, aliisque locis adhibitis et inter se collatis manifestum fiet, quae cuique forma sit tribuenda '). Et relμπλημι quidem Rpud nostrum IV. 72 exhibent omnes; lI. 40 nua πλῶσι. Vt I. 37 ni ιπλσὶται. I. 186 ἐπίμαλ-o. lV. 2 πίμπλασθαι vulg. et sic Athen. IX, p. 399C. ἐμαιπλασθαι S. V. in II. I 29 α ποπιμπλαναι. VI. I 2 αναπίμα μεν, et IV. 72 ἐμπιπλασι. l. 212 ἐμπιπλαμενοι, id. V IlI. III. ἐμπιλλεM VI l. 39 vulg. luminis i F. ἐπιπλεῖ b. ἐμπιπλῶ f. -lli. 108 ἐπίμπλατο recte nunc vulg. cum codd. M. P. Κ. F. isi iis πλltro Ald. a. S. V. ἐμπιπλεετo cod. e. ll. 93 πίμπλασθm et niμπλαται BLk. et alii. πεπλαολνι S. ιι superscripto) πέπλασθαι et πίπλαται cum solo M. hnbent Gais et a l. - lIl. 88 scripserunt plane perverse παwret ἐπιπλέorro eum codd. H. Ρ. Κ. F. επιμπλέατο Ald. a. d. S. V. ἐμπιπλέατο c. b. Sed ἐπίμπλατο solum est verum. Sed quum et alii et gr3mmaticus
quidam in Elymol. Mag. p. 4 7, 48 hoe modo illud verbum deri
Vare sulerent: πλέω, πλημι, στιπλη o, neque ubique satis accurate discrimen, quod est inter simplex v rbum πιμπλημι et eum Prael'
sitione ἐν ἐμ eompositum, ἐμπέπλημι, observaretur '' , BPParet, quam iacile sieri potuerit, ut utraque sorma confunderetur.') Photiua Ctesiae Persic. g. 26 Baeho ἐμπίμπρησι, sed haud dubio
ἐμπίπρησι restituendum est.' ') Qua in eulpa etiam est Blomseld., qui ad Aesch. Pers. vs. 815, p. I78. , Incertus sum, Sit, an primum , verbi πίμπρημι serioris aevi additamentum suisse statuam, veteres Butem scripsisse πίπλ μ et πίπρομιseeundum consuetudinem verborum in μι. ἐμπίφρηρο in Aristot. Hist. Ani
57쪽
De dialecto Herodotea lib. I. Praeterea ἐνεπιμπρη I. 17 omnes, et ανεπIμπρατο VI. Is ανεπίμπραντο u. , ἀνεπιμπρασαν Vl. 32. - ἐμπιπραμένου I. 19. ἐμπιπρας VIII. 109; et ἀντενεπέμπρασον reete nunc vulgatur V. 102, ubi quidem ἀντενεπιπρασαν F. male; ἀντεπέμπρασαν S. V. ἀνι
et Ri. cum S. b. e. male ἐγχρίπτων, quamquam Suid. habet ἐγχρίπτων, προςπελαων. - Il. 93 ἐγχριμπτομενοι Bekk. et al. ἐγχρίπτ. Gaiss. et aL eum S. - II. ω ἐγχρίμψαντες Bkk. et al. ἐγχρίψαντες Gss. et ut . cum S. et glossis. IX. 98 ἐγχρίμψας M. P. S. a. ἐγχριψας Ald. Κ. V. F. - Sed in vera seriptura ἐνεχρίμπτετο IV. 113 sive ἐχρέμπτετο eod. S. omnes consentiunt. Vide et Interppr. ad Sophocl. Eleetr. 886., et Eust. Hom. Jl. π vs. 608, P. 1202 I077: ἐνεσκιμφθη - οπερ απo του ρήματος
ἐστι του σκιμπτω, ως χρέψπτω, παρ' 'Αττικοῖς σκIμπodo, σκέμ- πτω παρ' Πινδαρφ. Et apud nostrum IV. 172 pro vulgato σκίπωνα in cod. S. habetur σκίμπωνα.
Herodotum usurpasse pro certo habeo; vide Eustath. ad Hom. Od. 1774 164. διζημενος ως reno του διζω, παραγωγου. ου παρὰ Πρodorta το δίζηνται ἐτοι νηλαφωσι. - Et omnes in vera scriptiara δίχσθαι consentiunt l. 67. 139. II. 66. 147. I 56. IlI. 43.53. IV. 140. 142. I 47. 151. V. 92, 4. 106. VI. 52. Vii. I 03. 142. 166. IX. 37. 41. Sed l. 94, ubi δίζησθαι recte nunc Vulgat. cum eodd. Κ. F., olim διυσθαι eum n. c. edebatur. - 95 ἐπιδίζηται
vulg. nunc cum K. F. S. V. n. b. c. d. ἐπιδιυται edd. Vett. .
2I ἐδιζητο vulg. nune cum Ρ. F. a., alii cum S. ἐδίζε ro. II. 38 δίζητοι nunc vulg. cum K. F. S. P. Paris. , alii ὁιγται. III. 41
pr. διυσθαι olim vulg. eum Stob. Io, 4I. - Quibus omnibus in locis immerito censeo formam δίζεσθαι non Herodoteam editam fuisse, ae sine dubio ubique δίζησθαι etc. retinendum esse. I. 36 υὸς Ἀγῆuα μέγιστον sine varietate vost scriptum exstat; et I. 39 oe, item II. 47 et M. IV. I92. V. 68. Et υσὶ II. 14. N. 63., utque υν II. 47. τους ως IL 14. 47 ter. IV. 186. et nominat. singular. ως IV. 192. των υων II. 47. IV. 186. Neque immerito Naeckius Choeril. p. 157 sq. formam συς, συός magis Poe tieam et magis Homericam appellasse videtur quam υς, υος , ut etiam Athenaeus IX, p. 401 C. observavit, usu ac consuetudine obtinuisse, ut υς absque o pronuntiaretur, quamquam σχῖς origini verbi a σευεσθαι scilicet) esset congruentius. Quare non solum iis in locis, ubi nunc Drma υς est praelata I. 43 τον υν Bevh. et al. Dissilia oste
58쪽
eum S. συν Gs . et al. II. 70 νῶτον voe vulgat. nune enm pluribus Mss. υιος F. συος Ald. n. e. , retinendam eBm esse Censeo, sed etiam videndum, ne I. 36 init.) pro vulgat. συος χρηεια eum cod. M. rectius υος scribendum sit.
Etiam ζως, quod unus codex S. I. I94 Pro Vulgato cum codd. P. F. a. c. ζωος ulter K. γωιὶ praebuisse dicitur, non est Herodoteum, sed Homericum cs. Jl. 5, 887. 16, 4453. Et si e dixit noster n. 70 δέλφακα ζωήν. VIII. 93 ος αν πιν ζωὴν ελη. es et Greg. Cor. d. d. Jon. g. 57. - CL et II. 122 ζωον et sic Athen. IX, P. 410 E., ubi cod. F. ζωῖον. - ΙI. 13 I. 132. III. 9 τας
ζωας των καμήa ον. VII. Il3. 223. - Sed utrum σως an σωος ubique an σοος BPud Herodotum reponendum Sit, non aeque sucile decerni Posse videtur, quum multum codices editionesque varient, neque tamen omnes tres formas verosimile sit ab uno eodemque solutae orationis scriptore usurpatas esse. Et σως quidem habes
I. 24 ως ειη τε σως περὶ 'Bαλέην, III. 124 ῆν σιυς απονοστ io st ῆν ως F. , IV. 76 ῆν σως, quibus tribus in locis nulla est vari las. Et oco αι I. 66 omnes his in verbis αι δὲ πέδαι ἔτι καὶ ἐς ἐμεησαν σωαι, lI. 121, 2 των σημάντρων ἐοντων σω cor, i V. I 2 τα ἐρείπια σῶα. Sed olim vulgato cum codd. S. F. d. σωον II. 381 eto ἔτι καὶ ἐς ἐμὰ ην σωονὰ recentiores cum codd. Κ. P. V. pra tulerunt Gooν. - V. 96 σῶοι S. a. c. σωοι F. Goοι V. K. - VI. 86, 1 σῶα S. F. b. c. cs. Stobaeum 'i) iso α V. K. - Vli I. 39 σῶοι S. et alii, σοοι Κ. Quum igitur plerique eo lices et antiquiores editiones iis in locis, ubi guctuant inter σωος et Goος, ad illam priorem scripturam, nondum Homero usitatam, inclinent, et aliis in Iocis eadem ab omnibus retineatur, praeterea σως epicis solum Poetis relinquendum esse grammatici nonnulli recte, ut puto, judicaverint cs. Bullin. gr. gr. I, p. 245 et Hom. Jl. 7, 311. 17, 367. 5, MI , persuasum mihi est, formas illas per in ScriPtas, σῶοι, σωαι,
σῶα, σωων, σωον, solas genuinas esse apud nostrum, solasque revocandus; ita, ut etiain nominativum singularem σωος, ut Xenoph.
Anab. III, 1, 32 σωος dixit, adversante quidem Thoma Mug. Ρ. 328 Ritsch. '' , nostro tribuerem, nisi σως istis tribus in locis tam
communi omnium librorum consensu esset munitum. Porro Poeticum est neque unquam in Herodoteam orationem insereiadum πανολεθρον a cod. S. VI. 85 pro vulg. πανώλεθρον
exhibitum cs. Lob. Parerg., p. 703 sqq. , quamquam etiam fieri potuit, ut posteriores illud ex suo loquendi more in Herodoteum codicem inserrent; quo de more vide eundem Lobeckium l. l. Praeterea II. 155 παρωροφίδα vulg. παροροφIδα S. - 42 180 τριω-'ὶ Stob. Serm. 4 , p. 310 ex Euseb. plillos. dictis r Loiκε τω ἀνδρὶ
'ὶ Vide et Piers. Moer. s. v. σῶ. p. 3 7. Be xk. Anecd. I, p. 302. Grammati eorum locos a Maiit. SturE p. 53 laudatos. Poppon. Thucr d. I, p. 225 au.
59쪽
so φων τε καὶ τετρωροφογν Ald. BLk. et alii, es Dionys. Halle. Art. Rhet. I, 3. ως που καὶ Προδοτος πεντωροφα καὶ ἐξωροφα φησινε ιν ora ἐν Βαβυλωνι, in ipsis numeris exhibendis memoriae vitio Inp-sus, de productione voculis eum nostro consentit; sed τρι οροφων καὶ τετρωρε των Gai SL cum cod. F. τρι οροφων τε καὶ τετρOρo νων Κ. d. - Vl. 65 κατωμοσίην vulg. κατομοσίην S. - Contrarium
vitium est ibadem VI. 65, ubi pro nunc vulgat. cum codd. S. F. Ρuris. κατομνυτm olim κατο μυται edebatur. Aliud vitium habet locus i V. 6., ubi pro vulgnt. χειρο μακτρον in cod. F. hic et insta χεicio μακτρον legitur, et Ix. 99 pro νεοχμον habet F. νεωχμον. Eustathius ad Hom. Il. I, vs. Ira tradidit haec: σημείωσαιδε, o τι ειος εύτιν orε καὶ αντὶ του τέως λαμβάνεται, δ σημαίνειτο παρος. τὰ παρμ. ως δηλοῖ καὶ παρ modoτω vo εως μὲν σιγὴν εχst. Sed Eustathium malus quidam eodex Herodoteus in errorem induxit; nΗm τέως μὲν - μετα δέ isto loco I. 86 Herodotus ipse scripsit, ei iam Plurimorum codd. auctoritate confirmatum, neque, ut codd. S. e. habent, εως; quamquam Homerus quidem εως Pro
liquamdiu, parumper, antea usurpavit Ol. 12, 1 I. I 3, 143. 15, 277 etc. aliter ac noster I. II τέως μὲν ωπε θωυμαζε, μετα δὲ ἱκέτευε et sic praeterea I. 82. 17l. 94. I73. I l. 36. 45. IV. 10. V. 75. 93. Vl. 83. 1l2. Vll. 233. atque II. I 69 τέως μἐν ἐτρέφετο
- τελος δὲ - παραδιδοῖ vulgatum est recteque neglecti eodices S. V. in Homericum εως aberrantes. Unde patet, non diutius esse
serendum vulgatum ερος VlIl. 7 hisce in verbis: εως μὲν δὴ αυ- των ανὴς ανωὶ παραστὰς σιγj λογον ἐποιέετο - τελος δὲ ἐξεὐ- ocerii, sed procul dubio, etsi nihil e eodd. Mss. sit adnotatum, in
Herodoteum τέως mutandum; εως enim apud nostrum significat vel donec, quamdiu, cs. VII. 23. Im. l I. 57. lli. 25. IX. 6. 23. 70. IM., vel dum, I. 62 εως μεν Πεισίστρατος τὰ χρήματα ῆγειρε - λογον ουδένα εἶχον, IlI. 134 εως νέος εk. Nunquam Rutem an tea, aliquamdiu, tamdiu denotat, qnod est τέως , etiam τέως δὲ τοτε μὲν comPOnuntur, quum - tum, cf. II. 25; et τέως donec, cui non alterum εως respondet, sed, ipso pro εως posito, particula
Praeterea poeticum ἰον III. 35 olim vulgatum recte nunc cum Orστον commutatum est. I. Im ως δε εομενος nunc recte Vulgat. , olim δεξιωσόμε i/oς, cs. interppr. ad Hom. Hymn. V, I 6. - ποι - μεόντων Vl. 9S Vulg. cum V. sed πολε ιιζόντων S. VIII. 97 πολεμήσειν Vulg. πολεμίγιν d., cf. Fragm. lex. gr. in Herm. de emendanda p. 334 πολεμω κοινόν, πολεπιζω ποιητικον. - Ι. 31 ἐκκληιο ita Fietu M. R. S. V. F. a. c. ἐκκληῖζομενοι P. al. Vide Buttin. gr. gr. II, Ρ. 220 sq. cum Lobeckii adnot. Alia infra videbimus. Ipsi vero scriptores recentioris Iados, sua quisque scribendi proprietete usi, multis in rebus inter se disserunt; neque enim idem est, utrum historicus loquatur an medicus, non idem utrum Hero-Diuitiaco by GOrale
60쪽
De diu lecto Herodotea lib. I.
dotiis an Ctesias Bn ex logographorum numero aliquis. Ρraeterea ad tempus cuj iisque scriptoris diligentissime respiei debeti Nam,
quod jam supra monui, recens ipsa Ionica diου lectus temporis successu varias habebat multis in rebus mutationes. Quas omnes diversi tutos disserentiusque paullatim negligi exam iurique coeptus esse, ut, niavis multis verborum formis vique interdum etiam formarum monstris ropertis redditisque, communis quaedου in JOnica dialectus oriretur, haud temere nubis sint rore vid mur. Ut enim communis
illa lingua tum, quum jam quattuor illae griaeci sermonis disserentiae vigere desierant, maxime e noruit, Sic Pii in variae unius Husdemque dialecti sorinue, quum sequioris uetatis scriptores sedulo antiquiores promiscue imitarentur, non sutis discinctae sunt. Et prima post Christ. nut. s culti inagitii in grammaticorum et rhetorum Proventum extulerunt cs Hecreti 1 P. I 8 sqq. Herodian. I, c. 2. Praesui. Nun nesii ad Pliryn. , multumque suisse in tractandis imitandisquo Ionicae dialecti scriptoribus studium positum, manifesto docent scriptu Erotiani, Galeni, Aretaei, declarant Arriunt indi , documento sunt Luciani libri de Deu Saria, de Astrologia. Qui omnes scriptores, quam quum suum quisque sibi proposuisse exemplum putaudus
est, Inulla tamen Promiscue usurparunt, multasque novas sormas induxerunt; quod eo sucilius fieri potuit, quo magis tum illa dialectus jam a communi gitast usu remota a grammaticis tantum et rhetoribus per doctrinam et scriptu sustenti tu est. Nec Inultum a vero uberrure mihi videor. si illud fuisse tempus statuo, quo inulta in Herodotea Draiticine Permiscerentur, multaeque novae sormae ni J
ni eae inducerentur; ut quo saepius et negligentius Herodoti libri tractati descriptique sunt, eo inrigis Bugeretur Perturbatio et corruptio. Creberrime enim tum Herodoti exemplaria esse descripta, et alibrariis saepe genuiuis verbis substituta esse ea, quae illis temporibus essent probata, supra jam vidimus. Neque etiam postea statim ista exemplaria corrigi poterant, Praesertim quum jam inde a Con- stunt ini Magni temporibus multus notum sit concurrisse adversas res, quibus litterae expeditaque utiliquitatis Pervestigatio magnum caperent detrimentum atque impedirentur es Heeren I, p. 9 sqq. , p. 77, p. 5I . istum ad confusionem haud dubie pertinent formae, quibusdam in codd. Mss. obviue, φοιτῆν, χρεεσθαι aliae hujuscemodi de quibus infra suis in locis videbimus.' Multum isti praeterea graecae linguae licentia per paragogicam
quandam litteram nova truducendi verba abusi sunt, multum eo Io- num more, quo sermus contructas per i consueverunt dissolvere, quum isti etiam non contractas voces But jam contructas, Tinserendo, in majorem quandam Ionisini speciem depravarent. Nequeta inen hoc Herodoti est, neque ei ipsi, si sorte tale quid in codicibus invenimus, tribuendum, quippe qui nunquam nisi certa quadam ex
contractione solutas usurpaverit formas. Verumtaincn II si ethusii
temporibus atque in disciplina eorum, qui ab ejus auctoritate pendebant et pendent, quorum in numero hac ex parte etiain Schweig- Dissili oste