Quaestionum criticarum de dialecto Herodotea libri quattour scripsit Ferd. Iul. Caes. Bredovius

41쪽

De dialecto Herodotea lib. I.

Et solae praepositiones eum casu quodam nominis conjunctae inter se permutantur: I. 24 παρα Περιανύρροvulg. σὐν Περ. S. 61 ατι ιαυσθαι προς Πεισιστράτου vulg. De TDin. e. 203 an υλης ἀγρίης ζωοντα M. Κ. F. a. c. ἐξ υλης b.

et alii cs. e. 169. . - Et quum dicatur et ἐπί et ἀπο τινος καλεῖσθαι, ἐπωνομμὶν ἔχειν , saepissime hae praepositiones inter se Permutatae inveniuntur; vide Var. Lecti. ad locos a Schweigh. lex. Herodot. Ἀ-

dicatos. Quas inter omnes scripturae diversitates nonnullas esse, quae

ab ipsis librariis prosectae sint, haud incredibile est. Neque enim omnes librarii inertia atque ignorantia horrent, suerunt etiam haud ineruditi, qui grammaticorum rati se fungi posse partibus, hic illic

ut perspicuitati consulerent, emendatioremque redderent orationem, eam mutare conabantur. Quo etiam in Herodoteis uss. multae si Perscriptae voces mutationesque a manu secunda prosectae res rendae esse videntur. Neque iacile est ubique dijudicatu, utrum Homericae et Atti eae quaedam formae, a nostro scriptore alienae, ab istis eruditis librariis, an ludimagistrorum eorumque discipulorum opera in Herodoteam orationem male invectae censendae sint. Saepissime enim librarii suae aetatis loquendi scribendique consuetudinem alienis seriptoribus obtruserunt; erius rei non unum est in Herodotela Mss. videre exemplum. Sic I. 110 omnes libros obsidet haec scriptura ην μὴ αποκτεένης αυτό, αλλα τεω Tροπω Πε ριποιηση. Sed περιποιεισθαι, salvum praestare, apud Dionem Cassium demum usurpatum invenies; eontra περιποιειν alias semper. hoc in sensu apud nostrum est obvium, vide locos a Sch eigh. lex. Herod. S. V. περιποιειν laudatos; quare haud dubie isto Ioeo περιποιήσης reponendum esse censeo. Neque idem est, quod quis mihi fortasse objiciat, περιποιεισθαι sibi acquirere, τας ψυχὰς περοριποιήσασθε Xenoph. Cyrop. IV, 4, 10, quippe quibus in loquendi formulis medii verbi vis ac potestas satis clare appareant. Contrariam in Partem Peccatum est I. 71, ubi pro recte vulgato τέ σφεας ἀπαιρήσεαι codices S. et V. Perperam τι σφε απαιρήσεις

exhibenti U. 125 χαμαθεν M. S. V. K. F. P. a. c. cf. IV. 1723 χαμόων Ald. b., cs. Lob. Phryn. p. 94 et Hera. Moer. 109. - Ι 187 Ουδεν ἐχρατο vulg. nunc, alii ουθέν; item III. 63, es. Lob. Phryn.

p. 181 sq. - V. 92, 4 κατακρυπτει nunc vulg. κρυπτει S.9 κατακρυβει M. P. K. F. pr., ubi nunc κατακρυβηὶ, cs. Lob. Phryn. p. 317 et Aj. vs. 1145. Et forma κρυβω saepius a grammaticis est usurpata, unde alias formas deducerent; vide Elym. Mug. s. V.

κίβδηλος p. 48, 55 s. v. Κορυβαντες p. 53I, 7. S. V. Κυρβαντες p. 547, 41 et alibi. - Sed κρυπτει et κατακρυπτει saepius etiam sine varieti apud nostrum leguntur Ι. 12. 61. 140. III, 36. 61. 75.133. IV. 103. V. 4. VII. 226. Diqilia oste

42쪽

De dialecto Herodotea lib. I.

I. 88 χρήμπια τὰ σὰ διωγορεει. διαφθορέει S. et edd. vett.cs. V. 5 I. IX. 42 et Lob. Ρurerg. Ρ. 590. - II. 69 αρτήματα χρυσεα vulg. χρυσινά F., quae adjectivi sorma ex sequiore tantum graecitatis aevo ussertur genuina. - V. 13 ono δαπη εrri M. P. K. F. ποδαπή Ald. V. A. d. , cs. VII. 22. IX. I 6 , sed ποταποὶ εἱεν eod. S., es. Lob. Phryn. p. 56 sqq. VII. 218 ποδαπος . oποδαπος S. R.

dorica forma in vulgari communique quΗm dicunt lingua sedes fixit. - VII. 117 διώρυχος nune vulg. διωρυγος Gron. fortasse My), es. Lob. Phryn. P. 230 sq. Praeterea aliae aberrationes in Atticam vulgaremque dicendi consuetudinem haud rarae inveniuntur: II. 28 βυσσον vulg. βυθον Ρ. Κ. S. - VI. 107 Ουκ ἐφαίνεro οἱ ὁ ὀδων nunc vulg. eum S. V. Ρ. Κ. F. a. c Olim vulgat. hic et mox ὁ ὀδους, sed videmst. Jl. λ' p. 854, 11 et 13: τῶν οδόντων κοινὴ μὲν ευθεια όοδους - Ἱακώ δέ φασιν ὁ οδων. Foes. Oec. ΗiPP. S. v.

Et ήιός Herodoteum est pro Attico Roς, et ἡ ως sic sine varietate hahes : VII. 217. VIII. M. ix. 47. 56; et genitivum ἡους Il. 8.VIl. 167; dativum ἡοῖ VII. 219. In aecusativo tantum hie illic in

eodd. nonnullis aberratum est, quamquam a Be kero ubique recte

Ac πολιήτης, quam vocabuli sormam epicam omninoque poeticam tantum fuisse credas, praesertim si memineris quod Veteres grammatici et de hae et de aliis similibus et dissimilibus doeuerunt Apollon. grammat. in Bekk. Aneed. II, p. 524: ῆν πλησιασμὸς τοσῆ ἐν τω τιή, φεροέη, πολεμήrre, πολιοὶ της, μυθοὶ της. Eust. ad Dionys. Perleg. vs. 10lo: οφιήτιδος πέrρης. - ὁὲ οφιήτης πλεονασμὸν του vi καί ἐστιν Oumo ν τω πολιήτης. cf. et Lob. Pa

υνουφίτη Μυεκφορίτης, Ἀφθιrης, Tανέτης, - V. 44 Συβαριται, - tamen satis multis in locis omnium librorum anctoritate, ut Herodoteum, munitum est, ut quosdam libros, ubi ulteram exhibent Diuiliam by Co le

43쪽

De dialeeto Herodotea lib. I.

sormam, satis appareat sua sponte hanc invexisse, ac raro alios etiam omnes in errorem induxisse. Et πολει τησι I. 37 sine variet

ήτη, quo ex loco Stob. Serm. 38 p. 225 Gesn.ὶ πολίτης et πολίτη

exhibet. VIll. 46 πολιητέων. IX. 33 πολιήτην. 35 πολιῆται. Et I. 96 pro πολιτέων, quod Gs s. et alii ediderunt, recte Behk. Et alii πολιmτέων scripserunt. V. 7 πολιητέων vulg. πολιτέων S. VI. 85 πολιητέων vulg. πολιτέων S. VIII. 7b πολιητας nunc vulg. eum S. K. πολίτας Ald. F. u. Unde sponte patet, quam alienum nnostri dicondi usu sit vulgatum πολῖται II. 3 eho 73; neque quidquam dubii relinqui, quin statim vel sine ulla librorum auctoritate nostro Suum πολιηται utroque in loco restituendum siti

III. IV praebent pro ἐς τουτον του ἄνδρα nonnulli libri toe, quod IaeobitE ad Lucian. Toxar. p. 95 retineri vult; sed salsus est ille vir doctissimus. Neque enim Herodoteum est, sicut Attici seriptores secerunt, coς pro εἰς vel προς usurpare; quare etiam aliis in locis, ubi libri variant, illud eost rejiciendum est, vide vari Lecit. ad II. 135. 121. I . I M. I. II 6. III. 37. I o. Etiam V. M pro nune Vulg. ως εἴκοσι id, quod jam edd. vett. Praebent, ἐς εῖκοσι restituendum esse judico. - De vitiosis ἐώς ου et ἐς os vide insta p. 23l. Et τλαυρος, quod quidam Atticis peentiare dixerunt pro ταυλος es. Suid. s. v. φλαυρον Ἀττικως, φαυλον δὲ κοινως' φλαυ- ροτατον. ποιήσαντες δε ταυτα et πολείπεσθαι τῆς στρατιας το φλαυ-

ροτατον, παρὰ προδότω II. 207J, est et Maiit. d. dial. gr. ISturai p. 6. Blom fiet d Gloss. Aesch. Pers. p. 122. Poppo Thucyd. I, P. 209, Thucydidem φαυλος dixisse, et Lob. M. vs. 1323 et φλαυ- post et ταυλος upud Atticos aliosque promiscue usurpari , alii significatu diversum esse volunt a ναυλος cs Thom. Mag. p. 376, ἰφαυλον τὸ κακον καὶ τὰ ευτελές, φλαυρον δὲ μονον τo κακο, cf. et Valch. ad Ammon. p. I74 et Suid. s. v. φαυλος es ταυλή ἔillud φλαυρος apud Herodotum utroque in signifieatu solum frequentari contendo, neque usquam φαυλος genuinum esse. Et sine varietate quidem τλαsρος legitur: I. 207 τλαυροτατον et sic Suid. s. v. sed cod. F. habet φαυροτέρη,) III. I 29 τλαυρως et sic Suid. s. v. Λημοκήδης. - 130 φλαυρως et sic Suid. s. v. Λημοκηδης. V l. 61 φλαυρην. 94 φλαυρως, id. 135 et VII. 10, 7. 196. γλαυροτάτους VII. 17 I. φλαυροτεροι et φλαυροι IX. 27. Quum etiam ubi variatur nostris in exemplaribus reete nunc Herodotea forma τλαυρος praelata sit l. 99 οἰκίσης Ου Φλαυροτέρης vulg. e amri. Κ. R. u. c., Sed φαυλοτεροι in eod. F. habetur; I. 120 ἐς Diuit Zoo by Gorale

44쪽

De dialeeto Herodotea lib. I.

φλαυρον nune vulg. cum S. v. φαυλον Μ. Κ. R. n. e. F. VIL8, 1 φλαυροτέρην nunc vulg. Κ. P. M. F. Paris. ; alii eum S. φαυλοτέρη ν), nihil dubii relictum esse potest, praesertim quum jam appareat, millum significationis discrimen apud nostrum constitui posse, quin etiam I. 26 pro vulgat. φαυλα, II. 173 pro vulg. ταμον, I. 326 Pro vulg. φαυλοτερους, quamquam nihil e codd. Hss. adnotatum sit, Ionico idiomati eonvenientius φλαυρα et φλαυρον et φλαυροτέρους scribendum si LPraeterea πολλός, πολλον non πολυς, πολον aut πολυ Herodote uin esse, neque etiam πουλυς aut alia poetica, satis multis omnium codicum auctoritate munitis exemplis demonstrari potest. Et

45쪽

De dialeeto Herodotea lib. I. 87 θορυβον πολλον. I 00 το noIIo,. I 23 υπερεβάλλετο πολλον.

cs. Greg. Cor. de dial. Ion. q. 12. p. 39, Schaes) το πολλον λέγουσι καὶ οὐχι το πολυ , et alii Ionici scriptores, ut Hippocrates

satis multis in locis; Lucian. de dea Sγria ed. Jacobita) πολλον

cap. I. 3. 8. 12. 13. Ib. 19. 2I. 25. 28. 30. 32. 45. 46. de Astrolog. e. 8. 9. II. 19. 2 l. 29., et alii alibi; ut jure merito apud nostrum quidem non iis solum in locis ubi variatur haec Ionica forma praeserenda ac plerumque est praelata), sed etiam in iis, ubi ea nondum est restituta aut omnes libri aliena in forma tuenda consentiunt, illa restituenda sit. Variatur nutem III. 57 πολλον χρονον Vulgat. nune, alii πολύν χρονον. VII. Il μέγας καὶ πολλος ἐγένεο vulg. πολύς S. V. a. 23 σιτος πολλος vulg. πολυς S. 158 πολλoe ἐνέκειτο vulg. πολυς S. 188 πολλὰς ανεμος Vulg. πολυς P. F. V. K. S. VIII. 59 πολλος ἐν Ο Θεμιστοκλέης ἐν τοισι λογοισι Behh. πολύς Gs s. alii vulg. Quare etiam VI. 125 κολπον πολυν quamquam a codd. S. V. b. c. Eustath. praebitum, rejiciendum erat recipiendumque quod eodd. a. d. habent βαθυν βαθυ F. . - I. 56 exhibent Ald. alii non Herodoteum πουλυπλάνητον Pro πολυπλάνητον a Bekk., praeunte cod. F., recepto πολλυπλανητον e. . - I. 88 σπουδῆ πολλα nunc recte vulg. πουλη Ald. 160 ΙDλιούχου nune vulg. cum P. F. R. IDυλιουχου olim. II. 107 πολλους ἀνθρώπους Bkk. recte cum M. K. v. S. F. a. πολλέας male Ald. et πολεας Gss. alii eum R. b. c. d. Ae pravum et Perversum est quod quasi ex Herodoteis libris Greg. Cor. d. d. Ion. g. 16. P. 397 attulit: το ων αντὶ του ουν λέγουσιν. προδοτος ' καὶ ων φασι πολεες, ubi vide Interi pr. Neque serendum, quod apud nostrum III. 38 vulgatum est πολύ τι καλλίστους cum cod. F., ubi alii omnes

neque male πουλυ praebeat, pro solo vero πολλον vel πολλον. Et

III. b7 pro vulgato πολυν χρονον sic et Greg. Cor. d. d. Jon. 17

πολλον est reponendum, es Koen. ad Greg. Cor. d. d. Ion. 12. Praeterea vulgata II. Iω πολύ - 12I, 4 πολυν τον οἶνον - V. 64ου μετα πολυ - VI. 72 αργυριον πολυν - VII. 46 ως πολυ κεχωρισμένα - 160 νεῶν πολυ πλευνων - sine ulla haesitatione omnia iaπολλόν Herodoteum sunt mutanda

υποκρισις ut Schaes). Neque aliter unquam atque υποκρίνεσθαί non ἀποκρινεσθαι nostrum dixisse contendo; et sine ulla enotata Varietate υποκρίνεσθαι est I. 9 I. 163. 78. 90. III. 31. 46 bis. M. Diuiti od by Corale

46쪽

De dialeeto Herodotea lib. I.

1 3. I 44 et Suid. s. v. υποκρίνεσθαι' Ηρόδοτος ' οἱ μὲν ταυταυποκριναμενοι Γυαοκριναμένων libri Herodot J Ἀθηναίων ἀπηλλάσσοντο). I x. 8. 27. 49. Et υποκρισις I. 90. 116. IX. 9. - Sed ΠLIl9 habent pro recte nune vulgato υπεκρίνατο υπεκρίνετο S. e. Cum P. F. alii eum s. απεκρίνετο. VI. 86, 2 ἀντυποκρινομενος vulg. ἀνταποκρ. S. VIL 135 υπεκρίναντο vulg. απεκρ. b. I x. 16υποκρίνασθαι vulg. - ρ. s. - Ut his igitur in locis nemo iacile dubitabit Herodoteum formam υποκρίνεσθια praeserae, sic etiam in aliis quibusdam, ubi omnes sine varietate, ut videtur, in Allieam

vulgaremque formam male consentiunt, omnes mecum nunc Consentientes spero me habiturum esse, si ipsa Herodotea ratione cogente Pro vulgatis αποκοίνεσθαι et α κρισις eontendo υποκρινεσθοι et υποκρισις restituenda esse. Sic jam Schaec recte contra omnium librorum auctoritatem υποκρισιν I. 48 reposuit Pro ἀποκρισιν, similiterque pro remo κρίσιος V. 50 reponendum erat υποκρίσιος, Pro ἀποκρi νέεσθαι V. 49 υποκρινέεσθαι, pro ἀποκρινε χλιι VIII. Iol ἀποκρινασθαι Ald. al. υποκρινδεσθαι. Neque tamen ἀνακρένε- σθαι et ἀνάκρισio, disceptatio, diseeptare scs. Herod. IX. 56 ανακρινομένους et Ηeind. et Butim. ad mat. Phaedri p. 227 E. , confundenda sunt cum υποκρισις et υποκρίνεσθαι, ut ΙΙΙ. 53, ubi alii cum S. V. ἀποκρίσιος, alii cum F. Paris. ἀνακρέσιος scribent; sed quum nihil nisi responsum pateat hoc loco signifieari, υποκρίσιος scribendum erat. Etiam quod VIII. 69 nonnulli ἀνακρίσι receperunt pro κρίσι σε ex codd. S. V. adnotato, improbo. Vide Baehri

Ctes. Reliqq. 2l7. Similis est ratio vocum παραθήκη et παρατίθεσθαι, quas donice es. Ρiers. Moeri P. 3l3, pro παρακαταθηκτὶ et παρακατατίθεσθm Herodotum usurpasse haud obseure significavit Phrynichus p. 312 Lob) atque sine varietate sie apud nostrum legitur παραθέσθαι VI. 86 et θεσθαι παρα σέ VI. 86, I et Stob. Serm. 27, p. 195 Gesn. παραθεμένου VI. 86. 2 et Stob. l. l. - VI. 73παραθήκην παρατέθενται κατατίθενται male S. c., sed in vulgat. παρατίθενται consentiunt M. K. F. v. b. d.; et sic Thom. Mag.

p. 313 DRitsch.J: κοὶ παροθήκη λέγε καὶ παρακαταθηκη, και παρατίθεται καὶ πορακατ-ίθεται ' ουταν γὰρ οἱ αρχαῖοι λέγουσιν φο δοτος ἐν τῆ εκτη ' παραθήκην παρατίθενται ἐς τοὐς ἐχθέ- στους Αἰγινητησιν Ἀθηναίους . καὶ παλιν ἀνάγοντες fuerod. ἀγαγόντεςJ δέ σφεας εἰς την Ἀττικήν παραθηκην παρατίθενται. Sed idem is locus est atque ille; et omnino totus hic Thomae locus udi de est perturbatus et interpolatus. - Θουκυδίδης ἐν τρ δευτερα ΙΙ. 72 extr. εξομεν παρακατα Hi κην . Quibus ex allatis et Herodoti et Thucydidis locis satis clare elucet alius scriptoris alius usus. - Et praeterea IX. 45 παραθήκην τίθεμαι omnes. Sed VI.

47쪽

. De dialecto Herodotea liri. I. Mi κης S. Sehaes. Gss. al. et Stob. l. t.' recte; παρακαταθήκης Bkh. Sed ubique et istis in locis παραθ' ἱκην et παρα tίθεσθαι retinendum est, et II. 156 et Iu. 59 et V. 92, 7, ubi omnes editiones contrariam formam tenent, Herodoteum παραθήκη, -κης et --κνὶν, et παρέθεντο rescribi velim. Ut Herodotum constanter ῆν pro Attieo ἐάν usurpasse constat, neque ullum esse locum, ubi aut ipse Miter dixisse censendus

sit, aut librarii a vero aberraverint, nisi quod Ιv. 30 pro Vulg. ἐαεαν ἐπ εαν προςIU alii libri ἐάν male exhibuerunt; sie Pari eum eonstantia λεαν dixisse putandus est '' ; neque Herodotus ipse sed librarii sunt, qui hine vel in epicum imi ν vel iii Atticum ἐπαν et ἐπειδαν aberrarunt. Et ἐπεαν quidem permultis in locis sine ullaenotata varietate recte scriptum tegitur: I. 2l. 74. 132. I 82. 199.209. 2I6. II. I . I9. 29. 37. 41. 46. 60. 66. 68 et Greg. Cor. l. I. N. 73. 78. 86. 89. 9 I. 96. 123. 132. I 9. I73. HL 3. 24. 69. 98.105. 108. 110. Iv. 2. 3. 9. 33. 64. 180. 188. V. 18. 106. VI. M. VI l. 129. IX. 98 et saepius alibi. Etiam ubi variatur recte plerumque Herodoteum ἐπεαν est praelatum: II. 40 ἐπεαν ἀποδεέρωσι vulg. ἐπῆν alii libri, qui quidem alia etiam mutarunt istis in verbis. IV. 134 ἐαεαν ἐπέλθρ Bkk. al. eum S. ἐπῆν Gs s. al. tum M. P. K. F. V. 35 ἐπεων ἀπίκηται vulg. nunc; ἐπήν S. P. V. F. - I. 9 ἐπε- αν vulg. ἐπειδαν c. 193 μεαν δὲ ἐνεικν vulg. cum b. d. , ubi ἐπειδαν δέ M. K. F. a. c. ἐαεαν S. et sic plerumque. II l. 21 ἐκεανελκωσι nunc vulg. cum M. P. Κ. S. v. s. ἐπειδαν olim vulg. eum

A. B. F. III. 117 ἐπεαν - γένηται vulg. ἐπειδαν F. IV. 22 ἐπεαν δὲ απέδti nunc vulg. cum M. P. Κ. F. Paris. Alii olim eum S. ἐπειδαν. 6l ἐπεαν αποδείρωσι vulg. ἐπειδαν P. Κ. F. Sed unus adhue restat Ioeus VIII. I diu' ἐαειδαν ταχιμα πυθηταιὶ, in quo omnes in ἐπειδαν consentiunt, ubi quidem, quamquam vi hilaliud e codd. Mss. est adnotatum, tamen, qutun neque cetera H

rodotea loquendi consuetudo illud admitti patiatur, et aliunde et Eustathii ad Jl. r 412 testimonio certum sit, vocabuli ἐπειδαν

usum posterioribus seriptoribus convenientiorem esse, iisque quiabus ἐπάν consuetum sit, haud dubie ἐπεαν substituendum est, ut Herodotus et alibi et IV. 98 ἐπεαν τάχιστα dixerat. Praeterea ἐκείta quum, quoniam, quandoquidemin sic plenius seriptum esse Herodoteum pro vulgari ἐπεί, constat sere inter omnes Greg. Cor. d. d. Jon. g. 26. το τε πλεονάγι παρ' αυτοῖς καὶ παρέλκει ' Προδοtoς ' ἐπείτε ἐγένοντο ταυτα, ἀντὶ του ἐπει ἐγένοντο, ubi vide Intempr.), sed hic de constanti hujus vocabuli scriptura agitur; et ' Et sic παραλiκης etiam Eust. Il. γ 414 - 314 Γλαυκος, καθ' προδοτον, προριζος ἐυτρί i ἐκ ΣπάρTης , οτε διενοήθη ἀποστερῆσαι

παραθήκης. ' in Greg. Cor. d. dial. Ion. g. 55, p. 465r ora το ἐπαν ἐπραν λέγουσιν.

' Qui sint hi posteriores, fugisse puto neminem, qui animadverterit e grammaticorum mente ista esse dicta.

48쪽

De dialecto Herodotea lib. I.

habes ἐπείτε notione I temporali, postquam , quum, multis in locis sine ulla varietate seriptum: l. 14 ἐπείτε item et Suid. s. v. γης. - 27. . M. 35. 43. 45. 48. - ἐπείτε κατεκαίετο sic et Priseian. de figuris numerorum, Vol. II, p. 391 Κrehly. - 54. M. M. 62. 70 bis. 74. 7b. 76. M. 89. 92. 94. 96. 100. 105. III. 114. IIo. 17. 126. 165. 166. 168. 178. 185. I 86. 189. 196. 200. 202. 209. ll. 30. 42. 43. 56. 57 ἐπείτε τα συνετα σφι ηυδα ἡ γυνηὶ 103. I 07. II 8. I 25. 13 . Ibo. 162. 169. 17 . I8I. IlI. 3. 7. 11. 13. 15. l6 ἐπείτε δε καὶ ταυτα εκαμον ποιευντες 20. 25. 26. 36. 45. 46. 49.

99. I 00. II 5. V l. I 3. 17. 18. 23. 43. 76. 82. 84. 91. I 0 l. Il2. 1 IRI I9. I 37. VII. 8, 1. 26. 28. 29. 38. 39 43. 59. 156. 160. I6 I. I 63.

M ἐπεί νε n ετυφλωσανὶ I06. 107 ἐπείτε - απέκετο 0 118. Sed, id quod exspectandum est, nonnullis in locis omiserunt libru-rii voculam τε, vel in aliam quandam depravarunt syllabam finalem; sie III. 16 ἐπείτε γαρ ἐσῆλθε vulg., sed τε omisit d. - - ἐπείτε/ὲ σφέας απεπέμπετο vulg., τε om. S. V. - - ἐπείτε γὰ9 προς- έσχον Vulg. ἐπεὶ γα o S. - V. 92, 3 ἐπείτε eo ν ἔδωκε vulg. ἐπεὶ ων Κ. F. a. b. c. Vll. 56 ἐπείτε διεβη vulg. ἐπεὶ διε Mi F. b. - , Vlli. 27 ἐπειτε - ἐγεγο νεε vulg., sed ἐπεὶ τάχιστα sine τε Praebent S. V. - IX. 12 ἐπεsta απέκετο vulg ἐπεὶ απ. S. l8 ἐπείτε ἐκυκλώσαντο nunc vulg. eum S. V., sed olim ἐπεὶ ἐκυκλ. - 26 ἐπείτε πρακλεῖδαι ἐπειρωντο nunc vulg. cum Ρ. Κ. S. F. ἐπεὶ Ηρακλ. edd. veit cum e. Etiam quod IX. 102 cod. S. clare praebuisse dicitur ἐπείτε δὲ pro vulgat. ἐπεὶ δὲ - ειχοντο, recipiendum esse duco. - Praeterea recte nunc vulgatur ἐπείτε I. 1 Is

cum M. Κ. ἐπείτε δέ παρῆσαν - παρετιθέατο), ubi edd. vett. et codd. S. b. male ad ἔπειτα aberrarunt; ae libenter, quod qui- dem alii jam se runt, ex Reiskii emendatione recipio ἐπείτε IT93 ἐπείτε ἐπειρωτευν τους προφήτας - οἱ δὲ αυτοῖσι Θραγi pro

vulgRt.. etiam a Bekk. retento, επειτα. ubi, si ἔπειτα ipso ub nuctore esset Prosectum. rectius ἔπειτα δέ dieendum erat. Vide Herm.

49쪽

De dialecto Herodotea lib. I. quibus duobus in locis in nunc vulgato ἐπειτε acquiescendum esse puto; atque IV. 33 scriptura eodieis S. ἐπεὶ δὲ δὲ οὐκ ἀπονοστέειν pro vulg. in εὶ δὲ Ουκ. ad verum Herodoteumque ἐπείτε nos ducere videtur. Verumtamen exstat apud nostrum satis multis ira

locis sine varietate ἐπειδή pro ἐπείτε: II. II9. III. 26. 72. l 2.144. IV. ll8. v. 22. 2. 99. VlI. 16, 2. 102. 107. Ib2. 158. I 8l. 183. 207. VIII. 37. 66. 76. 100. 110. Il4. 118. 129. IX. 8. 72. 76. 87., ita, ut nimis videaris audax, si iis in locis, ubi inter ἐπειδqet ἐπιι variatur vii. 36 ἐπειδη δὲ ἐγεφυρωθη vulg. cum M. P. K. F. Paris. ἐπει δέ S. V. VIII. 31 ἐπειδὴ δὲ ἄνηνείχθησαν vulg. ἐπεὶ δὲ δε S. V. ἐπεὶ δέ Κ. - 87 ἐπειδη γαρ nunc Vulmeum M. P. K. F. S. Paris., olim ἐπει γαρ. IX. 7, 2 ἐπειδὴ γαρ vulg. ἐπεὶ γαρ F. Il. 2 ἐπειδή δε nunc vulg., olim ἐπεὶ δέ. Ill. 27 ἐπεὶ αυτος παρείη vulg. ἐπειδή S. V. VI. 16 ἐπεὶ δὲ ἐρέβαλον vulg. ἐπειδῆ δέ F. VIII. 69 ἐπεὶ δὲ ανηνείχθη vulg. ἐπειδὴ δέ S. - ra ἐπειδη δέ Uess. Gs s. al. cum S. V. ἐπεὶ δέ Ald. Bkk. cum F. a. I x. 90 ἐπεὶ γαρ δή vulg. cum P. F. ἐπειδὴ γαρ alii cum S. , - utraque scriptura et ἐπειδὴ et ἐπει negleeta,

utramque Corruptam esse eontenderis ex vero reponendoque ἐπειτε.

Verum etiam ἐπεί sine τε ipsa notione temporali satis multis in locis ita omnium librorum auctoritate communitum est, ut, quamvis ipsa ex Herodotis ratione tuo jure videaris contendere, nostrum constanter ἐπεισε scripsisse, tamen ne uno quidem in loco ex isto numero vulgata scriptura videatur tentanda osse: I. 5 ἐπεὶ δὲ Iuαθεν.

Io ἐπεὶ ἐδοκεε et II 0. I90. 209. II. 32. 45. 52. 120. 12 , T lil. 9. 25. I. M. 57. 70. 78. IV. 10. M. Ilo. III. I 3. II 4. 124. I 36.146. V. M. 55. M. VI. I . VII. I. 23. M. M. 6l. 100. I 28. Ibin 162. 164. 168. 176. IlI. 215. 223. 239. VII l. 4. 37. 42. 53. 67. 68. 89. I07. IOR II 6. I27. IX. 2. 4. 6. 13. 17. 18. 26. M. M. M. 96.98. I 07. 108. II 6. III. Ae quamquam ἐπείτε etiam notione causali aliquot in locis, neque, ut Apetatus ad Herod. V. 18 contendit, isto in uno, B pud nostrum sine varietate legitur I. 39 ἐπείτε ων ου προς ανδρας ἡμῖν γίνεται ἡ μάχη, μετες με. - 42 ἐπείτε συ σπευδεις - εἰμὶ ἔτοιμος. Ill. Ib6 ἐαείτε Ουδεὶς φορος ἐφαἰνετο. IV. Q ἐπείtε ἔδεε, id. 79. IV. in ἐπείτε Ουτω μετεδοῖε. V. I 8 ἐπείτε δε - προς- χρηῖζετε. 39 ἐπείτε τοι Ου τίκτει. VI. 69 ἐπείτε VII. 51 ἐπείτε - οὐδὲν ἐας. Ια - ἐπείτε δεδόζωσθεὶ, tamen stequentior hoc in intellectu usus est formae ἐπει sive γε aut aliuac τε vocula adjecta, sive nulla adjecta; et ἐπείγε est l. 60. III. 9. VII. 3. ἐπείπερ V. 18. VIII. M. ἐπείτοι III. M. VII. 103. ἐπει τομωυν I. 112. lII. 134. V. 40. IX. 42. 46. Sed nudum ἐπει notione causali habes: l. I I. 207. II. 57. I 6 l. ΙIl. 15. IV. bo. 117. II λM. M. VI. I 37. VII. 18. 96. I 03. 104. 107. II 4. 152. 238. Vlli. 5. Ili. IX. 16. 27. 46. M. M. 85. 122; quibus omnibus in locis sine codd. Mss. Buctoritate nihil mutandum esse censeo. - Aliu hoc ex genere insta videbimus.

50쪽

De dialeeto Herodotea lib. I.

Et grammatici vero ipsi eorumque discipuli, imitatores et asseclae, quantam vim, suis quisque rationibus et grammaticis et criticis ductus, in constituendam veterum scriptorum orationem eXercuerint, quum aliunde inter omnes constat, tum maxime arte eritiea

.ab Alexandrinis potissimum grammaticis Homeri carminibus adhibita satis est declaratum. Hezodoti antem Musas non intactus a grammaticorum disputationibus relietas esse, vel uliunde vel inde conjicilicet, quod eae Ionice sunt locutae, et quod multa, quae Homeri consuetudini propius accedunt, in iis inveniuntur. Quare in libris de dialectis conscriptis tam saepe, si quae Ionicae formae asseruntur, Herodotum una cum Homero nominatum deprehendimus, saepius non indicato, Homero an recenti Ionicae dialecto forma quaedam sit peculiaris, ideoque saepe utrumque Jonismum confusum. Atque opinnionem illam, quam Aristarchum Aristarcheosque tenuisse constat

quodvis augmentum, quod Jonicae dialecto haud esset conveniens, in Homeri carminibus quam maxime minuendum esse, nonne Credibile est, etiam ad Herodoti orationem hac in re commutandam multum effecisse, quum non solum in manuscriptis codicibus sed etiam usque ad hunc diem in editis, etiam augmentum syllabicum, ut de temporali taceam, et reduplicationem, quam dicunt, interdum perperam omissa videamus Nonne, quum tota sere veterum gramm ticorum disceptatio in quaestione de analogia et anomalia posita sit, omnesque sere eorum grammatici libri etymologi ea parte tractanda absolvantur, eonsentaneum est statuere, etiam Herodoteae or sonis, quippe quae uberrimam habeat 'his de rebus disserendi eo-piam, condieioni atque rationi, qualis est nostris in Yss. codd., manifestissima eorum disputationum dissensionumque vestigia impressa esse' Neque vero desunt loci, ubi seriptura eodem modo variatur, quomodo sententias grammaticorum de hac propositas variatas suisse certo scimus. - I. - ἐλπιζων ἀνακτήσει;θαι M. R. Paris. F. egorr. ἀνακτήσασθαι vulg. et F. pr. - 5I βουλομενος χαρίσασθαι Ald. al. ζεσθαι M. al. - 53 προλέγουσαι - καταλυσαι M. S. V. R. F. a. c. Alii καταλυσειν. - I. 9 παρέξει τοι θεηοασθαι vulg. θεήσεσθαι e. - 10 εν νoω ἔχουσα τIσεσθeu plures MAS. TLociσθαι Ald. e. - ω ἔμελλε φανδεσθαι F. al. φαίνεσθαι b. d. e. 73 καὶ τίσασθαι θελων vulg. τέσεσθαι S. 78 ἔγνωσαν καταστρέπεσθαs Vulg. nunc, καταστρέψασθαι b. d. καταστρεφεσθαι Ald. e.

117 ἔμελλε θάψειν vulg. θα-- b. d. - 144 φυλασσονται μη

νειν, αλλ' ἀποπλευσεσθαι Ald. S. F. a. e. μενεῖν Steph. et sqq. ἀποπλευσασθαι S. Et saepius alibi; cs. Lob. de constructione