Quaestionum criticarum de dialecto Herodotea libri quattour scripsit Ferd. Iul. Caes. Bredovius

361쪽

De dialecto Herodotea lib. IV. δὲ - πλειω σίνεται. 500, 13 ἐν μὲν ὀλίγον, Ουκ αν ἐσάσειεν, ἀλλὰ διηθείη repone διηθ1i θείη vel διηθοιη intransitive trnnsire,

quas mireris Foesium, Oee. Hipp. s. v. σάττειν, non dubitasse naimplici verbo σάοειν deducere, quum etiamsi Foesio adsentiaria

ἐσάσειεν ἐς το σωuα b , I3 in id, quod est usitatius ἐσάσειεντο σωμα cs. Foes. Adnot. ad h. l. mutanti, et alterum o addideris, ne u eo inposito quidem ἐσσάττειν eas deduci posse pateat. Quod quamquam facile intelligitur atque ex apposito σίνεται et Opposito διηθοίη ἐσάσειεν, vel quodcunque huic substitueris, noti nem subesse noeendi subsidendo atque insidendo, ut ab ἐσάω derivandum esse putaveris, tamen neque hoc neque ullum aliud, quod

mihi adhue in mentem venit, mihi ipsi satisfecit. Cogitavi enim de Hesyehii σασώι, καθίσαι IIαφιοι sui de Alberti ad h. l. et ait Θόβακον et Θαλάμ, , de Erotiani εἰσασθω, κaεισάτω cs. Foes.

Oec. Hipp. s. v. , de ασάω cs. Foes. Oec. Hipp. s. V. ασαι , de aάσειεν, αάσει, δάσαι, de ἐσατταν, ut aliud compositum διαττῶν haud raro invenitur es Plat. Soph. p. 152 οἷον διηθεῖν τε λέγομεν καὶ διαττῶν. Craiyl. p. 265 b. το γαρ διαττώμενον καὶ τοηθουμενον πηγῆς ἀπείκασμά ἐστιν. cs. Elymol. Mag. p. 271, 33 διαττειν, ὁρμαν, διατρέχειν τὶ δακνειν, ola ν διαθεῖν.) sed nihil

eorum adhuc eonatus sum, ut genuinum, reponere. - verum, ut

ad institutum sermonem revertar, de uoristis primis ῆνεικα et ἡνει- καμην inter omnes constat, his solis, nunquam mi ικον aut ῆνεγκον, νεγκομην Herodotum usum esse; exempla vide supra P. 148 sq. et est Eust. ad Hom. p. II b, 62Aliis in verbis aoristus primus diverso est ab noristo secundo significatu, veluti ἀνεγνωσα persuadere, et ανέγνων agnoscere est Herod. H. 91) quod harum sormarum discrimen tam constans est, ut nihil ad id tollendum valeant librariorum consusiones aliorumque

gatum est,i quamquam codd. S. V. male ανέγνω praebuerunt.

Sed ut Attici aliique et σήνεγκον et ἐνεγκα dixerunt, sic Herodotus eum Atti eis scriptoribus et εἶπον et εἶπα ει semper ἀπειπάμην usurpavit cs. Matth. gr. gr. I, p. 424 sq. et p. 569. Lob. ad Butun. lI, p. 164 sq. ad Phon. p. 348 quamquam ubi codd. MSs.

362쪽

De dialecto Herodotea lib. IV.

inter se dissident haud saeilis esse videtur di indieatio, quid quoque loeo Herodotus ipse posuerit. Infinitivi exempla noristi seeundi εἰπεῖν jam supra p. 324 sq. attuli. Praeterea εἶπον II. IM. III. 46. 119. VII. 130. V II. 26' . Conjunctivi formas εἴπης VIII. 65. εἷπη Vll. 8. προείπωσι VII. 9, 2 haereas, ad utrum noristum reserendas esse dicas. - Optat. ελοι III. 6. IV. 155. VII. 187 bis. εἴποιεν IX. II. - εἰπέ III. 35. v. III. VII. 47. 103. 234. - πρε- ειπε et απει-ε I. 155. - ελοντα I. 27. III. 35. εἰποντος I. 153. εἰποντες II. 123; quas participii formas mutari nolim, quamquam Grog. Cor. d. d. Ion. p. 481 tradidit: ety εἰαω ν Ου χρωνται, αλλατῆ ειπας ἀοριστου πρωτου , προφέροντες ως τυψας. Piers. Moeri P. 29 ἀπεῖπα αττικως, απεῖπον ἔλληνικῶς. Thom. Mag. p. 12, 6

καὶ ἀπιιπόμην καὶ απελον.) et quamquam ειπας, εἴπαντος ete. Crebrius a nostro usurpata cernuntur. Sic εως l. 4I. 86. Ita.

26. 81.. 37. IX. I2. 42. 45. 49. 59. 76. M. 94. III. - εἴπαντες VII. 2I . εἴπαντος III. M. M. 148. V. M. ειααντα V. Iob. VII. 221. ειπαντι V. 54. προειπαντες et ἀπείπαντας IV. Ira. - εἶπα IlI. 61. IV. 44. VII. II es. Eust. ad Il. a p. 733 - 6263. - εἶπαν I. Ire bis. IV. 158. V. I. 18. 39. 79. 109. VII. 27. 147. IX. II. 46. 94. - ἄπείπασθαι I. 59. 205 IV. IN. I 25. V. 56. VI.

vulg. cum A. B. V. εἶπε S. εἰπεῖν M. P. K. F. - 180 εἶπcis nunc vulg. εἰπεῖν S. F. a. - IM ἀτρεκέως τουτο εἶπαι vulg. εἰπεῖν M. F. S. a. alii; item paulo infra. VI. 6I εἶπαι vulg. εDπεν F. εἰπεῖν S. b. Vil. ω Ουκ ἔχω εἶπαι vulg. εἰπεῖν S. V. P. F. - 150 λέγεται εἶπαι Vulg. εἰπεῖν S. V. R Κ. F. es. et r. Leeti. ad VlI. 152. Ib3. 189. 226. VIII. 8. 65 bis. 68, I. 73. 87. 88. 112. II5. 118. I 28. 140, 2. IX. 8. I6. IR 46. 82. M. M. M. Alia axempla formae εἶπον vide I. 207. I96. 205. 239. a. et Sohol. Il. I, 106. II. I . 65. 76. VII. 15 .

363쪽

De dialecto Herodotea lib. IV.

- Qua ex formarum permistione apparet Schaeserum non debuisse sola e conjectura I. 61 Pro vulgato εἰπεῖν rmonere εἶπαε. - VI. II in verbis nune sic vulgatis ἐς δακρυα τε ἐπεσε το θέη- eoo νή habent edd. vett. Pro ἔπεσε ἔπεσαν, quam noriati primi fominam, ut de plurali numero nostri oratione prorsua alieno taceam, nullo unquam modo apud Herodotiim reete defendi posse puto. Etiamsi enim προσέπεσα in Eurip. Troad. 29I et πέσεis in Alcest. MI quodammodo tuenda esse tibi eoneedam, nee Prorsus vere useholiasta nisi si illum jam ante Alexandrinorum tempora vixisse statuisti ad Asistoph. Avv. MI traditum esse, Ουκ ἐν χρησει τομεσα, quum eo Posteriores haud raro usos eme exempla a Lob.

Parerg. p. 72η aliisque allata doceant, tamen apud antiquiores

prosae orationis acriptores ullum ejus usum suisse nego; atque auo

jure arbitror Wolfitim in Aesch. de sals. legati p. 337 vulgatum

ἐνεπέσαμεν mutasse in ἐνεπέσομεν. Verum etiam Longinum περιυ p. e. 24, I, nostro loeo ἐλεσε I gisso, satis manifesto e toto sententiarnm nexu Harescit, quamqnam ibi Hii libri vel ἔπεσαν vel ἔπεσον perperum praebuerunt. Similis est ratio earum vitiosarum formarum, quae quibusdam in locis E eodd. S. V. adnotantur alato, ciνεέλατο, διείλαντο 0I VI l. I90 ἄνεέλετο vulg. ανεέλατο S. V. Vlli. 113 ειλετο vulg. ἀ- λατο S. IX. 85 διείλοντο vulg. διείλαντο S. v. - cs. Lobeck. Phryn. p. 183. Ρiers. ud Herodian. p. 431. nee fidem meretur Antiatticistae Behk. I, p. 93, I4 testimonium, ἐξαφεucito ex Herodoti libro primo asserentis, quum neque id compositum ἐξαπαιρέεσθοι unquam, nee tales noristos Primos, quales sunt ειλασθat, ευρασθαι noster usurpavit, atque posterioribus demum scriptoribus hie usus concedi posse videatur es. Lob. l. l. et p. 139 sq. Etiam ἐπαυροιτο noster dixit VII. 180. - Sed quod apud Herodotum I. M omnibus in libris habetur ωσφραντο pro usitatiore ιυστρον το, id vialgo huc resertur; nee tamen, quamqvnm apud Aristidpinor. Ιl, 308 pro vulgato olim ἄσφραντο Nov. Collat. ωσφροντο e

dum esse censeo; sed esse unum illius metaplasmi exemplum. Neque enim eum serma ἐαταμην, saepius illa a nostro usurpata, comparandum est, nee pro imperfecto Rut vlusquamperfecto a prima positione o ραμαι aut o σφραένω deducendo habendum. Quod autem Buum. gr. gr. I, p. 405 eontendit, ab οσφραuαι si deducendum .esset, Herodoteo ex more necesse suisse, ut eo στρεato sorm tum esset, id nego omnino necessarium fuisse, quum jam supra Herodotum viderimus maximam quidem partem horum verborum istam ad normam lamasse, minime vero omnia. Alterum, quod

Butim. l. l. attulit, Pro plusquamperfecto ideo non posse id haberi, Diuili od by Corale

364쪽

De diaIeeto Herodotea lib. IV.

quod terminatio verbi ἀσφoeeluo ucia non eum verbis περαίνω, ευ- et odiluto similibusque comparari posset, id sacile omnibus jure probetur; cui etiam id addas, quod ωσφρnuto ex usitiatiore more Potius tertia singularis suisset, quam pluralis CL infra p. 360. Posteriores quidem, quasi oσφεαIνομαι prima hujus verbi positio esset, inde ἀστρανθην, οσφρανθωσι dixerunt, ut alii etiam activam sormam et in simplici et in compositis ustirparunt ὀσφροάνω, αποσφραίνω, προσοστραίνω, alii etiam 'νυχρανθῆναι, αἰσθανθῆται, ηυῖαν re σαν. es. Lob. M. p. 383. ad Phryn. p. 757. Ρiers. Μοer. p. 28I. - Quod autem ad istum noristum secundum) ἐπ tαμην attinet, is ad AethYασι. quae praesentis forma in recentioredemn m Graeeitate frequentabatur Lob. ad Phryn. p. 325 reserendus est, neque Atticis quidem abjudicandus cf. Thom. Hag. p. 2II καταπτάμενος ου καταπτας. - ἐπταμην saepius in Aristoph nis Comoediis , aliorumque Atticorum scriptis cs. Lob. M. vi. 282. interppr. ad Soph. Oec. Tyri us. 17. Ρors. ad Euri P. Med. Vs. 1. Marib. gr. gr. I, p. 637. quamquam iis in prosa oratione altera forma ἐπτομην magis plaeuit, immerito etiam in Herodoti libros iIlata. IX. I 00 et 101 ἐσέπτατο. VI I. 12 ἀποπτάσθαι. II. 55 ανα- πταμ ενας recte exhibent codd. S. V. B. Paris. Eust. ad Hom. Od.I760, 50 - 545, 9 ἀναπτάιιεναι) ἀναπτομένας male Μ. Ρ. Κ. F. - Ιll. III praebvorunt codd. S. v. verum recipiendumquρο καταπταμένας, pro quo alii male καταπτομένας, alii etiam e cod. F. καταπετεωμέν ς habent cs. Lob. Ρarerg. P. MI. ud Bulim. II, p.

ῶπώνητο. quo solo loco is a oristus apud Herodotum invenitur cf. Lob. Phryn. p. 12 sq. ad Bnitin. II, p. 71 sq. - Unde vituperatur illud ωνασθε apud Euripidem obvium. - Verborum liquidorum suturum, quod vulgo dicitur secundum, apud Herodotum, ut apud asos omnes Graecos, brevem accePisae vocalem, satis est notum; sed hic de errore quodam ex scholastica disciplina profecto mihi agendum est, qua olita ut omnes noristos secundos sic duo sutura in schematismo verbi liquidi apponebant, unum ad aο istum primum pertinens, alterum ad noristum secundum; unde in verbis, quorum aoristus secundus vocalem a recepit,

huic simillimum suturum praestruebatur. cs. Lob. Aj. vs. 313 et quos laudavit Invenitur quidem in Hom. Il. σ' 309 κτανέοντα,

Hue etiam pertinent aoriati γηραναι Et οισαι, de quibu ex quodam errore jam Eupra est dictum; ut et expositio illa de torma Hero dolea εἰρέθη statim post sutura μαχέσομαι, καλεσω, ὀλέω, o 1 soliora inse

renda erat.

365쪽

De dialecto Herodotea lib. IV. nisi id cum Butim. gr. gr. II, p. 227 pro praesenti tempore habere

malueris, et composita κατακτανέουσιν Il. ζ' 409. κ τακτανέ. σοall. 4' MI., quae huic epico poetae facile quisque eo cedat, quum ex Atticorum etiam poetarum scriptis jure hoe suturum per α fieriptum ejecerit Porsonus ad Euripid. Orest. 929. 1599. Med. 788.1236 talibus in rebus reete arbitratus analogiam codicibus esse potiorem. At Matth. gr. gr. I, p. 606 summo tu errore versatus ent, Herodotum, contendens, non solum αποκτενέω, sed etiam et mn-xime in compositis formam per a scriptam usurpasse. Herodotus

nunquam gno κτανέω aut si inite quid dixit, neque etiam aliud compositum quam ἀποκτείνω in futuro occurrit, in eoque eonstanter αποκτενέω formatum: l. 85 -οκτενέων. ἀποκτενέοντα lII. M. 62.65. αποκτενέοντας v. 92, 3. αποκτενέειν III. 36. Unum tantum exeipiendum est laturum medii verbi compositi διαφθειρεσθαι, δια φθαρέομαι pro διαφθαε σομαι usurpabum. VIII. 108 διαφθαρέ- ται M. Ρ. Κ. F. S. b. et edd. plurimae, pro quo non debebant edd. vett. e Codd. n. e. διαφθερέε eas recipere. IX. 42 διαφθαρμονται plurimae edd. eum codd. Ρ. F. διατ θερέονται Gs fortasse sine codd. auctoritate . διαφθερέοντας Ald. e. διαφθορευνται S.

fluet uatione et ex vitiosa codicis F. scriptura V. 51 διαφθαρέει διαφθορέει P. pro vero vulgatoque διαφθερεει, satis Epparere mihi videtur, ut illic διαν θαρεομαι sic hic διαφθερέω solum ge

nuinum retinendumque esse.

Porro aoristi primi nonnulli verborum in ciινω desinentium, posteriorum loquendi rationi adsimilati, in ἄναι pro ηναι exeuntes etiam in Herodoti libros interdum perperam invecti sunt. Sic III. I06 olim male vulgatum est ἐσημανα pro vero et nune Cum eodd. S. V. F. edito ἐσωηνα. IV. 179 σημήναντα vulg. σημάναντα S. V. - Sed, nulla varietate entitata, σημήνας I. 5. σημηνη L 2I.

σήμηνε I. 43. II. 1. 20. 53. III. 69. 72. IV. 76. V. 3b bis. 5I. M. VI. 78 bis. VII. 8, . 18. 2I9. 239. PIII. 8. II bis. 41. 76. 79. M. I 10. IX. I. M. 56. 7I. 118. - IV. 26 ἐκκαθηραντες Vulg. καλλο αντες S. V. ἐκκαθάραντες P. Κ. male cs. Lob. Phryn. p. 24 .

I. 45 exhibent pro καθηραντα nunc recte cum codd. M. F. B. Fulgato codd. S. P. Bl. non Herodoteum καθαραντα; sed καθήραν τος non solum eodem in capite paulo post recte scriptum legitur, sed

etiam I. 35. 4 I. M. 64 bis. II. 86. IV. 72. - ἐξυφήναντες V. 122 recte vulg. ἐξυφαναντες S. V. sed IX. 9 omnes εξwνήνασα. VII. 52 gπε pali ναο. - Ν ne aliter seriptum invenitur φῆναι l. 95. 114. 117. I 65. IL 49 bis. 172. III. 36. 65. V. M. VI. 35. 98. 135. VII. IM; quamquam pro impers. ἀπεφαινε V. 41 in codd. S. V. απέφανε inventum est, et pro ἐεισαινε v. 92, 7 in cod. S. νεν. - αυῆναι Ι. 200. II. 77. IV. 172. I73- λεῆναι I. mo. VlI. 9, 3. VlII. I 2. Lμηναι VII. 25. λυμήνασθαι VIII. 28. - Sed

ista eontraria exempla non solum eommunis omnium Rntiquiorum

aeriptorum usus arguit vitiata esse, quorum ex scriptis, sicubi ejus Diuitiaco by Corale

366쪽

De dialecto Herodotea lib. Iv.

modi vitia apparuerunt, partim jam expulsa, Partim adhue expellenda sunt es. Heind. ad Plat. Cratri. p. 437 C. et Valek. ad Euripid. Hippol. p. 255 Α. Ρorson. ad Hecub. 1205. Interpyr. ad Thucyd. I, 72. Popp. ad Xenoph. Cyr. IV, 5. 36. ad Anab . RI, 35, ubi καθαρera male vulgatum est; quod vitium etiam e Plat. Legg. V, 220 tollendum esse monuit Lob. in Add. ad Phryn. p. 24. Verum Apollodorus comicus apud Athen. I, p. 3 C. si κtuu ν ἔσανε καὶ προσῆλθεν. sed etiam ipsius Herodoti peculiaris loquendi mos, e quo ille et eos noristos primos, quos Atti ei aliique sere constanter in ἄναι sormarunt, in ηναι terminavit; sie ἀνεξήρηνε VII: 109 -εξηραινε eod. S. unde et vulgatum ano ξηραναι II. 99 haud dubie in Herodoteum ἀποἔηρῆνἄι mutandum est, quum illud

sive ex assidua Auieorum scriptorum consuetudine, sive ex grBmmatici alicujus disciplina eorruptum esse videatur. Tradidit pnimaeholiastes To nisanus ad Il. 21, 347: θερμήνη μέν φησιν, αλλ' οὐ ξηρήνη δια το κακοφωνον, sed vide Lob. ad Phryn. p. 25.

Paralipp. 1, k 5 p. 22. Maiit. Stum.) p. 15 sq. et quos laudavit.

- Praeterea κοιλήναντες et ἐκκοιλήνος II. 73. ισχνηνωσι III. 24. ἐκέρδηνε VIII. b, ubi non audiendi sunt eodd. S. V. contra vulgatum exhibentes ἐκέρδανεν; quamquam quod cod. b. Praebuit ἐκέρδησε non prorsus malum est, quum noster etiam IV. Iba ἐκέρδησαν dixerit, et in futuro κερδησεσθαι III. 72 bis, non quidem omissa altera sorma κερδανέω Ι. 35. VIII. 60, 3. Quod Staneigh. in lex. Herod. commemorat inνήσωσι ad idem varietatis genua pertineret, nisi id potius pro scripturae mendo habendum esset pro

τες Hom. Od. 8, 108.

Aoristos s evndos verborum liquidorum multos in loeos antiquiorum scriptorum Perperam invectos esse, jure mihi Lobeckiua ad M. vs. 3I3 contendere videtur; atque ut quibusdam in verbia hujuseemodi passivus tantum aoristus seeundus reperitur, aie in Eliis nullus noristus seeundus, nisi hic illic a poetia usurpatus. Et verbi ταωειν quidem, cujus noristus secundus activi antiquioribus

jure merito a udieatus esse mihi videtur cs. Lob. l. l. , aoriatuas undus passivi ἐφάνην omnibus frequentissimus est; sic, ut alia multa upud nostrum obvia praeteream exempla, II l. 82 ἀν ων ἐφα-νη μουνορρος ἐών. VI l. I98 ἀναφανῆναι. I. 36 α νεφάνη coli. VI. 76 . ἐπιφανῆναι I. 24. IV. 97. καταφανῆναι III. 130 et saepissime φανῆναι ut latur. φανησεσθαι IV. 97. VII. 218. VIll. 49. 108. I x. l11.3. - Sed I. 165 omnibus in libris legitur αναφῆναι sensu intransitivo, qui usua hujus noristi primi vereor, ut ullo alio

Probo exemplo eonfirmari possit. Ut enim de noristo secundo Rctivit paνε, intransitive posito Euripid. Hercul. sur. 796 pro vero ἐφα-νη, sileam, et de activn sorma φαίνειν τινι, alicui lucere; φαίνουσι

367쪽

358 De dialecto Herodotea lib. IV. dem aetivi verbi significatum Uunderlich. observati. eriit. ν 99

negat ibi genuinum esse, et αναφαίνειν Pria αναφώνεσθαι B seriptoribus sequioris tantum to oris usurΡatum, quum antiquiores ut Pindarus etiam αιαφοινεσθαι pro αναφαίνειν interdum dixerint,

illa et quae similia asserri possunt exempla ses. Lob. ad Buttin. II,

a. v. φαένειν. Corcty ad Heliodrar. II, p. 187. Musae. de Heron. et Leandr. vs. III ἀνεφαινε εσπερος στήφ. - Hes Ch. αναφῆ- ωαι, αναφανῆναι. Pro quo αναφῆναι Alberti ανατυναι maluit. . partim e poetis Petita sunt, partim e posteriorum scriptis, orati tiem suam multis poetieis atque oratoriis dictionibus varie distingventium, ideoque cum illo aoristo primo αναφῆναι eo minus com-Ρuranda , quo magis illum constare videtur semper uetivam notionem habitisse, ac praesens et imperfectum tantum activi verbi φαμωειν interdum signifieatu intransitivo usurpata esse est But . l. l.

riint ab norisin secundo passivi prosectam esse es But ann. I. l. Thierseh. gr. gr. β 210 e. - Quae quum ita sint, αναφῆνα eo, qui nostro loeci requiritur, Sensu intransitivo positum non potest tolerari; quare jam alii aliud ei substituendum esse putarunt; quibus ex conjecturis simplicissimam veri imamque esse judico eam, quam Reiskilis Proposuit, αναφανῆνera substituens; quod in posterum non dubitabo in ordinem recipere. Similem medelam Lobeckius

ad Buttm. l. l. Archimedis euidam locu Arenar. p. 127, In ad-hi'uit, quum ibi suo jure pro vulgato φανησειν sensu intransitivo

Posito φανησεσθcra reposuerit.

Praeterea de noristis Reeundis verbi αγγέλλειν dicendum est. Quum enim verba liquida trisyllaba brevem suam vocalem suturi temporis non mutent in Roristo seeundo, ac saepissime imprimis apud antiquiorea scriptorea eorum noristi Primi eodem significaturiatirpati cernantur, neque etiam significationes imperfecti et aoristi, Praeeipue in verbo αγγελλειν, satis dignosci possint, doeti viri nullum apud antiquiores uoristi secundi activi aut medii usum fuisse contenderunt, quippe quos ne posteriores quidem erebro usurpa sent. es Herm. Oed. Tyr. 948. Lob. ad Butim. II, p. 95. ad M. va. 313. Bernh. Synt. gr. p. 373. Pussov. ad Parthenium e. 24. - Et in Herodoti quidem libris nego ullum ristum secundum verbi αγγέλλειν esse genuinum. Nam uorist. I. ἀγγεῖλαι, nulla v Tietate enotata, omnes exhibent 1. 22. 70. 77. 78. 91. III. 2b bis.

53. 64. 118. 123. 147. IV. 89. V. 20. 87. VI. 65. 105. VII. Ira bis.197. 219. 239. VIII. 23. 66. 80. - ἐπηγνείλατο VI. 35. ἐμαγγειλαμενου VIII. 25. ἐπαγγειλασθε VI. 9 vulgat. htαγγέλλεσθε P. V. απαγγέλλεσθε S. . Impers. ἐπηγγέλaετο bis III. 135. V. 98. VLIM. VII. I. 27. 39. VIII. M. N παρηγνελλον Vulg. παρήγγειλον F. . Aorist. I. pass. αγγελθῆναι AL 142. 153. V. 92 , 7. 105. I18. VI. 69. VIII. 56. 76. 81. Etiam II. III, 5 απηγγέλθη recte vulgatum est, quamquam in codd. S. V. απηγγέλη habetur, qua Diuili od by Coosl

368쪽

De dialecto Herodotis lib. IV

uorist. II. paas. posterioribus frequentissimus es. Passov. l. l αSuida s. v. παρηγγέλη, immerito etiam ατταρωρος uppellatua est, quum antiquioribus prosae orationis seriptoribus ejus usus Prorsus abiudieandua sit, ne Euripidi quidem, poetae, in Hecub. 672 Pors. ab omnibus cone sua. Sed Suidae glossam ut saepius fit in Atticistarum libris ex posteriorum aeriptis, ad veterem

Atticam consuetudinem in universum quidem, sed non omnibus ex Partibus sese accommodantium, desumtam esse apparet cc et Suid.

Alii eum F. ἀγγελλετο. - Sed, ut nusquam omnes in noristis secundia exhibendis consenserunt, sic eorum a parte standum ess censeo, qui istis locis aoristos primos vel imperfecta retinuerunt. - Similiter noster, ut, epicia exceptis, omnes alii, verbi αγείρειν usurpat Primos tantum aoristos vel imperfecta I. 61. 62. III. I 2

σαν IV. 14M. IX. 117 ησχαλλον Sehaes. Bekk. al. cum P. recte; Iaχαλον Hesset. S. F. - ωκειλαν VII. 182. ωκελλον VIIl. 84 nunc recte vulg. cum P. F. Suid. Olim male ωκελον. - IV. 156vπεστελλον recte vulg. απέστελον S. F. VI. 9 ἀπεστειλε vulgat. απεστελλεν S. απεστελε F. sed ἐστάλησαν IV. 159. - De vitiosa sorma διεφθαρειτο VIII. 90 pro vera διεφθύρατο jam supra p. 328 eat dictum. - Sed .verbi o νείλειν aoristum secundum coφελον veloφελον certo quodam aignificatu omnibus a Graecia usurpatum esse notum est; quo eodem modo Lobeckio ad But . II, p. 262 phoeteum ἐπωφέλησα Oed. Col. 546-δωρον, o μντοτ' ἐνω ααλακαρδιος ἐπωφέλησα πολεος ἐζελεο titiin accipiendum esse visum est; sed rectius Hermannus ad h. l. ea verba ita est interpretatua, quasi dictum esset ἐπωφέλησα τὴν πολιν, ωστε μηποτε aυτης κ. T. L. Matthiaeus vero gr. gr. I, p. 629) cum Hermanno quidem consentiens, ἐμωφέλησα sic accipiendum esse, sed propter ipsam hujus uoristi primi formam et vocem ad hunc pertinentem μήποτε statuit simul etiam aoristi secundi notionem subauditam esse. Quae Matthiaei interpretatio mihi haud spernenda esse videtur. - Herodotea exempla noristi oφελον et imperfecti ωφειλετε jam supra p. 307 commemoravimus. Disiligod by Corale

369쪽

De dialecto Herodotis lib. IV.

Perseeta passivi verborum liquidorum in G, exeuntium num haec sola digna esse videntur, quae hoe loco aeeuratiun conaiderentvrὶ sundatissimam eam habere sormam, quae in uiore terminetur, suo jure mihi Lobeckius ad Phryn. v. 35 eontendere videtur; quamquam ipsum illud sigma non solebat in a aristoa passivos transire, quum illi sere constanter in νθην exeant. Invenitur quidern

similia a verbis in potius quam in να pxeuntibus sunt derivandR, ut contra illud futurum Ουνομανέω ad praesentis formam interminatam reserendum est. omnino erat foeciis dissima graeca lingua his in variis verborum formis procreandis, Rie, ut multu alia Praeteream, τεχνάσαιτο Herod. II, III, I. τεχνάζοντα Vl. I. ἐπε

102. 168. VIII. 100. IX. 7, 2. 26. - αντιμω, αντομαι Hom. Apud antiquiores autem scriptores si quae horum verborum exempla eodem modo nexa inveniantur, quomodo quinque hae e verba κρινω, κλινω. τεινω, κτεινω, πλυνω necti solitu sunt, ea pro viatiatis habenda esse eenseo, potiusque reeentioribus relinquenda. Quare illi ista perlaeta vel in ιιμαι vel in σμαι, uoristos in νθην formasse censendi sunt, ita, ut terminationem σμαι alteri Praetulisse videantur. es. Lob. l. l. et Paralipp. p. 421 sq. - ἐξηρασM- νος et ἐξηρανθη Hippocrat. lI, p. 6 0; quare haud dubie apud eundem Hippoerat. Ill, p. 633 pro vulgato κατεξηραμένης restituendum est κατεξηρασμένης. Λεδασυμένα quod ex Hippoeratis libris assertur, fortasse non ab ipso Hippoerate, qui potius δεδασυμινιέναdixisset, prosectum est, quum ex libris προρρητικων et Κωακων προγνώσεων, valde suspeetis, laudetur cs. Foes. Oee. Hipp. a. v. δασεα Ουρα . - πεπραυσμένα Aelian. μεμόλυσμ M. τετράχυσμα , unde Hippocrat. τρηροσματα et τρηχυσμος usurpavit et Mes. l. l. s, V. τρηδυσμαgα. - Apud Herodotum quidem omnia hujuseemodi persecta in Hicii terminantur, ni noristi primi in νειὶν. Itaque I. IM απεφηροσμένου, a codd. Ρ. F. praebitnm, solum verum est, rejiciendumque codicis S. ἀπεξηραμένου. VII. 109 απεBὶρασμένου recte codd. P. Κ. V. S. F. u. c. αποξηρασμένον M. al. απεξηραμένον male Ald. cum b. - I. 75 Otoξηρανθῆναι. - σεσηuασμένον Il. 39. Tertia singularia σεσήμανται II. I25 σεσήμανται

οσα - αναι Gιμωθη. es supra p. 335 . omnes enim hujuscemodi terminationes singulares sunt, et contraria exempla vel rara vel usrammati eis valde vituperata, ut Euripideum κέκρανται. - Herod

quidam e codd. S. V. e. d. τεταμμένον reposuerunt Pro vero τεταμένον, ab Ald. ni. eum cod. b. retento, quum παρατλαται eo-

370쪽

De dialecto Herodotea lib. IV.

dem capite obvium omnes servaverint. VII. 53 εντε ταμένως Vulg. ἐντετασμένως S. male.

Ut autem recentiores seriptores ἐκλινθη, ἐπλυμ Hi alia similia, veteribus non probata, frequentarunt cs. Lob. Phryn p. 37 sic etiam illi ἱδρυνθη ex ιδρυω in usum receperunt, quae Homericanoris ii sorma, sicubi e codd. antiquiorum Prosae orationis scriptorum emersit, procul dubio cum altera eommutanda est. cs. Thom.

Mag. p. 187, 14 DM; Hὶν οὐχ ἱδρυνθην. Interppr. Thucyd. I, 136. II l. 72 Et Herodotum quidem ipsum, quamquam quoties hic B

ristus in ejus libris legitur, toties sere eodd. inter se dissident, ubique ἱδρυθην scripsisse, meo mihi iure contendere videor. II. II8 quidem omnes ἱδρυθεῖσα ediderunt, nulla varietate enotata; sed I. 172 ἱδρυθέντων Bekk. al. cum F. n. ἱδρυνθ. Gas. ni. II. 44 ιδρυθηναι nune vulse evin M. P. Κ. S. ἱδρυνθῆνοι R. V.F. R. e. Ald. al. cs: Eust. ad D. Per. vs. 517 εἶχε δὲ sερον Ἐρα- κλέος τὶ Θάσος, υπο των αυτων σοι νέκων ἱδρυθέν). IV. 203ἱδρυθέντι recte vaeg. ἱδρυνθέντι P. - Eodem jure Hippoerati

quoque ubique ἴδρυθῆναι restituendum esse videtur. cf. Foes. Dec. ΗiPP. s. V. ἱδρυσθαι et ἱδρυνεσθαι. - Ut ιδρυνθην sic et ἡρ - νειὶν apud Homerum dicitur pro usitatiore Atticoque ηρτυθην, quamquam ἀρτυνω ipsum et aliae ex hae sexura formae in usu suerunt; sed Herodotus, ut alii plurimi, constanter formis D Praesente αρ- τυαν usus est: ῆρτυσαν II. 12. ἐξηρτυμένοι n. 43. 61. ἐξήρτυτο II. 6I. - Aliis in verbis duplex forma ad discernendas significationes adhibita fuisse videtur, veluti in ἰθυνω et ἰθύω, πληθυνω et πληθύω, δυω et δύνω es. Schweigh. lex. Herod. a. vv.) quBmquam haud negari potest non uno loco significationes esse commixtas. - Quod Butim. l. l. probare studebat, sutiarum κτανέοντα II.

309 Pro praesenti tempore accipi posse, id ea Graeci aermonis lege, arctioribus quidem, quam vulgo fit, circumseribenda finibus, nititur, ex quu interdum ex uoristo secundo vel suturo aliae praesen

tia temporis formae in εω , .ho exeuntes simpliciter exsistunt, veluti ἐπιτροπέουσι Hom. Il. Io, MI. ἐλάω , κεραιο, alia. Quod ud ver borum genus etiam Herodoteum noti σειε VIII. 2I εἰ παλσμειε o ναυτικὸς στρατός reserendum esse videtur, ae rejicienda acripturacodicia F. παλαίσειε, neque aliorum codd. vis. auctoritate nix , nec eum Hesychii glossa, haud dubie hue trahenda, consona, in qua παλήσειε idem esse dicitur ac διαφθαρείης sic enim pro Vulgato διαφθείρεμ acribendum esse docent statim subsecuta verba

ἐπαλ λ)ησεν ἐφθάρη. Atque διαφθεIρεσθcii proprium de navibus

perditis verbum fuisse videtur, Herodoto quoque usurparum I. 167Tων διαφθαρεiσέων νεων. I. 166 διεφθαρησάν σφι νέες τεσσερακοντα. Quare idem Hesychius exposuit πεποληώναι ἐκπεσεῖν, nε

mis verbis satis sit manifestum, illa priora repetenda esse u πα-λέω , quod ipsum velut nova propago ex uoristo secundo παλῆνοι Pros tum est, eaque ex origine intransitivam servavit significuti ν-