Quaestionum criticarum de dialecto Herodotea libri quattour scripsit Ferd. Iul. Caes. Bredovius

381쪽

De dialeeto Herodotea lib. IV. δυρέω, etiam a Thom. Hag., ut solum probum, commendatum cs. Thom. Hag. p. 251, 10 Συρέω εωρῶ Ἀττικοὶ , οὐ ξυραω ξυρ tu. Lob. Phryn. p. 20b. ad M. p. 181. Interppr. ad Aj. vs. 7863 hie

exemplorum reeensus doeebit: Il. 66 ευρέοντια vulg. ξυρουντες F. - 39 ξυρε τοι vulg. cum F. Paris. ξυρουνται M. ξυρωνται P. Κ. ξηρῶνται S. - 37 ξυρευνται vulgat. ξυρωνται Κ. ξηρῶνται S. - 6ο ξυρουντες vulg. ξηρωντες S. V. Ρ. Κ. IIl. 8 περιξυ- ρουντες. - 12 ξυρευνται vulg. ξυρωνται P. Κ. S. Recte igitur quorundam eodicum scriptura ξυρῶντες, ξυρωνται neglecta est, posterioribus demum frequentata; et vulgata ευρέονται, ξυρευνται ad ξυρεζαν non ad ξυραω aiant reserenda; id quod et male contractae formae ευρουντες, περιξυρου-ες confirmare possunt. Quare

is ξυραω, nunquam alia quam praesens et imperfectum tempora esua terminatione emittente. - Vide et Lueian. de dea Syr. c. 6ξυρεεσθαι et ξυρεονται. - Sed illae apud Herodotum non tolerandae eontractae formae ξυρουνται, ξυρουντες Pro ξυρέονται, ξυμ ρέοντες vel ξυρεῶνται, ξυρευντες nos ad considerandus verborum circumnexorum legea ducunt, quas illa apud nostrum secuta sint. V. De verbis puris sive cireumffexis. Verba pura in εω terminata sere ubique apnd Herodotum vo- ealium diaeresin faciunt, atque eorum sormas in T, η, o,, ου, tocontractas prorsus damnandus esse censeo. Quum Butem plerisque in locis partim consentientibus codd. Μss. partim non consentientibus ut l. 7 καλεομενος vulg. καλουμενος e. - - ποιευντες Vul gat. ποιosντες K. S. b. d. - 175 οἰκέοντες Bekk. Οἰκουντες Gss. - ω ποιευμενος M. al. ποιεομενος C. ποιουμενος olim vulgat.

VI. 98 πολεμεοντων V. πολεμιζοντων S. Alii cum F. πολεμουν- των. I. 120 θαρσεε Bevh. Vulgo male θωρσει, item IX. 76 et Ι. 9. VII. 16, 3 διαιρέω nune vulg. cum M. P. Κ. V. S. F. Paris. διαιρω Ald. al. IX. 8 δέεσθαι nunc Vulg. eum S. V. Olim et F. δεῖσθαι. II. 93 κατανοέειν nunc vulg. olim et F. κατανοεῖν. III. 38 ευφημέειν nunc vulg. cum Origen. eir. Ceis. V, 603. ευφημειν Ald. al. - III. 126 ωφnεε BAk. Vulgo male toφέλει cum codd. S. Ρ. F. cf. et Var. Lecti. ad I. 117. 128. 206. 8. 198. II. 25. M.

126. III. 8. 24. 36. 131. Iv. 114. V. 106. VI. M. M. 86, 4. VII. 64. 237. VIII. 68, 3. 36. IX. I1. 109. VIII. 26. 41. III. 46. 51. 85.

IV. 29. nune editores sormas non contractas recte servasse vidissem, paucaque contraria exempla, quae quidem nescias utrum eodem modo omnibus in eodd. Mss. habeantur, an alii aliud substituant, quum prorsus nihil varietatis adnotatum sit, nostris in exemplaribus omnibus relicta esse, enumeratione Omnium recte fieri-Ptorum exemplorum supersedere me posse credidi, iis tantum eommemoratis corractisque, quae adhuc omnes editores in mendo cu-

382쪽

De dialecto Herodotea lib. IV.

bare sinebant. Verumtamen quum simul animadvertissem, crebrius breviorum istorum verborum δέω, θέω etc. formas non Herodo-teas in ii contractas immerito receptas esse, haec Paulo accuratina in utramque Partsem recensenda.esse mihi visa sunt. Et βδει quidem omnes sic recto scriptum servarunt I. bI. 72. 180. 185. 189

202 bis. II. 17 bis. 22 bis. 25. 31. 33 bis. 34 bis. 99. 1 9. III. 117. IV. 48. 49. M. 52 quater. 53 bis. 54. 57. 92. v. 52. 101. VII. 59. 124. I 28. 129. ID. I99. IX. 43. 51. M. μειν I. 75. II. 21. 22 his. 28 bis. 32 bis. 99 bis. IV. 8. VI. 76. VII. 129. δειρέειν II. 20. περιρρέει II. 29. 127. διαρρέει VII. 108. ἔρεε II. 121, 4. συνε ρεε VIII. 42. - πλέειν Ι. 170. I94. I 1. 29. 96 158. 179 bis. li I. 19. 45. IV. 89. 158. V. M. VII. 24. 36. 175. IX. D. M. παραπλέειν IV. 43. διεκπλέειν Ιv. 42. ἐκπλέειν II. 114. VI. 22. ἐπιπλέειν V. 86. IX. m. λλεε IlI. 125. IV. 43 bis. 85. 87. M. V. 33. 126. H. 26. 36. 41. 98. 118 bis. 133 bis. VII. 58. 122. 123.

173. 188. VIII. 92. αποπλέετε IV. 98. αποπλέειν I. 24. ιΙ. 113. 119. IV. 110. VI. 41. I x. 96. 114. παρέπλεε VII. 100. προσπλέειν lX. 96. απέπλεε ΙΙΙ. 41. IV. 43. 154. VI. 41. 135. VII. 130. ἐκπλέει IlI. 146. 148. - πνεειν li. 27 ibid. αποπνέειν et αποπνέει. - διαχέειν ΙΙ. 150. συγχέειν IV. 127. καταχέει lil. 96. διεχέ

κατεδεον b. . His tam multis exemplis ulla vitiosa repugnant; δεῖ enim sic mendose scriptum exstat Ι. 8. 11 ter. 42. 57. 67 δεῖ vulg. δή d. e. . 109 bis. 179. 199. I l. 16. 24. 29 bis. 135. li I. 6. 9. 69 bis. 71. 72. 83. 139. 155 τα δεῖ Valch. reposuit pro vulgat. ταδε, retinue runtque ulli, sed τα δέει corrigendum erat). IV. M. 134. V. 4. 3I.

VIII. 6. VII. 23. 168. θεῖν III. I 05. Hae contractae sor mact in Herodoteis libris obviae jure merito cuique suspectae esse debent non solum Propter istam recte scriptorum multitudinem, sed vel ideo, quod ne Attici quidem scriptores, ut de posterioribus see quentissime his in verbis diaeresi usis sileam es. Lob. Phryn. p. 220 sqq. plane abstinuisse videntvr sormis non contractis, ex Ionica consuetudine retentis. Etiamsi enim Thucydidi, apto illi verbis ac presso, talem Ionismum condonandum neges, tamen eum a Xenophonte minimo abjudicandum esse eoncedes, quippe cujus dicendi genus non una ex parte Ionicam mollitiem ae simplieitatem Diuiligod by Corale

383쪽

Do dialeeto Herodote a lib. IV. reserat. Etiam talis forma, qualis est δέεις, plurimis familiaris

suisse videtur cf. Butim. gr. gr. II, p. 1503 posteriores vero etiama δεουσι, περιδέουσι a δέω i. e. δεσμευω, dixerunt, pro quibus veteribus Atticis συνδουσι etc. sola erant probata. es. Lob. Ρhryn.

p. 221 eui de hac re frustra obloquitur Maith. gr. gr. I, P. Ib1Not. qnum ipse suis ex Atticis scriptis allatis exemplis nihil aliud demonstret quam quod Lobeckius jam invenit, contractam hujus verbi formam solam suisse Atticam. Istis igitur Herodoteis locis haud dubie vel invitis omnibus codd. Μss. δέει cs. Suid. δέεα eo δεῖ) καταδέει, δέειν, ἐνδέειν, ἔδεε et θέειν ubique est reponendum. Eodemque modo non serendae sunt contractae formae ζητεις I. M. ἀποοτερεῖ VI. 65. κινεῖ III. M. αυγεῖτε VII. 103. μυεῖται VIll. 65. οὐ θει III. 78. χωρει V. 72. βοηθει VII. 157. δυσθυε ει VIII. 100. μαρτυρεῖ VIII. 94. αγνοεῖν Il. 162. 1τολυπρηγμονειν III. 15. πολεμειν V. 120. ευνοεῖν IX. 79. τηρεῖν IX. 104. ἡπορει IlI.

ξυρουντες es. sup . επιμετρουμένου ΙΙΙ. 91, quae omnes sine haealtatione in Herodoteas formas non contractas vertendne sunt. Sed quum Herodotum syllabas εο, εου aut dissolutas servasse, niit in ἐυ, sed nunquam in oti eontraxisse constet, dubites fortasse utrum pro vitioso περιξυρουντες ullisque περιξυρέοντες an περιξυρευντες

seribas; quam eandem dubitationem et ii habent Ioel, ubi eodices

Nas. inter εο et ευ, utrumque Herodoteum, nutant cf. Var. Lecti.

ad Ι. 68. 98. 140. 198. II. 68. 108. 113. 178. 8. 1 7. III. 1 5. IV. 149. V. 108. VI. 32. 84. 86, 1. 127. VII. 2 . IX. 91. Sed ut illis

locis ξυρέοντες, ἐπιμετρεομένου etc., quia diaeresis eontractione in ευ frequentior apud nostrum est, praeseram, sic in his plurimorum codicum Hss. auctoritatem sequar. Et patet non debuisse Seliae serum I. 37 contra omnium librorum auctoritatem ποιεόμενα praebentium ποιευμενα substituere. Frequentativa in σκον, σκομην si a Verbis puris in εω exeuntibus sormata sunt eandem vocalium diaeresin servarunt. cs. Ρhavor. a. v. φῶέεσκε, φιλέω φιλήσω καὶ σωρικῶς φαεέσω, καὶ πλεονασμω φιλεέσκω, o πορατατικὸς ἐψγιλέεσκον καὶ ἀφαιρε σει φιλέεσκε. - Herod. I. I96 πωλεεσκε. IV. 78 ποιέεσκε, utque quum etiam perverse interdum hanc in formam duo te irrepserint, ut IL 13 ἀρδέεσκε male vulgatum erat pro αρδεσκε nam praeter αρδω non αρδέω sed αρδευω usurpabant es. Lob. Phryn. p. 76M. IV. 78 καταλειπέεσκεν cod. S. summo jure puto licere pro vulgato Θεσκε reponi ήχεεσκε, et vulgatum ποιέεσκον I. 36 alteri e cod. e. enolato ἐποίεσκον praeserri. Praemterea VII. 5 ποιεέσκετο GAL ul. recte cum codd. b. c. d. ποι- έσκετο Behh. H. male eum M. P. K. F. ἐποιδετο edd. vett. S. a. VII. 119 ποιεέσκετο Gss. al. recte. ποιέσκετο Belah. eum F. ἐποιέετο S. V. nam ποιεέσκετο sola vera Herodoteaque est forma. Diuitiaco by Coral

384쪽

De dialecto Herodotea lib. IV. 375

nec poesica, altero a eliso, upud nostrum serenda. Sed legitima alterius a elisio est in Arma aliέo L M, quum duo Ta ante vocalem o poni apud nostrum non liuere jam supra constituerimus.

I. cum K. F. ποιέεo male esset. ποίεε S. V. '). Quare male vulgatum ἐδέου VII. 161 sine eontroversia in ἐδέo mutandum est. Contra φoisέαι et id genus alia, quum non o vocalis, sed diphthongus at sit secuta, pro salsis corruptisque habenda, et epicis poetis potius relinquenda sunt; sed φοβέεαι noster dixit I. 39 sic recte e d. v. b. F. e corr., Pro quo vulgo male opoβεαι scribitur. VII. 52 φοβέεαι Ald. al. recte. Alii cum F. S. male φοβέαι. VII. I6Iδέεαι omnes praeter S. V. qui δέν exhibuerunt. III. 34 ἐπαινέεαι vulgo. Alii eum S. F. s. salso ἐπαινέαι. I. 206 προθυμέεαι n. c. προθυμεαι Ald. GAL BeLk. al. male cum eodd. S. F. b. d. Vs I. 47 διαιρώαι Bekk. al. Alii διαιρέαι. - 50 διαιρεεora Ald Bekk. al. Alii διαιρέαι. Atque ἀπολαμπρυνέαι I. 41 vulgat. eodd. απο- λαμπρυνεαι) in Herodoteum ἀπολαμπρυνέεαι est mutandum, ut IV. 9 ευφρανέεαι jam olim vulgatum retinendum pro εὐφρανέαι, quod praebent codd. S. V. P. F., et I v. 163 αποθανέεαι pro ἀποθανέαι

nunc eum eodd. S. F. salso edito. Nam sutura secunda et liqvidorum verborum, et sutum, vulgo Dorica nominata, ut omnino hane vocalium diaeresin apud Herodotum retinent, sic etiam In illa secunda persona singularis indicativi. Atque ἐρέων noster dixit I.

b. 77. 81. 152. II. M. M. M. III. 61. 71. 80. IV. M. II8. I 29. V. 72. 92, 7. VI. 43. VII. 32. 49, 2. 10 . 205. IX. 42. διαφθερέω V. bI. κερδανέεις I. 35. VIII. 60, 3. αμυνέειν VII. 168. IX. 60. διατετρανέεις tu. 12. μηκυνέων II. 35. Ουνομανέω IV. 47. ἀποστελέειν lv. 179. αἰσχυνέειν Ιχ. 53. αγγελέων I. 43. III. 134. IV. 14. I 27. 151. VII. 147. VIII. 54. 97. αποβαλων l. 71. III. II. IV. IS . VI III. 168. VIII. 65. IX. 61. σημανέω I. 76. 209. II. 9. III. 37. IV. 99. I 27. V. 54. 92, 7. VI. 39. VII. 213. VIII. M. ἀποκτενέων I. M. III. M. M. 62. 65. V. 92, 3. μενέω lv. 1 I9.

VII. 10I. VIII. 5. 57. 62. IX. 90. IV. 3 υπομενεουσι recte Vulg. υπομενουσι F. - υποκρινέεσθαι I. 164. V. 49. ἀνανεμέεται i.

173 reeie vulg. eum F. u. c. cs. Suid. et Zon. S. v. ἀνανεμεῖται

M. Κ. ἀναμνέεται Henr. Stephantis conjecit . φανέονται III. 35. προσεμπικρανεεσθαι III. 146. συμβαλεεσθαι III. 135 si e libri IIerod. συμβαλεισθαι Eustath. ad Hom. I l. p. 638 - 741 . αποθα- ωέεσθαι III. 1 3. Iv. 95. I90. σημανέεσθαι V. 20. δρομέεσθαι VIII. 102. διαφθαρέεσθαι VII l. 108. in. 42. Ex suturis Doricia solum πεσέεσθαι apud Herodotum invenitur VIII. 130. VI l.

385쪽

De dialecto Herodotea lib. IV. 168. I 163 ubi solus S. πεσεῖται sed πλευσομαι, nunquam πλευ-

σου Lora, cs supra P. 173. φευξονται I. 207. VIII. 6. 68, 2. IX. M. αντιθευσομνοι V. 22. VIII. 56. De suturis καλέσω, ἀπολέει, απολέεσθαι, et de vitiosis reno-λεσει et προσαπολέσει jam supra p. 339 sq. diximus. Sed istis exemplis ductus male vulgatum μανεῖται Ι. 109 sine ulla haesitatione in μανεεται muto, ἐρεῖς VIII. 100 in ἐρέεις, α ιυνουντων III. 155 in αμυνεοντων. vel ἀμυνευντων sui VIII. 143 αμυνευμεθα positum est, et ΙX. 6 ἀμυνεsσι. VII 134 ἀποθανευμένους. - 146 απο- λευμνος ἀπολουμενος olim male vulg. et cod. F. 3 et 209 απο- λευντες ΙX. 18 vulg. cum S. V. ἀπολεοντες F.). Aliis Ioeis inter futurum, uoristum et praesens tempus variatur cf. supra p. 41 I. 60 ἔμελλε φανεεσθαι nunc vulg. eum F. φανεῖσθm Ald. al.ὶ

φαένεσθαι b. d. e. - 1 2 ἔφη - απολέεσθαι κακιστα vulgat.

απολέσθαι S. VIII. 101 ἔφη αποκρινέεσθοι Valch. αποκρινεῖσθα eodd. αποκρίνασθαι Ald. sed υποκρινέεσθαι reponendum esse jam supra vidimus. VIII. 65,8 ουτω δὲ aυτους μαθειν, oτι τὸ ν&υτι- κον απολέεσθαι μελλοι Vulg. ἀπολέσθαι S. VII. 168 δελπτέοντες - υπερβαλέεσθm vulg. υπερβαλέσθαι S. υπερβαλλεσθαι F. VIII. 24 ΟΡ ἐμπισαν - υπερβαλέεσθαι vulgat. υπερβαλέσθαι S. V. VIII. 108 ἄλλα δοκέειν γαρ νικηθέντα ου μενέειν τὸν mρσεα vulg. μένειν F. VII. I 1 ου τοι απιμεν, αλλα μενέομεν vulg.

μένομεν F. IV. 147 Ουκ ἔφη μενεῖν, ἀλλ' αποπλευσεσθαι Steph. et sqq. sed μενέειν reponendum cs. VIII. 5 φάμενος αποπλωσε-

σθαι - καὶ Ου παραμενέειν , quamquam etiam scriptura Ald. --dicumque S. F. u. e. , μένειν exhibentium, tolerari potest; nam Praesens tempus cum uoristo et suturo conjunctum esse docet L

beck. Ρarerg. p. 7 7, exemplisque confirmavit. - IX. 106 ἐμμένειν τε καὶ μη ἀποστησεσθαι Codd. ἐμμενειν repone ἐμμενδειν

nunc vulgat. cf. et Var. Lecti. ad VΙΙl. 100. 103. VII. 120. 220. Hanc ad primam verborum circumgexorum syzygiam pertinent quaedam non contractae verbi κειμαι formae apud Herodotum alios- quo scriptores obViae κέεται et ἐκέετο, quae tertiae singulares apud Herodotum, ut κέωμm, κεοίμην apud omnes alios κέοιτο Herod. I. 67 constanter non contrahuntur, quamquam saepius contractae formae a librariis perperam illatae cernuntur. Sed κέεται exstat I.

bis. 183 παρακέεται γαρακέαται Ald. c. . II. 149. 83 bis. 17. 34 ἀντίον κέεται. 38. 62. 164. 175. III. 57. 100. IV. 45. 59. M διακέεται vulgat. cum S. V. A. B. διακέαται M. Ρ. Κ. F.). 81.117. 123 bis. 162. 169. 184. 191. V. G. 92, 7. VI. 77. 139. VIII. 138. - ἐκέετο III. 12 κέετοι S. V. . VI. 6I προσεκέετο Vaeg. προσεκέατο Ρ. Κ. S. F. b. . Aliis locis, ubi alii quidam con-

Herod. VII. 168 πεσέεται, item ex hoc loco Suid. a. v. ἀνεκα

386쪽

De dialecto Herodotea lib. IV. 377

tractam exhibuerunt formam, non Herodoteam, recte nunc Plerum - que diaeresis est praelata: Ι. 196 ἐκέετο νομος vulg. nunc cum F. Alii male ἔκειτο. Ibid. προσεκέετο nunc vulg. cum F. Alii προσροέκειτο. - 216 προκέεται nunc vulg. cum F. Alii προκειται. 51 ἐκέετο vulg. ἔκε o F. II. 34 αντέη κέεται nunc Vulg. κεῖται S. - 155 ἐπικεεται vulg. cum R. F. Paris. Alii ἐπικεῖται. 149 κέεται vulg. κεῖται S. III. 31 παντα ανακέεται Steph. Bekk.M. cum M. F. n. ανακέαται Ald. Gss. b. e. d. in ανακειται S. IV.

II προκέεται nunc Vulg. προκειται S. προσκειται Ρ. V. - 3

προσεκεετο nunc cum V. Alii cum S. F. προσέκειτο. - 36 προ εκεετο vulg. cum S. V. Alii προσέκειτο. VIII. 135 κέεται vulgat. κεῖται F. Quum igitur perspicuum sit, recte istis locis nunc quosdam editores sormas non eontractas elegisse, nemo facile, quum noster hae in re variasse non sit censendus, nobis interdicet, quominus aliis contractis formis, quamvis invitis libris, eandem adhibeamus medicinam, easque statim dissolvamus. Nam κεῖται praeter nostri morem scriptum exstat I. 9. 14. bo. 51. II. 123. IV. 18. 22. M.

VII. 198. 200. 216. VIII. 60, 2. Dειxo I. 119 bis. 123. VII. 158. 176. 208. VIII. I. 76. D. IX. 40. 52 bis. 57. 60. 73. 101. Quae

omnia in Herodotea κέετα et ἐκέετο mutari velim. Sed perverse apud nostrum quidem hanc diapresin etiam in infinitivum interdum irrepsisse judico; quamquam enim alii Iones κεεσθαι dixisse deprehenduntur, qui quidem et κέομαι, κέονται aliaque id genus, non Herodotea, usurparunt κεονται Hippocrat. ξυγκέονται Aret.

es. Maiit. Stvrg. 3 p. 154ὶ tamen apud Herodotum, ut apud alios

κεῖμαι, κείμενος, κεῖσθαι, κείσθω pro Persecto quodam in ειμαι, εῖσθαι terminato accipienda esse videntur, cujus conjunctivus et optativus, ut apud Herodot. tertiae illae personae singulares, ex recordatione formae κέω, κέομαι servarunt istam diaeresin. Et constant sibi Herod. exemplaria in vera scriptura exhibenda κεῖσθαι II. I27.

W. 22. VIII. 37. VI. 57. IX. 105. Sed II. 2 cod. S. quidem

κεῖσθαι reete exhibuit, vulgatur autem male κέεσθαι. IV. II κελσθαι codd. Ρ. V. S.. K. Alii cum F. κέεσθαι. III. M προσκεῖσθαι S. προσκέεσθαι vulgo. N. I95 κεῖσθαι S. κέεσθαι vulgo. Αc constat mihi Herodotum ipsum II. 127 pro vulgato κέεσθαι et III. 22 pro vulgato προκέεσθαι, κεῖσθαι et προκεῖσθαι scripsisse; simulque apparet quam aliena sit ab Herodotea oratione sorma κεομένη, quam Schaeserus nostro pro vulgato κειμένm vel κειμένην I. 76 obtrusit. κροσκειμαι noster dixit IV. II. κεέσθω ΙΙ. 171 bis. Restant autem ulla, hoc loco commodissime commemoranda, quae quamquam Pertinent ad hanc verborum purorum syEygiam, tamen etiam apud noEtrum non faciant vocalium diaeresin. Hujusmodi est forma ἐθηεῖτο cc supra p. 46ὶ qua contractione haud dubie aurium arbitrio satisfactum est. Tum huc spectant sutura quae dicuntur Attica verborum in ιζω exeuntium, quae plus e duabus Diqitigod by Corale

387쪽

De dialecto Herodotea lib. IV.

constant syllabis. Sic dixit noster ἄνδραποδιειται VI. 17. ἐξαυ- δραποδιευνται VI. 9. ἐξανδραποδιουμενοι I. 66 vulg., ubi Schae .

ιεθα VIII. 62. ἐναγωνιευμαι III. 83. ἀνταγωνιευμώους V. 109.

οπωριευντες lv. 172. 182. ἐπισιτιευμενοι IX. 50. κατακοντιεῖ

IX. 17. κομιεῖ II. 121, 3 κομιστὶ S. V. d. . χαριεῖσθε IV. M.

χαριεισθαι l. 158. III. 39. ἀνασκολοπιεῖσθαι IlI. 132. IV. 43. ἐπισιτιεισθαι VII. 176. καταγιειν I. M. καταπλουτιεῖν VI. 132. μακαριειν Ix. 93. ατρεμεῖν VIII. 68, 2 recte Vulg. cum codd. Κ.F. ac procia abjiciendum quod cod. S. praebuit ἀτρεμώειν, ut VIII. 135 codicum S. V. θεσπιέειν pro θεσπιεῖν jam oli in recte vulgato. Buti mannus quidem gr. gr. I, p. 394 θεσπιέειν, cui etiam perversam codicis S. scripturam ατρεμδειν VIII. 68, 2, omnibus recte improbatum, addere poterat, cum λαβέειν comparavit, quas sermus Iones ε litteram inserendo diduxissent. Sed ut λαβέειν jam supra

vidimus Herodotum nunquam ipsum scripsisse, sed constanter λαβεῖν, sic omnino nego θεσπιεειν aliaque id genus Graeca esse. Nam aut κομίσουσι dixerunt aut κo ουσι, nunquam κομιεὐυσε cf. Lob. Parerg. p. 746. Herm. ad Oed. Tyr. 537) κατίσουσι Herod. IV. 190. καθιεῖν Xenoph. Anab. II, 1, 4. unde apparet, quum simplex verbum ιζω. Herodoto aliisque usitatius quam Atticis, e duabus tantum syllabis constet, neque alias adnumerari soleant prae-Positiones, καθιειν, quasi Simplex esset, suisse sormatum. Praeterea seeunda persona singularis suturi medii ost I. 90-a codicibus M. F. recte servatum, ubi quod alii exhibuerunt quum

nunc sere constet has seeudas Personas non in dii sed in εi semper terminandas esse, prorsus damnandum est; nec minus serendum

Gesn. . διήκωμι Μss. κομίσαι S. V. κομιζεται F. b. κομιγα Ald. al.) sed κομμι sola vera est sorma, ac sine cunctatione inordinem recipienda. Quum enim nullam his in suturis vocalium diaeresin obtinuisse eertum sit, et χαριουμαι χαριε, I Mειτα omnium consensu sola Herodotea solaque Graeca esse modo viderimus, nihil apertius nihilque analogiae convenientius esse videtur, quam eodem modo κομιοὐμαι κομιει κομεῖται ut ab aliis Graecis ale et ab Herodoto esse sormata. Sed librarii Ionicum quiddam inferre tentantes et epicarum formarum μυθεῖαι, νεῖαι et Ionicurum δέ αι, προθυμδεαι. huc minime trahendarum, memores, ad formas minime Graecas aberrarunt, quibus ut eas evitarent alii aliud substituerunt, aeque damnandum atque illae. κομιει igitur solum verum solumqne est restituendum. Verborum Purorum in cito explantium contractiones in α omnes apud Herodotum constanter sunt servandae, neque ulla contractio

in xi admittenda aut diaeresis in εε, Dorum cf. Greg. Cor. d. d. Dor. p. 265. Maiit. Sinret.) p. 15M et eorum Ionicorum scriptorum , qui diversa promiscue nsurpabant , propriae. Sic dixit noster ἐκπηδῶν I. 24. προσδοκα Ι. 42. VII. 235 fin. . φοιτα ΙΙΙ.Diuili od by Cooste

388쪽

Do dialecto Herodotea lib. IV.

115 bis. φοιταν I. II. II. 140. ΙΙΙ. 115. V. D. VI. 137. neque audiendi sunt eodd. S. U. R. ΙΙ. 73 φοιτῆν vulgatae atque in codd. Μ. Ρ. Κ. F. Paris. habitae φοιταν substituentes. Nam φοιτῆν, υποθυμι σθω Hipp. Seet. V, p. 658 , 41. de morb. mul. II.) at

que ex hoc genere alia Hippocrates quidem saepius usurpavit, sed hic multa ex Doriensium usu, n veterum Atticorum consuetudine non multum hac in re abhorrente cf. Euclid. ap. Eust. ad Od. v

p. 735, 15 admiscuit; quum hanc contractionem in ῆ non proprie

fuisse Ionicam non ii solum grammatici manifestum iaciant, qui Schol. Il. α 56. 198. ορῆτο, quod Zenodotus in Homeri carmina inducere voluit, ab usu vere Ionico abhorrere monuerunt; sed etiam ipsius Herodoti consuetudo, ex qua hie ne iis quidem in verbis, in quibus contractio ista in sti omnibus sere aliis erat communis, eam admisit, sed χρασθαι, σμαται etc. dixit. Etiam θυμῆται, quod IV. 75 vulgatur, pravum est, proculque dubio e codd. S. v. θυμῆται recipiendum. Nam quod quidam sibi persuasisse videntur propter Praegressum tota contractionem in i necessariam fuisse, id neque justa ratione neque alio Herodoteo usu confirmari potest. Quae enim vis huic soli vocali i subjecta fuerit, ni eam contractio in sti non in α iis in verbis secuta sit, quae alias constanter co tractionem in a servarunt Equidem nullam video. Praeterea dixit Herod. ανιασθαι V. 93, non ανιῆσθαι. ἱστιαν II. 100. ἱστία VII. 135. βιασθαι VI. 137. ἐπαιτιαται lI. 121, 2. βιαται ΙΙI. M item Stob. Serm. 48 p. 345) ut omnino omnibus in aliis verbis constanter contractionem in α retinuit; etiam, quod modo attigi, χρασθαι; ac sine librorum discrepuntia id exstat Ι. 171. 202. 210. II.

15. 91. 92. 146. 173 ἐπεὰν δέωνται χρασθαι). III. 20. 99. 117. IV. 26. 76. 110. V. M. VI. 21. 77. VII. 177. 209. IX. 51. χρασθαι I. 24. II. 13. I27. χρασθω II. 123.-llΙ. 81. χραται I. 132. 137. ΙΙ. 95. IV. 65. 172. ἐχρατο I. 187. II. 159. 181. III. 3. IV. 44. 78. 13 . Sic etiam χρα I. 55 χραται S. . M. 63. 66. 17 . IV. 67. 150. 155. 157. 163 bis: V. 43. 67. VII. 140. 14I. 220. χρας lV. 155. χραν 155. VIII. 135 bis. καταχρα I. 164. αππιρρ IX. 79. κατέχρα VII. 70. αποχραν III. 138. VI. 137. VII. 148. IX. 48. M. Sed χρη Oportet χρῆν, χρῆνera etiam

apud Herodotum constanter suum η serVBrunt, nec poterant aliter formari, quamquam eorum sententia non multum mihi videtur pro

habilitatis habere, qui χρή ex χρῆσι mutilatum esse statuerunt. cf. Lob. ad. Butim. II, p. 70 sqq. et p. 330. - Verum σμαται dixit noster I x. 110 es. Athen. IV, p. lsi). κναν VII. 239, unde vulgatum διψῆν II. 24 eod. S. δίψηνὶ videndum est, ne rectius ex

Herodoteo more in διφαν mutandum sit; praesertim quum in posteriorum libris, qui quidem in his omnibus verbis contractionem in a rursus receperunt, saepius διφας, διφα inveniantur, cf. Thom.

Μng. p. 290, I. Lob. ad Phryn. p. 61. ad M. M. 'in Eorum igitur

389쪽

De dialeeto Herodotea lib. Iv.

rationem uniee probo, qui quamquam χρῆσθαι vel χρεεσθαι una enm χρασθαι in Herodoteis libris uno eodemque loco saepius invenitur, tamen Herodoteam sormam χρῆσθαι reposuerunt; sic Ιl. 173 ἐχρατο Bekk. al. eum codd. M. P. E. F. ἐχρῆτο AId. S. V. R.

χρα nunc vulg. cum M. F. a. e. Olim male ἀnέχρη eum eodd. b. d. e. ; et faciunt huc grammaticorum testimonia, Baehm. Aneed.

ἀντὶ του αρκεῖν ἡγεῖτο. - απεχρατο igitur ille grammaticus apud Herodotum recte scriptum invenit, neque aliter legitur I. 102 in Aldina aliisque editionibus, quamquam Bekk. alii cum cod. S. male ἀπεχρῆτο reposuerunt, Sehaec etiam ἀπεχρtixo substituit; quod idem απεχρέετο VIII. 14 male vulgatur, cui cod. F. neque damnandum απεχρῆτο substituit. III. Ita cum codd. S. V. ἐχρατο recipiendum erat pro vulgato ἐχρῆτο; eodemque modo vulgatum χρη- σθm VII. 10, I et 16, I rejieiendum et e eod. S. χρῆσθαι utrobique reponendum, quod etiam eod. F. VII. 18. codd. S. V. VIII. 20 pro χρησθαι male Vulgato reete praebuerunt. Praeterea χρῆσθαι

Ι. 47 et ἔχρῆτο III. 41. quam in scripturam, ex Herodoteis libris

Prorsus exstirpandam, omnes concordasse videntur, vel sine codd.

auctoritate in χρασθcia et ἐχρατο mutari volo. cs. Ρiers. ad Moer. p. 402 χρῆται αττικως. χραται εU,ηνικῶς, es. imprimis Schol. Il. I, 216. Nec χρέεσθαι. χρεεται etc. quamquam Hippocratis in libris saepius, interpositis quidem aliis duobus sormis, ut in scriptis Doriensium, in-Veniuntur cs Hipp. de rat. ict. in morb. acui. Secti IV, p. 385 χρέεσθαι. p. 386.387. 390. de nat. mul. p. 566, 6 χρεέσθω. I9 χρησθω. P.

567, 34 χρέεσθαι. χρασθια, χράσθω. Euseb. in Stob. Serm. 16 p. 1M rati σθαι. cf. Matth. gr. gr. I, p. 5b. apud Herodotum ullo modo toleranda esse judico; sed pro vulgato διαχρδεται I. 58 χρέεrαι Ald. e. e codd. M. F. a. solum Ionicum Herodoteumque διαχρα- ται χρατm e. d. restituendum esse; ' pro vulgato ἐχρεε eo IX. 37 non quod codd. M. Ρ. Κ. F. habent ἐχρέατο, sed quod S. V. ἐχρα- τος pro vulgato χρέεται IV. - νιφετω δὲ παντα χρεειαι, sic codd. S. V. a. id, quod jam olim hic editiones praebuerunt et Hesychiva

invenit χραται; nam ejus glossa χρῶται. μολυνεται sine contro er-llia ad nostrum locum speetat. Aliis locis, ubi fluetnant libri inter χρέεσθαι et χρησθαι, neque hoe neque illud esse retinendum cuique nunc patebit, sed, utroque neglecto, solum Ioni eum χρασθαι : I. 21 χρδεσθαι nune vulg. cum B. F. a. e. Alii cum S. χρῆ- . σθαι. - Ι87 χρέεσθαι vulg. cum F. a. c. Alii χρῆσθαι eum M. Κ. S. α. d. s. - 206 χρέεσθαι vulg. χρῆσθαι Κ. S. F. u. e. d. . Duiligod by Cooste

390쪽

De dialeeto Herodotea lib. IV.

VIII. II8 διεχρέετο vulg. eum S. V. A. B. διεχρῆτο M. P. K. F. Sed διεχρατο Herodotus ipse scripsit, ut illis locis χρῆσθἄι; etiam I. 99. 153. 157. 171. 196. VIII. 134 ubi Omnes male χρέεσθαι exhibent, solum Herodoteum χρασθω est reponendum. Eadem correctio formae non Herodoteae ἐκτεετο VIII. 112 e cod. S.

vulgatae adhibenda est, neque, quod codd. M. Ρ. Κ. F. salso praebent, ἐκτε cito recipiendum, sed ἐκτατο. ἐξ Ἀνδρου oρμωμενος χρή ματα ἐκτῶto impers. ut VI l. 22 ἐνθευtεν ορμεωμενοι - ωρwIooν. 34 ορμεωμενοι ἐνεπυρουν τοῖσι προσεκεετο. cf. et VII. 179. 235. VIII. 112. 133. 138 et alibi in ut noster dixit ἀνοκτασθαι Ι. 6I. III. 73. προσκτασθαι III. 21. VII. 9. Eadem formae ἐνδιο ιτhσθαι VIII. 41 a codd. S. V. praebitae, atque in id, quod jam olim hielegebatur ἐνδιαιτασθαι mutanda est; nam διαιτῆσθαι usurpat noster II. 1 7 et διωταται. et διαιτατο IlI. 15. IV. 95. I 2I. 165. V. I 6. Eadem denique vitiosae formae ἐκπηδέειν V1lΙ. 118 quam habent codd. S. V. pro Vera ἐκπηδαν, jam olim recte vulgata, et 1. 2 omnibus in libris habita. III. 14 διεπειρατο recte vulgatum est, ne rejiciendum et codicis S. διεπειρε ατο, et Κoenii ad Greg. Cor. d. d. Ion. 9 15 διεπειρέετο. Nec debebat Schaes e sola sua conjectura Ι. II oora et M ἐπειρώτεε pro vulgatis eoρα et ἐπειρωτα

reponere.

Hane vocalium diaeresin in ii, in verborum in am desinen istium, ab Herodoto quidem plane abiudicandum, aliis fortasse Ionicis, severioris legis terminos egressis, concedendam' , probabile est ex

eo Ionicorum more fluxisse, quo vulgares eorundem verborum Con tractiones in m. α in a mutato, in εο, sos dissolvere solebant. Unde quaedam verba Omnino in aliam verborum in εω exeuntium nexionem transierunt; sic ανοιδέει VII. 39 quo ex loco Stob. Serm.

δεοντων Alit. S. . III. I 27 item Suid. s. v. ἰθυ. Alii οἰδαινοντων. quod non Herodoteum est. Hippocrat οἰδέει de morb. II, p. 462, 8. 469, 7. 9. 470, 47. 471, 27. 19. 32 alibi. Quam ad praesentis sormam οἰδέω. οἰδεειν etiam οἰδέσκεται spectat apud Hipp. p. 465, 28 469 , 3I. 470 , 7. 471, 24 et alibi obvium. Omnino nescio an

Οἰδάω nunquam inventum sit, quum omnes formae, quas equidem ae iam, ad οἰδέειν reserri possint. Inter αρταν et αρτειν id discriminis intercedere videtur, ut αρταν αρτῶσθαι upud nostrum significet suspendere, pendere ex aliquo, αρτέεσθαι sese praepa rare, instituere, unde composita ἀναρτέεσθαι et παραρτεεσθαι, quippe quibus apud nostrum quidem sola illa parandi instituendique notio sit subjecta, etiam omnino in istam flexionem transierunt cs.

라틴어 텍스트