Quaestionum criticarum de dialecto Herodotea libri quattour scripsit Ferd. Iul. Caes. Bredovius

341쪽

De dialeeto Herodotea lib. IV.lieet non ex illis solum, modo allatis, locis esse quosdam, in quos alii librarii alteram sormam invexerint, sed etiam ex iis, ubi vulgaris forma vulgata est. Quod utrumque etiam est iactum. Nam I. 15 pro vulgato eum codd. M. R. F. u. c. απικέατο attulit Suid. a. V. Γύγης ἀπίκοντο, quod est in codd. S. V. b. d. e. I. 2 απίκατο vulg. eum M. V. F. pr. m. ἀπέκαντο F. m. sec.) απέκοντο S. n. b. c. d. e. CL et Var. Lecit. ad I. 67. 152. 214. VII. 172. Sed neque in his locis quidquam nos cogit, ut a vulgatis discedamus, neque in aliis, ubi Schae serus plerumque sine librorum auetoritate formam in aeo exeuntem recepit: I. I απίκοντο vulgat. ἄπικατο Schaes. 61 Ἀργεῖοι απίκοντο vulg. ἀπίκατο solus Se haes. 62 απέ- κοντο ὀπίσω vulg. απικέατο Schaes. Ibid. ἐαυθοντο vulg. ἐπνθέατο Schaee, item Ι. 83. - Neque ullam suisse causam, cur his in sormis augmentum temporale omitteretur, sed ἀρτέαται acribendum

esse, et πιστέατο, eo ραέατο, ώρμέαται qnamquam Eust. ad li. β' p. 177 234 dixit: Noo δοτος δὲ καὶ στρατευεσθαι ορμέαται καὶ ἀγωνίδαται. ubi patet non de augmento illum egisseὶ jam supra vidimus. Sed jam satis antiquis i mporibus hane pluralis numeri terminationem etiam pro singulari abusive, ut ita dicam, usurpari coeptam esse, docent aeholia Hom. . ubi grammatiei Euphorion ad Il. ην I79 et Zenodotus ad li. α' vs. 243 vituperantur, quorum ille τλεγεθοίατο, ut singulari numero, usus sit, hie pro ἐπέστηται ἐπιστέαται acribere maluerit; docent singula a grammaticis veteribus e poetis ejusdem Alexandrinae aetatis exempla allata, cs. Anecd. Cram. I, 373. Eumol. Hag. 653, 30, ubi ex Callim. παρεἱατο κουρη, qui idem Callimactus Frag. XXXII δειδεχαται pro singulari usurpavit cf. Lob. ad Butim. is, p. 8 et p. 487.). Simulque tamen conjicio ante haec Alexandrinorum tempora non genuinam esse, ubi nostris in codicibus inveniatur, hane singularis numeri sormam, neque RPud Hippocratem cs. Foes. Oee. Hipp. a. vv. εἰρυεσθαι et ἐξαρυω, Lob. ad Buti m. ll. II. Matth. gr. gr. I, p. 465, ubi huic εἰρέαται pro ε ηται ab Hippocrate Positum esse videtur neque apud Herodotum diutius serendam esse. Et ex recentioribus Herodoti editoribus quidam nonnulla hujusmodi vitia jam expulerunt, sed restant ulis.

I. 151 μία οἰκέεται πολις nunc recte vulgat. οἰκέαται Ald. al. Cum cod. c. - 183 τραπεζα μεγαλη παρακέεται nune recte Fulg. παρα- κεαται Ald. al. Cum eod. e. - 193 παρ ' ον μνος πολις οικητο sic nunc recte vulg. Οἰκέατο edd. vett. II. 83 μαντικὴ αυτοῖσι

342쪽

De dialeeto Herodotea lib. IV.

His omnibus in locis formas in ιαιαι, εατο, αται desinentes non ipso ab Herodoto prosectas esse judico, quare ab eorum partibus est standum, qui alteram Herodoteamque quoque in loco receperunt. Hunc ad errorem librariorum et eos locos arbitror reserendos esse, ubi illos, plurali quidem verbi numero opus esse agnoscentes, sed erra formas in εαται, εατο exeuntes pro singularibus salso habentes, ω littera inter is et x inserta, ανοκέονται, απέκα-o formasse suPruvidimus; et eos locos, ubi illi - εαται, Geo cum - ἐμαι, εἶτο, Go ete. eommutari posse putarunt: I. 27 οἷς οἱ Ea ληνες κατεστράφατο vulg. κατεστρέφετο e. - 152 ως δὲ απικέατο-os αγγελοι uulg. ἀπίκετο F. eL et Var. Lecit. ad VII. 229. VIII. 27. 36 et I. M. et Herm. ad Soph. Traeh. 517. Euripid. Baech I344. - Apud posteriores autem scriptores, qui quidem ipsi sappius has tertias personas si gularia numeri in εαται, adieo terminatas usurpabant, incertum est, quibus in locis eae sint genuinae et in quos a librariis illatae sint. Sed in Suid. lex ., ubi vulgo κεκινέαται κεκίνηται legebantur, Berub. verissime κεκένηνta ι emendavit, et ubi vulgo εαται ηνται, sός μέ μνέαται, idem vir doctissimus ex Schol. Vici. II. γ' 134 μέμνηνταa correxit. Et=mol. Mag. P. 662 , 20 πεποτήαται, ano ἀου πετω γέ-

νεται πεπότημαι, πεποτη rat, nanotέαται. γακως, καὶ κατὰ Ἱωνας καὶ ἐκτάσει πεποτήαται. Quibus in verbis πεποτέαται non mutandum esse censeo; neque enim πεποτέαται idem valere ae πεποτηται eontenditur, sed ex more grammaticorum, ex quo illam

tertiam Ionicam personam pluralem ex tertia singulari deducere consueverunt cs. Greg. Cor. d. d. IOD. P. 483. - πέφραστα , πεφραδαται. - Theodos. in An d. BeLL. II, p. IMI. etiam ibi inter πεποτημαι et πεποταται tertia singularis πεποτνται inserta fuisse mihi videtur. Ceterum nunquam omnibus hane singularis sormam in Azαι, sino valde Probatam esse, magisque ex peculiari quodam singulorum scriptorum arbitrio prosectam, vel inde apparet, quod saepius grammatici, ubi ejus mentionem injecerunt quo et ) CL et V. 67 fin. ταυτα- πεποίητο vuIg. ἐμεποίητο F. Paria.

343쪽

De dialeeto Herodotea lib. IV. Hesychii glossa reserenda esse videtur: κέαται, κειται statim de ejus insolentia quaedam addunt, vide praeter Sehol. Hom. jam suprulaud. et Elymolog. Mug. S. V. παρεἱατο. Sed ad alia transeamus. III. 88 alii ediderunt δυναμιος τε παντα οἱ ἐπιμπλέατο eum eodd. S. V. a. d. , alii eum codd. M. P. K. F. ἐπιπλέατο ; eodd. e. b. ἐμπιπλέατο, omnes autem mule pluralem sermam in Glo desinentem, quamquam nomen plurale neutrius generis praecessit; ac Schneigh. lex. Herod. a. U. πιπλα ναι, hunc pluralem numerum defendens, nomen Plurale, ait, neutrius generis

passim etiam alibi cum verbo pluralis numeri construit idem Noster, sic παντα ἐς του toυς ἀνοκέα tαι Ald. Gas. al. eum b. c. d. III. 3I. ταυτα τα πλοῖα οὐ δυνανται πλέειν II. 96 sic δυνανται M. Ρ. Κ. F. Sed jam dudum alii, quibusdam codicibus praeeuntibus, et illic ανακέεται sic Steph. Bekk. alii eum F. a. M. ανακειται S. et hic δυναται sic vulgat. cum S. a. b., recte reposuerunt, ut II. 96 τοὐτα τα πλοῖαὶ ἐκ γῆς δὲ παρέλκεται reete vulg. recteque non audiendus est cod. F. Paulo post κομίζονται praebens pro vulgato κομίζεται , ταυτα τα πλois κατα ρο- δὲ κομίζεται tu L) ut in principio hujus capitis omnes, nulla varietate enotata, haec legunt: τα πλοια ἔστι-ποιευμενα. Nam id, quod Schri eigh. docuit, minime ad Herodoteam rationem valet; quare et III. 88 ἐπίμπλατο veloinnibus codd. Mas. invitis reponendum erat. Similiter I. 100 haec vulgata verba τα ὁ ε δη ἄλλα ἐκεκοσμέατο Οἱ, procul dubio sic reseribenda sunt ταδε δὲ Δ λα ἐκεκοσμητο οἷ. Ei l I. 138 in his vulgatis verbis τα δὲ προπυλaia et χνος μὲν δέκα οργυιέων ἐστιν τυποισι δὲ-ἐσκευ ad aras κ. v. a. Pro hoe ἐσκευάδαται, quamquBm ab Eust. ad Od. xi p. 1569 - 271 ἐσκευαδαται παρα odor . ouν, τα προπυλαια ἐσκευα δαται ex hoe loco repetitum est, tamen

ἐσκευασται rPpone udum esse, quum aliis tum his exemplis evincitur

πους ἐγγεγλυμμενους. - Praeterea lV. 64 τα δὲ ἐς πολεμον ἔχονga cod j στι διακέεται praebuerunt recte eodis. S. V. A. B., sed eodd. Μ. Ρ. Κ. F. διακέαται, quod haud dubie rejiciendum erat; et IV. 185 vulgatum οἰκοδομέα tαι τα δὲ οἰκία οἰκοδομέαται in Herodoteum οἰκ odo Eritas mutandum est, et κεκοσμέαται VI. 4I

κεκοσμηατοι κ) ἐκ τῆς οἱ τέκνα ἐγένετο, τα ἐς Πέρσας κεκοσμέαταιὶ in κεκόσμηται; ac παρεσκευάδατο IX. 100 ώς δὲ α ροι παρεσκευάδατο τοῖσι Ἀλλησιὶ in παρεσκευαστο. Etiam VII. Il9 in

verbis nunc quidem cum eodd. H. Ρ. Κ. F. sic vulgatis χρυσεα τε καὶ ἀργυρεα ποxηρια τε -ὲ. κρπτῆρας ἐποιευντο, καὶ ται α οσα ἐπὶ τραπεων τιθέαται παντα, mali in eum edd. vett. et codd. S. V. R. glθεται reponi. IX. 68 παντα τα πρήγμοτα - ηρτητο ἐκ IDρσεων, sic ἐλτητο recte Wesse l. al. pro quo Bevh. Schaec cum eodd. S. V. male ηρτηντο substitiae runt. IV. 121 ταυτα προεκομι ronimc vulg. eum M. P. K. F. V. προεκυρο ζοντο olim male eum C. III. 90 τεσσεράκοντα τάλαντα ἀναισιμου to Gaias. Bekk. al. Cum S. V. M. P. K. F. ἀναισιμουντο AId. Sinues. al. eum n. b., aed

Corale

344쪽

De dialecto Herodotea lib. IV.

eod. eap. paulo post τὰ δε τριήκοντα ἐφοίτα omnes Rine variet. Io6 τὰ - πολλω μεζαν - ἐστι sic recte S. V. Ρ. Κ. F. Paris. εἰσι male Ald. Schaes. M. ΙΙ. 50 τα Ουν ouατα ἐστι vulgat. εἰσίν S. VII. 90 τοσάδε εθνεα ἐστι vulg. εἰσίν F. - Quibus omnibus in. locis pluralem numerum solis librariis, suum dicendi morem nostro obtrudentibus, deberi judico, ut Procopium, Stobaeum, Gregorium Cor.,

Herodotea quaedam laudentes tiliter atque apud nostrum vulgata sunt, suo e more pluralem numerum intulisse: Herod. IV. 45 Ουν ματα κεεται vulg. sed Proeop. beli. Goth. IV. 6 ex hoc loco κέαται

παρέλκει. προδοτος, ἐπείτε ἐγενοντο ταυτα, αντὶ του ἐπεὶ ἐγένοντο; quod ἐγένοντο nego Herodoteum suisae. - De singulari forma σεσημανται lI. 125 vide infra ad persecta passivi verborum liquidorum in νω exeuntium. - Multa hujuscemodi vitia quum aliorum tum Platonia in libris Mas. commissa esse, docet imprimis Hein dorsit commentarius ad Plat. Crabl. p. 424. E. Sed quum idem Hein dorsius haee omnia non toleranda esse censeat et Porsonus ad Hecub. vs. Il 9 Addenda cs. et Bernh. Synt. graee. p. 4IM Judicet, veteres Atticos nunquam, nisi ubi de animantibus agatur, plurale verbum neutri plurali subjecisse, alii, quos viros doctos Stalib. ad Plat. Civ. I, p. 353 B. laudavit, non prorsus quidem id negant, sed non satis aecurate id dictum esse rati contendunt, et inter eos etiam God. 1lerm. ad Soph. Eleet r. 43o, ibi Atticos id iacere quum in mente habeant nomen, quod non sit generis neutri quamquam ipse Hermannus statim subjecit, dubitari posse de veritate istius regulae. Nihil autem hane ad Herodotum alere, in eo mihi iure contendere videor; si enim exempli gratia illo in loco VI. 4 I. pro τέκνα in mente habuisset naῖδες, hoc ipsum nomen Posuisset, non illud; sed τεκνα in mente illum habuisse id ipsum docet, quod revera posvit. Verum poetis et Atticis aliisque hanc licentiam quisque saeile concedet. cf. Matth. gr. gr. P. 761. Popp. ad Xenoph. Anab. I, 2, 23. ad Cyrop. II, 2, 2. ad Thiieyd. Vol. I, p. 98 sq. Similiter προς το σωιαινομενον est Hom. Od. 2, 7 νεφέλη. to μέν. cf. Interypr. ad Greg. Cor. d. it. Att. g 39. - Sed quod Herodotus II. I 2 in viilgatis verbis καίτοι τριήκοντα

μὲν ἀνδρων γενεαὶ δυνέαται uυρια ἔτεα. γενεαὶ γὰρ τρεῖς ανδρων έκατον λεα ἐστι quo ex loco Eust. ad II. ex t. 97 73 e sua loquendi eonsuetudine εἰσι exhibuit: ἰστέον δε, υτι τήν έηθεῖσαν

τριακονταετῆ γενεαν προδοτος βραχυ τι παρεAτείνων φησιν, ως γενεαι τρεῖς ἀνδρων ἔκατον ἔτεα εἰσι.) mox pluralem numeriunδυνεαται, mox singularem ἐστι posuit, id ex ipsa verbi εἶναι natura et ex ipsa ejus positione hoc in loco explicandum est, nee magis mirum esse videtur, quam quod idem noster dixit I. 26. ἔστι δὲ μεταξυ τῆς τε παλαιῆς noλιος και vos νηου ἔπια στάδιοι. VII. M

345쪽

m dialeeto Herodolea lib. IV. eum Μ. Ρ. Κ. F. Alii ἔσαι δὲ ἔπτα στα δια, sed codd. S. V. εἰσι

δὲ ἔπτα στάδιοι. cs. Herm. ad Soph. Trach. SIT. Eurip. Bucch. 1344. cs. et IX. 101. - VI. I 12 ήσαν δε σταδιοι συκ ἐλάσσονες το μεταίχροον αυtων ῆ οκτω. I. 93 η περίοδος - εἰσι στα dios n. l. 163 si περ Ioδος - ολ Iγοι σταδιοί εἰσι. es. et II. IS. 41. 124. 149. IlI. 60. IV. 85. 175. VI. 9. Matth. gr. gr. II, p. 786. Ηeind. ud Plat. Euthyd. p. 302. C. Plusquamperfecti netivi tertiae personae pluralis terminatio in

εσαν Pro εισαν nostro eommunis est cum veteribvs Atticis, quibus ut nostro, quum interdum sint negligentia scribarum depravati, tamen ubique probatior forma restituenda est. es. Εtymol. Μag. p. 386, 42. ἐτετυφεσαν κατα Ἱωνας καὶ 'inti κους, ουχὶ κατα κανονα ἐτετυ-

φεισαν γαρ. Vide praeterea grammait. apud Maiit. Sturg. p. 82 sq. Lob. Phryn. P. 1 9 sq. - I. 64 ἐπεπτωκε σαν. ἐγεγονεσαν III. M. V. 57. 62. VI. 33. VIII. 129. IX. 39. 41. Etiam I. 67 ἐνεγονεσαν vulgatum est, ubi eodd. b. d. e. male nil ἐγεγόνεισαν aberrarunt. VII l. 93 περιεγεγονεσαν. - Ι. 73 ἐώθεσαν. id. 157. 171. ἐώθεσαν nunc Vulm cum codd. P. F. c. Alii ἐανθεισαν. Alii itumi σαν. lI.

ἐδεδώκεσαν III. 19. VI. 108. - ἐξεληλυθεσαν S. Κ. Wesael. ul. IX. 10. sed ἐεεληλυθησαν F. al. - ἐπεποέθεσαν IX. 88.

λάκεσαν V. 90. αναβεβήκεσαν VII. 6. ἐνδεδύκεσαν VII. M. οπώπεσαν VII. 125. ηδεσαν VlI. 175. διοδοιπορήκεσαν Vlli. 129. Aeolicas, quas dicunt, formas optativi aoristi primi activiseeundae et tertiae personae singularis et tertiae pluralis in si αδεεῖε, ειαν desinentes etiam Herodoto maxime familiares suisse, haec

docebunt exempla. cs. grammati . sp. Multi. Stiara.) p. 86. ὁιαρα- ξειας Ill. 12. νοστήσειας VII. M. ἀποστεIλειας VII. 235. κατυπνώσειας Vll. 15. ποιήσειας VII. 10, 1. - φιλήσειε II. 41. διαφθει- ρειε I. 17, item Suid. s. v. ζυγης. cod. d. διαφθείροιεν) ἐθυσειε I. 204. III. 39. κατωλυσειε II. I2I, 5. ἀποφλαυρίσειε I. M. δακρύσειε III. 32. ἀλγήσειε III. 43. ψαυσειε III. 30. 64. 65. ἁποκτεινειε III. 75. 127. στήσειε III. M. ἐπιτελέσειε III. 127. τις αν μοι τουτουμέων υποστῶς ἐπιτελεσειε σοφίη, sic libri Herod. , sed Eust. ad

Contra διαφυλάξαιεν VI. 10l. ἀποδέξαιεν VIII. 35. et VII. Ita

346쪽

De dialecto Herodotea lib. IV.

συνενείκαιεν vulgui. eum S. V. A. B. συνενεικααν M. K. συνέ- νει κω Ρ. qui e corr. συνένεικαν. συνενεῖκαι F. συνενείκαιαν b.

συνενεγκωευ Stob. 98, 74. - Quae tria exempla, quamquam tam multis aliis opposita sunt, neque etiam sormae in od, ut exeuntes apud nostrum inveniuntur, tamen non mutanda esse videntur. Persecti autem activi optativi sorma, quae dieitur Attica '), in οίην desinens, ab Herodoto non usurpata est, sed dixit περιεληλυθοι Ill. 140. πεποιηκοι IlI. 75. ηλώκοι Vulgat. φωκει e. I. 83. βεβρωκοι l. II9 nunc Vulg. cum M. K. F. S. a. b. d. βεβρώκει Ald. c. - l. 86 αποβεβνήκοι vulg. cum cod. K. Alii αποβεβηκέοι vel αποβεβήκεε οἱ, vel ἀπομβήκεε sine οἱ ut cod. S. - VI. 49 πεποι-κοιεν. Sed in optatiVis praesentis temporis verborum in ciω εω exeuntium hane maxime Ionibus usitatam fuisse, et Herodotea exempla cs. infra sub IV. et grammaticorum testimonia confirmantes. Ρhavor. Eclog. p. 75. Dind. Sed aliorum verborum ποιHii tantum VI. 35 inveni. - Breviores Atticae cc Thom. Μag. p. 54. βλαβεῖμεν, εῖτε, εlaν ουχὶ βλαμίημεν, εἱητε, εἰησαν. οἱ γαρ ut τι -

μένων καὶ των εἰς se παροληγομενων sic enim scribendum pro vulgat. παραληγομένοις το sic repone pro Vulgat. τω, ut Phavorin. ii. I 56. ri ἀποβάλλουσιν αυτο, o ιον τυφθεῖμεν, ποιοῖμεν, βαῖμεν, πλην φυλαττεσθαι δεῖ το κακόφωνον, ἔνθα αν τύχn, ώς ἐπὶ τουβαλε καὶ σταἰτε καὶ των ομοιων. es. Interppr. ad Soph. Oed. Rex. I039. De σωθείησαν Xenophontis et σφαλείησαν Thucydidis cs. Ροpp. Praef. 'rop. p. 38. Thucyd. Vol. I, p. 228. hae igitur breviores Atticae formae in optativis in mim exeuntibus aeque ac pleniores nostro frequentatae fuisse videntur Ι. 63 αλισθεῖεν item Suid. s. v. I. 70 ἀπαιρεθεί σαν. III. 61.εἰδειησαν. ε&ν l. 63.170. III. 23. IV. 41 alibi. εἴησαν I. 2. II. 6. II. 102. ώς εἰησαν διάλκιδες nunc vulg. mim M. P. K. F. ησαν S. V. B. d. al. IlI. 118. IV. 46. VIII. 14. IX. 5 alibi '' . VII. 161 εἴημεν ἐκτημενοι sitem Thom. Mag. p. 299, I. et VII. Ib0. - νικῶεν IX. 69. 100. ἀ- φθείησαν VIII. 24. περεξέοιεν Iy. 120. VII. 103. δοῖεν VIII. 76. εἰδεῖεν IX. 42. - Sed brevior Atti ea forma imperativorum tertiae pluralis sere ubique a nostro usurpata est: λεγοντων I. M. ἐχοντων III. I M. πασχόντων VII. I 0, 8. μαχέσθων IX. 48. κτεινέσθων VII. 10, 8. χρασθων Iu. 81. ἐλέσθων VII l. 140, 1. sed ἔστωσαν I. 147. cf. Thoin. Mag. p. 395 χρησθων αντὶ του χρήσθωσαν 'Aττικοὶ λέγουσιν ' ώςαυτως καὶ - ἐχ σθων, sero ιείτων) - ποιουντων καὶ λεγοντων, λαμβανοντες ἔξωθεν τὀ ἔστωσαν. - εστων Pro ἔστωσαν Plat. p. 860. cf. Multi Stura.) p. 58. et p. 84. EtJmol. Mag.

16, 56.

347쪽

De dialecto Herodotin lib. IV.

ΙH. De temporibus sormandi . Futurum verbi αρπαζω in Homeri aliorumque epicorum carminibus sce Callim. Dag. I 14. Oppian. Halleiat. III. 489.ὶ mox αρπάσω mox αρπαξω suisse, in Atticorum autem etiam poetarum seriptis άρπάσομαι άρπάσω) constanter scribendum esse, cs. Herm. ad Soph. Antig. 3II. Plers. ad mer. p. 182. et apud posteriores

Homericis carmini hiis similem exstitisse inconstantiam, satis est noturn.

Atque Herodotum eadem, qna veteres Attici hoc in genere nsi sunt, constantia formas άρπάσομαι, ῆντασα, ηρπάσμὶν usurpasse, statim viderimns. Invenitur enim, nul in librornm fluctuatione conspieua, αναρπασομενοι VIII. 28 et ΙX. 59. ἀρπάσαι I. I bis. et Priseian.

Ιx. 42. αρπασας VI. 65. υπαρπάσας V. 50. IX. 91. όρπάσαντος I. 3. άρπάσαντα II. I 13. ἐξαρπάσαντα VIII. 135. αρπασαντες VI. 138. διαρπάσαντες Ιχ. 70. διαρπάσαντας I. M. ῆρπασε II. 156. διήρπασαι IV. 110. άρπασθῆναι I. I. άρπασθεινὶ VII. 191. αρπωσθεισέων I. 4 bis. - Quibus tam multis exemplis genuino Hero- doleo usu extra omnem posito dubitationem, patet vulgatum ἀρπαχθείς II. 90 rejiciendum esse, praesertim quum codd. S. b. d. jam Verum αρπασθείς praebuerint, immerito adhuc neglectum: et Vll. 169 e codd. S. V. αρπασθεισαν pro vulgato αρπαχθεισαν ἀπ-χθεῖσαν F. b. recipiendum fuisse, et VIII. 115 Herodoteum αεπασθῆνeri substituendum vulgatae ἀρπαχθῆναι, nialia varietate apposita. Minime igitur cum Lobeekio ad Phryn. p. 2 1. omnis est spes abjicienda, Herodoti libros ad eandem hae in re constantiam revocandi, quam in veterum Auieorum scriptis inveniri notum est; minimeqne cum eodem Praestantissimo viro Herodoti libri hae in re comparandi erant enm vulgaris dialecti monimentis. - Aliorum verborum, quamquam eorum praesentia in ζῶ terminantur, sutura in ξω exeunt, sic σφαζω, σφάξαι apud Herodotum ἔ nondum enim ille usurpabat Asemam σφα retos, Postea in usum receptam, sed dixit ἐπικατασφάζει Ι. 45. στάζουσι II. 39. IV. 62. σφάζοντες VII. II 3. σφαζεται V. b. ἔσταζον li I. II. verum σφαξας et σταξαι I. II9. 45. II. M. M.

V. 25. ἔσφαξαν VII. 180. κατέσφαξε VII. 127. ἀποσφαγέντων IV. 62, et σταχ ισα V. b. Sed σφαγιάζομαι ἐσφαγιαζόμὶν VI. 76. IX. 72. 61.ὶ σφαγιασάμενος VI. 76. σφαγιασθέντι VI l. 180. Verbi autem σπαδίζω partieipium noristi L. est σπαδίξας V. 25. Et forma αυδάξασθαι II. 55. 57. V. 5I. ad -δαγμαι reserenda est,

et hoc αυδάγμαι eorum verborum numero adseribendum, qune

notione sonandi ae clamandi in suturis e recipiunt. Contra verbum ἀφάσσω, ἀφάσσουσα III. 69. Iφασε et ανα- σον III. 69. ubi vide Var. Lecti.) analogiam verborum πλάσσω.

348쪽

De dialecto Herodotea lib. IV. 339

Hippocratem es. Foes. l. l. et Galeni αφησσαμενη ψηλαφήσασα, Pr αφησαμενη sive ἀνασαμενηὶ fiant vitia o librariorum errore Proseeta, neque inde Matthiaeo sy. gr. I, p. 542 'sorma ἀφα

σαομαι erat procudenda. - Quum apud Herodotum IX. 22 omnes editiones Broθεσαν praebeant, eadem tamen cum 'constantia Ill. 36ἐποθησε. V. 93 ἐπιποθωσιν retinontur; neque immerito, ut equidem puto. Quamquam enim in Homeri carminibus constanter no-

σω per T scribitur , et veteres Attici ποθεσω ποθέσομαιγ, ποθέσera praetulisse dicuntur es. I eind. ad Plat. Ρhaedon. g 106 p. 180 sq. tamen jam in Xenophontis scriptis saepissime ποθήσω, ποθῆσαt invenitur De Matth. gr. gr. I, p. 4 et affirmat Eust.

ad Od. p. I 50 102 et ποθῆσαι et ποθέσαι dietum fuisse, ποθέ- σαι autem Proprie Atticum esse to δὲ ποθέσοι αντὶ του ποθήσω δοκεῖ μὲν ποιητικos. ἔστι δὲ αληθιος utriκον. λέγεται τοI-νεκατερως καὶ ποθῆσαι καὶ nomoeri κ. T..λ. . Ac suturi ἐπιπο- θησειν apud nostrum V. 93 pro Attico in toθέσομαι ipsa sorma ueti-

a monstrare videtur genuinum esse illud. - Sed verbi μ εσθαι Tut. et norist. constanter apud nostrum μαχέσεσθαι, μαχεσαοθαι Per. acribenda sunt, neque audiendus est Schweigh. io lex. Herod. s. V. μαχεσθαι contendens, ubiqne sortasse formam μαχήοεσθm et μαχνήσασθω r ipiendam fuiss8. Νηm μαχήσεοθαι Homericu est

forma et posterioribus scriptoribus familiaris, Lob. ad Buttin. II, p. 23η pro qua Herodotus μαχέσεσίλαι, Attici μαχεῖσθαι frequentabant. Reete igitur eum Behkero IV. 127 μεχεσομεθα bis scribitur pro μαχησόμεθο, quod retinent salso Gs s. al. VII. 102 μαχισονται pro μαχήσονται Gas. al. Cum codd. S. V. Κ, F. a. - IMμαμσασθαι sic cod. S. μαχεσεσθαι eod. e.) Pro μαχήσασθαι Gss. ni. eum V. K. F. B. b. VII. 208 μαχεσόμενοι recte vulgatum est μαχησομενοι S. V. F.) et ibid. μοχεσονται μαχήσονται S. V. F. . VIII. 26 μαχεσομένους Bekk. al. cum cod. K. μαχησ. GSL Bl. IX. 7, 2 ἐμμαχέσασθαι Bevh. al. eum S. V. μαυσασθαι Ald. M. F. v. b. μαχησασθαι d. . Se i μαχέσεσθαι sine varietate scriptum habes IV. 125. ix. M. Etiam VII. IO pro vulgato nunc veroque ἐθελήσεις μάχεσθm, quod praebuerunt codd. Μ. Ρ. Κ. F. Paris., exhibent edd. vett. μαχέσεσθαι, Ald. cum S. μαχέσασθαι. - Et μαχέσασθαι sine varietate I. 18. 95. 103. II. 169. Iv. 110. v. 27.

II9. 120. 121. VI. 101. VII. 136. 23 .. IX. 46. 67 bis et 48 ubi

ἐμαχεσαμεθα F. R. c. alii, μαχεσόμεθα S. Uesset ul. . - Similiter verbi καλέω laturum καλεύω apud nostrum eonflanter est acribendum, sic III. 74 φαμενοι - συγκαλέσειν nunc recte Vulg. Cum cod. S., pro quo Ald. al. ad Homericum συγκαλεειν uberrarunt, quod aeque atque Atticum συγκαλειν rejiciendum est. NBm απυ-καλεων in vulgatis verbis IV. 20M ῆλθε αγγελος, ἀποκαλεων ου

349쪽

De dialecto Herodotea lib. IV.

ροντα. et alibi alia ejusmodi. cf. Lob. ad Butim. II, p. 490. Sed ολλυμι constanter apud nostrum in futuro Oisco habet, ut I. 34. PI. 91 bis. VII. 209. VII l. 60, 1. 139. IX. 18, ubique sine varietate, quum in libro Il. 121, 2 oκως μὴ προσαπολέσει nunc cum eodd. S. b. d. legatur, Pro quo προσαποHσει edd. vett. cum F. R. e. απολε σν habent; sed quum sere constet, nihil nisi futurum hic verum esse ut VI ll. 15 οκως μὴ παρήσουσι nunc recte vulg. Alii olim male παρήσωσι, quod Maiit. quidem p. I7M pro vero Bgnoscere, atque etiam regularius, quum usitatius παρήκωσι dicere non dubitavit) et formam in asco non Herodoteam suisse judicem, προσαπολέα hic mihi reponendum esse videtur ). Vide et sutur. med. απολέεσθοι I. M. III. II. UI. 29. VΙΙ. 156. 218. VIII. 3. 12.57. 69. IX. 42. - De aliis suturis in Mo, . o ιαι formatis est infra in hujus libri eapite IV. - Moeris Attietata p. 115 Ρiora. tradidit γηρα ναι καὶ καταγηρῶναι αττικως, γηρασαι καὶ καταγηρασοεέλληνικοῖς cf. et Thom. Hag. p. 78 , quem ad Atticismum vvlgosorma illa Herodotea κατεγήρα VI. 72 refertur, utque eum αnεJoaeomparatur. Sed, quum Herodotiis constanter απέδρη ex dialecti suae ratione dixerit, tamen isto loes omnes libri in κατεγήρα consentire dicuntur; neque etiam κατεγηρασαν II. 136 ulla scripturae varietate suspectum est. At Partici R. aoriati I. γηρΔσασαν VII. II

vulgatum nos moveret, ut ea omnia a γηραω de lueenda esse P turemus, nisi tum nostrum κατεγηρησαν, γηρήσασαν, dixisse constaret; nam ci illud longum esse doeet Simonid. Frag. IX, 9 Selineidem γηραοέμεν, docet forma γεγήρακα in Soph. Oed. Col. 731 727), docet denique circumflexus formae γηρασαι, καταγηρασα

ab omnibna retentus. Neque etiam cum Herodoteo ἐασας compa rari potest, quod verbum constat solum ci longum immutatum retinuisse. Atque isto loco VI. 72 aoristo tempore soυ μεν οὐδὲ χευτυχίδης κοτεγηρα ἐν Σπαρτη. αλλα - Ω-έτισε opus esse videtur ; quare nullo modo a me impetrare possum, ut cum Lobeckio

ad Buttin. II, p. 13ὶ illud κατεγηρα pro impersecto habeam, quod

mea e sententiu καυγήρασκε Bpud nostrum suisset, quum praesentis formam γηραω, καταγηρσω poetis ac posterioribus scriptoribus iit Ael. Var. Hist. IV. 26 παρθενος κατο γηρωσα. Nat. Animal. VII. 17 alii orto γηραντων, alii υπογηρώντων) relinquendum esse judicem, et verba in σκω videamus vulgo in suturis demum atque hine derivatis temporibus aliam secuta esse flexuram. Quae quum ita sint, Herodotus sua ex causa κατενηρα. di non, ut in omέJφη, in et, mutato, dixisse putandus esse videtur, et pro γηρασασαν nune vulgato ipse rit ρασαν Posuisse.

Isane meam eorrectionem eo magis nune omnes spero probaturos esse, quo magis nunc omnibuη video persuasum esse, olim Cum codd. S. V. b. d. vulgatum αποὶ σει I. 112 fin. ex Herodotea oratione damnandum et e Eodd. M. K. F. a. e solum verum απολέει recipiendum esse.

cf. Lob. Phryn. p. 746 Not. ad Butim. II, p. 25 .

350쪽

De dialeeto Herodotea lib. IV.

Ut epici poetae et Attici scriptores ex futuri forma olato no- 'ristum secundum usurpabant οἶσε, οι Gεμεν etc., sic ex hoc Herodotus et reeentiores scriptores noristum primum οἶσα tu usum. receperunt cs. Lob. Ρarerg. p. 73M, cujus infinitivus apud nostrum I. 157 hac quidem sub specie vulgo legitur tiνωσm. Vel et dii. F. R. ανωσω; neutrum vero rectum. Quum enim ne in indicativo quidem ανοῖσα ex Herodotea consuetudine augmentum ω stoi) poni Posse jam supra viderimus, neque etiam simile vitium apud Quint. Calab. poetam ανα, αι XII, 33I. est Lob. ad Buti m. lI, p. 251 tolerandum esse videatur, neque etiam veteres Iones illa in forma litteram o ita prae e eteris extulisse, ut o in ω etiam in infinitivo augeretur, statuere liceat per multa suturi temporia exempla constanter omnibus in Herodote is libris recte scripta ἀνοίσειν VII. I49. ανοίσεις II. 5. o ισονται II. 91. Οισεσθω Vu. 100. VII. 168. 213. οἴσονται VI. 132. ἐξοίσει IIl. 71. ἐξοίσειν III. 74. ἐξοισονται VHI. 49. ἐξοισομενων VIII. 76. συνοίσεσθM IV. Ib. V. 82. 114. VIII. M. συνοισομενος VI. 50. προσοισομνοι Vl. 10I non nimis audacter fecisse videor, si Drmas istas ανῶσαι ανωσαι) et ανωῖστου VI. 66 ex negligentia et ignorantia librari rvm prosectas in Herodoteas ανοῖσαι et ανοίστου mutandra esse judico; cs. Suid. ανοῖσαι, κouίσαι, καὶ ανοιστεον, δεῖ κομιζειν. Et δυσεῖοιστόν, δυσεκκομιστον. Λυσοιστος, δυσφορητος. Soph. Antig. 272 ἀνοιστέον σοι τουργον. Eur. Phoeniss. vs. 273 παντανὶ διοιστέον. Sed illud ανω του sortasse etiam cum ανώωτος, ο ανυπο- νοητος καὶ ἀνωχτι ἀνυπον oririoς Suid.) confusum est. cf. et Schol. ad Hom. II φ' M. Verumtamen Aretaeus II. II άνωῖστος ab ἀναφερω dixit; quod si isto in loco revera sit genuinum, aut ad malam posteriorum Ionum consuetudinem pertinet, aut ad ea commenta, quae multa ille seriptor sibi indulsit; unde potius illud ανω istoc in Herodoteam orationem male illatum esse statuas, quam ex hae in illius libros. In persectis et uoristis passivis formandis atque in substanti via et adjecit vis ex illis deductis magnam de sigma vel demendo vel uddendo librorum esse inconstantiam, vel uliunde vel ex copiosa Lobeckii ad Soph. M. 704 adnotatione satis est notum. Nec tamen satis est, varietates scripturae et scribarum errores collegisse, quae quo plura unum in locum congesta videmus, eo incertiores, nisi statim eritica quaedam dijudicatio singulis adhibeatur, de quaque scriptura nos reddunt. Et spud Herodotum quidem, quamquam saepe fic multum variatur, tamen, quum etiam hac in re magnam inter eum et veteres Atticos intereedat similitudinem, non diu haerebimus, quid quoque in loco servandum, quid rejiciendum ait. Atque ex iis verbia, quorum sutura breuein retinent voculem, quaedam sunt, quae sigma repudiant in pers. atque storist. Palla. , sic assco, αρήρομαι Herod. i V. 97. et ἡροθην Soph. O . DL