Quaestionum criticarum de dialecto Herodotea libri quattour scripsit Ferd. Iul. Caes. Bredovius

331쪽

καταπρο εο VII. 17. καταστρωεαι IX. 2. Etiain τετιμωρησεαι IX. 78, quod Suevernus Pro eodd. Uss. aeriptura τετιμωρησαι Pro posuerat, et Bevh. in ordinem recepit, eo probabilius ab ipso Herodoto prosectum esse videtur, quo saepius hoc futurum tertium suo loco a librariis corruptum inutilatumque deprehenditur, ac quo concinnius, isto hic reposito, verbis paulo praegressis αποδους - εξεις, Verba haec ανασκολοπίσας τετιμωρησεαι resPondent. Et seeundas singularea personas noristi I. medii sic solutas habes:

I. 45 ἐξεργασα o et V. 106. VlI. 49. - Ι. 117 κἄτεχρησαo vulgat. Cum Thom. Mag. p. 82, sed cod. Κ. male ad vulgarem sormam κατεχρήσω aberravit. - διεπρήξαο III. 62. προσεκτησα o III. 120. VII. 29. lducto V. 18. ἐφθέγξαο V. I . VlI. 103. απωρχήσαο VI. I29. ἐβουλευσαο VIl. 12. ωπεθήκαο VII. 15. ἀπεφηνcio VII. M. Quare IIL 32 recte vulgaris forma codicum S. V. ἐμιμη - σω vulgatae IIerodoteaeque ἐμμήσαο posthabita est; neque quidquam dubii relictum esse potest, quin male vulgatum inoisi σω VIII. 102, nulla varietate enotata, statim in Herodoteum ἐποιησα o mutandum sit. - Ρraeterea impers. ἐνετέλλεo l. 117. ἐπηγγελλε oVII. 39. - Aor. II. medii: εἰρεo I. 32. hγαγεο IX. III. ἐγένεο I. M. VII. 14. IX. 16. ἐπικεο VII. 9, et contracte cinέκευ I. 124 sic nunc vulgat. cum eodd. M. Κ. R. F. n. e. ἀπικνευ Ald, S. b. d. ἀπικνεο alii . ἐτράπευ VlI. 39. ει ευ IIl. 52. II9. ἔθευ III. 155. VII. 209. - Imperat. Aor. II. medii πυθευ III. 68, sic parox tonon; quam accentus positiovem, ab Herodiano, teste Scholiasta Aristoph. Rut. 103 es. et Suid. s. V. πιθου, περισπατία, ἔστι γὰρ δευτερος ooριστος, τουτους 'Ag οὶ περισπωσι, κaὶ ηχρῆσις ηκολουθησε τη διαλεκτω, ἡ γαρ ἀναλογία βαρυνει. - Ἀναβαλου περισn. οε οι 'Aττικοί. - . analogiae convenientiorem

dictam, Buti gr. gr. I, p. 44M apud alios quam apud Atticos frequentiorem suisse conjecit; quamquam etiam in Euripid. Orest. 123i 1220, 7κου vulgatum est, in Soph. Oedip. Col. 745, ut apud

Suid., μου, quem ad locum et ad us. MI vide Herm. - Sed non illud solum πυθευ But anni sententiam confirmare videtur, aedetiam ἔξεο, quod V. 39 Sehaes. recte pro eodicum Mas. M. Ρ. Κ. F. S. V. Puris. scriptura Halo restituit, et comparandum est cum nomine substantivo V. M obvio. Etiam pro vulgato απικνέοV. 24 praebuerunt eodd. P. F. b. ἀπικao; et quum VIlI. 68, 3 pro ulgato cum eodd. M. P. E. F. b. d. Stob. 62, bl βαλλεο, codicea S. V. a. e. βαλευ exhibeant, conjicio et hie et VII. 5I βαλευ vaeg. in βασιλευ S. F. pr. ων βασιλευ Ald. pro vulgatia βαλευ aer bendum esse utroque in loeo βάλιν. Conser et Apoll. Rhod. II, Disitired by Corale

332쪽

De dialeeto Herodotea Bb. IV.

nota sunt Homerim ελευ, ἔνθεο, συνθεο, θρεο etc. Porro mperativos temporis praesentis habes: προσδέκεο III. 62. VI. 69. VII. 235. επεο V. 18. αναπαυεο V. 19. ἀπαλλάσσεο V. M. ἐπιλέγεο VII. M. ni εo VIII. 62. 100. φείδεο VIII. 68, 1. κομltio VIII. 110. ἐπιφαίνεο VIII. I43; et contracte τέρπευ II. 78 item Greg. Cor. d. d. Ion. 9 6M. ανέχευ l. 206. V. 19. βουλευ VII. 10, et ibid. πείθευ, ex auctoritate codd. Μ. Ρ. K. F. nunc vulgatum, pro quo quidem πείθεο Praebuerunt Ald. A. B. S. V., nec Profecto, quum utrumque et πειθευ et πείθεο sit Herodoteum, facile est dijudicatu, utrum eorum hoc ipso in loco ab Herodoto positum sit. Sed vulgare πορευου, quod codd. S. b. d.

Pro πορευεo recte vulgato habent, non est Herodoteum. Conjunctivi autem secundas personas constanter Herodotus vulgari e consuetudine contracte scripsit, quum aliter formatae poeticae exstitis

VII. 102. πείθρ VIII. 60, I. Nee serendum esse censeo vulgatum IV. 9. nec serendum V. 23 συνέχηαι συνέχεαι F. S. pro quibus vel contra omnium codd. Mss. auctoritatem tali et συνέτρreponi velim. Ac eo licis S. scriptura θεήσηαι I. 8 pro vulgato θεήσεαι jam recte neglecta est, et Schaeseri ῆν προθυμέηαι L206 pro vulgato εἰ προθυμέεἄι προθυμέαι al. ac codicis S. ευ- ρεyς pro vulgato ευρῖς. Aeque damnandum est poeticum ἐλαυ- νησι Ι. 188, a Gss al. e codd. M. K. F. Male receptum, Pro quo jam alii recte ἐλαυνν cum codd. S. V. P. R. b. d. reposuerunt. Neque aIiud ullum hujus vitiosae formae exemplum inVenitur; quamquam in Luciani scripto d. d. Syr. c. 25 ἐθέλρσι vulgatum est. Sed eonjunctivi aoristi primi et secundi passivi, verborum iniit exeuntium rationem aecuti, .primam Personam et singularis et pluralia numeri et tertiam pluralia in έω, έωμεν, έωσι dissolvere solebat Herodotus; nee tamen idem iacit iis in personis, ubi eontractio in ii obtinet. Dixit igitur απαιρεθέω III. 65. ἔσσωθέωμεν lV. M. φανέωσι l. 4I. V. 3I. όρμηθέωσι I. 47. ευρεθέωσι II. 67 sie recte vulgat. ἐρεθωσι S. . - VI. 77 αιρεθέωσι vulgat. αἱρεθωσι S., recte neglectus . - ἐσσωθέωσι v. IV. ἀνδρωθέωσι Vll. 149. νικηθέωσι VIII. 49. - συλλεχθέωσι II. 62 sic reete vulgati eum codd. M. P. K. F. Paris. συλλεχθωσι S., quod idem eod. S. VI. 58 male exhibuit pro vulgato συλλεχθέωσι . - συμμιχθεωσι VII. IN vulgat. συμμιχθῶσι S.). - VlΙl. 7-ὼν μηo φθέωσι vulgat. cum S. V. a. c. ὀφθuησαν M. P. Κ. b.) - Sed vulgata αποδεχθῶ I. 124. μιρινησθῶ Il. 3, quae omnes nostrae editiones, nulla varietate enotata, sic acripta exhibuerunt, nunquam

333쪽

De dialeeto Herodotea lib. lv. inihi persuadebitur, ipso ab Herodoto Prosecta esse, quipPe quem

equidem sciam ipsum et αποδεχθέω et ἐπιμνησθέω scripsisse.

θῆ II. 73. νομισθη II. 86; denique δεηθι Ill. 96. IM; ae nescio quo jure Bekk. IV. Ib4 δεηθέν scripserit Pro vero δεηθρ, quod

hoe in loco et edd. vett. et Rei E. Matth. ApelE. alii recte servarunt. Nec vero tales sormae, quales sunt muεν III. M.

Iv. 30. σχῆς V. I quamquam circumnectuntur, ab Herodoto dissolvi poterant, quippe quae nulla ex contractione prosectae; quare in compositis retrahitur accentus κατασχν l. 89. III. IV. ποσχὴ VIII. 22. Sed, ut αναβρ, ἐκβῆ perispomena scribuntur, sic et ἐπιμωμεν VII. 50, 2 dicendum fuisse insta videbimus.

Νeque etiam infinit. σχειν, parti eiP. sem. gen. σχουσα, quum, quamquam etiam in compositis παρασχει , παρασχουσα, ultima et penultima est circumflexa, tamen Doricae formae παρασχέν, παρασχοῖσα similia sutis doceant nullam illis subesse contractionem, in prosa oratione recte dissolvi aut diduci possunt. Atque ut jam supra vidimus poeticas formas ομοιιος. φλοιῖος, ἐείκοσι, alias pro sus ejiciendas esse e genuina Herodotea oratione, sic et has diductas Mδειν, μαθέειν, quas constat i illud pleonastice ac poetice, at γεμεωσι, recepisse cs. Schol. Hesiod. Scut. 231. Etymol. Mag. 65 , 49. 224 , 5M poetis solis atque iis Ionicis scriptoribus relinquendas esse judico, qui epica et Ionica promiscue usurpabant, et sappissime sine idonea causa ε suum Ionicum inserebant Aretaeus VI, 25 παθδειν). Sed Herodotum ipsum nego unquam tales P suisse ἔ quum enim saepissime omnisus in libris sine discrepantia hi aoristi secundi infinitivi accentu cireumnexo, i isto pleonastie non inserto, scripti inventi sint, et ibi, ubi aliter legitur, plerumque et altera forma ex codd. Mas. adnotetur, statim cuique, ni quidem id vel ex ipsa Herodotea loquendi ratione nondum concluserit, suspieio oboriatur necesse est, et iis in locis, ubi variatur, et iis, ubi omnes poeticam sormam exhibuisse dicuntur, hanc nimio grammaticorum librariorumque studio, nostri orationem magis Ionicam reddendi, deberi, ideoque, ut non Herodoteam, cum alteraeircumflexa commutandam esse - Et εἰπειν quidem ubique sine Iibrorum dissensu sie aeriptum habes: I. 27. 61. 86. 9I. IIo. I in Diqitiroci by Corale

334쪽

De dialeeto Herodotea lib. lv.

I I. IM. 159. IM. I99. II. 15. 21. D. M. M. 91. 103. IM. 119 130. 134. 146. III. 3 ter. 6. 26. 32 bis. 34 ter. 35 bis. 66. 73. M. III. 119. I20. I 37. 140. 153. IV. 9 bis. 139. 197. V. 105 bis. VI.68. 69. I 24 bis. VII. I 2. 56. 130. - lnειπειν I. 123. κατειπεῖν I. 20. προειπειν I. 156. VI. 137. VII. 149. VIII. I9. - Τum ἐλθεῖν I. I. 27. 86. II. 32 bis. 64. 9I. 118. 121, I, 6. 126. 133 bis.179. III. 4. 2I. Q. 68. I45. IV. 113. 127. 133. 146. 147. V. 18 VI. 68. 86. 134. VII. 8, 3. 148 1M. VIII. 5. 94. 135. IX. 44 bia - ἐπελθεῖν II. 32. I I. VII. IV. VIII. I 33. ἐσελθειν I. M. M. I91. II. 64. 118. III. 1 . IV. 146. I. 24. III. 35. IV. 172. V. 29. παρελθειν III. 72. VIII. 135. ἐξελθεῖν VII. 107. παρεξελθεῖν I. I97. H. III. ἐπεξελθεῖν VI. 101. VII. 166. προελθεῖν I. 207.

ἐπανελθεῖν II. 109. δεπελθεῖν IV. 95. διελθεῖν V. 10. - Deinde αγαγεῖν I. 5 sie vulg. eum F. B. c. ἄγειν S. V. b. d. e. Ald. . 156. II. 162. III. 9. 23. V. 14. 50. VI. 52. 94. - παραγαγεῖν 1. 91. απαγ γειν I. 164. VI. 118. ἐῖαναγειν V. M. MI. 128. συναγαγέῖν II. III. αναγαγεῖν III. 41. VI. IM. - Ρorro ἐκλιπεῖν I. IM. IV. 33. Iob. 158. VI. 13. 100. 101. VII. 130. 219. 220. IX.

- τυχεῖν I. 31. I9I. II. 121, 2. III. 121 bis. V. M. VII. M. IbI. VIII. 65. 102. συντυχεῖν IV. 14 item Orig. eir. Ceis. III, 126. .

ἐξαμαρτεῖν I. 108. - πεοισπεῖν I. IIb. II. 64. - ἄδειν IlI. M. cirro δειν II. 129. - τεκεῖν IIl. 15I. 153. Vl. 52 bis. 68. 131. λαθεῖν V. 86. - αναβλαστεῖν V. 92, 4. - πταρειν VI. 107.

Aliis in verbis non ubique sibi constant libri; ἔλειν quidem constat his in locis: I. 73. II. 110. III. 4. 152 bis. I54. VI 134. VII ID. VIII. M. κοτελειν I. 4. ἀνελειν VI. M. VII. IV. - διελεῖν I. 123. συνελειν V. 44. ἐξελειν I. 103. VI. s. 23. VII. 106. IX.

ἔλέειν vulgatum est; sed olso. Ibid. mox ευπετέως ἔλεῖν edd. vett. Gss. alii; ἔλων male BeLk. al. IX. 3 ἔλεῖν edd. vett. eum S. al. ἐλέειν recentiores male cum V. I. 36 συνεξελειν vulg. ξυνελεῖν S. συνεῖελέειν F. VIII. III ἐφελεῖν olim vulgat, nunc male eum S. V. ἐξελέειν; item cap. III. - Sed equidem hand dubito, quum nulla idonea enusa appareat, ex qua his in loeis Herodotuma inseruisse jure contendas, ae sit Verosimile, codices quosdam Parisienses aut alios cum veteribus editionibus hae in re consensisse, immerito a recentioribus, nimis aliorum quorundam studiosis, neglectos, quin ubique scriptura ἔλεῖν, ἐυλεῖν, συνεξελειν sit praeserenda. - φυγεῖν omnibns in libris sic scriptum exstat VI. 103. Sed VIII. 76 φυγεῖν eod. F., φυνδειν vulg. cum S. V. I. I απο- φυγεῖν codd. S. V. C. b. d. ἀποφυγέειν vulgat., procul dubio, ut

illud φυγέειν, rejiciendum. - μαθειν omnes recte retinent I. s.

II. 107. 133. IV. 114. VI. 82. M. VIII. m. M. - ἐάμολιν III 137. VII. 32. Verum I. 10 μαθειν S. N. F. R. b. e. d. μαθέων vulgo. - 43 ἐκμαθεῖν M. F. a. b. c. d. ἐκμαθέ ιν vulg. VII. 234 ἐκμαθέ ιν vulg. ἐκμαθεῖν S., qui idem cod. S. VIII. 133 ἐκ- Disiligod by Corale

335쪽

De dialeeto Herodotea lib. IV. μαθεῖν praebuit pro vulgato ἐκμαθέ ιν. Sed praeserenda sunt ἐκμαθεῖν et μαθεῖν. - λαβειν sine scripturae diserepantia habes I.

27 bis. 119. 14I. I83. 187. III. 1 8. IV. b. II. 45. VI. 9. 23. 52.104. 137. VII. 11. 19. VIII. M. καταλαβεῖν L 46. 87. IV. 8. M. V. 71. VI. 120. VII. 10, 3. 230. παραλαβεῖν II. 19 bis. VII. 205. III. συλλαβειυ I. 32 item Stob. Serin. 103 p. M ). VI. 50. ανα-Mβεῖν II. 4. V. 62. υπολαβεῖν IV. 179. VIlI. 118. - Sed II. 37

nunc quidem recte λαβεῖν vulgatum est, βαιέειν autem edd. vesticum S. βαλεῖν a. c. II. 55 υπολαβεῖν vulgat. cum codd. UM. υπολαβεειν Borheth. I. 114 δι λαβεῖν Gas. El. eum codd. S. M.

F. Paris. διαλαι δειν Ald. al. III. 73 αναλαβέειν male plurimae

editiones eum S. V. sed edd. vetti αναλοβειν, quod retinendum erat, ut λαβεῖν. διαλαβεῖν, υπολαβεῖν praeserenda sunt. - ἰδεῖν vulgatum est sine enotata varietate I. III. II. 32. 121, 4. III. 65.

IV. 31. VI. 137 bis. VIII. 65. περιιδεῖν III. 65. κατιδεῖν II. 132. υπεριδειν VI. 106. - Sed I. 32 ἰδειν M. S. Stob. Serm. 103 p.

564. Atiis male vulg. nune cum R. v. c. I. 24 περιιδέειν vulg. eum ' ubi quidem verum περιιδεῖν codd. S. F. a. b. c. d., quod haud dubie, ut illud ἰδεῖν, reponendum erat. παθεῖν omnes retinuerunt VΙΙ. 50, 1. Sed I. 32 παθέειν male vulgat. e codd. R. V. c., Pro quo Verum παθεῖν codd. M. S. et Stob. Serm. 103 p. 564 exhibuerunt. III. 156 nunc male cum eod. S. et VIII. 43 eum codd. S. V. παθέειν legitur, ubi quidem jam olim genuinum παθεῖν edebatur. - Infinitivus σχεῖν sic recte scriptus omnibus in

libris habetur VI. 23. 86, 3. 137. VIII. 40 bis. παρασχεῖν II. 180. III. 4. v. M. VIII. 100. 101. I. 143. ἐπισχεῖν I. IM. V. 51. 89. VII. 10, 6. D. VIII. 5. 100. Quare vulgatum ἐπισχέειν I. 32, quamquam in codd. R. V. e. habitum, omittendum, et ἐμι- σχεῖν, quod eodd. M. S. liber Ven. ἐπιχεῖν, et Stob. 103 p. 56

exhibuerunt, reponendum est. - ευρεῖν libris consentientibus scribitur IV. 9. 97 bis. IX. 37. 90. ώνευρεῖν I. 67. II. 2. M. ID. ἐπεξευρεῖν II. 160 bia. ἐξευρεῖν I. 48. II. 140. 156. VI. 52. 107. Etiam IV. 140 ἐξευρεῖν cum codd. S. F. a. scribendum est Pro vulgato ἐξευρδειν. - Atque in αποθανεῖν libri consentiunt III. 32.1I8. IV. 1 item Origen. ctr. Cela. III, p. 125 . V. 111. VI. 38.103. VII. 4. 117. 155. 170. 230. IX. 71 bis. 75. - Sed III. 73 nunc

quidem e codd. S. V. αποθανων vulgatum est, pro quo id, quod jam olim legebatur, αποθανεῖν retinendum erat. ἀναδραμεῖν est VII. 212 sine scripturae diserepantia; et I. 87 συνδραμεῖν in codd. S. P. K. F. R. b. e. d. , haud dubie praeserendum vulgatae συν δραμέειν. - περιβαλεῖν omnes habent 1. 129. 141. ἐκβαλεῖν V.

67. ἐμβαλεῖν IX. 13. ἐσβαλεῖν UL M bis. συμβαλεῖν IX. 13.

Sed IV. 53 συμβαλών vulgatum est, ubi quidem cod. S. Ουμβα λεῖν, cod. F. ἐμβαλεῖν. VI. 89 συμβαλέ.ιν vulg. συμβαλεῖν F. - ΙΘ init. των μὲν Ουκ ἐωντων συμβαλιιιν Bekh. vi. ξυμβαλεῖν F. συμβαλλειν Gss. al. Ibid. ολέγους νἄρ εἶναι συμβαλέ.ιν Beliv. al. ξυμβαλειν F. συμβαλλειν P. V. a. Et sub finem ejusdem Disiligod by Corale

336쪽

De dialecto Herodotea lib. Iv.

eapitis vulgo eum eo Id. F. b. των μὲν κελευοντων, των δὲ Ουσυμβάλλειν sive ου συμβαuειν Bekh.), alii eum codd. S. v. zων μὲν κελευοντιον συμβαλεειν, τιον δὲ Ου συμβαuειν, sed jam supra p. 86 exposuimus haee sic rescribenda esse τῶν μὲν κελευοντων συνβαλεῖν, τῶν δὲ Ου. Neque etiam in superioribus loeis ullum est impedimentum, quin συμβαλεῖν praeseramus. - VIII. 22 μεταβαλεῖν edd. vett. et cod. F. μεταβα ιέειν nune male vulgat. cum S. V. VI l. 170 ἐκβαλειν F. S. ἐκβαλέειν male vulgatum. - περιταμεῖν libris consentientibus scribitur II. 162. αποταμεῖν VII. M. VIlI. 90. 118. διαταμεῖν VII. M. Sed II. IM διαταμεειν vulgo cum codd. H. Ρ. K., ubi quidem διαταμευειν F. διαtαμειν S. et Greg. Cor. Ion. 67 διαταμνειν; ex quibus scripturae discrepantita διἄταμεῖν, ut solum Herodoteum, eligendum erat. Quamquam Hippoerates, si fides est nostris exemplaribus, διατεμέειν διατεμνέειν) dixit de Morb. II, p. 471, Io. - συμπεσειν, nulla varietate enotata, VII. 137. III. Sed II. 49 praebet eod. S. συμπεσεῖ γε, edd. συ εσέειν γε, quod haud dubie in συμπεσῶν γε mutandum

est; ut Vl. 18 συμπεσεῖν retinendi m eum codd. Κ. B. Pro συμπεσέειν nunc vulgat. cum eodd. S. V. F.; et IV. 5 et 203 habet eod. S. Verum πεσεῖν, et cap. 160 πεσεῖν F. pro vulgatis rejietondisque πεσέειν. - πιεῖν Iv. 172 omnes; sed VI. 84, quo ex loeo Athen.

X, p. 436 et Eust. ad Il. p. 746, 10 644 , 43 verum πιεῖν attulerunt, nune male eum codd. K. F. πιέειν legitur πίνειν eod. S.). Ac Vl. 134 e eod. F. υπερθορεῖν recipiendum erat pro vulgato υπερθορέειν. - Sed restant nonnulla quaedam exempla, ubi omnea nostrae editiones, nulla varietate enotata, in poetieam formam in δειν diductam eoncordant: ἔλέειν I. 36. - απονυγέειν I. 91. lv.

8I. v. 86. συρι εσέειν lII. IV. ἐπιπεσεειν V. M. μεταπεσέειν VI. 6I. - Fortasse accuratior, quBm nunc habemus, omnium eodd.Mss. collatio, unum Pt nit rum ex hoe numero eximet; a d, vel

omnibus eodieibus illis in locis eonsentientibus, ista ex pla illis superioribus convenienter seribenda atque in ἔλεῖν, μαθεῖν, ἰδεῖν

te. ete. mutanda esse arbitror. Cur enim Herodotum, nullis metri

legibns adstrictum, nullaqne poetica licentia evagatlim, mox ἔλεῖν mox ἔλδειν seripsisse statuas Nullam credo hujus rei idoneam

afferre poteris Causam.

Terminationes tertiae personae pluralis numeri persecti et ping- quamperfecti passivi non solum Iones, sed etiam Atticos saepissime

in αtαι, reto ita iarmasse, ut tenues tu aspiratas, o in δ mutarent, in vulgus est notiam. cf. Plers. ad Moer. P. Ib4 ἐτετάχeuo αττικῶς,

337쪽

De dialecto Herodotea lib. IV.

Uno autem in verbo eostanter ab Herodoto tenuis est servata,

id est απίκατο L 2. IV. 1 o. 200. VI. 9. lI8. VII. 153. I M. 168.175. 209. VΙΙΙ. 6. 36. 46. 67. 113. Ceterum dixit αναμεμίχαται I. 146 bis. - ἐrεταχατο I. 191. VI. 113. VIl. 87 ter. IX. 33. 57. διετετάχατο I. M. προσετετάχατο I. 192. Il. 175. VII. B5. 70.

151. II. 91. - ἐσκευαδαται ΙV. M. ἐσκευαδατο VII. 62. 67. M. παρεσκευάδατο II l. Ibo. V. 3 . 65. VII. 218. 219. IX. 97 bis. αγωνιδαται IX. 26. - Sed ἐσταλαδατο, quod VII. 89 vulgatum et u codd. S. V. praebitum, etiam ab Eust. ad Ιl. p. 234, 14 - 17728 ex illo loco repetitum est, pro quo quidem ἐστελα δατο edd. Vett. et eod. F. praebent, et cod. d. interpretamentum ἐσκευαδατο, id ἐσταλάδατο jure merito Goetilingius ad Hes. Seut. 288 monstrum nominavit, sed immerito, opinor, miratus est, cur illi nondum ἐσκευαδατο substitutum esset, quum et ἐσκευαδατο et id quod Val-ehenarius reponi voluit ἐστoisdato nihil nisi interpretamenta gluta lius verae sormae ἐσταλατο, a Bekk. recte repositae. Nam Schweighaeuseri opinioni, qua conjecit ἐσταλαδατο ex his duabus Seripturis ἐσrαλατο et ἐσκευαδατο ortum esse, lacile accedo; nisi eui illud ad similitudinem Homeriearum formarum ἐληλάδατο, ἐρρά dagera, ἀκηχὶ citat male fictum esse videatur. Lobeckium ad M.

p. 403ὶ hane emendationem illi loco adhibere non ausum esse, non mirum videtur, quum ille vir clarissimus saepius omnia a codd.Μss. oblata, quamvis ipso in loco manifesto vitiata, grammaticis solis rationibus ductus munire solitus sit. Etiam in Hesychii verbis ἐσταλαδαντο ἐστολισμενοι ἐσαν, hand dubie ἐσταλατο emendandum est; nam Hesychium ipsum vitiosis libris in errorem inductum ESse, nemo sacile contendat. -- Similiter noster dixit VIII. 90 διεφθαρατο sic enim retinendum, quamquam διεφθαρεατο GSL al. διεφθειρέαgo codd. a. c. praebuerunt . - ἐδεδεα ro I. 66. III. 1 3.

U. 77. - κcire κεχυαται II. 75 sic recte vulgatum est; κατακεχύ- δαται male Schaes. cum codd. S. V. κατακεχυνδαται d. - ἐνιδρυ-

arm II. IM. ἱδρυατο II. 182, quod non debebat Matth. gr. gr. I, p. 466 204 in numerum imperfectorum referre; est enim PluS-

quamperfectum. - Ρraeterea ἐκεκοσμέατο III. 91; nam et voculem si et diphthongum ti primae personae noster eonstanter hac in sor matione in i corripuit, neque unquam poetarum e more -ηαταε aut -ήιαem dixit; quare IX. 31 merito eo licum S. V. scriptura ἐκεκοσμέατο Ρro vulgato ἐκεκοσμέατο neglecta est. cf. Suid. S. V. εῖατο. γωνικον ἔατο, ποιητικως ειατο. Etymol. Mag. P. 294. Eu

338쪽

De dialecto Herodotea lib. IV.

125. κεκλέαται II. 16 . Etiam gποκεκλέατο IX. -- quamvis ab αποκεκληῖμην deducendum. Sed vulgatum περιεβεβλήατο VI. 25,

quamvis omnes retineant nostrae editiones, nulla varietate enotata,

nullo modo in genuina Herodotea oratione tolerari posse judieo, sed in verum περιεβεβλέατο mutandum esse ). - Ρorro ἐκέατο Pro ἔκειντο habes I. 167. VIII. 2b. προεκέατο III. M. προσεκέατο IX. 57. προσκέαται I. 133. διακέαται l. Iob. ἐπικέαται VI. M. ἐπεκέατο VI. 49. 78. VIII. M. I x. 22. ἄν εαται I. I cod. S. ανἄκέανται . VIII. 27 ανακεεται S. V. . - κατεκέατο VII. 229 κατεκέετο F. male . - Atque κατέαται pro κατηνται est l. Ita. II. 86. IV I96. αποκατεαται IV. 66. κατέατο IX. 90. ΙΙΙ. 144. VIII. 73. περικατέαeto VllI. III. VI. 23. - Etiam ci et o ante has terminationes αιαι, viro posita in i mutantur, ut αναπεπτέαται IX. 9; praeterea ἐπιστέαται li I. 2. IM. Iv. 174, verba enim in μ. exeuntia, quorum quidem praesentia passivi non una in re propius accedunt ad universam speciem Persecti passivi vulgaris verbi, sola etiam in indicativis praesentis temporis hanc permutationem rec perunt, quae alias in optativis Solis Praesentis temporis, quippe qui in s to exeant, invenitur. Sed imperfecti et uoristi seeundi medii tertiae personae pluralea indicativi etiam verborum barylonorum et in leo exeuntium, hane iarmationem apud Herodotum recipere possunt. Verumtamen noristi primi medii indicativi nullum reperitur exemplum, neque apud Herodotum neque apud alium quemquam,

sed optativi plurima. ἐπιστέαται igitur illis in Iocia inuenitur; ἐπανιστέατο III. 61. υπανιστέαται IL M. απιστέαται II. I 13. ἐξανιστέαται V. 6I. δυνέαται II. 142. IV. M. προτιθέαται L IMbis. IV. 26. Sed ἐκδιδοαται II. 47 recte vulg. eum cod. F. qua in forma littera o, ut e stirpe verbi prosecta et propria hujus verborum generis, non potuit in i mutari. Quod autem idem cod. F. ibidem statim subjunxit ἀγέαται pro αγονται prorsus rejiciendum est, ut II. 67 ἄπαγέαται ab eodem cod. F. praebitum pro vulgato

eum eou. S. ἀπανονται, et I. 209 κηδεαται a codd. F. Ρ. Wesset. Bekk. male exhibitum pro κηδονται, quod Gss. ni. reete Eervarunt.

De Homericis formis εἰρυαται quod Lobeckius ab ἐρυμαι derivari vult) et εἰλυαται vide Butim. gr. gr. II, p. 7 sqq. et p. 182. Praeterea imperseeta: ἐδυνέατο IV. 110. II . IM. VII. 2II. IX. 70. 103. απιστέατο II. 162. ἐπανιστέατο IV. 80. κaτιστέατο VIII. 12. αντιστέατο II. M. Ira. III. 66. 67. V. 73. Vl. 44. VIII. 5. 25. 88. 97. 132. ἐζqαιωδετο II. M. παρετιθέαro I. 119. ἐναπεδει- es. Schol. ad Hom. II. IX, 3. Diuitiam by Corale

339쪽

De dialecto Herodotis lib. N. κνυατο IX. 58. - ἐβουλε aro I. 4. III. 143. ἐπαπενιζέατο II. Ira. ἐγινέατο I. 67. υπιδεκέατο IV. 167. απεγραφέατο V. 29. ἐσι νέατο VI l. 147. Hue etiam pertinet ἐμηχανέατο V. M pro ἐμηχανε α)έα eo, altero . eliso, quum Herodoteo ex usu verba in aω terminata, eontractione tu co repudiata, αω, cio in iω, εo transmutasse infra viderimus. Etiam pro o κως πειρω cito, a Schri eigh. Bekk. al. recepto, vel vulgato vitiosoque ἐπειρωaxo, praebuit cod. e. ἐπειρέατο. - Ιmpersecti ωριιεato I. 83 οἱ δὲ - ἐπειτε ἐπυ- θον eo - ωρμέατο βοηθέειν. I. 158 ταυτα ως ήκουσαν ώρμέατο ἐκδιδοναι, ορμεομένου δὲ ταυτll του πλήθεος, 'Αριστοδικος

- προς φυγὴν ωρμεατο. - Quibus omnibus in locis manifestum est imperfectum tantum locum habere; sed fortasse aliquis dicat, sensu quidem ne notione imperfecta ista esse, specie vero ne sermuplusquamperfecta, utque ipso meo gladio, quemadmodum dieitur, me jugulare posse sibi videatur, quum quae supra p. 32o de plusquamperseetis aetivi diximus, iisdem etiam hic abutatur. Verum tali ab opinione diseedendum esse, non solum tales loci demon

etiam ipsa praesentia et uoristi, ad hoe impersectum pertinentia VII. 189 τοῖσι βαρβαροισι ooμεουσι ὀ Βορέης ἐπέπεσε. ορματα de fiuvio profluente ΙΙ. 33. IV. 51. 52. 55. ορμῶσθαι Ι. 24. Particip. I. IM. ορμεομένου πλήθεος et I. 41. 17. 36. 167. Il. 73. 151. III. 98. IV. 57. V. 31. 47. 89. 94. 125. 126. VI. 17. 26. M. M. 90. m. 137. VII. 22. M. M. Q ubi cod. S. male, ut P. M pro vulgatis ορ- ιεωμενοι et ορμεωμένοισι Praebuit ostiamaένοι et oρWhμένοισιν . I79. 235. VIII. 112. 133. 138. - ορμῆσαι 1. I. 76. IV. 159. t X. m. oρμη θῆναι I. 47. 62 his. 146. Il. 102 III. 26. IV. G. M. V. 76. VI. 29. 1. 6 . IX. II4. cujus futurum Οριι ησεσθm vide V. 34. - Η bent quidem etiam haec tempora, his in significationiblis usurpatu, suum persectum ώρμῆσθαι, prosectum et in itinere esse, Velutivit. 37 ωρμημένω δέ οἱ o ῆλιος - Δφανης ην. VII. 57. VIII. 12.140, 1. IX. 59. V. 121. Quibus locis statim subjungi possunt hi III. 56 ως λογος ωρμηται. IV. 16. VII. I89. Tiam hi, ubi ώρινῆσθαι

significat paratum esse, propositum habere, molitum esse cum Etiam imperseetum activi, quamquam notione transitaFa, ωρα VIII. 106 sed στρατευ ια ωρμα ὁ μουσaευς afferri potest. Quum enim et

activa verbi forma notione intransitiva inveniatur, patet ωρμα, ωρμεονὶ ωρμῶται, ωρμέατο, recte inter se comparari posse. Diqitigod t

340쪽

De dialeeto Herodotea lib. IV.

quodam acriore potissimum unimi impetu : VII. I καὶ μῶλλον ωρμηro στρατευεσθαι bis. cf. et VI l. 4. 22. 19 ωρμημένω - στρατηλατέειν. IV. 143 ωραημένου ΛαρHου ροιως τρωγειν. V. - υπαρπάσaς τον ἐπίλοιπον λογον, τον ωρμητο λέγειν. II. I 19 αποπλέειν γαρ ωρμη μένον, ἴσχον κ. τ. 1. III. ωρμημένω στρατευεσθαι. Ex verbis in lao exeuntibus exemplum est προωδεατο I. 61. nam imperfectum id est, non plusquamperfectum, quod προαιδεδατο formatum suisse necesse esset: sed nullum verbum, quod in futuro activi brevem retinet vocalem atque in persecto passivi o recipit, ut αἰδεομαι, ηδεσμαι, apud Herodotum in Persecto aut plusquam- persecto passivi hanc terminationem in αeαι, ατο aecipere potest quare ἁνααεπτέαται in. 9 Bb αναπέπταμαι deducendum erat, quamquam in oraculo I. 62 ἐκπεπεταστm invenitur; et Hesychii

dit , quod praesens προαιδευμαι III. 140. ipsa sua notione, qua significat, debitorem esse ob ante acceptam reserendamque gratium, propius accedit ad persecti temporis significatum; unde per se Patet, imperfectum πρos ιδεομην, προαιδεατο ad similitudinem Plusquamperfecti positum esse: αῖτινες πολιες) σφι προαιδέατο κου τι, quae urbes iis reserendam quandam gratiam debebunt. - Αoriati II. medii exempla haec sunt: ἐγενεώτο II. 166. περιεγενεατο I. 214.

- ἀπικέατο Ι. Ib. 152. I 69. IV. 203. V. 98 bis. 99 bis. VI. 16. VII. 11S 131. IX. 17. 55. - ἐπυθεατο VII. 172. - Optativi praesentis temporis: δυναίαto VII. 103. VIII. 130. IX. 74. συναπισταίατο V. 37. - βουλοίατο I. 3. III. 3S V. 96. VIII. 30. 109.

IX. 51. Quibus omnibus in formis optativorum ne mirum esse videatur diphthongum servatam esse integrum, animadvertendum est, omnibus iis optativis formandis i litteram necessariam esse, quae eum Vocali proxime praecedente in unam diphthongum conjuncta etiam hac informatione retinenda fuerit. Quum autem non omnia haec tempora, quae hane formationem recipere Potuerunt, semper reeeperint, ne omnia quidem praesentia

verborum in tu, quorum quidem tertiae Plurales in εαxαι, oαται maxime Prosae orationis Ionicae propriae fuisse videntur, suspicari Disiligod by Corale

라틴어 텍스트