Quaestionum criticarum de dialecto Herodotea libri quattour scripsit Ferd. Iul. Caes. Bredovius

351쪽

De dialecto Herodotea lib. IV. I, P. 671. Sytb. ad Paus. I, Ii. Apoll. Rhod. IV, 1759 ἐγλαθεν-

tores codicesque inter se dissedisse viderimus, tamen nihil potest esse eertius quam ubique sormas sine d scriptas esse praeserendas, et analogia rationeque ne quorundam codd. Mss. nuctoritate communitas. Nec minus Hippocrates in scriptura s ne d sibi constitisse videtur ce Foes. Oec. Hipp. s. et ἐλατηριος apud quem si ἐληλασμενος aut hujusmodi aliud inveniatur eodem modo eorruptum emendandumque est, quo apud nostrum modo vidimus. - Simile vitium suscepit forma perversa κρεμασμένης V. I 14 a cod. V. exhibita pro vero κρεμ μενης. Sed storist. ανακρεμασθῆναι VII. 26. l94.. In Verbo κορέννυμι, κορέσω. .non Solum d persectum pass. apud epicos et Iones respuit, sed etiam longam recepit Vocalem κεκορνι-ι Herod. III. M. Hom. Od. H

κεκορημενον ητορ). Panyas. RP. Athen. p. 37 A., quum Attici κωκορεσι-ι dixerint. - Aliis in verbis hoc sigma recipitur vel omittitur prout forma ipsa extenditur vel per syncopen quandam Contrahitur, exempli gratia ἀναπεπταμένω VIII. 60, I. sed ἐκπεπέ ασται in oraeui. I, 6l et Lueian. Somn. 29 ἀναπεπέτασταt παραπε- τασαασι Herod. IX. M). ἐκλήθην vulgo. προσεκαλεσθη Hippocrat.

III, p. 614. πελαω, πεπέλασι- , πέπλημαι Hom. Od. μ' IAE. ἐπελάσθην Soph. Trach. 17 et ἐπλαθην vide Interppr. ad Euripid. Hecub. 884. - ἐστορέσλὶν, ἐστρωθην, ἐστορήθην Hesyeb. ἐστρωτο VII. 193 Herod. item Eust. ud Hom. Od. p. 1462 - 119ὶ κατεστρωντο VlII. 53. IX. 76. ἐστρωμενος I. 181. IX. 82. - κεραννυρο, ἐ-κρῆσαι Hom. Od. xi 164. κρησας Hippocrat. II, P. 492. κέκρημαι et ἐκρη αν jam supra P. 125 commemoraVimus. κεκέρασιμι Anacr. 29, 13. ἐκερασθην Ρlat. Phileb. 47 C. Legg. X, p. 889 C. - Contra ἐμώσθην noster dixit VI. 131. VIII. IN ἐβοήθη F. quod ad exemplum vitiose sormatum est, quod VIII. 124 Ald. exhibuit pro vero ἐδοεωθη. Sed III. 39 βεβω-

λενα. - κέχρημαι medium, cujus storistus est χρησασθαι, con-Disiligod by Corale

352쪽

Do dialeeto Herodotea lib. IV.

stanter sine sigma apud omnes seribendum esse contendo ut Herod. I. 42 κεχρημενον quamquam cum Passiva sorma κεχρησμαι nonnunquam confusum reperitur, veluti apud Paus. VII, 19, 3 ἐκε-χρητο Vulg. Pro vero ἐκέχρηστο. Quin etiam ad μεμνησμένος sortasse ex uorist. ἐμνήσθηνὶ eod. M. apud nostrum V1I. 18 aberravit pro vero μεμνημένος ς et cod. b. III. B9 ad δεδεσμένοι pro vero vulgatoque δεδεώνοι; contra eod. v. ad ἐξέργατο l. 165 pro ἐνργαστο. - Sed persectum et noristus passivi n verbo χραιο, et uorist. pass. verbi χρήσασθαι semper a recipiunt, ut adjectivum

verbale χρηστος. Hanc ad norinam omnia contraria exempla corrigenda esse nemo jam facile est qui neget. Et passivum ad mediam sormam pertinens est VII. 144 αἱ δε νδες Ουκ εχρήσθησαν. IX. Ita καταχρησθῆναι es. Herm. ad Soph. Antig. vs. 23. 2 ed. teri. . VII. 145 vulgo haec leguntur: ησαν δὲ προς τινας καὶ ἄλλους ἐγκεχρημένοι πολεμοι , ὁ δὲ ων μέγιστος 'Aθηυαέοισι τε καὶ Αἰγινητησι, ubi illud ἐγκεχρημένοι, si ab ἐγχραιο ab Herodoto quidem non usurpato, qui ἐγχραυω dixit Vl. 75 ἐνέχραυε ἐς τοπροσωπον ro σκῆπτρον, quo ex loco Eust salso ἐνέχραε attulit;

neque etiam Suidae ἔχραον, μετα βλαβῆς ἐπῆλθον, huc pertinent.

deducendum esset, patet per o ἐγκεχρησμένοι Scriben tum fuisse. Sed quum nonnullis omnino hoc verbum displiceret, alii aliud substituebant, ex quibus ineptissimum proposuit Schmeigh. , statuens ἐγκεχρημένοι Per syncopen ex ἐγκεχειρημένοι, quod Uesset. et Valek. eori erant, ab Herodoto dietum fuisse. Reis ius ἐγκεκρημένοι ab ἐγκεραννυμ maluit, Bekkeriis ἐγηγερμενοι. Quibus

omnibus conjecturis non neeedo, neque etiam in vulgato ἐγκεχρη- μενοι nequiescendum esse duco, sed leni medela ἐγκεχριμένοι reponendum. Vocales enim si et ι saepissime inter se confusas esse jam supra docuimus p. 72 sqq. et verbo hoc in loco opus esse,

quod significet, superficiem aliquo modo leviter attingere, illa verba subsecuta o δὲ μέγιστος κ. τ. 1. satis docent; qui sensus significantissime mihi verbo ἐγχρίω, quod mox insta viderimus apud Herodotum d in pers. pass. respuisse, expressus esse videtur es. Eu

καὶ το χρωπτω , κοὶ το χρέω. ἔτι δὲ καὶ το ἐγχρέω τουτέστι na Ito. Strab. XV, p. 699 ἐγχρίσηται του ἰξοὐ, et Ruhnk. ad Tim. p. 104 sq. qui multa hujus verbi exempla collegiL - Ρassivum verbi χρέω, oraculum edere, responsum dare, habes I. 49 ἐχρήσMi et Il. 18. VII. 178. 1 3. 239. Vl. 19. 76. IX. 94. το χρησθεν I. 63. χρησθέντα VII. Ira. V. 92, 2. κεχρῆσθαι II. I39. - II. I Tἐκεχρηστο Ald. Bekk. al. recte, sed Sehaes. Gas. alii salso eum eodd. S. V. F. ἐκέχρητο. - Ibi ἐκέχρηστο Bekk. al. ἐκέχρητο Sehaes. GE. al. elim S. V. III. 64 τιν - ἐκέχρηστο-Beis. al. ἐκέχρητo S. V. VII. 141 κεχρησμένου Gss. Bekk. al. κεχρημένου S. - 220 ἐκέχρηστο Ald. Beis. ἐκέχρητο GAL al. cum M.

P. K. F. S. V. b. d. - Quibus in locis etiamsi omnes codd. Mss. formas sine a scriptas praebuissent, tamen illas non recipiendas Disiligod by Coosla

353쪽

Do dialeeto Herodotea lib. lv.

esse judicarem, sed clam Behh. aliisque constanter ii reponendum esse; quod idem Bekherus summo jure IV. 164 in vitiosam vulgatamque formam κεχρημένου θάνατον inseruit, τον σμενον

θανατον rescribens, quamquam nihil e codd. Mss. est adnotatum. - Lobeckius ad M. l. l. p. 321 eontra communem consuetudinem

ait πέπαυσμαι legi in codd. Herod. I. M. Plat. Prot. p. 328 D. ἐπλαυστο Max. Tyr. XIII, 4, 237. Quod contra communem consuetudinem ille dixit, id satale quisque ei concedet; sed apud Herodium Ι. 84 pro πεπαυμένων recte vulgato non πεπαυσμένων sed πεπαυσαμένων E eodit. S. v. adnotatum reperi; atque in ΡIatonis loco reete non audiendi sunt, qui πεπαυσμένος pro Fulgato πεπαυμένος praebuerunt; quare etiam pud Max. Tyr. ἐπέπαυτο a Ium verum esse videtur, quum in aoristo tantum et suturo passivo

hujus verbi posterioribus variatio inter ἐπαυθη et ἐπαυσθη eon eodi possit. Sod Herod. et antiquiores ut dixerunt πέπαυμαι es. I. M. 84. II. 135. IV. M. VII 9, 3. 191. IX. 52. 108 sie etiam in norist. ἐπαυθην constanter es. Popp. ad Thucyd. I. 81. II. 77.

recte posthabita est scriptura unius codicis παυσθη praebentis pro παυθη. . Apud Herodotum quidem codd. Uss. et edd. inter se solito more dissidere haud negari potest; sed non possum non consentire Bekkero, cujus editio ubique recte ἐπαυθη praebet, etiam in eo , quod VI. 66 contra Omnivm librorum auctoritatem ἐπαυθη nostro restituit. I. 130 κατεπαυθη Vulg. Cum S. κατεπαυσθη male Gss. et codd. P. F. a. c. V. 94 ἐπαυθη Bekk. et eod. b. ἐπαυσε Gss. VI. 71 καταπαυθέντος Bekk. et cod. b.

Magna est librorum inconstantia non solum apud Herodotum sed apud alios etiam scriptores in scribendo noristo εἰρεθην sive ἐρρέθηὶν sive ἐρρηθην sive εἰρήθην, quamquam Persecta ειρηκα et ευημα constanter hoc uno modo scripta inveniuntur; et Schneid. ad Plat. Civ. V, p. 4bo merito mihi eontendisse videtur, brevem illam voealem ε indicativi uoristi nunquam ad reliquos modos transiisse;

quod eonfirmant etiam exempla a Fisch. ad Veli. III a. p. 167 allata; quare neque infinitivum δεθῆναι, nec particip. ρζειν, ψη θέντα, siri θέντων scs. Herod. I. 109. 91. Ιll. 9. VI. 86, 3. VIL 142.1 9. VIII. 11η quidquam ad hane quaestionem solvendam conferre patet. Sed quamquam concedo formam ἐρρηθη optimo cuique Attieo scriptori frequentatam esse cf. Schneid. l. l. et imprimis Bueckert. ad Plat. Symp. p. 193 E. recentiores autem quum ἐρ- tum ἐρρέθη dixisse, tamen apud Herodotum, ut Ionicum scria

Ptorem, solum verum esse et grammaticis rationibus et librorum vis. seriptura, quamquam nonnihil depravata, evincam. Verumtamen ἀμπαυστήριοι I. 181, ab omnibus Jure retentum,

non mutandum esse censeo, neque Xenophontis ἀναπαυτήριον Memor.

354쪽

Ds dialecto Herodotea lib. lv.

lV. 77 εἰρέθη omnium editionum et plurimorum codd. Uss. auctoritate munitum est; ἐρρήθη enim duo tantum codd. a. c. praebuisse dicuntur. IV. 156 ἀρεθη Gss. Bokk. ul. eum codd. S. V. P. Κ.

lamam ἐρρήθη, quae hic illic in eodd. Mss. et libris impressis inis Venitur, vel sponte patet e genuina Herodesea oratione expellendam esse; et ἡρεθη, quod cod. F. constanter exhibuit, nihil aliud esse quam εἰρέθη aeque perspicitur; sed augmentum ii huie Iouieonoristo εἰρέθη constanter praeponendum esse, neque serendum ἐρρέθη quamquam, si fides est nostris Hippocrateis exemplaribus, is προερρέθη usurpavit de morbis vulgaribus lib. IV, p. 1139 E. vel aliorum locorum seriptura, vel depravata forma εἰρηθη docet. Quare εἰρέθη, quod habet justam longitudinis et i brevitatis vicissi tudinem, et talem Ionicam permutationem syllabae ερ in T. qualis est in εἴνατος pro ἔννατος et αείναtος Pro αέννατος, et quod non paucis in codd. MM. exstat, solum apud nostrum eum Behkero

aliisque retinendum esse Censeo.

. Minor est librorum fluctuatio in scribendis formis κέκαυμαι et ἐκαυθην, quorum illud hanc unam ubique speciem habere Lob. l. l. p. 320 affirmat, hoe ex praecepto Moeridis αττικως, et ἐκαυσέλαέλληνικως dictum est. Quo in praecepto quid sibi velit illud ελληνικως et ατrικως manifestum est ex Piersoni et ad h. l. p. 238 commentario, et praelatione ad hujus Atticistae editionem. His enim Atticis quorum exempla et vide Rpud Matth. gr. gr. I. E. V. καιω, et apud Lob. l. l.) adhaerent et alii Iones et Herodotus, qui IV. 69 dixit στερικεκαυμένοι, et κατεκαυθη Ι. 19. 86. IV. 69. VII. 167 nullo unquam libro contradicente. Similique modo et no-rist. II. usurpabat κατεκαri I. 51. II. 180. 107. IV. 79; quamquam Thom. Mag. p. 199, 2 κατεκανὶ Ἐλληνισιον nominavit et κατεκαυθη Ἀττικον, et Antiati. Bekk. I, P. 1i2, 2: προσεκαυθη αντὶ του ἐκαη Ξενοφων Συριστο σίφ. - Sed v. 92, 7 Pro vulg. κατακαυ-

θεντων male cod. F. κατακαυσθεντων exhibuit, et VI. IDI, ubi

idem κατακαυθεντων recte Vulgatum est, κατακαυσθ. a. καταφθ. F. - Αt κατακαυθέντων utrobique nostro servandum est; neque

aliter adjectivum verbale Bτικαυτοισι VII. 71. 74 ullo in libro

scribitur.

Qua sorma pers. pass. verbi χρlω Herodotus usus est κεχρι- μνας IV. 189 quo ex loco Eust. ad Il. ε p. 603 - 459 suo dicendi genere usus κεχρισμένας posuit) κεχριμενοισι IV. 195, nulla varietate enotata: quibus locis addas ἐγκεχριμενοι VII. I 5, quod paulo supra vulgatae ἐγκεχρημένω substitui volui; ea etiam Magnes. ἐν Λυδοῖσι, Eubulus Στεφανοπωλισιν apud Athenaeum, aliique usi

sunt set. Athen. XV, 690 c. Μαγνην δὲ ἐν Λυδοῖσι ' λουσαντικ

355쪽

De dialecto Herodotea lib. IV.

χρη καὶ βακκαριδι κεχριμένον. Athen. XIII, p. 557 F. Eubul. l. l. κεχριμέναι. Eust. ud Hom. Od. vi P. 157o: παρα τῶ Ἀθηναίω 'τα σωματα ἐκέχριντο μίλτιν καὶ χρωμασιν ἐτέροις. δεῖ γαρ αυτο α ότερον δια του ν προφέρεσθαι, ως ήναλογωτερον ον, ἐφ ἐκέχριστο εἶναι, vi κεχριδατο γωνικῶς. - Unde χρῖμα Pro χρισμα Callim. Lav. Pall. 16. 26 χρίματα. Xenoph. et Achaeua Rp. Athen. p. 526 B. 689 B. . - Alia utriusque sormae exempla et alii et Lob.

l. l. tibi indicabunt, quibus addas Xenoph. Cyr. VIl, I, 2 et VII, 5, 22 κέχρισμα

Verbi κληῖω per . et norist. pass. RPud nostrum κεκλη μοι et κληῖσθην constanter formanda esse, et Iibri Herodotei ipsi et aliorum acriptorum similis usus docent. Ιl. I 2I, 2 κεκληιμένου, sive κεκλειμένου cf. supra p. 176 sq. Bekh. vi. eum M. P. F. d. --

κλεισμένon male S. V. Κ. n. b. e. κατακεκλει aut νου edd. est. III. III περικεκληῖμένον nunc vulg. περικεκλημ. Ρ. περικεκλει L. F. περικεκλυiσμ. e. περικεκλεισι . S. et edd. nute Wesse l. - Ibid. αποκεκληῖμένου nune vulg. ἀποκεκλειμ. F. ἀποκεκλεισα. S.

συγκεκλει 1. F. συγκεκληis a. Ald. Gs . al. cum S. V. c. - Ι. 165

κατακλ ωθεν ea Alit. GL al. vulg. eum M. Ρaris. κατακλεισθ. P. S. Κ. κατακλυω. Behh. male cum F. κατακληθ. v. Quo postremo loco valde mireris, etiam Bekkerum, quorundam codicum auctoritate deceptum, hujus verbi noris tum sine sigma seripsisse, quem quidem constet, sive illum a κλntio, sive n κλείω, sive a κλέω deduxeris, nunquam apud Graecos dimisisse sibilum. Quare est isto in loco κατακληχθέντα una vera seriptura, unde veteribus Auleis

exstitit scriptura ἐκλἹσθη et in perseeto κέκλvμαι, nune ubique in Thueydidis libris recte restituta es. Popp. Thucyd. I, p. 212 sq. aliisque etiam veterihns Atticis multis in locis restituenda es. Matth. gr. gr. I, P. 6M. Buum. gr. gr. II, p. 220. Lob. ad Aj. vs. 1274;Mnde upparet, immerito Lobeckiuin aliosque Soph. Aj. l. l. ἐγκεκλεισμενους retinuisse pro ἐγκεκλPμενους. Hue pertinet et Suidae praeceptum, s. v. Gεσωσται, σεσωσμέ

ωος OI παλαιοὶ ia νευ του Κ, καὶ διεζωμενοι φησὶ Θουκυδίδης cf. Interppr. Thucyd. I, 6 ubi vulgatum est διεζωσμένοι) οἱ δὲ νεώτεροι μετα του a. 'En' ἐνίων δὲ απλως παραλειπουσι τὸ δ , ως κεκλειμένος, πεπειμένος quod si verum sit cum Aeolico σεσοφιμμνος, a Goetii. Hesiod. Opp. 649 in ordinem recepto, eonferri possit. - Sed Apud nostrum ubique κεκληιμαι sine a scriptum Praeserendum esse, etiam tertia pluralis κεκλεατο si X. 50) confirmat, quam apud nostrum nullo modo a κεκληωμαι exsistere potuisse jam supra p. 329 docuimus.

Quod Lobeckius ad Soph. Aj. p. 325 scribit, κεκέλευμαι et κεκέλευσμαι Ρurem sere auctoritatem habere, id mihi non persuasit; neque etiam cin Herodoreis libria aliter ac κεκελευo aere et ἐκελευ- Disiligod by Corale

356쪽

De dialecto Herodotea lib. IV.

σθην Scripta reperi Vul. 93 παρακεκέλευστο. VII. 9, I κελευσθείς. Unde apparet quam longe a genuina Herodotea oratione quosdam recessisse, qui IV. 141 et VII. 16 κελευματι vulgatae M- λευσματι praetulerunt: IV. I I κελευσια-τι Vulg. cum plurimis codi cibus uss. κελευματι Ρ. F. Bekk. male. VII. 16 κελευσματι vulg. κελευματι Ρ. Κ. F. b. Bekk. Nam κέλευμα delicatioris aevi fuisse seriptiiram. recte mihi Dorvili. ad Charit. p. 403 monuisse videtur, et Stalib. reete in Plat. Rop. IV, p. 407 B. παοακελευσuα retinuisse, quamquam alii formam sine s scriptam in Platonis aliorumque u rerum Atticorum scriptis restituendum esse contenderunt; sed vide

ἐποδευν ταυτα) memor ex sua consuetudine dixit ποιησαντων δὲ τουτων τα κελευθέντα, et Dio Cassius aliique posteriores κέλευμα genuinum habent es. Interppr. Herod. IV. 141. - Sed Herodotus ut κέλευσμα sic et κελευσμοσυνη I. 157 posuit. - Eundem, quam verbum κελευαν, rationem secutum est et περιο λευω, cujus pers. Pass. apud nostrum est περιπεφλευσμένων. - Ρraeterea vide δμύασται II. M. καrαλευσθεντες I. 167. ακουστέα III. 61. σεισθεῖσα V1. 98, ut constanter σεισμος IV. 28. V. 85. M. VII. 129 bis. VΙΙΙ. M. παλαισμα IX. 33. πτασμα VII. 149. κατακυλισθεῖσαν I. 84. κατακλυσλῆναι II. 99. κλυσμασι II. 77. κλυστηρ ΙΙ. M.

oco o, cujus pers. Pass. BPud nostrum non invenitur, ROrist. Pass.

II. 11 ter. 137 bis. Sed χῶμα eadem cum constantia, vide exempla in Schweigh. lex. Herodot. s. v. - γινωσκω, hνωσμαι et ἐγνωσθην constant VHI. 110. VI. 2. 50. IV. 154. VII. 7. 236. Plusquamperfecti pass. verbi ρώννυμι apud nostrum est Eootoro VI.

III; comparativus participii pers pass. ἐρρωμενεστέρη lx. 70. Hippocrati Seet. IV, p. 391, 30 ερρωται. de Morb. II, p. 474, 16 ἐρ-

357쪽

De dialecto Herodotea lib. IV.οωμένος. Thucyd. VII, 15 ἐρρωμην et II, 8. ἐπέρρωντο II, I7.

Aoristus pass. ἐρρωσθri apud nostrum non legitur; sed Plat. Conv. p. 210 d. έωσθεις, quamquam etiam ulterius formae ἐρρω Hi vestigia in codd. Ivis. veti. Atticorum apparuerunt, vide Thucyd. VI.M. VII. 45. - χρωννυμ verbi nomen substantivum apud nostrum est χρωμα IIl. 101. IV. 109; aed Hippocrat. de Rat. Viet. in morbis aeui. p. 390 sin. -ακρ iτω χρώματι. cs. Lob. ud Buu- mann. II, p. 332. - l e ἐστρωμένος, κεκορημενος jum supra ex Posuimus.) - τετρωμναι habes VIII. 18. καταβέβρωτω Iv. 199. καταβρωθῆ III. 16. - Sed κατασβεσθῆναι Ι. 87. ἐσκεδασμένου IV. 14. διασκεδασθέντες VII. 219. - Verbi νεω cumulare) pers. Pass. νένημαι apud nostrum sine o scribendum esse, vel ex tertia pluralis συννενέατια II. 13b. IV. 62. eone di potest es. supra P. 329ὶ quamquam in Aristoph. Eccles. 866 838) ἐπινενησμένοι vulga tum est cs. Lob. ad M. I. I. - Verum πιμπλημι, πεπλησμαι,ἐna σέαν es. Herod l. 78. III. 16. IV. 128. VI. 138. VII. 119. ἄπληστος l. 187. 212 bis tam crebra sunt, ut πληθari Ioseph. ἐπὶ θη rius. αναπληθησονται Lucian. jure merito Lobeckio corruptelae suspicionem commoveant; cf. Lob. Aj. p. 318. - Verbi πιμπροὶ ιι Pers. Pass. Eodem modo apnd nostrum . recepit: VIII. I 4 ἐμπεπρησμένα recte vulg. cum S. V. pro quo in codd. Ρ. F. b. ἐνιπε no ηαενα inventum est, a Photio a. v. σέσωπι immerito

Atticis tributum es. Lob. l. l. . - V. 10b ἐμπεπρῆσθαι M. P. K. F. ἐμπρησθῆναι S. a. alii. VIII. 55 ἐμπρησθῆναι sine varietate et V. 102 ἐνεπρήι Γλησαν. VI. 25 ti/επρησθη. - ἐργάτης, quam quam haud dubie ab ἐργαζομαι posteriores etiam ἐρναομαι deducendum, exstat sine sigma scriptum apud nostrum IV. 109. V. Set foemio. ἐργατιδες V. 13; et de fluvio dictum ἐργατικος labori sua Il. 11 aeque sine sigma scriptum cs. Eust. Ru D. Per. vs. 222 . Quam scripturum Hesychius Atticis tribuit: ἐργαται , οι γαρ ημῖν ἐργαστικοὶ παρα 'Amκοῖς, es. Ρlat. Resp. VIII, 554 A φειδωλος ει νω καὶ ἐργατης et Apollonius ire Bekk. Anecd. II, p. 500 eoll. p. b b. 549ὶ ἐργαστης et ἐργατης composuit cum sormis oυτασμένοι

et ουταμένοι, συνεληλασμένοι et συνεληλαμένοι, δεσrrorης et δεσποστης. - De θεμιτός, αθεμιτος, ἀχαριστος, ευχαριστος jam supra p. 269 Eq. exposuimus. Αοristi secundi, quos ex prima verborum positione formatos esse notum est, et exceptis quibusdam exemplis, vocales correptas habere, apud Herodotum his in rebus majorem servant Constantiam, quain apud alios quosdam scriptores. Etenim praeter συ αε- ῆναι aliaque id genus, quae nunquam vocalem a receperunt, omnia

alia hue pertinentia sibi constant hae in vocalium permutatione apud nostrum, adjutum quidem hac in re suae dialecti proprietate, ex qua exempli gratia τράπω et τάμνω statim in praesenti tempore illum dixisse jam supra vidimus. Ubique igitur hi auristi per αsunt scribendi, statimque hane in partem corrigendi, sicubi libra

358쪽

De Ialeeto Herodotea lib. IV. 349

παρείς IV. 94. ι η'μι, ἐρραγην I. 87. II. 29. VI. 129. III. 133. II. 173. - ἀπετάκη Ι. 51. ἐφθάρην I. I 02. 110. 116. 167. 17 2I4 alibi. - πλησσω, ἐξεπλάγην I. 24. 11 I. 116. 119. IV. 4. VII. 226. UIlI. 94. IX. 82; sed, omissa praepositione, quamquam eadem notione πληγέντες δώροισι VIII. b, ut πεπλῆχθαι II. I2I, 3, 6. III. M πληγέντι I. M. ἐπὶ γησαν V. 120. Aoristo enim primo

Pass. πληχθῆνera noster non usus est, quamquam Euripid. Troad. 183 ἐκπληχθεῖσα dixit, quum tragici, ut omnino veterea Attici, saepius asperas et antiquas Boris i primi formas ita praetulerint, at

tamen non prorsus negligerent eorundem verborum noristos secun

dos. Quod nostro cum iis commune est. Sie dixit ἀποσφαγέντων IV. 62.84. σφαχθεῖσα V. 5. - λέγω licere ἐλέχθην et κατεiέχθην I. 142. II. I 20. III. 46. M. IV. 23. 28. 48 bis. 49. D. IIR 175.178. V. 52. VI. 33. VII. 10, I. IS Ilo. 127. 129. 175. VIII. 9. 60. 131. IX. 74 διε ubria III. bl. προσδιαλεχθῆ ul. 52. λέλεγμαι dictus sum II. 2I. 125. απολελεγμένοι electi VII. 40. 41 bis. M. - λέγω colligere συλλελεγμένος VII. 26. t X. εI. συνελέχθη I. 97. II. 62. III. 130. IV. 87. 159. V. IIR VI. 11. 39. 43 bis. M. VII. 18. 19. 101. 173. 184. VIII. 2. 42. 59. 107. IX. 45. M. Sed συλλεγῆναι VII. 173. IX. 27. 29. 32. es. Plers. Bd Moer. P. 207 sq. Thom. Hag. p. 339, 8 συ1λεχθεὶς καμον si συλλεγείς, coli. p. 84,9 διελέχθη κάλλιον ῆ διελέξατο. p. 194, 6 καταλεχθεὶς κάλLον ῆκαταλεγείς. - 1. 170 ἀπαλλαχθεντας. II. 2 άnaλλαχθέντων vulmo αλλαγέντων F. IV. 5 απαλλαχθεντος vulgat. ἀπαλλαγ. F. II. 152 απηλλάχθη. V. 4 ἐεαπολλαχθείς sitem Ioh. Stob. Serm. 119 p. 607 cs. et V. 65. 66 7R VI. 5. 24. 40. 45. VIII. 18. Nec tamen mutandum est vulgatum απαλλαγῆνια VIII. 84 et sui. απαλλα- ροσεσθM II. IN; quamquam Thom. Mag. p. 80 affirmavit διαλ-λπι -σομαι καλLον ῆ διαλλαγήσομαι, οἷς ἐπὶ τ ὀ πολυ ναρ or μέλλοντες πρῶτοι προτιμωντοι τῶν δευτέρων μελλόντων es. Pors. ad Euripid. Phoen. 986. Lob. ad M. vs. 493. coli. vs. 10193. κλεφθείς V. 84; neque unquam Atticum ἐκλαπην. - Α περιέπω, περιεφθέντας V. 1. 81. VI. Ib. VIlI. 18 27. - ΙI. ει θαφθῆναι θvulg. θαφῆναι F. ταφῆναι S. v. b. d. VII. 228 θαφθεῖσι item Eust. ad Il. ε' p. 519 39η sed ταφῆναι sine varietate III. 10. 55. IX. 84. - μιχθηναι et συμμιχθῆναι II. 181. IV. 9 bis. II4.172. 176. VII. 129 203. μιγῆναι et συμμιγ ῆναι II. I3I. V. 92, 7. VIII. 38. IX. 19. - διατριβῆνm VII. 120. - κατεσκάφη VI. 72. - ἀναγραφῆναι Vl. I . ἐνεγραφησαν IIII. 82. 85. - ἐκκοπηνδει Vl. 37. 114. κατακοπῆναι IlI. Ib. VIII. 92. IX. 89. - ἐκρυ- Diuiti do by Corale

359쪽

De dialecto Herodotea lib. IV. . Hi IL IM. - ζευχειμα VII. 6. - στρέφω, κατεστράφθησαν

I. 13o nune vulgat. cum M. Κ. R. b. e. κατεστράφησαν F. S. d.

Sed omnes ἐπιστραφείς I. M. μεταστραφῆναι III. I 21. στρα*ῆ- νει et ἐστράφη III. 129 item Suid. s. V. . 1ημοκηδης . συστραφέντες IV. I M. VI. 6. 40. - τράπω ἐτραφθηπι, ἐπιτραφθέντες I. 7. IV. 12 τραφθέντες vulg. τραφέντες F. σrραφέντες S. V. d. IX. 56 τραpθέντες vulg. τραφέντες S. στραφθεντες F. - Sed ἐτράποσαν, quod edd. Vett. evm eod. d. ix. 65 praebent pro ἐτρα

Ρlat. Cratyl. 39, 13. ἀνεroάπετο pnssive usurpavit cf. Blitim. gr. gr. II, p. 87. - τρέφω, ἐπιτραφεντων II, 121, I nunc recte vulgat. eum M. Ρ. Κ. F. R. n. e. ἔτι γραφέντων S. V. b. ἐπιγραφεντων Ald. al. enm d. pro quo Borheckius non debebat ἐπιτρex θέντων de suo substituere, quum τραφῆναι I. Ita omnes, et τραφείς l. 130. ἐτραφη Ill. III. ἐμειραφη 1V. 3 vulg. nune cum V. ἐτρα-

φη olim vulguL ἐπεστράφη S.

Ut ἐδυνασθην nostrum constanter usurpasse jam supra P. 290

vidimus, sic dixit ἐλάμφθην II. 89. II b. V. 21. 10 . V1. D. VII. 239. VIII. 11. 7o. 76. 97. 108. IX. 58. 114. 119. - III. 69 ἐπί-

αρματος sic nune recte vulg. eum P. K. F. n. e. ἐπέλαμπος S. b. d. Suid. et Zon. - καταλαμπτέος III. I 27. φοιβολαμπτος lV.

13 φοιβόλαμπος male eod. b. φοιβsirin roς S. d.). Hoc Verbum etiam in futuro et persectis hane plenior m apud nostrum retinuit sormam,'sic λάμφομαι I. I99. II. 120. III. 36 λόεεινονται recte vulg. ληφονται S. V. . 1 6. IV. 33. VI. 39. VII. 39. 157 παραλαμ νομDOυς recte vulg. παρι iiνομ. S. V. . VII l. 10 lx. 38.108 eomparandum cum λαξoμm et λέλογχα a λαπα B VII. M. I H. - λδλαμμm III. 117. IV. 68. IX. 5 I. - λελα κα IlI. 42.65 καταλελάβι κε recte vulg. cf. Phot. καταλελάβηκεν, το ειληφεν Ηροδοτος. Ais a. Bekk. I, p. 104, 21. 105, 30. - κατέλαβε S. . IV. 79. VIII. I 22. IX. 59. 60. - Unde autem Mutth. gr. gr. 1, p. 609 s. v. λαμβανω aoristi primi med. sormam ἐλαμψάμην sibi finxerit, nescio; quem enim attulit locum Herod. VII. 157 ibi frustra

eam quaesiveris. Herodotus, ut omnes alii Graeci, usurpabat uor. sec. λαβέοθαι. - ἐρείδω, ἐρείσας VI. IN. - III. 66 κατηρεIκοντο nunc recte vulg. cum S. V. Pro quo alii male κατείρεικον τε po

esset. ni. I x. 70 recte impers. ἔρειπον, notione transitiva, noStro restituerunt pro sis inoν olim eum codd. S. Ρ. F. vulgato, quod ni passivum ἐρε in εσθm intransitivam habet significationem, vide Foes. Oee. Hipp. a. v. ἐρείπεσθαι, tibi tamen non pauca seri Ρturae vitia exstant. - Verbi ἄγειν aoristi primi activi formam αξαι quamquam nunc quidem constat nunquam ab Herodoto usurpatam esse; nam ἐπεισάεοντες eodicis S. I. Im pro vulg. recte ἐπισαῖαν- Dis tiroo by Corale

360쪽

De dialeeto Herodotea lib. N.

τες es. Poll. s. v. seripturae vitium est similiter Henr. Steph. in Athenagor. περι ἀναστάσ. νεκρ. Ρ. Si ἐπισαχθέντα seribere maluit, quam vulgatum ἐπεισαχθέντα καὶ τον noλῶν ἐκεῖνον ογκον λεισμαχθέντα προς την τῆς γασtρος αποπληρωσινὶ retinere; et But mann. in Soph. Philoct. 755 merito τουπισαγκα praetulit alteri sexi-Pturae τουπείσαγιια , ut VI. 60 συνci ξαντες codiciam S. V. P.M. Κ. Paris. συνά ναντες edd. vett.) Pro σιντάξαντες, quod Reiskius optime restituit es. VII. 36 κατανάξαντες τὴν γῆν Hesych. s. v. Ioseph. bell. Iud. I, 2I ωαγμα, terra stipata), tamen quidamaoristum primum medii ἄξαντο ἐσάξαντο, προεσάξαντο nostro o trudere student. Sed hos aoristos primos Partim Atticis solis partim posterioribus tribuendos esse extra omnem dubitationem postatum est cs. Lob. Phryn. p. 287. Parem. P. 736. Butim. gr. gr. I, p. 52I sq. et quos laudavit) et vidimus jam supra verbi ἄγειν tempora augmento apud nostrum ornanda esse; ut vel ex his ea sis commotis nobis sit videndum, ne aliter, ae vulgo fit, ii Ioel, quos pro isto usu attuleriant, explicari possint. V. 34 1τεὲ μεντοι ἐnυθοντο οἱ Naξιoiis αυτίκα μεν ἐσηνείκαντο τα ἐκ των αγρων ἐς το τεῖχος, παρεσκευάσαντο ὁὲ ως πολιορκησομενοι καὶ σῖτα καὶ ποτά. καὶ το τεῖχος ἐσάξαντο, quibus in vulgatis verbis quidam ἐσάξαντο, verbis καὶ is τεῖχος immerito uncis inclusis, arcte eum σῖτα et nora conjungi et ab ἐσάγειν derivari volunt. Sed verba καὶ xo τειχος codicum Hss. auctoritate munita sunt, et τειχος σμξαι vel σάξασθm idem valet ac το τειχος ἐφράξαντο IX. 70. cf. Harpocrat. ἀποσάξαντa, ανtὲ του φραξαντα το τρῆμα καὶ ἀποπληρώσαντώ sed quod Harpocrat. addidit: Noo δοτος ἐν τu ἔκτη, in

eo illum salsum esse apparet es. Uesset . ad Herod. VI. 13. Interppr. Suid. s. v. cretoaaξαντα . Suid. σεσυμένην, πεπληρωμένην, πεφορχωμένην cf. Herod. I. 190 οἱ Βαβυλωνιοι προεσάξανto σιτω ἐτειον κάρτα πολλων, pro quo nune viugato cum codd. Μ. Κ. F. v. b. e. προεσάεαντο, olim eum codd. S. d. male προσάξονro legebatur. Sed illud προεσάξαντο a nροσάσσειν si enim Passovius inlex. gr. s. v. σάττω contendit σάσσειν non inveniri, fugit eum Nippocrui eum σάσσειν, de Morb. II, p. 466, 21ὶ deducendum est, frumentum ante sibi eumularunt. VII l. 20 Οἱ ναρ Mβοέες - ουτι τι ἐξεκομIσaνto ουδὲν. Ουτε προεσαξαντο ἰ Pro quo vulgato προεσά ξαντο codd. P. H. b. προσεσάξαντο praebuerunt, eodd. F. d. προσωετάξαντο. hac ipsa aberratione docentes verbum προσάξασθαι ibi locum habere, non medium verbi προεσάγειν. Νam is verbi tarε- σθαι usus, ex quo etiam simpliciter de rebus dieatur, idemque valeat ae φέρεσθαι, hae in re constanter B nostro usurpatum, non dum extra omnem positus esse videtur dubitationem. - Alia verbi σάσσειν, παρασάσσειν exempla vide in Schweigh. lex. Herod. a. vv. - Sed data hae occasione liceat mihi Hippocrateas memorare sor.

라틴어 텍스트