Perí hierōsýnēs (De sacerdotio) of St. John Chrysostom

발행: 1906년

분량: 255페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

101쪽

CHRYSOSTUM

σε γράφεσθαι ηθελεν δε οὐ μέμνησαι καὶ παρ' ήμων

ἀκούσας πολλάκις, καὶ διὰ των εργων αυτων διδαχθεὶς, τοτῆς ψυχῆς ἀγεννὲς τῆς εμῆς; οὐ δια τουτο εις μικροψυχίαν ημὰς διετέλεις σκώπτων αει, ἔτι και ταῖς τυχού-5 σαις φροντίσι καταπίπτομεν ευκολως; Ι39. Μέμνημαιμεν καὶ ταὐτα πολλάκις, εφην, ἀκούσας παρὰ σου ταρήματα, καὶ οὐκ αν ἀρνηθείην. εγω δε σε εἴ ποτε εσκωπτον, παίζων, Οὐκ ἀληθεύων, τοὐτο ε ποίουν. V. ἀλλ' ομως οὐδεν υπὲρ τούτων φιλονεικῶ νυν ἀξιῶ δε καὶ αὐτον

Io την ἴσην μοι παρασχεῖν εὐγνωμοσύνην, οταν θόλησω τινος ἐπιμνησθῆναι των σοι προσοντων αγαθων. I . Καν γὰρ

επιχειρησyς ημῶς ἀπελέγξαι ψευδομένους, οὐ φεισόμεθα, ἀλλ' ἀποδείξομεν μετριάζοντά σε μῶλλον η προς αλήθειαν ταὐτα φθεγγόμενον, ετέρω μεν οὐδενὶ, τοῖς δε λόγοις τοῖς

35 σοις καὶ ταῖς πράξεσι μάρτυσι κεχρημένοι προς την των λεγομένων αλήθειαν. I4Ι. Πρωτον δε σε εκεῖνο ἐρέσθαι

βούλομαι οἶσθα ποση τῆς αγάπης ὴ δύναμις; ο μεν γὰρ

Xριστος τὰ τεράστια πάντα ἀφεὶς, απερ εμελλεν υπὸ τωναποστόλων τελεῖσθαι Ἐν τουτω, φησὶ, γνώσονται Οι

2O ανθρωποι οτι ἐμοί ἐστε μαθηταὶ, εὰν ἀπαπῶτε ἀλλήλους. ὁ δε Παυλος πλήρωμα τοὐ νόμου φησὶν αὐτὴν εῖναι, καὶ ταύτης ἀπούσης οὐδεν των χαρισμάτων ἄφελος.

I 42. Τουτο δη το ἐξαίρετον αγαθὸν, το γνώρισμα των τοὐXριστοs μαθητων, το των χαρισμάτων ανωτέρω κείμενον,

102쪽

II. VJ

DE SACERDOTIO

βρύον τω καρπω. I 43. 'Οτι μεν πολλη μοί, φησι, τοὐπράγματος ἡ φροντὶς, και μεγίστην ποιοῖμαι την σπουδὴν ὐπερ ταυτης τῆς εντολῆς, και αυτος ομολογῶ οτι δε ουδὲ ἐξ ἡμισείας αυτὴν διηνύσαμεν, και αυτος ἄν μοι μαρτυ- 5ρήσαις, εἰ το προς χάριν λεγειν ἀφεις τιμῆσαι ταληθες βουληθείης. VI. I 44. Οὐκοὐν επι τούς ελέγχους τρέψομαι, εφην' και οπερ ηπείλησα, ποιήσω νυν, μετριάζειν

μὰλλον η ἀληθεύειν βουλὰμενον ἀποδείξας. ερῶ δε πρῆγμα ἄρτι συμβεβηκὸς, ἴνα μή τις ὐποπτεύση τὰ παλαιά με Io

διηγούμενον, τρο πλήθει του χρόνου ταληθες ἐπισκιάζειν ἐπιχειρεῖν, τῆς λήθης ουκ ἀφιείσης επισκῆψαι τοῖς προς χάριν λεγομενοις παρ' ημῶν. I 43. 'οτε γὰρ των επιτηδείων τις των ἡμετερων, επ' εγκλήμασιν ἴβρεως και

ἀπονοίας συκοφαντηθεις, περι τῶν εσχάτων εκινδύνευε, Is τότε ούτε εγκαλοῖντός σοί τινος, οὐτε εκείνου τοὐ κινδυνεύειν μελλοντος δεηθεντος, εἰς μεσους σαυτον ερριψας

τούς κινδύνους. Ι46. Και τὸ μεν εργον τοὐτο ἡν. ἶνα δέ σε και απὸ τῶν ρημάτων ελεγξωμεw ἐπειδὴ γὰρ την

προθυμίαν ταυτην οι μεν ουκ ἀπεδεχοντο, οι δε επήνουν aQκαι εθαυμαζον' Και τί πάθως προς τοὐς εγκαλοῖντας

εφης ετέρως γὰρ Ουκ οἶδα φιλεῖν, αλλ' η μετὰ τοὐ καιτην ψυχὴν ἐκδιδόναι τὴν εμαυτου, ἡνίκα ἄν τινα τῶν

επιτηδείων κινδυνεύοντα διασῶσαι δέν' I47. ρήμασι μεν

103쪽

ἐτέροις, διανοία δὲ τῆ αυτῆ, τὰ του Xριστου φθεγγόμενος

θ προς τους μαθητὰς ελεγε, της τελείας αγάπης τοὐς ορους

τιθείς. Μείζονα γὰρ ταύτης αγάπην ουδεις ἔχει, φησὶν, ηῖνα τις την ψυχὴν αυτου θῆ υπὲρ των φίλων αυτου. εἰ

5 τοίνυν μείζονα ταυτης Ουκ εστιν ευρεῖν, ἐπὶ το τελος αυτης ἔφθασας ' και δι ων ἔπραξας και δι ἄν ειπας της κορυφῆς επέβης αυτης. Ι48. Διὰ τουτο σε προυδωκαμεν, διὰ τουτο τον δόλον ἐρράψαμεν εκεινον. ἄρά σε πείθομεν, οτι οἴτε εκ κακονοίας, οἴτε εις κίνδυνον εμβαλεῖν βουλόμενοι, Io αλλὰ χρήσιμον εσεσθαι εἰδότες, εις το στάδιον εῖλκομεν τουτο; I49. Eιτα ἀρκειν οἴει, φησὶ, προς την των πλησίον διόρθωσιν την τῆς aγάπης δύναμιν; ISO. Μάλισταμεν πολύ μέρος, εφην, προς τουτο συμβαλέσθαι δύναιταν. εἰ δὲ βούλει και τῆς φρονήσεως ημὰς τῆς σῆς δεί- 15 γματα εξενεγκεῖν, καὶ επὶ ταύτην βαδιουμεθα, καὶ δείξομεν συνετον οντα μὰλλον η φιλόστοργον. Is I. Ἐπι τουτροερυθριάσας εκεῖνος καὶ φοινιχθείς, Τὰ μεν ἡμέτερά, φησι, παρείσθω νυw ουδὲ γὰρ παρὰ την αρχήν σε τον υπὲρ τούτων λόγον ἀπήτουν. εἰ δέ τι προς τοὐς ἔξωθεν δίκαιον ao ἔχεις εἰπειν, ηδέως αν τούς υπ- τούτων aκούοιμι λόγους. διὸ την σκιαμαχίαν ταύτην ἀφεὶς εἰπε, τί προς τοὐς λοιπούς ἀπολογησόμεθα, καὶ τούς τετιμηκότας, καὶ τοὐς υπ- εκείνων ῶς υβρισμένων ἀλγουντας; VII. Isa. Καὶ

b his mith amat, cara a sIur resonthose et o recommendeae him forconsecration. cir s. rescies Mae, propes considere , his action E semes pratu, not blanne, fram sucri

hi na

104쪽

II. VIIJ

DE SACERDOTIO

αυτος λοιπὸν, εφην, προς τουτο επείγομαι. επειδὴ γὰρ ὀ προς σε μοι διήνυσται λόγος, εὐκόλως και επι τουτοτρέφομαι της ἀπολογίας το μέρος. τίς οὐν η τούτων κατηγορία, και τίνα τὰ εγκλήματα; BAΣ. 'υρωθαί φασιν ὐφ' ημων και δεινὰ πεπονθέναι, ὁτι την τιμὴν, εν 5 τιμησαι ήθέλησαν, ουκ ἐδεξάμεθα. ΙΩ. I 33. δεπρωτον μεν εκεῖνο φημι, οτι οὐδένα λόγον ποιεῖσθαι δει τῆς εις ανθρώπους οβρεως, οταν διὰ τῆς εκείνων τιμῆς ἀναγκαζώμεθα προσκρούειν θεω. ουδὲ γὰρ τοῖς ἀγανακ-

τοῖσιν αυτοις το δυσχεραίνειν επι τουτοις ακίνδυνον, ἀλλὰ Io

και πολλην ἔχει την ζημίαν. δει γὰρ οἶμαι τοὐς ἀνακειμένους θεω, και προς αυτον βλέποντας μόνον, οἴτω διακεισθαι εὐλαβῶς, ως μηδὲ ἴβριν το τοιοῖτο ἡγεῖσθαι, και εἰ μυριάκις -τιμωμένοι τυγχάνοιεν. I 34. 'Oτι δε ουδὲ μέχρι εννοίας τετόλμηταί τι τοιοὐτον εμοι, δῆλον εκεῖθεν. Is εἰ μεν γὰρ ἀπονοία και φιλοδοξία, ως πολλάκις εφης τινὰς διαβάλλειν, επι τοὐτο ηλθον εγὼ, ψηφίσασθαι τοῖς κατηγόροις, των τὰ μέγιστα ἡδικηκότων αν εἴην, ἀνδρῶν καταφρονήσας θαυμαστῶν και μεγάλων, και προς τουτοις ευεργετῶν. εἰ γὰρ το τούς μηδὲν δεδικηκότας ἀδικειν, et o

105쪽

II. VII

κολάσεως αξιον' τούς τιμησαι προελομενους ἀφ εαυτων ουδε γὰρ τοὐτο εχοι τις αν εἰπεῖν, οτι εδ παθόντες δε μικρον δε μεγα παρ εμοὐ, των ευεργεσιων εκείνων εξετισαν τὰς ἀμοιβὰς), πόσης οὐκ ἄν εἴη τιμωρίας αξιον, τοις 5 εναντίοις ἀμείβεσθαι; I33. Ει δὲ τοὐτο μεν οὐδε εις νοὐν εβαλόμεθά ποτε, μεθ' ετερας δε προαιρεσεως το βαρύφορτίον εξεκλίναμεν, τί παρέντες συγγινώσκειν, εἴ γε ἀποδεχεσθαι μη βούλοιντο, εγκαλοὐσιν οτι τῆς εαυτῶν

ἐφεισάμεθα ψυχῆς; I36. Ἐγω γὰρ τοσοῖτον ἀπέσχον

Io εἰς τοὐς ανδρας ὐβρίσαι εκείνους, οτι και τετιμηκεναιαυτούς φαίην αν τῆ παραιτήσει. και μη θαυμάσης, εἰ παράδοξον το λεγόμενον ταχεῖαν γὰρ και τούτου την λυσιν επάξομεν. I 37. Τότε μεν γὰρ, εἰ καὶ μὴ πάντες, αλλ' οἷς το κακῶς ἀγορεύειν ἡδύ, πολλὰ αν εἶχον καὶ

15 ὐποπτεὐσαι και εἰπεῖν περί τε τοὐ χειροτονηθεντος εμοὐ, περί τε τῶν ελομένων -οἷον, οτι προς -οὐτον βλεπουσιν,οτι λαμπρότητα γενους θαυμάζουσιν, οτι κολακευθεντες υφ' ημῶν εἰς τοὐτο ημὰς παρεια ον' εἰ δε και οτι χρήμασι πεισθέντες, οὐκ εχω λέγειν, εἴ τις καὶ τοὐτο ὐποπτεύσων

106쪽

II. VIIJ

DE SACERDOTIO

ην. Ι38. Καί ό μεν Xριστος ἁλιεῖς και σκηνοποιούς καὶ τελώνας ἐπὶ ταύτην εκάλεσε την αρχήν οἴτοι δε τους μεν απὸ πης εργασίας τῆς καθημερινῆς τρεφομενους διαπτύουσιν, εἰ δε τις λόγων ἄψαιτο των εξωθεν, και αργων τρέφοιτο, τοὐτον αποδεχονται και θαυμάζουσι. τί γὰρ sδήποτε τοὐς μεν μυρίους ἀνασχομένους ιδρῶτας εις τὰς τῆς ἐκκλησίας χρείας παρεῖδον τον δε Ουδεποτε τοιούτων γευσάμενον πόνων, πἁσαν δε την ἡλικίαν εν τῆ τωνεξωθεν λόγων ματαιοπονία καταναλώσαντα, ἐξαίφνης εις

ταυπην εῖλκυσαν την τιμήν; IS9. Ταυτα και πλείονα Io τούτων λεγειν ειχον αν, δεξαμενων ημῶν την αρχὴν, αλλ' ου νυν. πὰσα γὰρ αυτοις κακηγορίας εκκεκοπται προφασις' καὶ οὐτε εμοὶ κάλακείαν, ουτε μισθαρνίαν ἐκείνοις εχουσιν εγκαλεῖν, πλὴν εἴ τινες ἁπλῶς μαίνεσθαι βούλοιντο. Ιω. Πως γὰρ ὁ κολακεύων καὶ χρήματα ἀναλ is σκων ἶνα τύχη τῆς τιμῆς, ἡνίκα εδει τυχεῖν, ετεροις ἄν ἀφῆκεν αυτήν; ὁμοιον γὰρ αν εἴη τοὐτο, ἄσπερ ἄν εἴ τις πολλούς περὶ την γην ἀνασχόμενος πόνους, ἴνα βρίθηταιμεν αὐτω τὰ Miον πολλω τω καρπω, οινω δε υπερβλυζωσιν αἱ ληνοὶ, μετὰ τους μυρίους ιδρῶτας καὶ την πολλὴν aciτων χρημάτων δαπάνην, ἡνίκ ἄν καλαμὰσθαι καὶ τρυγῶν

andria. II. καλ. καὶ τρ. J to other corn

107쪽

CHRYSOS MUS DE SACERDOTIO

δεη, τηνικαῖτα ἐτέροις τῆς των καρπων ἐκσταίη φορῶς.I6I. Ορας, οτι τότε μεν εἰ και πόρρω τῆς ἀληθείας δεν τὰ λεγόμενα, ἀλλ' ομως ει ν πρόφασιν οἱ βουλόμενοι διαβάλλειν αυτούς, ῶς οὐκ ορθῆ κρίσει λογισμῶν την αἴρε-5 σιν πεποιημένους; ἡμεῖς δε αὐτοις νυν ουδὲ χῶναι, ουδὲαπλῶς διῶραι το στόμα συνεχωρήσαμεν. και τὰ μεν παρὰ την αρχὴν λεγόμενα τοιαὐ- αν ῆν, και τούτων πλείονα.

162. Μετὰ δὲ τὸ τῆς διακονίας ἄφασθαι οὐκ αν ἡρκέσαμεν

καθ' ἐκάστην ημέραν τοις εγκα οὐσιν ἀπολογούμενοι, εἰ καὶ Io πάντα Ois ἀναμαρτήτως ἐπράττετο, μη οτι καὶ πολλα διαμαρτώνειν υπό τε τῆς aπειρίας καὶ τῆς ηλικίας ἡναγκάσθημεν αw νυν δὲ καὶ ταύτης αυτούς τῆς κατηγορίας ἀπηλλάξαμεν, τότε δε μυρίοις αν αυτούς περιεβάλλομεν ὀνείδεσι. Ι63. Τί γὰρ οὐκ ἄν ειπον; παισὶν ἀνοήτοις is πράγματα ούτω θαυμαστὰ καὶ μεγαλα επέτρεψαν' ἐλυμήναντο του θεοὐ τὸ ποίμνιον παίγνια καὶ γέλως γέγονε τὰ Xριστιανων. αλλὰ νυν πῶσα ανομία εμφράξει τὰ

στόμα αυτῆς εἰ γὰρ καὶ διὰ σε ταυτα λέγοιεν, ἀλλὰ ταχέως αυτούς διδάξεις διὰ των εργων, οτι ου χρὴ την

2o σύνεσιν ἡλικία κρίνειν, ουδὲ τον πρεσβύτην απὸ τῆς πολιὰς δοκιμάζειν, ουδὲ τον νέον πάντως ἀπείργειν τῆς τοιαύτης διακονίας, αλλὰ τον νεόφυτον, πολύ δε ἀμφοτερων τὸ μέσον.

108쪽

ΛΟΓΟΣ Γ .

Τάδε ενεστιν - τω f λόγω.

I. πιτι Οἱ υπονοήσαντες δι ἀπόνοιαν παρ3τῆσθαι ημας, την εαυτῶν ὐπόληψιν εβλαφαν. II. 'Οτι Ουδὲ διὰ κενοδοξίαν εφύγομεν. III. πιτι ει δόξης επεθυμουμεν, ελεσθαι μαλλον το πρῶνα

IV. πιτι φρικτον η ιερωσυνη, και πολύ της παλαιὰς λατρείας η καινη φρικωδεστερα. V. πιτι πολλη των ιερεων η εξουσία και τιμη. VI. πιτι των παρὰ του θεου μεγίστων δωρεῶν εἰσι διάκονοι. VII. πιτι και Παυλος περιδεης ὴν, προς το μεγεθος της αρχῆς νῶν. VIII. πιτι πολλά τις αμαρτάνειν προάγεται, εἰς τo μεσον ελθὼν, αν μη σφοδρα γενναῖος ἶ. IX. πιτι κενοδοξ- και τάς ταυτης ἁλίσκεται δεινοῖς.

X. 'Οτι οὐχ ἡ ιερωσυνη τουτων αἰτια, ἀλλ' ἡ ἡμετερα ραθυμία. XI. πιτι την επιθυμίαν της φιλαρχίας εκβεβλῆσθαι δει τῆς του ἱερεως ψσῆς. I. 166 μεν οὐν ωρεως ἔνεκεν τῆς εἰς τοὐς τετιμη-

109쪽

Cis Y STOMUS III. Iκότας, καὶ οτι αυτούς οὐ καταισχυναι βουλόμενοι ταύτηνεφύγομεν τὴν τιμὴν, ταὐτα αν ἔχοιμεν λέγειν, ἄπερ ειρήκαμεν οτι δε οὐδε ὐπο ἀπονοίας τινος φυσηθέντες, καὶ τουτο νυν εις δύναμιν τὴν εμὴν πειράσομαί σοι ποιῆσαι

5 φανερόν. I 63. Εἰ μεν γὰρ στρατηπίας , μιν δε βασιλείας

αἶρεσις προυκειτο, ειτα ταύτην ειχον τὴν γνώμην, εικότως αν τις τοὐτο ὐπέλαβεν η τότε μεν ἀπονοίας οὐδεις, ἀνοίας δε πάντες ἄν 'μἁς εκριναν. ἱερωσυνης δε προκειμενης, qt τοσοὐτον ανωτερω βασιλείας εστηκεν ὁσον πνεύματος καὶ IO σαρκὸς το μεσον, τολμήσει τις ημὰς υπεροφίας γράφεσθαι; Ιω. Καὶ πῶς οὐκ ατοπον, τοὐς μεν τὰ μικρὰ διαπτύοντας, ῶς παραπαίοντας αιτιῶσθαι' τοὐς δε επὶ των ἄγαν ὐπερεχόντων τοὐτο ποιοῖντας των μεν της παραπληξίας

εγκλημάτων εξαιρεῖν, ταῖς δε τῆς ἡπερηφανίας ὁποβάλλειν 15 αἰτίαις; ωσπερ ἄν εἴ τις τον ἀγέλης βοῶν καταφρονοῖντα, και μὴ βουλόμενον εἰναι βουκόλον, εις ὐπερηφανίαν μεν οὐδαμῶς, εις δε φρενων εκστασιν αἰτιώμενος, τον ἁπάσης τῆς οικουμενης τὴν βασιλείαν καὶ το γενέσθαι κύριον των απαντ οὐ στρατοπέδων μὴ καταδεχόμενον ἀντὶ του ao μαίνεσθαι τετυφῶσθαι φαίη. Ι67. Ἀλλ' οὐκ εστι ταὐτα, οὐκ εστιν' οὐδὲ ημῶς μὰλλον δε εαυτούς οι ταμα λέγοντες διαβάλλουσι. το γὰρ εννοῆσαι μόνον, ὁτι δυνατὸν ἀνθρωπεία φύσει τῆς ἀξίας υπερφρονῆσαι εκείνης, δεῖγμα κατ

110쪽

αυτῶν των εκφερόντων ἐστιν ῆς εχουσι περὶ του πρά-ατος δόξης. εἰ γὰρ μὴ των τυχόντων αυτὰ, καὶ ἄν Ου πολυς ὁ λόγος, ἐνόμιζον εἶναι, οὐδ' αν ὐποπτεῖσαι τουτο επῆλθεν αὐτοις. Ι68. Διὰ τί γὰρ περι τῆς των aπιελων aξίας ουδεὶς ετόλμησέ τι τοιοῖτον ὐποπτεῖσαι ποτε και εἰπεῖν, sὁτι εστιν Ωνθρωπίνη ψυχὴ δι ἀπόνοιαν οὐκ αν ἐλομένη επι τὸ τῆς φυσεως εκείνης αξίωμα ελθεῖν; μεγάλα γάρ τινα φανταζόμεθα περὶ των δυνάμεων εκείνων, καὶ τουτοημὰς οὐκ ἀφίησι πιστεῖσαι, ἔτι δύναιτ ὰν ανθρωπος τῆς τιμῆς φρονῆσαί τι μεῖζον εκείνης. I 69. πιστε αυτούς io μαλον δικαίως αν τις γράψαιτο ἀπονοίας, τοὐς ημῶν τοὐτο κατηγοροῖντας' οὐ γὰρ αν ποτε περὶ ετέρων τοὐτοὐπέλαβον, εἰ μὴ πρότερον αυτοὶ τοὐ πρώγματος, ῶς ουδενὸς δντος, κατέγνωσαν. II. Iro. Eι δὲ προς δόξαν ὁρῶντας τοὐτο πεποιηκέναι φασι, περιπίπτοντες εαυτοις ελεγχθή- is σονται και μαχόμενοι φανερῶς. ουδὲ γὰρ οῖδα ποίους ἁνετέρους προ τούτων εζήτησαν λόγους, εἰ τῶν τῆς κενοδοξίας

ημῶς ἡθέλησαν ἀπαλλάξαι εγκλημάτων. εἰ γὰρ οὐτός με ποτὲ εἰσῆλθεν ὁ ερως, καταδέξασθαι μῶλλον ἐχρῆν δε

φυγεῖν. Ι7Ι. Διὰ τίς ὁτι πολλὴν ἡμῖν τοὐτο την δόξαν aoηνεγκεν αν. τὸ γὰρ εν τούτφ τῆς ηλικίας οντα, και προβραχέος ἀποστάντα τῶν βιωτικῶν φροντίδων, εξαίφνης ούτω δόξαι παρὰ πῶσιν εἶναι θαυμαστὸν, ἄστε τῶν τον

N. C.

Index II s.υ. περιπέπτειν.

SEARCH

MENU NAVIGATION