장음표시 사용
131쪽
μῶλλον των χαλεπωτάτων ἀγριαίνειν θηρίων. 248. Τούς δὴ τοιούτους μάλιστα των της ἱερωσυνης ἀπείρξομεν περιβόλων. το μεν γὰρ μητε προς τα σιτα ἀπηγχονίσθαι μητε ἀνυπόδητον εἶναι τον προεστωτα ουδεν αν βλάψειε 5 το κοινὸν τῆς εκκλησίας' θυμος δε αγριος εἴς τε τον κεκτημένον εἴς τε τούς πλησίον μεγάλας εργάζεται συμφοράς.249. και τοι , μεν εκεῖνα μὴ ποιοὐσιν οὐδεμία aπειλὴ παρὰ του θεοῖ κεῖται ' τοις δε απλως ὀργιζομένοις γεεννακαι το τῆς γεεννης ἡπείληται πυρ. 2 3O. 'Ωσπερ οδν ὁ Io δόξης ἐρων κενῆς, οταν τῆς των πολλων αρχης επιλάβηται, μείζονα τρο πυρὶ παρέχει την υλημ' ουτως ὁ καθ' εαυτον καὶ εν ταῖς προς ολίγους ὁμιλίαις κρατεῖν οργῆς μὴ δυνάμενος, ἀλλ' ἐκφερόμενος εὐχερῶς, οταν πλήθους ολου προστασίαν εμπιστευθῆ, καθάπερ τι θηρίον πανταχόθεν 15 και υπὸ μυρίων κεντούμενον, οἴτε αυτος εν ησυχία δύναιταν ποτε διάγειν, και τούς εμπιστευθέντας αὐτφ μυρία
διατίθησι κακά. XIV. 23 I. Οὐδὲν γὰρ οἴτω καθαρότητα νοὐ και το διειδὸς θολοι των φρενων ῶς θυμὸς ἄτακτος καὶ μετὰ πολλῆς φερόμενος τῆς ρύμης. 232. Ουτος ao γάρ, φησιν, ἀπόλλυσι και φρονίμους. καθάπερ γὰρ εντινι νυκτομαχία σκοτωθεὶς ὁ τῆς ψυχῆς οφθαλμὸς οὐχ ευρίσκει διακρῖναι τούς φίλους των πολεμίων, οὐδε τούς
θηκαν, ταὐτα ἐαυτοῖς κατειργάσαντο.
XIV. A fautonate uiarer is a grave fauit in a bis os: anae in onerat, the wealnerare of hora in ira places are a bad exam e eo orares, who ara reao Io imitara thentius os ureis superiora. I8. το δι. θολ. J A troubles the clear
132쪽
πώτερον τυραννει τὴν ψυχὴν, πῶσαν αυτῆς την υγιῆ 5 κατάστασιν ἄνω και κάτω ταράττουσα. Και γὰρ προς ἀπόνοιαν αιρει ραδίως και ἔχθρας ἀκαίρους και μισος ἄλογον, καὶ προσκρούματα ἁπλῶς καὶ εἰκῆ προσκρούειν παρασκευάζει συνεχῶς, καὶ πολλὰ ετερα τοιαίτα και λέγειν και πράττειν βιάζεται, πολλῶ τφ ροίζω τοὐ πάθους Ia τῆς ψυχῆς ὐποσυρομένης, και Ουκ εχούσης οποι τὴν αυτῆς ερείσασα δυναμιν ἀντιστήσεται προς τοσαυτην ορμήν. 234. Ἀλλ' ουκ ετι σε ειρωνευόμενον ἀνέξομαι περαιτέρω
τις γὰρ οιδέ, φησιν, ὁσον ταύτης απέχεις τῆς νόσου; 233. Τί οδν, εφην, ἁ μακάριε, βούλει πλησίον με τῆς Is πυρας ἀπαγεῖν, και παροροναι το θηρίον 'ρεμοῖν; η ἀγνοεῖς, ως ουκ οικεία τοὐτο κατωρθώσαμεν πετῆ, ἀλλ' εκ τοὐ τὴν ησυχίαν αγαπῶν; τον δε ουτω διακείμενοναγαπητὸν ἐφ' εαυτοὐ μενοντα, καὶ ενὶ μόνω δε δευτέρφχρώμενον φίλω, δυνηθῆναι τον ἐκεῖθεν διαφυγεῖν εμπρη- 2Oσμὸν, μη ὁτι εις τὴν ἄβυσσον των τοσούτων εμπεσόντα φροντίδων. 236. Τότε γὰρ οὐχ εαυτὸν μόνον, ἀλλὰ καιετέρους πολλούς επισύρει μεθ' εαυτοὐ προς τον τῆς ἀπωλείας κρημνὸν, και περι τὴν τῆς επιεικείας επιμέλειαν ἀργοτέρους καθίστησι. πέφυκε γὰρ, ῶς τὰ πολλὰ, το as
133쪽
των ἀρχομένων πλῆθος ἄσπερ εις αρχέτυπόν τινα εἰκονα τους των αρχόντων τρόπους ὁραν, καὶ προς εκείνους ε -
μιοῖν εαυτούς. πως ουν αν τις τὰς εκείνων παύσειε
φλεγμονὰς, οἰδαίνων αυτός; τίς δ' ἁν επιθυμήσειε ταχέως 5 των πολλων γενέσθαι μέτριος, τον ἄρχοντα ὀργίλον ὀρων; 237. Οὐ γὰρ εστιν, οὐκ εστι τὰ των ἱερέων κρύπτεσθαι
ελαττώματα, ἀλλα και τὰ μικρότατα ταχέως κατάδηλα γίνεται. 238. Και γὰρ αθλητὴς, εως μεν αν οἴκοι μένη καὶ μηδενι συμπλέκηται, δύναιτ αν λαθεῖν, καν ἀσθενέ- Io στατος ἄν τυχηρ οταν δὲ ἀποδύσηται προς τοὐς αγωνας, ραδίως ελέγχεται. και των ανθρώπων τοίνυν οι μεν τον ἰδιωτικὸν τοὐτον και ἀπράγμονα βιοῖντες βίον εχουσι παραπέτασμα των ἰδίων αμαρτημάτων την μόνωσιπι εἰς
δε το μέσον ἀχθέντες καθάπερ ἱμάτιον την ηρεμίαν ἀπο- s δῖναι ανα κάζονται, καὶ πῶσι γυμνὰς επιδεῖξαι τὰς ψυχὰς
διὰ των ἔξωθεν κινημάτων. 239. Ωσπερ οὐν αυτων τὰ κατορθώματα πολλους ώνησε, προς τον ισον παρακαλοῖνταζηλον, οἴτω και τὰ πλημμεληματα ραθυμοτέρους κατέστησε περι την τῆς Gρετης εργασίαν, και βλακεύειν προς ao τοὐς υπὲρ των σπουδαίων παρεσκεύασε πόνους. διο χρηπάντοθεν αυτοὐ το κάλλος ἀποστίλβειν της ψυχῆς, ἶνα καὶ εὐφραίνειν ἄμα καὶ φωτίζειν δύνηται τὰς των ορώντων ψυχάς. 26O. Ta μεν γὰρ των τυχόντων αμαρτήματα, ἄσπερ εν τινι σκότρο πραττόμενα, τούς εργαζομένους as ἀπώλεσε μόνους ἀνδρος δὲ επιφανοῖς καὶ πολλοις γνω-
Senarius: cp. On v I ὁ τὰς απάντων κτλ.
134쪽
ρίμου πλημμέλεια κοινην ἄπασι φέρει την βλάβην, τούς μεν ἀναπεπτωκότας προς τούς υπ- των αγαθῶν ἱδρωτας υπτιωτέρους ποιοῖσα, τούς δὲ προσέχειν ἐαυτοῖς βουλομένους ἐρεθίζουσα προς ἀπόνοιαν. 26 I. Xωρὶς δε τούτωντα μεν των ευτελῶν παραπτώματα, καν εις το μέσον ελθη, 5
οὐδένα επληξεν αξιόλογον πληγή οι δὲ εν τῆ κορυφῆ
ταύτης καθήμενοι τῆς τιμῆς πρῶτον μεν πῶσίν εἰσι κατάδηλοι, επειτα καν εν τοῖς μικροτάτοις σφαλῶσι, μεγάλατα μικρὰ τοῖς ἄλλοις φαίνεται' ου γὰρ τω μέ φ τοὐγεγονότος ἀλλα τῆ τοὐ διαμαρτόντος αξία την αμαρτίαν Io μετροῖσιν ἄπαντες. 262. Και δει τον ιερέα καθάπερ τισὶν ἀδαμαντίνοις ὁπλοις πεφράχθαι τῆ τε συντόνω σπουδῆ, και πῆ διηνεκεῖ περὶ τον βίον νήφει, πάντοθέν τε περισκοπεῖν, μη πού τις γυμνὸν ευρὼν τόπον και παρημελημένον πλήξη καιρίαν πληγήν. πάντες γὰρ περιεστήκασι τρῶσαι 15ετοιμοι καὶ καταβαλειν, Ου των εχθρῶν μόνον και πολεμίων αλλὰ και αυτῶν πολλοὶ τῶν προσποιουμένων φιλίαν. 263. Τοιαύτας οὐν επιλέγεσθαι δεῖ ψυχὰς οἷα τα τῶν ἁγίων εκείνων απέδειξε σώματα ἡ τοὐ θεοῖ χάρις εν τῆ Βαβυλωνία καμίνω ποτέ. ου γὰρ κληματις καὶ πίσσα ao και στυππειον ἡ τοὐ πυρὸς τούτου τροφὴ, αλλὰ πολύ τούτων χαλεπωτέρα. ἐπει μηδὲ πὐρ τὸ αισθητὸν ὐπόκειταιεκεινο, ἀλλ' ἡ παμφάγος αυτούς τῆς βασκανίας περιστοιχίζεται φλὰξ, πανταχόθεν αἰρομένη, και Gκριβέστερον
6. οὐδένα κτλ.J ἔπληξεν has here t vo accusatives: si of the direct objeci, οὐδένα, and set a cognate accusative, πληγήν. i6. ἐχθρῶνJ genitive 3vith πολλοι, vhicli Inust hie supplied Doni the
135쪽
αυτων επιοῖσα καὶ διερευνωμένη τον βίον η το πω τότε
των παίδων εκείνων τὰ σώματα. οταν οὐν εἴρη καλάμης νος μικρον, προσπλέκεται ταχέως, και το μεν σαθρονεκεῖνο κατέκαυσε μέρος, την δὲ λοιπὴν ἄπασαν οἰκοδομὴν, 5 κὰν των ἡλιακῶν ακτίνων οἶσα λαμπροτέρα τύχη, ἀπεκείνου του καπνοὐ προσέφλεξε και ημαύρωσεν &πασαν.
264. 'Εως μὲν γὰρ ἁν πανταχόθεν ἡρμοσμένος η καλῶς οτοῖ ἱερέως βίος, ἀνάλωτος γίνεται ταῖς ἐπιβουλαῖς αν δὲ
τύχη μικρόν τι παριδῶν, οἷα εἰκος ανθρωπον οντα και τό Io πολυπλανὸς του βίου τούτου περῶντα πέλ-ος, Ουδὸν αὐτω των λοιπῶν κατορθωμάτων οφελος προς τὸ δυνηθῆναι τὰ των κατηγόρων στόματα διαφυγεῖν, αλλ' επισκιάζει παντὶ τω λοιπω τὸ μικρὸν εκεινο παράπτωμ' καὶ οὐχ ῶς
σάρκα περικειμένν, ουδὲ ἀνθρωπείαν λαχόντι φύσιν, ἀλλ' 15 ῶς ἀγγέλφ, καὶ της λοιπῆς aσθενείας ἀπηλλαγμένW, δικά
ζει.ν ἄπαντες εθέλουσι τω ἱερεῖ. 263. Καὶ καθάπερ τύραννον, εως μεν αν κρατy, ἄπαντες πεφρίκασι καὶ κολακεύουσι, διὰ τὸ μη δύνασθαι καθελειν, οταν δὲ ἴδωσι, προχωροῖν εκεῖνο, την μεθ' ὐποκρίσεως αφέντες τιμην οι
ao προ μικροὐ φίλοι γεγόνασιν eξαίφνης ἐχθροὶ καὶ πολέμιοι,
και πάντα αυτοὐ τὰ σαθρὰ καταμαθόντες επιτίθενται καὶ παραλύουσι της αρχῆς' ουτω δη καὶ ἐπὶ των ιερέων, οι προ βραχέος, καὶ ἡνίκα εκράτει, τιμῶντες καὶ θεραπεύοντες, οταν μικρὰν εἴρωσι λαβὴν, παρασκευάζονται σφοδρῶς,
136쪽
ουχ ῶς τύραννον μόνον, α λὰ καί τι τούτου χαλεπώτερον καθαιρήσειν μέλλοντες. 266. Καὶ ἄσπερ εκεῖνος τούς σωματοφύλακας δέδοικεν, ουτω και οἴτος τούς πλησίον
και συλλειτουργουντας αυτω μάλιστα πάντων τρέμει.
ούτε γὰρ ἔτεροί τινες ούτω τῆς αρχῆς ἐπιθυμοῖσι τῆς s
εκείνου, και τὰ εκείνου μελιστα πάντων ἴσασιν, ώς Ουτοι εγγύθεν γὰρ Oντες, εἴ τι συμβαίη τοιοῖτο, προ των ε λωναισθάνονται καὶ δύναιντ ὰν ευχερῶς καὶ διαβάλλοντες πιστευθῆναι, καὶ τα μικρὰ μεγάλα ποιουντες τον συκοφαντούμενον ελεῖw το γὰρ ἀποστολικὸν εκεινο ρῆμα Io ἀντέστραπται, καὶ εἴ τι πάσχει ἔν μέλος, χαίρει πάντα τὰ μέλη - καὶ εἰ δοξάζεται εν μέλος, πάσχει πάντα τὰ μέλη ) πλὴν εἴ τις εὐλαβεία πολλῆ προς ἄπαντα στῆναι δυνηθείη. 267. Εἰς τοσοὐτον οὐν ημὰς εκπέμπεις πόλεμον; καὶ προς μάχην ουτω ποικιλην και πολυειδῆ την ὴμετέραν is
ἐνόμισας ἀρκέσειν ψυχήν; πόθεν, καὶ παρὰ τίνος μαθών; εἰ μεν γὰρ ὁ θεὸς τουτο ἀνεῖλεν, ἐπίδειξον τον χρησμὸν, καὶ πείθομαι εἰ δἐ ουκ ἔχεις, ἀλλ' απὸ δόξης ανθρωπίνης φέρεις την ψῆφον, ἀπαλλάπηθί ποτε ἐξαπατώμενος. υπὲρ γὰρ των ἡμετέρων ἡμιν μὰλλον η ἐτέροις πείθεσθαι δίκαιον, ao ἐπειδὴ τὰ του ἀνθρωπου οὐδεὶς οιδεν, εἰ μὴ το πνεὐμα του
137쪽
ανθρώπου τὸ ον εν αὐτω. 268. Οτι γὰρ και ημὰς αυτούς
και τους ελομένους καταγελάστους αν εποιήσαμεν, ταυτην
δεξάμενοι την αρχὴν, και μετὰ πολλῆς τῆς ζημίας εις ταύτην αν επανήλθομεν του βίου την κατάστασιν εν ῆ καιs νυν εσμὸν, εἰ καὶ μὴ πρότερον, ἀλλα νυν σε τούτοις οιμαι πεπεικέναι τοῖς ρήμασιν. 269. Οὐδὲ γὰρ βασκανία μόνον, ἀλλα πολλω καὶ τῆς βασκανίας σφοδρότερον ἡ τῆς ορχῆς
ταυτης επιθυμία, τούς πολλούς ὁπλίζειν εἴωθε κατὰ του ταύτην εχοντος. 27O. Καὶ καθάπερ οι φιλάργυροι των xo παίδων βαρύνονται το των πατέρων γῆρας, Οἴτω καὶ τούτων τινὲς, οταν ἴδωσιν εις μακρὸν παρατὰθεῖσαν την ἱερωσύνην χρόνον, επειδὴ ἀνελειν οὐκ ευαγὸς, παραλὐσαι σπεύδουσιν αυτον τῆς αρχῆς, πάντες ἀντ εκείνου γενέσθαι ἐπιθυμοῖντες, καὶ εις εαυτὸν εκαστος μεταπεσεισθαι την15 αρχὴν προσδοκῶντες. XV. 27 I. Βούλει σοι καὶ ἔτερονεπιδείξω ταύτης τῆς μάχης ειδος, μυρίων εμπεπλησμένον
κινδύνων; ἴθι δὴ καὶ διάκυφον εις τὰς δημοτελεῖς ἐορτὰς,
εν αἷς μάλιστα των ἐκκλησιαστικων αρχῶν τὰς αιρέσεις ποιεισθαι νόμος ' καὶ τοσαύταις οφει κατηγορίαις τον
ao ιερέα βαλλόμενον οσον των ἀρχομένων τὸ πλῆθός ἐστι. 272. LIάντες γὰρ οἱ δοὐναι κύριοι τὴν τιμὴν εις πολλὰ τότε σχίζονται μέρη, καὶ οἴτε προς ἀλληλους, οἴτε προς αυτὸν τον λαχόντα τὴν επισκοπὴν, τὸ των πρεσβυτέρων συνέδριον ὁμογνωμονοῖν ἴδοι τις ἄν, ἀλλ' εκαστος καθ' 25 εαυτὸν ἐστήκασιν, ὁ μεν τοὐτον, ὁ δε εκεινον αἱρούμενος.
138쪽
273. Το δε αἴτιον, οὐκ εις ἔν πάντες ὁρῶσιν, εις ο μόνον ὀρῶν εχρῆν, της ψυχῆς την αρετὴν, ἀλλ' εἰσι και ἔτεραι προφάσεις αἱ ταύτης πρόξενοι τῆς τιμῆς. οἷον, ο μεν, οτι γένους εστι λαμπροῖ, ἐγκρινέσθω, φησίν ' O δε, οτι πλοsτον περιβέβληται πολυν, και οὐκ αν δέοιτο τρέφεσθαι εκ των 5 τῆς εκκλησίας προσόδωμ' ὁ δε, οτι παρὰ των εχθρων ηὐτομόλησε. και ό μεν τον οἰκείως προς αυτὸν διακείμενον, ὁ δε τον γένει προσήκοντα, ὁ δὲ τον κολακεύοντα
μῶλλον των αλλων προτιμῶν σπουδάζουσιν ' εις δε τον
επιτήδειον οὐδεις ὁραν βούλεται, ουδὲ ψυχῆς τινὰ ποιεῖ- Ioσθαι βάσανον. 274. Εγὼ δε τοσούτου δέω ταύτας ηγεῖσθαι
τὰς αιτίας αξιοπιστους εἶναι προς την των ιερέων δοκι
μασίαν, ῶς μηδὲ εἴ τις πολλην εὐλάβειαν επιδείξαιτο, τηνου μικρὸν ὴμιν προς την αρχὴν συντ οὐσαν εκείνην, μηδὲ τοὐτον απὸ ταύτης ευθέως εγκρίνειν τολμῶν, εἰ μὴ μετὰ is
τῆς εὐλαβείας πολλην και την σύνεσιν εχων τυχοι.273. Καὶ γὰρ οιδα πολλούς εγὼ των τον ἄπαντα χνόνον καθειρξάντων εαυτούς και νηστείαις δαπανηθέντων, οτιεως μὲν αὐτοῖς μόνοις εῖναι ἐξῆν και τὰ αυτῶν μεριμνἄν, ηὐδοκίμουν παρὰ θεω, και καθ' ἐκαστην ημέραν εκείνη ao
139쪽
προσετίθεσαν τῆ φιλοσοφία μέρος ου μικροπι ἐπειδὴ δε
εις το πλῆθος ῆλθον και τὰς των πολλων ἀμαθίας ἐπανορθουν ἡναγκάσθησαν, οι μεν οὐδὲ την αρχὴν ηρκεσαν προς την τοσαύτην πρα ματείαν, οι δε βιασθέντες επιμειναι,5 την προτέραν ακρίβειαν ρίψαντες, εαυτούς τε ἐζημίωσαντα μέγιστα καὶ ετέρους τοσοῖτον ώνησαν οὐδέν. 276. Ἀλλ' οὐδὲ εἴ τις τον ἄπαντα χρόνον ἀνάλωσεν εν τῆ ἐσχατν τῆς λειτουργίας τάξει μένων, καὶ εις εσχατον ήλασε γῆρας, τοὐτον απλῶς δια την ηλικίαν αιδεσθέντες επὶ την αρχὴν Io οἴσομεν τὴν ανωτέρω. τί γαρ, εἰ καὶ μετα τὴν ηλικίανεκείνην ἀνεπιτήδειος ἄν μένοις 277. Καὶ οὐ τὴν πολιὰν ἀτιμάσαι βουλόμενος, οὐδὲ νομοθετῶν τούς απὸ χοροὐμοναζόντων ηκοντας πάντως ἀπείργεσθαι τῆς τοιαύτης επιστασίας ταὐτα ειπον νυν συνέβη γαρ πολλούς καὶ εξ
is ἐκείνης ἐλθόντας τῆς aγέλης, εἰς ταύτην διαλάμψαι τὴν χήν) ἀλλ' εκεῖνο δειξαι σπουδάζων, οτι εἰ μήτε εὐλάβεια καθ' ἐαυτὴν, μήτε γῆρας μακρὸν, ἱκανὰ γενοιτ ὰν δειξαι
τον κεκτημένον ἱερωσύνης αξιον οντα, σχολῆ γ' αν αἱ προειρημέναι προφάσεις τοὐτο ἐργάσαιντο. 278. οἱ δε ao και ἐτέρας προστιθέασιν ἀτοπωτέρας. καὶ γαρ οἱ μεν, ἶνα μὴ μετὰ των εναντίων τάξωσιν εαυτούς, εις τὴν τοὐκλήρου καταλέγονται τάξιπι οἱ δε διὰ πονηριαν, καὶ ἶνα
on': CP. V 3 χρη...εἰς ἀκρίβειαν τοὐ- των ... ἐληλακέναι των καλῶν.
δαιτυμινων χορου. I 5. εἰς ταύτην κτλ.J For eXX. os
140쪽
μη παροφθέντες μεγάλα εργάσωνται κακά. 279. 'Αραγένοιτ αν τι τούτου παρανομώτερον, οταν ἄνθρωποι μοχθηροὶ, και μνίων γέμοντες κακων, διὰ ταυτα θεραπεύονται δι ὰ κολάζεσθαι εδει, και ων ενεκεν μηδὲ τον οὐδὸν της ἐκκλησίας ὐπερβαίνειν εχρῆν, υπὲρ τούτων και εις την θιερατικην ἀναβαίνουσιν αξίαν; 28O. 'Ετι οὐν ζητησομεν, εἰπε μοι, του θεοὐ της Οργῆς την αιτίαν, πράγματα Oύτως ἄγια και φρικωδέστατα ἀνθρώποις τοῖς μεν πονηροις, τοῖς δε οὐδενὸς ἀξίοις λυμαίνεσθαι παρέχοντες; οταν γὰρ οιμεν των μηδεν αὐτοῖς προσηκόντων, οι δε των πολλω Io μειζόνων τῆς οικείας δυνάμεως προστασίαν ἐμπιστευθῶσιν, ουδὸν Εὐρίπου την εκκλησίαν διαφέρειν ποιοῖσιν. 28 I. 'μὼ δὲ πρότερον των ἔξωθεν αρχόντων κατεγέλων, ὁτι τὰς των τιμων διανομὰς οὐκ απὸ τῆς αρετῆς τῆς εν ταῖς ψυχαῖς, ἀλλ' απὸ χρημάτων και πλήθους ετῶν και 15ανθρωπίνης ποιοῖνται προστασίας ' επεὶ δε ηκουσα, οτιαύτη ἡ ἀλογία καὶ εἰς τα ἡμέτερα εἰσεκώμασεν, οὐκ εθ' oμοίως ἐποιούμην το πρῶγμα δεινόν. 282. Τί γὰρ θαυμαστὸν, ανθρώπους βιωτικούς καὶ δόξης τῆς παρὰ των πολλῶν
ἐρῶντας καὶ χνημάτων ενεκα πάντα πράττοντας ἁμαρτάνειν ao τοιαὐτα, οπου γε οι πάντων ἀπηλλάχθαι προσποιούμενοι τούτων οὐδεν ἄμεινον εκείνων διάκεινται, αλλ' υπὲρ των