장음표시 사용
91쪽
προβάτων ἀπωλείας. 96. 'Επειτα καὶ τον ἀγωνα πολλῶμείζονα καὶ χαλεπώτερον εχει. ου γὰρ αυτω προς λύκους
ἡ μάχη, ουδε ὐπερ λyστων δεδοικεν, ουδε ἶνα λοιμὸν ἀπελ η τῆς ποίμνης φροντίζει. 97. Ἀλλα προς τίνας 5 ὁ πόλεμος; μετὰ τίνων ἡ μάχη; ακουε του μακαρίου Παυλου λέγοντος ' Ουκ εστιν ἡμῖν ἡ πάλη προς αἷμα καὶ σάρκα, αλλὰ προς τὰς ἀρχὰς, προς τὰς εξουσίας, προς τοὐς
κοσμοκράτορας τοὐ σκότους τοs αἰῶνος τούτου, προς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας, εν τοῖς επουρανίοις. εἶδες
Io πολεμίων πλῆθος δεινὸν, και φάλαγγας ἀγρίας, οὐ σιδήρφπεφραγμένας, ἀλλ' αντὶ πάσης πανοπλίας ἀρκουμένας τῆ
φύσει; 98. Βούλει καὶ ετερον στρατοπεδον ἰδεῖν απηνες καὶ ωμὸν, ταύτy προσεδρεῖον τῆ ποίμνν; καὶ τοὐτο aπὸ τῆς αυτῆς οφει περιωπῆς. ο γὰρ περὶ εκείνων διαλεχθεὶς, 15 οἶτος καὶ τούτους ἡμῖν υποδεικνύει τους εχθρούς, ωδέ πως λέγωw Φανερὰ δε εστι τὰ τῆς σαρκὸς εργα, ἄτινά εστι, πορνεία, μοιχεία, ακαθαρσία, ἀσελγεια, εἰδωλολατρεία, φαρμακεία, εχθραι, γεις, ζῆλοι, θυμοί, πιθεῖαι, καταλαλιαὶ, ψιθυρισμοὶ, φυσιώσεις, ἀκαταστασίαι, καὶ ετερα so τούτων πλείονα. οὐ γὰρ πάντα κατέλεξεν, ἀλλ' εκ τού-
φροντινιJ post hoc, Verba αλλα πως τους πιστευοντας διασωση απο τωναει εφεδρευοντων δαιμονων ' ηι προς τουτους και μετα τουτων η μαχη, ακουε
92쪽
οταν ἴδωσι τον εφεστῶτα φευγοντα, την προς εκεῖνον μάχην αφέντες ἀρκοῖνται τη των θρεμμάτων αρπαγν' ενταυθα δὲ, καν απασαν λάβωσι την ποίμνην, οὐδ' ουτω 5του ποιμαίνοντος ἀφίστανται, ἀλλα μὰλλον εφεστήκασι, και πλέον θρασυνονται, και Ου πρότερον παύονται, εως ἄνη καταβάλωσιν εκεῖνον η νικηθῶσιν αυτοι I . ΙΠρὸς δὲ τούτοις τὰ μεν των θρεμμάτων νοσηματα καθέστηκε φανερὰ, καν λιμος η, κὰν λοιμὸς, καν τραύμα, καν ὁτιδηποτοὐν ετερον Ion το λυποῖμ' ου μικρὸν δὲ τοὐτο δύναιτ ἄν προς την τωνενοχλουντων απαλλαγην. IOI. 'Ενι δέ τι καὶ ετερον τούτου μειζον, το ποιοῖν ταχειαν της αρρωστίας εκείνης την λύσιν. τί δε τοὐτο ἐστι; μετὰ πολλῆς τῆς εξουσίας καταναγκάζουσι τὰ πρόβατα οι ποιμένες δέχεσθαι τὴν ιατρειαν, 15οταν ἐκοντα μ' ὐπομἐνν. καὶ γὰρ δῆσαι εἴκάλον, οταν καῖσαι δέν και τεμειπι και φυλάξαι ενδον επι χρόνον πολὐν, ἡνίκα ὰν τοὐτο συμφέρη και ἐτέραν δὲ ἀνθ' ἐτέρας προσαγαγειν τροφὴν, και ἀποκωλυσαι ναμάτωw καὶ τὰ ἄλλα δὲ πάντα, οσα περ ἄν δοκιμάσωσι προς τὴν εκείνων aOύγιειαν συμβαλέσθαι, μετὰ πολλῆς προσάγουσι τῆς ευκολίας. IO2. Τὰς δὲ των ανθρώπων aρρωστίας πρῶτον μὲν
Οὐκ εστιν ἀνθρώπφ ράδιον ἰδεῖν' οὐδεὶς γὰρ οἶδε τὰ τοὐ
93쪽
ανθρώπου, εἰ μὴ το πνεὐμα του ανθρώπου το εν αὐτῶ. III. πῶς οὐν τις προσαγάποι της νόσου το φάρμακον, ης τον τρόπον οὐκ οἶ δε, πολλά/ας δὲ μηδὲ εἰ τυγχάνοι νοσῶν δυνάμενος συνιδεῖν; IO3. Ἐπειδὰν δὲ καὶ καταφανὴς 5 γένηται, τότε πλείον αυτω παρέχει την δυσχέρειαν. οὐ γάρ ἐστι μετὰ τοσαύτης εξουσίας ἄπαντας θεραπευειν ανθρώπους, μεθ' οσης το πρόβατον ὁ ποιμήν. εστι μεν γὰρ καὶ ενταυθα και δῆσαι, και τροφῆς ἀπεῖρξαι, καὶ καυσαι, και τεμε- ἀλλ' - εξουσία του δέξασθαι την Io ἰατρείαν οὐκ εν τω προσεγοντι τὸ φάρμακον ἀλλ' η εν τωκάμνοντι κεῖται. τοὐτο γὰρ και ὁ θαυμάσιος εκεῖνος ἀνηρσυνειδὼς Κορινθίοις ελεγεν Οὐχ οτι κυριεύομεν υμῶν τῆς πίστεως, αλλὰ συνεργοί εσμεν τῆς χαρβς υμῶν. I Μάλιστα μεν γὰρ απάντων Xριστιανοῖς οὐκ εφεῖται προς βίαν
Is επανορθοῖν τα τῶν ἁμαρτανόντων πταίσματα. ἀλλ' ο ιμεν εξωθεν δικασταὶ τούς κακούργους οταν ὐπο τοῖς νόμοις λάβωσι, πολλὴν επιδείκνυνται την εξουσίαν, καὶ ακοντας τοῖς τρόποις κωλυουσι χρῆσθαι τοῖς αὐτῶν' ενταὐθα δὲ οὐ βιαζόμενον ἀλλὰ πείθοντα δει ποιεῖν ἀμείνω τον τοιοῖτον.
III. In cases of spirituat ric essamong his soch, Me Christian Mer-
χρῆσθαι τοῖς ἀρχομένοις απασιν, ἐπειδὴ μηδὲ ... ἐνὶ νωψ τοῖς κάμνουσι πασι προσφέρεσθαι καλιν.
II. ὁ θαυμάσιοs... ἀνηρJ St Ρaul: the passage here cited is et Cor. i
94쪽
IOS. Οἴτε γὰρ ἡμιν εξουσία τοσαύτη παρα των νόμων δέδοται προς το κωλύειν τοὐς ἁμαρτάνοντας, οἴτε, εἰ κα ὶεδωκαν, εἴχομεν οποι καὶ χρησόμεθα τῆ δυνάμει ' ου τούς ἀνάροκη της κακίας, αλλὰ τοὐς προαιρέσει ταύπης ἀπεχομένους στεφανοὐντος του θεοὐ. I . Διὰ τομο πολλῆς sχρεία της μηχανης, ἴνα πεισθωσιν ἐκόντες εαυτοὐς ὐπεχεινταις παρὰ των ἱερέων θεραπείαις οι κάμνοντες ' καὶ Ουτοῖτο μόνον, ἀλλ' ἶνα καὶ χάριν εἰδωσι τῆς ιατρείας αὐτοῖς. IOI. 'Aν τε γάρ τις σκιρτήσy δεθεις κύριος γάρ εστι τούτου), χεῖρον εἰροάσατο το δεινόν' αν τε τοὐς σιδηρου Io
τέμνοντας δίκην παραπέμψηται λόγους, προσέθηκε διὰ της καταφρονήσεως τραυα σερον, καὶ γεγονεν ἡ τῆς θεραπείας πρόφασις νόσου χαλεπωτέρας ὐπόθεσις. ὀ γὰρ καταν κάζων καὶ ακοντα θεραπεὐσαι δυνάμενος οὐκεστι. IV. IO8. Τί οἴν αν τις ποιήσειε; καὶ γὰρ εὰν 15 πραότερον προσενεχθῆς - πολλῆς ἀποτομίας δεομἐνν, και μὴ δ6ς βαθεῖαν την τομὴν - τοιαύτης χρείαν εχοντι, το μὲν περιέκοψας, το δὲ ἀφῆκας τοὐ τραύματος. ΙΘ. Κὰναφειδως την ὀφειλομενην επα άγης τομὴν, πολλάκις
ing them, cP. Vi 4, and See Gore The Chiarch and the Minist ' p. I 6. Grego y the Great gave thematter special prominence in his Rerula Pastoralis sit, iu).
95쪽
ἀπογνούς προς τὰς ἀλγηδόνας εκεινος, ἀθρόως πάντα ἀπορρίψας, καὶ το φάρμακον και τον επίδε πιν, φερων εαυτὸν κατεκρημνισε, συντρίψας τον ζυγον και διαρρήξας τον δεσμόν. και πολλούς ἁν εχοιμι λέγειν, τους εις εσχατα 5 εξοκείλαντας κακὰ, διὰ το δίκην ἀπαιτηθῆναι των αμαρτημάτων αξίαν. I IO. Οὐ γὰρ ἀπλως προς το των αμαρτημάτων μετρον δεῖ και την επιτιμίαν επάπειν, αλλὰ και τῆς των ἀμαρτανόντων στοχάζεσθαι προαιρέσεως ' μή ποτεράψαι τὸ διερρωγὸς βουλόμενος, χειρον το σχίσ- ποιησΓς, Io και ἀνορθῶσαι τὸ καταπεπτωκὸς σπουδάζων, μείζονα ἐρ- γ ν την πτωσιν. III. Οι γὰρ ἀσθενεῖς και διακεχυμένοι, και τὸ πλέον τῆ του κόσμου προσδεδεμένοι τρυφῆ, ετι δεκαι επὶ γένει καὶ δυναστεία μέγα φρονεῖν εχοντες, ηρεμαμεν καὶ κατὰ μικρὸν, εν οἷς ἁν ἁμαρτάνωσιν, επιστρεφόμενοι, is δύναιντ ἄν, εἰ καὶ μὴ τέλεον, ἀλλα γουν εκ μέρους των κατεχόντων αυτούς ἀπαλλαγῆναι κακων αν δὲ ἀθρόον τις επαγάγν την παίδευσιν, καὶ τῆς ελάττονος αυτούς ἀπεστέρησε διορθώσεως. II a. φυχὴ γὰρ επειδὰν ἄπαξ ἀπερυθριῶσαι βιασθῆ, εις ἀναλγησίαν εκπίπτει, καὶ Oύτε et o προσηνέσιν εἴκει λόγοις λοιπὸν, οἴτε ἀπειλαῖς κάμπτεται,ούτε εὐεργεσίαις προτρέπεται, ἀλλα γίνεται πολύ χείρων τῆς πόλεως εκείνης, ὴν ὁ προφήτης κακίζων ελεγεν ' πόρνης εγένετό σοι, ἀπηναισχύντησας προς πάντας. II 3. Διὰ τοὐτο πολλῆς δει τῆς συνέσεως τω ποιμένι καὶ
πολλὴ τῆ τρυφῆ διαχεομήνην. 18. ψυχὴ γαρ κτλ. J Compare
the similar passage ad Theodoram lapsum I et 7 C ψυχὴ 'γaρ ἐπειδaν ἁπαξ ἀπαγορεύση την σωτηρίαν την
96쪽
μυρίων οφθαλμων, προς το περισκοπεῖν πάντοθεν την της ψυχῆς εξιν. II 6 'Ωσπερ γὰρ εἰς ἀπόνοιαν αἴρονται πολλοὶ καὶ εἰς ἀπόγνωσιν της εαυτων καταπίπτουσι σω- 'τηρίας, απὸ του μη δυνηθῆναι πικρων ἀνασχέσθαι φαρμάκων' ούτως εἰσί τινες, οι διὰ το μη δοῖναι τιμωρίαν των θαμαρτημάτων αντίρροπον, εἰς ολιγωρίαν ἐκτρεπονται, και πολλ6 γίνονται χείρους, και προς τὸ μείζονα ἁμαρτάνειν προάγονται. II 3. Xρη τοίνυν μηδεν τούτων ἀνεξέταστον ἀφεῖναι, αλλὰ πάντα διερευνησάμενον απιβως, καταλ-ληλως τα παρ εαυτοὐ προσμειν τον ιερωμένον, ἴνα μη Io
μάταιος αὐτν γίγνηται ἡ σπουδη. II 6. Οὐκ εν τούτω δὲ μόνον, αλλὰ και εν τω τὰ ἀπερρηγμένα τῆς εκκλησίας μέλη συνάπτειν, πολλὰ ἴδοι τις ἁν αυτὸν εχοντα πράγματα. III. D μὲν γὰρ των προβάτων ποιμὴν Ἀει τὸ ποίμνιονεπόμενον, Iπερ αν ἡγῆται ει δε και εκτρέποιτό τινα τῆς Is εὐθείας οδοὐ, και την aγαθὴν ἀφιέντα νομὴν λεπτόγεα καιαπόκρημνα βόσκοιτο χωρία, ἀρκει βοήσαντα σφοδρότερον συνελάσαι πάλιν, και εἰς τὴν ποίμνην ἐπαναπαγεῖν τὸ χωρισθέw II 8. ει δὲ ανθρωπος τῆς εὐθείας ἀποπλανηθείη πίστεως, πολλῆς δει τω ποιμένι τῆς πραγματείας, τῆς ao καρτερίας, τῆς υπομονῆς. ου γὰρ ἐλκύσαι προς βίαν ἐστιν, ουδὲ ἀναγκάσαι φόβω ' πείσαντα δὲ δεῖ πάλιν προς τὴν μήθειαν ἀγαγεῖν ὁθεν εξέπεσε τὴν αρχήν. II9. Γεν
ναίας οἶν δει ψυχῆς, ἴνα μὴ περικακῆ, ῖνα μὴ ἀπογινώσκν
τὴν των πεπλανημένων σωτηρίαν, ἶνα συνεχῶς εκεῖνο και as
97쪽
λογίζηται καὶ λέγη Μήποτε δῶ αὐτοις ὁ θεὸς ἐπίγνωσιν ἀληθείας, καὶ απα λαγωσι τῆς τοὐ διαβόλου παγίδος ' I2O. Διὰ ταὐτα τοῖς μαθηταῖς ὁ κύριος διαλεγόμενος εφη Τίς αρα ὁ πιστος δοῖλος και φρόνιμος; ὁ μὲν γὰρ ἐαυτω5 ασκῶν εις εαυτὸν μόνον περιίστησι την Aφέλειαν τὸ δετης ποιμαντικης κέρδος εις ἄπαντα διαβαίνει τον λαόν. και o μὲν χρηματα διανέμων τοῖς δεομένοις, δε και ετέρως πως ἀδικουμένοις αμύνων, ἄνησε μέν τι καὶ οὐτος τοὐς πλησίον, τοσούτρο δε ελαττον του ἱερέως, οσον τὸ μέσον Io σώματος προς ψυχήν. IaΙ. Εἰκότως αρα της εις αυτὸν ωγάπης την περὶ τὰ ποίμνια σπουδην ὁ κύριος ε σενειναι σημεῖον.
Iaa. Συ δε, φησιν, ου φιλεῖς τον Xριστόν; ΙΩ. Καὶ φιλω και φιλων ου παύσομαί ποτε' δέδοικα δε μη παρο- is ξύνω τον φιλούμενον υπ' -οὐ. I 23. Καὶ τι τούτου γένοιτ ὰν αινομά, φησιν, ἀσαφέστερον; εἰ ὁ μὲν Xριστὸς τον φιλοῖντα αυτὸν ποιμαίνειν προσέταξεν αυτου τὰ πρόβατα. συ δε διὰ τοὐτο φῆς οὐ ποιμαίνειν, ἐπειδη τον τοὐτοπροστάξαντα φιλεῖς. Iam οὐκ εστιν αινι is, εφην, ὁ ao λόγος, ἀλλα καὶ λίαν σαφὴς καὶ απλους. εἰ μὲν γὰρ ἱκανως εχων διοικῆσαι την αρχὴν ταύτην, καθὼς ὀ Xριστὸς ὴθέλησεν, ειτα ἀπέφυγον, εδει προς τὸ παρ ἐμοὐ λεγόμενον ἀπορεῖν' επειδὴ δὲ αχρηστόν με προς τὴν διακονίαν
ταύτην ἡ τῆς ψυχῆς οσθένεια καθίστησι, ποῖ ζητήσεως 25 αξιον τὸ λεγόμενον ς Ι23. Καὶ γὰρ δέδοικα, μὴ τὴν
98쪽
αγέλην του Xριστου σφριγῶσαν καὶ ευτραφῆ παραλαβων, εῖτα υπὸ της ἀπειρίας λυμηνάμενος, παροξύνω κατ' ἐμαυ- τοὐ τον ουτως αυτην ἀγαπήσαντα θεὸν ώς ἐαυτὸν ἐκδοὐναι διὰ την ταυτης σωτηρίαν τε καὶ τιμήν. I 26. ΙΠαίζων λέγεις ταυτα, φησιν, ει γὰρ ου παίζων, οὐκ οιδα πῶς ἁν s
ἐτέρως - ον η ς ἀπέδειξας δικαίως ἀλγοῖντας, δε διὰ
των ρημάτων τούτων, δι ἄν ἀποκρούσασθαι την ἀθυμίαν ἐσπούδασας. ἐγὼ γὰρ και πρότερον, εἰδώς, οτι με ηπά
τησας και προυδωκας, νυν δε πολλω πλέον, οτε καὶ τα
ἐγκλήματα ἀποδύσασθαι ἐπεχείρησας, τοὐτο μανθάνω και Io συνίημι καλῶς, άἶ τῶν κακῶν με ἡγαγες. Iar. Εἰ γὰρ διὰ τοὐτο σαυτὸν ὁπεξήγαγες τῆς τοιαύτης λειτουργίας, συνειδὼς οὐκ ἀρκοῖσάν σου την ψυχὴν ' προς τον τοὐπράγματος ἄγκον, ἐμε πρότερον ἐξόλέσθαι ἐχρῆν, καὶ ει πολλὴν προς τοὐτο εχων την ἐπιθυμίαν ἐτύγχανον, μη Isoτι καὶ πῶσαν την -- τούτων ἐπέτρεψά σοι βουλήν. I 28. Νὐν δἐ το σαυτοὐ μόνον ἰδὼν τὸ ὴμέτερον παρεῖδες εἴθε μὲν οἴν παρεῖδες, καὶ αγαπητὸν ἁν ῆw συ δὲ καὶ oπως ευχειρωτοι γενώμεθα τοῖς βουλομένοις λαβεῖν ἐπεβού-
99쪽
οτι ἡ των πολλῶν δόξα ηπάτησέ σε, καὶ μεγάλα τινα καὶ
θαυμαστὰ περὶ ημων ὐποπτεύειν επεισεπι οἴτε γὰρ των θαυμαζομένων καὶ επισήμων ημεῖς, οἴτε, εἰ καὶ τοὐτο Ουτως 5 εχον ετύγχανε, την των πολλῶν δόξαν της μηθείας προτιμησαι εχρῆν. I 3O. Εἰ μεν γαρ μηδεποτε σοι πεῖρανος ἡμετέρας εδομεν συνουσίας, εδόκει τις εἶναί σοι πρόφασις εχ λογος, απὸ τῆς των πολλῶν φήμης φεροντι την φον εἰ δε οὐδεις ουτω τα ἡμετερα οἶδεν, ἀλλα καὶ των Io γεγεννηκοτων και θρεψαμενων αυτῶν την ἡμετέραν μῶλλον ἐπίστασαι ψυχὴν, τίς ούτως ἔσται σοι λόγος πιθανὸς, ῶς δυνηθῆναι πεῖσαι τους ακουοντας οτι οὐχ ἐκὼν ημὰς εις τομον ἄσας τον κίνδυνον; I3I . Ἀλλα γὰρ ταὐτα ἀφεώσθω W ουδε γὰρ υπὲρ τούτων σε ἀναγκάζομεν κρίνεσθαι. Is τι προς τούς ἐγκαλοῖντας ἀπολογησόμεθα, λέγε. 132. Ἀλλ' ουδὲ αυτὸς πρότερον, ἔφην, επ εκεινα πορεύσομαι, εως ὰν διαλύσωμαι τα προς σε, καν μυριάκις αυτὸς ημῶς τῶνεγκλημάτων εθανς ἀπολύειν. I 33 Συ μεν γὰρ εφης την ἄγνοιαν ἡμιν φέρειν συγγνώμην, καὶ πάσης αν ημῶς ao μεῖναι κατηγορίας, ει μηδἐν τῶν σῶν εἰδότες εἶτά σε εις τὰ παρόντα ἡγώγομεν επειδὴ δε οὐκ ἀπνοοὐντας προδοῖναι, ἀλλ' ακριβῶς επισταμενους τὰ σὰ, διὰ τοὐτοπῶσαν ἡμιν πρόφασιν εὐλογον καὶ aπολογίαν δννρῆσθαι δικαίαν. I 34 'Eγω δὲ πῶν τουναντίον φημί διὰ τί; oτι
as τὰ τοιαῖτα πολλῆς δειται τῆς εξετάσεως, και τον μελλοντα παραδώσειν τον εις ιερωσύνην επιτήδειον ου δει τὴ τῶν
100쪽
πάλλῶν ἀρκεῖσθαι φήμη μόνον, ἀλλὰ μετ εκείνης καὶ
αυτον μάλιστα πάντων και προ πάντων εξητακέναι τὰ
εκείνου. 135. Καὶ γὰρ ὁ μακάριος II αυλος εἰπών, Δεῖ δὲ
αυτον και μαρτυρίαν εχειν καλην απὸ των ἔξωθεν, οὐκ αναιρεῖ την ακριβη και βεβασανισμένην Ῥευναν, οὐδ' ἄς 5 προηγούμενον τεκμήριον τοὐτο τίθησι της των τοιούτων δοκιμασίας. και γὰρ πολλὰ πρότερον διαλεχθεὶς, ἴστερον τοὐτο προσέθηκε, δεικνύς, ως οὐκ αυτῶ μόνον ἀρκεῖσθαι δει προς τὰς τοιαύτας αιρέσεις, αλλα μετα των αλλων καὶ
αυτὸ παραλαμβάνειν χρη. συμβαίνει γὰρ πολλάκις την Io των πολλῶν ψεύδεσθαι φήμην τῆς δε ακριβοῖς εξετάσεως ἡγησαμένης, ουδένα εκ ταύτης κίνδυνόν εστιν ὐποπτεῖσαι λοιπόν. I 36. Διὰ τοίτο μετὰ τὰ α α ἴτα παρὰ των ἔξωθεν αυτὸ τίθησιν. ου γὰρ απλῶς εφησε, Δεῖ δὲ αυτὸν μαρτυρίαν εχειν καλην, ἀλλὰ το καὶ παρενέβαλε, δηλῶσαι Is βουλόμενος, οτι προ τῆς των εξωθεν φήμης πρυς aκρίβειαναυτὸν διερευνήσασθαι δει. Ι37. Ἐ rεὶ οδν καὶ αυτὸς ηδειν τὰ σὰ των γενεννηκότων μῶλλον, ἄς καὶ αυτὸς ἄμολόγησας, διὰ τοὐτο δίκαιος αν εἴην πάσης ἀφεῖσθαι αιτίας. I 38. Δι αυτὸ μεν οὐν τοὐτο, φησιν, οὐκ ἁν ἀπέφ ες, εἴ τις ao