장음표시 사용
161쪽
oδν αυτον τουτο, ἡνίκα εμαρτεν, ἄνησεν; και τί λέγω, κτήσασθαι; ουδὲ διαφυγεῖν μεν οδν, εἴπερ ηθελε, δυνατὸν ῆν αὐτν, διὰ την ἀνά κην του νόμου και γὰρ δεν της Λευὶ φυλῆς, και την αρχὴν διὰ του γένους ανωθεν καταβαί-s νουσαν ἔδει δέξασθαι. αλλ' Oμως και οἴτος της των παίδων παροινίας εδωκε δίκην ου μικράν. 334. Τι δέ:αυτὸς ὁ πρῶτος γενόμενος των Ιουδαίων ἱερεύς, περὶ ου τοσαυτα διελέχθη ο θεὸς τω Μωυσεῖ, επειδὴ μὴ ἴσχυσε
μόνος προς τοσούτου πλήθους στηναι μανίαν, Ου παρὰ
io μικρὰν ῆλθεν ἀπολέσθαι, ει μὴ ἡ του ἀδελφου προστασία ἔλυσε του θεοῖ τον οργήν 333. Ἐπrειδ13 δὲ Μωὐσέως
ἐμνήσθημεν, καλὸν και εκ των εκεων συμβεβηκότων δεῖξαι του λόγου την ἀλήθειαν. αυτος γὰρ οἶτος ο μακάριος 4ωὐσῆς τοσοῖτον ἀπέσχε του την προστασίαν ἁρπάσαι 15 των Ιουδαίων, και διδομένην προντῆσθαι, και θεούκελεύοντος ἀνανευσαι επὶ τοσοῖτον, ῶς καὶ παροροναι τον προστάττοντα. και ου τότε μόνον, αλλα και μετὰ ταυτα, γενόμανος επὶ τῆς aρχῆς, υπὲρ του ταυτης ἀπαλλαπῆναι ἡδεως απέθνησκεν. Ἀπόκτεινον γάρ με, φησιν, ει ουτωao μοι μέλλεις ποιειν. 336. Τί ουν; επειδὴ ἡμαρτεν επὶ τουοδατος, ἴσχυσαν αἱ συνεχεῖς αὐται παραιτήσεις ἀπο -- σασθαι υπερ αυτου, και πεισαι τον θεὰν δουναι συγγν μην; και πόθεν αλλοθεν τῆς επηγγελμένης ἀπεστερειτο
162쪽
γης; οὐδαμόθεν ἄλλοθεν, ῶς απαντες ἴσμεν, ἀλλ' η διὰ την αμαρτίαν ταύτην, δι δεν ὁ θαυμαστὸς εκεῖνος ἀνὴρ οὐκ
ἴσχυσε των αυτων τοῖς ἀρχομένοις τυχεῖw αλλὰ μετὰ τούς πολλούς ἄθλους και τὰς ταλαιπωρίας, μετὰ την πλάνην εκείνην την αφατον και τούς πολέμους και τὰ sτρόπαια, εξω τ'ς γης ἀπέθνησκεν, υπὸρ ῆς τοσαὐτα εμόχθησε καὶ τὰ τοὐ πελαγους ὐπομείνας κακὰ, των τοὐλιμένος οὐκ ἀπηλαυσεν αγαθων. 337. Ορας ώς ου τοῖς ἀρπάζουσι μόνον, ἀλλ' ουδὲ τοῖς εκ της ετέρων σπουδης ἐπὶ τοὐτο ἐρχομένοις, λείπεταί τις, εν οἷς αν πταίσωσιν, Ιοαπολογίας 'Oπου γὰρ οι, τοὐ θεοὐ χειροτονοὐντος, παραιτησάμενοι πολλάκις, τοσαύτην ἔδωκαν δίκην, και οὐδὲν ἴσχυσεν ἐξελέσθαι τοὐ κινδύνου τούτου ουτε τον 'Aαρὼν,ούτε τον Ἐλὶ, οἴτε τον μακάριον εκεινον ἄνδρα, τον ἄγιον, τον προφητην, τον θαυμ στὸν, τον πρaον μάλιστα πάντων Isτων επι γης, τον ῶς φίλον λαλοὐντα τψ θεωρ σχολη γε - ημῖν, τοῖς τοσοὐτον ἀποδέουσι της αρετῆς τῆς εκείνου, δυνήσεται προς απολογίαν ἀρκέσαι τὰ συνειδέναι ἔαυτοῖς μηδὲν υπὲρ ταύτης εσπουδακόσι τῆς αρχῆς ' και μάλιστα Oτε πολλαὶ τούτων των χειροτονιων οὐκ απὸ τῆς θείας ao
γίγνονται χάριτος, αλλὰ και απὸ τῆς των ανθρώπων σπουδῆς. 338. Τον Iούδαν ο θεὸς ἐξελέξατο, κaὶ εις τονλιον εκεῖνον κατέλεξε χορὸν, καὶ την ἀποστολικὴν αξίαν
163쪽
μετὰ των λοιπων ενεχείρισεν' ἔδωκε δε τι καὶ των αλλων πλεον αὐτψ, τον των χρημάτων οἰκονομίαν. τί οὐν; επειδη τούτοις ἀμφοτέροις εναντίως εχρησατο, και ονεπιστεύθη κηρύττειν, προύδωκε, καὶ θ καλῶς διοικεῖνθ ενεχειρίσθη ταὐτα ἀνηλωσε κακῶς, εξέφυγε την τιμωρίαν; διὰ αὐτὸ μεν ουν τοὐτο καὶ χαλεπωτέραν εαυ, την δίκην εἰργάσατο. καὶ μάλα γε εικότως. 339. οὐ γὰρ εις τοτ6 θεφ προσκρούειν δει κατακεχρῆσθαι ταῖς παρὰ τοὐθεοὐ διδομέναις τιμαῖς, αλλ' εις το μαλλον ἀρέσκειν αὐτφ. Io 36O. D δε, επειδη πλεον τετίμηται, διὰ τοὐτο ἀξιων ἀποφυγεῖν, εν οἷς αν κολάζεσθαι δέν, παραπλησιον ποιεῖ, ωσπερ ἄν εἴ τις καὶ των απίστων Ιουδαίων ἀκούσας τοὐXριστοῖ λέγοντος, ὁτι Εἰ μη ηλθον καὶ ελάλησα αὐτοῖς, αμαρτίαν οὐκ ε οπι καὶ, Εἰ μη τα σημεῖα ἐποίουν εν 15 αὐτοῖς, ὰ μηδεὶς ἄλλος ἐποίησεν, αμ αρτίαν Οὐκ ειχον
ἐγκαλοίη τ6 σωτηρι καὶ εὐεργέτη, λέγων Τί γὰρ ηρχου
καὶ ελάλεις; τί δε εποίεις σημεια, ἶνα μειζόνως ημῶς κολάσης; 36Ι. Ἀλλα μνίας τα ρη-τα ταὐτα, καὶ της ἐσχατης παραπληξίας. ὁ γὰρ ιατρὸς οὐχ ἶνα σε κατακρων ao 'λθεν, αλλα μαλλον θεραπευσων, καὶ ἶνα ἀπαλλάξη της
νόσου τέλεοπι συ δε σαυτὸν ἔκὼν ἀπεστέρησας των εκείνου χειρῶν. δέχου τοίνυν χαλεπωτέραν την τιμωρίαν. ωσπερ
γὰρ εἰ ειξας τν θεραπεία, καὶ των προτέρων αν ἀπηλλάγης
κακων, οἴτως επειδη παραγινόμενον ἰδὼν ἔφυγες, οὐκ ετι
164쪽
δώσεις την τιμωρίαν, καὶ ἀνθ' ἄν αυτρο ματαίαν την σπουδην εποίησας, το γε μέρος τὸ σόν. 362. Διὰ ταυτα ουκωην προ του τιμηθῆναι παρὰ του θεοὐ καὶ μετὰ τὰς τιμὰς την βάσανον υπομένομεν, αλλὰ πολλω σφοδροτέραν υστε- 5
ρον. ὁ γὰρ μηδὲ τρ παθεῖν εὐ γενόμενος αγαθος πικρό
τερον δίκαιος αν ειη κολάζεσθαι. 363. Ἐπεὶ οὐν ασθενης ημῖν αυτη η απολογία δέδεικται, καὶ ου μόνον οὐ σώζει τούς εις αυτην καταφεύγοντας, αλλὰ και προδίδωσι πλέον,ετέραν ημῖν ποριστέον ασφάλειαν. 364. ΒΑΣ. ΓIοίαν δη io ταυτην; ώς εγωγε ουδὲ εν εμαυτψ δύναμαι εἶναι νῖν' ουτωμε εμφοβον καὶ εντρομον τοῖς ρήμασι κατέστησας τούτοις. II. 365. δέομαι, ἔφην, καὶ ἀντιβολω, μη τοσουτον
καταβαλης σαυτόν. εστι γὰρ, εστιν ασφάλεια. τοῖς
μεν ἀσθενέσιν ημῖν, το μηδέποτε εμπεσε υμ, δε τοῖς Is ἰσχυροῖς, τὸ τὰς ελπίδας τῆς σωτηρίας εις ετερον μεν ἀνηρτῆσθαι μηδὲν, μετὰ δε την του θεου χάριν εις τομηδἐν ανάξιον πράττειν τῆς δωρεας ταύτης καὶ τοὐ δεδωκότος αυτὴν θεοὐ. 366. Μεγίστης μεν γὰρ αν εῖεν κώλάσεως ἄξιοι οι μετὰ το δι οικείας σπουδῆς ταύτης επιτυχεῖν aci
τῆς αρχῆς δε διὰ ραθυμίαν δε διὰ πονηρίαν η καὶ δι απει
ρίαν κακῶς κεχρημένοι τρ πράγματι ου μην διὰ τομο
165쪽
τοῖς Ουκ ἐσπουδακόσι καταλέλειπταί τις συγγνώμη, αλλὰ και οὐτοι πάσης απολογίας ἐστέρηνται. 367. Δεῖ οἶμαι, καν μυρίοι καλῶσι και καταναγκάζωσι, μὴ προς εκείνους οραπι ἀλλα πρότερον την εαυτοὐ βασανίσαντα 5 φυχην, κοὐ πάντα διερευνησάμενον απιβως, ουτως εἶξαι τοῖς βιαζομένοις. 368. Ν ὐν δὲ οικίαν μεν οικοδομησασθαι Οὐδεις ἁν ὐποσχέσθαι τολμησειε των Ουκ οντων οικοδομι- κων ουδὲ σωμάτων ἄφασθαι νενοσηκότων επιχειρησήιεν αν τις των ἰατρεύειν Ουκ εἰδότωπι ἀλλα κὰν πολλοι οι 1o προς βίαν Αθοὐντες ἄσι, παραιτησεται, και Ουκ ερυθριάσει την ἄγνοιαν. ψυχῶν δε επιμέλειαν μέλλων ἐμπιστεύεσθαι τοσούτων, ουκ εξετάσει πρότερον εαυτόν, ἀλλα καν απάντων ἀπειρότατος η, δέξεται την διακονίαν, επειδὴ ὁ δεινα κελεύει, καὶ ὁ δεῖνα βιάζεται, και ἶνα μη προσκρουσν - 15 δεῖνι; 369. Και πῶς ουκ εις προύπτον εαυτὸν μετ' εκείνωνεμβαλει κακόν; ερον γὰρ αὐτω σώζεσθαι καθ' εαυτὸν, και ετέρους προσαπόλλυσι μεθ' εα οὐ. πόθεν γάρ ἐστιν ἐλπίσαι σωτηρίαν; πόθεν συγγνώμης τυχεῖν; τίνες η ς
παραιτησονται τότε; οι βιαζόμενοι νῖν ισως και προς ao ἀνάγκην ἔλκοντες; αὐτους δε τούτους τίς κατ εκεινον διασώσει τον καιρόν; καὶ γὰρ και aυτοὶ προσδέονταιετέρων, ἶνα διαφύγωσι το πω. 37O. 'Οτι δε σε ου δεδιττόμενος ταὐτα λέγω νὐν, ἀλλ' ως ἔχει τὸ πρῶγμα αληθείας, ακουε τί τω μαθητῆ φησιν ὁ μακάριος Παὐλος Τιμοθέν, as τρο γνησίν τέκνω και λαπητω' Xεῖρας ταχέως μηδενι
introduce an example or illustration. 15. προυπτον. ..κακόνJ CP. προὐ
166쪽
DE SACERDOTIO Iosεπιτίθει, μηδε κοινώνει αμαρτίαις ἀλλοτρίαις. 37I. Εἶδες οσης τοὐς μέλλοντας ημας ἐπι τουτο παράπειν, ου μέμψεως μόνον, ἀλλα και τιμωρίας, τό γε ημέτερον ἀπηλλάξαμεν μέρος; 372. 'πισπερ γὰρ τοῖς αιρεθεῖσιν οὐκ αυταρκες προς απολογίαν τὸ λέγειν, οὐκ αὐτόκλητος ηλθον, ουδὲ sπροειδὼς οὐκ ἀπέφυγοπι ουτως ουδὲ τούς χειροτονουντας-φελῆσαί τι δύναται, εἰ λέγοιεν τον χειροτονηθέντα ἀγνοειν. 373. αλλὰ διὰ τοὐτο και μειζον τὸ ἔγκλημα γίνεται, οτι δν ὴγνόουν παρηγαγοπι και ἡ δοκουσα εῖναι ἀπολογία αυροι την κατηγορίαν. 374. Πως γὰρ οὐκ Ioατοπον, ανδράποδον μὲν πρίασθαι βουλομένους καὶ ἰατροῖς
επιδεικνύναι, και της πράσεως ἐγγυητὰς ἀπαιτεῖν, καὶ γειτόνων πυνθάνεσθαι, και μετὰ ταὐτα πάντα μηδέπω θαρρεῖν, ἀλλα και όνον πολύν προς δοκιμασίαν αἰτε εις δε τοσαύτην λειτουργίαν μέλλοντάς τινα εγγράφειν, Is
άπλως καὶ ώς ετ εν, αν τω δεῖνι δόξη προς χάριν δε προς
απέχθειαν ετέρων μαρτυρῆσαι, εγκρίνειν, μηδεμίαν ποιουμένους ἐτέραν ἐξέτασιν; 373. τις οἶν ημὰς εξαιτησεται
τότε, των ὀφειλόντων προστηναι και αυτων προστατων δεομένων; 376. Δεῖ μεν ουν και τον χειροτονεῖν μέλ- aQλοντα πολλην ποιεισθαι την ερευναπι πολλ* δε πλείονα τούτου τον χειροτονούμενον. 377. Eι γὰρ και κοινωνούς
ἔχει της κολάσεως τούς ἐλομένους, εν οἷς ἁν ἀμάρτη - ἀλλ' ὐμως οὐδὲ αυτὸς ἀπηλλακται της τιμωρίας, αλλὰ καιμείζονα δώσει 378. μόνον εἰ μη διά τινα ἀνθρωπίνην as
167쪽
αἰτίαν, παρὰ το φανὸν αὐτοῖς ευλογον επραξαν οἱ ἐλόμενοι.ει γὰρ εν τούτρο φωραθεῖεν, και τον ανάξιον ειδότες, διά τινα πρόφασιν αυτον παρήγαγον εξ ισης τα των κολαστηρίων αὐτοῖς, τάχα και μείζονα τοις τον οὐκ ἐπιτήδειον 5 καταστήσασιν. ο γὰρ τ'ν εξουσίαν παρασχών τω βουλομένω διαφθεῖραι την εκκλησίαν αυτὸς ἄν εἴη των ὐπ'εκείνου τολμηθέντων αιτιος. 379. Εἰ δε τούτων μενουδενι γένοιτο υπεύθυνος, raπὸ δὲ της των. πολλων ὐποληψεως ἡπατῆσθαι λέγοι, aτιμώρητος μεν οὐδε ουτω Io μένει, ὀλίγω δε ελάττονα του χειροτονηθεντος δίδωσι δίκην. τί δηποτε; οτι τούς μεν ἐλομένους εἰκὸς υπὸ δόξης ψευδοῖς ἀπατηθέντας επι τουτο ελθεῖw ὁ δὲ αιρεθεις οὐκ ετ ανδύναιτο λέγειν οτι -γνόουν ἐμαυτὸν, καθάπερ αυτὸν σεροι. ως ουν βαρύτερον μέλλοντα κολάζεσθαι των παραγ όν- 15 των, οἴτως ἀκριβέστερον αυτῶν χρὴ ποιεισθαι την εαυτοὐδοκιμασίαν, καν ἀγνοοὐντες ελκωσιν εκεινοι, προσιοντα
διδάσκειν aκριβῶς τὰς αιτίας, δι ἄν ηπατημένους παύσει, και ανάξιον εαυτὸν της δοκιμασίας ἀποδείξας ἐκφεύξεται τοσούτων πραγμάτων Oγκον. 38Ο. Δια τί γὰρ περι στρα-2O τείας και εμπορίας και γεωργίας και τῶν αλλων τῶν
βιωτικῶν βουλῆς προκειμενης, οἴτε ὁ γεωργὸς ελοιτ ανπλεῖν, οἴτε ὁ στρατιώτης γεωργεῖν, οὐτε ὁ κυβερνήτης στρατεύεσθαι, καν μυρίους τις απειλῆ θανάτους; δε δῆλον
οτι τον εκ τῆς απειρίας προορώμενοι κίνδυνον εκαστος.
as 38 I. Εἶτα οπου μεν ζημία περι μικρῶν, τοσαύτν χρησόμεθα προνοία, και οὐκ αν ειξομεν τῆ τῶν βιαζομενων
168쪽
DE SACERDOTIO IO7ανάγκη οπου δε η κόλασις αιώνιος τοῖς Ουκ ειδόσι μεταχειρίζειν ἱερωσύνην, απλῶς και ώς ετ ε τοσοὐτον ἀναδεξόμεθα κίνδυνον, την ετέρων προβαλλόμενοι βίαν; ἀλλ' ουκ ἀνέξεται τότε ὁ ταυτα κρίνων ἡμῶν. 382. Εδει μεν γὰρ και πολλ* πλείω των σαρκικῶν περὶ τα πνευματικὰ 5την ασφάλειαν επιδείξασθαι νυν δὲ οὐδὲ ἴσην εὐρισκόμεθα παρεχόμενοι. 383. EGrὸ γάρ μοι, ει τινα ὐποπτεύσαντες
ανδρα εἶναι τεκτονικὸν Ουκ Oντα τεκτονικὸν προς τηνεργασίαν καλοιμεν, ὁ δε εποιτο, ειτα Λψάμενος της προς την οἰκοδομην παρεσκευασμένης υλης ἀφανίζοι μεν ξυλα, 1 o ἀφανίζοι δὲ λίθους, εργάζοιτο δὲ την οικίαν ουτως, ῶς ευθέως καταπεσειν' δρα ἀρκέσει προς ἀπολογίαν αὐτφ τοπαρ' ετέρων ηναγκάσθαι, και μη αὐτεπάγγελτον ηκειν ἰουδαμῶς και μάλα γε εικότως καὶ δικαίως. ἐχρην γὰρ, και ετέρων καλούντων, ἀποπηδῶν. 384. Εῖτα τψ μὲν ξυλα is ἀφανίζοντι καὶ λίθους, ουδεμία εσται καταφυγη προς το
μη δοὐναι δίκημ' ὁ δὲ φυχὰς ἀπολλυς καὶ οἰκοδομῶν
ἀμελῶς την ετέρων ανάγκην ἀποχρην αὐτω προς το διαφυγεῖν UIεται; 383. Καὶ πως ου λίαν ευηθες; ούπω γὰρ προστίθημι, οτι τον μ' βουλόμενον οὐδεὶς ἀναγκάσαι ao δυνησεται. ἀλλ' ἔστω μυρίαν αυτὸν ίπομεμενηκέναι βίαν, καὶ μηχανὰς πολυτρόπους, ἄστε εμπεσειν ' οὐτο οὐν αυτὸν ἐξαιρησεται της κολάσεως; μη, παρακαλῶ, μη επὶ τοσοὐ- τον ἀπατῶμεν εαυτούς' μηδὲ υποκρινώμεθα ἀπνοεῖν τα καὶ
τοῖς ἄγαν παισὶ φανερά. ου γὰρ δηπου καὶ επὶ των asευθυνῶν αυτη της ἀγνοίας η προσποίησις ημας ώφελῆσαι
169쪽
δυνήσεται. 386. Οὐκ εσπούδασας αυτὸς ταύτην δέξασθαι τὴν αρχην, ασθένειαν σεαυτω συνειδώς; ευ και καλῶς. ἐχρῆν οὐν μετὰ τῆς αυτῆς προαιρέσεως, και ετέρων καλούντων, ἀποπηδῶν. h οτε μεν οὐδεις εκάλει, ασθενης συ5 καὶ οὐκ επιτήδειος επειδὴ δὲ εὐρέθησαν οι δώσοντες τὴν τιμὴν, γέγονας ἐξαίφνης ισχυρός; 387. Γέλως ταὐτα και λῆροι, και τῆς ἐσχάτης αξια τιμωρίας. Διὰ γὰρ τοὐτοκαι ὁ κύριος παραινει μὴ πρότερον βάλλεσθαι θεμέλιον τον βουλόμενον πύργον οἰκοδομεῖν, πριν η τὴν οἰκείαν Io λογίσασθαι δύναμιν ἶνα μὴ δω τοῖς παριοῖσι μυρίας ἀφορμὰς χλευασίας τῆς εις αυτον. ἀλλ' ἐκείνω μεν μέχρι
στον, και σκώληξ ατελεύτητος, και βρυγμος οδόντων, και σκότος εξώτερον, και το διχοτομηθῆναι, και το τω -
15 ναι μετὰ των υποκριτῶν. 388. Ἀλλ' οὐδὸν τούτωνεθέλουσιν ἰδεῖν οι κατηγοροὐντες ημῶν' ἡ γὰρ ἁν επαύσαντο μεμφόμενοι τον οὐκ εθέλοντα ἀπολέσθαι μάτην. 389. Οὐκ εστιν ἡμιν υπὸρ οικονομίας πυροῖ δε κριθῶν, οὐδὲ βοῶν και προβάτων, ουδὲ περὶ τοιούτων ἄλλων ἡ ao σκέψις ἡ προκειμένη νὐw ἀλλ' υπὸρ αυτοὐ τοὐ σώματος τοὐ Iησοῖ. 39O. M γὰρ εκκλησία τοὐ Xριστοῖ, κατὰ
τον μακάριον Παμον, σῶμα εστι τοὐ Xριστos' καὶ δειτον τοὐτο εμπεπιστευμένον εις ευεξίαν αυτὸ πολλὴν καὶ κάλλος ἀμήχανον εωσκειν, πανταχοὐ περισκοποὐντα, μή
as που σπίλος, δε ρυτὶς, ἡ τις ἄλλος μῶμος β τοιοὐτος τὴν
ωραν καὶ τὴν ευπρέπειαν λυμαινόμενος εκείνην, καὶ τι γὰρ ἄλλ' η τῆς ἐπικειμένης αὐτω κεφαλῆς, τῆς ἀκηράτου καὶ
26. καὶ τί γὰρ ἄλλ' el 'anae in
170쪽
παροφθὲν πάντα ἀνέτρεφε και κατέβαλεν)' οι το σωματοῖτο θεραπεύειν λαχόντες, το την αθλησιν ου προς
σώματα, ἀλλὰ προς τὰς αοράτους δυνάμεις εχον, πῶς αυτὸ δυνήσονται φυλάττειν ακέραιον καὶ υγιὲς, μὴ πολυ την ἀνθρωπίνην ὐπερβαίνοντες αρετὴν, καὶ πῶσαν ψυχῆς Ιοπρόσφορον επιστάμενοι θεραπείαν; III. 392. m --
νοεῖς, οτι καὶ πλείοσι τῆς ἡμετέρας σαρκος καὶ νόσοις καὶ επιβουλαῖς τοὐτο υπόκειται τὸ σῶμα, καὶ θῶττον αυτοὐφθείρεται, καὶ σχολαίτερον υγιαίνεις 393. Καὶ τοις μεν εκεῖνα θεραπεύουσι τα σώματα καὶ Isφαρμάκων ἐξεύρηται ποικιλία, καὶ οργάνων διάφοροι κατασκευαὶ, καὶ τροφαὶ τοῖς νοσοῖσι κατάλληλοι' καὶ φύσις δε αέρων πολλάκις ερκεσε μόνη προς την τοὐ κάμνοντος ὐγίειαπι εστι δἐ ὁπου καὶ ἄπνος προσπεσὼν εις καιρὸν παντὸς πόνου ἀπήλλαξε τον ἰατρόν. 394. Ἐνταὐθα δε ao οὐδὲν τούτων ἐπινοῆσαι εστιπι ἀλλὰ μία τις μετὰ τα εργα