장음표시 사용
221쪽
R Selomoh,ad concilianda haec loca , duo petiisse Israelitas ait, transitom. victus,atq; aquae Venditionem, quemaamodu fecissent sibi filii Esau. MMoabitae.Vbi quod de Etavi liliis,& Moabitis dicatur,de postrema tantum petitione intelligendum esse. Quia sui ex primo diicimus soco) utraque illarum gentium cum armis Isracli occμrrerit: eoque Isradinas tantum id dixisse, ab ipsis Esavi filiis,ac Moabitis, vitium libi venditum esse. Neque repugnare, quod alibi Moabitae congregatione Domini arceantur,quia Iliaclitis non obviam iverint cum victu. Etenim non dici illic eos vendere noluisse , sed tam tum, non obviam tulisse cibos, ut gratis eos acciperent Israe litae. Ea sententia faventem habet R.Obadiam Sphornum. I I Doctus Aben Ezra,neque Esavi filios,aut Moabitas vendidisse, vel obtulisse victum Israelitis putat,neque Edomaeum per terram suam transii re eos pata sum a eoque mente Scripturae in Deuteronomio esse, quamvis filii Esau,sive Edumaei, Sc Moabitae Per mediam terram suam Israclitas transire passi non fui iasent,nihilominus eos iter per extremos fines suos, nimirum per montem Sehir, N. Har, concessi fle. Quare, juXta eum , cum ait Scriptura , Transtam nunc per terram tuam,per viam, per usam 3bo, se. uti mihi fecerunt filii Esau t verba illa per viam, denotant viam eXIra civitatem s quamvis non daretur iter per medium,dc penitiora regionis.
III. Saeiens R.Moses Gerundensis ait, Dominum fratres duos, Ammonem di Moab , a congrcgatione sua separasse , quia usque Meti obstricti Abrahamo, qui patrem corum Lothum primum manibus hostium , dein excidio Sedomae eripuerat, ingratissimo animo, pro viribus uterque suis damna Israi litis intulinsent. Nam Ammonita non occurrit iis cum cibo , quod fecerantiali Esau; qui
gnari Dominum vetuisse , ne secum pugnarent Israclitae, quamvis per medias terras suas transire eos haud permiserant, tamen iter per extremos fine S c cessere. Idque etiam passi Moabitae, testante Scriptura,quemadmodum fecerunt mihi filii Esau SMoabitae.Sed hi,quamvis hac parte humani,peccarunt nihilominus conducto Bilhamo, ad maladicendum lsrai litis .His intellectis, non arduum erat conciliare verba Scripturae. Nam verba Deuteronom .sunt: Ne vox to Ammonisa, Moabita in congregationem Domini; quia non occurrerunt vobis eum pane S aqua in itinere,cum egrederemins ex AEgypto. Et quia conduxat eo
rea te Bilhamum filium Behor. vetat hic Dominus, dc Ammonitas,& Moabitas admitti in e gregationem suam;quemque propriam ob caussam .Ammon tas, via non occurrerit Israelitis,cum pane es aqua in itinere; Moabitas quia con-uxerant Bilhamum ad maledicendum iisdem. Hoc modo non rectE tantum, sed Zc necessario exponendu hunc locum putabat Gerundensis. iniippe ,inquit,
ut posteriora verba, quia eonduxit contra te Bilhamum, ad solos Moabitas referenda sunt ita & priora, quia non occurrerunt tibi, ad Ammonitas. Nam cum duae nationes congregatione arceatur,addit Scriptura separata utriusq; cauta.
IV. R Levi ben Guerson negat haec,quemadmodii mihi feeerunt sui Esau, Scis verba legatorum Isradiis esse : tantum dixisse illos : Transba per terram uam,
per viam, per viam ibo, non desectam in dextram avonistram . cibum pro pecunia mihi vena es, ut comedam, aquam pro pecunia dabis , ut bibam , solum 'AEUM
pedibus meti. Huc usque verba legatorum, subiacere dein Scripturam, stne
222쪽
admodum yeeerunt mibi filii Esau Sc. ut dem6stret exitum rei: scilicet ut Esaui
filii aeMohabitae, ita dc Sihonem transitum negavisse.Ita ut hic versus cum sequentibus connexus,faciat sensum plenum. Demadmodum fecerunt mihi filii Esau, babitantes in Sehir, is Moabitae, habitantes in Har : Et noluit Sihon rex Hesbon pati ut transeremus. Movere non debet quod hic in illis is noluit, literas coniumstiva non videatur; nam,ut notat doctus Aben Ezra ad xxxx. cap. Genes. saepe, superfluum in S.Scriptura reperias. Haec ad horum locorum conciliationem lassicere judicaverim. Adferunt Ishacus Abravanel,&Isacus Arama,
alias solutiones,sed eas praetermitto. ----
Num.xx II.2 . Si ad te accersendum i Ibid. vers. 22. Accansa es ira De Ivenerant viri, ito cum illis. l quod ipse abiret. Q rere hic possit quUpiam, cur Bilhamo abeunti insensus fuerit Deus, qui antea eum ire ipse iusserat p
V Eteres sapientes,in Gemara Maccot ε, ex hoc loco colligunt, Deum de
disse homini liberum arbitrium. Qnia primum Interroganti Bilhamo responderat, Ne ito eum illis. Postea autem secundo a Baiahi nunciis v catum, ire jussit,addito,nequid loqueretur,nisi quod ipse ei edixiiset: idque non allo fine,quam ut cognosceret,utrum ipse cum illis ire paratus esset. Quemadmodum autem via,qua velit, eundi,ita 8c quicquid cupierit faciendi, arbitrium homini dedit. Unde riunt doctus Aben Ezra , & R.Bahie, idem hic evenisse, quod acciderat cum exploratores ab Israele emitterentur .Etenim dixerat Do minus,se Israelitas,in terram lacte & melle fluentem, tuto deducturum, ita ut nullis armis opus esset;sed illi increduli,petiversit a Mose,ut exploratores emit teret; qui,animadversa eorum pertinaeia, Dominum cosuluit,dc responsum ae cepit, ut postulata faceret, morem nimiris gerente Deo voluntati Israelitarum, tametsi male hoc cessurum praevideret. Sic quoque Bilhamo voIantalcm suam jam revelaverat Deus,ne vadelicet, sese itineri daret. Ille tamen,perinde ac si mutabilis esset divina sententia, iterato consuluit: donec Deus, qui hominum propositum impedire non solet,concederet ei abire.Sed enim quia eum ire noluerat,idque jam ante indicaverat, ideo, cum profectum vidit iratus est. Nam quoniam dedit homini liberum arbitrium , cum dixit, iret cum illis Bilhamus, ostendit tantum,sese permittere malli,quod in animo haberet. Sequuntur hane sententia R.Selomoh, R Isacus Arama, & R. badias Sphornus in glossis suis. II. Nec malit R. Moses Gerundensis, legati, inquit,arcessiverant Bilhamum ut Israelitis malediceret. Quod cum prohibitum 1 Domino foret debuerat ille prioribus hanc Dei mentem aperire. Nam nequaquam eum assumturi secum erant, ubi scirent inutilem tibi adventum ejus esse , quando nequiret postulatis eorum morem gerere. Atque iccirco Dei ira adversus eum accensa est, quia si legatis voluntatem divina revelasset, facile excusatione ejus accepturi fuerapr. III. Deus qui primo ire Bilhamum prohibuerat,secundo consultus respondit, Si ad te voeandum venerint viri illi, Iurge, ito eum illis, es quod ego tibi edixero, istud fae. Quibus verbis manifestE iter interdixisse mihi videtur. Nam mens est, ii tanrum ad te vocandum venerint, abi cum illis: ergo si alio quoque con
223쪽
filio eum secum ducere vellent ,prohibebatur. Ideoque subiiciuntur verba ista, eerte rem eam, quam tibi edixero,facies. Itaque Iram Dei Bilhamus provocavi Mquod contra voluntatem ejus proficisceretur ad maledicendum Isracli. Neque immerito caussam inquiramus, cur noluerit Deus Bilhamum maledicere Israelitis, quando parum rcferre vide Mur, uIrum homo quispiam execre-rur cum,cui Deus benedixit. Aben Ezra tactum putabat,quia Dominus praevidens Israclitarum peccatum cum Moabitis in Sittim , ac proin immittendae iis pestilentiae certus, nollet nationes mundi cKistimare, id mali iis a maledictione Bilhami Drofectum. Quin ec dicere eam Isaco Abravanete possimus , obilitisi. Num. Deum ob ipsius Bilhami autoritatem,quae tanta erar,ut diceret Baiah dcio eum Σχ. Ia. eui benedixeris benedictum, S cui maledixeris maledictum fore. Proin, li Bilhamus aliquid in Israclem auderct, haud dubie, eXemplo ejus,aliae quoque gentes arma movissent: at ne illo quidum quidquam auso, caeteri etiam reverituri Israelitas erant. ν Ieres Gena
Num .X VI .s . Multo multiplieabis pqsessonem suam, pauco pauciorem assignabis haere ditatem suam. II Ibid. vers.s s. Profecto sorte di
ΡRiore loco jubet Dominus cuique terram ero multitudine familiae siue dari; stero autem sortem jaci; quod contrarium priori videtur.
V Alde se multi autores torserunt indivisione terrae sanctae. Etenim existimare duodecim tribubus totidem aequales partes attributas, non considerato numerosiores hi,pauciores illi essent, praeterquam quod iniquum sit,etiamScripturae verbis repugnat,quae inultis majorem,paucis minore agrum
assignari jubent. Eamque ob caussam filii Iosephi apud Ieosua conquesti sunt.
PM,multi numero, exiguam tantum terrae partem accepissent; quod si aequalis omnibus portio assignata fuisset, conquerendi locus non erat: potuissetque id Ieosua iis obiicere. Rursum si ad difficultatem hanc vitandam dicamus, terram pro capitum numero distributam .quid singulare habebat ista benedictio Iacobi, cum Iosepho diceret i , Ephraim cI Menasph , tanquam 'uben S Sι- mon sunto mei: Progenies autem tua ,s quos Senueris post eos, tui sun/o: de nom me fratrum suorum voeantor in possessonem ipsorum. Etenim si multi necessarit, majorem , pauci minorem habituri patiem erant, nihil hoc illis proderat, pro duabus, an una tribu haberentur. Praeterquam quod non is modo, quem supraeitavi,locus repugnat, quo sorte dividi terra jubetur; sed ec alter Num. xxxiv. x3.his verbis : Hae es terra, eujus possesonem adibitis per sortem . quam prace pit Dominus dari novem tribubus ae dimidiae tribui r quae ostendunt aequaliter terram fuisse divisam. Et tametsi haec ita se habuissent,nihilominus querelarum caussa Iosephi filiis non erat, quando pro numero suo partem accepinent. Ade ut 8c hoc, R illo modo relinquatur ὁifficultas: de qua triplicem apud autores nostros opinionem invenio. R Selomoh terram sanctam in duodecim partes , at non aequales divisiam. habitamque rationem multitudinis in quaque tribu statuit.Iehomam autem facta divisione, nequa imer tribus contentio oriretur, quam mavRque Putera
224쪽
oceuparet,sive ut intelligerent omnia divina providentia regi, sortes jecisse hoc modo. Strabat, inquit, Eleagar Pontirex ac Sacerdos magnus , indutus Urim& Thunaim , adstante leosua ac iiiiiverso Israele ; qui ante se habebat pyxides
duas; una continebamur schedulae nomina tribuum inscripta habentes: altera terminos cujusque. Eleazar vero divino spiritu inquiebat,ii tribus Zebul nn hac sthedula contineatur , altera continebitur terminus Acho. Hoc pronuntiato princeps manum utrique pyxidi immittebat,eandem quam Pontifex prMixerat schedulam extrahens, nimirum Zebulun tribum, S. terminum Achb. Progrediebatur dein sacerdos, ii, inquiebat, prodeat tribus Naphthali, mox quoque prodibit terminus Guinosar: tum princeps immitin in pyxidem manu tribum Naphthali terminum Guinosar educebat. Eadem in caeteris ratio erar. Secundum hanc opinionem facile est conciliare verba Scripturae; nam Ieosua quidem divisit terram sanctam in xxx partes habita ratione numeri qui in
quaque tribu esset a sed postea super possessione illarum partium sortes lactaerunt,ad evirandas contentiones. Nam , ut Sapiens inquit i , Cententiones tollit sors. Et alibi ε , a Domino autem es tota ratio eyus. Atque ita sortibus suturum erat, ut quaeque tribus parte sua contenta esset, quando a Domino totum hoc
negotium dirigi eogitaret. Iacobi autem benedictio hoc emolumenti Menam di Ephraim attulit, quod quamvis unius tribus stirps seminam portionem habituri essent. Iam vero filii Iosephi conquesti sunt, quia terra sanet a d visa erat
pro numero qui in secundo censu repertus erat, nimirum sexcentis millibus,&mille septingentis ae triginta;tot enim terram sanctam intraverant. Et quem admodum Num. xxv I .s3 . dicitur poli istam recensionem,HUee dividetvr terra in haereditatem . quibus verbis denotatur, partitionem faciendam pro numero illo, qui vicelimum annum aetatis, postremo censu implevissent, non habita ratione eorum , qui postea eam attigissent aetatem. Adeo ut Iecsua in partitione terrae sanctae secundum censum secutus sir; haec autem tribus, ut in Guemara Batra traditur,majorem numerum sola habebat eorum,qui vigesimum aetatis annum non attigissent , quam reliquae tribus simul omnes. Idque vel inde colli
as, quod tribus me nassen primo censu triginta duo millia di ducentos, secuno quinquaginta duo millia & septingentos habuit. Ita ut interiecto tempore
plui quam vagitui millium incrementum ci accesserit. Itaque quia tanta Inulti rude eorum qui vicesimum annum nondum attigissent, in illa tribu erat, conqueri de angustiis agri coeperunt. II. R. Moses Gerundentis terram in duodecim partes aequales divisam,& deinde jactatui sortem existimat, quam quaeque tribus portionem possideret. EO' autem peracto, quia in unaquaque tribu complures familiae forent, pro multitudine ant paucitate attributam cuique majorem,veI minorem partem in agro tribus suae. Ex gr. in Simeone quinque familiae erant, Nemues, Iamin, Iabin , .
Zerali , & Saul. Hae postquam jam sortes ductae essent quam portionem terrae saneta possideront . denuo inter se sortem jaciebant, i. e. divisae
sua regione in quinque partes, ita ut pro Inultis major ager, pro paucis minor descriptus ellet , sortes inter se ducebant , quam portionem unusquisque pro se haberet , quia locus alter altero foecundior erat. Iuxta hane quoque eapositionem , non male verba Scripturae concilies.
225쪽
Nain cum ait sorte dividendam terram, Vuls, sortem jaci, quam partem singi De tribus haberent. Idque etiam ostendunt verba Num.TXX L. 4. Tunc ad bitis possessionem istius terrat sorte, ter familias ves ras : ei quo multus es,multiplicatote possessionem qui et e 3 vero qui paucur est, minorem assignato possessionem us, in quemcunque locum exierit cuique sors sua, ετ illius esε. videmus hic soriatem adhibitam, ut cuique locus suus obveniret: quo peracto, divisito fiebat pro multitudine aut paucitate cujusque familiae. Filii autem Ioseph conquesti sonsi quia cum unicuique tribui aequalis pars data esset, & tantum familiae in quaque tribu majorem aut minorem reliquis ejusdem tribus familiis partem possiderent silli partem, quae toti tribui obvenerat ob multitudinem suam, nimis exigua esse rebantur. Ideoq; respondit IeOsua, posse eos terram Pharisaei occupare. III. liacus Abravanet,in partitione serrae sanctae,duo notanda ait: quam provinciam unaquaque tribus haberet; dc quanta multitudo in suaque tribu esset. Quantum ad prunum , quandoquidem alia regio tacunditate alii praestat. sortes jactae sunt, ad vitandas contentiones,quam provinciam possideret tribus Ruben. Eo cognito, priusquam alterius tri S sors educeretur, eosuam,Eleagarum,& x II. Principes Israelis recensuilse numerum ejus tribus, & cuique familiae pro numero aut paucitate, latos vel angustos terminos praescripsisse. Ne haec uinem expolitio dissicultatis quidqua relinquit. Nam primo sortes jactae sunt. ein supputatio inita, quantam multitudinem unaquaeque tribus contineret. Quod vero ad Jacobi benedictione attinet, voluit ille , filios Iosephi ita auctum iri,ut Reubent,& Simeona pares essent. Quod & accidit,nam numerus Menaiasis & Ephraim aequavit Reuben Sc Simeonem. Etiam querelarum filiorum J sephi, secundum nanc expolitionem, facile est rationem reddere. Etenim illi, postquam eam, quae obvenerat, provinciam cognOVitant, & leosua caeterique dividere illam inter familias coeperunt, ainam conquerendi habuere,quod an gusti sibi fines obvenissent pro multitudine hominum. Unusquisque ex tribus, quos allegari, autoribus, opinionem suam fulcit autoritate veterum sapientum, quam in Gemara Batra cap .vI II. dc Siphre legere est '. Nos ad sequentia pro
Deut. TUI. L. st uia mense Abib te eduxit Dominus Deus tuus o riunto nocti .
Num .XXXm. 3. Profectique sunt Rabmeses mense primo, decimo quinto die menses ipsius primi - postero die Paschatis egressi sunt Israelita manu sublata. SAtis haec pugnare inter se videntur: nam priore I O die , altero noctu exi isto educti Israelitae dicun tur.
R Selom ,R.Levi ben Guerson, re R. Bahie. in glossis suis uno ore dicunt,
Israelitas interdiu ex aegypto egressos,uti,super locum supra allegatum, etiam hic ostendit .: Vos autem ne exieOee utas e parta domus vesμ ad matutinum usque: dc alibi t: se filo die egressi sunt omnes exerciιus Domani, ege. Itaque in Deuteronomio putant nocte eos egressos dici, quia nox erat quando potestatem abeundi iis facerex Parho . . Surrexitque Pacto noti v. ille o omnes
226쪽
fersi ejus &e. Vocavitque Mosem atque Aaronem noctu, fg Axit surgite,exite emedio populi mei. Adeo ut tempus acceptae potestatis abeundi, lumatur pro tempore exitus. Divinus Anque los a-Ger , nequis ex hoc loco putaret nocitue rellios Ilraelitas,ita transtulit: Quia mense Abib eduxit te Dominur Deus tuus ex AEDpto fecitque tibi mirabilia uoctu, indicans, meo judicio, Israelitas censeri noctu egrelsos, quia miraculis nocturn S compulsus Parho , noctu potestatem abeundi iis fecisset. ΙΙ. Doctus Aben Ezra, merito sand, inquit, sentiamus, nocte ea quae decimum uintum diem mensis Nisan excepit, Mosem cum Israelitis non fuisse Rahame si, sed Misraimi cum Parhone, a quibus media nocte advocati,potestatem acceperunt abeundi ad colendum Deum. Quo concesso, mox Moses, alium tis aliquot ministris Parhonis, Rahamese sum ivit ad liberandos Israelitas. Constat autem a Misraim antiqua . ubi hodieque cernuntur promptuaria , seu cellae Iosephi J usque ad Rahamesel um,sex leucarum iter esse; quod noctu Moses confecit. Cum autem columna elevaretur mane si .e. nocte adhuc durante, seu hora 8c tertia ejus parte ante lucem solis, nam inde Legis diem ordimur Coeperunt nonnulli exire, qui itatim nuntium acceperunt. Sed quia , principio fimum Rahamesesi, usque ad exitemum eorum, plusquam octo leucae sunt, postremi, qui longius distabant,nuntii ejus ignari, de die movere coeperunt. III. Jshacus Abravanci, itidem intercliu egretas Jsraelitas statuens , verba Scripturae, parenthesi inserta, aliam prorsus in mentem accipit - nimirum hoc moclo , Eo facies Pascha Domino Deo tuo squia mense Mib eduxit te Dominus Deus tuus) noctu : ut illud noctu ad Pascha, sive agnum Paschalem , noctu comedendum referatur.
Num .XXXIII. 3o . Deinde profecti Moserothu, castrametati sunt apud filios Iahahanis. Item xxx III. 3 S. Ascena senue Aaron sacerdos Horem montem ex prastitutoDomin ira mortuus es ibi.
moverunt a Beerot filiornm Lahaeanis Mosera, ubi mθrtuus est Aaron.
D lex hic pugna esse videtur: nam illic Moserothis ad filios Iahacanis, hic a filiis Iahacanis Moserotha profecti dicuntur Israelitae. Dein 3c Aaron priore loco in monte Or mortuus, 'altero, Moserothis extinctus traditur.
AD conciliationem horum locorum scire oportet,quemadmodumManna, ob meritum Mosis, teu Mirjami caussa, Israelitis gratificatus est,Deus; ita & nubem gloriae quae eos comitata est; ac circumdedit, Aaronis gratia datam sueti declarat paraphrasi Chaldaea divini Ionathanis ben Vziel , &Hierosolymitana xxx. cap. Numer. cujus obtentu Israelitae non diutius recti fuere,quam donec melioris vitae particeps Aaron hanc deseruisset. Quo cognito, Harad Rex tantum fiduciae sutrisit,ut aciem contra Israelitas auderer; ratus jam deesse illis praesidium , quo hactenus freti fuissent. Id ex ipsa S. Scrip ura colligere licet :qMe&Num. xxx. x. ait: Audivit cananaeus Rex Harad venire Israelem
227쪽
Israelem via exploratorum,pugnavitque cum Israele, 2 captiva de iis fecit ea iavorum multitudinem. Proxime haec verba subiiciuntur illis, quae de morte Aaronis traetant;Scriptura innuente, fiducia ei ortam inde, quod crederet Israelitas auxilio nubis nudatos. Secunduin haec, populus, morte Aaronis se orbatu videns
nube gloriae, animo se demittere coepit ac desperare de ingressis in terram saniactam: ideoque retro iter aegyptum verius legir;ita ut qui antea Moserothis ad Bene Ialinc anis,hinc Guidgadum,inde Iotbatam,Ioibata Habronem,inde a tem Elion Gaberem, hinc Cades, atque ad monte Or pervenerat,ubi mortuus est Aaron ; ab Or repeteret Cades , dc hinc caetera quae memoravi loca, donec octavis castris, iterum Moserotha attingerer,unde profectus erat. Atque ob hoc peccatum eos ibi invadi lc vinci ab Harade Rege passus est Deus: quemadmo-uu ex iplis S Scripturae verbis colligere est. Ait enim illa, Audivitque cananaeus
Israelem venire via exploratorum, pugnavitque cum Israele, dcc. i.e .audivit Israelitas eodem itinere,quo exploratores perrexisse ,δc fecisse id quod illi fecerant. Memadmodum enim Israelitae, fallo exploratorum nuncio consternati, con 'Num. spiraverant ad repetendam A gyptum;unde verba illa. ponamus nobis eaput. Ur . . revertamur in AEgyptum .r ita 8c ni eandcm rem conati sunt. Quae res fiduciam Haradi dedit eos invadendi, ec facultatem vincendi. .Addunt veteres nostri s pientes, tribum Levi, lancto Zelo, arma contra Israelitas arripuisse,ac coegisse, ut itineri porro insisterent; ibiq; eos culpa agnovisse,ic temerarii propositi poenitentia ductos. Et quoniam morsAaronis tantis malis originem praebuifiet eos
in Mosera acriter adeo eum deplorasse , ac si isthic sepultus suiuet. His facile
conciliantur Scripturae loca . Nam primo Mosera ad montem Or castra transtulerunt; dein iterum monte Or reverti Moscra,&. Aaron,qui mortuus in mo
te Or, Moserae defunctus dicitur, quia eius mortem hoc loco populus deplor vit, perinde ac si vestigio illo temporis ac loci definctus fuisset. Sequuntur hanc expositionem R. Selomoli & R. Bahie
m. R.Moses Gerundensis existimat montem hunc Or valae longu esse,inde isque per excellentiam nuncuparum Or a-bar,i .e. Or montem quippe qui inciperet ab Hasmona,& delineret ad terminum terrae Edom. In epis planitie autem
fuisse septem illa loca a Mosera usq; ad Cades.Quod si ita est, Israel Iut inNum. dicitur Moserot prosectus castra posuerit in mole Or,id eston loco humili ad
ima montis posito: ubi Moses eum Aarone fratre ascendere fastigium montis jussus est. Et ut omnia illa loca valde propinquo situ inter se erant, in illo tractu montis Οr,qui Moserot proximus erat, Aaro mortuus est ac sepultus .Hoc modo priori isti dissicultati occurritur. Nam revera in monte Or mortuus est A ron,ic eo quidem loco,cui subjecia erat Molarol. tuitq; ipla illa pars montis in adsiti loci nomen concessisse. Quod verti ad Beeroi Bene Iaacan attinet, arbitratur R Moses, illum non esse locum , qui alibi appelletur Bene Jaacan; sed suisse puteos quos in Hasmona fodissent gend Iaacan ad uiam armentora suorum;etenim vox nimia Beerat puteos denetat.Itaq; Israelitas Masmoni egressos , consedisse illic, deinde Mosera, postea Moserot, denique Benu sabacan petivisse existimat;quarta videlicet profectione. At in Deutcrono ubi accuratius haec memorentur, duo praeterea loca addi quis castrametati sint Ii raelitae ; delinet. Beeroi Benh Iaacan, & Mosera , sed mox inde Iotbaram prosectOS, ibidem suinitisse,quia loca aquis scaterent. R . Rrinu Quaesionum in Numeros. Diuitiaco by Co
228쪽
230쪽
Deut. xv. . Nam quae gens maxima futura es,cui est Deus propinquus scut Dominus Deus noser , quois escumque
andoquidem juxta Mosis verba, semper Dominus promtus est audire
invocantes, quare Iesaiasi jubet requiri Dominum cum praesto est, unde sequi videatur, esse aliquod tempus quo reperiri nequeat. '
ΙNter caetera quae Prophetae Iesaiae impius Rex Manasses objecit, etiam hoc
fuit, quod testimonio Molis Prophetarum maximi adversarentur verba ejus; quippe cum scriptum ab Mose esset, omni tempore audire Deum invocantium preces, illum,nequaquam Comparandum vatem,dicere ausum, Dominum requirendum dum inveniri posset. Itaque re non exspectato Prophetae responso, eum haec aliaque id genus interfecit: quemadmodu traditur in Gemara i Lib. T. Iebamot cap. v. veteres noliri sapientes in eodem tractatu Iebamoi, & Ros art. 32ε Sana, ac Ialcut i , tali distinctione huic dissicultati occurrerunt. Hoe es, inquiunt, in uno solo, illud in congregatione. volunt orationes communes Deo gra- t eap. L. tiores esse,quam unius alicujus suo tantum nomine orantis,ut recte probatur in aa. q. Gemara Berahoit. Congregationem autem appellant decem hominuri coe- 83. art. tum teste Gemara Megit ah cap. LII. quia tota lanctitas in tali numero requi- 7.escit. Quam ob caussam Abrahamus, veniam Sodomitis petens,non infra dena- Sem. rium descendit. Cabalistae quoque hunc numerum iccirco pro perfectissimo M. habent: & eosdem secutus Avicenna ult .cap. Metaphys.& Tnomas Aquinas'fratres Augustinus quoque impossibile esse ait, ut multorum preces non audiantur. in Ere Itaque omnes orationes,quas veteres sapientes,& viri Synagogae magnae insti- mo. tuerunt,plurium,non autem singulari numero concipiuntur, ut Redue nos pater i In noster ad Legem tuam,medere nobis, resonde nobis, dcc. eademque ratio in carteia Theaete
vis. Doctrina haec eo niti mihi videtur, quod Plato Τ, Aristoteles , ac Scotus to. erunt, totum,quod ex partibus suis componitur,diversum esse a partibus illis s.-- simul junctis: sive, ut loquuntur Metaphysici,mixtum esse tertiam speciem re- taph. spectu simplicium ex quibus coaluit. Ex gr. homo ex anima & eorpore com- te3t. ponitur a & tamen illa naturalis substantia , quam hominem vocamus, non est ilici. d. idem quod anima & corpus conjunctim,sed aliud quidpiam reapse ab iis diver- a- q- E e a ium. Iesai. lv. s. Requirite Dominum cum inveniri potes, invocato eum c mes propinquus. Disit sc by GOrale