장음표시 사용
192쪽
Levit. I. E. Qui ue cum offeret 8 vobis. Ie S.I. H. Quorsum mihi multituis oblationem Domino, ex sumentis,ex bobin, i do sacr*c orum υ0trorumclerem II. es ex otibus ossertate sacrificium vestrum. l 12. Nam non sum locutus eum myo-vrbus vestras, neque praecepi eis,quo dre eduxi e s ex terra pti, de rebu/holoeausi S saerifera. S Aris magna horum locorum esse pugna videtur quando I. Levit. Deus
sacrificia imperat s Prophetae contra negant cu illa velle; Ieremias etiam, ne imperata quidem ait,cum ex AEgypto educerentur Iscaelitae
Ρ Lerique omnes Prophetae affirmant Deum bona tantum opera ab homine exigere unde verba Samuelis t,obedire est meliussaerificio: & Michae Non aecepta babet Deus millia arietum metu,quam ut Iin exerceas ,'ames benignitatem. Ait quoque Selomo , Melius est audire, quam ut imperiti sacrificium asserant. & Alaph: t Non propter sacrificia tua arguam te, non acet iam e domoma Iuveneum. quae loca manifeste demonstram, quam earum Dominus id genus cultu oblectetur . dc nihilominus idem in Le vitico lacrificia disertim neri imperat. His adductus R.Moses existimabat verba Prophetarum proprie ac Cipienda esse ; nimirum, nihil aliud Dominum velle,quam ut praeceptis suis addicte pareatur. Ideoque,ut ait Ieremias, non mox ab exitu ex aegypto tale illis praeceptum dedit, multo minus tanqua rem essentialem eam decem praeceptis inseruit, nec in Mara eslam ejus fecit mentionem. Postea tamen sacrificia praecepta simi, quia Israelitae, inter barbaram aegyptiorum gentem nati atque educati, gentiles quoque mores hauserant, sacrificandi daemonibus atrue immundis spiritibus, dc coelestia signa tanquam Deos colendi. Quandoquiem autem consuetudo altera est natura, si Dominus ea vetuisset, fortassis ne-R q-m paruissent mandato; quippe penitus persuasi hunc esse verum cultum ei a perinde ut nos, fiquis iam Propheta persuadere vellet, solas cogitationes fine actu sufficere , 8c orationes ac te nia nihil nisi vana & ridicula esse; haud dubie illum pro pseudopropheta ac impio homine haberemus. Ob haec Dominus. pro infinita lapientia sua,veterem iis morem reliquit, nisi quod ad exstir-Lndam ex animis eorum idololatriae nomen , jussu, quandoquidem penitus rificandum putarent , sanctissimo nomini suo oblationes illas fieri , non autem creaturae alicui. Se enim esse verum illum Deum ,ad quem euneta dirigi oporteret. unde Levit.xv xx. . Nee saerificabunt ampidis saerascia sua d- ε iis , quians eos errant. Et alibi φ, Homo eum cleris saerifelum Domin
193쪽
Eodemque fine, inquit porro R. Moles, praecepta fuit tabernaculi & templi sabrica. Ergo caeremoniae sacrinciorum non praeceptae fuerint tanquam in se excellentes s led ut iis exstirparetur idololatria. Atque hoc pacto loca illa conciliantur.Neque est quod quisquam obucIaI,cur Dominu non penitus pravam religionem ex anim:s Israclitarum evulserit. N m Deus non vult pcrvertere ordinem naturae. 'Sic neque Ilraelem per terras' Philist,oruin Eucere voluit. quia iter illud brevius erat. Aiebat entin, ne populus hic poenitentia ducatur, ubi se oppugnari viderit,ic in AEgyptum revertatur. Videmus,quatrivis Dominus potvillat voluntatem eorum mutare,ut nunquam IaleS cogitationes animos
illorum intrarent, non tamen id fecisse. Quod ipsuin qum e de sacrificiis dici potest. Igitur putabat R. Moses, lacrincium non propter se a Domino imperatum ; ideoque volvisse eum ut nec saepe, nec ubique, nec ab Omnibuς fieret, verum in templo tantum a sacerdotibus.
I I. Divini Theologi Cabalistae prorsus ab hac opinione abeunt. Itaque R. Moses Gerundensis, & R.Selomon lebet a-Levi, ut opere suo dibrd Selomoh,
multis argumentis sententiam Mai montare oppugnantes, qua runt, si cultu ille tantu praetendebatur re alid DeuA tendebat cur tot praecepta circa eum, tot baerimoniae fuerint; praesertim cum N ain, & Hebel, priusquam idololatria ulla mundu invasisset, lacrificaverint, . postea Noachus arca digrediens .cujus sacrificii odor tam acceptus Domino fuerit, ut juraret se nunquam deinceps aquis mundu esse perditarum. Etiam Bilhamum videmus septem aris erectis sacrificasse, non ut idololatria exitirparet, sed quia rcbatur ea re vota sua exauditum . iri. unde statuunt Caballitae, sacrificiis non modopeccarorem Deo reconciliari , verum & coelestes influxus attrahi, quis terreni coelicolis coniungantui.
. Eadem in opinione fuit R. Iehuda Levita. Et quamvis paullo prolixior sit,libet . . nihilominus utilitisimum colloquium, quod super hac re inter Haber,dc Regem ' Cogar,apud eum legere est,hic transscribere. Rex Cozar,appellam Hazer,est, inquit, in Lege vestra res intellectu perquam difficilis; videlicet, sacrificia; de
- ' quibus dictum est , . Sacrificium meum panem meum ad victimas meas. Cum Deus incorporeus sit. cur ei cibum offertis p Respondit Haber, nequaquam ita sacram Scripturam loqui, sed verba ejus in, vertenda esse panis meis adspnes meos . sacrificia consumebat ignis ,reliqua vexo sustentaculum vitae sacerdotibus erant. Tum Rex, atqui, inquit, sapientes vestri ob sacrificia divinit tem inter vos consedisse volunt,& cessantibus illis etiam hujus auxilio vos orbatos. Quomodo igitur fieri potest,ut causa spiritualis vobis coPuletur per animantes,quae vestra sunt sacrificia λ Sane Id rationi repugnare videtur. Verum
quidem est,respondit Haber, sacrificia in Tomylo, dc terra sancta, habuisse s
cultatem divinitatem deorsum attrahendi. Nunc vero, ait Rex , magis me in incertum implicas; quasi vero mundi locus alter altero sanctior, N. non aequales omnes uni. Quaeso, quae differentia inter sanctimoniam uni atque alterius loci esse potest Ibi Haber, iubes me inquit o. Rex, sublimem ac secretissimam tractare materiam. Satisfaciam tamen desiderio tuo. Reperiuntur in Lege nonnulla quae humanum captum excedant, neque ea nisi per Traditionem intelligere datur. Quamvis autem mysteria haec occestissima sint, omnia tamen naturalibus rationibus comprobabo. Scis esse terras sementi N. cultui Prae teras ML 82js etiam alias gignundo auro & argento,alias unionibus, cmetallis
194쪽
metallis producendis idoneas esse. Eadein in planus ratio est. Etenim loco rum alia odoriferis arboribus , dc fructibus dulcissimis abundant; alia iisdem
omnino carent. Quae cuncta, n Phylicos audimus, proliciscuntur ab as ris, quae in unoquoque Ioco praedominantur.Haec si ita sunt, mirari haud conveni ,Deum immensum, qui lucem suam per universam terra extendit, magis in uno quam altero loco 1emet revelare; cum sol ab eo creistus,qiu radios per totum munda diffundit, non ubique eandem vim exierat, sed hic aurum,illic at a generet me
talia. Ita & terra lancta squemadmodum ait quoquc doctus Aben Eetra instar cordis se habet,quod plus qua caetera membra ab anima accipit; S. quemadmodum cor medium corporis; ita & terra sancta medium habitati orbis locum obtinct. Eamque ob caussam Deo prae reliquis accepta fuit. Nam cummuntiis in septem climata dividatur hoc Optimum eorum ust, templain rapho Pulchrum clima gaudium totius terrae. Ex eo de sumtus Adai C., in eo lcpulistus est. Jllius gratia Kain Zc Hebel eontenderunt; ex eo Ka in ejeel uscit , ut Scriptura ait: Exivitque n de conspectu Domini. Et qu a continenter in hanc terram oculi Domini defixi sunt, dicitur quoque Ionas 1 sugisse a conspectu Domini , N. Tharses fugisse. Jllam Patriarchae ad sepulturam tibi eic gerunt. Abrahamus filiis fieturae munera dedit, ut ex ea exeuntes Lberam & quietam ejus possessionem relinquerent Isaco. Esau quoque eandem Iacobo statri reliquit,ipseque ad montem Sehir consedit. Vnde colligitur, seir per hanc terram pro sancta ab omnibus habitam. Quod si ita se habet, quid miraris, Rex, dicere me, sacrificia In templo ac terra sancta facta, posse divinitatem deorsum
trahere . Iam verti ut cognoscas etiam spiritualia inferioribus copulari s osse per animalia corporea, adseram comparationem ,quae non dubito,quin sat stadium tibi sit. Anima est substantia a materia separata; aut, ut alii dixerunt, radius idisius essentiae divinae , dc nihilominus corpori quod terrestre atque t materia est, unitur. Fieri aute no pota videtur,ut ea copulentur quae contraria sunt,& nullo modo inter se conveniunt, aut certe si convenientia ulla sit, ea qualis sit ignoramus. Nihilominus eadem anima per victum cum corpore unitur, dc quamdiu potus ac cibus usurpantur, ea in corpore valescit, iisdem deficientibus , corpus deserit. Cum igitur spiritus ille, corpori e materia, per corporea est menIR C
puletur , quamvis ipse alimentis non fruatur, quid prohibet quominus sacribcia corporea spiritum divinum attrahant,licet is nequaquam corpore s ill s fruatur. Videmus id ac ipsis sensibus percipimus, ut dubitari opus non sit, qua ratione fiat. Eteniin quemadmodum aegrorantem cui medicus herbas praebet, quarum perspectas habet viresὶ necesse non est scire virtutes medicamentorum, sed tantum experiri, ad recipiendam valetudinem s irae& videmus sacrificiis vim esse quod ex multis S Scripturae locis colligitur, divinitatem in in undum trahendi sidque ipsum in animis nostris experimur, ut ut utroius non inquir mus. Recte etenim ait Aben Eetra, si infans pane careret, donec nosset rati nem serendi, ac metendi tritici, haud dubie jam dudum ante tempus illud ex tinctus esset. Atque hoc quidem modo Haber Regi Corar respondit. Porro
ad concilianda S. Scripturae loea arunt Cabalistae, nii, Adam peccavisset .semper divinitatem humano generi affuturam fuisse ; quod postea & Israelitae data Legem consecuti sunt a sed vituli profano cultu acquisuam isticitatem amise-
195쪽
'V ---ote I uat divinitas in coelum redacta est, cui rurium eunt, & ut bum Π0 ''mirii .evere Prophetae uno ore aiun Milinendae sacrinci R'HVR ' hominibus semper assutura fuerat,
ii non peςςMyς .R P . cita At post uiam peccaverrunt, sacrifici do fimina' mi iteri continent, Nut Scriptura iis,
sanctum populum,ini*4 '': Izy. quia absurdum videatur, minem, 2 mil. opus habere animalibus rinonis
vaem mmmmunissamentum nostrorumo cap.
196쪽
genitis fuit, moribus,m vitulis; qua in re non purum modb animal, verum re optimum eligere curae habuit: Cain contra errans,ut ait R.Selomoh, fructus terrae obtulit, multo Abelis sacrificio viliores; unde dc minus grati Deo fuerunt. Itaque quantum ad caussam materialem, considerare oportet ea ad quae attendit Hebei. causa formalis, seu species sacrificiorum, repraesentatur sacrificio Noacti,quod fuit nun manifestationis, seu eratias agentis . pro acceptis Deo heneficiis;idque maxime acceptum Deo est,uti dc quod ranius Selamim, seu gratiarum actionis, quod non praesunponit peccatum aliquod. Illa autem faciunt ad concilianda haec S. Scrieturae loca. Nam Propherae dictitantes. Deo gratum non esse sacrificium,respiciunt ad oblata pro peccatis,quatenus praestet non delinquere - at sacrificia quae grata esse ei aiunt, iunt manifestationis , aut iratiarum actionis; unde Psalmographus . t stari sacrificae manifestationem l PD Onore afficit me. 8c aliba: Sacrifica Deo manifestationem. unde dicunt sapien- 2I. etes nostri talia sacrificia sore temporibus Messiae, juxta verba Prophetae Malachiae, Ut suavest Domino manus Iehucia U Ierusschalaimorum, ut diebus mun- 3-di, I annu antiqviis. Vbi per dies mundi, sinquit Ribi intelliguntur dies, quis
mundus Perditus εc instauratus est, tempora te. Noah - per dies antiquos autem, vetum rate inrora Hebetis. Vt his verbis denotetur,temporibus Messiae, sacrificia oblatum iri qualia Noachus,& Hebet obtulerant. At causam efficientem repraesentavit sacrificium, quod Isiaci loco oblatum est. Etenim quemadmodum Isacobam ad immolatione ligato, Dominus arietem eidem substituit atque ita sibi sati seri voluit; ita ec sacrificantem cogitare oportet, ipsum se
peccatis adversus Deum,meruisse mortem,qua animal afficitur. Et pro triplici Peccato, Perian, Verborum, Cogitationum, Lex hominem immolandae pecudi manus imponere id elicta sua voce confituri, de interiora άc renes pecudis comburere iubet ; quoru prius peccata actu,alterum verbis, tertium cogitationibus commina expiat;ita ut homine cogitare oporteat,se meritum esse mortem qua
bestiam assicit,quae humi sternitur, decollatur,ac comburitur,d symbolum quadruplicis mortis,qua animadvertere in reos Senatus solebat, nuntrum lapid tionis. strangulauorus, decollatioras, re combustionis: ini notaverent quoque R. Ishae Arama, aliique autores. Ergo causa efficiens, seu homo,quatuor illa quae diximus reputare debet. At vero quadruplex illa quam memoram mus, causa sacrificiorum arue Lesem , si recte attendas, in principio Levitici delignatur,cum sacrificia praecipiens Dominus ait, Homo eum omeret ἡ vobis oblati memDomino , ex quadrupedrbus,ex bobus, ex ovibus offeretis Iaerificium Osrum. Non dicit. vir eum asseret, sed tris homo: denotans Adamum primum hominem, qua re signiscatur sacrifieandum eo fine esse, quem Adamussbi proposuit. stlanda osseret ex vobis: verba ex vobis causam effcientem dc signanimi mirum,cogitandum homina esse, bestiam illam supplere locum ipsius offerentis. Ex quaάrupedibus ex ovibus uruc materialem causam habemus; Iedicet, munda animalia. Formalem autem in illis,asseretissacrificium vestrum, quia hominis est sua sponte sacrificare domno, non autem ob peccatum. Sed tempullest finem huic materiae imponere, quam paullo fusius tractavii nus quia curiosis hominibus utilis videbatur. Qui plura volet, adeat R. Mosem Gerun- densem. R.Bahie, R. Lcui ben Guerson , Isacum Abravane lem, Isacum Ara
197쪽
Albeldam in glossis suis ad Pentateuchum , R Mosem Istat in Torat via, o ubi xxx. causas sacrificiorum adfert, R. Mehir Gabal in Abodat a Mes, R. I braham Salom in t Nevh Saloni.
Levit. xx. x3. Isa autem abomina- l Deus. 14.12. Hae autem sunt ex mini ex violatilibus. Numeran ur lginti l quibus non comedetis. Recensenturipecies immundarum avium. l species una dc viginti.
CONCILIATIO. IN Siphte quem secutus est R. Selomoh) haec verba legas: Inter Levitici
ac Deuteronomii verba hoc interest, quod illic legitur rem nm ninn nae Et Daba V Aia secundum speciem suam: In Deuter. verti muri num rura n-m n, Et vh , S Aia,S Daia secundum speciem suam. Hic una species additur, nempe Raha, cujus in Levitico mentio non fit. Praeterea 3c illud discrimi nis not re licet, quod pro nm daa quomodo in Levit. scribitur , in Deut . est ruri Daia, ν pro M possito; unde colli Sere est προ , & ae rim. Raia, Aia, Daia ejusdem auis speciem esse , cui varia nomina data fucrint, ob varias naturae proprietates. Adeo ut inter haec loca illud unum modti intersit, quod avi eidem tertium nomen detur; qua in re nulla est dissicultas. Neque multum moveri quis debet, uno loco, n ' , altero niri scribi,ciuando saepe in lingua Hebraea una litera pro altera poniIur; uti nos quoque demonstramus' lib. r. cap xxx. Gramin rica: nostrae, cui nomen cst Sapha berura. II. Doctus Aben Eetra in glossa sua ad hunc locum , & libro Iesod Ie A, ait, duri Raba esse oomen generis sub quo plures species contineantur , ut dissicultas nulla sit in eo quod Deut. XIV. I a. tertia eiusdem generis species nominetur. Et exemplum Abrahami affert, qui a Domino junus vitulam ac arietem tacpnem , dc turturem ac palumbem sacriticare , dicitur in S. Scriptura omnia haec dissecuisse excepto passere.Quo loco videmus mis p.r, sive passerem quod generale nomen est, poni pro specie rturis ac palumbis, quarum antea mentio facta erat. III. R. Levi ben Gerson - & ruri Raha & Daba eandem esse avem statuit, cui ob visum acutistiirram, Sc celeritatem in volando,duplex nomen impositum fit; quorum unum Raha vadore, alterum in Daha volare deducatur. N, Asa autem n D ab existimat aliam avem esse , cui item vulgus duo indiderit vocabula. Ι n Deuteronomo verti,ut res clarior si utrum Que nomen exprImi, uon λψtem ullam novam speciem memorari, cujus in Levitico mentio facta non esset.
198쪽
minatur. l evi ut te susentent ibi.
CUm dominus corvos abominetur, quare eos victum Prophetae submini strare voluit p
ΡRroprium illud imprimis linguae Sanctae est,quod varios significatus eadem vocabula habeant. Unde in Beresit Raba R. Ioda motus credo dissicula 'ς ρ 33 rate quae in his locis est) nequaquam corvos cibum Eliae subministrasse
existimabat. sed homines qui in vicinia civitatem Uu Orbu habitantes di I UOrbim appellarentur . Sane cum in Iudicum libro fiat mentio Horeb cap.vis.
as. M nata γ'ν mriri Et occiderunt Horebum in rupe Horebi. verisimile
est populum ab illa urbe appellatum ibisse , uti a Francia Francos, ab Hispania Hilpanos appelIari videmus.
II. Alii evano Orbim interpretantur mercatores , quibus Iehemuel TTVLI. R . illud nomen. datur aram 'a 3 mercantes mercaturam tuam. Iuxta quam sententiam Dominus jusserit mercatores nonnullos Prophetae necessaria su
ministrare. Imo,quod R. David Κinihi sentiebat, fieri ponit, ut illi mercatoressum in oecultum abdiderint. teor III. Rabinah tamen in Guemara Holin i, & R. Nehami ab in Ber, Raba . e. .i,
revera corvos ex aedibus Regis Ieosaphat,aut aliorum justorum snam ipso D mino teste vx t .millia supererant,quae idola non adoraverant in victum Propi istae attulisse existimant. dieque peccavisse Propheta , victum ab immunda ave accipientε, que ipse vi Dominus submitteret. Hanc opinionem sequitur quoque R.Levi ben Gerson, aliique. Quantum vero ad dissicultatem,quam proposuimus, ait idem autor,quandoquidem Dominus voluerit Prophetam in occul to agitare ne ab hominibus reperiretur , necessarium fuisse ut corvi necessaria ei sunministrarent. Quin re dicere liceat, ideo Dominum voluisse ut corvi victum subministrarent Hiae,ne pii homines,cum viderent cibaria a mensis suis ab ave immunda diripi, ea iterum recipere tentarent. Ingeniose verti R. Iodan, verbis R. Ioda ait, corvum, cum a Noacto arca egredi juberetur, interrogasse , quandoquidem tot di tam varias aves in arca habetet, cur potissimum se ex omnibus emitteret , Noachuin autem responis disse id a se fatim quia ille immundus,nec ad victum,neque ad sacrificia utilis esset. Ait R. Berahiis nomine R .Aba beninanah, tunc Noacho Dominum dixisse ,recipe eum : etenim quondam utilis erit,temporibus Prophetae Eliae, cui victum corvi subministrabunt. Idque innuit Scripmra dicens, Et exivit exe- Gen . undo S revertendo donet scearentur aqua. His verbis, meo, quamvis tenui, j- 7
A a a dicio, Diuili do by Corale
199쪽
x38 LEVITIC. QI AESTIONES I v.
dicio , indicare illi autores voluerunt, nihil in mundo tam malum esse, quin alicujus sit usus. Ideoque ajunt, quamvis corvus nulli usui esset quum i Noaehoemitteretur,tamen venisse tempus quo Prophetae operam utilem impenderer, atque illud tempus mirabiliter a S. Scriptura designari, quando dicit, corvum exivisse exeundo ac revertendo neque Interea ulla in re utilem fuisse) donee siccarciatur aquae: nimirum usque ad siccitatem coeli & maximam illam penu riam aquarum, cui caullam dederat juramentum Eliae. Quin Zcrpsa voce n.1,
Iebsιsccata sunt illud designatur, quod inversum est ν-n Ttibi, sive EIias
MAnifesta pugna videtur, quando hie decimo , illic nono Septembris dieiejunium praecipit Deus.
, TN Gemara Ioma, s ad conciliationem horum locorum,illa verba laguntur: Observanduin est, cum dicatur jejunandum esse nono mensis die , vocem unam addendam, nimirum, ve Deri. Dein subiicitur, a mespera ad vesperameelebratote cessationem vestram. Quomodo tollitur omnis dimcultas. Nam jejunisi est vespera diei nonae. Ita ut nona quoque die jeiunium sit, quatenus illud ordimur ante occasum solis.Ιdque ipsa Scripturae verba ostendut .cum ait,non a vester id est vespera decima die praegressa. Hanc conciliationε omnes autores secuti sunt. Quam testeRHisquia in Hisquunt juvat accentus vocis -αves eri. Habemus enim in ea nup 'pi gaques Caton , accentum distinguentem , qui ostendit ibi subsistendum esse; dc cum dicitur nono, intelligi vesperam ejus diei.
Levit .HI Tr. s. Iudicia mea,qua I Ieheetquel xx. 2 s. Etiam ego dedi irabamo faciet, ae vivet in illa. t statuta non bona, Iura per qua non via
adipisci vitam ac felicitatem spiritualem, verum & corporalem; & quo u ligentior aut remissior homo est ad eam observandam eo majorem ejus se licitatem, aut minorem fore : ideoque dustum esse , Iudicia mea, quae homos ciet, S mimee in illa. At Iehegquelis verba quae huic loco pugnare videntur, R. David Kimhi monuit cum praecedentibus connectendastoc modo, Eo quod I ura me non facerent, aestatuta mea spernerent, U Sabbatha mea profanarent, denique stercoreor deos patνvm suarum sequerentur aevii ipsorum t etiam ego dedi illis statuta non bona Iura per quae non viverent. Mens est: quandoquidem adeo pravi fuerunt, ut statuta mea, tam suavia aspernarentur; ego tradam alios in manus inimicorum suorum, qui alia iis jura ponent, sub quibus vivere nequia hunt;nimirum Onera, tributa,aliaque id genus intoleranda. II. I nacDiuitiaco by Corale
200쪽
II. Istiae Abravanel, ad hunc Prophetae locum;videmus, inquit,in Levitico, recensitis maledictionibus, quas Dominus Legem negligentibus denuntiat, subiici tandem , t Hae sunt statuta dudicia, se. quae Dominus posuit inter se. Uinter filios Israelis. Vbi etiam maledictiones statuta nuncupantur. Ita & hic accipienda Scripturae verba. Nam ait Propheta , quandoquidem Israclitae divina statuta observare noluissent, Dominum dedisse iiS alia statuta , per quae vivere nequirent: scilicet maledictiones, S poenas. III. Facit ad solutionem hujus quaestionis, qudd Moses Deuter. x xxx II Σ. Legem igncm appellat; quia ea observantibus sui est vice ignis vitalem calorem contervantis, contra negligentes,noxii ignis instar, absumit. Ideoque ait R.Iehosua filius Levi, Legem bonis herbae salutiferae - malis, veneni loco esse. Itaque Prophetae mens hic est, quoniam Israelitae non observassent statuta Dei, quorum natura & vis illa effet, ut hominum delicta castigarent, nequaquam illos per ea victuros. Idque ipsum indicat Moses dicens,' Vitam S mortem p sui ante te, benedictionem S maledictionem. Adeo ut hanc ob cautam dupl ex nomen eidem rei imponat. I v. Quin & verssimile est , posse hunc versum cum admiratione legii hoc modo: illi abhorruerunt a praeceptis meis: Atque etiam ego dedi illissatura non bona , ta Iura per, quae non viverent 1 Ac si diceret Dominus , ergo statuta quae illis dedi,ejusmodi erant a quibus abhorrescere jure possent ;staruta non bona, per quae vivere nequirent p Hanc sententiam sequens mox versus absolvit ; Inia
puraba usi cum donis Vsorum. QVAEST. VI.
Levit. xxxis. Is . Deinde numerabitis vobis a postero die istius rassationu, ex quo attuleritis manipulum sum agitationis: septem septimanae integraesunto. Ibid. vers. I 6. Uque ad altersidiem septimanae septimae numeratote quinquaginta dies tune esseretis munus
ΡRiore loco jubemur a postero die cessationis numerare septem hebdomadas, id est, dies XLIX; altero autem quinquaginta.
Eteres sapientes post illa verba , Uitie ad alterum diem septimanae septi
mae numeratote, interpungunt: alter ille dies non includatur huic nulmero ;& maneant tantum XLIX dies , juxta priorem locum. Se Ir . avinatiaσineis δέ e' trit --ω, i .e. quinquagesimo die, aut eo, munuS Offeretis. Favet, teste R
Tarha accentum distinguentem, quo denotatur, ab altero die septimane omadis supputandas esse septem plenas hebdomadas , seu XLIX dies quinquagesimo autem die offerendum munus. Aa a II. R. Sel , t Letit.