Dio Chrysostom, with an English translation by J.W. Cohoon

61쪽

parapta rasei lines froin the sanie poein f Sappho a theoryto vhicli the forin λάθα lend sol ne colour. Se Introductionfor a possit te interpretation Ofiliis hi ghi imaginative perora

tion.

62쪽

THE HIRTY-EIGHTH DISCO URSE: TO THE NICOMEDIANS ONCONCORD VITH THE NICAEANS

63쪽

ti liis reflecte glory.

64쪽

Οταν κλογίσωμαι τὰς αἰτίας, ἄνδρες Νικομηδεῖς, δι' ς ποιησασθε με πολίτηw ου γαρ πλουτον οντ ορῶ μοι μέγαν, στε νομίζειν τι δια χρηματα σπουδάσθην φ' μῶν οὐτε προς oθεραπεύειν τους χλους επιτηδειως εχοντι μαυτῶσύνο α οἴκου οὐδε εις τοὐτό μου χρὴ ζειν δοκεῖτε το ταῖς ὁρμαῖς μῶν πάσαις πηρετεῖν ἐτοίμως με ἀλλα μην ουδε συμποτικός εἰμί τις

οὐδε κοινος εν ταῖς τοιαύταις συνουσίαις, στε

από γε τούτου παρέχειν τοῖς πλήθεσιν δονημ ειδε μη διαμαρτάνω μητε της μετερας περ εμαυτο προαιρέσεως, σα τε μῖν δυναμαι χρησιμος ειναι, αὐτα ἐπίσταμαι, το λοιπόν εστιν, δι' ὁπολίτης εγο γεγενημαι παρ' μιν ουδεν ἄλλο τ συμβουλεύειν ἐμέ τι περ τῶν κοιν συμφερόντων ἴσως μῆλλον τερων και βουλεσθαι και δύνα - σθαι τομ δε ει μεν ου εστι τοιουτον, μεῖς τε της περ εμ σπουδης διημάρτετε εγω τε εοικα μάτην πακουσας 4μῖν π ελπίδι του γενήσεσθαι

65쪽

THE HIRTY EI GHTH DISCO URSE TO THE NICOMEDI AN ON CONCORD VITH THE NICAEANS

consciolis of havin an aptitude for flattering the

66쪽

DI CHRYSOSTOM

τὶ πόλει χρησιμος, ο ποιουμένων μου χρει νυμον ις' ην μόνον επιτηδειός ειμι. εἰ δε ασαις

μἐν ταῖς πολεσι, μῶλλον δε ταῖς μεγάλαις, δεῖ μεν κα των πλουσίων, να καὶ χορηγῶσι και φιλοτιμῶνται ταυτι τὰ νενομισμένα δαπανηματα, δει δεκα κολάκων ἀνδρῶν, ἴνα δημαγωγοῶσιν αὐτοῖς ηδωνται δει δε και συμβούλων, να σωζωνται ταῖς πολιτείαις, κἀγὼ καθ οσον μοι δυνατὀν υκ ὀκνήσω περι των μεγίστων συμβουλεύων ἄφελεῖν την πόλιν. 3 Εστι μὰν οὐ και αλλα τινὰ παρ' ἡμῖν πανορθώσεως ἄξια και κατὰ μερος αυτῶν ποιησομαι την θεραπείαν, ν ἀληθη λεγων πιστευθ περὶ τῶν μειζόνων. τί δε παθον η τί βουλόμενος οὐχ περ τῶν μικροτερων συμβουλεύω πρότερον, ουδε νεκείνοις ἀποπειρῶμαι του δημου της εὐπειθείας, ἀλλ' 6θὴς ἀξιο κινδυνεύειν περ του μεγίστου συμβουλεύων πράγματος ὁτι πολλῶ μοι δοκεῖ ρβον ιναι πεῖσαι περ τῶν μεγίστων η τῶν μικρο- τερων και φαύλων τῶν μεν γὰρ ξεστι και καταφρονησαι της ἀπ αυτῶν γιγνομενης βλάβης, ο δεχωρις ν μηχανόν εστιν αὐτῶ σψζεσθαι, περὶ τούτων υκ θελησας πεισθῆναι δῆλός ἐστιν περ τῶν μικροτερων οὐδε ἀκουσόμενος. Oτι με οἶν, ὰν πομείνητε την συμβουλίαν, πεισθησεσθε μοι περ ῶν συμβουλεύων πάρειμι, και

λ ἔξεστι εξεστιν ἀμελεῖν Arnina. Cf. r. 34. l.

68쪽

DI CHRYSOSTOM

το μητε φορτικην μας ηγήσασθαι την κροασιν την περὶ του πράγματος μητε περιττην μητε ἄκαιρον ἴνα υν μοι μη αὐτοδ προαπαντήση παρύμῶν,οι δε συμβουλευεις συ περὶ ν ημεῖς την

ἀρχην Ουδε βουλευόμεθα; T δε σεαυτω λόγου

μεταδιδως, ου σοι μη μετεδομεν μεῖς Δια τιδε τοσούτων πεπολιτευμενων παρ' μῖν ανδρονεπιχωρίων, εἰσποιητῶν , ρητόρων, φιλοσόφων, γερόντων, νέων, οὐδέποτε πιυδεις ετόλμησεν Τμῖν συμβουλε ὐσαι ταύτην την συμβουλίαν; αιτημα θελω ποιησασθαι τοὐτο αυτ παρ' μῶν, ανδρες Νικομηδεῖς, και χαρίσασθέ μοι και πομείνατε, ἀκοὐσαι λόγου περιττου και ἀκαίρου και μη πειροποντος μῆς κα ουδε μεγάλην ειναι νομίζω την δωρεάw εἴτε γαρ πεισθησεσθε, ἄξιόν εστιν ἀκουσαιτο τα λυσιτελη λεγοντος εἴτε φ' μῖν πόκειταιτο πεισθηναι τι τοὐτο δύσκολόν εστιν, ἀνδρι φίλωλόγου μεταδο Γναι βουλομενω ματην ειπεῖν ἰκαι τι δη τομ εστιν, περ υ μέλλω μὸν συμβουλευειν, ὀνομάσαι δε αυτ ὀκνος το μεν ονομα ου ἀηδες si νδρες Νικομ ηδεῖς, με εν ταις

οἰκίαις με εν ταῖς συγγενειαις με εν ταις

φιλίαις με εν ταις πόλεσιν με εν τοῖς ἔθνεσιν.

ἡπερ γαρ ὁμονοίας ἐρῶν ἔρχομαι, καλο μ εν νό- ματος, καλου δε πράγματος α δ ευθὴς προοθῶ περὶ της προς τίνας μονοίας, τοίτο δεδοικα, μητην ιμεν ὁμόνοιαν αὐτην ἀφ' ' ἔαυτης καλην ειναι

70쪽

DIO CHRYSOSTOM

πιστεύσητε, ο δε προς τουτους ὁμονοεῖν τους

ανθρώπους, οἶς ὁμονοεῖν φημι δεῖν μῆς, ἀδυνατον

εἶναι νομίσητε τομο γάρ εστιν, O μέχρι νυν εις την χθραν καθίστησιν ὁμας την προς ἀλληλους καιου εα γενεσθαι την φιλίαν το πεπεῖσθαι Οιχα λόγου μη δυνατην εἰναι ταῖς πολεσι την μονοιαν.

μη θορυβησητε δε ἀρχομένω πάλιν, ἀλλ' πο-

μείνατε.

Φημι δεῖν υμβς, ανδρες Νικομηδεῖς, ὁμονοησαι προς Νικαεις κουσατε δε και η χαλεπήνητε μηδεπω, πριν αν εἴπω τὰς αἰτίας. ουδ γὰρ ὁ νοσον προς τον ἰατρον ὀργίζεται διατάττοντα την θεραπείαν, ἀλλ' ἀκούει με ἀηδος αυτο λέγοντος, οτι αυτὁ και τμηθηναι δει και καυθηναι, πείθεται δε μως περὶ γὰρ σωτηρίας ὁ κίνδυνος στι. καίτοι τί τοὐτο εἶπον το γὰρ εμὸν φάρμακον, προσφέρω ταῖς πόλεσιν, διστον εστι φάρμακον και χωρὶς ου ην οὐδεις αν θελήσειεν εὐ φρονῶν. Βουλομαι δε διελειν τον λόγον και το πρῶτον υπὸ αυτῆς ειπεῖν της ὁμονοίας της καθόλου, ποδαπόν τέ εστι και τίνων αἴτιον, ιτα εξ εναντίας την στάσιν και την ἔχθραν διακρῖναι προς την φιλίαν. ἔσται γὰρ ἀκόλουθον το της ὁμονοίας ἀποδειχθείσης φελίμου τοι ἀνθρώποις πασιν ἀποδεῖξαι ταύτην την ὁμόνοιαν τῶν πόλεων τούτων και ἀναγκαιοτάτην οὐσαν μῖν και λυσιτελεστατην. ου ἀποστησομαι δε ειπεῖν οὐδ' πως αν μεῖναι γενομένη δυναιτο μαι γὰρ τοὐτο ρ πολλοῖς ἐν-