장음표시 사용
191쪽
A Imanifest provei h vhos presentisin is to ridicule theprevalence of the so- alle philosopher of a 2.
192쪽
Ου τοίνυν κατὰ τοὐτο μόνον ξυνηθης αὐτοῖς οφις ἀλλα και τα ἀγάλματα δροσιν ν τοῖς ναοῖς, οἷον Διός, και Ποσειδῶiwς και λλων πολλῶν θεῶν ἀγάλμ ατα, ἐν τοιαύτη διαθεσε του σχηματος.
παρὰ μεν γὰρ Αἰγυπτίοις και Φοινιξι και τεροις τισι τῶν βαρβάρων οὐχ ὁ αυτός τύπος των ἀγαλμάτων, σπερ, οἶμαι, παρὰ τοῖς Ελλη ιν αλλα πολ διαφόρων, νθάδε δε ὁ αὐτό εστιν. και ἀνδρῶν εἰκόνας δροσι πολιτῶν της πόλεως και ντη αγορῶ και εν τοις εροῖς, στρατηγῶν και βασι - λεων, οὐτως ἀνακειμενας. γενεια καθεικότων αλλὰ τι δει αὐτα λεγειν σχεδὸν γάρ τι και τῶν Ἐλληνων οι πλείους μοίως προς Οὐτο εχουσι,
και οὐδεν αυτοῖς η ξυνήθεια ἀποκωλυει το μηοὐκ ρεσχηλεῖν μηδε βρίζειν πεGάν τινα ἴδωοι τοιοὐτον, λεγ δ τῶν πολλῶν και ἀδοξων, ους μη δεδοίκασιν ως ἱκανοῖς ἀμύνεσθαι επε τους
γε τοιούτους σχεδον δυσωπουνται και θαυμάζουσιν. Tυχόν ουν τοιομον εστι το γιγνομενον τους μεν ναυτας και τοῖς γεωργούς και ποιμενας, ἐτιδε Περσας και Νασάμωνας, οὐκ οἱ ονται καταφρονεῖν , τῶν Ουδ εἶναι προς αὐτούς Ουδένα κείνοις λόγον, θεν ουδὸν φροντίζουσιν. οὐ μεντοι φιλοσόφους πονοοὐσιν, ς καταφρονοὐντας αὐτῶν' και καταγιγνώσκοντας πολλην διιαθια και δυστυχίαν, και τι φανερῶς μεν οὐ καταγελοσιν, ἐδια GP παρ' ἰύτοῖς χύτως Ἀχουσιν πάντας
Greel statues of male deities, when cladis ali, voreoni a cloah himation), usuali loosely druped et f. inale deities vere rarely represente in the tule, hei Statiles
193쪽
philosophors domo lavo lain then in pulsio, privat olyamong thenaseives iney vi theni in that digiti
194쪽
αθλιου ὁντας τους ἀπαιδευτους, αρξαμένους ποτων πAουσιων η καὶ μακαρίων δοκούντων, ους αυτοι ζηλοῶσι και σμικρῖν διαφέρειν οἱοντα των θεον εὐδαιμονίας νεκεν και τι ἀτιμάζουσι και διαγελῶ ia ' ς πολυτελῶς σθίοντάς τε και πίνοντας και Iθευδειν μαλακῶς βουλομένους και μετὰ γυναικῶν κάστοτε ραίων και παίδων ἀναπαύεσθαι και πολλὰ χρηματα χειν και θαυ/ιάζεσθαι, πο ου πολλοs χλου και περιβλέπεσθαι - οὐδὸν
ηγοῶνται μειζον οὐδὲ κάλλιον. Δια δὴ ταυτην την ποφίαν δυσχεραίνουσι τους μη αὐτα φλι θαυμάζοντας μηδε τιμῶντας μηδετην αὐτην περι τῶν μεγίστων χοντας διανοιαν. οὐκοὐ προκαταλαμβάνουσιν αὐτοι λοιδοροὐντες και τωθάζοντες, αθλίους και ανοητους, ειδότες οτι ει με τούτους ἀποφανοὐσιν ἄφρονας καιμαινομενους, ἄμα και αυτούς ἀποδειξουσι σωφρονούντας και οὐν εχοντας ει δε παραχωρησουσιν,
ως τούτων α ρη γιγνωσκόντων και πολλο ἀξίων, ἄμα και αυτοῖς ὁμολογησουσι δυστυχεῖς καιαναισθητους και οὐδεν εἰδότας ὁπλῶς ν προσηκειανθρώπους ελευθερους ειδεναι. Eτι δε εὰν μεν τινα ἴδωσιν ως ναυτην σταλ- μενον, ἴσασι τουτον πλευσούμενον, καν ως γεωργονετερον, γεωργησοντα τόν γε μην ποιμενος εχονταστολην ἴσασι και τουτον ὁ τι ἄπεισιν επι α προ-
ἀτιμάζουσι και διαγελῶσιν Icet Sice : ἀτιμάζοιεν κα διαγελωεν. Aς σου Arnina, ὁρῶντες Reifice.
196쪽
βατα και περὶ κεῖνα διατρίψει, si τε υπ' οὐδενος λυπουμενοι τουτων ἐῶσιν αυτούς οταν δε τινα ἴδωσι το σχημα χοντα το του φιλοσόφου, λογίζονται τι osτος με προς το πλεῖν οὐτε προς γεωργίαν με προβάτων νεκεν λως σταλται, ἀλλ' π ανθρώπους παρεσκεύασται, ως νουθετη σων τε καὶ ἐξελέγξων και οὐδέν τι θωπεύσων ουδεν αυτῶν οὐδε φεισόμενος ουδενος, τουναντίον δὐ κολάσων ἰς πιν δύνηται δευτοὐς μάλιστα πω 10 λόγω και επιδειξων οἱοι εισιν οἴκου δυνανται ηδέως ὁρα αυτούς, ἀλλα προσκρούουσι και διαμάχονται, σπερ υδ' οἱ παιδες δέως ὁραν δυνανται Ους αν ἴδωσι παιδαγωγῶν σχημα ἔχοντας και παρεσκευασμένους μως ς επιπληξοντας αὐτοῖς και υκ επιτρέψοντας ὁμαρτάνειν ουδεραθυμεῖν. ει γάρ τοι και τοῖς παισιν ξην τῶν τοιούτων καταγελῆν και βρίζειν, Ουδὸν α πρό
O μέντοι παντες ἀπο ταύτης της διανο ιας προσέρχονται και ενοχλοὐσιν, ἀλλ' εστι γένος ανθρώπων πολυπραγμονοs τοιαυτην πολυπραγμορο11 σύνην και τροπον τινα ου πονηροW i τοι προπροίασιν ους αν γGνται φιλοσόφους π της στολης ia ἀκουσόμενοί τι παρ' at τῶν σοφόνω υκ αν παρ' ἔτερου ἀκουσειαν, πυνθανόμενοι και περὶ Σωκράτους ὁτι σοφός τε η και διελεγετο τοι προσιοὐσι λόγους φρονιμους, και περ Διογενους, τι και αυτος προς παντα εὐπόρει λόγου και ἀποκρίσεως. και τα μεν τούτου και διαμ νη- λ διατρίψει Rε iAlcera διατρίφοι.
197쪽
irritate thy any of these they et the in lone ; biit vhen the se a naan in the gari of the philosopher, the re ason in his case that it is no formailin or forfarnain or for tetuling heep that he is thus arrayed, hut ather that he has go hinas et ready to deat vitia
198쪽
μονευουσιν οἱ πολλοί, τα μεν τινα ἴσως εἰπόντος αὐτο Γ, τα δε και αλλων συνθεντων.
12 Gν γε μην επτὰ σοφῶν τὰς γνώμας ἀκουουσι καὶ ε Δελφοῖς ἀνατεθηναι πρότερον, οἱον ἀπαρχάς τινας της σοφίας της κείνων καὶ ἄμα της των ανθρώπων νεκεν ἄφελείας si τω οντι δὴ θεῖα ταὐτα και σχεδόν τι των χρησμῶν θειοτερα ους η Πυθια ἔχρα καθίζουσα επὶ του τρίποδος, εμ- πιμπλαμεν του πνεύματος το γαρ αὐτῶ χρησθενεκαστος ἀκουσας πεισι, και ου ἀνατίθεται αὐ-τα Δοτε δὴ και πῆσιν ἀνθρώποις εἰναι γνώριμα τα δε κείνων δόγματα κοινὰ πεδείχθη τοις ἀφικνουμενοι παρὰ τον θεόν, ομοίως ξυμφερον
πῆσιν εἰδεναι και πείθεσθαι. 13 ἰσι δε οι και τον Αἴσωπον οἰονται τοιουτον τινα γενεσθαι, σοφον με κοὰ φρόνιμον, αἱμύλονδε ἄλλως και ξυνθεῖναι λογους κανον οἰων αυτοιὴ διστ' αν ἀκουοιεν. και τυχὸν οὐ πανταπασι φευδη οἴονται και τω ὁντι ισωπος τουτον τον τρόπον πειρῶτο νουθετεῖν του ανθρώπους καιεπιδεικνύναι αὐτοῖς ἄττα μαρτανουσιν, ως αν μάλιστα νείχοντο αυτόν, δόμενοι επι τω γελοίωκα τοις μύθοις ' σπερ τὰ παιδια ταις τίτθαις μυθολογουμεναι προσεχουσί τε και ηοονται. ποδη της τοιαύτης δόξης si και παρ Τμῶν κουσο
200쪽
μενοι τι τοιοὐτον οἷον ισωπος ελεγεν η ποῖον Σωκράτης η ὁποῖα Διογενης, προσίασι και ἐν οχλοὐσι και υ δύνανται ἀπεχθεσθαι ν αν ἴδωσιν
11 φ G και ξυνετίθει λόγον Αἴσωπος τοιουτον, ως τὰ ὁρνεα ξυν λθε προς την γλαυκα και δεῖτο της μεν π των οικοδομημάτων σκέπης ἀπανίστασθαι, προ δε τὰ δενδρα την καλιάν, σπερ καὶ αυτά, και τους τούτων μεταπηγνυσθαι κλῶνας, α ῶν και δειν ἔστιν εὐσημότεροw και η και προς ρὐν ἄρτι τότ δη φυομενην, πειδὰν προς ωραν ἀφικηται, τοίμως χειν ζανειν και της χλοερβς κόμης ἀπόνασθαι ἀλλ' οὐ την γε γλαυκα μη τοὐτο τοις ὀρνεοις ποιεῖν παραινεῖν
βουλης ἀπεδεχετο την γλαυκα, τουναντιον δε εχαιρε τὶ δρυ ι φυομενη, πειδη δε ικανη ην, καθίσαντα επ' αὐτην δεν. γενομενου δε οὐ ἰξos αδίως δη π των ανθρώπων αλισκομενα μετενόουν και την γλαυκα θαυμαζον επι τηξυμβουλη. και Γν τι οὐτως χουσιν, ως δεινῆς και σοφη ούσης αὐτης, και δια τοὐτο θελουσι πλησιάζειν, γούμενα ἀγαθον τι ἀπολαύειν της