장음표시 사용
151쪽
ara uisu Dominicae ore trit quidem nonam lectionem de sancto. si eiusdem utra sutilituit lectionem de homilia Dominicae, sed - eandem non recitat rei Hesium aliqu:id de Dominiea , M stibi sit Te Decim , perinde ae si, quoties nan occurali Domi utra. Risus vero Monasticus, prci quo Decretum latum dis scitur, duodecim tenet lectiones, de totidem disponseria, inirim stitieet post lecti mi quamlibet. & podi ultimam te Bion δ:cto cemvenienti respersorio , Te Deum adiieit . in ite, vera sellum incidit in Dominieam, omissa duodecima te Hione cum suo respontorio, legit lectionem homiliae Domini .ae, poli quam subiungit responsolium ex eadem Domini ea d ereptum , Linde Te D m. II. Aliam M. Philippi, & Iacobi apud ordinem S. Benedicti d decimum proprium habes responsorium, stilicet Tis,tora pura iobi cum stim, relisit a uero de communi; quare cum deberit omitti, quoties praedictum sellam cadit in Domini eam, in stato tetur risi soritam Dominieae, cautum est, ut pra- atum reiponsorium dicatur loco penultimi, quad propterea dixit omittendum. Mia causal , quia es puratim; propria enim particularem respectum habent, & particulari de causa itidue tu. iu officium, quare satius est emitti communia &ioeo horum lubrogari propria , quando haec alias Omitti deo rent . Quia si in casu oram peruiliunum rei pon inura torremoptium, cum tesIn labilituti is ratio , non penultimum, sed ollimum, ut ae quia impeditur, omissoni elis obnoxium . Volo aurem metrium extendas ad qu eumque alium limit rasum, quini C ti ad respinasoria, qua licet e munia sint, sit tamen propria alicui banctorem generi , quemadmodum sunt In misis Emesa pro Doctoribus, Domine, pro nisi pro Mariγribis non e suli sanguinis, Hic est vera fratemitas pro pluribus Mart ri t statribus, aliaque, si quae sumi id Lenus, quatenus omitti dehemit . . III. Non deest tamen easus, in quo etiam apud Romano Briviatici inretes taeum habere posset Sanctio, in sello nempe, quod nouem habet respontorta, puta in loso M. Innoeentium; si enim hoe se tum haberet dumtaxat nonum responsorium proprium ti octavum sciret de eommuni Martyrum, 'u:a tamineidit in Dominicam, licet de hae, cum si ex vacantibus . ci legatis lectio homiliae, nec ullum Dusdem Dominam resia porsorium recitetur, omittitur Mnum responsorium felli, re iociere loco diuitur Te Decim, deberet magis nonum responsorium diei loco penultimi, quod de communi supponitur . Si quod igitur huiuste rationis stilum concederetur ; haud ambigo , quod db eodem in terminis Sanctio procederet. IV. Roma et itaque id emat eo odi. in s quandoque impediantur duae officium habet propria, Lac non omittat , sia magis subistuat loco cnmmunium ; hine in D aer. r. cap. ih. rite animaduersum voluimus, antiphonam propriam ego Dι- titio meo diei de te in primis vesperis S. Μargaritae de Cottora ad magnificat, quoties in secundis vesperis locum non habet
titi, & Antiphonam propriam s. Mariae de Morte Carmelo, quotiis ob mncurretitiam tum sequenti dupliei primae classis a limu n deberet ommitti ; tu vero idem iudicium facito de qui . qua aliis peritiis, sue Antiphodiae snt, sis hymni ea
quando non minus in proprio loco impediuntur. Re latitur uessita in Decr. 2. cap. 3I
DECRETUM PRIMUM C p. in Ord. 437.
In sella translato stimatum S. Francisci nulla est saetenἡa --tiuio in hymno; quae quidem mutxtio servanda incido ei insesso S. Ioachim, Dominio insta octavam Assumptioius re- Iehianso. S. R. C. a. Sept. 174 I. ia Aquen. P Rima Decreti pars contrarias apta est suscipere exposii nes, , quod nempe in kllo tristiato stimatum nulla ia cienda est mutatio in hymno per iuvectionem istiuum propri nim, sed legendus ille El, prout in communa manet descrimus, licet postea eum uenu Mettiis supremas , eum non sit dici obitus ; ti quod in eo sensu nulla mutatio iaci aest, inquantium legi ille deh t eum suis urishus propriis, qucis in eo legi Ru ea praeeipit. Primus intelle has magas amst nobis to I cap. 3ς. Drer. i. nure. 1., & satis valida rationi manet innixus; quae ibi recoli paterit; videtur tamen, quod a Con gregatione magis probetur laeundus. Decreti auri altera nulli dubitationi inanet obnoxia , nimis namque diserta est Rubrica, nur in humno extra diem obitus gici mandat versum Arreti, Dp emes, & quiam licet taliam institutum si ad recolendam diem mortis.
DECRETUM SECUNDUM Cap. In Oα 438.
Iti scisso s. Theresiae lilimnes primi noctiami sunt de scriptu
C in Mori ossilii ΚΤ etesiae particulari a locis, atque per viis facta, habentur apud Bainotan Cesties. i .,
qu vero Eees ae Jversali, apud Gavantum sese. . e . tr. m. 33. In his nulla habetur mentio de eo emons iacti, num de communi, unde eum praedictum ossicium si ἡtimia xat duplex minus, ex rituum regulis lese .e in eo sunt leactiones de seriptura. Non sem l euenit in officiis , euae a Regulari hin Ordinibus ad Eccles am uni ersalem extenduntur , ut non bene perpesis e cestionis terminis , qui sunt aeredorim regula, atque mensura, in Breviaria perperam inferantui eum le3tionibus primi nocturni proprii ἔ, qualus legimur apia Re
gulares, eum tamen indultorum Ureba noci adeo extae dant .
sed silant in lectionibu seeundi , A tertii nomini. Id noὐis smo Meldii in se ais M. Peregrini Latios, Noysi Gomagae
de Ioannis a Cnaee apud Domὲnium venetum, quod me as, ctore emendatum fuit, unde nee dubito quid smila evenisti in sella Sanctae Terasae, ut non obscure prasena Durarium 1a
In die cistari Deditationis ridesae lectiones primi hinumi sunt de eommuni, , non de scriptura, S. R. C. a. Seutem. bris tr i. in Aquemri r Ide dicta locn. i. cap. a. Decreto 2 ι
D. Laud las, eaνώmdam ua pari;bus. Lurima, quae flo Laudibus dedimus, de Matutino agentes, hauὸ albitramur inυtiliter esse repetenda . ia dea sunt ex Hug. I s. a. de ... cap. α, eo quod laudem aperie sonant divinam , nos tamen edocet Grancolas I l. a. cap. 34. , quod Iavidum nomen derivat a Psalmo I tirita misiis.
δε CB s. qui in iisdem dicitur, & ubique Die se pri victu
fuit. λ:l Dalreos dicitur Cinitulum , quod stat lectionis loco. Λ olim celebrantis erat illud memoritet recitare. Quoniam ὐ ro ille, euius est rapitula recitare, scilicet tale ans, o fietum I arbitratu suo ordanare poteti, neque alterius venia opini, hine factum est, quod capitulis Ititi non praemittitur Capitula sne titulo leguntur, quia osim continuatio erant ill rum, quae ad matutinum recitata suerant, vel quod ex Epistola Milli ἡ si merentur, qu v numquam Me inscriptione legitur. Hymnut ad Laudri, Mespnas, Completorium pes plalmos dicitur, ad alias vero horas ante psalmos, quod ex Regula S. Benodicti acceptum est, a quo & mos cantieum Muta citis e citandi profectus traditur. Amalatii tempore in fine I 1 tim die batur psalmul Mifrare fortasse ui modo si tribus antε Pascha diebus. Preces quugam etiam leguntur a Mitae r ad hue luperiunt in D lannorum octicio, & in seriis maiori 1 ad Laudes, & Vesperas, quae in sellis, ec solemnibi diebus prae .
DECRETUM I. CAPITIS, IN ORDINE CCCXXII.
Antiphonae seriales ad uiam anta Natiuitatem omitti m imi in sella selemniter Gebrat', ut eontingit in se io S. Tho mae; sed Antiphonae maiores ante Nativitatem etiam iis L. is solemnibus dieendae sunt ad Magnificat. S. R. Q r. Novemb. ioc7. in B sen. ex Merato in Indice Deo. Brev.
L D naeana Eeel a hebdomadam consecrandam esse censuit ad Messiae adventum suspiriis expetendum . hine qualibet die ad magnifieat dicetidam esse statuit antiphonam pro priam , quae incipit ab interiectione O, quas ad Salvatorem adaurandum, ut ad nox a peccato liberaridys vraire scilinet . septem propterea sunt ictae antiphonae quae licet apud Amita itum sitet dispostae stit, exqua rivisitae, uti Metis eanebantur, Honorius tamen Augustodunensis Γι. q. cap. iJus eo dem ordine referi , quo hodie leguntur, easque septem doni Spiritui Sancti ab Isaia cap. ii. desanatis cor seri, quae Iesus Chiillur per Incamationem suam nobis communicavit. II. O Dp rat a donum est sapientiae, & λ Chtithis dieitur tamquam Patris sapientia ab eius ore egieiti, scilicet ex eius 1 liantia senerata , & quatenus per In ramationem suam ratio nem invenit ma redimensi. o Ausuri hebraicum nomen eii ,& Dominis, signitat, unde Exod. 6. Et nomen meum Anu . M2isias itaque habetur in hae Antiplincia pro eodem Deo. rui Populum Israel elegit, qui Iudaeis erom illas est, qui Moν-: apparuit, i qua logem tradidit, nosque visit rodimere γε spiritum intellectus. G Radix I . , quatenui Messias e Daridis senete oriti debebat . cui promissus fuerat. Ipse erat expectatio gentium. ad itque ad docis Populos e iungen Ox, at tuo salu an per spiritum insiti, quo tanta molitus ει admu uri redimendum . O dia i Daυ u, & id summum dii ex Isaia
. i. Iesus Chttitur in spi tu sortitudinis Ins inum claust, & Caelum his aperuit, via ut nobis demonstrat, qua illue eius veti-iatit lumine adiuti pervetitra pollimus. Denotant di pleram e
152쪽
Decretum I. Captu Or . CCCXXII. 1 q
uia η, ad quam nemo revera pervenire potest, nis Chἡλε ei lari utra ap at, eumque trahat ad seipsum. O OH a , sei licet lini sti Utiens, qui annuntiat, & aflexi lumem pratia , ninuei luminat spiritu ieientiae. o Rex se, um, qui vonit ad sit iugantis gente , suaeque Redemptionis participes facienda , &
notat dotium pietati , qua ad salvandos omnes primo batur.
Matthanis ibidem, & notat donum timoris filialis, qui ut
III. Apud Amalafium 2 ind. antiph. e. r octo D hahentur ilicet Ed antiphona alia, quae incipiehat a meto ιη aeuiam, quam & aetata sua in usum suisse scribit Durandu lib. o. eap. r. & initi per aliam a Toma Dionis, quae in sesio s. Thomae canebatur, cuius loco in aliis ordini hos hahehatur O G. .el o Rex pue eias, o MMna; Domina , o Ire fatim, in qua allo quebantur modo Me istam, modo eius Matrem, quae eum parere debebat, vel Anpelum, qui eam annunciaverat, vel Urbem, in qua nasii d ebat. Abrogatis sue,e antipho ae lum, solumque, quae Melliam ipsum alloquuntur, d)ei praescriptae per septem praecedentes dies ad exemplum Delsae Toletanae , 'um anno ε ε Annunciationis stillam ἡiei i8. Decembri; aExit, & usque ad Nativitatem eo tinuabat & restitutio An- nunciationis se la diei a3. Martii iuxta Romanum ritum , se rogauit sellieitarem aliam ripeetitia Paritis B. V. appellatam, quam ut supra adhue pro eit, ut alibi diximu . V. pansis per Dignitat&m aliquam sint solitae annunciari ,& ut a maioribus i Mentur, communis usus obtinuit, qua de eata, Acltis honorum misio m nomis iisdem obvenit, nas
e factum mavis, quod duplieontur, insatque ossicii duplieis
solemniter decantentur. Duplex tamen offetum minime in
ciunt, Iieri ista ex privilegio ritu dupliei celebrentur, quare in eo ursu eum sequenti, vel prie enti duplici, vel semidu- pliei vesperarum divisionem, aut integritatem non habent, sed solam mmmmemorationem, perinia ae si solemniter. & ritu d pliei non recitarentur, sed ritu seriali; & hm est eaula, ob quam ex Rubricarum prascripto solitae subduntur preces seriales. Cum impediuntur po festim Meurrens, vel translatum non omittuntur, sed adhue die tui ad magnifieat, non quidem pro antiphona, quae ad idem eantieum deservit, quae dehineia se de sello, sed pro tommemoratione seriae, quae numquam mittitur, ut elarius habet sequens Decretum. Ex Rubricis e-- memoratio non importat relictatiorem antiphonae, nee cantiet
maenificat ; quare ablerandi veniunt usus illi . qui dum agunt da stilo, post huius collectam dicunt integram antiphonam sextae, repetunt masnificat, di poli hoe iterum antiphiam, sedeommemoratio seriae faetenda est more solito. VI. Dissicultatem aliquam utique igerunt vesta illa mereri
.is fisis stimibus, qvis idem satiendum non sit in ista nota
lemnibus, sed penitus eam disspat tum sequens Decretum , quod occurrente festo semidupliei bolam commemorationem seriae Per Oecurrentem antiphonam maiorem demandat ; tum dictio
et am, quae legis dispostionem afl casum magis dubitabilem extendit, , minus gubitabilem implicit, mando etiam festum
s Iemna ob petitionem in meretum non esset invectum, oc per stam stato dis in anno solitio Glebrari, explicari novi posset iuxta ea, quae late tradit Guyetus lib. I. ev. I r. q. 3. . VII. Antiphonas hasce maiores maecedunt aliae ad Laudes, sed tibi illae sunt sepe , is ae sunt tantummodo sex , quia eum ponantur ad Laudes, locum hahere non possunt in secto S. Thomae , quod semper iliaem diebus reeurrit, ad differentiam antiphona rem maiorum, quae eum ad magnifieat tat diei institutae,
adhue eum per festum impediuntur, pro eommemoratione seriae deseres i. quem ad effectum etiam deservirent Antiphonae μjiales illae . si ad Benedictus institutae diei forent. luperfluum enim visum fuit etiam pro seria , in quam ineidit sessum s.
ae mae , praetitas ait;gnare antiphocias , quae semper omissi ni forent obnoxiae, & ideo cautum est ut quae in se lam S π incidunt, transferantur in sabbatum, eui propterea
propriae assignatae non fuere. Quid Gile actum habemuα in ogiava Epiphaniae, eui quinque solum assignatae sunt dies insta lavam , quia dies una pre ossicium Dominiem semper imp ditur; Ei s his radit in diem octavam, in praecedenti Sa
bato antieipatur, ut occupetur dies illa , quae alias remaneret
VIII. De hisce antiphonis nune statutum habemus, quod omitti possunt tu fiso Iotimn sis e/I Mato, idest solito erirerari , eum enim iis diebis fieri valeat etiam Ae ossicio semita-pliei, di in hoe propriae ad Lautis diei debeant antiphonae, mtique in eodem. lieri non solemniter, suetae pompa eelebrato , antiphona feriales diei non intemtr ut enim ablegem usum nonnullarum ecelesiarum, quae dum festium oecurrit, eompletis renibos de sella, rursus dieit Laudes eum his antiphonis, &psalmis serialibus, opus non es , quod multis utar verbis. IX. Ut coni uti in fiso S. Homis. Hoe quoad omissonem intellige , non quoad translationem earumdem antiphonarum ad aliam diem; in quam enim diem transferendm illa serent Non utique in sequentes, eum omnes propriis gaudeant antiph mis. Non in praecedentes, quae nune usque ad diem quintam membris per omela norem lectionum sunt occupata, undelae sonanter admodum, & eum interruptione deberent recitari. Quando vero dies ira hue in pedita .ret, antisipati
rem earumdem. quam liberam Gauratus fies. A. cap. 1. --
R & Guyetua loci esti, & neeestiriam Meritus .n an-r. ad praesens mererem larem videntur, nos approbare non possumus, Coisera Tom. H. Eum enim Rubriea, quando Dominita incidit in vigiliam Naatavitatis, antiphonas Dominicae id sabbato a atteipat, & antiphonas, quae occurrunt in die s. Thomae, & in sabbato momendae latent, in ἡiem iη. non an ieipandas edicit, sed eo ammis omitreis s. salui haud e redimus, ἁ- Lelmus easdem anti. phonas adeo septem memorati x dietas esse addictat, ut sitniis re diei non valeant, magis snt omittendae, quam antica pandae, &s anticipatione gauderem , nee opus fuisset, propriis antiphoclis Sabbatum 1 poliatum fatere, ut in eo collocentur in eiderites in seclum Sancti Thomae . Resert Gavinius Grego-gorium XIII. Hispania, qui die i8. Mebeant Eaepectationis istium , eoaeessisse, ut anticipent gie t s. antiphonat fetiales in eodem se io Oeeurrentes, at privilegium id es, quod, ut advertit Guyetus, ad casus similes sine eo edentis venia minime exteraditur , quinimmo aperte dρhnat, in oppostum stare sev vales Rexulas, alioquin speciali eo Hime opus noti Livit.
lia via progreditur asserens, quoa ubi dis Ig. Deeembris agi tur de Expretatione B. V. . ad Laudes dice ae sunt antipho-- feriae recurrenti , cum valde eongruant eidem ossicio. &proximae solemnitati Nativitatis, ut p. ide sae. Rir. Compreg. statuit in correctione, , approbationε Kalendarii ordinis Minorum Cociuendialium Sancti Frine isti. Huetis ua Me ratus, cuius prosino nulla habenda est ratio, Cam immare in suis Tabulis numquam eidem talo assignet antiphonas seriae, sed opere de fruat, suod hie distina aedifrauerat. Et quidemi eias iri novi potest, quod antiphonae se ii festo congruentiores non stit, & sertasti etiam proximae solemnitati Nativitatis vel saltem aeque huie eooptuentes ; hine eum Rubriea nihil teneat de huiusmodi sub titulistio ε in habet de homilia in casu admodum infrequenti, videre non est, quemodo antiph nae prepriae eidem denegari queant, ut illae de seria recitentur . Pr vilegium, euius meminimus. a Gregorio XIII. tictum Hic panis, idiplum cadidit, nee aDeriatur, quinimmo su gatur apprime Iiarii laris emereio Conventuas hos Sancti Franeis ei hcta, quae pro aliis in exemplum nediam trahi non potes , sed insupes liquido indicat a nou pririlegiatis aliter neti
DECRET II. CAP. IN ORDINE CCCXXIII
A die i . Decembris inestare iisque ad Uigiliam Nativitatis Domini exesusve, fieri potest qii eumque ossicium duplex ,
se duplex, oecurrem υel translatum, sed in utrisque vesperis pro eommemoratione seriae dicantis Antiphonae majorex tunc occurrentes. S. R. C. i . Maii I 60a. in pureusιna . Idem statutum fuerat i . Martii ima. in Neapolitana, ex Merato in Indice Deer. Brev. n. o.
is antipho is ad Laudes, nemon maiori hos ad Magni
fecit sitit indicta, quae die iτ. Decembris consequentis poni in iscipiunt, & promontur usque ag visiliam Nattritatis. Cum huiusmodi antiphondi omio seriali sint assixae, ne impediren tui a mn sone ossiciorum pro iisdem die x temperatum est solo excepto festo S. Thomae, quod ob Apostolicam dignitatem alteri a natalitia die ee 7tum non est esse eotismans dum qua de Gula sex solum pro laudibus assignatae fuere An tiphonae, liret dies snt septem. Nos insuper es et Cavant
feri. a. cap. 8. num. 9., quod a die 1 . Decembris vetitae fuere in postrema Mognitione Breviatii octavae, is e tian τ
dem Antiphonarum non minus deserviant, tactum mi dubium
num iis diebus laeum habere possent ρ Affirmative Congissatio respondit; & quidem pro quocumque sisto duplici, ves semi
duplici, Mevitente, aut translato. De eo oecurrente dubium
e non potest, quia dum Indultum latum est m aliquo ex dictis dictis, super omissione earumdem Antiph narum hoe ipso dispemiavit. Pro translato autem sieit haec ratio, quod dies illae sunt mere seriales, nec ullo seiuntur privilegio suffiliatae, quare videre non est, eur loeum habere non debeat Ru
brim, quae sista, quae transseruntur, ad primam diem non impeditam minanter amandat. Rubriea itidem Antiphonis maioribus praefixa, per haee vexta, quae ad sellum S. Thomae non videntur refringenda . an praetitis die a de festis ficti postfl
pro commemorari e Aulentas, per quae & krmatum remanet,
ruod meretum statuit de pinsitis Antiphonis maiori I, quania a per festum impediuntur.
rione in gratiam predictarum Antiphonarum cessandum est , quia adhue de Sancto agitur ut minimum in sestri, tibi de sanesi, alias nihil fieret , vel ad smplicem ritum iuxta novissima Decreta deberent redigi , s eorumdere esseta ad easdem dies transisti non possedit. Quadrages tes serim te penitus reddant instrinum, dum octavas rectare laetum, & patiuntur ossieta
quaelibet occurrentia, vel translata. DE
153쪽
DECRETUM III. CAR, IN ORDINE CCCXXIV.
Ubi sestum M. Asse oram Custodum habet octavam, novim sunt in secto, Ec per octavam terminari hymni ei in me tri , sevi terminatur eorum hymnus in laudibus per sis pham i me patri Aa omis, Di qtios reci mii Ditis. ω
o quas habena hymni sciis ali itis, haud extendi ad
renos ceteros vel proprios, vel communes horarum, sive in
Duo i,so, sis per iativam eiusdem. Profesto, quod octavam non habet, sat praxis Breviiii Romani. quia hymnia reli
quis noti assignat terminatiore ς proprias hymnorum Ss. Vetiantii, Matiae Martilenae, & ipiorem Angelorum CusNum . Quod si noti in ieila, utique nec per octavam, nee ubi stili habet octavam, in octavam squidem nemus si a festo derivant,
nee octava unquam rataci esse ρ rese, eue etiam in se, daci debeant, videmus namque in istis. quibus ex se competunt extendi. vel octavam habeant, vel non habeant, ut videre est
m quis eumque festis Domini, & Deipatae . Rariea die. id tutis dumtaxat rei it se iis Domini, & Dei parat. & pakhasi empori additque, quod alii diem Abas te in Σαν bricii, is suis lineis ponitur.
D. Prima, o Pintibas ejus, I. A Nae Camam teremta nullam horae Primae vi Maium' extat, testaturque I l. 3. . it. cap. 4. in Moriasterici
Bethleemiti eo aetate sua additam os o sutile, ut Monachis negotium daretur, oti s alias ad Tertiam usque futuris , qui vel obdormiscere coepissent, ues s ibitum emees isserat, ad Tertiamtisque, cum aliud est iura, aliumve conventum ad hanc usque horam non haberent, laeuissent. Sunt, qui Calliano antiquio rem Primam faciunt, quod aliqui ex pristis Patri hin mane mrandum , & surgemdum hortentur i at de matutinis laudibus, notide Primi offeto sunt intelligendi. ut rite notat Bona δε δα al. cap. 6. 4. n. a. Quamvis lit hora a laudibus dillincta , a monullis actue legitur nullo mterposito exertitio, seu inter vallo statim recitata. Tempus Canocticum, quo recitari debet. Et hora prima ab ortu solis usque ad finem eiusdem horae, ut constat ex voeabulo, Piama, ex iis verbis hvmni Iam Laeis o
u stare, nee non Collectae sui no prἰneis iam his in AEMierientis heris . Hine a vero abest sententia illorum, qui Priamam ad osseium nocturnum spe are e tredunt.
ramique fuere usuq cirra psalmos, quibus hrevitatis ergo omis iis, nune ex Rubricis sitis pitet , quomodo sit regularaa. Psis mu ri immoeulati pro minoribus Horis pretiliatis est ri clesie Romana mos, ti ante eundem palmum sedi mimi Romae retitabantur, a Confitemini initio aucto. Hi mimi μεια in se, dies dii buri sunt, in Dominicam stilieri, de quieque
alim heianidae sequentes dies, eumque septimus 'peo Lahiato deesset. inde factum, quod ea dies psalmo inruerit. Die 1 Dominieis, quando ossicium fit de Tempore, additur sum .ium S. Athanasii . de quo plura dedimus in eap. de festo M. Trinitatis. In Festia, & toto paschali tempore praeter Domi nicam , in qua eum esseium sit de ea , dieitur etiam sumbo lum L Atiamsi , tres tantum reeitantur inimi, inquit Raadulphus pγv. io. propter festi laetitiam, & temporis iucundit, rem, quae laborem multa canendi excludit.
Monialet in Cois iis, ad Primam . & Complatorium. ne M. eant m hi mistis, nee Tibi soweres, sed ut in Bre 1ario. S.
I. TIRacts offeri Primae in Breviario Remano inserta fuere
I Gregorii VII. aere minuatae vero fuerunt a Moriathi . a qui a tamen longiores nostris iacebantur. unde UIrietis: πιμι mam furia praeas 3 . ve in Dinam, & tales reapse pretet mammuntur m Breuiario quodam Cassinate undecima saeculi. In
Regula Chi Mardi e. 18. statutum est, ut ad Prunam divitur psalmin si reis ante C sιών ἔ 8t hinc orium est, quod aliquotis uult eu e em plasmo fuerunt excerpsi ad sormandas preces kiliret t. Deum ere., CH munciam ori , Ne pro istas mam. , Reada me. , post quos subdatur Confessio. quae nune dici rur inter praees . eum tamen a Monachia post Primam seret. Coo sesso, quae modo in usum est, aliis verbis in praefata Chrodosam di Regula inuerituro Piama optima risvivι Con es es; au/η do 1 C suo. mo , o tis. Frato, a pensis euirat me , Detillane, o opere, propterea recur te, ora prome . Consessio invicem nebat, & respontitat alter Misereatuν i fiebat autem a quolibet eum foeto, & ideo fiebat tacite, ne inuicem se interia turbarent , a que impediretur, ne alter alterum audiret. APrae posto pro seipso tantum Corsessio primum facta etiam legitur, de Conventus aiebat reatuν riai, atque pollea Gmsteis r Prae piariis vero repetebat MVere. ν vestri M. Inatiumriori
Hac autem dicebantur sularulla voce, qui muc piamnum ad
Primam, & Complatorium amatur a 3c hiae soriam si sum eo, ut in Ecclesis plurimis, & praecipue Regularium sis,
erga Praepositum , non uisu celebraruem pronuncietur illitiique sit M sis & Ina Iomtiam recitare, atque ala lutionem largiri. Vivi Confregationis Decretum quoddam . in quo idi plum mandatur, sed cum de aute titia neci eo et, is emcdem recensione abilineo . solumque adorato, quod id muneri, a Brevatici Romano ιιMoma Mia committitur . qui eumptae
posti vices gerat, & eiusdem commissione id praestet, pestiade est, ae s a Preposito ipso fieret, scuti hae 4e eausa an unus Mihi ab eodem non peti veniam, dum Capitula legit, eis a
lactini, lectiones reliquas ex notatur. ii. mando quis recitat solus, quia ex hominibus nullum meia sentem habet, cui propria constratur precata, ves quem prece tur orare peo se ad Dominum Deum , temel tantum dicit Gin .rων , omilla illis. verbis rata Patri, ues istis Fratres, & T Patre, vel μοι Fratres , & quae sequuntur. yronunciat in plurali numeros Musis. . nostia, pricatis in s. peiaucat nos . sis tui si in oratione Domie ea. similiter praepostiti. seu heiam dativi Aum in choro consistatium iacit, dicit Vissis Maeris,& Hs Fratres , uti chorus confessionem repetem pronuntiat rati Patre, & G pater, ur vecta respondeant personae, cui fit eo issessio, quamque precatur orare pro se ad D minum Deum. His eum expressa sat in Rubricis, invita libos hi tardi oecaiamen, dedere, an loco Vobis Matris, & Tisi Paιὸν, ὼeherent dicere Plabis Soreres, S T. ,1 υν i uertam enim P to . N uetiam Frais tres mutiluum non scemininum appestant se, una, & qui in maribus pater, 3c Fratres, in laminu mur. 8e Soraras dicuntur.
III. Negativi Ce gregatio respondit, Ee tit in rimiaiad a, iiDdem Leendum esse, adeoque Τίει paris , S Vos i ει ιjeir in iis enim, quae integrant ili vinum cssicium, variationem quamlibet layroprio rapite vidimus inhibitam, fle aliunte musculinum eo tinet saetae minum in iis, qua ireminis sunt adaptabilia . & a pellatione Fratrem, S Parias venire etiam Maeres, & Matrem,ris aliter eritisset δε mento disponentia, aut maliter diversi ra. tio, ecrem iter Iurisperiti edocent. Et ho in ratio, ob quam ruae in masculino genere, praesertim in orationibus, expressiunt absque variatione ulla a Momalibus apte dieuntur .
pra disponit, eruit Cavavius, quod duo simia esseium reeit res , niuit debem in textu Breviarii mutare, sed qui maior est. dicat με a Fratres, qui man , Imbi Pater. seut dicunt invi
inserviente, R qua in ossieta in plurali nustero digesa sunt ,
ut τὸ te ado. inus Oe., es a solo recitante die tua , licet ne
DECRETUM II. CAR, IN ORDINE CCCXXVI.
3egulam absque speciali priuilegio, sed sola communicat cine
priuilegiorum aliarum Religionum, non possunt adflere nomen sancti Funda totis in Litaniis, & Confiteor, s. R. C. m. Martii r of Λ Decrero genriali, ex Merato in Indico
I. T Is, qui in Muis rapiti s de additiore, vel mini-I rea, severe inhibita ficti Breυiario Romano, nec privato aiorum et municationem Messe risus agari, late tradesimus, praesens innititur sanctio, quae speetale reservat priv legit, , eua ui paraditur tui Breviarii proprii , aut ordinnar Cesti, itinione no Sedem Apostolicam approbatae, necnon Goliaetudo antiquior Bulla Plana i non moderitior, licet pra stipis, de numquam ab rogata, ut sim loeo die amita, quidquid doceat Guyetus lib. 3. p. t 8. o. g. idipsum est de semionibu . Λc h. milias, quibus pro retea, quae ex S. Augustino decerptae iunt, vi approbatariam ut iupta C litutionum. & Rubriorum Breviarii p-inrii, Acantiquae ut supra eo suetudinis ordo Eremitarum Augusti resium rite
addit s. Pareis Mini, quod de praestat in e scilio e , es Utani is .
V M actorum consuetudinatas nem trahat ortilinem. Dis hium non est , quod Prima per orationem Dominis Detis omni- raris absolvitur, unde ex ipsius Rubrisa penemo stitim subri Bitur Prima B. Mami quoties Aieenda est, eum tamen alias poli preces erimas reservari deberet inpar aliarum hora-iam minoiarum , in quarum fine semper dicitur, numquam vora irier incit divino viseis . Quidquid ad primam postsraelatam ora o mT etiatur usque in nnem, dieitur Oiscium Capituli, qui . recitata tur in Capitulo. ubi tune conventus habebatur. capitulum locus erat claustro e tiguus, atque plerumque vetim Crier talem pia gam ; dicebatur vexo p.rtiitim, quia Capitulum Regulae intuealia pellegebatur. Quae res nomm Aedit ipsi 'di iunicorum . et M achorum Conventui. Ad fgnum Campanu.ae . . quae per Miserer. 1 patium putabatur, Monachi, ut ad Ca, itultura veni
rent , admonetantiar, 3c procidebant bini quasdam preces rect-tanies. Suheuntibus ex adverso ςrux obvia erat, quam venerabantur, seseque mutuo si lutantes, considebant vultu ad orient converso contra Crucem a Gemilium enim mos, rura saerido es laedificate volentes, ad orientem se e verterunt , eo in
que Templa Orientem spectabam. ad Christianos ipsos transi. vit, noci quia hi ut illi. solem adorarem , sed 'ura adorabant solem austitiae, qui in Scriptura oriens ex alti dicitur.
154쪽
Decretum L Cap. . in Ord. CCCXXVII. 13s
mmetabantur San1h, quorum festa erastinui reeipit dies, &yci uredam mos per Iabe veniam petere. & benedictio erat. sis, o .R. res ta stia sera ori quam nos dicimus ad Capitulum . Ad Martyrologu finem hebdomadarius dicebat pretisse, deinde Ias, O amvis nisi I additio enim illa, seu
variatio saviis A laria, o omnes rancti recentioris in imit tionis, a peculiari quorumdam pietate postmodum invecta.
isquam operi initium darent, recitabant preces, quae incipi hant a Deus in aria ostium ter repetito, fle desinebant in or tionem Diriaria, quae modo e tracta Lit. Preces isset de m
petε die x Dominieis, & stivis a nonnullit priremissae leguntur, ab aliis seruatae, quod si laureatio diVini auxilii pro
omni et diei acti x. Veteres Monachi, ut liquet ex Lihios. P. Augustini m opere M se κνώm eo urimo , aliisque sere imnumeris re umentit, manuum operibras admodum dediti erant, tum ad paran/um victum, tum ad desdiam evitandam , tum ut pauperibus cipitularentur. Vertim eum hinea divini, laudi et, et utilioribus riclesae operibus retardaremtur, opus Minceps intermittere eoeperunt, elisiue loco longiora rassicia, & preces Rhaituerunt, & pro populorum situ ei Infidelium conuersore , hmresum eo nitatione, de Exungelii dilatatione avidius laborantes, , litterarum studio insilentes. eredidere se utilius Deo, eiusque Ecclesae deservire, quam s agros colerent, aut segetes mei rent. Dum uero opus nebat, eorum aliqui psalmos eanehant, alii flentium servante , & meditationi vacabant, &alii aliente audiebant, quae a Patre aliquo legebantur.
quod in Regula Chrodorangi ante Martyrologium fiebat oves e clo quadam, seu sermo habebatur. Huie Retulae lactioni substituta fuit iuxta Ritum Rodianum breuis lectio, seu capitulum, ad quod eum a minori elerico dicatur, petitur ha-nedictio. Sed eui, quando lectio lire a non habetur preptia, desumi decernitur ex rapitulo modi ρ Reliquia est moris item antiqui, iuxta quam illis ex innae hia, qui lectioni Regulat
Non intererant, eius loco Nonae rapitulum recitabam. Inde e
xamen e silentiae quilibet Aetebat peceatorum se a sabat, ει intractio, atque poenitentia illi impcrebatur, & hoe nunc medio Confitem ni inter plecti Ptimae, ad quas superius dixiamus suisse translatum. Feria sexta Rhei talpis, spiritetialitas que negotiis poeuliare habebatur capitulum, quod adhue in rem Congregatione servatur.
Mus eorum, qui dum viverent, fuerunt de Ecelesa benemoriti. Benefactores, amici, aliique defuncti, & pro illis preeis es' Hebantrae; de id praestatur adhuc eorem ius apud Regulares ordinis. Cum autem modo rapituli ossicium fictum si ueluticippendix quaedam Primae; N ad divinum ossietum attinedit, Preces pro Defunctis ultimo loco arbitramur esse peragendas.
DECRETUM L CAP., IN ORDINE CCCXXVII.
Postquam S. Canutus pro Ordine Benedictino fixa est repositis ad 2 . Februarii, potest pridie hoe elogium diei 1 S. G-ntiti stetis. ω Martννυ via. iacis Iantior ι, non variata tamen dii postione Martvrologii Romani. s. R. Q s. Mallimacl. ia o alen. ex Meetato in Indice Deer. Brev. num. 3M.
u moraremur laetorem , s super Martyrologiorum va- vietate, pluralitate, Lesesarum usu, editionibus, correcti nibus . & Auctoribin disceptationem vellemus su pete, sunt rape haec omnia ab eruditioribus iam Meupata calamis, uuaiauie lahori supersedendum censemus, ne dieatur nobix illud Horatiir DBIDam ne tigna feras. Contenti litur iis, quae in prima hums operis parte pro opportunitate sparsm tradidimus , adnotamus dumtaxat, quod ex vi Bullae Cragorii XIII. Martyrologio Romano pidifixae sub datum is Ianuarii x M.,
ahroeato usu quorumcumque aliorum Martyrologiorum, Martyrologium Romanum in omnibus Eeelesis legi debet in ehoro ad primam. motidie mitra ea Martyrolosio a mures da D exm iuit Sanitorum memoria, ait Card Roma vi vii. δώμ. e . Id. I. 19. , ut ad eorum saEu imitanda animemur. Aeantiei pata lectione mensentur merita illorum. suorum festivitas sequenti die recolitur, quatenus venturae sestivitatis celebrationem digniori apparatu praeveniamus.
monent , quod ex sanctis, qui sequenti die recurrunt, priori loeo annuntiari debet ille, ae quo si osseium, utpote qui prae- ceteris speetalem assequitur solemnitatem. Dubium non est , suod ut minimum ea Rubrica sibi uindicat locum in Sanctis in natalitia dist oecurrentibus, quare dificultas emitur exhibi ta de sanctis, qui a die obitus translati, sortiti sunt diem a. Iium sium, non suidem in Breviario Romano, hes Ruidem omnes praxis eiusdem Martyrologii praenuntiat. ut videre est in sessi, S. Hilarii s. Pauli primi Gemitae, ipsae S. Canuti , N. Ramundi de Pennasori , Sanctae Martinae &e., sed de Sanctis, qui apud particulares ordines, vel E esas alio die, ab eo Ecclesiae Romanae fixa celebrantur, videlicet de S. C nuto, euius natalitia dies septima Ianuarii die recurrit, die x q. eiusdem metis, in Nesia io Romano state Oiscium assequitur, Ac die χo. Februarii apia Didinem S. Benedicti.
Me toluntur, approbat annuntiari. Talis jam fuerat γ uasini Tom. II.
Hat, uberiis ostendit, idipsum a partieulandus demons mu- sum esse d dueendum , quando a d maere quad sinule occurrit, unaque patefieit, prasitae Rubrieae mentem ad Dune , , Iiolque limites eastis extendi. Alterum . quod per appmhail hem simplicis illius Flogii, nisi Cantita Restis, Arari uvii. ἱatis IantiaA; implieite sanctio itidem approbat. ex indem exemplis. & Martvrolκii praxi uelle H non minus ima
re. videt: cet elogium. quo amuneiantur Santri extra arem n
talatiam fixi, breve admotam esse debere, in eoquesit essem rem sancti inescate una eum die eiusdem natalitia, eus rete vari debet at melatio loci mortis, passonas, Iaudum, re vitae qualitatis, in qua reapse a Martyrologio recensentur. En α- iocium, quod Mart3tologii Auctor die iς. Ianuarii addixit pro tam s. muto Caisti Resis, O mrimis, eu us -- ratis δ/t astitiν Pptima iatis Datiam. Recole itidem elogia pro Sanctit Hilario, Paulo primo Eremita, Ra undo de Penis fori, Mamina, aliisque simillias, qui extra diem natalit anis xe mluntur, & s vales, rationem non uerto nobis. VoltDreus autem & de altero maneas instructus, videlicet , quod Iasolam apud particulare, EMesag alteri diei a natatim, qu nimmo re ab assignata in usu Romano, repexoatur addimam. Opus non est in elogio memoriam tirere de die. in quo apua Birilarium Romanum esseium assequitur, 1M PIum de die, mquam ejusdem sancti incidit obitust se enim exaratum di oleitur elogium, quia pro R Canuto apud ordinem nen 1Ginum diei approbatur, & Marumlogium in diebus allignatis noti meminat Alei natalitia, niti ad effectum, ut laudes Saneli,
quas repetere noti putat, ea die recoli queant. Qui lampti l eus facerent, ali sus peceati eos damnare non audemus. Ex mini subdenda nune forent ea Decreti verba. m. v tata ta--n vitamstiano λυνυνοι ii Rismisi, at quid sibi eadem v
DECRETUM II. CAR, IN ORDINE CCCXXVIII.
Festa illa. Odi a die obitus aliquorum sanctorum translata , sortita sunt alium diem fixum, annuntianda sunt iisdem di best , & ue his in Martyyologio Romano descrimis . Quod si eorum transserantur omela , pridie quam celebrentur, m. trest nuneiati sestum illius Sanni, de quo sequenti die agretur solemnis memoria. s. R. C. s. Maii x 3ε. m THMI . ex Meraio in Indice Decr. Brev. n. 3I
V iti eidam Einsidieae, & iistim die. ti anno editum suit, hine quippe Mile eruitur, quod eiuldmi sensus minet
restrictus ad sim, quae alium diem fixum a natalitio m Ko mano obtinent Breviario, quaeque eonsequenter in Marrv oco Romano duplicem assequuntur deseHptionem. nempe &die,
quo obitus incidit, & die, quo omium agitur, ut evenit ni produm exemplo s. Canutii euius memoriam Martymlogram habet & die septima Ianuarii natalitia eiusdem, α die Ist. , qua Clerus Romanus eius ossicio incumbit . Quare eum omistium v. g. s. Canini apud Ordinem Benedihimum diem aliam fixam habeat, pridie eui est annunciandum, fictum in dubium . num iisdem dictus. 8e iisdem verbis, quabus in Maretyroloem describitur, si nihilominus annuneiandum ; verba enim illa . quae eiusdem elogio die septima Ianuarii subduntur: Das aditem f.' istas Dritode imo κalanaas Febraa-i eati artiri qua/ra re non videbantur apud ordinem Benedietinum, qua ea emricolit die xo. Februarii tamquam in die fixa , & eiusdem e I ium . quod die 19. Ianuarii ratione ossicii in Martyrolouium iee est inestam . omitterissum propterea non minus vitibatur, Ac transerendum ad diem praefatam et . Februarii. II. Nihil tamen Ceegregatio voluit esse immutandum, d erevitque esse legendum, prout in eodem Martyrologio, emus lecti ere uelle expurgas, s Romano usui, pro quo Martyr Iogium latum est, asseris fine ulla alaurditate eorrespondere iquae enim parti laribus Feclesii sunt propria; in textu inseri noluit Gregorius, sed mastis separatim Iscribi, & pro opportunitatem eodem legi. Hue minant vesta illa praetedentis De creti, non voiasta tamen dila sertime Martyrolis a Romam, per nudi idipsum, quod modo ditabamus, aperte firmatur. III. Ex his infries inritum se'. s. eap. a a. num. 3. D ereti mentem non suisti assi tum, dum eo utitur aΗ eons mandam dis inam de praeni et D sesso apud partieulares Eeia et aa in aliam diem immutato. optassem maeis eodem usus suisset ad inibi repellendum Cavantum, qui sessum, quia trans-hirl eontiugit, pri/ie asserit non Ae re annuntiari, /iserie e
nim meretum nos inmit, quod s ossicia sectorum alte i libia natalitia a/dictorum. trant eruntur, pridie nuneiari queunt; s autem his, quidni re festa a natalitia die abacta λ Athim latur etiam Rubricat dum primo lom ni ianda esse praelariis hit ista illa, 4e qui hin se reti die fit ostiuum. At qrio evit gio nuneianda ea erunt; Adhibe illia, qtiod supra memorauuimus de sestis immutatis, vel smpliciter dicito v. e. saneti
IV. Nune succedit euasio, num etJam pridie didi an naiatae nuneiari debeant istim, quod transistis Et dubium esse non potest, pidistribit squidem Sanctio iisdem diebus, ut exponebamus , nuneiari debere fistum, euod alteri vim ab assignati in Breviso Romano repetitur cons gnatum apud pateticulares
155쪽
riclis , nee taeis elogium illud , quod Martyrologium prisse diei asI gnatae legendum mandat, nusquam legitur omittem , cuando sectum translartur.
V. Quando Lilum alimod in usu proprio alia die. quam sto Iu Ma in Breviario Roreano, Glebratur exemplo res A vigili ae S. Bariholomaei usim prauilium retineri posse approbanae eodem Breuiario non semel nos diximus, 3c usus remmunis ob inuit, ut eiusdim S. Bartholomaei annuntiatio in MartIro. la o usui ipsi consor tur, ae ad talem diem transseratus ;quidni igitur Ac in smili 1 idipsum poterit attenta i3 Uti eram advertit Gu eius Le. eh. in huiusmodi casias non inte venit Uu tio, sed potius diei propria retentio . Sane vigili/S. Matthiae ex mandato ipsus Martyrologii in amo interealari transfertur 3d diem sequentem, quae interlieitur, ut sequaturicili , cu in Et accellorium, Ec proxima praeparatio.
VI. vigilias, quae in Martyrelogio destribuntur, haud am iam esse annuncianda , eum ad hune essectum illas recenseat i& primo loco ante sessa, de quitat etiam fit inicium. annun-eiar das esse evincit exemplum visiliae s. Matthaei, quae ante S. Eustachium in martyrologio inso destribitur, licet eidem ivi te dupliei. in Kalendario pos meatur. Fortasse lictum id
mittit, quia festi rationem vigilia vere non habet, unde in pta est Misa , quae inter tista amunciaretur. Quae ratio ς- ας set, dum verta M. Vigilia S. Matthiae incidit in diem Cin rum , quae item sesti, quin immo magis ratiociem e fugit, et derem priorem mes nationem deberi laridi Cinerum , quae eidem vigilia praesertur, quinimmo tandem quoad ciscium sessa
re saeit, & insuper ips effetum assectuitur. VII. Sunt ex iisdem vigiliis nonnullae , quas ex leuit ima I ςi e sue dine a ieiunici exeidisset quinimmo Sc sortasse ab oscio, alibi tradidimus, & quaeritur, num nihilominus talantiunctandae Die ut ais ative instit rerum, uuae diximus Aa preeitat in cap. de vigiliis; per se enim servanda eae sunt, eis alicubi per accidens non serventur, Zc ut annunciemur, sat est, quod juxta generalem Hesdsa Romanae usum ea die o
serventur scuti in Decreto stitutum apparet, retinendum esse
elogigna, quod Martyrelasium habet pro die iuxta usum Ro. manum assignata Sanito at cui, qui alisi aliam sortitur a s ligna
. VIII. Translata vigilia in sabbatum, non anticipati lectiornm de vigilia in Mardrologium, licet anticipetur ossicium
eum ieipnio, sententia ea Cavanti Iea a. eap. ar, nu. I . cui nee nos rastagamur ; tum enim easuq infrequens non si ,
sed facilis, de obuiua, ia infliore debuisset Rubrica, si voluiiset, , s id fieri deberet, utique in anno bissexto non suppe teret, quod legeretur in vigilia S. Matthiae, quoties ineidit in
Dotivnicam. Rubrim nee ossicit, quae leEtionem demandat de
eo , de quo sequenti die fit officium, loquitur squidem diserie de hyti, di de laeso ,3 He sumpto, qua He musa non amum.
ciatur osseium Diale, quia sessum non est, immo nee o seia dierum infra octavam, dc Driminicatum, ovia ets sisti nomine leniant, stricte taram scita non iunt. Vigilia eum ex se una non sit instit aliorum ossiciorum serialium annuneiati nem non expineit, cuare anesci pato Oiseio, , adhue ieiunio, necesse non est eiusdem annunciationem anticipari, sed magiaeli retinenda, utpote sum fit de ea tamquam praxima praeparatione ad D his , lassique praeventione, quam inter propterea , dc Dilum nihil pinset, oportet. IX. Octavas, quae in Martyrelogio recensentur, nemo amisbigit esse annuntiandas; an autem primo loeo , tametsi omiscium non fiat de eisdem, sed de Patrono v. g. loci , aut Titulari Eectes , altimat Guyetus exemplo ducto a vigilia, nam uti ii ii a est se ii praeuentio, ita ossiva eiusdem prorogatio, ergo uti illa est semper primo loco annuntianda, ita ista. At haec eis ratio st, citi quam numquam vigiliae annuntiatio ant1 tipatur , non tamen ob quam primo loco annunciatur, sed -- sis , quia stricte sestum non est; dies autem octava , qua se lum annuneiatur, strictam seni rationem sortitur. N more se stiuo recolitur, quare absurdum nullum est, quod eiusdem an iuratiato sellarum ann elationi interjiciatur. Si quid igitur pm-hat paritas ex vigilia deprompta, solummodo e ncit, octava
nam, ut reipsa evenit, annuntiationem numquam transferri.
Muidem stima die Januarii ita legit Martyro gium : Umim eisia D. N. I. C., o in iis eisfiam, ubi primolaeo rem setur Circumciso, & nonnis secundo octaua; si autem id, tamets in ossicio etiam octa et suam habrat tonsde rationem, quia Circumciso est potior ratio, de qua agitur os fetisti, multo magis id verum erit , cum sessum occurrens totali gaudet ossicio, & dies octava solam habet commemora
X. Rubrica autem Mamyrologu etiam permittat fessa paraticularium locorum annuntiari , primo loco, s de iisdem aga tur esseium, sin autem, martyres post martyres in Mardi logio descriptos, confessores post eo sessores, vimines post vir gines. scite admonet cuyrius φ ε. qυod hie ordo servari st tutus, praeesse ut sonat, aceiprendus est, nulla habita ratio
dimitatis Episcopi, MI Abbatis, uuare manvres addititii, si
eri Episcopi sint, pes ponendi erunt martyribus Martvrolopii licet non Episcopis, ut non infrequenter exerit in textu ipso Nar rologia, cuius quia perpetuus usus virgines martyres nominat inter ipsos martyres, & prae eonsessoribus, id)plum pre standiri renses in virlinibus maruribus Miticularibus, id ne quaquam refragante Rubrica . qua dum virgines post virgines eollocat, de puris virginibus loquitur . Quoniam vero eadem
Rubrua inter consitares non talinguit, vult Episcopos additi
itos puris e Moribus Mortyrologii ege postponendoi; ego tamen nugis consulerem hac in pane adhaerere Martyrologii te
tui, qui sere semper Episcopos puris Conseiaribus praefert. .
dubitat Curetus, eo quod neque dies octavae Asterasionis, neque Corporis Christi elogium recenseat Martyrologium in se. Yte se lotum mobilium i astimat vero caeremoniale Morasti. eum , & consentiunt Bissus, atque Meratus, saltem si de ea ossicium agatur sequenti die. Porro Matnrologium Ses octavis omnes sestorum immobilium annumstat. δι idipsum practat communis usus de octavis mobilibus Astemio is ipsus, Corporis Christi, quare di tu sunditer saeito, praeseriis quia, indice, iri, dies of ara vemit sectoriam mane, de quibus Martiiolosium mentiorem injungit. Ex usu eiu em Martyrologii, volo, itidem inseras cuin Merato contra Guyrium, Ac Bissum vigilias is risi propriorum posse an ne lari, principali namque concesso , concessum etiam censetur accellarium . Narniologium vigiliis mobilibus Ascens is, & Pentecoste, nullam praemittit mentionem, nee dissimiliter agit usus communis, cui s quis e traierit, nullo peccato notamus , quinimmo fortasse erit collaudandus, eo quod Martyrologium ipsum vigilias omnes immobiles annunciat, quare scuti ex smili aragumreto ἡies octavas eorundem isorum mobilium usus communis annuntiat, uuidni id in de vigiliis erit praestandum
Credimus namque Martγrolostium per corii Timem annunciaiationit sessi, e cessam eensuisse etiam a unciationem aceta
riorum e uidem iuxta ipsus Martyrologii statim, quae in s- milibus in Gemplum deservit, & veluti legem, eum eatim utique si undique ratio de vigiliis, di octavis immobilitat , Et mobilihus; praetermist autem: elogium, eo quod in simpliei nominatione consstit, puta iliuia Asens is Domini, o Maian. Coem is Cissei M. Quoad ordinem vero annuaeiandi dies Oetavas, 3c uigilias, etiam proprias, strictur ille, euius superius meminimus, XII. An Beati annuelati queant, quaestio est alia, cui assi malive res videt Guietus lis. r. cum ii q. T. , dc pro indu-bla id habeti s de iisdem fiat ossietum, firmat namque me fata Rubrica, primo loco annuntianda esse Sa illa etiam ex patii laribus, de quibuq si ossicium concesso namque prin-tipali, concedi quoqua censetur acceηbrium. Quod s non ara. ur onteium, adnue id non putat alienum, exemplo ducto aBeato Roceno, de Beato Ioanne Columbin , qua in Martν tologio Romano reperiuntur deseripti. Benedictus XI v. seliei
ter regnans de ea u. 55. 4. par. r. e . a . refragari videtur, adducitque Decreta plurima, quibus vesatur Beatorum de criptio in Matutologio Romano. r fert torcessiones multas pri sacram congregati ciem saetas in Lucrem nonnullorum, ex quibus eruit, sine speciali eoncessione quid simile noti solio attentati. Verum hae in re distingue a venit Aseriptio a no minatione, & illa censenda est inhibita, fretis istar etiam minas,nEli prenii locorum iuxta priscam Ecclesiae praxim omni rati, laconsulta Sacra C gregatione in Martyrolosio Romano describi non possunt, possunt tamen seρaratim deletibi, Ec ii, e se Martγrologio iuxta eamd a Rubricam suo ordine pro nuneiati, quare lilem est dicendum de Beatis, praesertim quia
plus non evincit argumentum ex prasatis Doeretis, Sceonesill
nibus petit , procedunt i quinin omnia de descriptione in Mar-Wmlogio Romano, quia in usum univers eleri, ad quem Beatorum eultus extentus non e 1 no itur editum. ubi nominatio
praedicta non fit nisi a clero illo, ad qum itidem extentus e leultus.
XIlI. Hue spellat quaestio, num descriptio in Martyrotritio
Romano euirem importet, quae eum in Satrorum Rituum Con gregatione laerit olim proposta, Prolare Bottidi ut Fia i promotor pro assirmativa parte dis lariationem exaravit, Cardinales autem in varias opiniones eum abiissent, controverita re .luta non fuit, sed prodiit Decretum anno 1 si , quod is erisione in Martyroloqio Romano Canon iratos dumtaxat donan re esse firmavit . uim inhibitio pro Beati et habita in praedi-eircumstantia, gratorum cultui fortasse lauet, qui alia et per praetitam de eriptionem ad universam Eces am, ut euius usum est Martyrologium Romanum, censetur extensus, ut advertunt seacchus δε notis, o An s sal tot s s A. ii. eop.
4 , & Cranadus vi εἰ iras. 7. AEG. r. fee . q. Martyrol gium enim legitur ad Dei gloriam, ad laudes sanctorum i plo
rum, quorum memoria celebratur, dc ut legentes, vel alia entes excitentur ad imitationem de eultum eorumdem. Verseulus itidem prae Ua v eo pectu Domin; mori Dinorum eias in o. nerationem eorum, quorum nomina te, a sunt, adiicitur. Ac
o omuri fissi, eorumdem eultum diserta des et, At inte=eessionem precatur. Credimus itaque, quod Beati in Romano Martyrologio deseripti, universalem in Velesa cultum habeant
instar eorum Beatorum, quorum meminimus cap. q. Decret. I. num. 23. , permissum tamen, non praetentum, unde e sitim
nil uotat canonni rati . Hule cultui non obesant Decreta . in qui bus prohibetur extenso enitus Beatorum ultra lora, re pers nas in Bretii expressas. sunt quippe ho omnia , de alia sinitia accipienda cum exclusone maiorum in Martyrobuio Emmano descriptorum, in quod eum invehi nequeant sine merae Congregationis consensu i hoc ipse legitimus redditur eorum cui tu , dis illis obvenit ex dicta de triptione XIV. Martyrologii denique usus Annunciationem Translationum . ordinatiotium , dc aliarum lativitatum secumlatia
tum declarat licitam, ita ut primo lota fieri debeat, si a P
156쪽
Decretum III. Cap., in orae CCCXXIae. 137
tur Micium, ultimo autem Ioeo, etiam post Virgines, s esseium non nat, nulla habita ratione, quod sint uerbi anuia translationes Apostolorum , ut paret exemplis Translationum Sancti Matthaei 6. Mus, M. Andreae , ia Lucae s. eius iam
meis , dc Sancti Thomae L Itilii. Si ex sanctis, qui in Maria
tyrologio Romano ibi.t descripti, aliqui eum ossieto reeolantur, dubium non ei, quod eorumdem lectio teteris praemitti debet, ets la corpore Martyrologii habeatur, at non mitiustertum redditur, quod in corpore polita ea omitti debeat, bisna quippe lectio de eodem una , & eadem die nedum super fluit, quin ut mitius apta reiicitur . Sane oram propriorum num eupationi integrum st elogium aliquod attexere, sed si admo dum breve, de competidiota Indicatio, & quae in eo allega
tur , ab omni tat procul rustatis sulpicione uindieata. Hae de eausa probatur usus illarum Ecclesarum, quae de maiorum eo siniti findit elogia tu latis propriis per totam Dicecesm recitanda, ne cui sit liberum quidquam temere, de absque delectu
DECRETUM III. CAR, IN ORDINE CCCXXIX.
Fera perpetuo in aliam diem translata, sunt prorumcianda ex Ma tyrologici eo ipso die, quo celebrantur. s. R. C. I. M. Umbris irai. ex Regestas eiusdem S. R. QI. T Ine uberem e firmationem habent duo praxedentia
I Decreta, in quorum expositione iam late dedimus ,
quae ad praesentem sanctionem facere valent.
DECRETUM PRIMUM Cap. in Ces. 456.
Festa quae portuo in aliam diem translata sunt , pronuntiari debent in Martyrologio eo ipso quo celebrantur, non eo die, quo notantur. s. R. c. a. Septembris II I. in M. . Volo in mereto suppleas dictorum nitim, atque legas. Noti eo iste tonitim , qua norantών, & se sensus fit, quod praedicta lati praenuntiari debent. nedum in die, quo in Maristrologio Romano manent deseripta , sed etiam is die, eui sint in perpetuum affixa. Qui lateste et cum si conformis sui iplius Martyrologii Romani, Ecclesiarum praxi, atque D effetorum dispositionibus, idcirco pro legitimo omnino habe dux est, unde tuto pede excurri pollunt, quae a nobis traduci
De Tertia, saera, O Nona. I. T TTI nox artiseialis . ita dies, seu spatium temporis abortu ad Mea sum solis, in duodecim horas a veterihus fuit diibi tum, uia Dan. 11. ait Christas ta Evangelio: Non. his Aia cim δεηι μω dies se Horae illae longiores, aut brevi
res erant pro dierum ratione, unde in hyeme breviores erant, in aestate longiores, dc se respective aliis temporibus. Pro raraiatione diurna in quatuor partes aequales dies dis partitus fuat . uatum quaelibet eo 1 ahat tribus horis ex praedictis duodecim iureis, ta ab ultima sui hora oratio, fluae fiebat, 4enomina tionem depromast, unde dicta es Terria prima oratio, quae in hora tertia finiebatur, Sexta, quae in sexta, & Noua, quae ira nona, 3e quarta oratio, quae in vespere . seu is hora dum decima terminabatur. appellata fuit Moeris. Horae, quae hisce eorrespondent partibus daei, adhue ea em retinent denominationem ; tempus autem eanonicum harum Horarum es spatium respiniue horae illius, quam in tres horas supra diximus finiadi , Dare pro Tertia ab ortu solis ad horam tertiam , pro sexista aΚ hora tertia ad horam sextam, pro nona ab hora sexta ad horam nonam, de pro vespexis ab Lora nona usque a/ duo decimam , seu usque ad oceatum solis. Quantum vero attinet ad Tertiam, sextam, Ec Nonam, rectius die tur quantum ad tempori ei reti tantiam . eum finitur hora illis eorres sedens. unde Tertia in fine horae tertiae, Sexta in fine sextae , N Nona in fine nonae , ita tamen ut tota Hora canoniea in fine
λα respective horae st absoluta. Additae vero eum po 'modumque imi duae aliae horae canonicae, stillari Prima , di Compi, totium, ideirco pro Prima assignata extitit hora prima diei , quae imisit ab ortu solis , Ac pm Completorio hora duodecima , quae desinit in octast. Quae tamen Horarum, si Tertiam
cretasse demas, tempera nune plurimam passa sunt variationem, pleraeque namque Getes, matutino Primam adjungunt, & ν liquis horas eontinenter recitant, nis earum aliquam inter
las Regulares exeipias quae tempore debito Notiam telebret , eamque meri/iei non praemittat . . An autem licite Non ambi Lo , quia cum ea tempora per ius humanum Helint eo litis ea . e suetudine potuerunt .erogati; praeseriim eum is Dei
ipsis Melesi fuerit eommuniter latroducta, unde eiusdem sal tum taestus eo setius profecto intercessit. II. Benedictus XIV. rem. 3. nes; . to. f. sc te nin ad aranet, quod variationi huiusmodi sortasse Rubriem eatisam 4 4era , quatenus poli meam , praeiertim in dicti, ieiuntariam ;Missam Coouent lem praecipiunt; cum enim Missae celebratio adeo disserti non posset, & eo suetudine inductum iam esset , ut ad meridiem solveretur quodeumque ieiunium , opus suit an re meridiem anticipare Nonam, ut post eam Milla diceretur quod cum fieri maxime seret mmcommodum, facile traductunicii etiam ad dies. in qui et Missi poli Nonam celebranda non erat ; hine anticipatio Sextae, & Non e procoist, 1e Vesperae
ad horam Nonae tractae suerunt, ae e pleiotium ad vesperarum rempus, Ac utinam saltem adhue non Elius, nec conti
nexter una post aliam, sed in substituto tempore, & separatim
III. Ex antiquis eruitur ladubiis monumentis, quod in reis motis E esiae saeculis una. dumtaxat resectio is stiebus iri initorum sumebatur, qua in ieiuniis extra Qiadrag smam disserebatur usque ad Nonam, in Quadrages, uero usque ad Vesperas , quae labente sole diectantur, unde Beda lim 3. cop. 23
dε Cedda is Anglia Episcopo reseri, quos ad Vesperam solum
iuxta morem comedetat. Au V pejam iuxta morim praretitus
jejunium , de Theodulphus Aurelianensis Seriptor 11. saeculi
Nonam, hoc est circa tertiam horam vespertinam dicebatur
Mida, et Vesperi diectantur in Missa poli Communionem is stat praxis, quam servat Delesia in sabbato Sancto, ne stilicet eomederetur, nisi post horam vesperamin . Huiusce mori
reliquia adhue in Misia laterest, nempe Collecta super Pop.
tum , quae plerumque ea vi vesperarum . loco enim Posteo munimis, ut in Sabbato sancto, deserviebant vesperae, at ouan- ou tim vesperarum a Mi sta separatum fuit, retenta est e lis
lecta. ut benedictioni super Populum inserestet. De suo sati instruamur per eollectam seriae iv cinerum, tis quI A tiino mώ-nere sint resecti, eaelestias maniantur otiae I is pro locis, in quibus in eadem seria antieipati solebant Vesperae, & pro reteris aliis per eollectam seriae v. post Dominicam primam Quaadragesimae, o crieti m ntis ditiore, quia freqtientauria quae vi sunt nisi gratiatum actiones post comm Ionem . saeculo 3. ad Nonam anticipata fuit eomestio. & eum ea Missa Quadragesmae. & vesperarum ossicium, Alexandro AJens praeci-we adiuvante, qui propterea scii t de pretita resectrone .ura re actionis masti e ditia tempore Risu es hora nono .
ma , O disius sejunis m, hora non . sareulo ut imprulueriseret, hora nona anticipata est, Paludano potissmum auctore , & Saxula i3. e mestici ad meridiem traducta fuit, &quemadmodum anticipabatur resectio, anticipatum est caicium, di ut moris antiqui vest)gium aliquod remaneret. & semper
dici posset, q d quadragesmale ieiunium don solveretur nisi
post vesprias, indusa insuetudine solvendi ieiunium ei rea me ridiem, invectus etiam extitit, semperque retentus mos direm di is Quadragesima υάρeras ante planatum, non vero in aliis ieiuniis extra Quadragesimam. quibus nee antiquitus Vesperae praemittebantur, sed Aicta Nona eum Missa soluebatur jejunium, unde de nune in iisdem ieiuniis ante meridiem idipsum dumtaxat praestatur. Ad morem antiquum , cuius superius me. minimus , respirere videmur verba illa laudati Theodiis phi , qui eonquerebatur de iis, qui eomedere ineipiebant ad senum Nonae, nec expectabant vespertinum ab lui ossicium, quod subsequebat- : sorem piri Dei, qui is, reptitant, mox tis sentim
IV. Miae habes plurima, & primo, cur in Quadragesima
vesperae praemittantur prandio , nos autem in ieiuniis extra Quadrageilmam, immo nee in Dominicis Piadragesimae, sum numquam ieiunatae fuerunt. a. Quare Ue petae alii non inenpiant mane a seria iv. Cinctum, quia nempe olim ea seria eum
tribus sequentibus ad Quadragesimam nos spectabat, n nonnisi ei tea norum Saxulum a latinis ccepta fuit ieiunati, seria nam que secunda post Dominieam primam inadragesmae olim triama dies erat Quadragesimalis seiunii ; is qua.propterea Carthusiani , aliique dumtaxat incipiunt anticipare Vesperas, Parisia vero, dc Mihi nihilominus se praedicta seria iv. tamquam in ea, quae nune est initium isadragesimae, Romae denique, Riuxta Romanum rituum in Sabbato subsequenti, quia in eoi. Epiunt primae Vesperae Domi ea, quae iacet non ieiunaretur, ad quadrasesimam tensebatur spectate , & Dom ntes. piam suadragesima semper suit. insesipta. 3. Unda ori nem trax tvariatio canonici temporis olim servari consueti in recitatione Horarum i quoad Quadragesniam enim ab antieipatione rem
ilicius prox i, dc extra Quadrages m mos anticipandi N,
157쪽
1 8 Cap. XXXVIII. De Tertia, sexta, ct Nona.
, eamque prandio praemittendi , qui servabatur in iei
ruis , tamquam eo cidior retentus suit, atque ad alia offeta Ieaetetouam ad Missam . euius telebratio quinad horam Rubri-
earum legibim regitur, hei te traduiuis, unde postea iam H ticipatio Sestae , in orae successerent in horam Nonae , 8
Completo tum in quas horam vesperarum . Ex quo habetur quartum, nempe non a Rubricis, quae saltem eae, quae nune in usum sant, uret moderniores feci a varia di ersorum tem
rerum eo bet ine in diebus ieiuniorum solvendi ieiunium D
Lesam esse raediciam Norarum tanonicarum anticipationem.
V. Horae vero, de quibus nunc agimus, ab Apostolis isque
orati dei fuerunt destinatae , un/e hora tertia orantes AH. a. ae
cep rimi Spiritum sanctum, hora sexta AA. io. perius legiturale ille ad horandust, & hora nocta Petrus. Ae Ioanne Ael. 3. ascendebant ad Templum. Qua de re inoli possum Hier
nymus Gnim. As Daniel. e p. 6. . Cyprianus vi orat. Domin.
cc Amati lib. 4. δε re. I. H. e . a. orientis Monacti
Camano telae lib. I. , dum opus sarerent, has Horas recitabant, de Dominie s tantum die x ad eas decantandas eonveniebant.
DECRETUM L CAP., IN ORDINE CCCXXX.
Re lardi ordinis Minimorum, eum in orationibus s. Franeistum praetiti ordinis Fundatorem nominant, non debent ad lunae e is Patita. s. R. C. 27. Decemb. 1824. , seu me. lius. 1519. In vina urbis pro PP. μώmis , Ex Merato in Indice Decr. Brev. num. Io.
& ossicium per piris desinebat, qui clara voce ab A ate pronuntiabatur, ut exuitur ex eap. 13. Re uim S. Be nedicti , I ex Concilio Gerundis anno si . celebrato eis. Io. Hunc ritum tiae Ioanne Diacono I ateranensa olim serva
vit Ecclesa, & ereptum est easdem adhi heri in Dominie is, &festis, & serius earundem usus ad citata euiuslibet diei pertran sit. Ed et Craneolas ex Merologo eap. 3. pro Missa solum deservisse , dictasque suisse, eum Dopulus conveniebat, ut ab
una ad aliam Eeesesam transitet ad stati em faetendam, quae solum fiebat ad Missam eelebrandam: Collectis moerii videnrtio, qua apud Romanes fori reuerum septis fiunt. Atim eo I' Iur , ut praeeuae de vina Meles Iiam adsor Mem De emdam . Hi ne habes eui eo line dictae mi, quia nempe testim tantum posviIo, seu super eouectam plebem de antur, seu quia, ut aduertit idem uterologus, sisendos, issatisne fungo νpro populo su Dam utim omu iam pet tis,s in orat onitus reuia ait, at a renetissit. Ioannes Diaconus eap. I. δε Canon. Eret collectas a complenseo, quatenus per eas completur, ZE absol-
'itur ovietum, dictas putat. sed ad i8 indieandum tale norem inimis vigetur esse aptum. Ad rem quactat e iam titulus Missa Purificationis, qui in Saeramentario S. Gregosii est: Mus ' u reuerum, quatenus se intitulata eredatur, quia dicebatur ad populum pro pro sone tollem m. sed solstis titulus illo inveetus fuit, quia eo die publiee colligebantur Eleemosynae ;discimus namoue ex r. Comnis. Dit., Eleemosynam, quae in subtaium Ecclesae. vel pauperum eolligebatur, eoHesim dictam suisset Do eohesis, Dis sunt in sanctos, se,a oiain . Tetti a Galatia, ita er iis De te . II. Reseret Raaul usprop. 13. , quod in Ambrosano, fle in
proprio quorundam Moraeliorum ritu , multae in unoquoque offitio habetitur orationes, & Guyetus Ab. p. cap. 2. συ. 8. se observasse fatetur in nonnullis antiquis me aliis ad sextam,di Nonam diversas semper poni orati es. Romanus usus exia ceptis Prima, de Completorio, in quibus semper ea dem oratio es dicuntur, ad reliquas horas eun as unam . 8e eam dem
Hi adhibet orationem. Ah uri itaque de Tertia, sexta, flemm . eum nobis Decreta alia, quae exponeremus, minime se teterent, agere reservavimus de orationibus, qum eassem item
III. Porino tesse ia πιε Mia . quaest. s. sacrae Conere rationi expostum fuit, in divinia ossiciis s. Fractilium de Paula apud Patres Minimos eum ἡiversitate invoeari, nomini vi delicet nonnullis addentibus Patriam , nempe vi Paula, aliis nequaquam, & ad uniti itatem servandam, petitum fuit M Elami, Patria apponi debereti Negative Congregatio recpondit, ut in produlio Decreto, quod visum est mere, utpote quod fundaretur in exposta Religionis diffomitare, cum tamen uni istulit eons tuia Relisionis nomini semper Patriam a/3i defit i hitie reproposio dubio, eadem Congregatio A. Febr. x532.
Yinus co a tur adhue praedictam additionem tueri, eo quod De cretum solam reprobat consuetudinem , nec a petentibus Comptestationi fuit expositum, quod statuta Religionis a Grego=io XIV. anno I 381. eonfirmata , Patriam apponi demandant ;xod Leo X. incium fieri eo emit sub nomine B Franeisci. Paula ; quod Clemens VII. eons avit Meia propria e iusdem Sancti, in quibus habetur da pati a ; quodque in B viatio ipso Romano ante tempora Pii V. in oratio a praedicti Sancti sese αε δε ειυia, & sie etiam fuit substrio V., sub quo Meium lait restitutum, usque ad Clementem VIII., in
iis reformati e Patria sudiata extitit. At hine nox eruimus,
quod cum Breviarium Romanum, quod usui Romano addicti, in exemplum debet deservire, to δε Potiti sutoresserit , idipsum a Patribus Minimis practari dehoat, non obltantibus iis, quuiti oppesitam fueritat producta, praesertim quia Congregatio abusum deelarat praefatam e suetudinem, quae cum sit anti quior Bulla Plana, potis est Apostolicarum instar Co stituti,
num tueri ipsa Sanctorum ossieta. Iv. Generalis aurem fit regula, ut m oratiori et nomini non addatur patria ad distingit dum sanestim ab .stix eoen, minibus, quemadmodum Breviarium Romanum servat, quod euidem dum offeta Sanctorum in Kalentario a Mnat, quam dome quidem utitur regnomine ex patria summo. numquam vero in orationibus; id autem, qiua in Kalendario nos alloquitur, sui per e nomen aliquod edoemi indigemtis, quinam ex sanetis e nominibus omelum ea die sia vindicti, non tamis in oratio 1 s. in quibus nos iam ut si pra instructi, Deum a I- loquimur, qui haud eget instrui, euiusnam Sancti intercem,nem pdi lemus; quare ab oratio ibus, aliisque, quae ad divinum pertinevit omium, merito ad distinctio M Palfia apponi vetatur , praesertim eum etiam Sanctorum Patria editum si . ubi renascuntur in vitam aeternam, non locus ille, in quci sortiti
lunt vitam hanc mortalem, atque caduram.
V. Unum exemplum tamen est in S. Maria Magdalena, quulieri a Magdalo Galilae, oppido se dicta suerit, eandem d nominatio em in divino offeto assequitur. At iὰ iactum estieredimus, quod se in Evang io fuerit denominata ag eam disiemendam a Maria Christi Matre, quam scuti dignitas a e teris mulieri bos admodum distare saeit, ita congruit, eadem smcematur in nomine, ita ut Muria nomen absollite, Ac smpli-titer ronuntiatum, Matri Christi Aumtaxat adaptetur, quem admodum olim freminis ob reverentiam Marim nora m non solebat imponi. Credimis itaqu3. quod si alicubi da Suincta .
qui in terris Mariae nomen sunt sortitae, incium agatur, non ras eum e nomine aliquo a Patria, vel aliun d pmmpto. in orationibus debeant nominari, uti bene de S. Maria Rigyptiam
praestitit Etaesae Rhemetis . Semonensis, & Parisenss.
DECRETUM II .CAP., N ORDINE CCCXXXI.
In orationibus omniantur omnino cognomina. &Patriae san-
I. innomina necessatas primum exemitavit . eum perio-men, 3c nomen qua raque non latis distinguerent ho
mines, post uias, es commoditas e odivit, fle propagavit . Per cognomen venit denorei natici illa , quam ad sui disti mnem a ceteris unaquaeque Familia assimpst; hine s. Philippia, a nobis Benitiorum stirps Mn estis, S. Andreat ab illa Cossin
eum Cosmi repetitur dis in . Ultra e momen , dantur nomen,pramomen. agnomen, & suprancimen. Nomen est i quia unam
pexsonam ab altera primo seremit, & regulariter in ortu tia gismo, aut assumpticis habitus religiosi imponitur, tit Cain f, nane scias M. Pramomen, quod ex accidenti aliqis, ea alicui quidem adaptatum, sed non ita proprium, ut etiam alis teri non possit convenire, ut Munattis dicitur S. Raymundus, eo quod praeter e remunera naturae legem e mortui Matris dis secto latere in lucem editus fuit. Agnomen illud dieitur, qυ ob aliquod insgne opus, vel de re uolum de aliquo antonoma stice prdidieatur, quo pacto S. Thoenas Aquinas dieitur Docto. AMA. s. Demum suptan men vel cum agnomine e funditur, vel in eo distinguitur, quod d sumitur a dote aliqua naturali , vel delectu, ut FHehis M. Haee quidem ita sunt in strilla ae. reptione, in lata vero per cognomen venit illud omne, quod nomini additur ad unam personam ab altera distinguendam. II. Ubi in praeeedenti mereto ab orationibus Patria expuniagi dumtaxat praescribitur, modo a Patria , & eognomina expungenda die tur, de quidem nedum cognominis vocabulo stri-raim, sed adhue lare aerepto. pro omni stilicet eo, quos mismisi ad distinctionem inlut ab alio adiicitur, Gut namque in
praecedenti Decreto ponderabamus. Ddrum, quem in orationibus
alloquimur, ut intelligat, euius Sancti prasidium imploramus e nomine aliquo nefas est indisnum re rare. Adoptasse hae in parte Congrepatio uidetur sententiam Guycti , qui Lb. q.
v. a. qu. 3. iis dumtaxat exceptis, quibus Breolarium Romanum e nomen aliquod ap:-it, reteros omnes absque alio addito censuit rite nominandos . Ex huiuiae rationis Sanctis . qui in Breviario Romano eum cognomine aliquo in orationi hos recensentur . ultra S. Mariam Magdalenam . de qua in
praecedenti ineratoi modo sunt Sancti Joannes Chrysost mus , de Matha, de Gualiartus, ae sancti Petri Nolaseus, Chrys
logus. & CHestinus . ae demum S. Ramu in Nonnatus . Cho clamas, o C, olutis sunt agnomina ob auream et ruentiam praedictis Sanctis adaptata, Nonnartis est phaenomm .e quo supra, Caelisinas est nomen alterum, quod a Papa tu. eui renuneiavit, S. Petro reliquum suis, & d. Mutti, Mim
III. inservam dignum apparet, quod ex Sanctis, qui e gnomen aliquod habent , Ioannis , aut Petri nomine appellantur, ut speetalis aliqua his in omni s prae emeris ratio in seligatur inspecta, & sotta fle smilia eis illi, quam diximus demti, nomine, videlicti ut eadem nomina absolute 'cilata , reserventur Christi Praecursori, qui mal e est ex Christi eloquio inter natos mulieri , 8e Petro Apostolorum primipi, & pe. erae illi, super quam Chrathas aedineavit Ecclesiam suam. H re tamen diseiplina quoa/ Ioannis nomen in moderatoritas ossieiunon amplius servata dignostitur, ut videre ea in seseia m. Ioan tium a S. Faeundo, a Cruce, & Nepore mi, & sorte quia
nee servabatur in antiquioribus, sciliret s. Joannis Papae, R
158쪽
Decretum L. CV., in or . CCCXXV. 139
Mardris, de quo 28. Maii; quoad Petri .em nomm nihil
qu modo legitur innovatum, nec olim servatum, & fortasse reuerentia illa, quam Petri nomini deferunt summi stietessores Pontifices, qui numqua in idem retinuere, vel assumpsere nomen , Gula fuit, ob quam Cales ut nomet, eui unam eum Papatu renuntiavit, adi tum fuit s. Petro Momnisos 3c
adbue est additi is cognominis alicuius sanctis illi, qui ha Bene
IV. solum L Raνmundus est, de quo valida haud habemuseausam, ob ouam Noositis in collecta dieitur; quae enim petitur ex accidenti pradicto, haud uidetur ad effetium potu , sunt siqui m potiorcs in sancta aliis, quibus tamen e ncire nullum adiae itur. Nobis erectio lubet, ex extensore huiusce o scit a Religione ordinis M. Trinitatis Redemptoris Captium rum ad Ecclesam una versalem e nomen illud in Romanum laeviarium /evenisse. An autem etiam post praesers meretum cognomina ista retinenda saet, in asirmativam nos propender Fus sententiam quoad Mariae nomen, & sortasse etiam Petri, ἰn negativam vero quoa3 reliqua euntia nomina. Ab hae ad huc regula exciperemus agnomina illa, ut Chos omi, ρου- stili oe., quat tituli honoris sunt. 3c pra sertim quia novis. e eum Me titulo in Breuiarium di. Petrus Chrys logiis inv Elut fuit. Quoad praxim tamen a Breviatio Romano tune didiscedito, quod donec immutatum permaneat, designat nobis , Deererum parcere officiis eiusdem, fortasse quia e nere ira illa habret ex vi eoneessionis Apostolicae eo redem officiorum a prohati, di, & ag Ecclesiam universaletra extensuae . Ex eo
autem. quod in Breviario perspicies fieri, argue, quid insmilibus si laciendum, hoe suum adnotam, quia in hac parte
vis nulla tribuenda cuicumque consuetudim, quam in praxesenti Decreto abusum esse vidimus declarari.
V. Per e nomen non venit qualitas sancti, de qua stosf-cium, sed haec nomini, tam exprimitur, addenda statim es , suta Apsos, Mart v. C fenoris .c. ut in usum habet Ireviarium ipsum. In solis sanctis mulieribus non Martyribis nihil ad nomen additur, quia viduitas non titulus honoris est, Consetatis uero titulum, qui quadrare se Iet, solum Sanctis maletilini sexus riclesia adaptare solet. Unici sunt S. Laurentius
Marat, &s. Gregorius Papa, qui tae qualitate exprimuntur, coris, ait Guyetus sis. q. cap. r. s. 3. , quod nomen ipsum sonet uream martyrii, posterioris ob summam eiusdem humilitatem.
res, quorum morem ex Thomasio refellit Meratus IHI. 3. cap. 46. Λωm. 3, tum quod talis titulus nec Apostolis tribuatur qui in toto oria laniaverunt Ecclesiam sanguine suo ; tum quod M tia. 23. aliquem super terram Patrem voeare vetemur ; rum denique quia se omadati ux erationes recitat nomire totius E se ae . cuius talis sanctus Pater ron es.
dum. Perpe uus Romanus nos edocet usus, exceptis dumtaxat
istis S. Felieit 34. Ian. , M. Marii, & Sociorum i . eisdem,
R Catilli 14. Octobris, in quorum orationibus nomina non ex primuntur. quia se in saeramentario S. Gregorii manent deseripis: Idem es de M. 4o. Martyribus, Septem Fratrihus, , Quatuor Coronatis, sed Me quia eorum nomina vel certe, vel commode non poterant recenseri. Idipsum tu ticito morationibus Sanctorum propriorum , s horum ignorentur nomina, vel incerta smt, s vero plures suerint, eosdem geruerali recensenemine, aut cuius uno illorum veluti Dure nominato, ceteros sociorum vorabulo involve, ut communior seri usus.
I. NT ominibus plurimis hocte esseium reperimus inscriptum.1 sed eo vergunt omnia, ut des emi tempuς, quo olimeelctrahatur. Hora Moahe ma a Corcilio Turerens. N a Ma
pistri Regula, quod hora Atei duodecima, non erasa, sed la-hente diceretur. Geomariam, inritim lucemartim, seu Lee
. tis tostis ab aliis, quia valde sero, fle accensis cereis, seu i cerata recitabatur ad pellendas tenebras , quae sole iam iam o cumbente, praesertim in locis obscurioribus, cuiusmodi sunt oratoria, de chori, esse sesint. M peris potissimum ditatin Dit a sedere Visere , quo oriente, quod evenit Meidente sole, diem tantur : hine occalionem desumpserunt plurimi illud reiiciendi inter noctit officia, sed inter Horas diurnas pro idubio numerari debet, non dicebatur quippe post Mosum , sed ad recessum Solis, unde in hymno Iam fia recidit serius. Cassanus I l. 3.
de re turis Coenobio in eo. q. horae undecimae uidetur illud tradere, sed stite nos admoret Priscus vi Ar ean. cap. I. diab. s. nvim. 8. de hora undecima iam exacta , Ac duodecima iam erepta esse intelligendum, quod exuit ex parabola ipsa operariorum , quam aὰ rem idem producit, & euidens si ex lucernis, quae tamquam necessaria adhibebantur, cum tamen hora undecima lux solis apprime bene potuisset deservire. Ou modo autem instituto rempletorio ad horam undecimam tramim iu Tat, α φακ temporum decursu eitius antiei patum, iam quae traduntur in praeliminari s eapitum praecedentis, Ec sequentis liquido ostendunt.
II. Ad imitationem Iudaeorum, qui sessorum initium duennia vegpera ad ios ram , Ee lesa festa sua a vesperis ui piliae
incipat, & hae est ratio, cur solemnius peraguntur, unae &Papa primis tantum vesperis adesse solet. Amalarius de o d. Antiph. e . t f., dum adolescens esset, se obseruase satetur,
primas sessorum vesperas magis solamnes fuisse quam secta.
dat . ad illat frequerat orem fuisse populum, plures eerem ae. Geson, & Antipnonas, R Usalmos proprios mitat , ubi in secundis vesperis aleebantur feriae pmprii, quas ad secunda πι- sertas erissimassent veteres, sessum iam elapsum ess i neque eas ampliu ad sestum pertinere, instar sestorum smplicium , quae etiamnum feeundas vesperas non habent. Concilium Trullanum eon. M. ait . post et pertim m ad Altare tumessum rabio onmo gentiolisar usue ad sesperam λου dis Dumia eo , in qua te inrobum .u completorio gentia raestis semmtis. Ex qui exuitur esseium Dominum in primis vesperis incoepisse Cimeos, & in secundis, in limibus propterea genua flectenda maniagantur , iam desisse putaste; vox enim illam Compti , iam statv perarum loco , quia tune Graeci Completorium non nove rant, & vesperas Comptiror tim direbant, quatenus per eas os
eium diei complebatur. Romana Hesesa festis q. lectiomminune secundas tribuit vesperas , sed eas minus nobiles, & sol mnes emist, admittitque in eis quandocue nonnullas eomm morationes , quas a primis abigit, & plerumque secundae non sint, nis primarum repetitio.
DECRETUM I. CAR, IN ORDINE CCCXXXII
In cimo pro sanctis Corsessoribus, quoties eisdem fixa dies est
assgnata, quae non est Aes obitus eorum ; nestari non de bet ad hymnum Ise Coustin. m. MPrtiis beatas feandere , L eadem regula semanda est, s trangseratur sessum sanmciose laris ad diem, quae non si sui obitus. s. R. C. a. Iunii 1 oi. iu tino Terri; oia. S. Fram. Ex Merito in In
I. Irca vesperarum offrium, Aut & in ere a ossetis , varia in Ecclesis filii disciplina, & aghue est in psalmorum numero, & qualitate, & in nonnullis aliis, prasertim aptis Monachos, & uicit . Romana Ecelesa quinaue utitur psalmis. eantim M vi ear, rapitulo, quod stat lutioni, loco , & nymno , de quo nune sumimus assere. Quae ag hymno rum oris inem , antiquitatem, auctores, I primum rerum usum in divini offeris, aliaque, qua ad hymnorum materiam somctant, suppiledemus tradere, eum plurimi hae de re copiose , ae erudite striferint. Cum potissima Romani Breuiarii h mnorum pars eirca aerae sones metri, & numeri leges mec ret, Urbanus VIII. eos emendari, & emendato; BY ia fici inseri eurauit; qua in ementitione nongentos quinquaginta, &liun erroret sublatos suisse ferunt; Patres enim in hymn rum s Armatione, ut Ambrosus de su;s aperte ait Γε. r. uiae. , neglexerunt vertia, & persarunt myseria. Nonnulli domutatione via conquesti sunt, asti aruntque hymnos illos. ut ag poesiis, & satura linguae te es exigerentur, veterem -- dieitarem amisisse, atque pietatis vim, quam undique spira
ara, enervatam: dies t ιar;nhas, O recessi pis M. Aeri rem omnium Henrieus Valesus censuram egit praesitorum hymnorum , quos male compostos, & deprava tot existimat. Theo phylia Ra aridus rem M. ptin. a. praedi tam plurimi heit e mendationem, eamque admodum commendat Guyetus lib. 3. cap. 3. -υ. a. , aseritque, quod qui eam respuunt, parum se tacesiae decorem disgete prociant. Nos vero admonet Grameolas Iib. t. eap. 28. , quod pauca eirea sententias immutata fuere, & quod veteres eum emendatis conserenti, vix aliud discrimen occurret praeter, variam dimensonem , atque loquendi rationem. Nune ad Decretum.
II. In Translationum, ordinatimum, aliorumque smilium is Consessorum in quibus non recolitur dies mortis eorumiadem, in . hymno NE c fusor dicendum non esse moti e leatas i metuit stiprimos, diserae per haec verba Rubrica edocet e sition O dira olit s. dicatur mertiis summos. Diximus In σωλltis non recoritur u es mortis, quia si dies Translationis, aut alia senilis ad recolendam diem mortJs fuerit suscepta ob impedimentum occurrens in die natalitia, par es ratio, ae de se-sti; illis, quae habent diem assignatam quamcumque aliam , quae non est dies obitus. Pinarunt Macrus in Herodi. me . M marus Samellius Arr. Eretis 55. 3 Iit I9., & Felix Gabriel.
1ius δεριν ML eis, s Ron es dies ossetis, dicendum non essem ruit γ' re os, quando ratione impedimi ii transfertur adaiatiam diem osseium natalitium alicuius Sancti Conses ris , Aeconsequenter quoque quando idem officium alteri diei in perpetuum addicitur. Hanc mitentiam adeo validis asserit Pili usaec . pro seris ritu. m. ri 96. munitam esse rationibus, ut ei seisitan adhaereret, nisi Ohoaret presens S. R. C. Decretram; od ex eodem etiam transeribit Meratus Ps. s. cap. 3. num. i. Potirima vero ratio est, quod s adhue in cratiore dicis,
rest μιού iis , quia licet noti si dies vere natalitia i relitur dies natalitia, ita diei poterit me It tiaras, quia in osseicieelobratur dies obitus . . III. Cavantus fea g. e p. q. m. 7. e contra censuit murandum esse versum illum in oratiis furemos. ne dicatur meniadaeium, eum reipsa sanctus ea die minime obierit . Gavanti sententiam sacra Congregatio firmavit , Rubricae utique innixa , quae habet ; Si viri est dies obiras, dicariar mer ιι δε ι--os; dictio autem rase veritatem lanificat. & proprictatem;
cmerum autem natalitium . quando extra diem obitus eelebratur, non Leit, quod hie dies si vere, & proprie dire obitus, sed solum improprie, & per fictionem. Recolreda hie sunt ,
quae dedimus in cap. II., ubi eadem Congregatio expresse sta. tuit, quod tales dies habe i quidem sunt tamquam dies nata litii, quod improprietatem lanificat. sed tamen non sunt 're es obitus . Ibi etiam tam dicti inoem kcimus iniset diem
159쪽
1 o Cap. XXXIV. De Viseris, earumque partibus.
Mittit, Natalem, L Niralitia eorum. unde ex ibidis dicti
luculenter eruitur, eue nihilominus Ecclesias in oratioribus M., aIitia se celebrare valeat sat ri, non tamen extra diem obitus dicere: Hae it a trivi Motiis Maias tri. Et quidem Breuia rium iii tibia, quotiescumqur extra diem obitus reces it Couses
rem aliquem, item in die asti ara , semper praeserabit memisso mos, ut videre est in se iis M. H. acii , paci 1. Et illa. Ioannis Chrysostomi, Praneisci salesi, Petri Nolani &e ,
quditum licet aliqua re lanior in die Translationi , ut alia o sancto celebri, non tamen in iisdem eelebratur dies translationis, sed dies nataliti , di omelum inaltuitur in m moriam pre. 1iolae mortis eorumddin, licet ad hanc rem, eum dies natalitia imp Q ta latet dies alia de causa dr sancto eelebris, merito Abihcta surrit. Insubrum itaque est . quod Rubrica per ea in ba s istin s atri Mirus ori, expolei t. quod dies, in quas S. ei debes m ruit Maros, si uere aies altus, & non tantum mitione alleua. IU. Inhelati tamen haud possimus. quod sententia Aus ra, quorum meminimus, tuis non destituitur rationi Α, &in simili Lus ab Reelisa ipse videtur usu pari; in ossici a enim Conceptionis habetur Corioris es hegis m. Con/υ iaaem ho AG reum m. . & absque ulla mutatione Antiphonae istae diem tur in eodem ossitio etiam translato, quinimmo & dieehantur, quando Conceptio non habebat octavam, A adhue dicerentur,s poti octauam tran serri contig ret. Ah indultariis tamen ve ba illa omittuntur, vel mutantur, dum in sabhatis per almum de Coneotione ag rer, quod alia de causa seeti non potest , nisi quia osseu ilia uotl Ua non censentur in memoriam diei , quo Deipara eoneepta fuit instituta, sed magis in eommemo rationem ipsiusmet immaeulatae Conreptionit . ubi illud, eis
tramlatum, diem ipsam Coneeptionis nobis repraesentat. V rum ii re nonnulla , ut apposte quadrent olscio, quod agitur.& ne pluribui variationibus clerus uti teneatur, ad 'improprie ratem Iermonis pertrahi queant, secus vero . quoties Parianda
diserte assignantur, quare in ea se dubium viis non potest, quode, ita diem obitus dici debet merati δεν emos, etsi incium sit
U. Pari rationa nonnullis tortasse videbitur ut hymno La dum variandus versus ille 1 Dias refulset lumine, quo sis in tu is empore mlar Ur δευν δεδνa. Gavantus variatione opus non esse asserit, quia non dieitur His dies praeesse, in quo fit ometum, sea Guietus futilem hane rationem existimat, quia per ea verba sulscienter exprimitur iues obitus . Quidquid tamen sit, certe nulla variatio attentari debet, quo iam s R, hesea eam voluisset, utique praestri isset, scuti eamdem am-
iurauit ad Vesperas. Et cum ea verti reeitretur etiam in Trati
Jationum sectis, aliisque, in quibus non recolitur dies obitus , ne se si, quod ex se non desgnent eam esse obitus diem . Non deiunt aliqui usus, qui extra diem obitus totum vexsum Illum omittunt, & Breuiarium ipsum Romanum eumdem mmiat in sella stigmatum S. Francisci , dieitque C si rere a/j i. Distalia, mi or Dei, num in eodem Stigmatum smsto, quando ad aliam diem transfertur, dici queat . me δύο is inomii Mota mutieris Christ. Ea erite ratio eadem, ob quam in Confessorum officio , quando extra diem obitus eas hiatur non dicitur me Ae Ditis meruit notos oe. ubertim incit, nee ut supra esse dirandum in sigmatum seseo. item p s ea par ratio, quae in hymno Lauduit tuetur quo Ianctus his d. es=pοje oe. t eri etiam valeat Cissi rit μι Rumatis. sods diei non debet me it Mara minera Chνοι, quod eius Ioco subrogabitur ad eoinplementum metri ὶ M ait stilismos Iaticiis uores. At mutatio quaelibet in alvino ineici 1Gere est inhi. hiiαὶ Ita quidem, sed qua fit propria auctoritate; nes autem ita mus Rubrieam, quae in e se scitum festis extra diem obi tus expresse ass*gnat meruIt supremos, & iuxta auctistativam iactae Congregationis interpretationem etiamsomelum lit de die obitus: quidni igitur etiam in stigmatum secto , quando ex-tia proprium diem esebratur, ne mendaeium dicatur, aut ad impioprietatem sermonis, quam Congregatio non approbat . nectis; si recurrere, taeeri debebit merust leata ori, & eius dem lora diei mimia supremos, qui est verius alias proconisi
solibus disi approbatus, & olscio ipsi quod agatur, optimo
DECRETUM II. CAP., IN ORDINE CCCXXXIII.
Ouando contingit tranferri sinum alicuius Sancti Confessoth a die lui obitus in diem proxime seque rem, si fiat a capitulo de ipso, tune in primis suis vesperis dicitur in hymno, M stiit se. M scandes. δεδει, & in reliquo ossicae diei seque
ii, dehm emtinuati idem versus . S. R. C. iq. Jan. 36ga. Merito in Indice Decr. Brev. num. I 28.
I Uesia sestum s. Confimri a die sui obitus trans ortur' I iis diem molime sequentem, s primas vesperas inte I Uotia sestum s. Confimri a die sua obitus trans itur' I iis diem molime sequentem, s primas vesperas inimaris .es dimidiatas habeat, in eis direndum esse Me ιι Ma iis , quia vere eo die obiit, sensi Gavantus Le. cit. , qui H hierea voluit sequenti die, cum die obitus expiraverit, ad m,
hierea voluit sequenti die, cum dae obitus expiraverit, ad matutinum, & 2. vesperas dire um esse Mem ι δεννemos, unde I cap. 2. num. a. primis vestetis s. Francisci Xavem dat
Ad Mii Miros, & regiquo osseio Mistiir furemos, m quo is esum est . ut ag modum Rubricae in Breviarium ipsum Roma num in ossicio eiusdem S. Franeisti a plus a quo in Garanti placitis e ce iurantibus id imere fuerat invectum. Guyetus vu- o iaci eis. e iam primis vespeeis agieri ut Merula fori , , mia demonstrativum me pei marici ἡei pirat diem, quoc l oratur festari, is us ici casu alius est a dis bitus. II. Ad Rudricae tramites, quae nonnis extra Jem ob rem mutatiorem iniungit, in primis vesperit, quae diei in dio Qitus nec dum expirata, saera Congregatio diei manda Vit M , isti ias, quem in sum certinuari & voluit ad matutinum, , ad a. ueiperas diei sequentis . scuti & eontinuatis p et tot i o Marim, quando /ieitur in festi : tum erum i ta octava et seatur eum selo unum, & idem Offcium repetitum, hine e sἰ preseptem ι Dentes diri, quae profecto sunt extra diem Milut , continuentur, eontinuatur & idem verius sessi; a fortiori igitur in reliqim omio continiari debebit versus, qui distis fuit in mimis ψesperis, nam hae eum ossicio sequentis diei unum omni oo, & idem saetunt inelum, in ovo propterea eum di o mi- a te aliter diceretur in vesperis. N aliter in reliquo incio . Horum ratio est, quia ea verba in die sequenti , uti & per consequentem octavam dieuntur relate ad illu3 templi s . in quo veriscantur. Apprime ad rem faciunt. qua dicta sunt de otiato diemgo in die consteratioris, quod estra inconveniem etiam ullam de indieatio e dicitur a primia vesperis usque ei
in meridiem, ad quam regulariter dumtaxat Fcelesia remaneteonsecrata. Recolantur itaque, quae data fuere in Deo. r.eap.
intim eae itidem s vesperae snt integrae do eotim , quinato cum alias in primis vespexis dictum non fuerit Mea, ros. Miso itatis ordo haudquaquam ex ibilat, ut in sequenti Aleidem verius continuetur, sed magis MPm a supremes, eum tale eitim extra diem obitus recitetur. IV. In Decreto t. cap. I i. triplicem esse uidimus rationem competandi diem natalem timorem . nempe a primis ad secundas vesperas, a s lis casu ad solis occasum, & a media
nocte ad mediam timem, ita ut qui meumdere respective obiit ver h. gr. die t. Aprilis post holam vesperatum, uel pin solis vicosum i aut piat mediam noctem , et in natalis Gnsgandis o sit diei i. Aprilis, sed iecundae sequenti. Cum no rim
vim se, natalem diem Sanctis praeseribem , sed Sedit Apostoli--, ideireo quamcumque ex dictis rationibus haee seeuta fueris, diri illa, qui pro natali ab eadem Apost lita Sedes detre minata suerit, tenseri debebit natalis dies, in eaque gieendus Hil versus Arriait se sui. & non in sequenti, nis ad tramite piaesentis Decreti, s ad tequentem transfera ut diem, eui iux-
ea alteram e putandi rationem e smari poterat natalis Sam
ii. qui transfertur . sie lieet S. Franeis cui de Paula obierit disti. Aprilis hora eiteiter 2 r. i & e sequenter iuxta primamaomputandi rationem , nataliis eiusdem re i potuisset diei 3a Aprilis , adhue ouia iuxta rationes alias eoia natui fuit diei α. , in hae diei de bit Me it Aeolos, neo autem s transfera tur ad diem tertiam, nisi primas intems, vel dimidias habeat uesperas . Sanctus Philippus Benitiis gie 12. Augiali 13 Pitam
evolavit a remam hora M. ad pulsationem salutationis Angeli cae , & auxta secundam eomputandi ratiociem natalis eiisdem
saturus fuit die a 3. sequenti, di ideo m hae dicitur M.ν, .atiatas, qui verius ti viceretur die a a. . si iuxta tertiam computandi rationem natalis eiusdem praediciae diei ra. non impe ditae eons gnatus extitisset.
DECRETUM III. CAR, IN ORDINE CCCXXXIV.
In hymno Issa Confusis pro sanctis Coas oribus iuxta Decte
tum ii. Iunii i cr. mutatur tertius uersis, quoties eorum officium initatur extra diem obitus ipsorum. Verum praedicta mutatio non fiet, quando ossicium sisti re sanhii Conas oris habentis octavam. non ultra octavam ipsam transse
tur, quia tota octava nil aliud est, quam extenso ipsiti, is sit; & ideo verius idem per reliquos octavae dies, qui serte
tu persunt, retinebitur. S. R. c. a. Septemb. i 4 i. ex Re
I. ' Ria Moeemur, quorum primum est, in Meio Com1 fessorum Alcetidum este versum Memit furemos in huia inno se Coris M, quoties recitatur extra diem obitus, & de hoe iam ubertim egimus in duobus praecedenti a Deeretis. s
eundum ea, praefatam mutationem non esse faciendam quando ἔdem esseium transsertur infra suam octavam, etiam a trandatio etintingat ultra proxime sequentem diem: & huiuste divi sionis simul traditur ratio, utilis totis est a vii alitia es , quam axi nso ipsis fisi, stilicet quia tota octava eram putatur una dies, de integra ut natalitia scito eensetur assignata , de dum infra octavam transfertur , ncin extra diem obitus stranslatum reputatur. Quod tamen intellita, s sestum, quod transfertur, Memii Maro, sia vindicet, lectit laeto s foret se stum extra diem obitus, ut in sellum S. Dominiet. Quoniam vero expirata octava, expirat quoque integra 3ies natalitia . ideireo merito meretum addidit , quanda non titira octo missam tranisertων, ut designet in hoc casu M ostftistremos esse ὀhibendum. Tertium est . quod versus Meruis beatas retineri debet in reliquis die s octauae, quae supersunt, ti de hoe duia hium essa non potest, quia octava cum sit, nisi eontinua.
tio festi, idem utique versus, qui in festo adhibetur, in iisdem
160쪽
Decretum IV. Cap., in Ord. CCCXXXV. 141
DECRETUM IT CAR, IN ORDINE CCCXXXV.
Quando In primis vesperi s. Hermon Nilui Martyris hymnus
Droprius non tu i recitatu , ponendus est in matutino, tinrmmu mali lini suhqitue ut est in laudibus. S. R. C. s.
utriscue vesperis, Et laudibus . necnon mitis te multor, qui mi Mes in intim recitari decemitur. Ille continet vatae primo dia, hic vita continuationem, & finem, Ze hie teυera non est nili continuatio ill)ut; hine cum perquam inconvmiens Llet, reeitari prius post tiora facta, de vitae exitum, quam mora ,& uitae prineipium, iure optimo stabili tum apparet, quoi quoties in primit vesperis propriui hymnus sociam non habri, re citari debeat ad matutinum, di hymnus matutini sub limi in laudibus, ut se ordo traratur historiae. Hymnix autem se di stributis, Ac iuxta ordinem linis, in secundis vesperiet, tramim hae d sura integris, diei debebit hyt ui Rua , etsi primordia tineat, nil quippe reseri, quod primo ia repeta tur, dcm Indo euntia iuxta ordinim prius fuerint tersa, ut u-
miliate est is seri in Breυiario, 3c praecipue in talis s. Ma tinae, tis. Venantii , & ne ad aliena divagemur, scuti a Breuiario praeseribitur in Lilo ipso s. Hermen is di. II. Verum quae de ii Gi: S. Martinae, de S. Venantii o
servat praxit, quoties primae vesperae sunt impdditae, aliam sug- serunt agendi rationem, videlieri ut hymnut uesperarum tuo. Ptur h;mno matutini, & ad mesum unius legatur . At id ne in proposto easu, quia tres habent hymnos proprios, -- de substitutio locum novi habri, quare ut integra seeundum o dinem legatur historia, necessa fit, ex ἡucibus hyimis unum seri . In nostici autem ea si duo dumtaxat iunt hymni inopi ii, &per trans postionem ambo apte leguntur, quare iungi non de iant eum inani cleri gravamine, & inutili rep titione eiusdis hymni ad matutinum, de ad laudes. Quod si festum S. Martinae , aut S. Venantii transferri e tingeret ad diem aliquam , in qua integras secundas vesperas haberet, umnos praedictos haud putamus necessario ese iungendos, sed hymnum primarum uel priarum dici posse ad matutinum , hymnum matutini ad laudes, & hymnum laudum ad secundas vesperas. Sic iam
helendum de hymnit S. Ioseph tra3igimus alibi, de ex ibi di ctis subdimus, quod s ex hymnis smul iunae it aliqui sint divers matri, smno iungantur illi, qui eiusdem metri sunt ,ddmmodo iungi queant tine lassione huloriae , prioris elausulatae ita, in qua datur Trinstati laus. III. Ex hia ubertim habes, quid praessari debeat In ea
trium hymnorum propriorum iuxta ordinem historiae efforma- totum, quod s in itidem hi loriae ordo non teneatur, prout distributi sunt, recitentur, nec adhibeatur tanto, ut aliciatus omissocii consutitur, quare hymnus Aeta moris Resti , eum in Natiae laudibus se dumtaxat effundat, nec hymni, qui dicum tur ad matutinum, de laudes, fra illius eontinuatio, imp i.
tus in I. vesperis, non ponetur ad maturinum, bene vero nihilominus in a. vesperis, de quatenus hae snt impeditae, ore insocia erit o orius. Non se ea de hymno nassi Missis λων is, qui cum ordinem teneat, integretque eumdem hymnum eum h mnis matutantia de laudum, pars eiusdem hymni, quae in i . yesperas omisti seret, unienda erit cum ea matutini, ta meis in a. risperis locum haberet, ain per transposticinem ut supra contulendum erit emiam recitationi. Recolantur tradita
in eap. ῆα Decr. 2. de umnis S. Ioseph. IV. Resula & emitur lovacida in eatu duorum hymnorum, ita ut si hi teneant ordinem, iuxta ordinem recitari debeant adhibita , quatenus opus si, transpositione ; s vero ordinem non habeant, recitentur. prout in Breviario sunt diiΤributi rhine impeditis primis vesperis S. Teresia, hymnin Ruis superiis; trahetur ad manuinum, substituto hymno matutini ad laudes. V. De hymno P ιὸν stipere; in a. vesperis S. Mariae Marida lenae daci praescripto, nunc dubitatio exurgit, an quoties impedatur, omitti, vel uniri debeati Et dieimus ad matutinum
esse die dum, emissis hymno matutini, licet proprio, incipit Mo/ia eas s Uetiris . Ratio est, quia hie strictim admodum recenset nonnulla iam Sanctae, ubi ille plura & adhue eadem quae tenet matutini hymnus, disertius. distanetius, & prolixius quare indubie es praserandus, & rullatenus uniendos. Ex di Eiit autem ah de habes, quid in similibus praestare possis, di debeas.
De Compretaris, eis tia parrisua. Hsetorium, quia in eo dirinum officium tompletur, se dicium, S. Benedictum in insitutorem agnoscit. testa siqudem Card. Bona de διυ. ρώμ. cap. 48. nullus scriptor s. Benedicto antiquior, eiusdem meminit, , licet oratio.
nes aliquae fierent de indatae reportantur post vesperas, commune officium non eram, sed peculiares preces, quas G
'antus fiat. 4. cap. 6. m. a. ruae completorium nuneupat
tabatur, hine tempus eiusdem ea nieum communiter assagnatur initium nouis ante finem erepusculi vespretini, unde X. Colum ianus Go R in cap. I. illud uisitim noctis, Fruiuiosi; Braea etensis Episcopus p imam noctis horam, de Amalarius a. oia. Aiarissi eo. . ossicium ad uisem pertin os appes lasse ins
niuntur. Francolinus a. saν. cap. 18. duodecimae labrati horae
dies antε soli occasum illus eo gnat, tuin quod per eompletorium Christi sepultilo, quae eontigit ante Iolis occubitum ,
impraesent nur , tum quod in hyranci dieitur 6 Itiris aute υν- ισιι , cuius expnstioni de crepus e alorum luce obsi lunt urebailla Primae Iam tacis orio su is, quae alia; itidis intellisi
possent de luce matutina aute solis ortum: tum uuad aliouuiii completosum ad officium noctiimuin spretaret. 8c ad ait Ga vantus, ut laici quoque lateresse queant. .aae rationum momenta in eamdem oc nos trahunt i tentiam, qui propi meredimus , quod quan Prima, & Gm, torium divino o Deiri fuerunt addita ut illi hora prima pn i solia ortum, ita hute ora ultima M' solis octasum aisgetate venere. Monaehi
autem, qui ad tres vigilias nocti surg bant. ecimam anticipa hant admodum, & eito ad euiandum proe ebant, undi ex eo
rum dem malu tudinibus Hud erui valet completorii recitatio post solis occubitum, item ivitiam vociis, de pMua missis 1 ranuncupatiam inueniatur. quia nocte ingruante absoloeliatur, de per noctem ipsam quoLmm o protrudebatur ratione quarumdam preeum, quae statim post Completoriam habebantur, &in dormitorio nebant . Vapriae namn que priuq sole iam iam oceumbrate, actensque lueernis die Hatitur , anticipari eceperunt, quando eompletorium suit laudibim, & hae dieebatur
Vesperarum tempnre, nam eum tompletorium lectioipiritualis, quae ei rea uniuς horae spatium perdurabat, praec δ' et, evidensnt, quod alias post erepuscula ipsa uespertina protra fium suisset. Α, re item non erit recolere tradita in rapit. 33. II. Iuxta Romanum ritum quatit psalmi ad eonpl 'tortunarmirantur, tres apud Monacos, qui & ab sinenta eantico muedim est, per quia Romana Ecclesa completorium alii lὐebat olim sne ulla eollecta, quae una eum umno, capitulo, Ac precibus a Monaehis add4ta, vel recepta fuit. oratio ς Ita in nullo Romano ordine, vel Monami laudo; tur, sia solaeti socii thusanorum B iario ; dicebatur taman apud Monacos , ando ma completorium in dormitorio aquae benedi uiasperia' sebat, dc per eam Dei prcitectio potebatur aduersus iusdias Diaboli, de Ang li invocabantur, ut euit dirent eos. vi dot-mituti erant in dormitorio ; eum exim nemo in Ecclesia dormire talest, quis e regeret eamdom orationem compos tam , ut
in Ecclesa die muri Deindr dabatur Mn aetiis braedi fio preea verba lenia eo , ω eustitiai vis seu Reis A lio Dei oras pol iis Patris se. , dc hine oristinem habes plurium, quae adeompletorium dicuntur, aliorum vero in Decretorum expastione.
DECRETUM I. CAP., IN ORDINE CCCXXXVI.
I. Uaec eue Comple otium praecedunt, a Monachis mutuata iunt, & servabantur etiam apud Canorrem , --Monachorum instar se r vivont s. Uespere conveni
hant Monachi ad mllationem habradam , eui initian da Utur in claustro, vel rapitulo, petita prius brnuinionr, per lenio. n spiritualem spatio unius horae r gula iter pridiarantem, &terminantem ad nutum Ahiatis, qui sciit signum es bat dicens:
gebat Abbas Adistoriam noctum, ind3 ad Eesesam ibant , atque ibi quilibri e silentiam suam serutabatur , signoque a
Priora accepto, inVicem precatoria n suorum D aeeusabant .
Nine es , quod completorium nostrum incipit a Dbe eum te ctione aesumpta ex Epistola s. Petri, quae subrogata fuit loeoeollationis, Ec tune dieebatur ab iis, qui chom non intererante inde sequitur Ad roAum nostram , & deinde eonsessio, quae fit
per Confiteoν m. Apud omnes idem tamen omnino rim erat
usus, sol eonfessio ab aliquibus post eompletorium sebat, unge iactu,n est, quod Parisis, & alibi missi ei ad finem comps
II. Ab hebdomadario hae consessione fasti, num chorus in niversus reptieare quoad Misereattir lege dieere, tum n dum
ab hebdomadatio dictum fuerit debeat Miserratur, 3e Cois
reor, an vero dumtaxat illi, qui sunt ex parte chori, orta est
dubitatio ex uetias illis Rubrieae moras res ades, quae solum iis, qui iunt ex parta eliori , repetitionem d mlandare viaretur t& Congregula respondit a Chori tin res id esse agendum , adeoque a tota Vallentium multitudine, & non tantum ab iis,
ta sunt ex pariAeboii i Chini enim nomine vera venit tota enitum eopiar & iis, quae ab hebdomadario di 'tur ,
chorus universus respondere tenetur. Deinde e fesso fit 13 δε-
lenda pectata, δc reliquia quaedam esse sessoris antiquae, umde ab omnibus indubie seri debet, hoe solum inter veterem ,& novam intercedemta discrimine, quia ubi illam hei at s eius eum laeto, hane hebdomadarius Mit unioreso ehorti, dichorus hebdomadario.