장음표시 사용
101쪽
in. 11 ot seq. και περι - εν χη ελεγομεν ). Quid in operis principio dixerit, absumtis palinei prioribus pagellis, prorsus nos latet; et Disi ad coniecturas confugiamus, o piscari non possumus. Fuit certo, ut Ox laoc loco oruitur, aliquid ab iis, quae de somniis, set do actionum honosiate nuper concinnavit, diversum : sin minus, frustra licio subdidisset: MI iis , qtino in princisio Hiae tis. Alias nimirum Epicureorum sontontias a populari obtrectatorum contem tu vindicare sategit: harum v ro non pauca Omnium pone philoSOphorum σκωμματα, ut notum est, excipiebant. Nihil autem prohibet, quin in re iam dubia nostram opinionem intra probabilis coniecturis cancellos damus; atque ita ea, quae in Praefationo innuimus, explicentur si Fragmenta perlustremus, quae quidem aci operis principium propius ad dunt; omnia profectoco intendere videntur, ut vulgi opiniones de variis naturalium virium osse tibiis , ac terror , prognostica, et signa inde doducta, et Numinum fictorum timor sonitus convollantur. Re imo praosertim , quae num. 5. 6. Pt seqq. cxlii huimus. Quod si plures in principio paginas periisse Don temero antramamus, aliam quoquo Epicuri sententiam a populi obirceitationibus suisse vindicatam nemo soriasso dissi itur. Nimirum quum Polystratus in sermonis peroratione id, veluti totius Oporis fructum, conligat, ut tranquillam, et quibuscumque perturbationibus immunem agamus vitam, atque hanc ipsam ob caussam so alium quoquo Normonsem conscripsis testetur; verisimilo videtur eum etiam suos Discipulos defendisse, quod ab Rep. administranda sti nondum censeroni. Profecto hanc Epicurus sententiam ad beatam vitam hominos ducer praedicabat; hanc etiam a multis ot reprobatam, et coni natam fuisse aequus lector in dithium haud rovocabit. Hae autem placuit Epicureis, quorum nonnulli Diri optimi a Cicorono vocantur, Tusc. Lib. III. cap. ur: iiDmo otiam insitis po niar Ans, ut loquitur Sonoea Des V in Boiala Cop. XIII, huiusmodi sonsontici siti hiatur. Epicurus Dimirum censebat sapientem πολ etsi εσBα
quo de eo porhibent Cleom EMAI. Lib. VII. EMAI. 19. Plutarch. Vidia PFrrhi pag. 595. 1. I. Errancos. 1599. Ot Sonora Des otio Ansioniis Cap. XXX
Lin. 16. et seqq. εωε ναις διδαχαις κ. λ. ). Pauculis inhaerentes olomontoriam vestigiis id Posuimus, qυod sequentibias viam sternere porspeximus. Plutarchus Epicuro tribuit, quod suas doctrinas sectantibus iucundam, beatam tuo vitam poponderit: ita ut ad id consutandum con scripsoris librum , cui titulus : Otioia non sit istir Actincto secrandum Esi rartim. O N. T. II. P. 1O86. ot soqq. Laertius hoc quoque cius ossatum posteris tradidit: καν σαρεβλωBη ὁ σπα, si ναιαυτον si δα μονα, fiamolesi forvuctiInr svisens, oram fusurum nihilomintis foti m. I. N. segm. 118. Lita. 38. ot seqq τον βι ν ευδαιμονα χατα χαMυ παντος). Id Polystrato ε ριος ευδαμων, quod ὁ βια μακαριει Aristololi Et hic. L. X. c. 8. Hanc vitam Epicurus idem iidem suis adsociis promit iobat, quam Polystratus heio recte promissam, of impletam prostetur, uti etiam ex ανσingssa insequentis pagellae initio perspicienda eruimus. Nimirum quid τίν si δαιμcνα βιον ex Epicuri monto praestet, liabos cipud Sextiam Empiricum Contria Miathomesticos L XI. p. uo. Ibi siclo 1 18. Os voro stippi vimus χατα χα si , quia misiti averruncando ad selieitatem contondi is ipso docuerat. Viuo Laort. L. X. so . 11 . et soqq. Praecipue in Epistola ad Menoee iam totus in hoc ost, ut quid do αγαΘω, και κακω sentiendum sit, et quomodo illo potiri, et hoc carere
possimus, enucloet, segni. 124. Ot Seqq. Lin. uo. et seqq. και επιχαιρομεν ν κ. λ.). Duae sunt ευδαιμονιας, tomiciliati' partes; altera, ut
animus malis careat; altera, Di votorum suorum compos sat. Quae Plato Des Ros. L. IX. O M. T. II. p. 581. et seqq. odit. SMI . ntque apud Diogen in L. III. segm. 89. adsoverat ad solisti talem requiri, certo certius ad duo ista facili 11 gotio reduci possulit. Utrumque promittit Epi curus, adeoque pius fidus Achatos, nisi in verbis supplendis salsi sumus, post promissam a malis immunitatem , addit otiam bonorum , quaecunquo optantur, pollicitationem. Noe desunt au
ζην εστιν. GFidisti tina, Vtitio necessiaritio sunt, nonnulltio qui lom civ festicisti sem, raticio soro nes corporis trianquilliscitem, iaticie denique ad piram ipsam pertinent segm. 12 .
104쪽
obnoxios malis, quae stultas opi Diones comitantur, sectatorps suos
osso saciet cum vulgi amentia; sed sitam tranquillam vore , et lae tam in omnibus osso. Etenim Ox
hac sola P siologia sit, ut homo
si me, constantorque considat, otpraeterea adspernetur, dorid atque CB, quae stulte, et Vano ab ignaris dicuntur. I Omnia vero his contra ria saepe animos adduxerunt rursus
in vulgi, ot quidem ignari insci
tiam; quam fugere honesta res est,neo comparanda cum aliqua ceto-
rarum , de quibus solliciti sunt hominos. Nemo enim digno potorii
sermono persequi molestias, qua opor illos errores vitae adsoruntur; uti ad ipsas animi perturbationes, Parumque eventus mentem intendens
Quihus incommodis ametantur homines huius doctrinae ignari
105쪽
Lin. i. κακως συνρχομεν tri ). Ita vocat Epicurus, quos vulgi opinionibus deo pios traducit. Mox eosdem dicet sπι γευοντας αυτο ς χχχα Tah. XXIII. lib. 6. at tuo ipsorum deceptionem πιν ναρχηγον καρων nuncupabit lin. 14. Epicurus χρωμεῖα κακω, χ αγαβ , uisenios bono, titit nitimo, ait apud Diogenem L. X. segm. 15O, et παν αγαΘυν, χαι καπιν segm. 124. Porro huc transtulimus verbum συνεχομεν in m Tab. XXII. lin. 1 o. no quid te oro intrusisse videremur
Lin. 8. -υθυ μνης ). Ad Physiologiam has voces pertinere putamus; eam quippe paullo
cinis momoravit, ac de ipsa Epicurus non minus magnifico loquitur, quam Polystratus. Hi enim Physiologiam superius Tab. V. 'sin. admodum commendarat: ille autem non modo eam inculcavit discipulis , sed et pro stivis ratim , perfnrhiali rati- , timorram , of cti Mitiarum remedio adhisendam propositit irino si non adessent, ait, ουκ αν πρ σεδε s3α Φυσιολογιας ,
Φυσιο γιαν γνησicν, otiis OIquo citiis titi m DPMuiniam fissiora iam esse adfirmavit smin. 85. et quomodo is iliace has tur, docuit tum ad Herodotum, tum ad Pythocl in seribens s uni. 6.
Lin. I 4. Ot seqq. IΠαντα δε σα οπιναντια κ . λ. ). Nihil nobis hoc supplomonto probabilius occurrit, out integram lociori paginam proferremus , tota auo lacuna oppleretur. Noquo enim littortilas tantum , sed Epicuri etiam tum vortia , tum sontentias observant f , pervidimus heio de damnis tigi, quae ex confriariis doctrinis oriri iste proniati morai. Etenim quod ad verba υπεναντιας βουλησεις, αραξεις, αιτιας scripsit Epicurus. Laert. L. X. sogm. 81. pra toron αν ωουινας 1 υς, fltim tinox tinimos dixit Aial. Denique reus δοξας ε λαυνων, αφ' ων πλειστα τα ψυχας καταλαμβανε. B6ρυβος, opinionos sexFoilon por Vticis ianimos mraximus ocouuetis stimulitis, logitur
quisquis amplissimas Dou rit tribuitis sapientiae laudos tum ab Epicuro, tum praecipue ah Stoicis. Vide Laertium L. VII. segni. 1ua. ot seqq. Stoba um Serm. XXV. Consule otiam, si vacat, Lipsium Mianu otio cui I H. NIDA. L. II. c. 8. ot seqq. Epicurus etiam non pati aclo Scipioni e praedicavit apud Laert. L. X. segm. 31 . et seqq. quin immo hoc tradidis in Rialis Aonio Iiis stam. 145. Porro Polystrati respondet Epicuri ασιυβλφον smin. 85. Denique irgilius, quem ex Epicuri scitis plura sumsisse non uno loco observavit Servius, sic cecinit Gesor . L. II. v. 49O. et seqq. I Iiae , qui Motuit rum cognosco re cciussas , qtio mortis omnes , of momorrasiti fiamm hiseis pediatis, suo Atim o Acfloron is esUrari.
in . ti 5. δη αυσων δυσχερη ). In pagella dextrorsum vides II , eique imminet lineola , cui
simillimam alteram in podom versiculo post Δ conspistis. Id nobis argumento fuit litteram Simo ni decim huc osso inserendam : Di sonsus huiusmodi lectionem potius patiebatur , quam cadomvo li carentem. At si pro ΔΗ corrigas AI, sensum planiorem Ox Ddes , neque nostram inter pretationem improbabis. Lin. u6. αὐ- σα παAη x. λ. ). Animi portia attones pra stipuos esse ignorantiae effectusium Stoici, tum Epicurei docuerunt. Inter utrosque autem id praecipuo intersuit, quod illi omnes omnino evellendas, quia σοφος α snς gσΨιν , Laert. Lib. VII. segm. 31 . hi aut ni castantum osse tollendas , quae ex malo intellectis meteoris gignuntur. Porro Epicurus scripsit uia cum m L. X. segna. 78. et seqq. 85. et seqq. 142. σα υπαρχοντα παΘη et in Epist. ad Herodotum segm. 58. et παῖεσι μελλειν συσχεΘυεσῖαι , peritirlationibtis obnoxitim itim
108쪽
ligore poterit tum reliqua , tum quam misera quidem res sit, ut homines temoro de praedictis or- roribus se iactantos, in mala in cidant ; quam misera autem , Ut tiam opinionibus ibi concopiis inservientos vivant ; dum ob casquid om multis perturbationibus , et cupiditatibus promuntur ; propter istas autem multis , atque omnigenis motibus, actionibusque noxiis incumbunt ; tum quia in do optionem abducuntur, tum quia
ot transfigurantur in omnibus , et multas ceterorum otiam homi
num sibi imponunt porturbationes: ob quas ovenit, ut per vitam iactati , aut in suspicionibus
constituti, Dumquam vorum vilao fructum , ac Voluptatem cepe
rint ; sed citius o vita oiecti sint, quum multa mala tot oraverint Pamm Vol. IV.
109쪽
Lin. u. Pt seq. speti 1 νομεν 1υς αλ ως mis προειρημενοις περιπειπτειν ). Diphthongum, ut ut ibi adnotavimus , pro simplici a laeto adhibitam vides. Quo autem reserantiar τα πρ6ειρημενα , num iniselligat Βρασυνομεν tis mcis προειρημενοις, an potius τοις προειρημενοις περιπειπτειν, stiti iudi elis est. Si alteram hanc interprotationem seligas , mesta modo reconsilia intelligas oportos, iti iticio homines viathi erroribtis ahroptos incidoro dicit. Ita περ πιπτειν κακsis, ζημιαις, συμ ραις, αισχυναις, passim hegitur apud Thucydidem, Isocratem, Domosthenem, aliosque. Si vero priori adhaoreas, quam et nostra pra tulit sententia, δε minos, Vtii Ionior iti Iram des s modioli, erroribus, explicaro fas est. Profecto nuper simillimam Polystratus phrasim usurpaverat Tah. II lin. 15. et seqq. Tab. X. lin. uo. et seqq. Ttib. XIX. lin. 15. ot seqq. To περιπε πσειν aut ira, quod et occurris in Fragm. IV. consentaneam signiscationem Lah t Vm λααιασειν in Tab. XIX lin. 8. 1 aliquod , ad quod reseratur, stibaudires oportet; cuiusmodi exempla occurrunt apud Budacum Comm. Lingratio Gresectio h. v.
Lin. ξαις δωλευρντας ζην ). Stoicorum ααραδ6Bν His Stipiantis L serstites Nostro plaetiisso observavimus pag. 36. Hae aut ira carere dicit, qui salsis, molestisquo opinionistis soroians Oioil. Quomodo i filiaec vera su rit servitus reputata, vides Plutaretium in Libello, quo Stoicosmogis inopinata, quam poetas protulisse demonstrat. T. II. p. 1o5 . ct seq. Errancos. 159s a rianum in Epicro . L. IV. o. a. et Suidam x. Δουλος. Qui autem huiusmodi servituti obnoxius est, idolico a Polystrato misor censetur, quia αρχη , και πηγη τυ ευδαιμον ας, Pr Dici is , clion o fotioiIn is otiros, citi Philo in Libro , Onoia omnis frosus sit liber pag. 886. Friano . 1691. Lucianus denique adfirmat solum sui Epicurum , qui I horos ro oro solitus su riteos, qui s cum haberent consuetudinem. Psondomant. C. XLVII Lin. 13. αξεσιν ). Aitieismi studiosissimus suit Orthographias, ut pote qui ν parogogicum,ox communi dialecto rito omissum, ante consonantem litteram sui orpora Ddum curaverit. Quod autem istina e Ws ραφια Atticis placuerit, tum nos passim in Mibliotheea Herculanensi observa vitis, tum Grammati ei adfirmant, qui Des is isti Diti clo agunt; praesertim Zuin rus Gria o Diti et sol b. Do DAL AII a.
Lin. 34. et seqq α- μεν παραγ με, cog εις απατην κ. λ. ). Vani haruspices esse DP, quaeso, tibi xi Mamur, locior, quod et nullum aratum mus de se vorsiculum, et v rba suo loco in Legrar ponamus. Illud enim αως μεν, et πως δε ad significandum piartim, of stirlixn, seu itim, olliam opportunissimum videtur; noc infrequens est apon vestros Scriptores, ut pluribus exemplis probat Budaeus p. 13oo. IIαραγ με, stri voro ειs απατην idem est, ac παραγ μενους σ11 -αet η apud Thucydidem L. 1. o. 59. immo ααραγεσ3χι explicatur απασα set, apud Pollucem L. VIII. c. 14. apud Suidam , et Phavorinum h. v I in. 16. ct seqq. πως γε χαι μεταχροομεν iri χ. λ. ). Inconstantiam in capcssendis meteororiam iudiciis Philosopho osso indignam cinii a Polystratus odixerat Tah. II. et seq. ot Tati lin. us. Eius Praeceptori nihil mogis cordi suit, quam ut ab huiusmodi vitio suos liberaret discipulos; do oraten im ν άπαξ γεν g,cν σπίν , μηκετι την εναντιαν λαμβανειν διαDεσιν, μηδ' εααλλαταειν sκ ντα, eram , qtii son οἱ itioris si ions , num tiram in con restitim hiasistim triansi rarum , noVtios crates Oiariti tram. Luert. I. X sogna 11 . nuitis placiti meminit etiam Plutarctius is omnini Alom. M. T. II. p. 111 . uertino V. 35sq. Quibus aut in vicissitudini us homo vexotiar, ut animus spem in1or, ac timorem flustiuat, graphice describit Plinitis EsisDI. L. I. Esi,14. Iam vero in taphorico hocce sensu adcipi mo μεταχρονGαι, probat Suidas, apud quem μεταχρων νυντες est μετασχηματιζοντες h. V. Lin. 24. ot seqq. recti ζsν νησιν , μηδ' αα λαοσὶν χ. λ. QDibus potissim iam modis bona vita sua uiatiar, si latitur suo , inplicat Plato in Thi ho G s. T. II. p. 54. odit. Nuph Epi curus autem, cui Nosior innititur, hac de re ita scribit γνωσις cρAη .... - λαυσα ν Mi ει B νηον, Nosti cognidio . .. .s ii, til mortes ilia homo fruam . Lapri L. X. segni Iu4. ac ἡδονας εν α λαυσε κειμεναs omuelialos in i noncio post cis segm. 151 Lin. u5. λα si ν ). Ita pro λαμβανειν, siquidem in ima pagellae ora, minutiori charactero scriptum est: λαρε ν αλ si, signo dextrorsum addito, cui alterum omnino similo in linea modo citata visitur. Eisi enim in in sinit o mocio persaepe fom ora, tit animadvertunt Grammatici,cideo parum in signiscationse disserunt inter so, iat alteriam pro altero sumatur ; in hoc tanton perio si membro α6ρ σαος χρονος requirebatur, Ut cum εξα ηναι, quod subditur, Plano constaret. Lin. 26. et seqq. αλλ' εξα χναι προτερ ν χ. λ. ). Plus a quo, et sua impietate fretus stu cliait Epicurus , ut mortem Deo optarent, nec timerent Discipuli. Iisdem pene usus est argia
mentis, quae et Prodicus in Axiocho. O M. Pini. T. IlI. pag. 56u. Sextus Empiricus I rrhon ob oly . L. III. se a. u4. Lucretius Lib. Is 1. v. 489. et seqq. adtuleriani. Quamobrem Noster inscitiae tribuit, quod aliqui multis vexati timoribus citius ex hac vita migrent.