Herculanensium voluminum quae supersunt

72쪽

COLUMN A XIII.

si tamen olla vero aeris esset , ut ita omnibus , et ubique sit, illi est ; non autoni ut aliquibus quidem aes sit, aliis autem non ;uequo alicui hominum generi magis Ost, coteris autem minus, immo et non ubiquo. Similitor au tem non sunt honesta , ac turpia,

uti ot vora ; sod ea ab aliquo quidem dicuntur sic, ab alio vero

ventro brutis, D quo hominibus Oxistimant honesta , et turpia, et his similia, salso utiquo ; sed haec qui-dom existimaro oportet ad hominos portinoro, nihil autem horum per manero. Ex huiusmodi enim, et his

P. VIII. Qi,id sontian filii de hae Te.

73쪽

A D N O TAT IONES

1 in. 3. Pi s q. λ πας κατ' αληBειαν χαλχου ). Exemplum e re obvia sumsit; neque aliter vitai los liosco versus censuimus complendos, quam huiusmodi exemplo, insorius otiam latius cxplanato. Quod enim sacpo Gra ci Vcisa ctilin nriti sex Asero conflaverint, testis ost loeuplo

ii; iratis Pollux Onomiastic. L. X. Cap. u4. et Lib. VI. Cap. 15. Et quoniam ii te velliti porpio orbium vox adsit, tur; multa otiam ex Onia, et Asero desumsisso ex inpia, Pt proverbiaitim Ga accos, tum Latinos, doret Manutitis in suis AEnniis, quae vi sto, si vacat. Quin immo ortis , OIM , proverbialiter a Cratete adhibetur, ut legimus apud Plui circhum c φακυλ6ωαδ' αυξων αει ες στασιν αμμε βαλης. Addo Aristophanem εν λοπαδι πεπνιγμενον. Vos . vers. 513. Coiorum si placeat potitas λεπις pro λο is , nec sensus , nec litterarum λειψανα prohibebunt. Invenimus enim apud Dioscoridem λεπιδα χαλκου, εqniamiam coris L. V. c. 8 . quam Pliniusseo, iram ctoris adpellavit. L. XXXIV. c. 11 Lin. 9 ot seq. p cDκ εστιν τα καλά κ. λ. ). In Fragmpnto Tab. I. n. i. dum sor iusso pracsaretur, id ipsum innuit, quod la te susu explicat. Scribit enim .... καλειν πλειστα

hinnir tis ipsis sata rici , et noxia ; est Hira titilia , of inti itia ; ol citia flonostra , est 1 ipsin. Ab in orto itaque, et sallaci hominum de his rebus iudicio argumentum sumit, quo

probot Pas non esse suapte natura talos.

Lin. au. et seqq. Tω,δε μεν λεγsssαι cu κ. x. ). Quanta fuerit tum Philosophorum, tum Contium in dos Dion dis honestis, turpibusque rebus dissensio, perspecta res cst. Ω ξενε, inquit Artabanus, νομοι διαφερουσιν ανΘρωπων c αλλα δε αλλοις καλα ' καλον δε πασι αα si εια σωζειν , Σαι Mσμειν. Hospes , hominum Io os di fortini, estiti titiis honostra Didontur; honos um ostian&m om istis domosticas iustisti tonos mori, tittio Oae nares. Plutarchus V l. TZomari. T. I. p. ius. Quapropter non abs re Nopos satetur, non sera lom omnibus osso honestra, cliti Impia , seu omnici mestoriam iustistitis Adicrari. fines M. Ad huiusmodi ita suo sententiam, spicit holo Nostor, cuius sermonem pristinac integritati restituero conamur. Vide Clementem Alexandrinum Strom. L. IV. C. s. ct seqq.Lin. 16. t seqq. ωχ υπαρχειν oλ- κ. λ. ). Qua legimus in αὐτογρα- , quaeque resti luimus , ad illos pertinere censemus , qui omnino negabant aliquid esse itis niali resti , seunti furti stiti itisfia n, aut iniustum, Lonos iam, aut inhonositim. Huiusmodi sententiam Laertius

irihuit Archolao L. II. stant. 16. Aristippo, ibid. segni. 95. et seq. Theodoro Athoo, ibid.sogna. 96. t Pyrrhoni L. 1X. segm. 61. Vide etiam Plutarchum Do Finctii, Philosopho

Lin. 26. Eγ γαρ ). Tanta utique suit inter γ, ct x pronunciationis adsilitas, ut non modo licio illam pro ista litiora scripserit Librarius, sod mox etiam Col. XXI. lin. pariter6ρs ραφιαν corruperit. Vide ossium Diss. Des Litioraptim Pormnlatione , in sua. EFmol.

Alibi vero in Papyra is Voluminibus legitur μεγ γαρ pro μ ν γαρ.

76쪽

similibus sermonibus loquendi au daciam Mimonios invenientur non nulli , et quao ab hominibus ceti sontur, despicientos, et saepe pro grodionios ad ea, in quibus dignam

mercedem Voro, uti et supra dixi, retulerunt, et in hominum suspicionem Venientes, ot secundum

antiquas . . . .

ot multa dicunt , quae non ita sunt : sed argumontationem ii gontes excident in occasionibus ab iis, quos dixerant, formonibus; aut dum sustinoro nituntur , ite rum ab illis Oxagitantur. Ita tuo num aliquis ex sermonibus modo memoratis tibi vi dotur non I,

77쪽

AD NOTATIONES

Lin. u. ct s q. εἴρεBη νται Θρασυν μενοι τινες ). Quinam sint, quos h te memorat Poly stratus , non satis liquet; ve simile autem vid iur ad sophistas sermonem iniendi. Neminem enim praeterit perpetuas inter Philosophos de notioniam honestate , et turpitudino stiisso clis sensionos Uti iest tur prae ut ris Lucianus Dialog. sermo in f, seu Do Melis , Cicerom Ionistis L. II. D. 49. ot s0qq. Laetantius Instit. D M. L. III. c. q. et seqq Sophistae autem , quum in eo gloriam suam reponerent, quod de omnibus disputarent, et quamlibet sententiam argutia , ot loquacitato sua defenderent; libenter in eam sententiam abibant, de qua agit Polystratus , Pt in qua tuenda ipsi temere se iactabant.1 in. . et seqq. τον αξι ν timcν x. λ. Philosophos , quos modo memoravimus , con tonatos fuisse ob huiusmodi δογματα notissimum est, atque a Laertio passim narratur L. II.

Quamobrem non sine terrore suspicionem heio memoraro vid tur Polystratus. Lin. 19. και κατα σας αρυιας). Erit fortasse supplemonium huiusmodi: και χχτα σας αρχαι δοξας ου λαλεγ μελι ελεγχονται, of soctincitim so oros o intonos non Hi Orontos res Iargi u Itir. Id senim recto consonat praeced ratibus a quo , ac sequentibus Polystrati sintentiis. Novi mus , ponitus insitas opiniones , quae ad actionum honestatem , et turpituditi in pertin hant on 'tins suisse dictas, uti revera liumano genori coaevae sunt: ideoque constirnm minime essu

gisso, qui se nn Itim ii s non disso missos. Vide Sopho lom in inligono vers. 451. et soqq. cie Tullium Do Loratis L. I. n. 1 f. ad 56. et Do F iatis L. IV. n. 18. tum Lib. III. D. un

Lin. 15. και πcλλα λεγουσιν των cox υπαρυντων ). Utramque adversariorum sententiam,

quam modo innuit, complecti videtur Epicuri Adsecta verbis heic suppletis, et ceteris

. lao in serius logiantur. Saopo enim τα υπαρχοντα, et τα ci x υο Lin. uv. et soqq. Π δοκει R. λ. ). Ad illum heio sermo convertitur, cui lihrum suisso in scriptum monuimus in Praefat. p. IV. Brovis aut , quae innuitur, resutatio subiecta est opi Dionibus tum eorum, qui iustum, ot iniustum permanere, utpote sua natura tale, censebant; tiam etiam aliorum, qui omnino nihil esse honestum, ot inhonestum opinabantur. in . u5. κακοπαgsi ν). Num ita, an και παBε ν laete legendum foret incertum quidem est: sod lection in pira tulimus, quase visa est probabilior. Etenim σc ακοπαθειν non modo de pρ sotiis, sed do robus etiam dicitur, quae mnia so hiasoni, soli absurditate laborant. Suporva eandum ess h plura in medium adferre exempla meminimus enim Atti iaci iam vocasso μεταλ-λsi χχχο Θως, sti ossiones forrtio Iahorona esse ronios ; et Galenum dixisso κακ6 36υ, αμορια , memoria nitito cum m. Oh non ita ses hcthon , siqniscant. Ita sano flato in Tim o

80쪽

I At potius suadeo tonoro tamquam P. ix, probatum salso consori ros honostas, Quid sit sonae turpes, et quaecumque aliquando alitio consontur ; siquidem non sunt , quemadmodum aurum , et alia huiusmodi , qua o ubique eB-dem sunt. Unicuiquo enim obvium est conspicoro ipsam rem Noe maiorem , nec minorem esse ubiquo; ot ad omnia quidem verissima quum cibi nequeant oumdem agendi modum habere Noque Onim haec, neque ea, qtiae his contraria sunt , Omnibus salubria sunt , aut nutriendo apta ,

aut Oxitialia ; sed ipsa aliquos quidem sanant , nutriuntque ,