Herculanensium voluminum quae supersunt

121쪽

ADNOTATIONE S

NDm. I. χαλειν πλειστα τουτων x. λ. Rotulimus hoc Fragmentiam in Adnotationibus ad Col. XIII. p. u8. Confitiori Polystratus vi lotur in ipso Diatri hac mordio de eorum tomoritato , qui voces inanes Physiologiae inserebant; quum rorum nequo utilitatem , neque honestatem recto exponderent. Chrysippiam , colorosque Stoicos , nisi nos nostra stillit opinio , incusat: isti ni in argiatiis abutebantur, paradoxa proponebant, et sapilantiam suam non ad solidam homi Num utilitarem, sed ad vanam prorsus gloriam extollobant. Vido La t. L. VII. segm. 185. et seqq. , Plutarch. Lib. Qtioci Smici m ix inopinnira odi lorint, qtiam Poetae T. II. p. 1o5 .ct s q. et Do Amicorum MFugnantiis pag. 3o55. et seqq. donique in Lib. Ad o. SIOD. Pag. 1 8 P. Um. u. πρ φερειν σαυτα ω. λ. ). Ut quae innanimus pag. 34. Adnot. ad Col. VI. ubi hoe Fragmonium Circi inans, plenius onticleentur: monii Disso iuverit in illud Epieuroos summopere incubuisse, ut Diis omnem rogondi Universi cuiam auferrent. Ex eo cavillationcs suas deduco Latii , quod si olei Providentiam admittentos clo Diis tamquam de hominibus dissororent. Vide Gasson clum, ct Menagitim in Laertii L. X. stam. . Quare holo inquit Polystratus Stoicos hesoc iroforro , Vnia Diis , et hominibus otidem riatio consonit ; sunt enim tili is no haec omnia, scilicet ira, amor, benevolentia ete. Al non ita ros ses hiabolo sequuntur fortasse so phismata Epi euroo homino digna. Num. 5. cum δὶα σν siων ζυετα κ. λ. ) Do hoc Fragmento vide Adnot. ad Col. V. p. 3 o. Supplevimus vortium et smi, utpote Epicuro, eiusque Sectatoribus, id nitidem περι φυσεως tra cicinii bus , familiare. Frtigmonti autem sensus ad am res rondus est Magistri Κυριαν ξαν, quae ita legitur: το μακαριον, και αφΘαρτ ν ουσε αυτο πραγματα εχει, cυτε αλλω παρεχει. Laert. L. X. 5 gm. 1o9. Quao quidem sic latino rodduntur a Tullio: Vtioci hoastina, ol immor rati ost, id Moc hiahol, noc caehibot otii tiram n g Iitim. Do Nai. Deorum L. I. num. 5o. In cuius loci cxplaNationem, atque Omondationem animadvorsiones suas minimo spernendas edidit Ilossius Common Lia litin. p. 515. Romno 1 89. Quum itaque id statuerint Epicurei ; mirum non

Ost, quod mos esse pha nomonoriam αιτιαν, cratissia n, negaverint, neque eos Per sigma suam csticaciam prodoro , idooquo ab eorum ira ora Ooniatim non osse aiis voraverint.

Num. 4. 0ε - των φυσιολ ων ω. λ.). His, quae do Fragm. diximus in Λdnot. ad Col. VII. p. 16. addo, si lubot, mo φυσιολογων idcirco lacunae opplendae adhibitum suisse, quod do Phyiasiologis Epionidis multa in hoo Opere, ac praecipue consonsionem praedicaverit Noster, ut Physiologis Stoicis praesorondos esse probaret. De liis porro vide Laert. Lib. VII. sogm. 35u. Ad verbum περιπε πτοντα quod adlinet, iuverit consulere Adnot. ad Col. XXII. p. 46. , ubi ci do eodem Fragmento montionem iniecimus.

124쪽

TABULA II.

Num. 5.

Parilyr. Via. IV. Si enim videmus, quum haec ita con-S antur,non gravioribus incommodis assici colera animantia, quae neque SanCtum, neque impium existimant osse aliquid, neque signa, et prodigia, et id genus alia, quae ab eis mi Dimo conspiciuntur, irruno ne cogitant quidem de istis; no nos qui dem aliquam noxam patimur , minime ad significationes adtendentes. . . . iid in necessario nobis, ot illis sequentur effectus. Ridiculum igitur hoc, quoniam vel illis non sunt signa, et Strepitus, aut Omina, aut honesta, aut turpia, aut quidquidost huiusmodi; vel quum sint, non conspiciuntur ab illis, quia rationis participes non sunt; idcirco nequo nos haec habemus. Igitur si noque

125쪽

Num 5. et 6. ει γαρ κ. λ. ). Duo haec Fragmenta , perinde ac alterum de Animantibus alterum de Divinitate ageret, seorsum adlegavimus, illud scilicet alterum in Λdnot ad Col Xus'

p. 28. hoc autem in Adnot. ad Col V. P. 12. Sed utrumque videtur unum oumdemque conte xtum esu ere: adeo inter Se cohaerent, et formonem recte Procedentem exhibent. Quare versionem aliquantulum differentem hei Q edimus lectori tamen alterutram seligendi, aut aliam concin nandi facultatem liberrimum rolinquimus. Fortasse igitur o brutis animantibus argumentum eruehat Polystratus, quo probaret ea vitam agere humana shliciorem, dum do actionum lionestate , ac de signis nihil omnino cogitant; ac Propterea homines ab hisce robus observan clis ueterreret. Lucrotius omm , quum Obnixe Suadeat, ut ab huiusmodi terroribus animus omnino solvatur, Praecipue in Lib. V. et VI., Vera. 1557. et seqq. seris etiam timorem ab hominibus incussum improbat. Scripserat pridem Pythocli Epicurus: αἱ δε ε συι-- αἱ τενα-- -ι ως κατα συγκη - γρο 'υ του καιρου. Ου γαρ - γα αναγαν τινα προσῖείεται υ αποτελεσΘηναι χειμωνα ουὲξ κχΘΥ ω τις Θεια φυσις παρατηρουσα τα των λαψ ου εωδους σας Dci ruin- ταν ς αποτελει. S UisCGtiones, quao suῬser quibus fam ranimalibus ut, Por tora eslatis ciΠΠI Contivontiam EUCniunt. Non sirim animalia nostossitatom ni quiam ιni Muni, quum Post autumnum abstulit, ut hi s scit, no es s dot aliqua niatura

tum anim a Obse Vet σxitus , ac stoincto huiusmodi si ni attonos sciat Laert. L. X. segua. 115. Quibus Epicuri Placitis huc adductis, facito expiscabimur uti in si Di volit 1'olystrata locus Id enim animadvertit, quod si bruta bene vivunt, dum de hono

state , et de significationibuS nihil cogitant; nos incassum ipsa conspicimus, ad Capienda au guria , ne in aliquod damnum incidamus. Porro ad Probanda singula , quis supplevimus iis omnino satis est O ; ne longum formonem in Fragmenta brevissima instituisse videamur' lectoremque iii parvi momenti rebus diutius di Stineamus. Illud dumtaxat monemus simis tionem, quom verbiS χειρον απαλλαττειν dedimVS, acceptam referri Demostheni, ubi inquit μαλλον θε παντεs χειρον τμων απηλλαχασιν, vGm Potius Omnos Eolerius ris is citam Ii sunt. o Loronia pag. v. i. T. I. Lwsitio I o. Nam 7. et 8. - εξ αναγκU κ. λ. ). De hisce Fragmontis vide Adnot. ad Col. II o siet Uol. V1. pag. 34. Quum autem de utri quo nexu nihil ibi innuerimus, dequo sensu obiter verba fecerimus; inverit 1ia Praesonti in iis illustrandis tantisper immorari. Conlocavimus itaque uiscerpta haec λειψανα unum post altorum , quemadmodum et in duobus praeced uti

Dus 1aciendum curavimus ; quia unum eumdemque Sermonem componere Videbantur Prose. quitur enam 'Olystratus argumentum quod ot nuper enucloavimus ; videlicet significationes ex animalibus nullas Capi POSSC. Etenim eorum motuS , incesSus, Viae etC. ex Pllyrii cis caussis non ex Divina natura Epicuro petenda videntur: Si quidem meteora , et anni tempestatos ut in nobis , ita et an illis varia producunt symptomata ; neC quia ab iis rationis usu carentibus verae caussae minime intelliguntur , idcirco neque a nobis intelligi d boni, aut Diis res rei A l rom Epicurus : Gυδε γαρ το - ν ζωIν , κ' μικρω πιρι στερον η, FG τοιαυτην α ιαν -- μη - το παντελη εὐθαμ χν κεκτγμενον. δε seque enim animaI quo liabest, modo micti in senii in sto sit, in huiu&morei stultam Moidest occupiat sensem , ut observet exitum animalium

es liciat quo signiscationes , nedum Di ina natur G, Vuras P nam possi fot folii citom. Laert L. SUm. i 16. Denique vocem illam γε ιον adhibuisse videtur Polystratus, quia Mavist mmovetii gerebat; nam rathri tam irritaet E icurus , quiam Prao sic Dracts rorum fulti Grum inquit Cicero De A L Deortim L. II. num. 162.

128쪽

Numa

. . . . . . Concludentes, aut alio

ui Odo comprobantes eadem his, et nobis adcidisse ; quemadmodum nonnulli saciunt, stulto se gerenteS, Ut propter aliorum solummodo, qui non poterunt docti tuam consentanoam ConSpi Cere , nec recte aliquid proponunt , deceptionem , in ra tiocinatione aberrantes: nam haec omnia , quae ab iis dicuntur, minime comprobantur sic adsectos, ct quando prudentos ossicimur , ne Ob Unam qui dem harum rerum turbaturos nosmetipsos. Quum enim prudentiae incumbere oporteat, et utique

και τον φοβον λυται, και

tum timorem, tum suspicionem Sol Vero : hoc autem esse prudentiae munus existima Vanam perturbationem, et per insomnia, et Signa,

129쪽

otim. 9. et 1 D. περαινοντας, η αλ κ. λ. ). Verbum περαινοντα adiecimus ox Tab IUI itu releges, OVUMilonem, sensumque non absimilem deprehendet huic Frastinoviri cinias otiani mentionem fecimus in Adnot. ad hol. II. p. 6. eL V. p. 12. Illud quonam reserendum si L ob sermonis abrupti brevitatem non sat liquet. Foeta;96 da limbuendum eSt; smaidem ranimalibus saepe eadem, quae nobis eveniunt a Mono v v quod etiam observat Plutarcinis Do Sollonia Animniitim O p. 1. II. p. risio 'Ex hoc vero argumentum forsitan desumebat Chrysippus, lii quo Stoici, advsersus ciuos P P Simia S scribit, 'd probandas eorum praesignificationes.' Vide Cibor. Do Disiniat L si ii Quod denique in fragmonii calce, sensu oplagitante subdidimus, in ipsos Stoicos ac Dra stiri,in ChI SIPPum non immorito Scriptum existimamus: is enim aliorum auctoritati reddo nil sur, ut ei exprobravorit Apollodorus Athoniensis: ει λει εκλοτριδ παρατξΘειτριι , κενα αυτρο o χαρτυ αγρο ελειψε . Si quia ausor rei ou Chin kioris I It quae retierare sunt να tiarm charta V linquor tur: apud La het. L. VH. se in 18u tim Mireri'rili '