Herculanensium voluminum quae supersunt

92쪽

ros orantur, quisnam, O homo, est, qui haec per so osse talia adserat , quemadmodum ea sunt, quaptu prosors ' An non illud dicot , quod scit cos otiam in corporo ipso tilia quid in infirmo, alia autem sano prosunt ; et horum ipsorum rursus alia quidem Oi , qui hoc morbo laborat, alia vero ei , qui alio ; ot alia quid in febrem con

tinuam hahonti , alia vero inte mittentom; atque ita est do omni hus. Oportebat itaquo eumdem sol monom iniicero otiam do actioni bus ; non ollim heic omnibus eadem utilia sunt , sed aliis alia ;Dequo omnia ita sunt, ut putamus; sod sociandum divorsitatem tum naturae cuiusquo hominis , tum adcidontium. I Pros octo quod homines , qui haec omnia non con siderant , quae omnibus obvia sunt , non modo dum plaudunt Piaue r. Vos. IV.

CAP. XII. Quam malo sagerant, qui hciection perpetidei tes , alios eo temnutat.

93쪽

1 m. ab. et seq. Vtio σίν συναον R. λ.). Ex Medicorum penu verba deprovisimus: novimu onim inter febrium disserentias s , quam Inter πυρετον συναον, continuiam, et δια λειπονσα an miluontom statuerunt. Multus est Galenus in earum distinctione tradenda tum in Tractam

ristis Lib. II. Cap. u. tum in Commons. in Lib. I. EMMom. Hippocratis Cap. 5. Quod

autem earum euratio pro diverso huiusmodi mori orum genore diversa osse debeat, probationo non oget. latet ita ino supplomonti, litterulis adhuc prostantibus consentanei, ratio minimo, nisi lallamur, spernendo. Quae sequuntur , tametsi hariolando iniecta, sermonem tamen non ab Triptum , Ot a proposito argumento minimo aberrantem videntur conficere. Haec si respuos lector, audaciam potius nostram, quam negligentiam profecto notabis. 'Lib. 36. et seq. λο ν αυτον εμβαλειν ). Invenimus hanc φρασιν apud Imrodoliam, ζt Plato Nem : quod si aliud vortium , uti παειν , πρ σφερειν, mora: ν, vel aliud legoro amas ; modo interstitioso adcommodos, minimo intercedonius. Bi finximus autem πραξων, quia honestas ne tirpitudo ad notiones adii Dct, ut docet Plato: κατ' αγαsci πραξιν καλον αυτο α σειπας Utitisentis fonti est iactio , sonorinna es t Mnasoris. AI AME. T. II. p. 115. et καλαυ κω mx των αγαBων πιι εις , πραεεις , sociaro Mossos honorum ti INMAnos , actiones. Giarmici. AM P. IUD. Aristotolos pariter inquit coo' ἡ αυση πραξις, κω μια - αρι ω εσσω φαυλη , Do ct , Π quo oraclom , est unci ritimoro actio erit sitiora , of honestia. Cales or. Des Stis Altini. p. 24. - . 1 I. Gonopao 159 . LIII. ID. CL S q. τ' αυ- συμφεροντα επτιν ). Polystratus utiles nos, quas laeto legendas di TimuS, idcirco memoraro videtur , quia utillicit in iusti normam statuerat eius Institutor. Ad

Lm. 25. συμβοηκοτων ). Frequentissima vox apud Philosophos, praesertim ubi agitur de nutributis, vol ad identibus quae ad hominem pertinent. Aristot. Catemn Do micilis D. 151

Lin. 28. καγχαλωμενων ). Num ita logendum sit, an potius κ0.μενων, non satis liquot Papyri enim rugae utrumlit et extra dubitationis aleam non ponunt. Veruintam n utrum iu vertium LaheL Hesychius h. v. ot risui significando inservire testatur. At si eligas, quod nos et mimus, a molligos risum laetitia excitatum , quo plaudentos delectantur: et Corte liuiae suis animadvorsionibus, ct doctrinis Vindicat Noster. Si vero mavis καγ μενων , interpretaberis Cassistunum, quo Adversariorum sententias excipi a coloris hominibus ipse adfirmat: sed id συντα is, et contextus sermonis durius serent.

96쪽

XIX.

COLUMNA

αυσων των , ἀ προειπον , 5 διαλεγομενων, αφενσας

eotori homines in monte sua omni-hus huiuscemodi animai semiani-hus, sed et ea , quae ego ante exposui, disputant; quod, inq&am, qui haoc non considorant, mul tos redarguero consentur in iis, itiquibus isti minimo errarunt ; et

conseant eadem omnibus osse tu

pia , et honesta ; ct salso utiquo

adserant, quod si non ita res se habot, honessa, et Drueia ro Vora non Oxistorsent; stultum, et contra rationem ost. Quod vero aliquis in Super pro huiusmodi robus ot ipso audacter loquatur, ot alios inritot Ob rom nullius momenti; quia υLdelicet eos, quum ista conspant ess absurda , cum fiducia agere perspi-oit; id ad nimiam stultitiam portiti t. Et quomodo Verisimile est, quotquot sunt huiusmodi hominos, recte se gerere in vita, et siluciam ali quam habere rerum agendarum

97쪽

Ibin. 12. et seq. ψεας ηδη pχσκειν ο οντα - δεηΘειαν ). Nusquam tutius Vettia sunt lo vimus, quam hele loci, ubi adparent vestigiae loquutionis nuper ovidontius adhibitae Tab XV li

Lin. 14. ευ εs εστι, και αλGγον). Num haec verba, an alia idem sonantia. et fortasso iri alterum etiam versiculum producta, laete desiderentur, Pro Certo quis adseverarit Z Nos vero contalecimus duas Voces Praecipue. Iogendas, quae Poriodum , S sumque Complerent, et Auctori

similiares viderentur. Profecto ipse ευηως adhibuit Tab. XVI. lin. ζ4. atqu: Fram ι-- ' ' λογον quo i adtinet, in Um libri Titulo min αλογου καταφρονντ ειυς prostat et

mox Iab. XXII. n. s. Θρασι νομενους αλ tis, atque tab. XXIII. lin. 26. legitur αλογαε Θρασυνεφαι,1 m. TU. παν - . Quum ad ανακεφαλαιωσιν Properet Polystrati lucubratio heio conite Clitur utramque eiuS partem ; nimirum quae de somniis, quaeque de honestate in modiunt

Lm. I 7. S 'qq. αλλGUS παροξ μηδεν). Epicureos intellige. Epicurus enim malo an fiat, uti Ci pro testatur; siquidem se haria productus, non o schola videbatur. In Pi, nom A 1 Quare adversus eius disciplinam tum coaevi, tum rOContio S non Pau a καυμα scripserunt. Ipse utique non obscure dixerat, sed alta voce Pra dicaverat: quis bonum si, ut fiam a Osco, praetor Mom falsem ex gustu, set Vonsres. Attaen. Don. L. VII. c. 5. Iam vero ius dectatores Magistri δογματα, quae in bonam fortasse partem adcipi poterant tali sensu adei PienteS, ut omnem pietatem, morumque regulam radicitus evellerent, Omnium Odium et con tenuum meruerunt. Quare Flaccus ita cecinit: o pinyuem , si nitidum boras curata cΠω νAes , utina ri foro Molos , E icuri WEM P Ciam. Epist. Lib. I. EFιεt. IV. Mors. 15. et seq. Tullius otiam modo ait: Epicureorum PhiIo MM-scipit patrocinium solia talis. Do Oniatores num. 6Ο. modo addit: si Quoruntur Qui iam Lyrciarer . . . . mes εlumose rei re contra Epicurum. Tusciat. Lib. III. num. 6o. Ouao tiuum ita se haberent, ob frequentiora convicia, quibus impetebantur, merito di Cuntur a Polustrato παρc υνε IDαι, et merito de hoc queritur Philosophus Epicureus. Lin. 25. et seq. απαλλαττειν εν Ἀ βι). Verbum neutra significatione sumsimus pro συπρα- , a vortito subaudito. Frequenter enim in Graecis Scriptoribus αριστα, καλ- aut Criae χειρ ν - χρως απαλλαττειν. Quod si Placeat explicare , quomodo sonis ira ost omnes h msmodi homines tib rara, aut furam in sita Z interPretationem Loxicographi obfirmabunt Lin. 26. et seqq. τινα πιστιν Pn ' κ. λ. ). Quum apud Plutarchum o πι ν εον si gnificet freticiam habores, ita Ρolystrati Verba interpretati sumus: praesertim quum saei uadfirmet Epicurus homines superstitionibus deditos, dubitatione perpetua, et anxietate vexari ac propterea nomm aDondarum iduciam non δε sere. Vide Laertium L. X. seum. '8. et soli Praecipue vero in Natis sntentiis, ubi α φαλξια εχ τυ-κα εκ. Wεως των πολ usecuritas sex vulsete , et abdication multarum I serum Promittitur. Num. XIII. et sea. Ou propter ita potius vertimus, quam silem habenos tametsi nos minime lateret isto ctiam sensum m ιν εχειν, vel de Persona, Cui creditur, Vel de re, quae Creditur, Passim usurpari.

100쪽

ab ipsisΤ I Oportet enim, ut nos, qui

totum liuiusmodi sermonum nexum cum praedictis Hoc rinis conspici mus, sedulam Physiologiao oporam navemus ; ne quo praedictorum erroriam implicomur. Etonim dosomniis, et robus omnibus nuper expositis , et de iis , quae inpritieipio diximus vero non oportet turbari hasco doctrinas quisquis sequatur, latiquo obtinoro poterit vitam se licem adversus omnia mala , otgaudontem de quacumque ro quis optaverit gaudere. Non onim itorum

CAP. XIII. Folieitatem suastogmata sequeH-tibo, promittit.