Herculanensium voluminum quae supersunt

61쪽

Lin. 5. ct A qq. ἡ γινεται x. λ. ). Sensus facito inro J ligetur ex sollemni illa Epistori

F s Io ira , oliam iis , qui por hoc sistim seranqui Itim ngunt, iaciandia ni hi os/ hiatus njotii Vtinodiam mi omo. Laert. L. X. se a. 5 . Addo Ria cis Nonioni. segm. 14 u. Heio etiam vides, lector, si ilicationem vocis ci κε co, quia Physiologia propri iam Nil ebat oblectationem; siquidem nixs ωΣηναι φιλ6 φια habes in M. Antonino. Tων sis εαυτον. L. seet. 5. Consule etiam sextum Empiri in , apud quom ex Epicuri doctrina illud dicitur: ενεργεια λογοις, χαι διαλογισμοιό πω si δα μ να βιον περιπ6ιειν D NAram Siti iram Asermonibtis , ot res iocinia lon/htis festi seni prnosIn D si ram. Contra Miath. L. XI. p. quo. Lositio 1718. Lin. q. πων ααντων φυσιν ). Omnitius potio philosophis propositum fuit, ut omnium rerum naturam in 'ostigaretii; proptorea mo παντων supplovimus. Plato quid iri mullias, non om nos 1 Ps ab eis nos eradas duxit; philosophi enim propriam παυμαsειαν existimavit. Amtit. O M. T. I. p. 155. odit. AD A. sed iam ii parillo post philosophum ad maximam perventuri in gloriam dixit, ει δ6κοιη των regum, εμπειρος ειναι πασων , si si fora tir sciantiis omniatis prcio histis. p. 155. Aristoteles porro ait: Fem mco φιλ φ60 περι παντων δυνασθαι Aεωρε ν, si phi Iosophi omnia fosso in o si tiro. Moli issicor. Lib. 1 v. Cap. u. pag. OO5. r. II. O M.fnris. 1659. Lin. I. et seq. hos sui, και ειvεν ω. λ. ). Quod id fuerit propositum Epicureis, ex pluribus Lucretii locis Itiello colligitur. Lib. I. 51. ei seqq.

L His r fori nobis siclor quici possit oriri , Ontia noVnoras, Olc. Quare philosopho inculcat, Lib. III. 1 385.,

Immo otiam lioe sibi sitituit tractandum Lib. V 596,

Dionsis Dbsiciam , siquo offlictim , philosoplituo partes sexistimavit cum quo nonnulli olripicuriam porarint , ut polo qui Loniciam co ton Milonom r hic Liaris. Contra Miathoni. L. Il. p. 5 5. Lipsitio 1 18. Laortius 'iam do Epicuro, Piusque Speia agens lia e duo con iunxit: res φυσικ ν, τυ αερι φυσεως Bεωριαν πασαν τυ δε ηBικον, τα περι αιρεσξ-, χαι φυγγ .s siciam scribit, sci eos Dialiartio Ioliam voctimal nom ethiciam sero, Eo es cliono, of itina Irnolia tim. L. X. sogm. 5o. Iliae igitur redit Discipuli sermo. Lin. 16 ν άπλων ). Vertimus sim ficiatis , ut ambigua maneat sententia , qtialis est in i xtu; si iii idem iam graeco ἄπλους, quam latino sin Ioae modo in bonam, modo in malam partem adstipitur. Quod ad me , heio interpretor vocem pro sititio ; inquit Onim Isocrates tia .cυς δε 'γ υνται Ους 16Dν Ουκ ευντας. Ad Nicoctim, pag. 48. Bes4 lotio 3555. Vido oliam Aristotolom. Motoor. Lib. I. Hi autem interdum nati litis iactiones Lonostras qui dona, Aou Fors ottis tractant, 'araia candoro animi praediti Osso solent, sed sapientia careni Lin. 9O. επανω si ρημενοις ). xi de sui Prius pag. 5. et seq.Liu. 29. Pt seq. ως παλιν δεισιδαιμονιυντων ). Nido supra ilici.

64쪽

ub οἱ δε και εγχειρae ' αντες inultis , utquo omnigenis errant, nemo horum autumabit aliquid famao so habiturum: nos autem

ipsis protinus testabimur , quid quid Ois tacilius porturbatis prius testori utiquo potoramus. I fit in

alios potius r proliensiOnos adhin Quinam prae here quaerebaUt propter. .

aliqua est procella in Vita , quia timoribus obnoxii habent perturbationem ex prava ratiocinatio Dis Ortam , uti ex delectu falsa rum opinionum , earumque tui PreSSione , a qua Oritur animi procella anXietatem in Vita vore constituens. Alii vero adgressi

65쪽

Lin I. et seq. - λαις , και παντοδαπαις ). Ad quod Domen sti5stantiotim reserenda sintliaee ninoelisa , uti et αλλαις modo lectum , non satis liquet. Fortasse Amanuensis incuria omissum putas. At equidsem reor id consulto, set elegantor ab Auctore factum; qui vocem πρα ξεσι nuper expressam iterare noluit, tum quia satis intelligitur, tum quia verbis αρ- μενω, α εm ingratissimam κακ6pωνιαν odidisset.

Lin. 4. ot s q. rei χλos, os ) Tametsi alibi κληδίνα, omon, vortimus, quod contextus imia perstat; tamen laete opportunius graritim , sola iramiam intelligimus. Verumtamen utraquo significatio et exemplis frequentissimis nititur, ot Polystrati sensum non laedit; quum do illa gooria agatur , quam nonnulli a captandis , ct tu Ddis ominibvs quaerebant. Enimvero

moximam se merituros gloriam nonnulli sperabant, si omina rite inirerpretarentur. Intor phi losophos enim non modo Aristololes in To6Iamoni. apud Laertium Lib. V. Amm. 11. et seqq. sed etiam omnes I Isiano rei non solum socos Desormn obsor tini, soci se iam homintim, Vtitio sociant ominia, qtitio messeros nosset, quia sci res csensolant, idcirco omnihus rwhtis

Mnciis, Vnoia honum, igita, fortunia timque viis, si Ihiantur, est . Cicero, Des Diointil. Lib. I. num. 45. De viris insignibus, qui in ea uendis auguriis, auspiciis, et ominibus gloriam et philosophiam suam conlocabant, vide Valerium Maximum Lib. s. Cap. I. Immo quot ho mines hi sed signis interpretandis insudarint, disces a Theophrasto Chiam Dr. C. XVI. Do

ominum, ut ait Suetonius, Vis Noronis, C p. XLVI. n. 1. Est itaque sensus, Epicureos hominibus, qui gloritim per superstitiosam signoriam interpretationem venabantur, obiacoro, quod quum huiusmodi vulgari opinione tenerentur, fracia tis miliarsentur ; idipsum selli estir solere poterant, quod prius in eos diloro.

Lin. 1 o. et seqq. τας δριμυτητας κ. λ. ). Δρ μυτηVας lipio interpretamur eas ro ros sensio nes , quae cum quodam acumine, et acrimonia consociantur, cuiusmodi sunt σκωμμα . ita Lucianus δρι in τα Λτ τι ην σων σκωμματων, dicit, iacti non , quo ut instir Allici in scom

mnisitis. Promo h. Cap. II. huiusmodi aut in roprehensiones acres et voti mentos Epicurei , iiii livite innuero videtur Polystratus, in alios potius, quam in homines nuper In moratosn Mores Vtinorobrant; scilicet in eos, qui philosophicis otiam argumentis superstiti otiosacorrime tutabantur. Hi enim , uti mox legemus , perpetuas sibi tom os citos in vita consti

inebant , dum timoriatis sorcutii , et festiis res iaciniationistis, opinioniatisqtio in fictili, nihil aliud quam perturbationem sibi comparabant.

Lin. 35. et se G. m εστιν σων rah-νων A. λ. ). Quod suppletum vides, sequentia vortia satis comprobant. Certe quid na χειμων mox sumitur, uti ot heic a cepimus, metaphorico sensu neque desunt exempla Graecorum Scriptorum , qui dicunt χειμωνα πολεως , χειμωνα 'αBων, ton es alom cit istitis, fomposIalom ia ocluum ero. quae vide in Lexi is. Neque holemireris puriatim ntimorum pro sin Irari scriptum; nam et illum seiasus quaerebat, et Mo nander adhibuit. Fr monI. pag. o. Amsmoso f. I os . et Latini fora os rasos, et procotines passim dixere pori urstitianos ianimi, mo 1 itis , aerumnas. Lin. 39. λεξε ). Nova quid in signiscatio huius vocis: sed quis vetat ipsam Loricis adii ecte 3 Quum enim λεγε ν, tum dicores, tum dolimr , saepissime vertatur; non est cur λεεις dictio, verti possit, et non item Hoticitis. Hanc sententiam potius amplectamur, quam verta inus Histionem latin=rum opinionum ; quod sensus Diiorem , ct simplicitatem non servat.

68쪽

aliquid do his dicore , quousque

opinionem sapientiao apud adstan tes adquirant, Don soquuntur I'hysiologiam , ot hos decipere adoriuntur ; uti faciunt ipsi homi

nos modo memorati, et Secta eo

rum , qui se ipsos imperturbatos,ot Cynicos adpoliant ; quaequo di cuntur , et sunt ab ipsis , et a similibus hominibus

s no hahoant vituperationem, qua notantur hominos nihil dicontos , loquuntur do hoc, quod honesta, et turpia permanoaDt; ot hao di cunt contra eos, qui admittunt naturas minimo homogeneas rerum sub se positarum , quia non Sunt hae omnibus Oaodem , sed aliis liao; nulla onim harum Ost socian dum veritatem ; oporteret enim , Fc Fr ol. IV.

69쪽

ADNOTAT IONES

Lin. 5. δ6Pσή ας x. λ. ). sensum a gro expiscari licuit: sed quae pag. 19. et seq. tradidit Polusi ratus, scio an in hisco leti ris praetulerunt: ibi enim de iis agitur, qui auditorum laudem, set oblectationem venatiantur. Redit itaque nil idem; et Sophistas innuit, qui de qualibet quaestiono sex tempore disputare nitebantur, ut sapientiae opinionem sibi ponos Volgus conciliarent. Habot tu Lucianus in Psotidosophista T. I. p. 728. et seqq. Amst. 168 . ot in Lodii hiano Diti. p. 858. Vide otiam Plutarchum Do Mi Larad. p. 545. T. II. O . set Sextum Empiricum A uors. Akoror. pag. usu. Lissicio 1 18. Quare heic legimus δ6Eσιφ αν.

qiatim in ipsis , quos cum volgo confundit, notat Plato: σων αρετων δ' ας ου σπιας .sρi ri πληρει παντ- αναί με, 6ν, μεσσον εριδων, και δοξ σπιας, και ψευδους ; Vtisetis se stir, ctam sis tilom, of snpion iram sibi omnino siniciat, nonno os con&ntionsitis, si iratici stipion titio sorsurasiano , nc proin δε mon fracto rino ritim est 3 Fhi h. pag. 48. et seq. T. 4 l. m. SION . Ea vero, quae adiunximus, praetor Scriptores modo recensitos, habes otiam in Philo

Lin. 8. απαῖεις, και Κυνιχους ). Rite haec duo coniunxit Polystratus, ut argumentum suum obfirmaret nicos enim, ot Gilonitos Lia innus, uti verba idem sonantia, copulat, quom in Iriit: os sκ- κτcν ριναι, και Κυνικ6ν ατεχνωs, tili Gilonisu v aliquis, et Cynictis pitino sit. Hormini tis C. XVIII. et alibi Cynicis παντα λαρ ν ε εοαι , omnia rara ias j furti cloeot

Vil. - C. IX. Quinam porro fuerint Cynici, Antisthenis nempe discipuli, et quaenam

Corum dogmata, non memoramus, no in ro notissima plus aequo imimoremiar. Silendum lamonNon est, eos roiectis pluribus scientiis, Irtibusque lihoralibus, praesertim Geometria, Dialecti Physica, et Musica, solummodo Moralom Philosophiam in protio habuisso. Vido Laortium Lib. II. stam. 1 os , et seq. Hoc autem ad explicandum Polystrati sermonem, qui de

Ethica Epieur a mox disputaturus ost, sussi ero videtur. Iam vero Oisi Cynicos ad Stoicorum Sectam propius ad odoro aliqui putaverint, ut videre est apud Laertium, ubi ait: Ῥωνωνια mis ais ci σι ταυσα s αιρεσεσιν g ιν, sociofras Vtino iram ori infoV hias citias Molcis L. VI. stam. ao4. t L. Vs I. segm. aua; tamen hanc seia tentiam aliis non placuisse aperte tradit Cicero Des FABAns Lib. III. Dum. 68. Lin. 15. et seq. ἱνα μη σχωσι, κ. λ. ). Suis vestigiis inhaeret Nostor, dum Oos insectatur lini Do tacere videatitur , tomoro loqonDitir Qua in re sophistas praecipue indicaro videtur . tiam quia advorsus eos vidimus alios quoque Epicureos scripsisse s Vide Parioni I. huius Uo luminis pag. o. Ot seqq. ) tum quia hoc sophistis vitium passim veteres exprobrarunt. Plato Hippiam Sophistam sic loquentem inducit: ξ, ἡ αν τις βουληται, δν αν μοι εις εδειξ ν παρασκευασμενον ν , χχι α κρινομενον τω βουλομενω ὁ , m αν τις ερ α. Cui hest OH Gonm ni Vni Vnici sosioris, in iam do oo qnidom cir monto, Vtiod rati offeras Ilionom stirialtim Osf est otii hos, qnici nici ro Doris, ros ora Ioram. Hi N. Mesor. ON . T. I. p. 565. o D. SIoph. Alium elisin inducit iactantem so παναα ειδεναι, και αει, se scirE Omitia, et son ori Erasisse ibid. p. us4. Immo per huiusmodi loquacitatem gυρραπτειν τα στοματα των ανΘρωπων, osmi r iominum orti ipsi putabant. Ibici. p. 5 35. Lin. 17. λαλ υσι περι Ου μενειν κ. λ.). Non aliter sensum elicere ex lili rarum reliquii quivimus, quam ad illos ros rondo sermonem, qui iustum, et initastiam Dormianoro seu ossopor se lato docebant. Sapientissimam hanc sontentiam , set voro Philosopho dignissimam ad spernabantur Epicurei , ut mox videbimus adeoque ot Noster eam reiiciendam hole curat. Regari enim De init plerosque Graecorum Philosophos statuisse , nciti res Hiari es Vtilia initti n qniri ininimm ; idquo diserto adsorit Aristoteles Et hic. L. I. c. 15. ot Rhestor. L. I. e. 4

L. VII. sogm. 88. Addo Chrysippum, aliosque, quos vide, si lutiet, apud Sextum Empiri eum pol x L. IIJ u4. et apud Ciceron in in Libris Do Lonibus , set Do F Ans.

I in uo. et s qq. φυσεις αν- γενεις ). fluralem hunc numerum raro quidem Veteros ad hi bitoriant; sod exempla non de so nemo diffletur. Heic nimirum opportianus ost, ciuitur onim de variis rerum nes tiris, et constitutionibus, inter quas quasdam liomogenetis alias non thomogeneas statuit Noster. Quod autem si τε τί πι γενες του 0γενονs, ουτε 6 αν μογενες recoαν 6γελυς εστ ν ενδεικτικcν , docet Sextus Empiricus A Dors. I Mom. L. III. sonim. so8 et seqq. Librarius Noster scripsit αν πιενε g nos σφαλμα omen lavinatis.