Euripidis Hippolytus coronifer ..

101쪽

εἴη φρονουσα πλεῖον, η γυναῖκα χρη.τ γαρ πανουργον μάλλον ἐντίκτει Κύπρις εν ταῖς σοφαῖ w χ δ' μηχανος γυ νηγνωμη βραχεία μωρίαν φηρέθη. 640χρη δ' ις γυναικα πρόσπολον μεν ου περαν,

ἄφθογγα δ' αὐταῖς ξυγκατοικίζειν δάκη

θηρῶν 'ἴν εἰχον μητε προσφωνεῖν τινα,

Briinclaiis es SS. . . . l. edidisti κακουργον, Uiod im Daverat Valclc. Sed alteriina, Die qui lena Sententia, longe melius est, et vel O v. 1398. praeferendunt, Κύπρις

Ἀφροδίτη βροτοῖς. 64 I. γυναῖκα runciatis, ex uno Coissi A. iiii et χρη pro χρῆν exilibet. 642. θηρων. licitiar Pro θηρας. Hinc citat Eustallitus ad Il. T. p. 427, 29α324, 36. φθογγαδάκ. θηρων. . Tandent Ieriplarasiulia Dei I sciolus Sept. c. ne D. 564. θηρὼ εχθίστου δάκους Εἰκὼ φεροντα. Similis est sententia in Amirona. 945.

loci in forsan respicere Aristophanen Thesm 415 opinatur erit litus Iuc Tate. 643. Vulgo μηδέ Sed μητε, Iectionen Cossicis A. alckeilaemopl Datant, recepit Brunckius. Si-Inilem com ectionem udni Dui supi V. 75. Flor. μηποτε Satis notuna est particulas ἴνα ως, πως, φρα, elim inlicativi temporibus Praeteritis aliquando conjungi. Hujus vero OnStructionis rationem iugratiani tironuin explicaDO Quuna significare vellent Graeci aliquid futuraim fuisse, Si alia quae lani res contis risset, tuli COIuunctione istas praesi e Dant aulicativi tenaporibus

102쪽

μη ἐξ ἐκείνων φθεγμα δεξασθαι πάλιν. νυν δ' αἱ μεν ἔνδον δρῶσιν αἱ κακαὶ κακὰ . 645βουλεύμαm', εξω δ' ἐκφέρουσι πρόσπολοή.

ως και συ γ' μῖν πατρος, ω κακον κάρα,

λέκτρων ἀθίκτων λθες ει ξυναλλαγάς. αγὼ υτοῖς νασμοισιν ἐξομόρξομαι,

prout res postularet, imperiecto, noristis, plusquam periecto. Et

junctivo et optativo prorsiis distinguenda est. Dixissent quidem

μητε . . λ. i. e. that thoe iambeable euher c. Dixissent etiani

θρωποις χειν Φωνῆν, 'ν ησαν μηδενοι δεινοι λόγοι Νῶν δ' εὐτρόγοισι στόμασι τἀληθεστατα λεπτουσιν, ωστε μη δοκεῖν, χρη δοκεῖν In secillulo versu Rich. σαν Pro σι

legenduin esse monuit ex Plutarch. Tom. I. p. 802. . Tertium emendavit Ρο onus in ota Sta. Exhibet quident Stoboeus νυν δ' εὐρύθμοις πιστωμασι. Sed leniens Alex. Stroin I. D 340. εὐρόοισι στόμασι unde restituit Craticorum Princeps Νῖν δ' εὐτρόχοισι στόμασι, conserti jubens ur Bacch. 268. Plutarch. n. erici Tom. I. P. 155. C. 644. κείνου Ald. Sed κείνων Cossici Diis et Lasc. recte edictere Valch et Brunck. 647. - κακὰν πατρὼς κάρα M. 649. Ἐξομόρξομι LBSC. νάμασιν

103쪽

tontanae, mala stagnantiuus puriores essent, in iustriitionilbus adhiDel ἔ1ntiir. Virgil. n. II. 719. donec mesumine IV Abluero.

650. Vertit totius, pri fummulus, ut nec, m audivi ista,

ne purum puto' 652. Hunc versum ob Sigimatis-

cunmventus nonfuissem, haud amnatus adversus insidias. Speciosa sane Coriectio est sumim poetae Ioannis Miltoni, quam margini sui exemplaris Euripidis adscripsit, ει μενγα ορκοις θεῶν ἄφρακτος εύρεθην. Sed nihil mutandum. ἄφρακτος, Su Daudito ν, incautus ut in Aristopn TheSm. 580. μη τι προσπέσηγμῖν ἀφράκτοις πρῆγμα δεινὰν καιμέγα. ρκους θεων intra v. 104O. Homerica est locutio, Odγss. B. 377. γρηυς δε θεῶν μεγαν ρκον ἀπωμνυ. RIulem sumpsit Ρitulariis

alleia pateticula, quana ex Cod. A. repositi Briinclitus recte et sic vii leni ScnoliaSta. 655. Vulgo εκδημος. Eniendari .iussit Da vesius isc. Git. P. 332. ν κδημος cui pariterunt alch et

656. ξω μον στόμα Corrigere voluit alch et correxit BriInclc. sine causa, ut videtur. De numerorum permutationiDus supra diximus ad . 268. Legit inafletus

σῖγα ' ξομεν στόμα. 657. συν πατρὶ redeuntur ante

104쪽

πῶς νιν προσόψει και συ, και δέσποινα ση.της σης δε τόλμης εἴσομαι γεγευμένοS.

αε γαρ υν πως εισι κάκεινα κακαί.χὶ νυν τις αὐτὰς σωφρονεῖν διδαξατω. κάμ' ἐάτω τα Γ ἐπεμβαίνειν αεί. Xo. ταλανες, ω κακοτυχεῖς ντιστρ. 665 γυναικῶν πότμοι τίνα νυν η τέχνανεχομεν, η λόγον

Musgravium, metro et sententia repugnanti Dus. πατρὼ e quatuor AI S S. et Lasc. restituit usgr. συν πατρὼς μολων ποδὶ, gando κληι pati reverso rediero ua recte interpretatur alch cuna Mai saluto ad Suppl. O. Oni inest. 1215. παρθένου δέχου πόδα, avecta vi gιnι reditum. 658. χη δέσποινα ση Marici Bia l. 659. X. II. III. et 223. γεγευμένος Selaol. πεπειραμένος. Sic Noster in Herc. F. 356. Aταρπόνων δη μυρίων γευσάμην. ec. 379. οὐκ Ἀθε γευεσθαι -κων. Sopia. Trach. 1103. Aλλων τε μόχθων μυρίων γευσάμην.

66 - 4. Leguntur a viinuae versiis apud StODaeum .XXI. p. 431, 37. Grol. p. 307. ubi ολλυσθε

pro λοισθε, et υτως Pro υν πως v. 662. Glitini, quo naulieres prosequebatur, pari Sententia exprimit Euripides in nigni. oliaptu Stobaeuin LXXI. p. 432 6.

Grol. p. 308. Γυναῖκα δ' rerie

ταλαίνας κακόποτμοι τύχαι.

667. νυν τέχναν Cod. A. adver- Sante Inetro, non postulante, quod

credidit minorius. Si quid mutandi im esset, legerem, τίνας νυν τέχνας εχομεν η λόγους λογους

enim duo SS. A. B. sed nil opus

105쪽

πα ποε ἐξαλυμ τύχας; πῶς δε πημα κρύψω, φίλαις

τίς αν θεῶν αρωγὸς, η τίς α βροτῶν

πάρεδρος ἡ ξυνεργο αδίκων ργων φανείην το γαρ παρ ἡμῖν πάθος 675

παρον δυσεκπερατον ἔρχεται βίου.

vi lettir tantuna dedi νυν τίνας

νυν τεχνα Heri lan.

668. καθ' ἄμμα λύσειν id καθ' δγμα λύσιν λόγου basc. et λόγων pio varia lectione. Cum λύσιν eX-hibeant SS. etiam nonnulli, teSte Musgravio, Primus edidi ex ejus conlectura λύειν, Io credo, Obsimilitudinen literariin et , in λύσιν nautatuni fuisse; IOX E CO rigentis liniuies manu prosectam esse Aldinae lectionen λύσειν He-svchio iiden recte restitueritiit Viri docti κάθαμμα λύεις. Sic enim HS a Scito vio collatus glOSSR Veroe Suula, ut videtur, adscripta est;

επι των δύσλυτόν τι λύειν επι χει

ρούντων. I veit,ialis erat locutio, ut patet ex Zenobio IV. 46. Di plicet Briui cici aliis pie VOX λόγου, PID Mia νόσου Proposuit Ia1Zacitis, Exercit Academ p. 19. φόβου G. iurges. Sed vem repetiti nena, a qua alibi Exiripi es in intime abstinebat, in ioc loco data opera sectatiis esse vi letur lus enina, sive sillicultas, quae ab arguntento Proiecta esset, argiIuleiat quoque solvi delaebat. 669. τυχον Ακa E. Ρ ILRSc. 67O. ' Lasc. Ald Conexit Heathius ι γα, και φως, Ob VerStim Antistrophicui 367. ω μοι, φεν,

106쪽

κακοτυχεστατα γυναικῶν γω.

XO. φευ φευ πεπρακται, κοὐ κατώρθωνται τεχναι, δεσποινα, της σης προσπόλου κακῶς δ' χει.

ΦAI.. παγκακιστη, και φιλων διαφθορὰ, 680o P ειργάσω με. Ζευς- ω γεννητωρ μος πρόρριζον κτρίψειεν, οὐτάσας πυρί.

in cnoliis invenerat, o γὰρ πάθος βίου παρ μῖν παρόν. in potius videtur genitivus βίου pendere ab adjectivo verbali δυσεκπόρατον. 677. ετ deest in Lusc.

678. κου κατωρθωται τέχνη 11

toritate Codicis A. edidit Briinckius. Sed praeStant mea Iidem sententia, lae Vulgo leguntur, pluralia. DiiDitari potest, utri lectioni faveat Scnoliasta. unc et SeqMentem versiani Nutrici triDuendos esse monuit Reislcius: imistrii. 680. Aliam lectionem διαφθορευ, maana exniDent duo Codices et X. II. 343. in textum intulemini Valch et Briinck. Sed multo melior est ad sententiam, et plus auctoritatis prae se fert vulgata διαφθορά. Re Pro Persona P nitur, quod apud omnes fere scriptores, praesertim Atticos, saepissitae iactum est. Comparat usgravius Platonicum, λωβη καὶ διαφθορὰ των ξυγγιγνομένων Adde Nostra morona. 299. Μεγαλαν Πριάμου πόλεως λωβαν, i. e. Ρarin. In Sophoclis niloct. 622. -ἀσα βλάβη

οἱά μ ειργάσω, ἰ ηπάτηκae. Sed nihil attinet exempla notis Siniae figurae colligere. Ceterrum verD man or linem invenerunt alch et Briinclc. secuti Florentinum, Di διαφθορε φίλων. At veri plurii sunt Di in qjus ilitata, quam Ut in re unia isti Codici fides lianentiar. eoue de hiatu in lineversus timendun est Cum eundetuin Hippolyti, miae praeceMerat Orit-tione, octies admiserat Euripides. 681. Ita ΜSS. Parisienses Ou nes, .ase Schol et X. n. 341. Aldus naue tib δ . . . - τρίφειέ erus Flor. ei ς γ'

682. Jτεύσας . II. 342. προ- ριον ἐκτρίβειν proprie de iacte vel familia dice Datur ut in rologo Rues apud Valch. DiatriD. P. 90.

Πριάμου, βία πρόρριζον κτετριμμένην Verum de Domine dictum legitii etiana in loco Herodoti, quem Cum nostro apte conferunt

107쪽

ου εἶπον ν ου σης προὐνοησάμην φρενος,

συ δ' ου ἁνέσχου τοι γὰρ οὐκετ εὐκλεεῖς 685θανούμεθ'. Ἀλλὰ δεῖ με δὴ καινῶν λογων. οἶτος γὰρ, οργῆ νυν τεθηγμενος φρενας,

ερει καθ' ημῶν πατρὶ σας αμαρτίας, πλησε τε πῶσαν γαῖαν αἰσχίστων λογων. Oλοι καὶ συ χωστις κοντας φίλους poπρόθυμος εστι μη καλῶς εὐεργετεῖν.TP. δεσποιν, χεις με τἀμα μέμψασθαι κακά

Σπάρτης. id Aristoph. Ran. 587. I υριος αὐτὰς, η γύνη, τα παιδία, Κάκιστ ἀπολοίμην, et ii, Spantiemium, qui docet solenne tuentenSiuIn ramentum respici, in quo imprecabantur, ut non ipsi Sol una, sed uxores, libera, et totuni instipergentis itin litus perirent, Ii eje

Latini licebant ιm stirpe, ut Virg. AEn XI. 394. Erandri totam ιmstDFe ridebit Procul ruine domum.

προυνοησάμην φρενὰς trigide sane. Vulgatuni deseruiere poterit Bacellaru in versus 649. οὐκ εἶπον οὐκ

εκουσας, τι λύσει με τις;

635. συ δ' οὐκ ἀνίσχου Sulmi tui. σιγῶσα, et vid. Si prae ad 4v. 344. 561. 687. συντεθηγμενος Vulgo Emendavit Ρiersonus νυν τεθηγμενος, lod, Valchenaerii clicium Secutus, admisi. Idein secerat Brianckius, etsi postea ipsum sui facti poenituit. Veritu neque t O Sitio συν hic locunt habet neque coinposituna συνθηγω alibi reperire potui. Contra λῆμ' εχων τεθηγμενον est in Νostra rest. 1641. cui plura sintilia apud Nigicos inVenias. 688. τας αμαρτίας LiaSc. id et ΜSS. praeter A. cujus auctoritate correxit Musgravius σαλώμ. osthunc vulgo sequitur VerSUS, ueluoimittit ille Codex, ερε δε Πιτθεῖ

τω γέροντι συμφορῶς, luem lue ut

ab intei polatoris Inanu Proiectuna, cum Brunckio delevi. ox idem praebet πλησε δε quod receptoniininae praeterendum Videtur. πλη- σει τε, Praeter Disc. Ald et ΜSS. habet etiam X. n. 12 et 964.

108쪽

το γαρ δάκνον σου την διάγνωσιν κρατεῖ

εχ δε κἀγὼ προς αδ ει δέξει, λέγειν

εθρεψα σ εύνους τ ειμί της νόσου δε σοι 695ζητουσα φάρμαχ, εὐρον οὐχ α βουλόμην. ει δ' υ γ' ἔπραξα, κάρτ in ἐν σοφοῖσιν ν προς τας τύχας γαρ τὰς φρένας κεκτημεθα. ΦAI. ἡ τα δίκαια ταυτα κἀξαρκουντά μοι, τρωσασαν μἁς ἐτα συγχωρεῖν λόγοις 700

Musgravius ει δ' υ γ' πραε αν, maο plane barbarunt St; drticulae εἰ A nus uani in eodem sententiae meni Dro leguntur, neduim cuni Verbo iusicativo coniunctae. Fassiuntur etiam Valchemerius et Brianckius, cuni Voculain ἄν aeque

ad ἔπραξα quam ad ni referendanaeSSe cogitent. Constraictione nihil expeditius aut facilius ea leni est in Orest. 241. Εἰ μόνος σωθη, μαλλον ci ζηλωτ ν. oin Il. Ε. 679.

Και νυ τι πλέονας Λυκίων κτάνε

τον Pro πραξα Scliol. 698. Eustathius ad Iliad. . p. 786, 7 698, 36. P. προς

τὰς τύχας Dene venit Musgravius pro rerrem ea itu, conferens Helen. 329. Προς τας τύχας το χάρμα,

κεκτημεθa, pracdenti opinionem possidemus in hoc sensu acini Detur κτῆσθαι in Med. 220. Δύσκλειανεκτησαντο καὶ ραθυμίαν. pla T. 676. Και δειλίαν γαρ καὶ κάκην κεκτήσομαι. et ali Di. 699. η και δίκαι Cod. ar. κοὐξαρκοῖντά μοι Lase. Vid. Supr.

a v. 278. 700. Nonnulla in hoc vera interpretando exoria est difficultas,

quod VerD συγχωρεῖν λόγοις aliuni postulare sensum videntur, alium Stupra V. 299 m τοῖσιν ευ λεχθεῖσι συγχωρεῖν λόγοις. Interpretatio Guidem, quana lina Protulerima,

liodie nailii pamina satisfacit. Veditendum puto, Afer haring fured

me then to nee me in argument. De usu του εἶτα inter pateticipitini et verDuna positi, vide oen ad Gregoriun p. 62. 'ρωσαντες Hor.

109쪽

ΦAI.'aῆσαι λέγουσα κα τα πριν γαρ υ καλῶς παρηνεσάς μοι, ἁπεχείρησας κακα.

αλλ' εκποδὼν ἄπελθε, και σαυτης περι 705φροντιζ' ' γὼ γαρ τύμα θησομαι καλῶς.ὐμεῖς δε, παῖδες εὐγενεῖς ροιζηνιαι, τοσόνδε μοι παράσχε ἐξαιτουμένη,

σιγη καλύπτειν, ανθὰ εισηκούσατε.

XΟ όμνυμι σεμνην Ἀρτεμιν Διος κόρην, IO μηδεν κακῶν σῶν εἰς φάος δείξειν ποτε.ΦΑΙ. καλῶς λεξας - δὲ προτρεπου εγὼ ευρημα δη τι τησδε συμφορἁς ἔχω,

705-6. X. II. 228-9. Euripulem reprelaenssit minaceius, quod in reli lita tabula vii l de utrice factum sit, ne verto qui lena tulicaverit. Distinctionen inter lorinulas τἀμά

teriis de Vectis Mediis ecl. I. 47. De locutione ευ θεσθαι vel καλῶς θέσθαι το παρὼν, iuculente disseritit Henisterii usius ad Lucian. Ona. I. p. 405. 708. τοσονο εμῶ Briinckiiis, ii et infra 727. τῆσδ' εμοί. 709. καλυφειν . D. καλύφαθ' LaSc. Ald. καλύπτειν A. l. et sic Miisgr. Valch Brianck. 712. Vulgo λέξασθ'. sed ελεξας Cod. Flor certissinae reposuit V alckenuemus, iii cun quRtuor- deceni alia Euripidis loca, in albus eadem sol inula καλῶς ελcξci l Iitur. Deitule προτρέπου LRSc. AH ut Vulgo editur, sed Briincitatis dedit

Pro varia lectione n et S. B. iitinantibiis aliis Codici Dus; an

προστρεπτου D. προστρέπω σ

Ε. Vistini est vulgatani lectionem in textri retinere, etsi inteor, neque ilaec neque προστρόπου inini satistacit ne ita cerie convenit Soliolia sit interpretatio ἀντὶ του τουσα και εξερευνωσα nec luuiloquin aliter scripserat Turipules: ΟΠΗ IOAE IIII leni προσκοπου; . quod

a vestigiis literrarunt in Cocta non longe recedit Sed ju li 'alait emi

110쪽

ώστ εὐκλε μεν at σι προσθεῖναι βίον,

αύτη δ' νασθαι προς α νυν πεπτωκότα.

εγω δε Κυπριν, ηπερ ἐξολλυσί με, ψυχῆς παλλαχθεῖσα ἡδ' εν ἡμερα,

praecedenteni Meticulani με requiritur et Sic proiecto deibatur, lotae veterent euorem revocavit Mus ravius. In locutione προς τανυν πεπτωκότα censet alckenaeritis tesserariam linthina respexisse Euripi lena. enisteriausius ad Lucian. TOII . . p. 486. iterens Sopnoctem Stol aei. CVI. p. 70, 2. Grol. p. 456. Στέργειν δε τἀμπεσόντα καιθεσθαι πρέπει Σοφὼν κυβευτην, ἀλλα

in conlposuis; et insuper lege lunt 8Sα τἀκπεσόντα ex Id. Trinea v. Conferae possis ostra Electr. 43.

φωνει in pla T. 687. Heiae F. II 88. Supli Aj. 362. Electr. 4211. Mariclaiidiis coniecit καὶ σύ γ' υ

με νουθετεῖς et και συ μη με νουθετει,