장음표시 사용
121쪽
χαλῶτε κλεῖθρα, προσπολοι, πυλωμάτων
γυναικος, η με κατθανου Ἀπώλεσεν.
λυπης τι με, Iuci μαλλον ἀλγῆq. Citat Valchenaetius Liviunt XXIII. c. II. iii, Q. Fauius Pictor dixit,
Se Oraculo egressum exteniplo his Diniamus Diris rem trinam scisse: fissumoue ab antistite, Sicut coronatus laurea corona et oraculum adisset, et rem dii manu fecisset ita coronatun nar in adscendere, Nec ante deponere eam, petam Romam pervenisSet: se Ecun ue imperata Sint, citari linum religione ac d itigentia eXec tum coronam Nonu in
ora Apollinis deposuisse. 809. Hic versus, ut nunc e litus est, vulgo legitur post v 826. Sed in interpolatus est, ut cuivis ejus loci rationen inspicienti iacile pa
Cod. l. Sed pate Di ex alioriamCodicuna lectioniDiis, quianan his
κρῶν θεα ad Scripta suisse videtur in antiqviore quodam Codice intelia
pretatio τον δυσδαίμονα νεκρὰν quae, expilis vera lectione textum Occupavit. Postea istum talia enormem versuin describentes iiDrrarii, ad senarii in recidere aggressi si int. Alius igitur vulgatam reliquit, 'ἴδω δυσώδαίμονα Γυν alius lectionena estinxit piae, teste alckenaerio, erat in Cod.laris. ω 'ἴδω δυσοαίμονα Νεκρὰν
γυναικὰς, η με θανου ἀπωλεσεν.
alius pro sua liueralitate reliquit τον δυσοαίμονα, ut in IIS E alius denique, iii Florentinuim exaravit, τὰν δαίμονα. Briinckius retinuit εκλύσαθ', sed recte dedit πικρὰν
811. Actite et proDaDiliter Ons est luisleius delerulas SS Pe Sonaruna nota ad uv. 811. 819. 849. 858. et Omnia, quae in lac scena leguntur, aetica Theseo triDuenda. Cum auten Versus 855ή-7. Choro paulluui naelius quan Titeseo con- Venire releantur, Satius duxi, ut in re duuia iiilai novare.
122쪽
τίς ἄρα σαν, ταλαιν, μαυροῖ ζόαν
814-5. ω deest in Codice aris. qui mox ni itiit χερός. Verba αἶ
signis inclusenuit recentes editores Heatnio ODsecuti. Oii naultuni qui leni resert utriam in siniplices an in hiplices Doctantiacos ii vel siculi distriuuantur: Contraxissetulamen in inuni v v. 14. 15. nisi numeri Versui in hactenus in notis citatoriini sti Dinde inii tali iolestias lectora acturi essent. deni dictu in Puta de V. Stipra. 576-7 Piod nos idchaeo naonuinius, ne u aliis Olb-Mciatur. βιαίω legit Elnastellis. 818. Viilgo legitii mic VerSLIS, iit in Alclina, τί ἄρα σαν τάλαιναναμαυροῖ ζωάν Omittit τάλαιν&ν Lasc. Foraan legendum μαυροῖ ἄν ut sit integer SenariuS. R. Ρ. Venim thaec nota Orsono
ad inodun juveni, ut Videtur, X-cidit certe eatu UnPin In ScripSisset, si antimadvertisset Codiceni Paris. a Dere τίς ἄρα σαν, τάλαιν, αμαυροῖ γάν Versum Scilicet praeeunti Diis et sequentiDus Sit leni.
Reposui tantuni δαν, Pomoni xen plum Sectitiis, qui in Hec. 1098. On pro vulgato γ didu, et duo loca loliae inimcavit, Di ean- deni inedicinani metrii in lagitat. Cuim igitur colaflet utrauique somnium γῆ et ζόη amn Duisse Tragicos,
Vissi inimi ad . 877. Legere vult Censor notus uari. Rev. Ol. viii. p. 223. Tίς ἄρα σαν, τάλαινα, μαυροῖ δαν citatas in exenapla
videtur Brutichius e Codice edidit
πόνων, et ex ingenio I επαθον, τάλ&ς. Concinnioiena, uti PeIO,lectionem eiieci, delendo ν, quod
123쪽
τα μάκισε ἐμῶν κακῶν - τύχα,ώς μοι βαρεῖα και δόμοις ἐπεστάθης, κηλὶς φραστος εὐάλαστόρων τινός
κατακον μεν ουν βίωτος βίος κακῶν δ' , ταλας, πελαγος ει σορῶ
metira et sententiae perinde incom-tiaod tu est. 820. Pro vulgato τα κάκιστ, cliuod metriin violat, Brunci ius, monente Valchenaerio, e tribus MSS. A. B. Fl repostatis μάκιστ.Haec VOX, utpote apud Tragicos rarior, in illam facile inulari poterat. μάκιστος a Poetis 1Surpatur, ut opinor, Pro μεγιστος, quemad-nri, una μάσσων pii μείζων in Esch. Prona. 650. Pers. 440. 706. μάκιστος extat in Soph. oed T. I 3OO. τίς o πηδησας . Ιείονα δαίμων των μακίστων; ubi Odex unus ex ni Dei Conua naeuuna κακιστων Philoct. 849. Indicat alchenaerius 8-cla lui apud Lon in Sect iu Και
82 l. alck. Sine causa, ut videtur, naulebat πεστάθη. 822. S. D. ἄφρακτος, utendose. 823. Diversa fuit in o ui Diis lana antiquis iuris lauius versus lectio
Utriini lue inenaorat clioli asta. βίου ex ni Dent A. l. Unaol. . . 50, 26. Haec in clioliis explicatur
lui. Satis frequens est βίωτος βίος Arist. lui. 70. Ἀβίωτον ειναί μοι πεποίηκε τον βίον ad quent locunt videas HenasternusiuIII, et ValcR. ad neocriti Adoniag. P. 2II. Interpretatur Schol. μαραίνει
ad Il. . p. 381, 22, 288, 40. ad lianc varietaten Iespiciens, et O
inter παξ λεγόμενα uripidea recenset. Oeen conuptam esse pittat lonatietatus, et scribendi unsuspicatur Καταμονἀ, ουν, βίου. Manere in ita intolerabile est vid. V. pl. Scri Deiuluin censet Elnas-leitis ii et inir. 871. βίοτος, ω tans, Legeia luna in on. 764. οἴμοι ξυμφορας Ελαβον, παθον αγος ἀβίοτον, φίλaι. 824. Ita recte Lasc. Quod vulgatur, o τάλας, erSu serae nevit. Briinckius, qui Lascaris Glitionem videtur nunquan ii SpeXiSSe, en en- lationen sua ni κακῶν δ' o τλημων in textuna intulit. Locutiones κα-
κων πέλαγος, κύματο, κλυoων, et
124쪽
τοσουτον, στε μηποτ χ κνευσαι πάλιν, 825μηod ἐκπερῶσαι κυμα τῆσδε συμφορας. τίνα λόγον ταλας, τίνα τύχαν σε θεν βαρύποτμον, γυναι, προσαυδῶν τύχω ορνις γὰρ ως τις εκ χερῶν φαντος ει,
ρωγεν μέγα. ed. 363. D εἰ, Gπορόν σε κλυδωνα θεῖς, Μήδεια,κGκων πόρευσε. Suppl. 824. 834.
826. Post hunc vulgo se liuitur
809. naale repetituna, una mancicio delevi. Abest qui leni a Codd. A. Fl. et in laoc loco, si sententiam SpecteS, Prorsiis absurilus 8Set. Praeterea notandunt est quod in uv. I9 - 830. tria Senariolum listiclia toti leni dochiulacorium listichis singula singulis stibi ciantur; quodque his duodecilia versiis 37-848 uti alitistropha Stropllet Suae, fere opponantur: uitile coiistat isti in vel siculum hanc sedem male
829. Ea lena comparatione utitur Sophocles Ed. I, 175. Aλλου
ut, perperant Itulci iuS περ, scilicet liaud suspicatus istos verStis esse antisti Ophicos, et metIuna requirere περ i. e. Sicili. Sintilia sunt in Aristoph. Ran. 135 I. Nostri Herc. F. 509. 830. Alia in lectionen πικρὰν pro κραιπνὰ lial et Aldus, et sic Vulgo. Sed Iluscaris cuna omnibus MSS.
125쪽
αἶ, αἶ, αἶ, αἶ, μελεα, μελεα τάδε πάθη. πρόσωθεν δε ποθεν ἀνακομίζομαι τυχα δαιμόνων,
ἀπλακίαισι των πάροιθεν τινος.
XO. O σοι τάδ', ω 'ναξ, χλθε δη μόνω κακὰ, 835 πολλῶν μετ' αλλων δ' ἄλεσας κεδνὸν λεχος. OH 'o κατὰ γας θελω, το κατὰ τῶ κνέφας μετοικεῖν σκότω θανων δ λαμων,
τη σης στερηθεὶς φιλτάτης μιλίας άπωλεσας γὰρ ἄλλον, η κατέφθισο. 840 τίνος δη κλυω πόθεν θανάσιμος
gicos actitror, in hoc versu vel ob ninneros reponenda erat. Vid. supra adv. 145 Respexit qui lem aeseus eadem n ormian delicta,mis Hippolytus infra V. 13 Pp. 836. δ', hio vulgo DeSt, XCodis A. Fl. interjecit alcken-
aerius recte. Sinailis est verborum striactura in Herodoti loco Supri citato ad . 441. Sc noliasta conaparat ea, qui Diis Admetum consolatur Clionis in Alcest. 24. υγαρ τι πρῶτος, Ουδε λοίσθιος βροτῶν Γυναικὰ ἐσθλης πλακες. Vide Braincta notant ad opta. Electr. 153. cujus exeinplis addas iaDulae S V. 289. καινὰ mendo Se pira
837-8. X. II 899-900. σκότου sine auctoritate edidit Briinck θανεῖ Lasc. Doricaria Orinain λα- μων ex A. restititit alch. ω λα- μων inafletus, Provocans ad O soni notam infra v. 1458.
126쪽
τύχα σαν εβα, γύναι, καρδίαν; εἱποι τις ἄν το πραχθεν, η μάτην χλον στεγει τυραννον δῶμα προσπόλων ἐμῶν; ι μοι σέθεν μέλεος, io εἶδον ἄλγος δομων, ου τλητον, οὐδε ρητόν. Ἀλλ' πωλόμην.
ΑHuian Scriuuntur Τίνost κλύω:πόθεν θανάσιμος τύχα, Γύναι, ἀνεβα τάλαιναν καρδία , in Palmas neniininii in quiden metra vestigium depreliendas. Gedit sane Becrius priOIem debere senarium esse. Sed rectemusgravius edidit Ibo δ, κλύω ex E. LaSc. Gloss. λείπει παρά. Briinclitus delevit τάλαι- ναν, utpote inutile, et e versu 18. proiectam, et γύναι transposuit:
recte iaciens, ut opinor, nisi quod lectionen Codicis A. επέβα pri εβα in textum intersit sinaplex
enim VerDum metro convenientitis QSt, et Per Se longe nielius. olent tirones κλύω subjunctivun1 SSe: τίνος κλυζω Verierint nostrates f Onιwhon nius Idear Vermin aliternosce dochmiacos concinnavit loctissinius Elnastellus Τίνος δη, πόθεν,
θανάσιμος τύχα, Γύναι, σαν, ταλαιν,
εβα καρδίαν; Scilicet O glossani
Scholiast interpretatur, παρὰ τωνεχθρῶν Deitule, cum MSS. A. et Flor naDeant τάλαινα pro τάλαιναν, transpositis vociDus legit, Γύναι,
Dranis suis, in qui Diis recte dividuntii lii versiculi et sic oliui edideram: huic ver Elnisleio Dionitus, repOSui Ἱώ μοι σεθεν, et intra v. 138 l. ω μοι, τί φῶ Coni. S r. V. 36I. Ἱώ μοι, φευ, φεῖ' Di Lascaris et Aldus ei peram dupli
847. Editiones haDent ἀπωλόμαν, perperaui, ut in Senario. ἀπωλόμην seivant l. et X. II. 904.
127쪽
ω τάλας, σον κακον εχει δόμος.
sona ex Iamilia inoritur.' Al isto Supplici in loco versus ippoluti satis detenditur contra MitSgravium, qui audacter consecit Ερημον οἶκον
Ἀλως ὐγάζει. Quae Ver Da, Cula a D iustaini sine noniine auctoriSiorte citata essent, nanctatis, He-cu Dae quondana editor, Fragmentis Helenae Sol nocleae ingeniit. 851. minckius, iomo, vel eis lice, metri imperitiSSinitIS, quo tamen nem unquam in versiDus propter metriun concidendis au- lacius egit, copulana τε delet, et versuti inde eitictuin Φεγγος ε- λίου docti curia appellat, satis infeliciter. Vide Her annunt de Metris P. 242. Ρnere rateu P iecto est . 85l. Sequitii Verra afvnarietus e maplici ana Dica pen-tnemimeri conStans, Miale sunt
hujus tabulae V. 128. 138. 60. 852. ἀστεροπὰς Las c. Coni cit
τάλας, ω τάλας Λ Scripsit foratasse Poeta ἰω ἰω τάλας, integraim scilicet doctinii una. In tali Diis non inhiltiani auctoritatis odici Dus tribuendum est in exclamationi Dusenilia repetendis vel imittendis ludere sole Dant iiDrarii, de melioriina rationi Dus pariam solliciti. 855. uictimam a Dei senariuna X. n. 723. Δάκρυσί τε βλεφαρα θερμοῖς τέγγεται De interpolationibus ineptissim istitis versuun consaicinatori paritim attinet loqtii: si quis tamen suspicetur planeton, mi ille usus est, in nostris vel Si Dus inventiana uisse, poterit totum O- cum no modo dividere: Ω σαλαρ,
talis scriptoris auctoritate dii novandrina, et optinae se liabent vulgata. τεγκεται Lasc qiu mOX omittit πάλαι.
128쪽
σι δή ποθ' ηδε δελτος in φίλης χερος
ηρτημένη, θελει τι σημηναι νεον 86oαλλ' ἡ λεχους μοι και τεκνων πιστολας
εγραψεν ἡ δύστηνος ξαιτουμένη θάρσει, τάλαινα λεκτρα γαρ τὶ Θησέως ob ἔστι, δῶμά θ', Ἀτις εἴσεισιν γυνη. και μην τύποι γε σφενδόνης χρυσηλάτου S 65860. Notan inter galionis, a se vulgo abest. Post Ἀρτημένη POSVi. Valchenaerius intenogationen post cελτος OSuit, OS νέον sustulit. Eligat igitur lector quod optimuim sit. Celemini θέλει τι σημηνα νέον verti debet, num calamitatem ali-puam gniscare uit Ideni de
νὰ v. 372. ec. 83. Ἐσται τι νέον. 179. ed. 37. Δέootu δ' Gυτὴν, μη τι βουλεύση νέον. Vid. Mari laud. Suppl. O32. Et isti iiden euplaenaisnai, in i iis su Dintelligitur κακον, aptu Tragicosite pientissinii Sunt neque id egontentione lignulli dicassem, ni vini nostri loci paria in percepisse visus esset alchellaemus Vulgo σημαναι; e Cod. A. nihiletivit alch. Coni cit usgravius τί σημανεῖ
πατρός τε κα υἱέος, ον κατέλειπον.
et ali Di. 863. τάλινα LRSc. 865. σφενδόνη dicebatii palaannuli, i. e. circulius ille aureus in quo σφραγ Sive aiinuli gemma incitiditur. Hinc ipsam gemnadna signiticat, et τύποι σφενδόνης idem ac σφραγῖoo σημεῖα. Conferas Platonem Republ. . Om. II. P. 359. . καθήμενον υν μετὰ των
ἄλλων, τυ χεῖν την σφενeόνην του δακτυλίου περιαγαγόντα προς έαυτ ει τ εισω της χειρος τουτου εγενομενον, αφανῆ αυτὰ γενεσθαι τοῖς πσρGκαθημενοις. quae interpretatus
est Cicero de ilic. III. . ibi, cum
129쪽
της οὐκετ is σης τῆσδε προσσαινουσί με.
φέρ. ἐξελίξας περιβολα σφραγισμάτων,
palam ejus annuli ad palmam con-rerferat, a nullo videbatur, ipse autem omnia videbat. Hoc monuit II. Stephanus in laes. Gr. Ling. et post eum ValchenaeriuS. HeSyCn.
σφενδόνη του δακτυλίου το περι
φερές' η σφραγίς. Similia liabent Elyni M. et nothis. Vicietur qui leui iste circi illis dictius fuisse
προσσαίνειν κακόν. ula est adularet. Prom. 860 των δε προσσαίνει σε τι.
in sex alia apti l Esel Fluni exempla notavit lonalielmus Addas Nostri Ion 697 Ου γαρ με σαίνει θεσφατα. Rhes. 55. Iragm. Sopia. Teucri ap. to Daeti CXXI p. 615,16. Grot. p. 503. Celeriina del iiiiii veri iri tole et signiticationiDiis egit Blointietatus in disputatione longe elegantissilii apii lGlossariun ad AEScn. laeD. 379.
dena πεισφέρει, ut et κακῶν, quod exhibet Lascalis, proiectum Sse librarii aliculus annu, de Sendrio
επεισφερε θεος κακῶν ἐμοι μεν ἄν. Hodie equidem monenti Dus viris doctis, anaplexus suin Maiiciatus enaendationen ἄν pro υν, et e
co regum reorum familiam. Constructio est εἴ et ἄν ἐμοὶ βίωτος τύχαβίου, - στω τυχεῖν αυτης. inadis est infinitivi structura infra v. 1372. ἀμφιτόμου λόγχας Ἀραμαι διαμοι-
130쪽
τύχα προς το κρανθεν εἴη τυχεῖν.όλομένους γὰρ οὐκετ i ντας λέγω,
φεν, φευ, των μῶν τυράννων δόμους. δαῖμον, εἴ πως εστι, μη σφηλ' δόμους 875
habito ad-Sic supra v. 698. Προς
τὰς τύγας γὰρ τας φρενας κεκτΗ-μεθα.
fugiiuus. Pari modo adniDetur τὶς in Soph. A. i. 1138. Toῖ εἰς ἀνίαν
Vocis τινὰς reposui; In orem enina vina laaDet, quam ut enclitica sit. 879. Nulla causa erat cur On- Meeret cluidani apud Valch. υδ' ci νεκτόν. Quod emtum est, legitur in initi luis Edd. et SS. et X. II. 714. et defenditur versu 847. 881. που φυγω .aSc. AU. et sic vulgo. ἀ restituit alch e Co s.
propriana significationem naDet, garia De usu sit unctivonina inintei rogationinus videndus est Dawesius Misc. it. P. 78. 207. Uv. 881-2. in liunc naodum divisit Briinckius, Cod. A. secutus ioci