Euripidis Hippolytus coronifer ..

141쪽

γυναιξὶ δ' εμπέφυκεν o ιδ εγω νεους

οὐδεν γυναικῶν οντας σφαλεστέρους,

ὁταν ταράξν Κύπρις βῶσαν φρένα

το δ' ἄρσεν αυτοῖς φελεῖ προσκείμενον. νυν οὐν τι αὐτα σοῖς ἁμιλλῶμαι λόγοις, 97ονεκρου παρόντος μάρτυρος σαφεστατον

ἔξερρε γαίας τῆσδ' σον τάχος φυγάς. καὶ ηε Ἀθηνας τὰς θεοδμητους μόλ ,

προκειμενον.

974. o ἄρσεν est natura virilis ingenia, ut in Meliandro supra talo ad V. 17.975. idus nauet τί δυ; sed niatuni post vocena τί nunquam admittebant Tragici teste quam idoneo orsono ad licen. 892. Iure i itur nuper editore reposuere νυν οἶν ex Odd. omnivus LaSc. et ScnOl. Legitur iiden in Sopli. Ρnil IOD. TI J μ' νωγας αλλο πλη ψεύδη λεγειν sed Dicorrigendiana puto ἱ, Ῥοῦν ἄνωγας. In Esch. Suppl. uni Stanteio le

lieulius, in editione ejus I lagoediae,

piae ut revi in lucena prodeat, omnes antiviaruit inerariana anaantes aecum impense optant. In

illo loco T δ' οἶν, in hoc edidit Iνυν. Ceterunt apud Conticos iatus iste satis usitatus eSt. 976. enainerint tit OneS, νεκρὼς, uuicunque cadaver significat, generis SSe nasculini. O post alios molam Porsonus ad Hec. 67l. 977. Observat Valch iamplex ερρω irequentissitnun eSSe, comis posita eis rariora. Et sane, unum aliud exeniplum in Euripulis faDulis recordor, e . F. 259. ἀπερρων δ' ἔνθεν λθε ευθάοε, πβριζ'. 978. ostri versus est pli T. 1449. Oτα δ' Ἀθηνας τὰς θεοδμητους μόλης. Idena est Athenariam Epitneton, Sopli. Electr. 707. 980 Corrupte l. παρων γε, et

142쪽

O μαρτυρησε μ Ἱσθμιος Σίνις ποτὲ κταν. ἐαυτον, ἁλλὰ κομπάζειν μάτην

Ουδ αἱ θαλάσσης ξυννομοι Σκειρωνίδες

iiDrarii ad duplicandani , pate Dite itisigni Blonitietati nota in Glo

Sario ad sch. roni. 53. Varia Ioca veterum hanc liistoriam pectantia, congessit eursitis in Theseo CaP. V. litoriani praecipua inlicabo Apollodorus illi. ΙΙΙ. 16. P. 56I. Δευτερον δε Θησεῖς κτείνει

ύπεκτεινε. Paullo aliter saevitiani

ejus descri Di Diod. Sic IV. 59.

ύνεῖλε τον νομαζόμενον Κορυνήτην,

Qui poterat curvare trabes, et agebat ab auo Adaei man late sparsur corpora pinus. jusdem meininit Ovidius p. Her n. 7O. b. 409. Pausania Coi inlli. I. 37. de iachistoria agetis, refert ad stiam usque aetaten peritiansisSe Stain iniunt. Ceteritu Euripidis clioliasta ia-Dulatu illam notisSitnana, quae Vulgo de mcriiste nai miliai , ad initiretulit. indari etiam clioliasta in Argunteiit ad stlam. Sinin et ProcritSten conlutulere videtur. σίνις aliter appellatio fuit cuivis latroni in lita, ut in Epigrariam. An tiae Anthol. ΙΙΙ. xxiii. 11. H

igitur Eschylus in Agani. 726.

E θρεφεν δε λεοντα σίνιν δόμοις. De leone etiam Callinaaclius 3nan. in Apoll. l. χι λεοντα φηις κατεπεφνε βοῶν σίνιν Εὐρυπύλοιο. Isui inius igitur κατ εξοχὰν Ocabatiles Σίνις ' Vid. Aristot. Ἐnet. III. 3. De voce πιτυοκάμπτης usa est disputatio Henisteritus si ad I .u-Clan. Oui. I. p. 36

982. κτανεῖν γ' nitieritis, C diceni A. perperan SeCtituS. 983. συννομοι Proprie dicuntur

equi et boves, qui iisdeΠa pascuis

143쪽

III. πάτερ, μενος μεν, ξύστασίς τε σων φρενῶν δεινη το μεντοι πρἁγμ, ἔχον καλοῖς λόγους, εἴ τις διαπτύξειεν, ου καλον τόδε.

utuntur, in ad alia antimalia viae

Una PaScuntur, VOX tranStatu est; ut de ori in Aristopli. V. 209. Audacissinia vero metapnOT Vocat Noster Scopulo συννομους naaris, id est vicinos. συννομος est vicinus in Helen. 1507. ut i grates συννομοι νεφεων. In isto versu cornigendum

veri a Sunt, Σκίρωνα δε προ της Μεγαρικης ἀνεῖλε ρίφα κατὰ των

in Alcest. 809 To νυν σκυθρωπου καὶ ξυνεστῶτος φρενων Signiticat ξύστασις vel o ξυνεστηκὼς φρε- νων antini contractionem, IIae Ddolorem et tristitiam fieri dicet,athir. Coni Cicer Tusc. IV. 31. Eodem enim vitio est emisto animi in i titia, quo in dolore contractio. 088. πολλοῖς λόγους .aSc. Aul. et M SS. nonnulli. καλους A. B. Fl. 989. διαπτύξει Scnol. ερευνησειε.Ιn Sopia Antig. 709. supra umoDis laudato ad . 78. claOl. διαπτυ

χθεντες ἀνακαλυφθεντες.

990. ἄκομφος non interpretor cum Η. Stepilano illepidus, inel gans: Sed non Dorio, eallidi et arguti sermonis haud peritus nicet in Fragni Euri Licvmni I. κομφὼ eniim apti l Nostriana de lacundia dicitur, et Sionitica lo-Plaa, argutuS, callidus. Suppl. 441. Κομψός γ' o κηρυξ. CVcl. 15.

Κύκλωφ. Troad 652. κωφ θηλειων επη. I seu A. 333. De di versis enis Vocabuli potestatibus videnda lint 'lix sus et docte

144쪽

εἰς λικας δε κώλίγους σοφωτερος. ἔχει δὲ μοῖραν και τόδ o γαρ εν σοφοῖς ψαὐλοι, παρ οχλω μουσικώτεροι λεγειν.oμως δ' ανάγκη, ξυμφορῶς φιγμενη , γλῶσσάν , ἀφεῖναι. πρωτα δ' ἄρξομαι λεγειν, ὁθεν μ' ὐπηλθες πρῶτον, ς διαφθερῶν,

itisputariin Galalcemis ad M. An tonin ΙΙΙ. 5. p. 98, 43. Rulinicenius ad Timaeum p. 154. 61. Ε ponit Scholiasta ad Aristoph. Av.

sitniliter alii Graniniatici Hesv-chius alitem ἄκομφον Ἀπανουργον,οπλουν. unc et ecl. et V 993. Ita Det Ρlutarchus Om. II. P. 6. B. Respexeriant Aristot Rhet. II. p. 99, 17. X. II. 15. γωγ' nulla auctoritate dissit Briinclitus. Ἀλγους A. 991. κωλίγου Ald corrupte.

οε πρωτων πρωτον ρξομαι λέγειν.

git Mathlanciliis Οθε μ επηλθες. 997. Brunctius ad Mari landi et alchenaerii mentei edidit υκ Gντιλ deleta copula: sed vulgatam lectionem ut Inagis inphaticam recte tuetur Heatlitiis. 999. Heathius scri Di voluit φῆς, Mao soloecum esset subjunctivus

145쪽

ου ἐγγελαστης των μιλούντων, πάτερ, άλλ αυτὸς Ου παρούσι καγγύς ων, φίλοις. HOO5ενος δ' ἄθικτος, ω με νυν λεῖν δοκεῖς

nilne auctoris amaria est memorata, Vitis lactis pleriinique arrisit, et recepta est atriinckio Mihi vero satius visun est vulgatun retinere,

o intelligere in eodeni SenSu, PIO Nutrix in hac tabula dici potuisset

Vero cruSes plerique igitora Dan librarii, titiles actura est, ' quod invetera Dus editioniDus iere Semper comparent ἀνῆρ, ἄναξ, Ἀγων - c. alliculis non sine Imagno retri et lingitae lispen ii neglectis In Nostra meraclidis 3. 459. I 052. Electr. 43. 35 1 383. reponendum est 'ν se, metro plane postulante. Brunckius Dicunque in tales formas ostendii, aut crasin male X-Prinait, aut prava lautam nautatione metro SatiSiacere conatui aerioris

vitii exena pia sint Sopn. Ed C. 32. Antig. 766. Aj. 324. 337 ihiloct. . I 2. Di ἀνὴρ in 'νὰρ nautat. In istis locis resem Das bis, quod

eri re Peccavit Brunckius in Ed. C. 630. Di vulgo edituni erat Γν ῆP δ' ἀνὰ ω τελων ἐφα νετο. ille versu consuluit scri Denula ἀνὴρ οδ' cornigendum est οδ', 'νῆρ, et nic, et in Trach. 391. Vial torson. ad licen. 1670. Ceterunt, ut ad

conserunt Viri docti Suppl. 867. 877. Φίλοις, ἀληθῆ ἡ φίλος,

παρούσί τε, Καὶ μὰ παρουσιν. SIC enitu recte edidit Gaissor sitis. pi-

pate Ditis Porsoni nota ad Hec. 788. φίλος est in Codd. A. l. 1006. ἄθικτο activan habere potestatem videtur hic et in Sopli. Ed C. 1521. Aθικτος ἡγητῆρος. Conseretis etiani Ed. . 968. ἐγὼ

Contra pastive signiticat, una genitivo, in opta Tracti. 687. ἰκτινόρτ' ἀεὶ Θερμῆ ἄθικτον. et sic allui. Plerumque quid en ἄθικτος valet non tangendus, integer, acer, ut si ra 648. Λεκτρω- άθικτων.

146쪽

λεχους γαρ εις τόδ' ημέρας γνῖν δέμας

κοὐκ oiδα πρῆξιν τηνδε, πλην λόγω κλυων, γραφῆ τε λευσσων ουδε γαρ ταυτα σκοπεῖν προθυμος ιμι, παρθενον ψυχην ἔχων. 1OIO και η το σωφρον τοὐμον υ πείθει ἡ ἴσως

δεῖ δη σε δεῖξαι, τω τρόπω διεφθάρην.

ποτερα το τῆσδε σῶμ' ἐκαλλιστεύετο

1009. Attulit Brunckius Lotimi Pastoral. I. init. Ti Λέσβω θηρων,

λιστον ν ειδον, εἰκόνα, γραφῆν, στορίαν ρωτος corrigen εικωνα

γραπτὰν ἱστ ε Briancta quid eniemendationem hac nota, in margine lium scripta, conlpi Davit ΡOr- sonus: Recte et sic illoisonus Aneedos Grinc T. II. P. 66. n.

1781. Strabo IV. p. 959. B. 648. καθάπερ κά γραπτὰ εἰκὼνεμφανίζει ἡ εν γορα. Seud Pi tmethus in ita Isocratre p. 39.

Briinclitum, qui ex ingetuo edidit

naee erba exhiDe X. n. 21. 101O. Confert Valchenaetius Philon. Iud. p. 742. A. παρθένους ταὶ u/υχα διαφυλάττουσαι. IOIl. Ita ex trivus Codd. A. B. R. cum Musgravio vidi. εἰ ἐL c. Ald. Oculus κε μῆ, quaS receperiant alch et Brunch. credo equidem in Codice . ex interpretatione scriptas luisse. Docet Valchenaetius ad Herod. VII. 591. voculas καὶ δῆ apud Graecos alere fac an esse, citans ostri Med. 387. Και δ, τεθνῶσι τις με δεξεται πόλις Helen. 46o. α δη παρεῖκεν.

10I2. διεφθάρη Add. Sed διεφθάρην onines 4ri quos recte secuti sunt alch Brunck. et sic Lase nisi quod treograpin incuria Iessit διεφθάρην Consera Baecu.

pia sunt in Med. 43. Πεμφω ἀρ

147쪽

πασῶν γυναικῶ , ψ ον οικησειν δόμον, ἔγκληρον ευνην προσλαβὼν, ἐπηλπισα μάταιος ἄρα, κοὐδαμο μεν ην φρενῶν. ἁλλ' ς τυραννεῖν δ τοῖσι σώφροσιν; ηκιστά γ' ει η ας φρενας διέφθορε θνητῶν, σοισιν ἁνδάνει, μοναρχία,εγὼ δ' αγῶνας μεν κρατεῖν Ἐλληνικοῖς

dictum esse docent ira docti, hic et in Iph. T. 682. Εγκληρον i

Proprie epitnelon erat puellae, ad quam tota patris heressitas ei Ve- Itiret. Anglice, an heiress. aullo aliter tamen naem ae nuptiae, Post Imorten Thesei, εγκληρος εὐνὰ dictaeniissent. Videas autem Ruhnicen. ad Tiniaevi p. 209. 1016. Magna est in ioc versu lectionum varietas. Aldus άταιος

μενος, viis Mariclandus legendunt esse κουζαμο et φρενων, recte conferens Soph. Electr. 390. οὐ ποτε φρενῶν et sic Briancrius, retinens μεν ουν sed pro υν LRSc. haDet οὐ Cod A. u. Ex is igitur varietati Diis lectionena, quae Optin avisa sit, concinnavimuS.IO 17. Inte punctionem ad hunc inoduni mutavit alchenaerius post

Mariclandum Ἀλλ', ως τυραννεῖν ηcυς τοῖσι σωφροσιν Ηκιστά .

particula pariana recte, ut opinor, collocata neque naenteni Hippolsi satis percepisse videntur Viri doctissinii Selisus est, At ero dices etiam modestis dulce esse regnare' Minime petidem. Interrogationem sustulit Briinck. Sed vi l. Supr. 970. 1018. Coni Ion 633. υραν-

νἱco δε της μάτην αἰνουμένης, Toμεν πρόσωπον οὐ τά δόμοισι δε

Ἐγω μεν υν υτ αυτὰς ἱμείρων φυν Τυραννος εἰναι ἄλλον η τυραννα

δρῶν, υτ' ἄλλος, στις σωφρονεῖνεπίσταται. Emendabat Miltotius μεν Pro μη, teste Porsono. διέφθορ

148쪽

πρῶτος θελοιμ έw. ἐν πολε δὲ δεύτερος ρον τοῖς ἀρίστοις εὐτυχεῖν ει φίλοις.

πρασσειν γὰρ ευ πάρεστι , κίνδυνος δ' πὼν κρείσσω δίδωσι της τυραννιδος χάριν.εν υ λελεκτα των ἐμῶν τα δ' ἄλλ' ἔχεις. 1025ει μεν γὰρ ην μοι μάρτυς, οἱός εἰμ' γὼ,

και τῆσΓ δρώσης φεγγος γωνιζόμην,

1023. Vitiosa videtur Codicis

Iuro et Terrin solum tuum ne un- petam attigisse lectum neque futurum, ut id unquam velim aut cogitem. DServatu in Si S raa v. 521. particulam ἄν cun Optativis, insinitivis, et panicipiis con-

149쪽

και μητε πόντος, μητε γῆ δέξαιτό μου σάρκας θανόντος,, ει κακος πέφυκ Ἀνηρ. ει δ' ἡδε δειμαίνου ἀπωλεσεν βιον, ου οἶδ' Vμοι γαρ υ θέμις λεγειν περα. ε σωφρόνησεν, ου ἔχουσα σωφρονεῖν Io 35

ὀλοίμην ἀκλεης, ανωνυμος. OS illunc vulgo sequitur Versus Aπολις, ἄοικος, φυγους ἀλητεύων χθόνα, quem ut adiuterinunt, et Artim e V. 1O51 naal et rinatum ejiciendunt esse censint alckenaerius, recte Inonens non lectinia luisse eum a Coti litore X. II. pii v. 1031-2-4-5.

continuos ad hi Det milia et initiunia is rimi potuisse ex Euripidis senario Uiu AElian Var. Hist III. 29. Diog. Laeli. VI. 38. Aπολις,

ciοικος, πατρίδος ἐστερημένος.

1033. Citat Eustatiatus adi. H. p. 668 64 α 538 I 8 intelligens de

physica corporis dissollitione, et comparat cum simili loco rest. 1085 Mnθ' αἷμά μου δέξαιτο κάρ

τοὐμὼν ἀπολιποιμί σε. Haec attulit Eustathius ad illustrari unimoineri Ioeli incit. H. 99. Ἀλλ' μεῖς μεν πάντες ἴδωρ καὶ γαῖ γένοισθε, IJμε

αύτως addens Xenophanis nexante trunt Πάντες γαρ γαίης τε καὶ ἴδατος εκγενόμεσθα. Rectius autem,

ut videtur, exponit Barnesius de sepultura incestis denegatu. σαρκὼς pi σάρκας ustath. Ed Bas. corr te. 1036. Alium ordinem Οὐ πέρα θέμις λέγειν dederiant alchenaeritis et Briinckius ex A. et X. n. 530. ne ille ego repugno ultimam eniin senaper prosicit πέρα. id stipia V. 506. AEScla. rona. O. Opta.

Electr. 521. 633. I 506. Phil. 332. 1277. Ed T. 343. Ed C. 235.

ut, metriin dactylicunt vitiavit Briinckius, 257 651. Haec Onan in exempla eiiugerant Maahlίindiana,

pii in initio trochaici I pla. A. 39Z.

legere voluit πέρα δίκης. In nostro tamen versu nolui vulgatuni orali-nena nautare Euripides enim πέρα saepius in line senarii collocat. υθοι πέρα λέγει B. D. H. 1037. ἐσωφρόνησε o A. ἔκουσα pio varia lectionem. audit in ambiguo Ver Do σωφρονεῖν signifi- Cante, Sana mente esse pragdenter agere. Videri lase ira poterat ni Orte si Di sua castitatis ainani prudenter comparasse Contra Hippoln iis nulli aliud siecisse sua pumcitlB, quam ut Patris cubile

auiavit Euripides crius et ista sunt in eo. 564. V δ', ου θέλων τε,

150쪽

ἡμεῖς δ' ἔχοντες, Ου καλῶς χρώμεθα.

5 την μην πεποιθεν εὐοργησία ψυχὴν κρατησειν, τον τεκον ἀτιμάσας; IH και σου γε κάρτα ταυτα θαυμάζω, πάτερ' ει γαρ συ μεν παῖς ησθ Ἐγὼ δε σος πατηρ IO45

ἔκτειν τάν σε, κοὐ φυγαῖς ἐζημίουν, εἴπερ γυναικος ξίους ἐμης θιγεῖν.

Ddicavit St. Bergierus, ista talia

1044. Similis est constructio in Sopia Pliit. 1362. Παῖ, σοῖ δ' εγωγε

priore editione repraeSentaVerani,ntinc, monente ElmSleio, rescripsi Eκτειν τάν σε, Oculi σε et αν transpositis. Hanc eniendationem certissinae trina v. 1411. ἱ δ': κτανές τάν μ 41 τότ' ησθ' ωργισμένος.