장음표시 사용
161쪽
μανι θεοῖς. ι ιω, συγγιαι αριτες, τί το ταλαιν , ἐκ πατρωας γῶς, οὐδεν τας αἴτιον, πεμπετε τῶνδ' mi οἴκων. 1145
κα μην παδον 'Iππολύτου τόνδ' εἰσορωσπουδῆ σκυθρωπον προς δόμους ὀρμωμενον.
metra legi Dus dictum est supra ad V. 537.
Omnivus. Edidit taliae Valchen- aeritis ὀπαοῶν, nullo, mea sententia, jure. Dixit qui leni Euripides e l. 11 15. Και , δέδορκα τόνδε των ' σονος τείχον ὀπαδῶν. et Sic alibi. Sed ereor ut sine articulo dixisse potuerit detraδω 'ππολυτου
versu vulgo praefixa in Codice A. recte iniittitur ὀπαδων laDuisse vi letur . II. 1866. II 48. Ultimae syllaDae accuSativorun Θησεα, ρφέα, βασιλεα, c. nonaini Dus in ei ς, apud Atticos plerunὶ uiri clucuntur analogiam secutae genitivorum in έως; neqtie Id vero semper, Maod aiunt Claricius admoni. Iliad. A. 265. et Heathius. Corripitur enim vocalis in φονέα, in ec. 876. Electr. 599 763. duas alias exceptiones apud Conticos a Dei orsoni ota ad Hec. 876. ejus autena era avit Barnesius, stabam Iraducendan esse arDitratus scriDendo Uρφεἀ supra V. 957. Loca etenim Granam a-ticorun ad ianc rein spectantia edantur in otis ad Moerin P. 192.
contraxisse cliuod in genitivis ησέως, ρεχθέως, Αἰγέως iactum esse
162쪽
AT Θησεὼ, μερίμνης ἄξιον φερω λόγον
σοί, και πολίταις, ο 'Aθηναίων πόλινναίουσι, και η τέρμονας ροιζηνίας.
OH τι δ' εστίν μων τις ξυμφορὰ νεωτέρα 1155 δισσὰς κατείληφ' ἀστυγείτονας πόλεις
ΑΓ Ἱππόλυτος οὐκέτ' εστιν, ως εἰπεῖν πος '
δέδορκε μέντοι φως ἐπι σμικρῶς ροπης. ΘΗ προς του, δι' ἔχθρας μων τις ην ἀφιγμένος,
μένος : Num hostis factus erat aliqui ' Locutiones ut sinules adanaetisse videntur Tragici. On- nutu iani adjungitur dativus. Vid. ADresen ad ESch. Prom. 2I. Valchen ad Men. 482. Hujus
163쪽
ορθῶς ἀκουσας των ἐμῶν κατευγμάτων. πῶς και διώλετ εἰπέ τῶ τρόπω δίκης επαισεν αυτὸν ρόπτρον αἰσχύναν χμέ;
1162. Hunc versutia, D literan crebro repetitana, notavit,aiIlaiultis ad Ipla T. 1068. Ianquam saepius repetitur in huius fabulae V. 839. η σης στερηθεὶς φιλτάτης Ομιλίας. 866. Tu οὐκέτ υσης τῆσδε προσσαίνουσί με. neolaici IS in v. 501 906. et pluriuus aliis.
Ρ1otulit ille iugiat istius vitii
τέκνοις. Ita pro A tισώσει legit orsonus in Advers. p. 237. Notuita est Dagicum Ostrum iocnoniine a Conticorum aculeis exagitatuni fuisse. De stomatismo Euripideo insignis est notatorsoniad ed. 476. o perperan OImittunt Lasc. AH. II 63. κρέων promonterie κρείων adllibuisse Euripidem DServavit Eustath. ad Ιl. Δ. p. 5OO, 8 38 I, 37. Legitii illa forma in Electr. 1271. Πόντου κρεοντ . in Esch. Stippi. 583. et non raro apud in
supra ad V. 1.1167. Haec lsis attigi Einizanius, ad Il. . p. 381 22α288, 41. et ad Il. Δ. p. 501, 22m 322, 33. Iuutroque loco docet ρόπτρον denotare ρόπαλον, Vel πάγη, i. e. laqueΠs; ρομφαίo. εἶδος ρίφους γ' vel itiana
164쪽
AT. ἡμεῖς μεν κτῆς κυμοδέγμονος πελας μηκτραισιν ἴππων κτενίζομεν τρίχας, κλάοντες Ἀλθε γαρ τις ἄγγελος λεγων. ID ώς υ ετ αν γ' τῆδ' ἀναστρέψοι πόδα Ἱππολυτος, ε σου τλημονας φυγὰς ἔχων.
δ' ηλθε αὐτο δακρύων φερων μέλος
επίσποστρον, κρικον θυρας, Citans
Sitililia a Dei cnol. xistimat autent alchenaerius Per ρόπτρον significasse Euripidem patillum in decipula, quo moto irretiuntur ani-nialia aut retinentur in no enim Sensu vocent ab Archilocno adni-bilani fuisse auctor est Edniologus M. p. 715, 44. Sic Ioque e-
συλλαμβάνου De lac di nonnulla eodem ertinentia notavit Blo uisiel lius: rauretas Ῥόπτρου ρόπαλον η παγις, τιμωρία, Iucrespiciens. Quae Dabet Elisinthius exarsia, nabent etiam Photius et Suidas, sed plenius a pocratio, viii citat Aristophanis AlnPluaru in , et Xenophon Hellen VI. ollux
II 69. Huc respexit Eustalli ad Il. . p. 696, 7 α 577, 3. id.
S in V. 109. IIII. ἀναστρέφοι Ald. ναστρέφει Ε Ρ. Lasc. scilicet errore Pro ἀναστρέφοι, quod e duODusM S S. B. D. receperiant Musgri Valch Briiuch. 1172. Ἱππόλυτος, ε σου λη- μονας φυγάς χων. Ilium Valal enaerius et Musgravius S. Parisiensis lectionen τλημονος pr errent Bacch. 1350. δεδύκται, πρέσβυ, τλημονες φυγαί. Electr. 233. I Io γη δ τλημων τλημονας φυγάς εχων qui locus attis Hippolyti versum contra alchenaei tum de femdit. 508. H ἀς ρεστου τλημονας φυγὰς στενει : R. P. 1173. Vulgo αὐτον, ut Supra V. 273. Olim equidem edideram ciuimValchenaetio et Briancri Iecti nem ΜSS. A. l. ταὐτὰ, unde ianitiuIn pi' Sponde luci abamur. Nunc auten intelligo, Perpaucos esse apud Tragicos Versus, qui hanc formam reqiurant. Satius igitur veterem lectionen revocare. Pro φέρων varia est lectio in A. LRSC. εχων. l. εχον. id supra v. 883.
165쪽
τι ταυτ έλυων πειστεον πατρὸς λόγοις 'εντύνεθ' ἴππους αρμασι ζυγηφόρους,
δμῶες πόλις γὰρ υκ ετ αστὶν δ' ἐμοί. τοὐνθενδε μεντο πῶς νηρ γηπειγετο, 118Oκαι ἀσσον, η λεγοι τις, ἐξηρτυμενας πωλους παρ' αὐτον δεσποτην στήσαμεν '
μάρπτει δε χερσὶν ἡνίας απ' ἄντυγος,
1174. μυρίων δ' . Lusc. Sed rectius dicitii μυρία δ' ὀπ. ut supra
1175. Vulgo ηλίκων δμηγυρις. Diulum suspicatus eri in λίκων θ' d. propter Med. 248. II προ φίλον
quod imale sollicitavit Oupius, i gendo χερ εμ. . Ocalena istana in dativo liti ali non elidiint ragici De εἶτα inter participiunt et verDum posit dicturn est ad . 700. De propria vocis ἄντυξ Signiticatione id supra ad V. 1131. Quid esse ἄντυξ αρματος eXPonit Hemsteria usius ad Lucian. Oin I. p. 279. allatis Scnoliis admona Il. Ε. 262. 728. uius patet ἄντυγα
tuisse OrDictiliam uininae curiali sellae addituna, aliique cingentem. Hujus auten cacuimini vel lateri, si consistere cureum poneret, lauDenae circuinligaDantur. Sic l. E. 262. εξ ἄντυγος νία τείνας qui locus applini liu iacit. Genainde vero
166쪽
τάς πολιας ενεπίμπρασαν αὐτοῖσι
τοῖσι ἱεροῖσι et Sic alit,i cimonianivem Atticis constructio Stu iuxime usitata St, quae lana Omina loca describete non pi eDit. Esch. Proin 22 . μαι δε βουλαῖς αρτάρου μελαμβαθη Κευθμων καλύπτει
τον παλαιγενη Κρόνον, Αὐτοῖσι συμμάχοισι. 1082. χθόνα δ' εκ πυθαμένων Αὐταῖς ρίζαις πνευμα κραδαίνοι.
τίως εύρίσκομεν Λείας πάσας, a κατηναρισμένας κ χειρός, αὐτο ῖς ποιμνίων ἐπιστάταις. Sophocl. P.
Stra D. IX. p. 612. Αὐτοῖς πλοισι καὶ τετρωριστω δίφρω . ur OreSt. 1528. 1; τι Ἐλλαδ' αὐτοῖς Φρυξὶ διε- λυμηνατος Med. 165. Suppl. 92ι. Iph. A. 534. 'Eλθόντες, αὐτοῖς τεί
χεσιν Κυκλωπίοις μυναρπασουσι, και
συνναύταισι pro Uigat σὰν ναύταισι.
Baccla II 33. de accliis Petilliei membra discerpentibus, φερε δ' μεν λένην, M δ' ἴχνος αὐταῖς ἀρβύλαις fer ebas augen hinc ulnam illa pesem mi calceis. Ob launc loci inanotiti naulare in velani Hippoluti
lector, citi aerat apud Lain D. Bos. Ellips. Gi sec. p. 745. d. Selines. Haec de solenni Omia illa idcircontonuimuS, quod in nostra loci interpretatione laeserant Viri docti. IIS 5. Respexit histalla ad II. Δ. p. 505, 9. 385, 40. Ἀναπτυξας χεῖρας, εἰς εὐχην δηλacii, κατὰ τιντραγωδία ν' περ Ομηρος Ἀνασχεῖν χεῖρας φησί.
167쪽
ήτοι θανόντας, η φάος δεδορκότας.
κa τω δ' ἐπῆγε κεντρον εις χεῖρας λαβων πωλοις μαρτῆ πρόσπολοι δ' ὐφ' ἄρματος at o πελας χαλινῶν εἱπόμεσθα δεσπότη, την ευθὴς Ἀργους κάπιδαυρίας δόν.
1189. Flagellum κέντρον lixit μυρικῶς. ad κεντρον adscribitur in alti Cod. μάστιγα. Homero dicitur Archilochii κεντρω επισπέρχων, Il. l. 430. et mi an aliique κεντορες ππων, ipsi etiam e quis agellio rorigeri, κεντρηνεκεες Inti . . v. 392. Eustalli. P. 608, 26.
eXPlicat, μάστιξεν Εὐριπίδη δ' ciu
φρονα πωλοι Μεταφερων ιθύνει ut i Sclioliasta κεντρα, ἀστιγας. erc. F. 947. ίφρου εἰσεβαινεν ἄντυγα, Κύθεινε, κεντρον δηθεν ως εχων χερί. ita itim conigendunt puto e Dion.
ΝuD. 162. Sed nillil opus est rei
apii lienisteriatis aditurian. Oin. I. p. 437. Valetc. Aniuaadv. ad Anamon. P. O. Runnicen ad in de una P. 127. Tetigeriant etiani Vesseling. in Diod. Sic. Oin. I. p. 126. Toup. in uul Tom. . p. 201. Euripiden Vem reprehendit Vraiiamaticus alui HS cujus conanienturia descripsit holitis v. ευθὼ Λυκείου, quod ευθὼ pm ὐθὰ ad nil uerit. Eodena nomine DAnana otii inculpatur enander in Δυσκολω Culia lilii nan veri, sic forsan legenda: πῶς δ' Ἐλευθερῶν
negant alii Tanainatici ευθὼ de loco recte lici posse Creui tanaen Euripiden et enata druin in iocus ii vetustioris lingua indolem Sectatos luisse eadem eniim ratio est vocunt ἰθὰς et ἰθὰ, quorum priussere senaper adhilbuit Homelus cum genitivo conjunctum. l. M. 106. Bά ρ ἰθὰ Δαναῶν. . 540. Ο δ' ἰθὰ πόλιος καὶ τειχεος φηλοῖο Φεῖτον. Apin Herodotiin auten
168쪽
επει δ' ἔρημον χῶρον ει σεβάλλομεν,
ἀκτη τις εστὶ, τοὐπεκεινα τῆσδε γης,
προς πόντον ήδη κειμενη Σαρωνικον, 1l95ενθεν τις χὼ, χθόνιος ς βροντη Διος,
βαρδεν βρόμον μεθηκε, φρικώδη κλυε ιν
πόθεν ποτ εἴη φθόγγος εις δ' ἁλιρρόθους . 120Oάκτας ποβλέψαντες, ερὸν εἴδομεν
κυκάτω πάντα και ταρασσέτω. ur.
I201. oster C vcl. 264. ἱερἀκυματα. Hesvcnius. Tu statu ad Il. . p. 789, 11 m 702 43. aliique Graiinniatici exponunt ἰερδν, μέγα, quana interpretationem uic loco pleminaque donant ira docti. Inno qui leui Sensu Onaem ἱερὰς ἰχθὰ Il. II. 407. intelligunt He-sven. Suid ElvmOl. . et omneSiere veteres glossograpni. Dii Dito an recte confernitu Virgiliantiara, Auri sacra fames.1202. Ad una Dratium est D HO-inerico It Δ. 442. ἡ λίγη μεν
πρωτa κορύσσεται, υτ αρ επειτα
169쪽
Eustallii ad Il. Δ. p. 495, 27m 378, 3 ubi vitiose citatur οὐρανόν. τηρίζον explicat ust. Per εγγίζον. Hesychitis etiani στηρίξαι ἐγγίσαι. Supplemi una est εαυτὰ, ut in locis a Nalchenaeri, laudatis, maccla.
gicus legisse videtur ἄκρας, cum haec Euripidis expinnaeret Senec. Hippol. 1022 Latuere FeS nun en idauri Dei, Et scelere petroenobiles Seironides, Et pure ductus terra comprimitur feris. Vide
et loca ibi citata. ἀκτὰ in laanc sedem a V. 120 l. vel 12O7. illatiauiesse Potitit. 1205-6. Venit alch in altum conSurgenS, et magno in femitu concitans Puntas cir mPga re tu marino pulsas. καχλάζειν exinite dictum est de illictibus in tetrani ruentibus HesJcla καχλάζει ψοφch et Diox κιχλίζει, θρόως γελa,
μάτων φλεγμαίνει, βράττει. ariter Suidas, Photius: alii Oplinae veri vocent exponit Et mol. . p. 494. citatus a Stanteio ad JEscn. neb. 118. Di Κῆμα γαρ περὶ πτόλιν Δοχμολόφων ανδρῶν αYλάζει πνοαῖς Αρεος δρόμενον. Deriunt ty- inologuS- γάρ χος του κύματος
εν τοῖς κοιλωμασι των πετρῶν γινό
μενος, δοκεῖ μιμεῖσθαι το κάYλα,
κάχλα respiciens ad Apollon Ria. II. 572. 'φόθι δ' χθης Λευκη
Valch conaparat Catuli. LXIII. 273 leni et resonant plangore caehinni Attius, Hua Saλr Soena Cetrenis reptitu clangente cachinnat. L. illi, lini his illiduntur nuctus, licti stini καχληκες teSle ut tu,
170쪽
αὐτῶ δε συν κλυδωνι και τρικυμίακὼμ ἐξέθηκε ταὼρον, ἄγριον τέρας' O πῶσα μεν χθων φθέγματος πληρουμένη I 2P0 φρικῶδες ντεφθέγγετ' χισορῶσι δε κρεῖσσον θέαμα δεργμάτων ἐφαίνετο.
εὐθυς δε πωλοις δεινος εμπίπτει φόβος καὶ δεσπότης μεν, ιππικοῖσιν θεσι πολυς ξυνοικῶν, ηρπα χνίας χεροῖν, 12l5ελκε δε, κώπην στε ναυβάτης νηρ,
ἱμῶσιν εις τούπισθεν Ἀρτησας δέμας' αἱ δ' ἐνδακουσαι στόμια πυριγενῆ γνάθοις, βία φερουσιν, ἴτε ναυκληρου χερὸS,
857. sed alteriun veritis Puto tempus nini inaperiectium duratiotieni istius mugitus reboantis denotat. 1212. Veriendum, nobi vero intuentibius, immanius vectamulum ridebatur, gam ut oculi in stinere
possent. δεργμάτων exhibent Edd.
et MSS. Omnes, quibuscum facit X. n. 896. ubi μμάτωM. X plicateni in Hesych. δεργμάτων Oφεων,ομμάτων. Sed daac voce miIre Gi- sensi sunt alchenaemiis et Mus-gIQVilis, quomin ille δειμάτων, hic φθεγμάτων troposuit Sed istae coli lecturae ab Onani specie veritatis abhorrent, et, nisi a viris doctissiniis Proiectae essent, irigi lete et insulsae
diciun secuti, o paragogicuria in sine senarii non adscribunus, niSi Se smen Versus a vocali incipiat.1218. γναθμοῖς, quod exilibet unius O lex A. edideriint alch. et Brunck. Habet aescia)liis laeb.