Euripidis Hippolytus coronifer ..

51쪽

προς θεῶν, εραμαι κυσὶ θωυξαι, και παρὰ χαίτην ξανθην ρίψαι

opinor. Ceteranii βαλιὰν ἔλαφον est in Hec. O. Di explicat ara-

Atil. 221. πωλους λευκοστίκτω

τριχι βαλιους. Alictor Rhesi 356.

τουσιν Phrasin ρίφαι apὶ χαῖταν illiisti a Vulchenaetius, allato Vii gilio En. IX. 417. idemn Ecce altiud sunmnia telum vitaribat ab aure constat enini morena luisse Graecisa capite culari. Dint ortasse pii liae vel Da de Onais lasedrae vento liliuit lenulis Dialitat intelligere, ut in Iplii g. Aul. 757. Κασύυ-

52쪽

TP. ' ποτ ω τεκνον, τάδε κηραίνεις τί κυνηγεσίων και σοι μελετη

τί δε κρηναίων νασμῶν ρασαι 225

πάρα γαρ δροσερὰ πύργοις ξυνεχης

και γυμνασίων των ιπποκρότων,

εἴθε γενοίμην εν σοῖς δαπέδοις, 23O πωλους νετα δαμαλι ομενη.

53쪽

ἐπ' ακυμάντοις πώλων ἔρασαι. 235

εκεῖ Anachronisini Oitur Euripides instimulatur in cnolio hiodsii psit Elislathius adest B. p. 36I, 2I-273, 37. uul hos ello ne-roicis tenipori Diis tri Diterit. Venetientiai,laphla oniae gens Vid. ΗOni. Il. B. 85 I. non nisi post excisana Troiani in Adriae finiuiis, duce

φρονεῖς υ τί το ἄνω λεύσσεις κύκλον:233 Suidas et notius nunc locunt citantis. νυν δῶ exponenteS, τίως η μικρὰν εμπροσθεν. hol.

ulena ei significat ac intra I 168.

in locutioni Dus ξύλω Ἀν oni. Iliad. Λ. I 35. ἀοακρύτων βλεφάρων

54쪽

ταδε μαντείας ἄξια πολλῆς, 5στις σε θεῶν νασειραζει, και παρακόπτει φρενας, ό παῖ.ΦΑΙ δύστηνος εγὼ, τί ποτ εἰργασάμην ποῖ παρεπλάχθην γνωμης αγαθῆς; ηοεμάνην, Ἀπεσον δαίμονος τη. φευ φευ, τλήμων. μαῖα, παλιν μου κρύψον κεφαλήν αἰδούμεθα γαρ τα λελεγμενα μοι 'κρύπτε κατ ὰσσων δάκρυ μοι βαίνει, Ρ, 245

και επι αἰσχύνην ὁμμα τέτραπται.

Prona 89. ποντίων τε κυμάτων

Ἀνζριθμον γελασμα. Apud serioris aevi scriptores κυμαντο erat Nona ritatus suetibus ut in Lucian. DiaL Marin V. Om. I. P. 300, 92. Et proiecto pariter in nostro loco vertemitin esse id utriitur Bloni-iietatus a cujus Sententia equi leui invitus discedo sed enim patet exv. 228, et intra v. 1124. equestre stadiuna, de ovo loqvitur utrix,

ταῖς σειραῖς παρακρουομενων ἴππων,

κόπτειν, Perinde Re παραπαίειν,

significat delirare sed nescio an ali Di eiquin activo Sensu, ut Dic, adni Deatur. Hinc tamen παράκοποι φρενων insanientes, Bacch. 33. et simpliciter παράκοπος amem, Baccn. 1000. Escn. ΡrOm. 60 I. ad quena locuti Blouatietatus existimat Vocabuluna proprie de cilliarie louSurpaturi esse contra tenapus pul

sante.

243. erperam vulgo μαία. AC- centum restituit Briinckius e Cod. A. ala dicebant veteres de aria, et obstetrice, et nutrice. De ultimo Sensii, qui et reuuentior est, et ex Odyssea nolissimus,mesVclitu ait,

55쪽

I P.

κρύπτω το δ' ἐμον πότε δὴ θανατος σῶμα καλύψεις πολλα διδάσκει πολύς βίοτος. χρην γαρ μετρίας ει άλληλους 25 O247 Eandem sententiani pleniuslia De Sopliocles M. 259. ci ἄν

Antiopae aptu Sto Daeum XCVII.

p. 38, 28. Φρον δ', πάσχω και

ὀδυναν. etianis Uiu Tragicos non Mida reperiatur, indu Dite fidei est.

huc, ut videtur, Iespiciens Aenisses Tatius I. P. 23. τἀ της φυχης τραυματα μῶλλον ὀδυνα alia nullis verisi exenipla colle it Valch. Frii trit Igitur emerulavit Mus ravius δουνά. Ostum versiun citat Sopnoeli Senoliasta Aj. 259. 248. κρατεῖ, κρεῖσσόν εστι. Claol. Vellas cum alckenaerio, Maniret ero malum uidem sed proestat

non perse gantur argutius partim fugiendas esse nimias amicitias, Ne necesse sit unum sollicitum esse pro pluribus: satis superque aene Suarrem ma et rerum alienis inrisimplicari molestum esse commodis-Si nun esse, Petam DIASimas nasemas Dere a miciti in suas vel sed cas, metu velis, vel, litas caput mi messe ad beate vivendum, seolritatem :pta fi mi non possit animus, s tanquam parturiat unus pro pluriotis. Suspicatur alckenaerius CicerOnen lizec, ut perinulta lin, Stim PS- isse e larγsippo, Dii, cuna Euripi sis studiosissimus SSet, Potuerat Oatros versus in i Dro suo περὶ φιλίας adlii Duisse. s. 253-257. latulat Plutarchus De Anaicori in Munitu.

56쪽

φιλιας θνητοῖς νακίρνασθαι, και η προς ἄκρον μυελον =υχῆς εὐλυτα δ' ἐναι στέργηθρα ρενῶν, άπο τ ῶσασθαι, και υντεῖναι. σο δ' περ δισσων μίαν δίνειν

ψυχὴ ν, χαλεπον βάρος id κάγὼ

τῆσδ' υπεραλγῶ. βιοτου δ' τρεκεῖς πιτηδεύσεις

mne, Om. I. p. 95. . unde vatietate mlaedana notandae Sunt: μετρίαν - Φιλίαν θνατοὰς ἀντείνασθαι ανατείνασθaι et θέλγητρα PI στέργηθρG. 254. Recte se abet φιλίας ἀνακίρνασθαι. Orsoniis ad Me l. 138. attulit sinisses locutiones, Eschyl. Choepta. 342. νεοκρατα φίλον κομίσειεν Herodot. V. 42. φιλίαι συνεκρηθησαν. VII. 151. φιλίην

συνεκεράσαντο.

255. τροπικως δε εἶπεν, ως επὶ σωματος καὶ στέου, το βαθος της

Dibi legenduna χθαρτέος, scilicet sal εχθαίρω, non ἐχθραίνω, leriVE trina, pate Dil e orgoni ota ad Med. 555. Cicer de Anaic. 16. Negabat ullan rorem ininiicitiorem Anuritia potuisse reperiri, zam us qui ditisset, ita antare oporiere, ut si aliquando e et in VIS. necrero se adduri pone, ut hoc, quen/admodum putaretur, a Biante Sse dictum crederet, qui sapiens habitus eSt unus e Septenὶ, sed inrpuri cujuS-dam, aut ambitiosi, aut nania ad

Suan potentiam revocantis eSSe ententiant. 257. Pthitarcnus, tunc VerSmneXPonet Volens, Sulfecit, κάθαπερ

258. Noster Alcest. 886. si nuulo recte se hane Codicunt lectio,Mία a φυγη τῆσδ' περαλγεῖν AIέτριον χθος. 261. τρεκεῖς, κριβεῖ Schol. neque aliter eSychius. τρεκης quidem Signitica vere absolutus Ulule, SenSU Paullum detorto, fit nimis subtiliter elaboratus, vel etiani nimis, it luc et initi III 5. δοξα

ἀτρεκης.

57쪽

φασι σφάλλειν πλέον η τερπειν, τη 'ii γιεια μάλλον πολεμεῖν. ούτω το λίαν ησσον παινῶ του μηδεν ἁ γαν,

και ξυμφησουσι σοφοί μοι. Xo. γύναι γεραιὰ, βασιλίδος πιστη τροφὲ Φαίδρας, ορῶ με τάσδε δυστηνους τύχας,

264. Sic L aso et 3ISS. Sequenti Diis Valchen et Briinck. λίαν fAM. Credo importunam particulam a librario additani, nesciente ultiniana του λίαν flabana ab Atticis Poetis semper prodiici. Idena fieri in adverbiis ἄγαν, πέραν, εὐὰν, in niuit tynaologus . V. ἄγαν. Torata est περβολὰ superantia alicujus rei iat in ostri Hec. 595. To δ' ci λίαν παρόῖλες ἀγγελθεῖσά μοι Γενναῖος. rest 696 τω λίαν χρησθαι καλῶς. licen. 593. ε-

θετον τὼ λίαν, μεθετον. Fragia .

Antiopae apud Sto Deteum LXXI. p. 39, 53. αἰδεῖσθαι δε χρῆ Γύναι,

τὰ λίαν, καὶ φυλάσσεσθαι φθονον.Μena inerant tirones vocen λίαν Primani Illabana nubere communem.

265. Dubitatur quis sapientum alictor esset sententiae, μηδεν ἄγαν.Ρalludas in Antilol. II. 48. l. lii δει ἄγαν των πτα σοφῶν δσοφώτατος εἰπεν. Alii tribuunt Cniloni, alii Sodaino, teste Scnoliasta nostIO, qui epigranina laudat, quod in Tegea extimat, αυτ ελεγεν

Σώδαμος περατου, - μ' ἀνεθηκεν, Mnδἰ ἄγαν, καιρω πάντα πρόσεστι καλά. observavit Dan. eitisius in Lecti Tneocrit. Cap. 2O. VetereS, una ProverDii in incerti auctoris citarent, Sole1 ως λεγουσιν οἱ σοφοὶ, Vel ω σοφὼ εἶπεν, vel tute qui 1-dan Subli ingere. Consulas Notuna

το μηδεν αγci επος αἴνησαν περισσῶς.

Eundem versiani conseivavit Hephaestio demetris, XV. 7. P. ὶΙ.ed Gaisior l. 26 8. θωμεν Editione Onanes. Sed chini particilla με Sententini pene neceSSaria Meietur, clivisim ορῶ μεν Scripsi. e ni quis amnatiui coriectioni ob cere de Dei, quod Slatina secti ianthi plui alia ἡμῖν et βουλοίμεθα talis enitia una erOrum nullage apud Tragicos irequentiSstina eSt: Xen Pla stippe lita Dunt hi jus tranantis v. 6 422.

scit. haedrae, citans V 283. Exercit Acad. LuZac P. 8. τῆσδε Ουστήνου, quod recepto deterius videtur.

58쪽

πότερον ἡ Ἀτης, ἡ θανεῖν πειρωμενη;

269. σημα lii et insta 373 vice Singularis ponitur, ut ξυγγνωστἀ in Hec. 1O97. Phoeniss. 1008. Med. 491. 70 I. Συγγνωστα με γαρ vσε λυπεῖσθαι, γύναι et ali Di Tliu-cγ l. I. 125. ευθοῦς μεν δύνατα νεπιχειρεῖν παρασκεύοις υσιν. Hujus scriben si formae, Atticis iidentiisnatis siniae, reliquis auteni Graeciae scriptori Dus non ignotae, Plurinan exempla dedit oenitis ad Gregor. Corinth. p. 53. ODSermn SecutuDIesse Virgiliuni n. I. 667. Frater ut neus pelago tuus omnia circum tittora iactetur, dilis Iunonis Di qmE, Nota tibi. 270. minckius, Reificii conjecturam secutus, edidit o δ' o. Sed alticula a initimiam otiosa est et rectissinae duplicatur civcium optativo βουλοίμεθα. Vid. infra adis 482. .egeiullina Pulat Censor erit litus mari. Ner Vol. viii. p. 224. Σου δ' εκπυθέσθαι,

Iectionen εκει, iani hauet D. σιγῶ m. 274. κατέξαντα δεμας ex um-pule citat ustatiatus ad Il. B. p. 189, 24 143 23 nuc respiciens. 275. Otanda est insolita locutio τριταίαν μεραν Ira τρίτην cui tanae similis est in ostri Hec. 32.

276. ατ apud Tragicos dicitur de calainitate qualiDet, sed Praesertina de ea, quae divinitus inaniissa

59쪽

Xo θαυμαστῖν εἶπας, ει ταδ' ἐξαρκεῖ πόσει. TP. κρυπτει γαρ δε πῆμα, κού φησιν νοσεῖν.XO ο δ' εἰς πρόσωπον ου τεκμαίρεται βλέπων; TP. ἔκδημος ων γαρ τῆσδε τυγχάνει χθονός.XΟ συ δ' υκ νάγκην προσφερεις, πειρωμενηνόσον πυθέσθαι τῆσδε και πλάνον φρενῶν;

sit. Exenipla hujus significationis

277. Musgravitas, hoc reSponso Ostensus, pira a νεῖν coni cit δηλ salis audacter. 278. ξαρκεῖ. Glossa in Coll. Par apti l alch ἀρεσκει. sic utra 699. κἀξαρκουντά μοι, lod dicerent nostrates an satisfactori to me. X. H. 567 pro αδ habet τόδ'. 280 ὁ δ' Lascaris Aldiis, liS- ravius, et alckenaerius, Imale: particula enim adversativa δε requiritur. Male etiarii minckius ora'. o δε est ille autem Articulus praepositiVu o, Liso, SelaeniiDUS

I urpatur. Exenapi videas tu haeianula 1173. 218 1239. 1302. 1305. Similis at ticuli istis, etiani sine istis particillis, apud Tragicos OCCuriit, rarius 1idena, sed in exemplis indulbiae fidei Vertina ea

quaesti non est nujus loci. 281. Hic versus cuna Priecedente citatur in clioli ad . II 5. MDi ων γὰρ mendose legitur o γε.Versus est accliarunt 215. Εκδη

283 πλάνον Elad. et SS. Onanes praeter Flor. ii πλάνην. Constat iitrainqtie Oinaana Tragicis suisse in usu. Sed in EscnJl Seinper, ni salior, invenitti ioenainina, Praeterquana in min. 94. ubi vulgo πλάθοι sed et Di πλάναι e SS. restituit Bloinitet litis. Contra in Euripidis superstitit iis ianulis seniperlegitur masculina πλάνος Helen. 782. πόσον χρόνον Πόντου 'πὶ νωτοις ἁλιον φθείρου πλάνον. Inde colli odiuitis ornis usiana post aeschyli leuapor invaliuSSe 1Ioeris, πλάνος, Ἀττικῶς πλάνη, 'Eλληνικῶς. Hinc citavit iustalli itis ad Il. B. p. 335, 44, 252, 3. πλάνος φρενων, πλάνη Flor inveISO ordine φρε-

60쪽

TP. χις πανε Ἀφῖγμαι, κοὐδεν εἴργασμαι πλεον.ου μην νησω γ' υδε νυν προθυμίας 285ώς αν παρουσα και συ μοι ξυμμαρτυρ , os πεφυκα δυστυχοὐσι δεσπόταις. άr ω φίλη παῖ, των πάροιθε με λογὴν λαθωμεθ' ἄμφω o και ηυ θ' ἡδίων γενοὐ, στυγνην φρυν λυσασα και γνωμης οδον α 29O

ω θ. πη σοι μη καλῶς τόθ' εἱπόμην, μεθε ' Ἀπ ύλλον εἰμι βελτίω λόγον.

κε μεν νοσεῖς τι των πορρητων κακῶν, γυναῖκες ἴδε συγκαθίσταιν αν νόσον

πάντα ρων eo lena Sensit otio hic Νiitri εἰς πάν ἀφῖγμαι Plato Apolog. . 29. 'rως αποφευξεται, πῶν ποιων θάνατον. Sed hi Dulus ap. Atlien. III. P. 100. A. πεδη σάμην, παντα δρων, τας εμβάδας. quae loca tuticavit lonaliel lius. Delii e κουδεν εἴργασμαι πλεον, Nec

quidpetam profeci. Sinailis pli rasis est in pli. A. 383. Καὶ πλέον πράξωμεν οὐδέν. Opli. Ed. 3T.

289. ' λάθωμεν Ilor Semietitia sic legit et distingvit Censor Anglus Quart. Ner Vol viii. p. 228. και

290. Horiat Carna. III. 29. 16. Solliritani explicitere fontenι. 291. Vertas, omissis istis, in quibus te male tum segetuebar, id est,

1183. pri vulgato δύνci νται, edidit ille ex uno Codice δύναιν ἄν. Ipse vero MuSgravius postea Aldinatu