Sancti Didaci Complutensis Canonizatio. Quam Sixtum 5. pont. opt. max. admiranda pietate, solemni ritu, frequentissimo cleri, populiq. conuentu, celebrauit 6. Nonas Iul. Anno 1588. A Pet. Galesinio prot. apostolico descripta, distinctaq. partibus tri

발행: 1588년

분량: 127페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

41쪽

e. 3o S. DIDA CI VI Τ AEleta et tam sinstulari deuotione , quantam verborum copia assecutus non videor . Libuit tamen eam aliquo modo enci rare, ut potentissimus, maxim q. Rex Catholicus Philippus I I. qui beati Didaci merita et virtutes tam grata ac pia

memoria prosequitur, immortaliter gaudeat, se non set inaugustissima familia sua Austriaca olim habuisse religiosissimos benedictae virginis Dei matris Mariae cultores egregios, Federicum Tertium, Albertum Quartum, Imperat re , et ceteros multos, eiusdem familiae summos Principes, quorum laudem eandem, pietatis imitatione, ipse iam sibi collegit: verum etiam in Hispania, cuius regna Obtinet, e titisse potissimum,tum antistites,utpote lidephonsium Tolet num,luculentum de ipsius beataeVirginis laudibus scriptorem, dorum Hispalensem, et ceteros: tum etiam alios plerosque innumeros omnis fieneris homines , qui co nomine illustres stat,qui nimirum singulari magnae deuotionis studio, ac mirifica pietate, insigniq. veneratione illam coluerint. In ijs, ut demonstraui, Didacus et est, et habetur: cuius et aliorum. Sanctorum inprimisq. Sanctissimae eiusdem virginis Mariae meritis sperandum est, Philippum Regem fore perpetuo fel,

cena , florentem et beatum . Sed redeo ad Didacum: qui crucem Domini etiam praecipua atque insigni amplexus est veneratione , ita ut non modo vivens, sed moriens de ea, quam tamopere colebat, hymnum diXerit. Eius amore acriter imfaminatus , toto animo ad meditationem attentissimus, cor pus verberibus mirabilem in modum affigebat. Illam a tem ob oculos fere semper habebat et ut assidua cogitatione repeteret vulnera, conuicia, dolores, cruciatus, et sanguinem, tanta largitate profusum, Christi Domini, cui totum se dediderat. Crux in omni contra daemonem certamine sibi praesidium erat, in maerore solatium, in omni vita firmamcntum ac spes . Cui cum tantVere confideret, omnium aegrotantium, quicumque ex oppido Complum, et ab alijs undique locis ad eum confluebant, quorum crat multitudo pene innumerabilis, morbos etiam insanabiles, curabat signo crucis, quod lampadis B. Mariae Virginis oleo emciebat. Hactenus de eius deuotione, nunc dicendum est de simplic, tale vitae et doctrina infiis .

42쪽

VIR fuit Didac simplex, nimirum a malitia purus, et

integer . De nemine enim umquam se male sentire,aut opinari ouendit: sed aliorum dicta, facta, et cogitata, suis metiebatur . Quaecumqua aperte mala non erant, in meli rem partem accipiebat omnia, ut homo diuinitus columbina quadam simplicitate imbutus , de qua Christus Dominus rinote , inquit, simplices, sicut columbae . Ex suspicione ij- Mari n- tur haudquaquam temere quemquam reprehendit, cum cinrum , suae in occultis animi lateoris latent, selus Deus scrutator ut ac iudex, alius praeterea nemo . Simplici autem , et aperta via iter huius taculi faciens, quod simplex, verum, sincerum et rectum videbatur, in eo totus euigilabat, ut m xime sequeretur i. Simplici, et recta diuitiorum mysteriorum fide contentus, illa tantum cogitabat, et meditabatur, quae praeceperat Deus . Eam ob rem a multiplici et varia illac risitate, quae vel nouis rebus audiendis, vel factis alienis i dagandis ponitur, usque adeo abhorrebat, ut numquam in omni vita verbum, ne otiosum quidem, nedum iniuriosum ab illo quisquam audierio . Si quid rursus detrahendi caula maledice, contumelioseq. ab alijs dicebatur : id numquam passus est se auditione accipere . In simplicitate autem et puritate cordis recte ambulantem erudiuit illum Spiritus sanctus : qui in eo residens, legis diuinae decreta in eius visceribus Bire. ariet animo descripsit. Verum tota res mox inita enarrabitur. De docZrina eius in s. XVII.

ER AT is litterarum rudis , ideo nullis sacris ordinibus initiatus, simplicis religiosi, et fratris, ut dicunt, laici vitam in ordine Minorum egit , . Sed Spiritus sanctus est, qui diuinis virtutibus animum eius imbuit, qui sapientem effecit, et eloquentem . Nolite cogitare, inquit Christus Dominus, qualiter. aut quid res ndeatis . Dabitur enim vobis in illan ira quid loquamini. Non enim vos estis, qui loquimini,sed spiritus patris vestri, qui loquitur in vobis. Is omnis eloquen

tiae era

43쪽

m S. D. DACI V r T AEtiae expers, tanta erat imbutus suauitate sermonis, ut illius vi

omnes pelleret animi aegritudines: omnesq. cui cumque Ο dinis homines, ad se confluentes, etiam varie assectos, recrearet , mirificeq. con laretur . Certis litterarum minnumentis ad posteritatem proditum est, virum quendam melancholicum , qui vehementer animi cruciatu angebatur , quiq. etiam corporis morbo languescebat, atrae bilis vim, ocioloris acerbitatem sensisse mirabilem in modum minui colloquio , et congrcssu beati Didaci . E cuius manu etiam,cum

aliquid vel exigui cibi sumebat: tanta se dulcedine perfusum

esse, asseueranter dicebat, ut illud, ramquam pabulum quosdam caeleste sibi videretur , . Luce ditiini Spiritus cum fruere tur, christianae doctrinae praeceptis et institutis, quae ad vitae s lutem necessaria ossent, cunctos imbuebat: mysteriaq. ijs idei dilucide explicabatis . Quo factum est, ut plerique, ab eo cruditi, normam vivetidi meliorem in posterum susciperent. Non ab illis, qui sibi variam et multiplicem sapientiam olim arrogarunt, Gorgia , Platoneq. aut ab Aristotelica scholastientiam hausit: sed a cruce Christi Domini, in qua omnes opes verissimae sapientiae consistunta . Ad illius distiplinam

Paulus Apostolus omnes inuitat: neque quicquam se aliud scire profitetur . . Aso, inquit in epistola ad Corinthios, non sum arbitratus me scire aliquid inter vos, nisi Iesum Christum, et hunc crucifixum . Didacus , qui liticras minime norat, etsi ad nullas disciplinas erat eruditus, miraS tamen .

progressiones habebat in doctrina crucis Christi Domini , ruam exemplo Apostoli profitebatur . Quare in illius simio cum omne vitae tempuS consumpserit, clarissimam admirandae sapientiae vim explicatam, atque euolutam et dictis ,

et factis ostendit . Cuius rei illud exemplo est, ut diuinis de rebus optime dissercret, et quaestiones longe omnium dissicillimas , mira scientia explicaret. Eius quidam amicus, homo Conchensis, artium liberalium usu longe peritissimus, cum neque Salamanticae, neque Lutetiae Parisiorum , neque usquam , ubi acadciniae florerent, quc inquam, vel praestam tissimulti eruditionc virum, nactus esset, qui sibi aliquot partim de theologia, partim de aliis disciplinis locos, Obscuritate inuolutos , explicaret: Didacum vnum in nit, qui illos diuine

44쪽

P A R s I: 33 divine aperuita . Id testimonium ei praebent item alii non pauci, eruditi, et doctrina exculti viri . Sed unde tantam non modo sapientiae, sed eloquentiae rim sit consecutus, iam

ostendi . Nunc exponere pergam reliquum eius vitae curim. De reliquo eius visae cursa et obitu. A VIII.

IAM exijs, quae narrata sint,facile intelligi licet Conuem

tus, et loca: ubi virtutum suarum vestigia beatus Di lacus impressa reliquit. Cum autem ab urbe Roma, anno Iubilei confecto, in Hispaniam ulteriorem redijt: ad prouinciam C stellae profectius, in Conuentu sanctae Mariae Saliceti exiguo breuiq. tempore mansit. Est ille antiquitate nobilis , et quasi seminarium , unde uberra mi familiae Franciscanae fructus

prodierunt usque ad ultimos orbis terrarum fines . Sanctae Mariae autem Saliceti nomen accepit, quoniam illius nomine altare in Salicis arboris trunco duorum militum Hierosolymitanorum pietate iam primo extructum est . Plures aluit et religionis, et doctrinae laude claros viros De . charos , quam alius illius omnis prouinciae conuentus . Inde vero

tandem, s io et comite F. RodrigueZio Onnio Complutum beatus Didacus migratiit ad conuentum beatae Mariae deIE s v v ubi reliquum huius vitae curriculum confecit silmma cum sanctitatis laude . Eo tum primum tempore Alphonsus Carrillus, Toleti Archiepiscopus, ex Summi Ponti is com cessu illum opere satis amplo exaedificare coeperat, ubi postea fiatres centum sustentabantur: quorum saltem quadraginta operam Theologiae scholasticae studio ex Sancti Bon uenturae doctrinis darent. In hoc conuentu annos duodecim, vel tredecim Didacus vixit. Tantus autem sanctitatis odor,

ex illo afflatus, tunc in omnes Hispaniae partes se diffuderat, ut mirus factus sit ad hominem Dei concursus . Veniebant alii, ut rerum diuinarum, de quibus sermonem semper instituebat, cognitione imbuerentur: alii, ut sibi vel ad necessitates, vel ad morbos depellendos aliquid sitbsidii consequerentur: ali , ut eo adiutore, et deprecatore uterentur ad opem

et misericordiam Dei implorandam . In ijs testis est, qui af. firmat ac profitetur, se, quo tempore aliqua dissicultate pro

E mebatur,

45쪽

34. S. D i D A C I V 1 T Agmebatur , numquam illum aviiiiij causa adiisse, quin , es, Deum precante, habuerit , quod sibi necessario tempore pie

exm'tendum erata . Tam certa denique erat sanetimoniae opinio, quam in omnium animis concePerat, ut, cum pagos , vicos, aliaq. loca eleemosynae causa obibat, agricolae cum primum eum aduentantem aspiciebant, mutuum quemdam clamorem excitando , inter se dictitarent : EN vi RSANC TvS ADEST. Hac eximia laude Didacus ubique florens, cum vitae huius stadium cucurrisset: tempus iam v nit, quo ob merita rcciperet coronam iustitiae, quam Deus re-

proinitit diligentibus se . Itaque senio, ieitinio, abstinentia, vigilijs , omniq. corporis cruciatu, quem sibi frequentissime

adhibuerat, maceratus, et pene confectius, morbo laborare

incoepit ex stippuratione quadam, quam in brachio sinistro

prope manum habebat , . Et quamquam morbi purulenti , qui s aniἡ tabescens acerbissimum inurebat dolorem, vi intiama torquebattu : tamen inque adeo illius cruciatum tolerabi liter patiebatur, ut in summo dolore patientissimus , excitaret apud omnes admirationem incredibilis patientiae , qua illam suppurationem ferebat, difficilem toleratu . Id habebat Proprium, ut aegrotationum , quibus pene assiduis in omni

vita varie vexabatur, acerbitates perferret admiranda animi corporiSq. tolerantia . Suppuratio autem, cX qua grauiter nimis aegrotabat, per med icamentum tandem rupta, magnam puris et saniel copiam estudit: quae non male , ut sblet, sed bene potius ac suauiter olere videbatur . Ea incommoda valetudine aliquamdiu afflictus . interdum ita e corporis sic iasibus ad animi contemplationem rapiebatur, ut mortuus Futaretur . Deinde ad se rediens , eas voces emitteba : OQJA' M sv AVES ILLI FLORES PARADISI. Tunia fratres omnes accurrebant: eorumq. unusquisque, cum primum ad illum accesserat, hoc maxime petebat , ut pio se Deum ille precaretur . At ipse preces eorum summopere expetere non desistebatis . Vbi demum horam instare vidit, qua ex hoc feculo migraret, ut seraphicum patrem Franciscum etiam in ipso obitus momento imItaretur , vestem viliorem, et cingulum sibi afferri petij , . Quibus mox indutus, omnes, qui aderant, suauiter piri. alloquendo , CG sensionum

46쪽

P A R s I. 3 sensionum ab iis veniam profusis lacrymis pelljto . Demum utroque brachio sublato, etsi alterum antea vi morbi tabue rat, Crucem, quam ad caput habebat, amplexus, saepiusq. omni intimi animi pietate exosculatus, animam Deo reddidit , cum illa hymni verba de Crucc Domini protulisset , rDvLCE LIGNVΜ, DULCES CLAvo S, D vLCIA FERENS PONDERA , Qv AESOLA F v ISTI DIGNA PORTARE REGEM CAELOR VM ET D ΟΜ INVΜ.

Obijt igitur Compluti in conuentu ordinis sui, anno a Christo nato M C C C C L x III. pridie Idus Novembris , die Sabbato, nocte sequenti . Pervulgato Sancti viri obitu, ad eius corpus visenaum concurrit maxima multitudo populorum finitimorum, et praesertim ciuium Complutensium omnis generis, aetatis, et ordinis . Hic mira pietas visa est hominum , illud tangere et exosculari cupientium , . --nes certatim paululum vestis , aut cinguli habere : alij c pillos carpere contendebant, ut reliquiarum hominis Dei aliquid apud se retinerentis . Nemo autem fere quisquam tunc extitit , quin aut pileum , aut orationum libellum . aut salutationis Angelicae coronam corpori prae ardentis er- a

ga illum pietatis studio admoueret. Postridie, qui dies D minicus fuit, mane corpus in ecclesiam illatum fi equentissimo popalo sepultum est . Aliqua tamen pridie noctu diauinitus facta narrantur . ex quibus tanti viri Sanctitatis splendor ubique collucescere videbatur i. Verum iam locus est, ut adirum ad miracula faciam , quae et in vita et post obitum in sesuo suo operatus est Dominus .

47쪽

DE MIRACULIS

SANCTI DIDA CI

LENI sunt sacri ecclesiasticiq. annales miraculis Sanctorum, in quorum laudibus perpetuus est catholicie ecclesiae cursiis . Eliae paulio , Iordanis fluuii aqua diuisa est: ipseq. auueum sicco pede 'transijto . Moysis, et Aaronis virgis non in a meto solum, sed in populi peregrinati ne, miracula edita esla sacrae litterae loquuntur . . Constat sancti Iosephi Patriarchae, qui iampridem obicrat, corpus prophetasse: et Elo reliquiarum Eliisi contactu, mortuum in eius sepulcrum illatum , a morte ad vitam esse reuocatum: et alia multa diuinis veteris testamenti monimentis consignata ,siano . Nouum autem testamentum in ijs, quae fecit Christus Dominus, exponendis, praeter caelestem destrinam,quam docuit, versaturis . Multa quidem, inquit sanctus Ioannes Euangelista , et alia signa fecit Iesiis in cons ctu discipes nimi morum, quae non sunt scripta in libro hoc . Miracula ab Apostolis longe etiam maiora prodierunt: quia ipse dixerat : Amen, amen dico vobis, qui credit in me, opera quae ego facio, et ille faciet, et his maiora facietis . RGq. testatissima est ex actis Apostolorum'. Dixit item Dominus : Si credideritis , dicetis huic monti, transi hinc, et transibi . Quod miraculum sanctus Gregorius Pontifex commemorat de monacho sui temporis, qui oratione rupem mouit : clitem Gregorius 'flenus de Gregorio Neocaesariensi: quem, ob rerum admirabilium magnitudinem, Graeci Thaumatu gum, nempe miraculorum effectorem appellanta . Probatissimi historiae ecclesiasticae annales abundaut narrationibus

48쪽

. . P Α Ε s II. II miraculortun . Eusebius , Palladius , Theodoreres , et alij Graeci in ijs ipsis frequentissimi sent, praesertimq. Chrysest mus in vita beati Babylis martyris . Latini autem, ancti e clesiae Doctores, Hieronymus in vita Pauli primi eremitae , et Antonii, Athanasium 1ecutus, et in vita etiam Hilarionis: Au stinus in libris de ciuitate Dei, in sermonibus, in libel- ti. Iis es sancto Stephano Protomartyre, in libris consessionum rAmbrosius in vita beatae Agnetis: sed unus instar omnium es p.e. . se potest Gregorius Magnus, qui libros consecit de rebus re cens aetate sita mirabiliter Muis . Sed iam non est, cur rem longiorem faciam, cum nemo neque antea, neque postea, nec vero ulla umquam aetate vitas Sanctorum hominum litteris mandarit, quin corum miracula, monimentis consignata, este voluerit . Sunt enim illa non modo, quemadmodum initio narraui, ad bonitatem Dei demonstrandam insignia etai ad fidem corroborandam, et augendam valde in omnes partes utilia , maximeq. accommodat A. Si quis annalium de martyribus memoriam replicat, facile animaduertit infinitam hominum multitudinem ex miraculorum narratione

fidem sustepisses. Ea enim, quasi voces praeciarae, plenaeq. significationum , religionem Christianam praedicant, et resurrectionem mortuorum confirmano . Ob eam rem filii Olim id in more positum, ut miraculorum libelli frequentis simo populo ab Episcopis recitarentur : id quod ex sancto A gustino animadtierti potest . Neque autem illa simi tum , argumento, quanta Sancti pietate coli debeant, quorum nomine ea Deus operatur r sed maxime ad Christiani nominis populiq gloriam ea ipsa pertinent: quae quo latius propagam tur , hoc magis boni gloriantur, et mali ignominiae cruciatu, et labe quadam contabescunt. Cum igitur beati Didaci vitam , certis capitibus distinctam, stiperiori parte comprehcim iam, litteris mandarim: sequitur altera pars, quam totam in miraculis eius scribendis ponam, exemplo sanctorum P trum ductus: qui tantam illorum rationem habuerunt, quam tam ad gloriam Dei illustrandam, aliasq. publicas ccclesiae utilitates liaberi oportere demonstraui . Qua in re haeretici, rui fidei catholicae Gamam omni conatui conuellere stiment, cum antea semper iam iudevsque abuli is illis retiagionis

49쪽

xs s. D I D A C I MIRACULA.monis Christianae temporibus, tum maxime in hac recentium

naeresum tempestate nos exagitare contendunt, in coq. m

gnis euigilant lucubrationibus, ut fidem labefactent, atque infringant miraculorum, quorum splendore perpetuo collustrata est ecclesia Dei . Itaque eo studiosius in siilaepti mune-. riS curam incumbatur, necesse est, quo magis illorum insidiae intentae apparent. Fuerunt olim in eo frequentes, ut Samctorum vitas, vel confictis argumentis ipsi conscriberent: vel ab alijs scriptas, veteratoria quadam , haereticaq. deprauam di arte corrumperent, ac falsis narrationibus contaminarent. Quorum si auci ac dolo obuiam itum est sacro praesertim ca- C. sancta none , quem Gelasim Pontifex in concilio Romano tulita . defuerunt praeterea , qui miracula praecise negant. Naristi perspicue mendaces stat .hVt enim mentiuntur, qui nullam in Oceano aquam, aut nullum in sele lumen esse dicunt: sic qui proiecta audacia negant in ecclesia Dei esse miracula , a re Vera , et certa, quae oculorum abctu cernitur ,

plane aberrantis . Est cum istorum male sentientium coer cenda impudentia, tum bonorum piorumq. hominum stiDdium excitandum . Id iam nunc mihi faciendum censiti commemoratione miraculorum beati Didaci, ab hac etiam laude felicissimi viri. Ea autem narrando persequar, non quae aliquo modo apocrypha, quaret. in obscuro lateant, sed quae omnis fere Hispaniae vocibus in apertum prolata, et obsignatis publicis tabulis testificata, magnorum ac summorum vi εrorum sermonibus praedicata, et Omnium pene , Praecipuo Complutensium ac Toletanorum ciuium , iamdiu firmata. consensu, nulla mancipitem afferre possisnt scribendi curam. Mirabilis fuit Deus in Didaco sancto suo magnirudine et multitudine miraculorum, quae edidit numero centum triaginta , et amplius . Non mei muneris puto, omnia singulaq. recensere: sed quae aliquo nomine illustria siuit, et quae in prumis, sacrosancta Sedis Apostolicae auctolitate mature comprobata , animum meum exsuscitant ad ea , ut possum, linculente scribenda . .

Primo, quod de beato FIssarione Abbate, stinctus IHieronymus scriptum reliquit, de beato itidem Didaco testatissimum

est, atque compertissimum, ex eius mortui corpore miram odoris

50쪽

odoris suauitatem esse. ita afflata , cum cubiculum t tum repleuerit,iu in omnes etiam qui praesentes aderant, dei ctatione perfuderit . Nemo autem diiudicare poterat, unde tanta odorationum vis dimanaretis . Sed illud commemor, bile est, atque admiratione dignissimum, eam Odoris iucum

ditatem sensu percipi nequaquam ab ijs potuisse, qui tetris peccatorum ibrilibus sese inquinassent . Vbi vero de ijs recte

confessi sunt : gratissimum inde odorem senserun . Eius corpus prae iciunio, abstincntia, et inedia, nigroris speciem prae se ferens, candore post obitum reluxit: vultus

.illius non mortui, sed viventis: artus, et articulorum, manuumq. conantissurae flexibiles, ut sequerentur, quocumque verterentu . Neque ulla corporis pars, cum mortua caloris

est expers, obriguit, ut hominis cadauer obrigescere soleo . reo die corpus exhumatum, tantiun abfuit, ut isdeputelaeret, ut mirificas odorationes afflaret ι etiam si nullis unguentis delibutum, aut balsamo conditum, in sepulturam traditum esse . Multos autem post exhumationem dies imsepultum odorum suauitate semper exhalavito . Aliquando iliciem accidit, quo praesertim tempore ad eius sepulcrum sit aliquod insigne miraculum . Sed cum ingens sit numerus rerum admirabilium, quas is diuinitus gestit, illas narratione contexam non sine ordinis ratione . Primum de miraculis dicam, quibus in vitae huius stadio claruit: deinde vero de reliquis, quae prece et meritas

serui sui Deus facere non desiijt, iam inde a qua die obi jt usque ad haec tempora, quibus illius sanctitatem diuina benignitas illustriorem reddidit tam admirandis operibus , quae nase

randa suntia.

. Pauit eum Dominus aliquando in selitudine, quemadmodum Eliseum, Paulum eremitam, et alios seruos tuos . Sed rem totam scripsi, quo loco expositi iter eius Hispalens . Morbos autem insanabiles, quos diuine curauit selo tantum crucis signo, dissicile est, atque longum nimis enumera re . Sed illud asseueranter dici licet, eorum curatione ubique excitatam ita esse admirabilitatem nominis sui, ut magnus ad eum concursus fiereo .

Hispalim cum iter beatus Didacus haberet , ad hominem diuertit

SEARCH

MENU NAVIGATION