장음표시 사용
211쪽
Probi. 2IIVnde possumus inserre,tutum non esse opexa iudicare sanctoru iuxta regulas nostras . praeuident enim superno finem in lumine, certoq; confidunt id se assequuturos, me diaq; eligunt admodum a ratione deuiatia , Iuxta humanum sensum: ut & haec fecit, &Iosue,du clangentibus tubis ruere fecit m xos Hiericinalhq; si miles multi .
. Prob. XXXIII. RVARE orando Hester cor immut uit Assueri,ita ut uniuersus eius furor in caput retorqueretur Aman, quo mox no erat
illi alter charior ΘHoc est quod scriptura dicebat: Cor regis in manu Domini: quocunq; voluerit inclinabit illud. orando itaq; debemus ad illum confugere, etiam in his quae humanae subduntur voluntati. Tunc enim utiliter ab hominibus quicqua impetrabimus, ubi Prius suerit impetratum,acceptoque latum
orando iniungit Hieremias Hebratis, ut pro ita orent Nabucodon
212쪽
Dr,qui erat impius pHinc colligi potest, orationis virtus quasit magna,quado nedum ad pios,sed & iri pios extenditur. Ita & Paulus mandat orari pro Regibus, & omnibus qui in sublimi tate constituti sunt: ut quietam & tranqua-Iam vitam agamus . Quae fructuosius funditur oratio,quam pro priuatis: cum quod bonum Principis in totius redundat emolumentum populi: tum quod maiori versan tur in periculo,quam caeteri. Iudiciu quippe durissimum his,qui praesunt, fiet, testeicriptura
v ARΕ cum vellet prophetare, adhibuit psaltem Helisaeus, quo psallente spiriatus eum arripuit propheticus λHaudquaquam credendum hoc virtute factum musicae: sed quoniam in psalmo diuinae concinebantur laudes, mens prophetae eorum incalescebat virtute. Ex quo apparet eos non semper spiritu agi Pphetico. Eade possumus ratione intelligere quod ait scriptura de Saul: cuius non ita exagit baxur spiritus,diuinas David psallente la
213쪽
Probi. 213 des cora eo. Et fortasse haec erat Dauidis vis in seras,& in Gygantem . nihil enim diauime obsistit uirtuti,quae in oratione delit scit.
ARE orans obtinuit pro puero suo Gieat Elisams,ut Angelicu aspicere posset exercitum: simulque hostilem caecitate percussit exercitum,qui venerat eum comprehendere . Fortasse hoc est, propterea quod Angelino nisi a mudis corde videri possunt: quod datum est puero, praeceptoris sui oratione. Vnde insertur,fide unius ac oratione alij serri suppetias,ita interne, uti & externe. Rationabile porro erat oratione caecari illos Helisari exteriae,qui intus crant caeci.Vtienim fides illuminatur: ita praecipitari meretur perfidia in tenebras.
QUA RE cum oraret David ut cessaret
pestis, peteretq; huiuscemodi in se eiusque domu retorqueri plagam; statim lactus est voti campos absq; propria fraude λ
214쪽
Respondeo iustum fuisse eius poeniten tia populum liberari,quemadmodu ex eius arrogantia fuerat percussus. Qui etenim se dignum iudicat vindicta, dignus est v nia . Unde & infertur peccata Principu in populum redudare, pariterq; eorum fidem& meritum venia illis promereri: quemad modum membra sui participant qualitatε ac affectionem capitis.
V ARE assigens se assiixit David ire
oratione,quo salutem ggrotanti impetraret paruulo,qua tamen no erat impetraturus 3 Hoc ideo,quia diuinam ignorabat volu tatem, a qua no intendebat recedere. Quare illa agnita per paruuli mortem,statim ad templum adijt,gratiasq; egit Deo. Ex quo possumus intelligere, quemadmodu fas est rogare ante diuinae notitiam voluntatis, ita illa agnita,iure illi est acquiescendum, gratiaeq; agendae infinitae .
QVARA non destiterunt quidam sanctorum ab oratione, etsi sepe passi Herint repulsam
215쪽
tepulsam pHoc fieri potuit, vel quod quicquam pe
tebant iuxta diuinam voluntate,puta quod immunes essent ab eius offensa: aut supc no ex lumine agnosccbat ita expedire: quo in casu admodum laudatur importunitas. Quare laudat Dominus viduam, quae assi dua coegit interpellatione iudicem illi ad- , ministrare iustitiam. Prob. X L. VARE cum iam exaudita esset Danielis oratio,rcsistentem habuit Principem, Angelum nempe Persarum, quo minia si serretur illi nuncius λ Multa ex hoc loco colliguntur; primum nostrae administros esse Angclos oratioqis . Vnde Raphael Deo offerebat preces Tobiae: & in Apocalypsi videt Ioannes Angelum offerentem phialas aureas plenas Od ramelorum,quas ipsemet interpretatur satactorum orationes. Proxime,sepe exaudiri Orationem, nos vero id ignorare. Quaro oportet perseueremus,uti fecit Danieli quis orationi cessisset, nequaquam pro ruis set petitionis videre complementum. At
216쪽
haec,hinc concluditur, inseriores posse Angelos inuicem in proprio lumine discord re, a superioribus vero diuinae certificari voluntatis,in quam omnes pariter conuentui. Habuit igitur propheta visionem illam, ut diuinorum nonnullam habere possemus secretorum notitiam.
QVA R E, quid oremus,inquit Apostolus, sicut oportet, nescimus: sed ipse spiritus postulat pro nobis gemitibus inenarrabilibus
Respodeo,spiritu nos semper sursum agi Dei,nos autem proprio illi obsistere podere . quo vero magis eius pramalet spiritus , eo magis est fructuosa oratio. ab ipse enim nascitur & cognitio & affectus. Vbi igitur nos Deu oramus inpersedia sit oratio oportet, quatenus ibi nostri habemus. No etenim diuinae possumus,ut par esset, facere satis vocationi. Cum vero in nobis orat Dei spiritus,tunc utiliter oramus,efficaciterquα nihil non impetramus.
217쪽
civ ARA potius mouentur Sancti, ut pro VnO Orent,quam pro alio pHoc fieri non potest, quod sint personarum acceptores,quando Vel propriu amentinimicum. Sed dicere oportet, nosmetipsos ignorare quid expediat in oratione peti . In qua,ut sit seu sera, necessaria est particularis spiritus sancti motio: qua sine si velimus pro Vno rogare, non pro alio, vel presumptuosi erimus,vel crudeles.
Qv Ans dixit Angelus ad Tobia: B na est oratio cum ieiunio& eleemosyna pDico haec tria simul iure sociari: tum quod temperatum ieiunium animam disponit orationi, uti a crapula praesecatur: tumelia quod eleemosyna redditur efficax oratio . Non enim est aptus qui a Deo beneficia impetret, qui proximo suo est tenax de
χ AR a scriptum est in Ecclesiaste, meliorem esse orationis fine, quam principi u 'Fortasse hoc fit, quoniam uti natura semper .
218쪽
, 2 is D. Seraph .Firm. per ad persectiora progreditur, ita & gratia . Quare in assidua oratione meminc lescit, exuiturq; importunis colusis imazbnibus,quae initio occurrebant. Hoc porro adumbratum crediderint in
admirabili Heliae visione: qui primo vidit
transeuntem coram se spiritum gradum Scsortem,proprie nempe exi Elnationis; mox commotione,quippe iracundis: chii 3 successit ignis concupiscentiae. Clim autem in ijs Dominum minime inuenisset; insibilo tantummodo illum agnouit aurae tenuis: in interiori nempe iubilo, post victoriam omnis affectionis,interne possesso.
RVARE praeparari iubet sapiens ante
Orationem animam nostram p Fortassis haec est praeparatio, sorte pN- positum non amplius Deum offendedi,qui eorum non audit orationes, qui ita peccato obdormiunt. Aut dicere possumus, exercitium meditationis oratione prscedere,que admodum cognitio assectum. Prius enim oportet medi tado mens intro uertatur, de hinc diuino se statuat colloquio . Hoc auddice-
219쪽
inuocemus : hoc est, omni seclusa cogitatione,in fundum nos recipientes nostrum, ad diuinam pertingamus unionem. Prob. XLVI. VARI rogant Dominiim discipuli, , ut doceat eos orare p
Hinc colligere possiimus, quanti sit hoc negotium momenti,quamve honoriscum, quando praeceptorem exigit Dei filium, postolosq; meretur habere discipulos. Aio igitur magnae quippe esse difficultatis, primo mentem introuertere: postmodum magna accidere in hac unitione pericula,nc lupum intromittamus loco pastoris: postre momagnum esse prodigium, omni locupletem videre hominem virtute, deiectu vero ac si omnis expers esset boni. Ut cons ciamus,tali opus esse orationi magistro, noqui leni semel, sedi in unaquaq; mentis eleuatione. Tuncq; est c5summata, cum dux
noster Christus nedum ei initium dedit,sed& progressum;& ad finem usque perducit, nempe seipsum . Prob.
220쪽
ARA orando mens dehcitur, vers
que acquirit humilitatem λRrapodeo humilitatem ti orationem se
inuicem cosequi, quemadmodum vapor &pluuia . E vapore etenim in aerem subleuato,producitur pluuia: quae in terram cadens,denub gignit vaporem . Ita oratio humilitatem gignit: superno enim facit in lumine propriam agnota indigentiam . humilitate vero increscit oratio, quoniam quo magis agnoscitur necessitas , eo sortius imploratur subsidium is .
orando sollamus san ctos inuocare,qui nostras non vident necessitates λRespondeo, sanctos, cum sint uniti trassormatiq; in Deum, omnia in ipso videre clarius, quam si coram adessent. Omnia.n. in ipso contemplantur: uti in ipso veru habent csse; etsi nos non possimus id capere. Vti enim jdera subtus aquam conspiciun tur,& tamen non ibi sunt,nis in umbra: ita nobis videmur esse in nobis ipsis, sed vere