장음표시 사용
91쪽
tuae autem vera sit oratio, semet ost&dit, qn ad Samaritiden ait mulierem; Spiritus estDeus; & eos, qui adorant eum, in spiritu & veritate oportet adorare. Hoe porro aliud non est, quam flammigerum nimae desiderium; de quo propheta; D siderium pauperu exaudivit Dominus . Ita cum oraret Moses in silentio, ait ad eu Do--inus . Quid clamas ad me λ Ex quo inferre possiimus, quemadmodum nosti u Deus audit desiderium, tametsi voce non exprimatur : ita et importunos strepitus, & cantus,&permurmuramenta affectus expertia non audit, immo auersatur , & rehcit: ut in Esaia loquitur; Cum multiplicauerutis preces, non exauditam. . Haudquaquam tamen hinc carpitur sanctissimus ecclesiae mos, quae tot iam feci Iis istituit diuinas cani, & psalli preces . supponit enim pia mater , &voci concordare spiritum . Illud aut constanter affirmamus; si curam omnem nostram in puris tantum minoiiijs adhibebimus , infrugifere nosa Hiros,Phariseisq: coparatum iri. Et quidem certe, si hodie adeo mentis vacaremus
nidoni , quantum mulus cantillationibus
92쪽
& muscis instrumentis; non in tanta aremus rerum diuinarum ignoratione. Sed, Vt plane cernunt oculi nolit i ; pleraque hodie sanctitas externe posita est in appareths; adeoque superuacaneis vacamus, ut obliuioni omnino mandentur ea quae in primissorent necessaria.
erunt aliqui,qui fieri possit, ut in ora:mper persistamus; cum multis obnoxia si vita nostra negotijs, & curis corporalibus, sine quibus trasgi nullo pacto pol. Hanc dubitatione explicare non poterunt , qui in multis absoluedis priuatis eoru Osf-chs sitam arbitrantur vim orationis : qnquidem tape 'compellantur abrumpere suas . quas obmurmurant, preces .Rndet quida,eu qui semper bene operatur, semper orare ; non .n. cessat orare, quino cessat bene agere. Ego vero no admoduaecipio hac riasionem. Si eaim hoc intedisset Diis utiq; dicere in proptu illi fuisset: oportet semper bene agere; quead modii dixit; oportet semper orare. Quo sane in loco de ipsa oratione loquit, no de bonis uniuerse operibus. Via & exemptu affert 1portunς illius vidus, γε iugi coegit molestia iniquiatatis
93쪽
tatis iudice,ut illi ius ministraret. Dixerim itaq;: si oratione accipis famugeru mentis in Deu affectu, nullo negocio intelliges, hoc minime esse impossibile. Habemus .n. auari exemptu, qui ex intento rei desiderio semper inde per urgetur Vt recΟ-gitet : & comedat, bibat, nunqua no eo cor Ilium rcfectitur, v n desiderat. Ita & nos profecto, si tanta in Deum essemus charitate succens ,quam deperit auarus pecuniam; semper in Deu tenderet cor nostrum,molestaq; nobis esset alia queuis cogitatio; &in omni aqione ii ostra Deum semper in cor-ἀc gereremus; q Sculdubio iugis esset oro. Thesaurus spiritualiu praeceptionum, in
quo omnes aliae includuntur , mentalis est oratio. Cuius lavdcs & stu tus enarrantur. Cap. S.
TOT sunt internae vitae documenta, Vt expauescat aliis,dissiles posse uniuersa m moria coplccti,ne tu & eXecutioni madarercuq; uniuersa velit coprehendere nihil asse-neantur,
94쪽
Reantur; ut illi soli omnem possit operam impendere ; queadmodum in ptiosissimo
gazophylacio omnifariae opes includuntur. Hoc autem aliud non est, quam virtuosa, di nobilis oratio, unicum propellendi m dium a nobis omne vitium , Omnemq; complectendi virtutem. Haec illa est sapientia, quae suauiter nostrum afficit spiritum; & quo ad Deu, cum doceat uti debeat honorari; & quo ad nos. ipsos, quod ad spiritus nos prouehit puritatem; & quo ad proximum , quoniam nos que reddit eius salutis solicitos atq; nostrς. Sancto hoc exercitio fides certificatur: quoniam ex attenta incarnationis , pasii nisque Christi meditatione, mens experientia teste trahi se sentit in Deum; ubi coquiescit; itaque Christum verum esse Deum cognoscit, qui solus est finis nostrς voluntatis . Pariter roboratur & spes, propterea quod ex assidua cum Deo colloquutione oritur in anima familiaritas, quae fiduciam parit: uti experientia videmus, eos qui mutua utuntur consuetudine, facile inuice praesdere. Ita &succenditur charitas. Deo
nim , qui ipsa est charitas, adhaerescendo,
95쪽
necesse esse eo magis eius igne participsmus , quo saepius ac seruentilis ipsi orando
intime unimur. Non alia poteris ratione aequi fere virtutes, quas dicimus cardinales. Fit enim orado mens prudens & sagax, superno illustrata lumine. Fit & iusta, ius suum unicuique tribuens; quin nostra summa est iustitia, ut
semper oremus, Deoque spiritum reddamus, quo stimus prae caeteris animantibus ab illo insigniti. Neq; vero alia melius ratione temperabimus a sensus delectationibus, quam si internis saepe recreabimur o lectamentis; cum longe praecellat incomparabiliter orationis suauitas omnem aliam delectationem. Non alias possidetur contra hostem nostrum sortitudo,'uti in victoria ignificatur ab Amalecitis reportata, neque vero alio armorum subsidio , quam Moysi oratione. Humilitas, omnis sundamentum gratis, tunc acquiritur, cum mesin Deum subleuata, ex eius claritate luminis palam propriam contuetur deformit
tem , seque ipsam pspicit prae omni alia i
Et quoniam superuacaneum foret insu
96쪽
nitos eolligere orationis fructus , hoc ununon omiserim , quod solum Dissiceret omniqus ad hoc studium excitandis, nos nepeabsque oratione semper cxtrouersos , seu extra nosmeipsos futuros. Quandoquidem nos in Deo sumus: neque vero nosipsos poterimus, nisi in Deo possidere. Deo vero non adhaerebimus , nisi per oratione. Que
admodum de filio legimus prodigo, qui ad
patrem suum redire deliberans,statim in seipsum reuersus est. Ita & anima per canestis recordationem patris , sibijpsi reuertitur, orandoque id acquirit, quod peccando amiserat. DissicuItatum recitantur rationes in a quirenda oratione . contra quas pertinaci obnitendum proposito; laboriaque non cedendum. Cap. q. DIC WRA consueuerat Abbas Agatho, non reperiri laborem illi parem, qui in oratione adhibetur. Vnde videmus omni in opere, quantuuis dissicili, facilius homines perseuerare. Sunt qui nihili pendant ieiu
nandi dissicultatem , vigilandi, disciplinisi sese
97쪽
De Int. Orat. 0 7sese atterendi , in longinquas peregrinandi
cum periculo regiones, effundendi in pauperes omnem eorum substantiam; qui continuae orationis laborem serre non possunt. Id vero eo est magis admiratione dignum, quo huic habemus operi Deum fautorem , adiutores Angelos & ministros, sanctos in exemplum, scripturas vero cum sacramentis in subsidium & fulcimentum. Huius rei potissimam arbitror esse rationem, corruptam naturam, deorsumque procliuem, multisque praegrauatam passionibus, seu animi aegritudinibus'; quemadmodum difficile est graue pondus sursum agere. Cui & accedit aduersirij impugna
tio, varias procurantis distractiones, quo vitam non inueniamus regni coelorum. Fit & talis difficultas ex naturali imaginationis nostrae mobilitate, quae semper huc illuc diu agatur, neque unquam conquiescit, vel in somnis, ut in confusis cernere est so nijs. Ideoque virtutis absque exercitio seri non potest, ut alligetur rei unius considerationi, pratissertim ubi diuturna ex consu tudine facta est insolens'; quemadmodum
assuetus sylvis leo dissicile mansuescit, mul-
98쪽
tipliciq; opus est arte, ut conceptam der linquat seritatem. Ita & mens nostra si a principio assuefieret unioni, haud tantum experiretur, prout facit, laborem.
Spernere tamen nos Oportet labore omnem , neque expauescere, quin immo anumo assurgere: cum non ignoremus Deum gratis saepe in articulo temporis concedere, quod mustorum non acquireret industria annorum. Porro si huius volumus compotes rer fieri, iamprimum sorti & pertinaci opus est proposito , ut velimus in interno
hoc exercitio esse immutabiles , etsi omnia nobis obluctarentur, aduersumque nos insurgerent. Eorum exemplo , qui aduerso nauigant rapidissimo amne ; qui vi remorucursui obnituntur aquae, parumperque exuperant: di si quando euincuntur, non ani mos despondent,quin immo alacrius obni tuntur , ut euincant. Ita debent & proposita nostra frequenter renouari & adaugeri,& tum vero alacrius urgeri, ubi periculum experimur praesentius: quoniam, ut est in prouerbio, Labor omnia vincit improbus. Nos videmus interrenis occupationibuέMmines esse infatigabiles, neque vero v
99쪽
De Int. Orat. '' iam lassescere, etsi vel multoties frustra
laborent. Quare mercator mercatura no
deserit, tametsi aliquando dano afficiatur:
neque terram non colunt agricolae, tametsi
vel semine aliquando fraudentur: sed imori acrius laborant, quo damna sarciant. Ita ει qui in stadio currunt, omnes quidem currunt, & ab omnibus abstinent: & tamen,ut optime norunt, unus tantum accipit bra-
Quanto nos aequius est in sancto orati nis studio incessanter exerceri, quando in illo ut maior est labor, ita & maius praemiu: non quidem dubium, sed certum e non se,nius, sed eorum omnium , qui fideliter incursu perseuerant λ Vnde Doctorum est sententia, anima ex singula interna in Deumotione, promereri vitam aeternam, propterea qubd hic si praecellens charitatis a tus . Si hoc attente perpenderemus, nedunostrum non Athisceret desiderium; sed &ad praemium respiciens ingens, nouo semper magis ac magis inardesceret seruore rvti de Hilarione legimus. Quoniam vero unaquaeq; ars initio est
dissicilis , in medio Acilis , in fine delecta--. I G , bili,
100쪽
r os D. Seraph. Firm. bilis; facile sustetatur initij labor suturae spe
iucunditatis, quam afferet ubi fuerit acqui sta. Attamen vel in principio forci oratio suavis, vel sillem minus grauis , si rite ac
congrua eam ratione complecteremur. Vnde vero si quod multis videat laboriosa , breuibus explicabo sequenti in Capitc. Ratio superandi difficultates, per similitudinem consenses montis excelsi. . ' Cyp. s.
excelsi conscensui montis, qui principio scaber sit & lubricus, paulatimque minus sat difficilis, demumque in planitiem desinat
lange amoenissimam, ac seracissimam.quo qui velit conscendere, omnem opcrspretiuest sarcinam abiiciat, bonoque sit animo, omnemque adhibeat industria, gradatimq; procedat, a calce ad verticem visae pro grediens. : Sunt qui lassescentes regrediuntur, semperque a capite incipiunt. Longe vero murius cui Didonei sunt, quam prius: Ita ut ria illis semper grauior ideatur: tadcla O . illam