장음표시 사용
361쪽
Sed &t lium cxempla olisti in scholis rhetorum vulgata & declamationibus celebrat fuisse ex Petronio discit Aa, ubi de umbraticis illis declamatorum nugis agit in quibus & resono conari mediox t inpos intiam data, Pt virgines tres aut pluxes immolentuκ dcc. V ec profecto imman . tas in hominem non cadit, ni si a cacodaemoneafilatum; neque ipse Plutarchus negare potuit, consessiis in sylloge Qua tionum Romanarum, uiusmodi or culorum auctores sitisse daemonesi non quoslibct, sed ἀλοκοτους ' λ ενους, hoc est, alienos a nobis peregrinos. Ex quo cfficitur,. Sibyllam quoquo ipsam, cuius suntlia responsa feruntur , non humano consilio, sed detemonis. infensi hominibus affatu. concitatam talia scripsisse. Praetere', 'liri potuissent fictis tam certo 'xespondere euenta verum Z Quod enim , qui haec
ficta volunt ,. oraculorum ambiguitatem c)ti 1antur, rem tam vςris quam fictiS OraculiS cOm- . munem asserunt. Caeterum non omnibus ea
fuit ambiguitas , ut quo spectarent non r bus poste m nifestis. palam fieret. In Oraculo quod Graecis datum bello Persico ,. quo iussi A theni-. enses ligneis muris urbem munire , perplexitas.
incessi t, qui muri lignei intelligi d berent. Aliis alia cogitantibus, selus Themistocllas verum oraculi sensum pςrspexit. Num igitur propterea putandum est , confictum id oraculum fuisse Themist0clis consi io, ac Delphis pronunciatum a Pythia ex. compacto t Nemo quidem. di it i
362쪽
haistinus; sed fieri non potuisse intelliget, qui
historiae illivi momenta omnia sedulo expendet. Tum ex aliis responisis certo demonstrari potest: quae cum multa sint, diligentius perquire atque expendere non est praesentis temporis. Solum , quod maxime negotium facit c multorum incredulitatis fundamentum esse arbitror expendam ac remouere conabor Nempe. Vnius Dei, qui ut omnium auctor& principium, omnium, quae sunt, rationes in sua aeternitate continet, munus singulare esse scientiam
futurorum dicunt. Quod igitur Dei proprium, qui fieri potest ut Dei hostes daemones suis cultoribus ccnserant i Neque ζnim iis inti taeiusmodi scientia esse potest , qu in Dei esse propriam omnes fatentur neque Dei munere iisdem tribui, qui, ut ait Iudas Apostolus, non eruauerunt principatum suum, quos Deus iatu dicium magni diei vinculis aeternis sub caligine reservat. Quod autem aliquis non habet, quoi iodo aliis i rgiatur Z Haec nisi fallor praecipua est x tio derogandi fdcm Sibyllinis , & Iii; priscorum vatum responsis Sed qui sic di utant , non satis considerant quainentiam & amplitudinem virtutis diuinae,
quae tanta est ut nullam non partem uniuersi attingat, moueat, gubernet, modo con Sruenti. Non enim , ut multa simi finitae rerum creatarum virtuti invia , sic diuinae sed haec, uti vinnium domina, nihil abs se omnino alienum V e esse
363쪽
csse voluit. Itaque ne ipsa quidem damnatorum spirituum natura ita est a Deo aliena, ut nihil diuini luminis do sapientiae ad cos ynquam perueniat. Sunt sene cacQdaemones cjusdem cum angelis sanctis naturae participes, nihil ab iis quod naturam attinet differentes. Proinde vi illi ex proprii gradus. nobilitate Limini semper diuino patent, ad nonnullas de futuris, prout Deo visum est , eXcipiendas notiones, quas hominibus tradant: sic & mali daemones nonnullis assiari interdum eiusdem veritatis sim premae radiis, ad quaedam praesciscenda futuro,
rum contingentium, mirandum honest: cunc id naturae corum gradus di rerum ordo postia
let. Estque haec cunsideratio satis consenta nea iis quae habct beatus doctor Thomas Aqui nas in secunda secundae partis quaest. 172. artic. & 6. Supra intelleritam humanum es non soluminte e Ius diuinus , sed etiam iniel eritas angelo
rum bonorum re malorum secundum natura o dinem. Et ideo quaedam cognoscunt daemones etiam sua naturali cognitione , qua sunt remota ab hominum cognitione, quae possunt hominibus. reuelare. QHod postquam de naturali eorum cognitione proposuit, deinceps de ea quae iiS- . . dem es diuina reuelatione, qui beatorum ange- ' lorum illustratione, circa res futuras contingit sequenti articulo in hunc modum scistit: Deus utitur etiam malis ad Ptilitatem bonorum: unde reprophetas monum aliqua: pera pranuncia s
364쪽
ium ut credibilior fiat veritas, quae etiam ex ari cum ho-ines talia credunt, per eorum dicta magis ad veritatem inducuntur. Vnde etiam Si byllae multa vera praedixerunt de Chrso. Sed quidem virtute propriae naturae , cuiuc actor es Spiritus Sanctus ; quandoque etiam reuelatione bonorum spirituum. Et sic etiam Perum, quod daemones enunciant,a Spiritu Sancto es. Haec eo
loco diuinus ille magister , quem in iis quae
ad contemplationem attineiax, merito coryphae- una & scho ae angelum dici, & semper venerandum censeo. Cur antem ab angelis beatis, vel etiam Spiri tu sancto daemones interdum fiant compotes veritatis de futuris contingentibus, aliquam oportet esse rationem, quam buatus il e doctor non . declarat, neque is quem testem citat Augusti laus , theologorum aquila. Dremonem post
primi hominis lapsiim uniuersi generis humani
imperium usurpasse, omniumque qui exinde in ortum Venerunt rectorem & dominum se gessis M, extra controuersiam cst : cum Scriptura id palam testetur, hocque fundamento religio ni tatur. Iustum enim cist rcgmina citis cui siqinulti sponte sit bmittunt. Quod Adamum fecis-- se legimus, cum daemoni Guscultans dictisquesus Potius quam Dei credens, fidei eius se ultro
uersariis testimonium habet , tum etiam quia etiam quando prophetae daemonum a daemonitiui seruuentur, aliqua vera praedicunt o quandoque
365쪽
commisit. Quo pacto in eius potest Mem incidit, presJusque est eius tyrannide, a qua non potuit liberari nisi per Christun qui hac c sa hominis naturam sumpsit , yt posset mori pro homine quod Si fecit; & iniuria occisui daemonis impulsis & fraude , cui increduli Iudae ministrabant , cum esset innocentissimus , d innato expulsisque diabolo , ipse a morte, quam
non merebatur, resilrrexit, tum caeteris homi-
nibus sibi fide in unum corpus acliuiustis simi Iem reditum & immortalitatqm abstersa delicto-
rum labe commeruit. Ad eum igitur diem,
quo passus est pro hominibus Christus, supre
mam in hominiS potestatem daemon exercuit i eos scilicet qui Deum ignorabant, . & in tene- bris antiquis vers ntes quo se conf&rrent, quid ue spei hominibus relictum esset , nesciebant quam omnium gentium a mundi exordio Vsque ad Christi duentum conditionem fuisse. COR si ta
Hincquo est quod Christus bis in Iohannis
euangelio diabolum principem huius modi vocat; & Apostolus rectores harum tenebrarum daemones appellat. Cum ergo earum genibum diabolus princeps dominiariue esset , coi
sequens Mit,ut nihil illi deesset earum rerum
quae viderentux necessariae ad regnum tuet
dum, quod in homines adeptus fuisset. In his
vel praecipuam fuissse aio. liquam cognitionem futurorum contingentium: utpote quam ime
366쪽
. opinionem diuinitatis apud omnes consequi posset. Est enim communis haec hominum persuasio, propriam esse Dei hanc cognitionem; quod constat experientia, neminem scire posse, suopte ingenio & prudentia, quid sibi impendeat boni vel mali, aut aliis, in futuro tempore. Hinc igitur est, quod tot priscis seculis daemon vates tot loca oraculis famosa habuit. Nimirum in- tellexit , quanti haec reuelatio suturorum mo- menti esset allatura ad silem gentilibus diuinitatis sitae fac;endam ; quae nisi crederetur, non erat cur templa illi & aras homines dicarent, cur eum colerent, illi immolarent, & reliqua cultus diuini exhiberent. anc igitur scientiam futurorum sibi semper arrogauit superbissimus daemon , tum eius se esse compotem variis artibus perluadcre hominibus studuit; partim quae futura essent incredibili Ila, qua pollet, sagacitate coniiciens; partim inuoluens ambagibus verborum, ne, quamcumque in partem euentus cessisset, mendacii redargui posset. verumtamen in his multa vidisse ac praedixisse vera, Deo concedente,cum historiarum monumenta fidem faciunt, tum rerum ordo, quem Deus in omnibus constituit, demonstrat. Vnde enim tam certa daemonde suturo praenunciare potuisset, nisi Deus illi etiam adesset Τ Hoc igitur ea, quam dixi, ratione factum putandum est, ne quicquam eo
367쪽
rum, quae daemonis regno conuenirent, a Deo contra ordinem rerum & consequentiam denegatum viderent. Quae est autem haec consequentiat Vt hominis primi facinus non in ipso tantum, sed etiam in maxima hominiam parte vindicaretur. Quid enim iustius fieri potuit; 'quam id iugum ferre hominem,quod sibi arbi- trio proprio imposuisiet 8 Hac igitur ratiotieprobe intellecta cessat omnis scrupulus , apparetque non esse alienum a daemone, hunc de quibusdam futuris contingentibus Deo concedente, certa Oracula promere: cum quaedam illi diuinitus concesta olim fuisse in sacris libris legamus; ut virum sanctumJobiis infortuniis ma ctare quae in Volumine nomine eius conscripto legimus: item transire in porcos & totum gregem fluctibus mergere, ut illi concessiim fuisse in Evangelio legimus: immo vero, quod omnem superat audaciam , ipsum Dei filium rapere intempli Ierosolymitani fastigium , atque inde in montem excelsum. Quae & alia non minus stupenda cum Deum cado latinoni annuisse le- gamus, cur quorumdam, quae euentura essent, concessam illi aliquando scientiam negemus, in poenam eorum, qui prauissimis opinionibus a que omni Vitiorum colluvie corrupti talis seruitutis iugum merebantur, ut magis ac magis erroribus implicarentur λ Non magis profecto mirum videri debet , Deum reuelare malis genus aliquid rerum futurarum, quam eius pote
368쪽
Quod cum mecum attentius reputo, satisna ir ri non fossum, Patrum nonnullos tantum labo-
ris sumere instas disputationibus contra gentes,Vt probent, nihil Apollinem vidisse de futuris euen- tis , ac daemonum oracula omnia falsa fuisse, vel Theodoritum Cyri episcopum in erudito opere
quod curationem Graecarum affectionum appel- lat, aestuantem videmus in re minime necessaria,
diun oraculis antiquis omnem fidem abrogare S conatur: ceu in hoc Christianae religionis pro- ra & puppis, quod aiunt, versetur, si oracula illa omnia falsa fuisse probentur. Quem in-
anem esse metum abunde supra ostendimus.
Neque porro ad rem pertinet, quod idem Theo- ritus obiicit, de falsitate oraculorum. Neque senim pertendimus, semper daemonem vera di- . cere, cum sit mendax , praesertim de futuris ; sed hoc volumus, non illi esse negatum verum aliquando dicere; prout illi Deus tribuit vera loqui, cui dePraesentibus occultis , tum de se turis quae ex illo homines sciscitantur. Quod
369쪽
quod aiunt, a recepta theologorum x octrina recedamus, locus supra citatus ex Tholmae sunt
ma declarat. Immo hoc ipsum est , quo di scerni veri prophetae a prophetis daemoniorum possunt; quod illi semper vera dicunt , hi ali quando falsa. Ita idem Thomas ibi ex Chry
sponsa dabant , temere es fortuito
Non est proinde 'd iis accedamus , qui
propterea quod daemon non semper vera de futuris contingentibus pronunciat , scd falsa . interdum ,& plane fastus inisse deprehenditus, exinde inferunt, non nisi casu vera aliquando
dicere : ac temere nominum dii verborum de
Omnifariis rerum euentibus multitudinem essu tire vates, ac in immensum tempus, velut in ima re profundum, demittere atque dispergere,quo verba illa cadant securos ; casu autem fieri vi
quaedam interdum in id incidant quod Vere euenturum est.. Ita Boethus Epicuri sectator apud Plutarchum de sibyllae & aliorum vaturam congruentar scis dei disci
370쪽
sentientem: νυν τοσῶτοι πιις ει ημενοις προ τ'
si quanis veri inuent inunt in suis praedictionibus ii, qui vates appetiantur,nullius quidems enti edor iuuae opus id fuit. Haud enim fortunae opus in pellauisum censemus, si quis nunquam pros tum
Abimem assequatur , sed si non semper, nec se
rimum , Perum raro citraque Hentiam assequatur, distinguentes singulis nomisibin attributas manifestasque animi nostri creceptiones. Haec ex Diogeniano Theodoritus. An autem illo, qui genere Pergamenus, Plutarchi suppax, & ut verisimile est, amicus, quippe in eorum nume- i ro, quos in Symposiacis laudat; aut alio; aliis, considerandum relinquo.