장음표시 사용
121쪽
perbato, sive ut verius o et sententiam Sic interpretari quar confuSo quodam et pro licet. Quoquoversiam ah animilixiore uni bitu seliter tiae USUS imhetu, velut instabili quodam est Cus sine vero hoc secerit, vento, nunc huc, nunc illuc an consilio, incertus Sum jactati. E. quanquum abro hoc videtur L 6. Λανοανωσαν Ita S. artificium quoddMD CSSe hac Par pro Uigat λανοχνωσ et toris, dictionem Suam materi e re C te quidem nam PS, non accommodantis. Natura, ea St, quae debet la-
i. e. qui nunc hoc, Dunc illud L. 7. 'stirπς λεγ ὁ Φωκπιὰς incipiunt dicet ea Cui modo in p. Vide Herodoti l. 6. c. I l. Utrum partem, modo in alte ubi tunc Dionysium Phocaen-ram dicturi seruntur : Sequeri Sem inducit loquentem : Gratia verba harum vocum en vi et ardua re agebatUr tem- Sum bene explicant pus ire voe ad deliberandum L. 8. Μίσα, τινα παρ μβαλόν fuit quibus de causis Hyper- τες αλογως θ Haec verba idem baton hoc non Solum feren-Sonant C παραλόγως βαλόν dum St, Sed et laudandum, τεc. quia naturale est iis, qui in L. l. Hισπωμtνο Parti maximi periculis vergantUr:
cipium ιντισπί- cum ρος Duo in illo ornamenta Subli
122쪽
mitatem facientia notavit Longinus; C mutationem ordinis tum Verborum, tum Sensuum : Verborum ordini mutatio in eo est, quod OCC αν- ως Ιωri in initio sententiae poni usitato scribendi more debuerant Sensuum est ordo mutatuS, quia vulgo dicimus laborem ab aliquo Capiendum ESSE, POStea Vero rationem hujus reddimus et hic vero Iones primum docentur, quam ob causam ab iis labor Suscipiendus sit; deinde monentur, Ut Iabores Suscipiant. Interim his, quae Longinu notavit, addendum Censeo, quod Heroclotus etiam Consulto videtur naut e personaS: Cum enim
parte, ju Vice USurpavit ἱμόες et μῖν in Sequentibu ut mutatio hae perSonarUm SSet indicium animi potius festinantis loqui, quam Uranti S, quo modo loqueretur. Inter Hyperbata etiam Sublimia numerandum est illud Virg. n.
l. 2. V. 353. Moriamur, et in media arma
Et illud En l. 9. V. 427. Me me, adsum qui feci, in me convertite ferrum:
ubi ex naturali ordine in alium
quale perturbatis animis accidere solet locum verba re
L. t 8. Ἐπὶ ξυρ γὰρ ἀκμης JHuic proverbiali dicto respondet id quod Livius dicit, Iam
enim sub ictu teli erant, et undique instabant hostes Schurra Ibid. Ἐπὶ ξυρς γαρ ἁκμης χεται ἡμῖν τα πράγμ ατα Editio prIma et Sti habent ἀκμῆς Sine Praeeunte της, quomodo Home-PUS a quo hon Phuasi proseC-ta est, loquitur et Porro omne SMSti Editionesque habent δμῖν Si Xcipia Manutianam, quae habet μῖ, PortUS et Ρetra, qui Secuti sunt Editionem Manutii ediderunt μῖν, arbitrante ἱμῖν ex errore natum esse et sed Tollius tandem vocem ἡμῖν recipiendam esse cenSuit, quia ino Sequitur Nυν, ὁ ς Sed ratio haec non sussicit mutatio scilicet personarum assectui loquenti aptior est, ut dixi in Nota prae- Cedent : adde quod paulo infra haec verba Si repetuntur, επὶ ξυρουάκμης εχεται μῖν τὰ πραγματα ubi omnes Sti et
ditiones veti. imo Manutii ipsius habenti A.
L. 19. Elim ἐλευUίροις η δουλοις, κω Sτοις, δραπέτασι Haec est lectio Edit primae et Storum Par et Vat. duorum, in quibus omnibus η dee S ante εἶναι, et literati ad finem trium dativorum non occurrit.
123쪽
Par Ambr. et Vat. duo a e conjectura impreSsit, , Ut bent i μεις γ quod non probo, haec apud longinum verba quia Sequitur αν με βάλησθε, et Convenirent Cum ii S, quae prae
quia Editio pr. legit μεῖς. se ferunt Herodoti Exempla-
μίως Ita ditio pr. et Sti negativa Significare non omni-Ρar Ambr. duoque Vat. Pro O, VOCeSque es φθάνων vel μή
nisi unius Sti, quo usus est allocutus Vide Steph. The-Μanutius auctoritate nititur Saurum ad verba αρχη et φθα-.
124쪽
Δια το ς υπογυι λεγειν συνεμφαινων, και προς τουτοις
εἰς τον κίνδυνον των μακρων περοατων τους κήονῆας 40 συνεπισπωμεν P . Πολλάκις γὰρ τον νουν, ν ωζμπενειπεπν, άνακρεμασας, καὶ μεταξJ, ως εἰς ἀλλόφυλον καὶ ἀπεοικυιαν ταξιν , αλλ' π αλλοις διὰ μέσ9 καὶ ἔξωθ ἐν ποΘεν ἐπεισκυκλων, ει φοίον ἐμζαλων τον κζοατρο, ως ἐπί πανlελεῖ τοῦ λογου διαπlωσει κοί συναποκινδυν ιν 45υ αυωνία τω λέγονl συνανα Γλάσας, εἰτα Παραλογως διὰ μακρου το πάλαι ζητήμενον et καίρως ἐπὶ rέλει που προσαποδους αὐτω τω κατα τας πεζοα ις παραζόλω καὶ κροσφαλε πολυ μῆλλον ἐκπληίει Φειδω δὲ των
παραδειγματων ἔς διὰ το πλη9'. 50
L. 36. U Δημοσθενης, ωτως τω et αδ A, et Significat pro-μὶν ἰυθάδης Hae recte Ver prie ibi placens, vel, Ut eam tuntur. Demosthene autem hi Verti, nimis creber a qui e- non tantum sibi iam it, uari ni in Crebri US, Uum Par St, tum Thucydideε. Non adeo eadem Figura utitur, uti os- audax est in iis diυellendiε, tendit Se ibi ea utentem pla-
Vtiae natura urit conjuncta ac cere.
Thucydides. Eam e SSe meri L. 37. Κατακορ ατος Vox tem Longini, ex Sequentibus κατακομ hic videtur signifi-mani se Stum est E. Care elim, qui SatiS, ne tamen Ibid. υ τως μὲν αὐθάδης plus quam Satis habet. Vox αὐΘά ς derivatur u αυ-
125쪽
αἱ των Ἀστωσεων, χῖονων, προσωπων, Οἰζδμων γενῶν L. l. ΠολυHωτα Longinus ideatur esse, rei cenam in- nullum hujus Figurae exem trocat; tum Hr ejusmodi St, plum profert: ed hoC exora ut olus ideatur dignus, quitione Cic. pro Coelio peti po e non accedat Notetur verotest, ubi dicit, Argumentis Edit pr. et Stos Par. Vat. agemu8, ignis Omni luce cla 2 et 3 et Ambr. habere μετα-rioribus crimina refovemus : ολαι, de quibus vide Quinctil.
res cum re, cau8a cum caula, In St. r. l. . . .
ratio cum ratione tugnabit L. 2. Κλί λακες EXemplo sit
cui addi potest illud Virgilii istud ex oratione de Corona
aen. l. 0. v. 36l. ubi Demosthenes e purgat , quod Quinctilianus Q. . . . Haeret sede ses, enauaque ita Latine vertit, Nec haec dixi vir vir quidem, ea nec scris si nec acris si quidem, sed nec obiicie- Ibid. Abeois bio: Hac Figu gationem ς nec obii quidem, sed Pa orator utitur, cum vice rei nec tersuasi Thebanis. Item totius OmneSejus species enu id, quod Cicero dicit in Or. merat: cujus exemplum ha- hilip c. 2. Quid enim, herbes in or Ciceronis pro ar Deos immortaleε, potest Rei cello, Nihil ex lata laude Cen publicae prodesse no8tra legaturio, nihil Praefectus, nihil tio I hrodesse, dices quid si Cohora, nihil Turma decertit etiam ob utura est y obfutu- Si dixisset Cicero nihil ex is ra, dices quid si etiam nocuit Ita laude milites decersunt, hoc L. 3. Κόσμου τε κα πασος satis esset ad ejus mentem Faber legendum SSe en S ait
non ad Oratori vim X pri κόσμω τε πάντως καὶ Ut VOX παν- mendam. Vide etiam quae τως in Con Structione Um συνερ-
Quinctii de InSt. r. l. . c. γα conjungatur quia ait il- 4 dicit de Congerie verborum lud o βος υιως salsum CS de ac sententiarum idem ignin Polyptotis. cantium. L. M. Πτώσσων Exemplum Ibid. Ἀέιμετ α λαὶ Exem hujus mutationi caSuS CCur-plum hujus Figurae profert it in Virg. n. l. I. V. 577.
ie ejusmodi, Ni solus dignus Ubi Accusativus casus urbem
126쪽
Θυνωνέ r ηι ονεσι δίiςαρονοι κρελαδησαν. ponitur pro ominativo urbs L lo. -υjίκα iaci, Simile Nominativus etiam saepe pro est istud vidit Turba ruunt, Vocativo usurpatur ut apud et Statii JEschinem in Ctesiph αυταλε τίνος τὶ - ειναιολ , ρημα - ἡ Tardi subeunt Tegeaea ju- Θαυματα; Vide Uge de hac re ventuθ. notavimus ad SeCt. 6.
Ibid. e. μων me nUm P pum mutatione tractat Idem in υτίκα est Exenethli gratia. hac et Sequenti Sectione. . l. Θυνων to λ -α- Ibid. Γενων Hujus Figurae μήνοι κελ σαν Hoc in loco frequens est apud Homerum versum olim tui SSe, Satis pa- usu ; dicit enim κλυτος Ἱππο- te ex eo quod Poetice dicitur 2α, α, υτ νον φίλε Sed Sub κελάλσαν, et quod verba, quae lime aliquid c Momericum se praecedunt, Sunt Ultima habet illud, quod de Tiresia exametri pars Langi, senius ad lyssem in Elysio acce igitur legendum censuit, dente dicitur in OdySS. . . O.
Homerus enim Vocem χων Cui conjectura Faber se op- non ad ιυχην, Sed ad ipsum ponit: si inquit legas θυνον Tiresiam non ad dictionem, necessario erit legendum καὶ sed ad id, quod Significatur, λὶ α μενοι αελοόΛσαν, atque cita
127쪽
particulam requiri, Sed erra δpecieε, et κομπεῖν tumide Velvit, cum και requiri putarit jactanter se gerere, Vocem CX cur enim non Sic Emendatio hi duabus compositam veP-nem Langi, aenii emendem uia ciendam censeo specie granciae in fine hujus sectionis legi-
significat grandiora, vel magis Δ enim ut passim apud Ho Sublimia. merum significat hic et, et L 5. αἰαὶ τὼ olliri l Vide ne quem offendat ultima ejus Sophoclis indip. Tyr. v. l4Ι6.
vocalix ante Sequentem Voca L. 22. Ιαέαγα ταυτα C.)lem non elisa legat illa Home i. e. Sophocle Per verba αα-r Iliad. . v. 6. Ἀπολλωνι α - τίρας, ἀοελφὼς et παῖδας Solum νακτι, et V 38, μεδιι τε ἶφι intelligit Oedipum citemque ἀνάσσAς, et g. 589. Μαλις δε Per Verba νυμφας, γυναῖκας, μηρο liτο Θυμω, cc. Interim Video ἐρας Solam Iocastam, Oedipi Edit primam et Sto Par matrem quam ille, mortuo et Ambr. habere '--, Pro Suo patre, inACiu uxorem quo Schurgst non temere On duxerat. OGe ἐν νομα Pote-jecit legendum ΘΥΜΟΝ. c. ut is etiam reddere unum caput, Sit sensu λ -αὶ ενοι Θυ ιον clivia una sersona ut in Sacris Li-
animo, in studia contraria di S teris Act. i. i5. et Apocal. iii. cissi. 4. Porro ante Οἰδίπως Tollius L. 4. Δοξοκοαπῖέα , Cum censet deesset: is , ν po
128쪽
Verba sunt Platonis inmene fraenis et phaleri equorum ad-Xeno qui et ab aliis Emτοίφιο debantur; non tamen ubique vocatur p. 245. Edit Par et Semper, sed cum decursio Habemus etiam hujus Figurae aliqua equestri aut transveC- exemplum in Cic. de r. l. 2. tio fiebat, seu quid aliud ejus C. I. Non enim vereor, ne generis, quod splendide fieri quis me in εto genere levis deceret Fabe P. rem jam frutet, quoniam qui-
129쪽
ἡνωμενα πιαυςρέψαι τον -ιθὶμον, σωμα τοειδεςεζον ALτιον δ επ 'φοῖν του κοσμου ταυτον οἰμαι ' που τε γαρ ἐνι- μαρχει τα νοματα το πολλὰ ποιεῖν αὐτα. πα-ρα δοξαν ἐμ οβλ που τε πληθυνῆικα, ο kεν τι - χο συ κορυφοῦ τα πλείονα, suae τὴν εἰς ουναδον μετω- μορφωσιν των πραγμα των, ἐν in παζαλογω. L. 2. Eπειο η Ισλο πόδεηrem riunt de cujus urbis excidio&c J Verba sunt Demosthe Phrynichus, TragiCUS Poeta, ni in oratione pro Corona p. fabulam in scena exhibuit: II Edit. Xon ubi , Πελοπον quapropter Athenienses ut ιψ2 USUI putUr pro οἱ Πελοπον nos docet Herodotus eum νησιοι '. et ita Livius septu lo mille drachmis miliarunt,quitur Romanus fraelio victor, quod domestica mala defricu ubi Singularis numerus post isset addito interdicto, ne tu vice Pluralis vi et majes quis postea ea subula uteretur. late orationem vestit cui si Ibid. Ἐς δακρυα πεσε το
mile est istud Ennii, quod i et b, Omnes Editiones et Stitat Cicero de Orat. l. 3. C. 42. habent sπεσον οἱ Θεωμενοι, quo nihi menti Longini excogitari
At Romanus homo tamen, etsi potuit magis contrarium. Fa- res bene geota 8t, her Voluit επεσον -ρον, Sed ne Corde uo trepidat Si mentem Auctoris assecutus est i Tollius tandem le-L. ma Φρυνίχω, c. gendum vidit 4πεσε το Θεητρον:Haec verba occurrunt in He et ita Gronovius testatur Serodoti l. 6. c. l. legisse in Celeberrimo illo He-L. 4. Δραμα Mox ita αλωσιν δι- rodoti Sto ediceo scilicet δαξαέι i. e. cum in cena a ut in illo priore exemplo Lon-bulam exhiberet Cicero id gini occurrebat Moim sic in quod Graeci vocant αμα λδκ hoc posteriore nece Sse fuit, ξαι, vertit agere et doceresa ut diceretur πεσε Singularibulam e Vide etiam Horat in numero. A. . 288. Miletus urbs fuit L. 9. ἘμπαὐλJ Ita legende in Ionica quam Persae Xpugna conjecit Faber ejuSque On-
130쪽
Hastam intorsit equo, terrum edidit παί εἰς τυ γαris τη μα- que sub aure reliquit: χμα τον ωπον αὐ .
Quo onite ictu furit arduus, S. 26. I. M. Φαίη καχμήτα:altaque jactat, α Haec extant apud Home- Vulneris .imsatiens, irrecto rum in Iliad. s. v. 697 Qui- pectore crura: hu non dissimile est istud Vomitur ille excuasus humi. Virgilii, cum describit nava- Iem pugnam Actiacam, An lUbi praesenti tempore utendo . V. 689.