Tractatio de repudiis et divortiis / [Théodore de Bèze]

발행: 1591년

분량: 278페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

121쪽

iis DE REI' DII s

non agit: Sisi minus,inquit,9 tu particeps ero peccati Pitu: nor,iacan quam aute logius etiam curiat, adeo ut eo Christi verbo ex quo propter fornicationem diuortium concedi tur, elit praeter adulterium, non modo ido lolatriam,verum etia auaritiam, atque debquaslibet concupiscentias intelligi, qua animam corpore male tentem, inquit, a lege Deia aberrare fac mi Atqui nihil tale dicit Apostolus,nec usquam cocedit fideli ab infideli disse cedere, sed tantum dicit fidei cm desertione infidelis a seruitute sue obligatione a 3 trimonii absolui. Imo in genere pronuntians Don inus, non licere marito uxorem cxtra fornicationis caulam dimittere, nullum dubitationi locum relinquit. At enim 6 fornicationis crimen etiam idololatria comprehendit,auaritia verbiocatur idololatria. Concedo sane hoc utrunque, sed quam late nonae scortationi. idololatriae accipiatur nunc non quaeritur.Illcid potius quaeritur, an

illo Christi dicho spiritualis quoque scortatio, id est,idololatria comprehcndatur quod ne verisimile quidem est, quum ibi non agatur de vero Dei cultu cum adulterino comparando, sed de coniugio carnis vel soluendo vel non dis obiendo, ut plane nullus ibi sit locus metaphorico adulterio, ac multo

minus de auaritiai eiusmodi cupiditatibus disputandi. Citat idem Grat anus ex Concilio Tole-ROsuini: tano iaci. Canonem οχ.quo dirimitur Iudi i

122쪽

eum Christiana muliere connubium nisi de ipse velit Christianus effici quod etsi conatur excusare glossator, tamen quum ex dia

metro repugnet Apostoli sententiae, ne resutatione quidem eget. Sed quod idem, Cocilio nescio quo Vr .i .18.q. rbanens profert, nempe ut sue Christiana Iudaeo, site Christiano Iudaea misceatur, a comin unione Ecclesiae segregetur, id vero aequis sinum censeo. Quoui praetcrea ciuilis imagistratus in ciusmodi apostatas ita ut aequum est animaduerterit, expeditissimus hic modus sueti eiusmodi controuersias semel de siniendi.

Proseri idem Gratianus locu non eX Gre biei'. s.

gorio ut habent impressi codices, scd cx Am - - χη ' aibroso, quem suis distinctionibus pessime, ut cori . S multa alia, deprauat Tradit enim aperte Rosulat i o si iiii liciter ac sine distinctione Ambrosius cum Apostolo fidelem desertum ab infideli

non peccat e si sese alii coniunxerit, oneta umqui , cῆtumelia creatoris soluit ius matrimonidicit ca eum qui relinquitur,i sdelis autem discedens, in Y eum peccati in matrimonium.

id autem Gratianus y primum quidem non vuli hoc valere nisi in coniugio interutranque adhuc infidelem personam inito. Deinde titur istis distinctionibus in tero ad fidem conuerso, si vult discedere in fide iis, tunc fidelis a vinculo matrimonii solu- tu Maliam quoque potest ducere sin ver,in- si delis nihilona inus permanet in coniugio, b ii .

123쪽

fideliquidem relinquere infidelem etia per

manentem liceat, at ei non licet vivente in

fideli,aliam superinducere. Postea descendit Gratianus ad aliam speciem issentiri

vel inter utrunque fidelem contra isto matrimonio, Velitroque aut altero post contra O una matrimonium ad sidem conuerso,alter

post ea a fide discedat, fidei odio fidelen

deseratῖTum vero,inquit,derelictu discedentem non equetur,ssa tamen vivente alteram dux elat.1 cere non poterit. Fundamentia autem omnium

istorum, quae, falso S inepte dicuntur, boni Pontifices Romani iecerunt, quod cuius modi stage etiam videamus. Etsi enim ista non tam ad repudia quam ad ditio ita spe ei ant,tamen placet in ea iam nunc inquirere, ut alteram tractationem c paucioribus ab a quaeso, soluaix us. Constituunt quaedam esse matri- ' ' ' moniale it ima & non rata quaedam rata

Iegitima quaeaam denique rata, nec tamen

legitima Legitima vocant, quae ex legum praescripto vel prouinciae moribus contrahuntur quorum vinculum solui nullo modo nisi morte potest. Itaque legitima nec tamen rata si volunt, quae inter infideles ineuntur, quoniam videlicet inter eos non sint firma j i, utpote quae repudio vel diuortio facile dissoluantur: legitima verbirata,quae inter fideles ita ut in Ecclesia decet contrahunturirata denique, id cst, fixa Mimmutabilia , nec tamen legitima , quae solo coniugum affectu contrahuntur , neglecto Eccle-

124쪽

Ecclesiae ordine. Ad haec vero primum 1es pondeo, sine rem ipsam, siue istorum voca Dulorum s m legitimum ratum specte mus, ineptu D es e istud tam magnum inter legitimum &ratum discrimen , quoniami ni quissimum cst vel id ratum non habere quod sit legitimum , vel ratum id habere quod sit illegitimum. Quod si excipiant hoc discrimen idcirco poni quod legibus humanis quaedam liceant quae tamen verbum Dei prohibeat, ac proinde iure polis ut ipsi loquuntur rata non sitit: respondeo ita quidem esse, sed hoc nihil ad rem pertinere,quonia inde solo iure poli quaeri ab iis oportet qui c6. scientias regunt: ex quo efficitur vocada poti is ab ipsis fuisse illegitima et si alia aliis mi,

nus legitima sint quςcunque contra verbum Dei serent.Sed ne videamur λογορις ειν, age de re ipsa dicamus. Coniugium inter infideles ex legibus etiam iustissimis contractum, aiunt legitimum quidem esse, ratium vero PQ item Sed quorsum id, quum vel ipsis cons tentibus, iudicium de extraneis non ad nos sed ad ipsum Dominum spectet triperiamus ergo ριντηριον. Volui hucusque hoc extedi, ut etiam si alter postea ad veram religionem conuertatur, tamen quod ad infidelem attinet, de natrimonio iudicetur ex eius teporis circunstantia quo contractum fuit, quum videlicet uterque erat insidetis,4 hanc causam esse arbitrantur cur discedente infideli

ti, iiij

125쪽

possit fidelis aliam etiam ducere, quia vide' ilicet matrimonium inter infideles non sitii ratum. Sed si ita est , cur non itidem volvit licere aliam etiam ducere,s,qui fidelis factus hest,infidelem volentem cohabitare dimittat, quum ipsi fas hoc se arbitrentur, illud vero non itemΘSemper iam inter infideles fuerit '

contrachum non ratum matrina onium , sue

infideles manserint, sue alter posica fidelia fiat.Respondebunt nimirum, quan uis quum

contraheretur inter utrunque insidelem matrimonium, neutrius respectu ratum esset,

tamen posteaquam iter i ictus est fidelis,ratum hoc esse incipere, quod ad ipsum fidelem attinet. Ses si hoc vere sentiunt qui fit ut fidelis cum infideli matrimonium dirimendum pronuntient)Nam si matrimonium infidelis cum infideli ratum esse incipit, ex quo qui infidelis crat, adficiem couersiis est, ideoque si prior discedat aliam tam e ducere,

non potest: multo sane mauis dicendum fierit,si iam fidelis aliquis infidelem ducat, ratam indissolubilem si istam coi: iactionem oportere, quod ad fidelem attinet. At ipsi non modo non ratam , sed prorsus etiam intolerabilem eam coniunctionem esse volunt, supra diximus quam sane ipsis assentior, ut suo loco dixi bona conscientia contrahi non posse, poenam tum Eccle fasticam tum ciuilem vel grauissimam mereri, sed dirimendam se nisi prior discessiscrit infidelis, multo minus etiam arbitror

quam

126쪽

ET DIVORTII S.

quam si uterque adhuc infidelis hoc coniugium contraxisset. Non sunt igitur inter se' i n Vntδncaque isti constituunt, neque fidelis ab insideli desertus idcirco liber est, ut ad aliud coniugium Vansire possit, quis diu aptem tuta non esset ratu in atrimonium,

sed potitis quoniam infideli datam idem frangent iniquum est fidelem luere alieni cri cinis pcoenam, ut plenius in tractatione de Diuortiis Deo fauente explicabimus, ad ea quoque i csponsuri quae in contrariam sententiam hac de re ab Innocentio III. scribuntur. Ex eo vero quod rata matrimonia usque adcorata esse volunt ut corum vinculii sola morte solui possit qua uis ne morte quidem solui somniarunt repetitarum nuptiarum sugillatores hic etiam error natus est , quod fideli ad infidelitatem desciscente, alteram iidelem personam deserente, piciae liberatum fidelem non putant, manente videlicet coniugii vinculm quod impediat quominusti telis ab apostata dc sertus aliam possit ducer quod tamen ipsi cerct si a simpliciter inti deli desereretur. Hoc vero quam stini-ctuum nemo non videt, opinor, quum par

in hac in illa specie sit desertio, Mapostatae

celeriori minus etiam quam cuipiam veram religionem nunquam amplix sit in dulgendum. Certe Paulus, cuius auditoritatitandum nobis est,etsi de matrimoniis iam Conti actis agit, tamen in genere loquitur de '

Πd liquem insidesis deserueriti nullo facto

de diu.

tiis.

Fideli ad

infidelitatem desciscente, dc fidese deserente an solutus sit fidelis. Resitat. I

127쪽

discrimine cone tempore quo initum Hieconiugium uterque es et infidelis an vero alter alatum: neque etiam eum qui nunqVam

alius' i iam infidelis Dei; si apostat disest cernens. Prae et ea vel bacium. uoniam videli cre ad pacem Oocauit nos Dominus quoquo modo explicentur, magis tiam videntur in

apostatam dici quam in quere piam qui verram religionem nunquam sit pro sessus sed de his plus satis hoc quidem loco, in quo coacti etiam sumus quaedam admiscere quae eonerua, conix gia consummata potiti qua .n ad disputatio- sponsalia spectent. Horum autem omnium sto. salia prorsus quidem esse dissuadendavi te git, is etiam ciuilibus intcrdiccnda ac grauiter vindicanda sed si forte contracta foerint, siue ab initio terque fuerit in sidclis, sive alter tantum siue quum uterque sisti insuetis,al e postea faeius sit fidelis , sue quuV rq ae fidelis esse ,alter postea factus sit in fidelis, puta Iudaeus aut ab iis tantis, aut ex eorum haereticorum genere qui funda, mentum pietatis abnegant eiusmodi, in quam sponsalia, si nihil aliud obstet oti nixo firma immutabilia permanere, quan diu infidelis consentit in coniugis officium: Quod si infidelis sidclem deserat, tunc peni' ius liberum esse fratrem aut sororem a sponis saltu obligatione. Q ado vero desertus sidulis dici possit, an ipso iures, an aute iudicio prius intervcniete solutum sit vinculu in aru

128쪽

ET DIVORTII S. ir;

ter tractatione de diuortiis explicabitur. Quid si cro absentia alterius impediat, ','

quominus reipsa copleri possit coniugium ta bi:

Respondeo quaeredum esse de absentia, quo interue 'niam aut inuitus abest aliquis, aut volens. Si volens abest, qu*rendum rursus quo animo discesserit, quandiu abfuerit, si quas non reuertendi causas habeat. Vtimur ergo in hac Ecclesia hoc iure quod mihi quidem aequissimum videtur. Si sponsus oscia sponsa, honestam ob causam ante consummatum matrimonium peregre profectus,annum in tegrum, quantiis offici admonitu , volens abfuerit,pctent sponsa trina per sesquimensem praeeunte publica denuntiatione tum in Ecclesiastico coetu tum cora ordinario Ma

gistratu fas est diremptis sponsalibus alium

maritum accipere nisi forte comparuerit, tu

enim auditur, nisi iustam repudii causam probarit, ad praestandam fidem auctoritate Magistratus compellitur. Sin vero pons , conlato itidem sponso,peregre profecta se

rit,idem ius seruatur, eo duntaxat XCCpto, quod vir annum integrum expectare noc gitur, nisi forte ex eius voluntate id genus negoti gerendum illa susceperit quod illam diutius abcs e cogat. ubi si sponsus vel sponsa malo animo fallendi causa disces sine comperiatur, datur in primis opera mos dis omnibus ut offici admoneatur. Quodvpi rite factum, aut saltem quoad eius fieri

129쪽

potuit tentatum fuisse constiterit, nec tamenis in quem agitur, comparuerit, post trinam, Ut antea, denuntiationem, idem in absentem Vt desertorem decernitur. Q in etiam illud cautum cs ,ut si cuius fraude alio ablegatum sponsum aut sponsam constiterit, is grauiter alioqui mulctandus absentem qu. ercre S si s ere teneatur: quod onus etiam tutoribu saccuratoribus imponitur: in quorum fuerint

potest a C.

At vero quid alter abfuerit inuitus de nullo suo dolo)puta vel quod sit captiuus, aut alioqui vi aut morbo detentus, aut exilio siue deportatione mulctatus, aut iusto metu deterritusΘTu sane vel ch, quoad ius fieri potest, proficisci tenetur qui sponsalium in pletionem desiderat, vel saltem ius reditum

quantumuis diuturnum tolerare,aut certum de morte nIntium patienter xpectare. Nec

enim cesseri potest desertor qui inuitus abest, Mita recte iam olim decretum est,adebit si

quae arbitrata maritum in captiuitate mo tuum, iteri Dpserit, marito post a reuersos restituenda. imo in sponsilibus in uti ruini cmpus concepi is cuiusmodi sunt illa de quibus in Iure Civili cauetur id seruabatur, ut peregrinitare sponso, triennium prius expectu retur quam sponsa nouas nuptias iniret, quanquam Canonici postea nullum tempus videntur praefixisse in eo certe multo miniis religiosi quam Caius Iurisse confultus, cuius haec verba sunt: Saepe iusta

130쪽

necessariae causae non solum annum vel bienniu, sed etiam triennium o quadriennium stulterius trahunt sponsalia,velut valetudo pυ ρο- ve,vel mortes parentum,aut capitalia crimina,aut longiores peregrinationes quae ex nec δι- tate unt. Sed de captiuitate aliisque absentiae speciebus aliquid etiam in altero tractatu dicemuS.

Caeterium quaedam alia inutilium apud Iu 'l''

rilconi ultos nuptia una, ac proinde sponsa Iuluconlium genera libens praetermitto,veluti spon- ui 'μ salia siue nuptiae cum peregrinis, cum ancil- pecies lis inic tutorem, S pupillam, inter curatorem adultam, inter masculos foeminas maiores vel mores cxagenariis vel quinquagenariis, inter ingenuum xlibertinam, inter patricium it betam, inter quacuque porcstate praeditos eorundem iurisdictio ni subicctos . quae partini ipsis Imperatorum legibus postea sublata sunt, partim contrariis motibus ipssque temporis successu cxoleverunt , partim etiam a Canonicis sunt abrogata: quorum tamen audaciam in eo improbo quod intra suae iurisdictionis fines no permanserint,quum eorum munus duntaxat fuerit quid in conscientia foro fas aut ne fas esset pronuntiare. Neque id vero deterrere debet piosis aequos Magistratus, quinc in usum reuocent quae optimis perpetuis rationibus sunt constituta, velut intcr- dictum nuptiarum inter tutorem pupil- lana, inter curatorem adultam, denique

SEARCH

MENU NAVIGATION