장음표시 사용
201쪽
'ς 'μ' ' Respoinde haric obiectionem non carer blasphemia Nisi enim hoc mordicus teneanaus, quicquid Ecclesiis tradiderunt Apostoli:, traditu esse a Spiritu sancto, nec cile fuerit totam Apostolicam doci rinam labascere. Dico autem quicquid tradiderunt. Nam a lioqui Apostolos constituere prorsus αναμαρτητρυς nemo potest, quin ab ipsis me redarguatur. Dico igitur Apostolum eo ipso spiritu praeditum fuisse qui haec diceret quae ad desertionem spectant, quo fuit praeditus Iesus Christus a quo missus fuit quum ea di
ceret quae paulo ante eo loco commemora
uit Apostolus ac proinde tranque sententiam caelestem, plane diuinam esse. Cur cr- go,inquies, scripsit Apostolus, Dico ego, non Pominus ' nempe quoniam hac de re neque rogatus unq:ia fuit,neque respondit unquam ipsemet ore suo Christus,ut paulo ante ostendimus. Itaque unus Midem sententiae utrius
que auctor est videlicet Spiritus Christi, sed
illius quidem ἀυτο ποσώπως, istius ver peros Apostoli. Axg Sexto illud opponunt, Dicit Apostolψει Puto me 'iritum Dei habere,q uod videtur esse ambigenti. dubitantis potitis quam as-Rς posito seuerantis. Respondeo, ita cordatum fuisse Paulum&sidum seruum Domini ut neque de vocatione neque de doctrina, quam Ecclesiis tradebat, unquam vel tantillum dubitarit. Est ergo in hoc genere loquendi non aliquod hae si tantis animi signum, sed grauis
202쪽
acris ταρπιασμὸς quo reprehendit omnes de ipsius vocationeri doctrina dubitantes. Septimo sic argumentantur, Apostolus di . Argum
cit, discedat, non autem, nouum mammonium
contrahat. Respondeo,non se citanda testi Rς Jψη monia mutilat manca. Ne tu nos Vero
Quum docemus in casu desertionis repeti posse nati intonium,uno illo verbo discedat, innitimur, sed iis ipsis quae sequuntur, nempe in eiusmodi facto non esse obnoxium seruituti fratrem aut sororem. Quid auten aliud illic vocari seruitutem Apostoliis quam n atrimonii obligationem Nam ut paulo ante diximus, cogimur autem nonnulla inculcare si dicamus ita significare Apostolum non teneri desertam personam cum deser-
trice babitar quid fingi potest magis ridiculum i Quomodo enim habitaret, etiam vellet, descria pars cuia, desertrice Nam rursus conueniant, cessat desertio. Praeterea
notandum cst hoc crbo, Di Pedat, nihil prae cipi ab Apostolo , neque tiam approbari desertionem sed perinde hoc esse accipiendum ac si diceret Apostolus, Si discedit insidelis , illi imputetur quem modum loquendi Grammatici vocant permissi utam, ut in alia Pauli sententia, uisordescit ordescat adhuc. Octauo loco negant addendum esse quic sv quam ad verbum Domini Dominum vero disertis verbis diuortia extra fornicationis λςψύ s ausam damnasse. Ego ucto concedo nihiInclit.
203쪽
verbo Domitii adiiciendium csse, sed praeter quam quod Pauli vel ba sunt Domini verba, quum Paulus haec scribens spiritum Dei habuerit, nec sane nostra defensione egeat ad ea quae iam antea pluribus respodi hoc quo' que adiicio , quod magnopere videtur in
hoc argumento considerandum, nempe Apostolum nullam nouam diuorti causam verbis illis significare, ex qua liceat matrimonium dirimere, ac proinde Christi verbis nihil adiicere. Quaerentibus enim Corinthiis, an propter infidelitatem liceat diuortium facere, respondet non licere. Itaque in eo quod subiicitur de desertione, non est quaestio de diuortio faciendo, sed illud quaestritur, an post diuortium illegitini factum ab infideli, liceat consulere fidelis conscientiae Tantum abest igitur ut in hac specie agatur de repudianda uxore, vel dimittendo marito,sicut in causa adulterij ut contra deserta persona se deseri conqueratur,&deser- tricem repetat quantum in se est. Itaque si coram Magistratu Christiano eiusmodi causa ageretur, nullus es et diuortio locus, quoniam secundum desertam personam iudicaretur, iusta vi adigeretur desertrix perso nidebitum reddere. Quod si desertrix persona nulla ratione possit ad mutuam con iunci ionem repetendam adduci negat Apostolus oportere innocentem luere nocentis
culpam. Dicam apertius. Ob solam adulteri causana sicut expresse est atus est Filius
204쪽
Dei licet diuortium petere & facere. Quidi igitur infidelis sidelem deserata imputetur insideli inquit Apostolus qui sane adultercst si cum alia persona consuescat, nedum ut legitime diu extat. Interea vero aequum est ut
fideli innocenti consulatur, quo possit vitam tranquilla conscientia transigere. Ex his es sicitur Apostolum non facere ius dirimendi propter insidelitatem matrimonis, sed hoc
tantum dicere, desertionis culpam totam re sidere penes deserentem, & se interea innocenti csertae personae consulendum.
Nostra vero sententia tam mulio offendi posse demiror, quum nec ipsi Canonici, ut modb diximus, praecise in omni desertione
nouas nuptias prohibeant Ambrosius cro Ambr. in aperte concedat,&in nonnullis multo mi ' nore vel potius nulla occasione, idem Canonici non tam dissiciles se praestent. i pro Leo No- feram Leonis constitutionem qua uxoris stiriosa marito nouas nuptias poli triennium concedit obiiciet nimirum,S recte quid c ira,
opinor, aliud esse Caesaris quam Christi le-zes. Verum quid responderint ad illud sano peruen. ciissimi scilicet Papa rescript tim, cuius antea nae mini , solenni totius Rom nte curiae iudi cio in Hispanias sque transmissi, in quo, superueniente, etia per ignorantiam, spiritualis qua vocat assinitatis vinculo,no modo dis soluitur quatum libet ratu prius coniugium, contra quam ipsi alibi docent ver im etiam
Sc viro&vxori post annum cotrahendi noui n. iiij.
205쪽
matrimonii potestas concediturὶQuae quum ita se habeant, mod&prilis legitimis omnibus modis officiis tentari deserta persona desertricem Deo sibi reconciliare modo ipsa in culpa no sit: modis patienter quan tum in se est resipiscentiam infidelis expectarit modo causae cogniti lcgitima , de qua suo loco dicemus,prarierit modo deni que in Domino nouas nuptias meditetur,cur dubitem quin ex Dei per Apostolum loquentis verbo, liceat desertae personae matrimo
nos si infi ed quaeritur an vicissim possit fidelis in
ctatione, refutatis etiam contrariis argumentis,nullo modo id licere: in qua sententia per maneo, quoniam aperte dicit Apostolus, in
sidelem esse sanctificatum fideli,id est, fidelis
conscientiam non pollui alterius infidelitate in usu coniugi mutuo quo vel unico Apostoli dicto concidunt praecipua contrariaem 3 q r sententiae argumenta. Sed repeto quod paulo ante dixi, nempe desertorem videri non eum untaxat qui praeci mutuum conui- istum denegat, verum etiam qui fidelicon
ditioncs intolerabiles exigit, ut si fidelem ad audienda abominanda Mis, sacra denique ad facienda vel citra omne pietatis officium patienda quaedam prorsus cogat infidelis. Hinc ergo alia incidit quaestio, quid sit fidoli faciendum quum non denegatur quidem cohabitatio, sed aut vitae periculum adeundum
206쪽
dum est,aut contra veram religionem faciendum vel perpetiendum est aliquid. Respondeo, duas hic obseruandas distinctiones Primum enim aut ipse infidelis suesciens suae connivens fidelem persequitur aut aliunde oritur persecutio. Si quado illud inciderit,idoneam sane excusationem liabet fidelis, do mesticum hoste no alia ratione vitans quam' sua vit 4 conscienti et consulat, nec aliud in hac specie statuerem quam si infidelis ipse alio migraret Paria enim sunt,discedere ab ali quo re minis aut vi alium a se abigere. Sin vero aliunde ingruat eiusmodi persecutio, longe quidem moderati iis agendum erit fideli quam si domi Min suo sinu hostem foueret nec dubium etiam est quin si insidelis
fidelem vere coniugali amore prosequat Ur, eius ulta modis omnibus caueat in qua specie quiduis potius fideli perpeti cndum videtur quam ut infidelem officio fungentem deserat. Sin vero infidelis versantem in periculo delem non citret ut decet, nemo non Videt opinor non tantiim ut desertorem , Vc-xum etiam, proditorem vitari bona conscientia posse. Deinde quanta is uxor marito maritus uxori vicissim eadem lege coniugi obstringatur, tamen postulat mariti supra uxorem auctoritas, ut in hac de qua nunc
agimus specie aliquid merito amplius quam
Uxori concedatur. Tenetur enim uxor a ritum sequi, maritus uxorem non item. I-t que etsi ne maritus quidem fidelis teme-
207쪽
temere debet uxorem qua uis inlidelem, per secutionis, vel verae seetandae religionis cata sis, alio abducere, ac multo minus desererer tamen quum sit familia suae caput,arbitrium eius rei penes ipsum est: quod si ipsum uxor non sequatur, ia in ipse non desertor, sed desertus est habendis s. Uxori vero non modo non est temere discedendum a marito, sed etiam , quoad eius seri salua conscientia potest, vel per auia sequendus est maritus rexperienda grauissis a quaeque, priusquam ab eo demigret: omnia ςnique quam consideratissime expendenda priusquam deserta fuisse iudicetur, ac multo magis priusquam nou. ipsi nuptiae concedantur quomodo emolliendum censeo Ambrotinuo marito quidem ab apostata uxore deserto nouum matrimoniuconcedentem,vxori vero ab apostata deserta
A est 5'' Ostremo vel maximi est momenti haec
μψ h doctrina constituimus,locum habeat qua Cunque ratione alter alterum deserueri Certum enim est Apostolum,si quis propitis in tueatur ipsus scopum, de ea demum desertione agere quae religionis odio fiat, ac proinde in matrina onio impari. In causa veri, divorti quod in erit,per se odiosum est, minime iis assentiendum arbitror qui causas in verbo Dei proditas, quantum possunt, amplificant, sed potius quam arctissime fieri
potest, arbitror intelligenda quae de hac re
208쪽
in Dei verbo traduntur. Respondeo igitur primum de impari, ac deinceps de pari conmiusio. In impari coniugio, ' prior disce sic rix infidelis, in ita difficile fuerit, quicquid praetexat, intelligere num religionis odio, an Vcro aliam ob causam discesserit, Nam praeter quam quod sciri facile potest, an liberii ver proligionis cultum fideli tolerabiliter saltem concesserit, tuum sidelis sit in Ecc si pote stite,facile inquiri in eius mores, ipse os si ci admoneri potest : cui consilio si paruerit, vel composita fuerint omnia, sublata videliacet dissi dij occasione: vel, infideli non acquiescente in alterius resipiscentia, aut iudicio sese non sistente, aut nihil probante patebit ipsius hypocrisis, qui reuera non tam adelis mores quam cligionem oderit : in vero qui se fidelem profitetui Eccles tamen non
paruerit, digna suerit cotumax persona qua tumuis fidelem septae dicans, quae ex Ecesesiae coetu eiiciatur. De extraneis vero iudicabit Dominus es omnino iniquum fuerit, cuiquam suam culpam atque adeo contumaciam prodesse. Q i id si vero infidelis no amplius ferens contumacis 4 Ecclesiae communione eiecta personae mores nouu etiam matrimonium inierit Tum vero non descr-tione, sed adulterio disbliuis prioribus nuptiis,alteri coniugio locus erit quod tamen ne tum quidem temere siet, in eius personae gratiam quae sua contumacia praebi Ierit tot offendiculorum occasionem
209쪽
Si fideli ab Sed quid si fidelis vel morositate vel ob
nfideli ob malam tractationem , non tamen interitu elationem lente religionis odio prior discesserit discesserit, sane fidelis aut reconcilietur oportet,aut eX
niiuedum tra coniugium manens suam crucem Ierat.
Qu9d enim dixit Apostolus de pari coniugio,Ne vir uxorem,aut uxor virum relinquito,
in impari quoque coniugio locum habet, si tollas religionis causam, quum idem Paulus diserte prohibeat fideli ne infidelem deserat quandiu cohabitare non recusarit. Est autem etiam Magistratus officium. publicae tranquillitati lingulorum ciuium saluti consulere, ut si forte fidelis in culpa deprehendatur, nec Ecclesiae pareat, cogatur aut minis aut poenis ad coniugem reuerti. Sed quid si non impatientia vel malo affectu discessit,uerum quod absque certo vitae periculo apud infidelem versari non posset Tum sane adimatur quidem infideli,tantisper dum ad frugem redeat,vsus illius persona qua se ipsum priuat inter a vero coniugii vincu-hma, inime dissoluatur. At enim,inquies, quid si vel infidelis nocens, vel innocens fidelis, non habeat continentiae donum an si delis quidem hoc sibi ipsi imputet, nisi Lao- res mutare reconciliari malit: fidelis autem petat donum quod non habet, Mimpetrabit. Est enim ei crux illa a Domino imposta,qui vetat homines disiungere quod ipse coniunxit, nec tam ei sinit suos supra virestentari, si modo vigilentvi piesentur.
210쪽
In pari autem matrimonio quum legi De distestim non positi esse desertio, dicente Apo sione fide-itolo, Neque vir uxorem, nequ/υxor iesum ' si visere quit utraque persona sit in Ecclesiae potestate, diuortium desertione fieri non posse videtur: sed cogendum esse qui in culpa deprehendetur, tum Ecclesiasticis, tum etiam, si necessitas postularit, Civilibus poenis,ad faciendum coniugis officium, ut Christi ai uni hominentis honestum ciuem decet.Quaedam tamen hoc etiam loco difficulata te oboriuntur. Nam quid si feci i contumax deserentis animus non postit Respondeo, talitis per dum Magistratus contumacem domare possit, innocenti in precibus perseuerandum, quae si ex fide fiant quia ni
Dominus suos in tentationibus non deserat
irritae esse non possunt. Sed quid si inuitus alter iusto nactu coactus secesi erit, an cogetur cum certo vitae periculo rediretini nim vero ted priuetur quidem ille qui in culpa est, alter is consuetudine tantisperdit sapere, officium facere didicerit innocens vero statuat interea sese ad celibatum vocari, Minti de petat victoria ab eo qui supra vires tentari suos non sinit matrimonium vero ob ea causam dirimendum, quum utraque pers otia et tua Ecclesiae potestate, inve ibo Dei non rnuemo Vertim quid si non simpliciter altera mutuo conuictu secesserit, verum etiam extra territorium aufugerit Tum ver,utimur hoc aure in hac eneuens Ecclesia,