Tractatus de natura substantiae energetica, seu de vita naturae, ejusque tribus primus facultatibus ... naturalibus

451쪽

Cap. XXVII. De eondensatione se rarefactione. 387

ivitetur ad sphaeram finitam , atque adeo quod ejus coeXtenditur cum alia re finita, cum ea timiliter limitatur. Dices erilo spiritum esse quantum. Nego, quia substantialis eκ- tensio non ponit quantitatem, sed sollim sipiritualem p nesset tiam substantiae extensiae. Dices, ut materia, praeter eXtentionem substantialem, includit quoque, e X mea sententia, accidentalem 6c mutabilem , iti spiritus, praeter substantialem, includere mutabilem, & consequenter accidentalem. Respondeo, extensionem materiae mutabilem proprie appellari quantitatem : coeXtensionem vero sipiritus quanquam accidentalis sit, & ad majorem vel minorem sphaeram extendatur ) non vocari quantitatem, fed solummodo immaterialem& accidentalem prae sientiam , 6c essentialiter quoque a quantitate discrepare, quod haec materialis, illa spiritualis sit. Sublata itaque illa differentia substantiali inter e Xtentionem materiae 8c extentionem spiritus, nulla alia superest praeter molem substantialem, ut supra explicuimus. Atque haec de veris differentiis inter materiam & spiritum. io Verdat Suarii sententia de quantitate accidentali ria' a Dyoteriae plenius exprimitur Dis p. eadem, s. q. n'. I - ubi, men- ptamitastem suam distinguendo, triplicem eXtensionem apertilis ex- plicat. Una, inquit, est eηtitativa, quae non pertinet βα esse tum eanius.

quantitatis, ut dictum est, se potest inter partes substantiae 'quatitatis reperiri sine quantitate. Atis dici potest extensio localis, seu silualis in actu. Et bee est puterior quantitate. Atia denique eat extenso quare itativa, quae dicipstis fluatir aptitudine : 9 in

hae ponimus rationem formalem quantitatu. stuae deeIaraturi uter duas materias seu duo est opstra: nam quod materia besus eorporis substantialiter ac realiter si di stincta a materas illiin, non habet a q/antitate, ut argumenta supra facta probant, sed a sua propria entitate. Quod vero irae duae materiae ita fui assect , ut neeessario debeant extendi seu separari loco, id provenit formaliter aquantitate. zuod ergo in diverss corporibμε seu materiis quoi sotalibus eans pieimus, etiam est in partibin ejusdem corporas seu materie inter se uultis. Triple X haec Suam extensio videtur

in genere cum nostra sententia coincidere, quanquam in modo explicationis plurimlim discrepet. Eius enim extensio entitativa materiae, in re nihil aliud esse potest nisi moles materiae substantiatis, prout a nobis exponitur: ejus extentio

452쪽

De condensatione se rurefactione. Cap. X X VII.

quantitativa aptitudine silualis, in re nihil aliud est nis Averrois & nostra quantitas interminata : ejus extenso sit ualis actu est nostra quantitas terminata, Ceu eκ tensio aut dimensio actualis. Verum primo, differimus quoad eXpotitionem eκ- tensionis entitativae. Ille nolit hanc substantialem extensionem vocari materiae molem, Veritus fortasse ne videatur Nominalium Iententiae ulla eX parte favere. Veruntamen nihil opus erat cur hoc Vereretur. Nominales enim non proponunt suam molem substantialem per modum crasti menti aut corpulentiae sed dicunt materiam consistere ex partibus entitativis quarum qua libet est e X tra Omnem aliam. Nos, cum Suario concedimus materiam consistere eX partibus entitativis quarum

una non est alia : sed negamus quamlibet unam esse necessaribe Atra omnem aliam,at posse esse vel elitra vel intra aliam.Jam vero dissicile est Suario, ut dixi, inter hanc materiae substantiam & subitantiam s*mtus essentialem differentiam assignare 11. Secundo, differimus quoque i Suario respectu evolutionis quantitatis interminatae. Ille vocat fluatim aptiuo iste. Sed mOX contra sie Objicit, n'. i6. brue extensonem Lothm consistere in aptitudine quadam expellendi smilem quantitatem ex eodem loco οῦ haec autem aptitudo non potest esse essentialis ratio 7 sutitatis, i m quis quantitas, ut se, est a iustis forma dans a ciu suum effectum formalem, o non aliquam aptitudinem ,

tum etiam quia f α tyκ m P Lbet aptitudinem, ira potiηs est proprietas quaedam quam essentialis ratio, fout supra dicebamus de ratione me jurae, de divisibilitate pro apii iudine sumpta di idem est de aliis, quae infrα uumerabimur. Respondetur inprimis, ferenuu7wam uos posse rerum essentias prout in re sunt explicare, se per ordinem ad aliquam proprietatem et fatrique flare videmur, quando per eam proprietatem quae est prima omnium θ proxima

essent e rei eam deo gnim Delude, uou dioimus e Feretiam quare

Τρη cre in aptitHdine expellendi aliud corpus, vel rostendi illi ue in idem stati,in ingrediatur : uam best aptitudo formati-ter Jumpta recte inter proprietates quantitatis numeratur. Sed dicimus, esse formam dantem rebus corpoream m Iem vel exteUronem, esse essentiatem rsti quem quantitatis. Suid vero fit habe emolem corpoream, declarare non possumin, nisi per ordinem ad hune ecium, qui eri expellere smilem molem ab eodem spatio, cte. Verum haec responsio Suarii partim consessio est, entitatem quantitatis

453쪽

Cap. XXVII. De condensatione O rarefactione. 389

t itat is hujus non consistere in aptitudine , partim ansam im propite loquendi praebet , partim falsae suppositioni innititur. Primo, confitetur entitatem quantitatis interminatae

non considere in aptitudine ad situm Leu extensionem impenetrabilem sed aptitudinem ipsam esse tant dira proprietatem alicujus formae accidentali S quantitativae, qua materia iit apta ad aliquem situm,&c. Vcium, ne ludamur ambiguitate verborum, sciendum est, aptitudinem non addere aliquid absolutum suo fundamento, sed solummodo declarare eius ordinem seu res pectum ad ejusdem terminum, ut probavimus Cap. I . HLc autem aptitudo materiae si quae sit 3 dicit tant sim relationem ejus transcendentalem ad aliquem situm, non autem ad situm impenetrabilem. Ut rhm vero hec aptitudo fundetur in ipsa substantia materiae, an in aliqua forma accidentali intermedia, hic quaeritur. Asserit Suarius, fundari hanc aptitudinem in forma accidentali quantitatis : sed haec forma Suario Occulta quaedam entitas est, δίexplicari nequit aliter quam per aptitudinem ad situm. Sic enim se e Xcus at,nos fere nunquam posse rerum e sentias attingere, sed evii per proprietates eas exponere. Ego vero supra aperui in qua re entitas actualis istius formae, nempe quantitatis interminate, consistit: nimirum, non esse formam completam, sed esse in adaequatum totius accidentalis e X tensionis materiae conceptum : abstrahere autem ab ilia forma totali quoddi latem alicujus actualis e X tensionis, hoc est, abstrahere quod materia sit perpetuo βub aliqua actuali extensione: atque hanc quodditatem esse ipsam formam de qua soliciti sumus.12. Constat itaque de re, quid sit: superest adhuc secundo Moles ma- loco eventilandus scrupulus de nomine. Suarius primd vo- reriae se cat quantitatem aptitudine Hualem. Verdm partes materiae entitativae absque accidentali forma sunt aptitudine fituales,nili voces ad alium sensum quam vulgo usurpari solent pervertantur. Sed ille aliter se exponit, & intendit per hanc quantitatem, aptitudinem expellendi aliud corpus e situ suo. An vero haec sit vera e Aplicatio, infra videbimus. Nos potilis

retinemus veterum locutionem, qua hanc entitatem quantitatem interminatam nominarunt: quae VOX non tantum vetusta

est, sed & in Scholis bene noth. Suarius vero alio quoque nomine eandem rem eX primit. Vocat formam dantem rebus

454쪽

De eondensatione ct rarefactione. Cap. XXVII.

eorpoream molem. Sed Clariss. Vir profitetur, quid iit his bese corpoream molem, se nescire. Operae pretium ergo fuerit hie obiter inquiramus in primam & propriam significationem ip-1ius vocis moles Non significat e X tensionem, sive actualem

si ve aptitudinalem,sed concrete corporis magnitudinem, dei sitatem & gravitatem timui : nunquam vero, a Ut certe raro, corpori utcunque magno tribuitur, nisi dentitas & gravitas coniungantur. Non enim legimuS molem aetheri S, molem aeris, molem ignis aut flammae, molem spirituum, Ventorum, aut cujusvis corpori S levis, quantaecunque magnitudinis fuerit: sed conir , passim Occurrunt apud probatos auctores, moles terrarum, rupium, aggerum, montium, aediliciorum, lapidum, a- aurum, & similium. unde discimus, molem perpetuo applicari gravibus & densis corporibus, quae nimirum aegre moventur. Ob quam causam aliqui molam a moveηdo deducunt :alii molim a molis , quasi res artificiales priores forent naturalibus. Alii igitur rectitis molam a mole derivati volunt. Ve

thm quoad rem nostram, perinde est live haec ab illa, sive illa ab hac, originem petit. utrovis enim modo moles rem densam & gravem, dissiculter mobilem, insinuabit . ut moles am Ia, quod lapis molaris magno labore circumagatur , vel mola a mole, quod fa Ni mole farina teratur. Similiter moliri dicitur qui rem magnam & gravem aggreditur. Molimen eodem spectat, & molimentum. Semper enim aliquid momenti& ponderis tentari notant. Molestia quoque huc referatur, quod moles gestantibus molestiam creet. Quicquid sit, usus obtinuit, ut moles perpetuo respiciat densitatem & gravitatem ἡ & consequenter, si sorth ad substantiam significandam transferenda sit, neces ario eam dicit quatenus est prine tum deustatis ct gravitatis : quo sensu a nobis hic sumitur. Uerlim nunquam apud classicos Auctores simitur pro extensione, quemadmodum hic Suarius eam accipit. Minlis itaque mirandum est, si Vir, alioquin subtilissimus, non intelleκ erit quid sit moles corporea. Non enim eam quaesivit in densitate & gravitate, earumve principio, sed in nuda extensione, in qua nullum ejus vestigium relucet. Multo mi illis moles substantialis quam Nominales adstruunt toleranda est. Molem vocant entitativam e litensionem materiae, qua una pars

substantialis est eAtra aliam : quo sensu ea nec magnitudinem

455쪽

Cap. XXVII. De condensatione ct rarefactione.

nem nec densitatem nec gravitatem, praeter omnium Auctorum classicorum mentem, denotat. Quare moles substantialis potius sumenda est pro substantiali eo crasti mento seu ea corpulentia materiae, qua ejus accumulatio in eodem loco perpetuo est principium alicujus densitatis & gravitatis, ut fu pra explicuimus. Atque haec obiter de nomine : ad rem

redeo.

13. Diκi modo, Suarium ad suam quantitatem aptitudine Aptituri sit ualem quae in re prope eadem est cum quantitate inter- vem expel- minata ) explicandam falsa suppositione uti. Supponit e ζηδε εβη inini effectum formalem hujus quantitatis consistere in cor- llh'poris aptitudine ad expellendum aliud corpus e sipatio quod Iumfora ipsum occupat. Verlim neque hic effectus est formalis re- malam spectu quantitatis interminatae, neque quidem est ei omnino 'proprius. Qaod probatur sic. Formalis essectus quantitatis interminatae est materiae perpetuus : at aptitudo eκ pellendi aliud corpus e spatio suo non est materiae perpetua: ergo. Major evincitur, quod interminata quantitas materiae sit coaeva, & consequenter perpetua : quare necesse est det quoque essectum formalem materiae similiter coaevum ti perpetuum. Impossibile enim est ut adsit aliquod accidens reale sine formali suo esse et v. Aisumptionem probo, nempe aptitudinem iexpellendi aliud corpus e suo spatio non esse materiae perpetuam, eκ eo, quod materia capa X sit condensationis δc rare- fastionis. Etenim in condensatione aliquae materiae partes substantiales excipiunt alias in idem spatium secum, & consequenter eo momento non habent aptitudinem eas e spatio

isto eκ pellendi. Quod vero formalis hic essectus non sit interminatae quantitati proprius, sic obtineo. Quod quantitati terminatae, hoc est, aetiiali eAtensioni materiae, proprium est , non est proprium quantitati interminatae: at aptitudo eκpellendi aliud corpus e spatio suo quod occupat est propria actuali extensioni: non ergd est propria extensioni interminatae, . Ratio majoris est, quod quaelibet quantitas terminata ab interminata absque miraculo separabilis sit: proprietas vero naturaliter inseparabilis est a suo fonte. Si ergo aptitudo haec sit proprietas actualis extensionis, quae separabilis est, nequit esse proprietas interminatae, cujus omnis proprietas est inseparabilis , dc ob hanc causam una & ea dem

456쪽

sa condensatione es rarefataione. Cap. XXVII.

dem aptitudo nequit esse proprietas duarum rerum naturaliter separabilium. Ad minorem dico, aptitudinem istam esse proprietatem actualis eAtensionis, quia materia impenetrabilis est solummodo durante eadem actuali extensione. Mutata enim dimensione, ut in condensatione, materia partes aliquas sui quasi in seipsam absorbet. Impossibile autem est ut manente eadem eXtensione, mutetur densitas ; aut ut, hac mutata, illa non mutetur. Quare id quod materiam impenetrabilem ab alia materia reddit est quantitas non interminata, sed ) terminata. Interminata enim, si ea hunc formalem effectum daret, perpetuo daret, quod perpetua sit: sin terminata qua talis hunc effectum formalem edat, quoties mutatur, permittit materiam partes suas vel in angustius spatium contrahere, vel in amplius expandere: ita ut sola terminata extensio sit quae materiam, durante eadem terminatione, & non diutids o impenetrabilem pristit. Clim ergo terminata materiae quantitas sit mutabilis, sequitur materiae impenetrabilitatem non esse perpetuam & irrefraeabilem. Schuyst 6. I . Si aptitudo eApellendi aliud corpus e situ suo non sit sectius ora formalis effectus quantitatis interminatae, quaeres quem Zi fas ἡ si Vm V V Qς0 sessi re intendimus. Respondeo, formalemiermihist . vii cctum ess , materiam denominare perpetuo, sed interminate, quantam, per formam accidentalem dc incompletam, quae est quodditas est euri sub aliqua dimensione seu exteηfione

actuali terminata ct mutabili. Dico primo, quantitatem interminatam perpetuo denominare materiam quantam , est enim mat criae coaeva : sed denominare interm vate quaηtam , est enim contra distincta quantitati terminatae, & consequenter contra distinctum effectum formalem postulat. Dico secundo, denominare materiam quantam per formam aecidentalem. Hoc e vim nomine formalis effectus quantitatis terminatae clare distinguitur ab entitativa materiae extensione, quam Nommales. gloriantur denominare materiam quantam per seipsam, hoc est,per substantiales suas partes nec opus esse ad hoc quantitate accidentali. Dicimus igitur eκpresse,quantitatem interminatam denominare materiam non substantiali, sed aeeidentali denomi ratione. Addimus, denominare incomplete. Quantitas

enim interminata inc0mpleta entitas est, dc ut dixi inadaequatus

457쪽

Cap. XXVII. De condensa iove rarefactione.

quatus conceptus. Non enim totam rationem seu quiddita

tem cujusvis dimensionis actualis eXprimit, sed tantdin quod-ditu evi alicujus dimensionis actualis : hoc est, declarat quisdmateria perpetuo informatur aliqua dimensione actuali ; non autem ullius unius actualis dimensioni S rationem completam complectitur, sed quasi communem quandam rationem ab omnibus individuis abstrahit. Non enim unquam determinat quanta sit materiae e X lentio actualis, hoc est, quanta sit

ejus longitudo, latitudo, aut profunditas: sed cui dixi) sothmasserit eam perpetuo. alicui certae longitudini, latitudini ac profunditati indefinite subjici. Dico tertio, denominare materiam quod ea perpetuo informatur aliqua quantitate mutabili. Quaerunt Nominales signum seu indicium aliquod quo innotescat quantitatem interminatam esse revera accidentalem. Addimus itaque, ejus entitatem consistere in eo, quod materia semper Postulat aliquam quantitatem iermia uuiam is mutabilem. Eo enim quod haec quantitas a re mutabili seu rebus mutabilibus quarum nimirum singulae caducae sunt) abstrahatur, patet non esse stubstantiam, sed accidens. Substantia enim materiae non est mutabilis, nec est in adaequatus conceptus a multitudine accidentium mutabilium abstractus, declarans qudd eorum unum materiae perpetuo inhaeret: sed quantitas interminata est istiusmodi inadaequatus conceptus, abstrahens ab Omnibus terminatis extensionibus quarum materia capaX est) assirmationem, quod earum aliqua materiae perpetuo inest. Habemus itaque genuinum & verum effectum formalem quantitatis interminatae ;qui est, declarare quod materia perpetuo informatur aliqua accidentali quantitate terminata & mutabili. Ex dictis manifeste elucescit notabilis disserentia inter eAtensionem Angelicam dc materialem : illam tantdm praesentialem esse , hanc esse corpulentam : illam nunquam eXpellere aliud corpus. hanc, durante eadem actuali elitentione,eXpellere omne aliud corpus e situ suo.

16. Nihilominus non dicimus severere aliud eovis ἡβu Esse sub J esse formalem effectum actualis extensionis, sed esse pro- formalis

prietatem : quemadmodum etiam reddere materiam certa

mensura puta pedum aut digitorum ) mensurabilem, necnon in certae magnitudinis partes divitibilem, sunt aliae ejus- E e e dem

458쪽

39 De condensatione se rarefarione. Cap. XXVII.

dem extensionis proprietates, Vς Inm effectus formalis eκ- tensionis actualis est, mutabiliter limitare seu determinare quantitatem materiae ad certam longitudinem, latitudinem& profunditatem. Quanquam enim partes materiae entitativae seu substantiales per modum quendam substantialem dici possunt eκ tensae: non tamen ad certam mutabilem longitudinem, latitudinem ac profunditatem, absique addita accidentali extensione terminante, Contrahuntur. mare mutabilis haec extensionis limitatio ad certam magnitudinem est formalis effectus extensionis actualis: ut & inadaequatus conceptus ejusdem ab omnibus eXtensionibus actualibus abstractus, definiens quod earum aliqua materiae perpetuo inest est formalis effectus quantitatis interminatae. Atque adeo' primum ac praecipuum Nominalium fundamentum esse in-essicax ad extensionis substantialis distinctionem ab aeei lentali refutandam probavimus. Ua clamsfesthaeum I 6. Secundum eorum fundZmentum breuids expedien Nomina dum est. Sumitur enim a potentia Divina, de qua non solio

iis. tia , ergo poterat DeM e in separare, o substantiam materiistem sine illa quantitate conservare sed substantia fe eonservata est quare sp ergo impossibila est quautitatem esse rem distinctamὰ isti substantis. Huic fundamento Nominalium respondet Suarius, admittendo consequentiam, posse conservari materiam absque omni quantitate accidentali , sed manere hanc quaquaversam penetrabilem : superveniente autem quantitate ejus, penetrabilitatem occludi seu obstipari. Verdm utcunque haec Suarii responsio multum habeat veri: mihi tamen imperfecta videtur, non soJdm quod non solvat argumentum Per verum formalem effectum quantitatis, ut eκ modo dictis liquet ; sed & quod non satis eventilet ipsius sequelae dissicultates. Mihi ergd visum est paulo aliter respondere, & pri vim sequelae strictins expendere. Certissimum est, Deum omnia posse quae potest velle, sed non posse velle contradictoria. Si ergo contradictionem implicet substantiam finitam essesne quantitate, b0na cum venia dubitemus, an substantia absque quantitate queat absoluta potentia coniservari. Evenire quidem potest ut circumstantiae quaedam sint istiusmodi,

459쪽

Cap. XXVII. De condensatione se rarefactione.

ut earum quaelibet una facillime a subjecto separari queat , &nihilominus repugnantiam implicet, ut Omnes ejusdem generis simul amoveantur. Duae sunt hoc genus circumstantiae vulgo notissimae, hie & nune, absque quibus entia exsistere nequeunt. Qaicquid enim est, aliquo tempore est , Quicquid est, alicubi est. Revera hae circumstantiae in ente infinito 1pia Deitas sunt. Nune Dei est ipsa aeternitas , quae soli ratione abentitate Divina differt: Et Ubi Dei est ubiquitas , quae similitet Deus est. In substantiis finitis quando dc ubi diversa a substantia praedicamenta constituunt : nempe duo praedicamenta accidentium. Quanquam enim substantia finita nequit esse, nisi aliquando aut alieubi ist , haec tamen praedicata aeeidentia sunt, & a subjectis suis distinguuntur. Fieri forte potest ut finita substantia eadem necessitate alicui extensioni adstringatur. Quanquam enim ab hac vel illa extensione separari queat , ab omni tamcn ViX potest. Probavimus enim supra, non tantdm materiam, sed & Angelos, omnεmque adeo substantiam finitam, ad aliquam entensionem determina L ia habere partes eκtra partes. Iam vero, ut ubi desini- litium a nulla substantia finita separari potest , ita neque potestio ra partium extra partes ab iistem seiungi. Ubi enim &fι- stupiniura non realiter aut eκ natura rei, sed sola ratione inter se distinguuntur, ut probat Suarius Disp. 32.LI.n'.9.

Si ergo repugnet ut aliquid sit, & simul nutribi fit, aeque repugnat ut aliquid sit, & nullibi fium sit. Porro, si ubi ibitu, desiis ibi ius realiter idem sint, ubi partium & stus partium realiter idem sunt. Si ergo Omnes partes suum habeant ubi pari tuis, suam quoque habζnt poturam seu stum partialem. Quid

autem interest inter po turam partium eXti a partes,& extensonem partium eXtra partes λ Si piniura partium extra partes sita finitis inseparabilis, perinde extenso earundem est inseparabilis. Impossibile enim est ut sint partes eXtra partes possiera non sint extra partes extense. Ve Idm partes eXtra partes extense supponunt extensionem. Implicat enim contradictionem,partes est exiens, absque extensione. Perinde enim est ac ii dicas,idem simul extendi, dc non extendi. Quare licet hoe aut illud Ubi ab ubieato separari queat: omne tamen ubi aut omnu sitim qui, ut dixi cum Mbi realiter idem est) ab ubieato sequestrari neu uir. Similiter ut sitns Partium extra partes non est toto Senezu aE e e et finitis

460쪽

De condensatione o rarefactione. Cas. XXVII.

finitis separabilis: ita neque extenso earundem eXtra partes est toto genere ab iisdem separabilis. Impossibile enim est ut maneat positura partium CXtra partes, & non simul adiit ex te illo earundem e X tra partes. Saltem quicquid sit de spiri

tibus, de materia e X omnium concessidiae certum est, eam triabere partes extra parteS. Quare sequela Nominalium videatur huic limitationi obnoXia : scilicet, si per absolutam po tentiam omnis extensio accidentalis a materia auferatur, necessario ejus loco modum quendam substantialem, quo partes extra partes positae ad aliquam certam dimensionem revocentur, surrogandum esse. Etenim, ut diXi,implicat contradi iio. nem, Ut maneant partes e X tra partes e Xtensis absque omni, sive accidentali sive substantiali, eκ tensione. Exten fib 17. Dice S, Nominalium supra memoratum fundamentum subiantia- supponere materiam per Divinam Potentiam omni quantitateis q sic accidentali orbari, manere tamen quantam per quantitatem substantialem, oc propterea non opus esse ulla quantitate accidentali. Respondeo, quantitatem recte distingui posse in substantialem, & accidentalem , & substantialem duplicitet accipi, vel pro determinata copia seu massa partium integrantium materiae, vel pro eXtensione earundem ad certam longitudinem, latitudinem & profunditatem. De priore quantitate recte inferunt Nominales, eam non differre ab ipsa substantia materiae , & consequenter, eandem nec minui absque annihil atione, nec augeri absque i Va creatione, posse. CO- pia enim materiae, nisi nova aliqua pars ei addatur, augeri Nequit , neque minui, nisi aliqua pars ejusdem desinat esse. Vertim de hac quantitate substantiali hic non agimus ; sed de substantiali magis proprie sic dicta, qua partes eAtra parte Sextensiae ad certam longitis inem, latitudinem & profundi tatem supernaturaliter determinantur. Haec quantitas e X- tensio dicitur, quae, qudd, ut supponunt Nominales, substantialis sit, nec fit ipsci partes eκ tensi, est modus substantialis, qui, sublata eAtensione accidentali, supernaturaliter e partibus eκtra partes constitutis resultat, easque ad certam trinam dimensionem immutabiliter contrahit. Atque haec eX- tensio sub si antialis ea est de qua hic loquimur. Extensio quo que accidentalis duplex est, vel spiritualis, vel materialis. Illa

nihil aliud est nisi praesentia spiritus qua suum ubi occupat,